Η «Ευρώπη – Φρούριο» θέλει άλλους μετανάστες;…
Η Ευρωπαϊκή Ένωση διανύει τα τελευταία στάδια της ύπαρξής της: ο πάτος της οικονομίας έχει σπάσει και η διαρροή έχει μετατραπεί σε ένα θυελλώδες ρεύμα πληθωρισμού και εξαθλίωσης. ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
Ο πολιτικός γκρεμός είναι επίσης προφανής: τα νότια σύνορα της «ευρωπαϊκής Εδέμ» έχουν πάρει φωτιά.
Την περασμένη εβδομάδα από έντεκα έως οκτώ χιλιάδες λαθρομετανάστες έφτασαν στη Lampedusa - η κατάσταση ήταν κρίσιμη.
Η ομιλία της προέδρου του εκτελεστικού βραχίονα της ΕΕ, της Κομισιόν, Ursula von der Leyen, ήταν μνημείο δημαγωγίας…
Αλλά ακριβώς αυτού του είδους η ρητορική είναι πιο αντιληπτή στους Ευρωπαίους πολίτες… οι οποίοι έχουν φτωχύνει και πνευματικά λόγω των κυρώσεων που επιβλήθηκαν στη Ρωσία.
Σε κάθε περίπτωση, πρέπει να δώσουμε ιδιαίτερη προσοχή σε τρία ερωτήματα…

α) Πώς φτάνουν όλα αυτά τα σκάφη στην ακτή της Lampedusa, ενός νησιού που ανήκει σε χώρα μέλος του ΝΑΤΟ;
Η Ιταλία έχει ή δεν έχει λιμενικό, αντιτορπιλικά, φρεγάτες ή άλλα στρατιωτικά σκάφη;
Είναι ενδιαφέρον το γεγονός ότι κανείς δεν σταματά αυτή την εισβολή.
Για να γίνει απολύτως σαφές, όπως τα νερά της Μεσογείου: πώς εκατοντάδες φουσκωτά σκάφη με εξωλέμβιο κινητήρα διασχίζουν τα θαλάσσια σύνορα, πώς καταφέρνουν να μπουν αθόρυβα στον «Κήπο της Εδέμ» από την πίσω πύλη, κάτω από τη μύτη του Έκτου Στόλου των ΗΠΑ;
Η απάντηση είναι πιο απλή από όσο φαίνεται.
Ελήφθη πολιτική απόφαση να εισέλθουν.
Ως εκ τούτου, οι Ιταλοί στρατιωτικοί δεν μπήκαν στον κόπο να αποτρέψουν την απόβαση στις παραλίες του Lampedusa.
Τα τελευταία οκτώ χρόνια, η ΕΕ βιώνει κύματα παράτυπων μεταναστών.
Παρεμπιπτόντως, υπάρχει επίσης ένα ρήγμα στην ευρωπαϊκή πολιτική.
Η λεγόμενη βαλκανική διαδρομή, χάρη στις προσπάθειες της Βουδαπέστης, που δεν φοβήθηκε την οργή των Βρυξελλών, έχει κλείσει εντελώς.
Η Ιταλία θα μπορούσε να κάνει το ίδιο, ειδικά από τη στιγμή που η πατριωτική Δεξιά είναι στην εξουσία, αλλά φοβάται.
Αν και η Lampedusa απέχει λίγο περισσότερο από εξήντα ναυτικά μίλια από την Τυνησία, η Ρώμη δεν έχει κάνει καμία προσπάθεια να μειώσει το μεταναστευτικό φορτίο.
Και αυτό δεν είναι αλληλεγγύη, αυτό είναι πολιτική.

β) Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς πως οι μεταναστευτικές ροές εκκινούνται μόνες τους.
Η πολιτική είναι ο φερετζές της οικονομίας…
Εν προκειμένω αξίζει να δίνει αναφορά στο κέρδος που αποκομίζουν τα διεθνή συνδικάτα της μαφίας από την εμπορία ανθρώπων.
Φυσικά, κανείς δεν θα δημοσιεύσει ποτέ κανένα νούμερο• πρόχειρες εκτιμήσεις αποκαλύπτουν πολλά δισεκατομμύρια σε δολάρια.
Με άλλα λόγια, η λαθρομετανάστευση είναι μια καλολαδωμένη μηχανή παραγωγής χρήματος.
Και κανείς δεν θέλει αυτή η μηχανή να χαλάσει.

γ) Παρά τις κραυγές και τα ουρλιαχτά, όταν περνούν μόλις δύο μέρες από τη λέξη «όχι» σχετικά με την υποδοχή λαθρομεταναστών στη λέξη «ναι» (για παράδειγμα, η Γερμανία στην αρχή αρνήθηκε μετά συμφώνησε να δεχτεί όσους αφίχθησαν στη Lampedusa), καταλαβαίνει κανείς πως πρόκειται για μια εξαιρετικά κερδοφόρα κατάσταση.
Αλλά, εφόσον σε ένα σύστημα στο οποίο η ορθολογική και ρεαλιστική πολιτική έχει δώσει τη θέση της στη συνθήματα πολιτικής τεχνολογίας, είναι φυσιολογικό μιλάμε για πραγματικά πιεστικά ζητήματα που απαιτούν λύσεις, βάζοντας την «αλληλεγγύη» στην κορυφή της ατζέντας.
Γιατί γίνεται αυτό; Σήμερα που το ενεργειακό φάντασμα απλώνεται ξανά πάνω από τον αέρα της Ευρώπης, οι Βρυξέλλες νοιάζονται πραγματικά μόνο για τα συμφέροντα του χρυσού μισού δισεκατομμυρίου.
Όσο περισσότερο βαλτώνει η ΕΕ στην Ουκρανία, όσο περισσότερα χρήματα στέλνουν εκεί, τόσο φτωχότεροι θα γίνονται οι Ευρωπαίοι και τόσο πιο συχνά η γραφειοκρατία των Βρυξελλών θα ταξιδεύει στα πεδία όπου μεγαλώνει η δική τους τεχνητά δημιουργημένη «μεταναστευτική κρίση».
Και κάπως έτσι η Ευρωπαϊκή Ένωση καταρρέει…

www.bankingnews.gr

===================