====================
----------------------------------
-----------------
Η Ελλάδα κάνει πάντα το παιχνιδάκι των Μεγάλων Δυνάμεων. Υποφέραμε πολύ κάτω από τον βάρβαρο ζυγό των Τούρκων. Υποφέραμε και υποφέρουμε κάτω από τον υποκριτικό ζυγό των Μεγάλων Δυνάμεων.
Ο ελληνικός λαός είναι ένας λαός-μάρτυρας, τόσο περισσότερο που η ανάγκη της ελευθερίας είναι επιτακτική, όσο το μπορεί.
Έχει μία ευαισθησία που τον καθιστά τρωτό σε κάθε προσβολή στην ελευθερία. Όχι μόνο στην δική του ελευθερία αλλά σε όλο το φάσμα της.
Θα σας πω ένα παράδειγμα: Όταν ο Χίτλερ απειλούσε να κατακτήσει την Νορβηγία ήμουν σε εκδρομή στην Κρήτη. Διέσχιζα ένα στενό μονοπάτι όταν ψηλά από το βουνό άκουσα μια δυνατή φωνή που μου φώναζε: "στάσου, παιδί μου, στάσου". Σταμάτησα και σήκωσα τα μάτια μου και είδα να δρασκελά από βράχο σε βράχο ένας γεροβοσκός. "Πώς τα πάει η Νορβηγία, παιδί μου;", μου φώναξε λαχανιασμένος. "Πάει καλύτερα, παππού" του απάντησα. "Πάει καλύτερα". "Δόξα σοι ο θεός είπε" και σταυροκοπήθηκε. "Θέλεις ένα τσιγάρο, παππού;" "Δεν έχω ανάγκη τίποτε. Εφόσον η Νορβηγία πάει καλά, δεν έχω ανάγκη τίποτε".
Να, οι Έλληνες. Αυτός ο γεροβοσκός ασφαλώς δεν ήξερε πού είναι αυτή η Νορβηγία. Ίσως δεν ήξερε αν ήταν χώρα ή μια γυναίκα. Αλλά ήξερε τι θα πει ελευθερία.
Το πραγματικό ελληνικό θαύμα δεν ονομάζεται Ομορφιά. Ονομάζεται Ελευθερία. Κάθε λαός πάνω στην Γη στον οποίο δόθηκε μία αποστολή, έχει την δική του "κρύπτη". Ο Εβραίος το αποκαλεί "Θεό". Ο Ινδός προσπαθεί πέρα από τα φαινόμενα να δράξει την έννοια. Οι Αιγύπτιοι από το βάθος του τάφου τους, της "κρύπτη" τους, φωνάζουν "Ικετεύω την Αθανασία". Στους Έλληνες δόθηκε η αποστολή να μεταμορφώνουν την δουλεία σε ελευθερία.
Πώς θέλετε λοιπόν, ένας Έλληνας συγγραφέας να μην βάλει όλες τις δυνάμεις του στην υπηρεσία της Ελευθερίας; Πώς θέλετε να κοιτάξω απαθής τον κόσμο;
Νίκος Καζαντζάκης, Παρίσι, 6 Μαΐου 1955.
Συνέντευξη στην γαλλική ραδιοφωνία και στον Pierre Sipriot.
Σχόλια