Στη Nέα Dιαδρομή οι βαλκανικές χώρες, η Ουκρανία και η Ελλάδα τοποθετήθηκαν εκτός Ευρώπης, ενώ επί τη βάσει της αρχής του αυτοπροσδιορισμού των μειονοτήτων για πρώτη φορά διατυπώθηκαν θέσεις αλλαγής συνόρων. ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
Το 2016 δημοσιεύτηκε από τον καθηγητή Αστροφυσικής Μάνο ∆ανέζη άρθρο το οποίο ερμηνεύει τα γεγονότα που σήμερα βιώνουμε (https://www.tribune.gr/politics/ news/article/259459/chartis-tou-1990-apokalipti-ti-nea-evropi-vretania-ke-ellada-ine-ektos.html).
Στις 2 Ιουνίου 2002 ο τότε αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Γ. Ρωμαίος δημοσίευσε στο «ΒΗΜΑ» άρθρο, όπου, μεταξύ άλλων, ανέφερε: «Στις 2 ∆εκεμβρίου 1989 ο Μπους και ο Γκορμπατσόφ συναντήθηκαν ανοιχτά της Μάλτας, στο κρουαζιερόπλοιο “Μαξίμ Γκόργκι”, τερματίζοντας τη συμφωνία της Γιάλτας, επανατοποθετούμενοι επί ενός νέου πλαισίου συνεργασίας…». Ένδεκα χρόνια νωρίτερα, στις 27 Ιανουαρίου 1991, στην ίδια εφημερίδα ο ίδιος δημοσιογράφος έγραφε: «Ερήμην των Ευρωπαίων, με τη συμφωνία της Μάλτας οι Μπους και Γκορμπατσόφ συνέταξαν τον χάρτη της “Νέας διαδρομής”. Το Ιράκ δεν χρειαζόταν πλέον… Η συμφωνία ήταν ο έλεγχος του συνόλου των πετρελαίων της περιοχής, ώστε οι ΗΠΑ να επηρεάζουν την πορεία της οικονομίας των χωρών που εξαρτώνται από τα αραβικά πετρέλαια…». Είναι σημαντικό να επισημανθεί ότι δύο ημέρες μετά τη συμφωνία της Μάλτας ο ∆. Κωνσταντακόπουλος, ανταποκριτής της εφημερίδας «ΤΑ ΝΕΑ» στη Μόσχα, μετέδιδε: «Μετά τη συνάντηση της Μάλτας τερματίστηκαν οι αποστολές όπλων στην κεντρική Αμερική».
Στην ίδια συνάντηση συμφωνήθηκε, επίσης, η ενοποίηση των δύο Γερμανιών, με την προϋπόθεση της έκδοσης ενός κοινού νομίσματος, που θα υιοθετούσαν όλες οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ενώ η επανένωση των δύο Γερμανιών σηματοδοτούσε την απαγόρευση της πρόσβασης της Γερμανίας στη φτηνή ενέργεια της Μέσης Ανατολής, που ήταν απαραίτητη για τη βιομηχανία της.
Η συμφωνία όμως προϋπέθετε την αρπαγή των πλουτοπαραγωγικών πηγών των ευρωπαϊκών χωρών και κυρίως της Ελλάδος από τη Γερμανία, την οποία τα τελευταία 35 χρόνια η Γερμανία λεηλατεί, μέσω του ευρώ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, επιβάλλοντας μία νέα συγκεκαλυμμένη Κατοχή.
Έναν χρόνο μετά τη συμφωνία της Μάλτας, την 1η Απριλίου 1990, δημοσιεύτηκαν στο «ΒΗΜΑ» αποσπάσματα της μελέτης του Philip Peterson, ειδικού επί της Σοβιετικής Ένωσης, που εκείνη την εποχή υπηρετούσε στο υπουργείο Άμυνας των ΗΠΑ. Σύμφωνα με την έκθεση, «με στόχο την οικονομική εξουδετέρωση της Γερμανίας, οι Σοβιετικοί ήθελαν την Ευρώπη διηρημένη σε περιφερειακές οικονομικές ομάδες». Το αντάλλαγμα των Ρώσων ήταν μία μικρότερη Ρωσική Συνομοσπονδία, χωρίς τις βαλτικές δημοκρατίες και την Ουκρανία. Το σχέδιο των Σοβιετικών προέβλεπε ότι «η Αυστρία και η Ουγγαρία θα σχηματοποιούσαν ένα ενιαίο σύνολο, που μαζί με την Ισπανία, τη Γαλλία και τη Γερμανία θα αποτελούσαν την ομάδα των κεντρικών ευρωπαϊκών κρατών. Τα σκανδιναβικά κράτη μαζί με τις δημοκρατίες της Βαλτικής θα αποτελούσαν το σύμπλεγμα των βόρειων ευρωπαϊκών κρατών.
Στη Νέα ∆ιαδρομή οι βαλκανικές χώρες, η Ουκρανία και η Ελλάδα τοποθετήθηκαν εκτός Ευρώπης, ενώ επί τη βάσει της αρχής του αυτοπροσδιορισμού των μειονοτήτων για πρώτη φορά διατυπώθηκαν θέσεις αλλαγής συνόρων (στα Βαλκάνια, την Ουκρανία και την Ελλάδα). Το 1992, μεταξύ άλλων κρατών, τη θέση της αλλαγής των συνόρων υπέγραψε και η Ελλάδα, με πρωθυπουργό τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, υποκαθιστώντας, όπως δήλωσε ο τότε υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, τη Συνθήκη της Λωζάννης, που προσδιόριζε ότι η μειονότητα της Θράκης είναι μόνο θρησκευτική».
Προκύπτει, λοιπόν, το εξής ερώτημα:
Αφού στη συμφωνία της Μάλτας η Μόσχα και η Ουάσινγκτον τοποθετούν την Ελλάδα εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης, σε ποιο σημείο της Νέας ∆ιαδρομής τοποθετείται η Ελλάδα; ∆οθέντος ότι η Ουάσινγκτον, με τη συναίνεση της Μόσχας, θεωρεί τη Νοτιανατολική Μεσόγειο και κυρίως τα στενά των ∆αρδανελίων και τα νησιά της εξόδου των στο Αιγαίο ενιαίο γεωγραφικό χώρο, η «φινλανδοποίηση» της Ελλάδος από την Τουρκία είναι το μοναδικό λογικό σημείο της Νέας ∆ιαδρομής. Η ανάλυση των ελληνοτουρκικών σχέσεων τα τελευταία χρόνια, με πρόσφατη την καθολική αφωνία της κυβέρνησης της Ν.∆. στον διωγμό των χιλιάδων Ελληνο-ορθόδοξων χριστιανών της Συρίας από τους Τούρκους, συνηγορεί υπέρ αυτής της θέσης.
==================
Σχόλια