Ίσως όμως δεν κατάλαβαν κάτι που καταλάβαμε όλοι οι υπόλοιποι. Δεν ψέγω κανέναν, ειδικά σε αυτό, ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθο βαλέτω. Ο Μίκης Θεοδωράκης έλεγε, η έννοια του Λαού είναι έννοια με αδιαπραγμάτευτη ηθική αξία. Ο Λαός μπορεί να τα βάζει με όλους και με όλα, αλλά ποτέ εναντίον του εαυτού του. Ως εκ τούτου δεν επιτρέπεται να δαιμονοποιούμε την ελευθερία των κομματικών επιλογών. Ο πολίτης έχει το δικαίωμα να διαμαρτύρεται, να ενίσταται, να αντιδρά, να κρίνει πολιτικούς και πολιτικές, αλλά ποτέ δεν επιτρέπεται να καλεί σε απολογία άλλους πολίτες για τις δικές τους επιλογές. Κι έτσι πράττω.
Η επιτυχία όμως της κυβέρνησης είναι η αποτυχία του ΣΥΡΙΖΑ. Η Ελλάδα εισέρχεται στην επόμενη και ίσως πιο δύσκολη μεταμνημονιακή της περίοδο και κινδυνεύει να μείνει χωρίς δυνατή αντιπολίτευση. Το κατάφερε και αυτό ο μαθητευόμενος μάγος που είπε την ελπίδα, αυταπάτη. Μαζεύτηκαν πολλά και ξεχείλισε το ποτήρι.
Μόνο στο παράδειγμα της εξωτερικής πολιτικής και εσωτερικής ασφάλειας θα αναφερθώ.
Αδίστακτοι μπροστά στο θέλγητρο της εξουσίας, δε ντράπηκαν να αφομοιώσουν και να αναπαράγουν την ρητορική της τουρκικής προπαγάνδας στην Ελλάδα και στο εξωτερικό:
- – Η ανύπαρκτη «μικρή Μαρία», για την οποία δε ζήτησαν ποτέ συγγνώμη. Δεν έχασαν την ευκαιρία για αναπαραγωγή fake ειδήσεων τουρκικών και γερμανικών ΜΜΕ που χρηματοδοτούνταν από την ΜΙΤ. Κατέθεσαν μάλιστα τροπολογία για μπλόκο στη χρηματοδότηση του φράχτη στην επιτροπή προϋπολογισμού του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, καλούσαν την Ελλάδα σε απολογία με καταγγελίες όπως «το ελληνικό λιμενικό πνίγει πρόσφυγες» και κατέθεταν κατά ριπάς σειρά επερωτήσεων στην ευρωβουλή για «καταπάτηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων από την Ελλάδα».
- – Πρέσπες του Αιγαίου, μορατόριουμ στο Αιγαίο και στο βάθος συνεκμετάλλευση, έννοια την οποία επί της ουσίας δεν αρνήθηκαν και δε διέψευσαν ποτέ. Δημιουργοί θολούρας.
- – Καταψήφιση των εξοπλισμών. Θυμίζω, ότι το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου, ακόμα και στα χρόνια έντονης κομματικής αντιπαράθεσης, ενώ καταψήφιζε όλους του προϋπολογισμούς της ΝΔ, εξαιρούσε πάντα το αντίστοιχο άρθρο για την άμυνα. Αλλοπρόσαλλες και σουρεαλιστικές ψηφοφορίες για αγορά Belhara και Rafale, εξαγγελία για επαναδιαπραγμάτευση των ναυπηγικών συμβάσεων των πλοίων του ΠΝ με κίνδυνο περαιτέρω καθυστερήσεων σε ένα πρόγραμμα που καιγόμαστε για να ολοκληρωθεί. Και αυτό από ποιον; Από τον εθνικό μας διαπραγματευτή που κάθε φορά που διαπραγματεύονταν τρέμαμε.
- – Καταψήφιση της ελληνογαλλικής συμφωνίας που προέβλεπε ρήτρα αμοιβαίας αμυντικής συνδρομής σε περίπτωση που τρίτος επιτεθεί σε ένα από τα δύο κράτη. Προφασίστηκαν βέβαια το Σαχέλ, αλλά ξέχασαν μάλλον ότι ο Αλέξης Τσίπρας υπέγραψε την EU Intervention στο Σαχέλ στη σύνοδο κορυφής της ΕΕ το 2018. Όταν έγινε η πρώτη παραγγελία των Rafale είχε κατηγορήσει την κυβέρνηση ότι η παραγγελία δε συνδέεται με ρήτρα αμοιβαίας συνδρομής, όπως υποτίθεται ήταν η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ. Όταν όμως αυτή ήρθε με την παραγγελία των Belhara, την καταψήφισε.
- – Μειονοτική πολιτική στη Θράκη; Θρίαμβος του ΣΥΡΙΖΑ στη Ροδόπη. «Ωμή και αισχρή παρέμβαση του τουρκικού προξενείου στις εκλογές της Ροδόπης» καταγγέλλει η Ελένη Λαφτσή, τοπικό στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ. Λειτουργούν τα αντανακλαστικά και σε πατριωτικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, τα οποία προφανώς υπάρχουν απέναντι στη γενικότερη κομματική εθνομηδενιστική γραμμή της παρέας του Τσίπρα. Η Ελένη Λαφτσή φωτογραφίζει τον Φερχάτ Οζκιούρ ως «ερντογανικό δεκανίκι». Να αγιάσει το στόμα σου κυρία μου.
- – Ξεσηκωμός της νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ κατά των ελληνικών δυνάμεων στις Καστανιές του Έβρου που προσπαθούσαν να αποκρούσουν υβριδική επίθεση του Ερντογάν που θα οδηγούσε σε εισροή δύο εκατομμυρίων ανθρώπων με κατακερματισμό της εθνικής ασφάλειας και πρόκληση εσωτερικής ανωμαλίας.
– Στα παραπάνω θυμόμαστε επίσης:
- «η άμυνα της χώρας δεν είναι αυτοσκοπός» (Γιώργος Τσίπρας),
- «θα το ρισκάρουμε με τους Τούρκους χωρίς εξοπλισμούς» (Γιάννης Μπαλάφας),
- «δεν υπάρχει Βόρεια Ήπειρος, υπάρχει μόνο Νότια Αλβανία» (Νίκος Φίλης),
- «δεν ήταν Γενοκτονία, ήταν εθνοκάθαρση»(Νίκος Φίλης),
- «Πρέσπες του Αιγαίου» (Νίκος Φίλης),
- «ήταν ένας ναρκομανής που απειλούσε με όπλο» (για τον ακτιβιστή των αγώνων της ελληνικής μειονότητας Κωνσταντίνου Κατσίφα),
- «ήταν νίκη εναντίον του ελληνικού εθνικισμού» (Έφη Αχτσιόγλου για τη Συμφωνία των Πρεσπών),
- «μακεδονομάχοι και περιθωριακοί οι διαδηλωτές» (Τσίπρας σε ξένους ομολόγους του),
- «να μην είμαστε μοναχοφάηδες στο Αιγαίο» (Νίκος Κοτζιάς),
- «έχει και η Τουρκία δικαιώματα στην Ανατολική Μεσόγειο» (Γιώργος Κατρούγκαλος),
- «μαξιμαλιστικές οι θέσεις της Ελλάδας» (πρόεδρος του Επιστημονικού Συμβουλίου του υπουργείου Εξωτερικών Χρήστος Ροζάκης, τον οποίο οι ίδιοι διόρισαν),
- «το Καστελόριζο δεν ανήκει στο Αιγαίο» (Γιάννης Τσιρώνης).
Σχετικά μάλιστα με το τελευταίο, ανατρέξτε στην εξαιρετική ανάλυση του Νίκου Μελέτη με τίτλο: «Ασκήσεις γεωγραφίας και ανοησίας – Πού ανήκει και γιατί το Καστελόριζο». Για να δείτε πώς προμοτάρουν τα επιχειρήματα και την προπαγάνδα της Τουρκίας του Ερντογάν.
Τί προσπαθούσαν να κάνουν όλοι αυτοί; Έριχναν άδεια για να πιάσουν γεμάτα. Προσπαθούσαν συντονισμένα και με σχέδιο να διαβάλουν και να εκμαυλίσουν αργά και σταθερά την πατριωτική λαϊκή βάση του ΠΑΣΟΚ που σφετερίστηκαν, για να την αγκιστρώσουν στη δική τους εθνομηδενιστική ιδεοληψία.
- Όταν ο Δημήτρης Βίτσας φώναζε «ζήτω το Πακιστάν» ήταν αριστερός δημοκράτης. Όταν εμείς φωνάζαμε «ζήτω η Μακεδονία» ήμασταν ακροδεξιοί φασίστες.
Τί να θυμηθώ, τη δήλωση του ίδιου του Ζόραν Ζάεφ, ότι ο εκλεγμένος πρωθυπουργός του υπερήφανου ελληνικού Λαού «διαπραγματεύτηκε» και υποσχέθηκε τη «μακεδονική γλώσσα», στα όρθια, σε ένα πάρκινγκ στη Δοϊράνη; Ποιον Λαό νόμιζε ότι εκπροσωπεί;
Ναι, γι’αυτή ακριβώς τη Συμφωνία μιλάω, που ονόμαζε τα Σκόπια «Βόρεια Μακεδονία» και τη δική μου Πατρίδα «βόρειο τμήμα του πρώτου μέρους». Αυτή τη Συμφωνία, για την οποία ο τότε υπ.εξ. Νίκος Κοτζιάς και για να ενεργοποιήσει τους Αλβανούς στα Σκόπια να ψηφίσουν στο δημοψήφισμα είπε επί λέξη: «οι περιουσίες των μεσεγγυήσεων ιδιοκτησιών του αλβανικού κράτους και Αλβανών ιδιωτών προ του πολέμου- που δεν έχουν σχέση με τις περιουσίες των Τσάμηδων- μόλις τελειώσει το εμπόλεμο μπορεί να επιστραφούν». Κατά τρόπο αδίστακτο άνοιγαν ακόμη και θέμα αποζημιώσεων με την Αλβανία, αδιαφορώντας για το γεγονός ότι και μόνο η δήλωση ενός υπουργού εξωτερικών μπορεί να δημιουργήσει τετελεσμένο απαιτήσεων.
Θυμόμαστε επίσης πώς ήταν η Μόρια επί ΣΥΡΙΖΑ και καταγγελίες της Διεθνούς Αμνηστίας για απάνθρωπες συνθήκες, το κάψιμο της Μόριας από τους μετανάστες και προσπάθεια πρόκλησης εσωτερικής ανωμαλίας. Οι μεταπράτες της αγαπολογίας. Θυμόμαστε και την παρέλαση των 50άριδων «μαθητριών» στη Νέα Φιλαδέλφεια, οι οποίες ήταν αργότερα και υποψήφιες βουλευτές με τον ΣΥΡΙΖΑ και εξευτέλιζαν την ημέρα μνήμης και το δέος απέναντι στη θυσία και στον θάνατο με ελευθεριάζουσες χαζομάρες.
- Έβαλαν απέναντί τους την Ελλάδα, τον στρατό, το λιμενικό, τη συνοριοφυλακή, μόνο και μόνο για να στηρίξουν το αντιπολιτευτικό τους αφήγημα απέναντι στην κυβέρνηση.
- Λες και είναι ταυτόσημες έννοιες, η Ελλάδα και η κυβέρνησή της!
- Όποιος τολμούσε να αντιδράσει στηλιτεύονταν αυτομάτως ως φασίστας. Αυτή ήταν σαφής εντολή και γραμμή από την «Κουμουνδούρου». Οποιοσδήποτε δημοκρατικός αντίλογος έπρεπε να καταπνίγεται εν τη γενέσει του ως εθνικιστικός παροξυσμός. Το γνωρίζουμε σήμερα από ανθρώπους που αποχώρησαν. Η καθύβριση λοιπόν, δεν ήταν αποτέλεσμα αντιφασιστικής ευαισθησίας, αλλά δόλου.
Δεν ξεχνώ.
Δεν ξεχνώ τα χημικά που πέσανε σε μία ειρηνική διαδήλωση για το σκοπιανό στο Σύνταγμα, όταν τα έριξαν στο κέντρο του «πλήθους» (έτσι μας έλεγαν), ξαφνικά, χωρίς καμία πρόκληση και ποδοπατιόμασταν προσπαθώντας να βγούμε σε χώρο να ανασάνουμε με τα παιδάκια να τσιρίζουν και να πέφτουν λιπόθυμα δίπλα μας. Να σε πιάνει απελπισία, να μη μπορείς να αναπνεύσεις και να μη μπορείς να διαφύγεις. Αλλά θα μου πεις, εδώ στους παππούδες συνταξιούχους έριξαν χημικά, σε εμάς τους «φασίστες» θα δείλιαζαν;
«Η κοινωνική αναταραχή είναι η αναγκαία συνθήκη που οδηγεί πάντα στην σοσιαλιστική ολοκλήρωση». Μόνοι τους μας τα έλεγαν. Αυτή ακριβώς η κοινωνική αναταραχή δεν ήταν το απευκταίο, αλλά το ζητούμενο, το μέσον που θα τους οδηγούσε στον στρατηγικό πολιτικό τους στόχο. Από αυτήν θρέφεται ο πολιτικός τους ετεροπροσδιορισμός.
Αυτή ήταν η δική μας αυταπάτη τότε. Αυτό που ήταν για εμάς το πρόβλημα, ήταν για αυτούς η ευκαιρία!
Μπορούσαν να καταργούν τον νόμο Κατσέλη για προστασία της πρώτης κατοικίας, να νομοθετούν τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς και με την ίδια ευκολία να βρίσκονται για «συμπαράσταση» στο σπίτι της Ιωάννας Κολοβού, την οποία με τον δικό τους νόμο πέταξαν έξω από το σπίτι της.
Μπορούν να μιλούν για ρήξη με το ευρωπαϊκό κατεστημένο και την ίδια στιγμή να λέει η Πόπη Τσαπανίδου, ότι «διακύβευμα των εκλογών είναι να μη χάσει η χώρα τον ευρωπαϊσμό της».
Μπορούσαν να αγκαλιάζουν και να «παρηγορούν» τη μάνα του Παύλου Φύσσα στο δικαστήριο, να παγώνουν τη δίκη της Χρυσής Αυγής για τέσσερα χρόνια και την ίδια στιγμή να λέει ο Τσίπρας ότι «δεν είναι φασίστες οι ψηφοφόροι της Χρυσής Αυγής».
Μπορούν να είναι αντιμνημονιακή αντιπολίτευση με την ίδια ευκολία που μπορούν να είναι και μνημονιακή κυβέρνηση και να διεξάγουν τριτοκοσμικά δημοψηφίσματα, όχι για να ρωτήσουν τον Λαό, αλλά για να τον κάνουν συνένοχο.
Δεν έχουν τσίπα. Ο σουρεαλισμός είναι η πολιτική τους παιδεία. Έχουν «ποτιστεί» με αυτόν. Στον συρφετό ετερόκλητων συνιστωσών που πλακώνονταν στο ξύλο μεταξύ τους, δε μπορούσαν να αυτοπροσδιοριστούν ως κάτι διακριτά συγκεκριμένο. Η «δημιουργική ασάφεια», η διγλωσσία, οι αντιφάσεις, είναι το πολιτικό τους έθος, η δική τους κανονικότητα.
Δεν είναι ούτε σοσιαλδημοκράτες ούτε κεντροαριστεροί ούτε τίποτα. Κι ούτε πρόκειται να ποτέ γίνουν, διότι για να γίνουν, πρέπει να διασπατούν και να πετάξουν σχεδόν ολοκληρη την κοινοβουλευτική τους ομάδα απ’έξω. Είναι ό,τι γουστάρουν, όλα και ταυτόχρονα τίποτα.
- Προοδευτισμός δεν είναι για αυτούς η αλλαγή προς τη βελτίωση, αλλά ο μηδενισμός διαχρονικών αξιών, διότι το ιδεολόγημα της ρήξης, ο συμπλεγματισμός, ο φθόνος και το μίσος ήταν πάντα τα στοιχεία της συνοχής και της ενότητάς τους. Ένα συνονθύλευμα συνιστωσών της περιθωριακής εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς των Εξαρχείων που εκμεταλλεύτηκε τη συγκυρία και την αναμπουμπούλα, με συνιστώσες που κατοικοέδρευαν σε μαντρωμένα κτίρια με χτισμένες πόρτες και παράθυρα.
- Δεν έχουν πατριωτική παιδεία, την ταυτίζουν με τον εθνικισμό, τον σωβινισμό και πλειοδοτούν με φούμαρα πουλώντας αριστερίλα. Μειοδοτούν μόνο ως χρήσιμοι ηλίθιοι υπέρ τρίτων. Δεν τους ήταν αρκετό να παραπλανήσουν τον Λαό. Για να γαντζωθούν στην εξουσία έπρεπε να τον εκμαυλίσουν κι όλας. Να του αλλάξουν το πολιτικό κριτήριο, να τον αφομοιώσουν στη δική τους μηδενιστική πολιτική κουλτούρα.
- Αντί να αφαιρέσουν τον αέρα από τα πνευμόνια στην επικίνδυνα ανερχόμενη ακροδεξιά με πατριωτικές θέσεις, την ενδυνάμωσαν, της έδιναν «πάτημα», ρέποντας στον εθνομηδενισμό, της έδωσαν υπόσταση, ανατροφοδοτώντας τον δικό της πολιτικό ετεροπροσδιορισμό.
Όχι, δεν είχαν αυταπάτες. Αυτοί, οι ίδιοι ήταν η αυταπάτη, από την αρχή.
Ανδρέας Τσιφτσιάν
Οικονομολόγος
=================
Blogger:
... για να μην το παιδεύουμε το πράγμα. Ο ΣΥΡΙΖΑ ως κατασκευή - εργαλείο τελείωσε για τους χειριστές του. Όταν εμείς χρόνια πριν βλέπαμε - αυτήν την ταύτιση θέσεων ΣΥΡΙΖΑ και Κυριάκου, γιατί δεν την έβλεπαν οι ...ζαίοι;
Στις παρακάτω τρεις εγγραφές θα βρείτε τα αίτια της κατάρρευσης του ΣΥΡΙΖΑ. (ένα μήνυμα για εκείνους εντός της ΝΔ που διακινούν τις ίδιες απόψεις κόντρα στη βούληση του Ελληνικού λαού που τον αντιμετωπίζουν ως νήπιο που δεν ξέρει ενώ αυτοί ξέρουν...)
- Ο ΣΥΡΙΖΑ και οι άλλες (αντι)Προδοδευτικές (τάχα) Αριστερές Δυνάμες πρόλαβαν και πρόδωσαν όλες τις αξίας της αριστεράς και του λαού - αυτού το χοντρού άξεστου λαού, πλην όμως με την ιδιότητα του πολίτη! - και έγιναν δεκανίκι του χυδαίου νεοφιλευθερισμού των αγορών, που ούτε φιλελεύθερος είναι, ούτε νέος. (Αυτόν ανέλαβε να τον κατεδαφίσει ο "αντιδραστικός" Τραμπ που ξέρει πολύ καλά από επιχειρήσεις και καρτέλ... , δίκαιο εμπόριο, μίζες κ.τ.λ.π.) (Ούτε μια ανακοίνωση για τα κίτρινα γιλέκα δεν ψέλισε ο ΣΥΡΙΖΑ...)
- Η ΝΔ του Κυριάκου είναι φύσει και θέσει απέναντι στα κίτρινα γιλέκα και τον "χοντρό λαό", δεν έκρυψε ποτέ την προσκόλησή του στο Γερμανικό άρμα που οδήγησε τα πράγματα εδώ που βρίσκονται στο μη παρέκει. {Κυριάκο πάρε το γιλέκο σου}
=====================
Παναγιώτης Τσούνης
Ευγνωμοσύνη το κυρίαρχο συναίσθημα
Με δάκρυα χαράς και συγκίνησης εξακολουθούν να υποδέχονται στο στενό επιτελείο του Κυριάκου Μητσοτάκη τις παρεμβάσεις του Νάσου Ηλιοπούλου, ο οποίος έχει συνδέσει το όνομα του με τις μεγαλύτερες ήττες του ΣυΡιζΑ. Για την ακρίβεια, από την στιγμή που ο Ηλιόπουλος εμφανίστηκε στο προσκήνιο, ο ΣυΡιζΑ έχει καταγράψει μόνο ήττες, η μία χειρότερη από την άλλη.
Ειδικά η τελευταία του παρέμβαση με την οποία ισχυριζόταν ότι «ο Μητσοτάκης πνίγει πρόσφυγες στο Αιγαίο», έκανε την αυτοδυναμία της Ν.Δ. να φαντάζει βέβαια.
Ούτε ο καλύτερος αμερικανός επικοινωνιολόγος και διαφημιστής δεν θα κατάφερνε να προσφέρει στον Κυριάκο την υπηρεσία που του προσέφερε ο Νάσος. Αυτό, διότι στην πράξη, ο Κυριάκος υιοθετεί πλήρως το δόγμα «η θάλασσα δεν έχει σύνορα».
Ακόμα και σε ουδέτερο χρόνο, όπως οι μήνες που διανύουμε, είναι χιλιάδες οι πρόσφυγες και μετανάστες που έχουν καταφτάσει ανενόχλητοι στα ελληνικά νησιά, αφού ο Κυριάκος όχι μόνο δεν τους πνίγει, αλλά εξασφαλίζει και εκατομμύρια ευρώ για τις ΜΚΟ που συνδέονται έμμεσα ή άμεσα με το περιβάλλον του.
Επιπλέον, το πρώτο έτος της διακυβέρνησης Μητσοτάκη, όταν η προσφυγικές ροές ήταν ακόμα μεγάλες, ο πληθυσμός των ατόμων στα κέντρα φιλοξενίας στα νησιά πολλαπλασιάστηκε! Έπειτα ήρθε η πανδημία και τα πάντα σταμάτησαν…
Για να μην θυμηθούμε ότι ο Κυριάκος είναι ο πρώτος πρωθυπουργός που όχι μόνο δεν προστάτευσε τα σύνορα της Ελλάδας, αλλά επέτρεψε στην Τουρκία να τα αμφισβητήσει ανοιχτά με το τουρκολιβυκό μνημόνιο. Έτσι, εκεί που η Ελλάδα στα νότια συνόρευε με τη Λιβύη, τώρα συνορεύει με την Τουρκία, σύμφωνα με το έγγραφο που έχει αναρτηθεί στον ΟΗΕ…
Όταν λοιπόν βγαίνει ο Νάσος Ηλιόπουλος και παρουσιάζει τον Κυριάκο Μητσοτάκη ως «κέρβερο των συνόρων», το λιγότερο που του οφείλει ο Κυριάκος, είναι μία μεγάλη ανθοδέσμη, σοκολατάκια και αιωνία ευγνωμοσύνη.
Ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε διαζύγιο από το αυτονόητο…
Με ένα θριαμβευτικό εκλογικό αποτέλεσμα, η ΝΔ επικράτησε του ΣΥΡΙΖΑ με μια διαφορά πάνω των 20 μονάδων στις εκλογές της Κυριακής. Τελικά είχαν δίκιο όσοι μιλούσανε για “βουβές“ εκλογές. Ήταν όντως “βουβές” αυτές οι εκλογές, αλλά αν είχαν ήχο μάλλον αυτός θα ήταν ένας εκκωφαντικός κρότος.
Τι ήταν αυτό όμως που διαμόρφωσε το εκκωφαντικό εκλογικό αποτέλεσμα; Ποια δεδομένα οδήγησαν τους ψηφοφόρους σε αυτήν την ψήφο “εμπιστοσύνης” στην ΝΔ και την μαζική αποδοκιμασία του ΣΥΡΙΖΑ; Κατά την άποψη του υπογράφοντα δυο είναι οι βασικοί λόγοι.
Ο πρώτος είναι ότι η ΝΔ ζήτησε εντολή αυτοδυναμίας και κατάφερε να εκπέμψει ένα καθαρό μήνυμα κυβερνητικής αποτίμησης της τετραετίας με βασικό σύνθημα την διασφάλιση κυρίως της οικονομικής κανονικότητας απέναντι στους ψηφοφόρους σε αντίθεση με τα “θολά” μηνύματα του ΣΥΡΙΖΑ σε πολλά επίπεδα και ο δεύτερος, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μετά την ήττα του 2019 επί της ουσίας δεν έκανε καμία αλλαγή ως κόμμα σε αντίθεση με τη ΝΔ μετά την ήττα του 2015 και δεν έπεισε για την ικανότητα “ομαλής” διακυβέρνησης.
Συγκεκριμένα: Η ΝΔ έχοντας εντοπίσει την σημασία της κοινωνικής κανονικότητας για τον μέσο ψηφοφόρο ο οποίος είχε βιώσει την αβεβαιότητα του 2015 η οποία επί της ουσίας έθεσε σε κίνδυνο την ίδια την παρουσία της χώρας στην Ευρωζώνη, επένδυσε σε αυτό το σύνθημα συνδυάζοντας το με την σημασία της αυτοδυναμίας ως προϋπόθεση της κανονικότητας. Επίσης επικεντρώθηκε και σωστά, στον τομέα που παγκοσμίως κερδίζει τις εκλογές.
Την οικονομία. Παρουσίασε σειρά νέων επενδύσεων τις οποίες προσέλκυσε και σειρά οικονομικών δεικτών που βελτίωσε καθώς και τους στόχους του μέλλοντος. Εξέπεμψε καθαρό και στοχοθετημένο μήνυμα δίχως παραφωνίες το οποίο στην ουσία ήταν το ακόλουθο. «Βελτιώσαμε την κατάσταση στην οικονομία με αυτοδύναμη διακυβέρνηση της ΝΔ. Ζητάμε την εντολή από τους ψηφοφόρους να βελτιώσουμε αυτοδύναμοι έτι περαιτέρω την οικονομική κατάσταση.»
Θολό μήνυμα
Από την άλλη πλευρά ο ΣΥΡΙΖΑ εξέπεμψε ένα θολό και δυσδιάκριτο μήνυμα. Αρχικά δεν διέγνωσε την σημασία του καθαρού προεκλογικού μηνύματος ιδίως στα θέματα της οικονομίας και της κανονικότητας . Από την αρχή επέμενε στη θολό πρόταγμα της «προοδευτικής διακυβέρνησης» ενώ την ίδια στιγμή όλα τα κόμματα της κεντροαριστεράς και της αριστεράς κατηγορηματικά σε όλη τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου αρνούνταν την πιθανότητα συνεργασίας. Με δυο λόγια δεν ζητούσε αυτοδυναμία για τη διακυβέρνηση αλλά αναζητούσε εκ των προτέρων πιθανό εταίρο δίχως να υπάρχουν διαθέσιμοι. Δεν εμφανίστηκε δηλαδή ως κυβερνητικό κόμμα έτοιμο να κυβερνήσει μόνο του αφού δεν το ζήτησε στην ουσία καν.
Εκόντες-άκοντες πίσω από το παραβάν με τη σκέψη στην επόμενη μέρα
Οι ψηφοφόροι δηλαδή είχαν να επιλέξουν μεταξύ ενός κόμματος με αυτοπεποίθηση που επιζητεί να κυβερνήσει αυτόνομα και διακριτά και ενός κόμματος που εξ αρχής πριν από τα εκλογικά αποτελέσματα, αναζητεί έναν ή περισσότερους εταίρους εκπέμποντας έστω και άθελα του ένα θολό και ίσως ηττοπαθές μήνυμα. Αρχικά μιλούσε για προοδευτική διακυβέρνηση μετά για κυβέρνηση ανοχής μετά για ειδικού σκοπού και εν τέλει προκάλεσε σύγχυση.
Επίσης ο ΣΥΡΙΖΑ δεν επικεντρώθηκε προεκλογικά στην οικονομία και την βελτίωση της αλλά ανάλωσε προεκλογικό κεφάλαιο σε άλλα θέματα, που μπορεί να θεωρούσε και να είναι σημαντικά, αλλά δεν είναι τα πρώτα στην αξιολόγηση των ψηφοφόρων αναφορικά με την επιλογή της ψήφου τους. Επιπροσθέτως ο ΣΥΡΙΖΑ από το 2019 έως σήμερα παρουσίασε μια αξιοσημείωτη άρνηση αλλαγής σε ότι αφορά το ίδιο το κόμμα την οποία παραδόξως ζητούσε όμως με σειρά προεκλογικών σποτ από τους ψηφοφόρους .
Ο Αλέξης Τσίπρας επί της ουσίας δεν άλλαξε τίποτα στο κόμμα. Δεν προέβη σε καμία σοβαρή και ενδελεχή αυτοκριτική για τα όποια λάθη διέπραξε στην θητεία του. Δεν εμφάνισε νέα στελέχη σε κεντρικές θέσεις τα οποία να δώσουν ένα μήνυμα ανανέωσης και άλματος στο μέλλον στα πλαίσια μιας νέας αρχής. Κατέβηκε με την ίδια ομάδα η οποία καλώς ή κακώς δεν έδωσε καμία εικόνα αλλαγής ή ανανέωσης.
Τα παλαιά στελέχη αυτά πολιτευόταν με όρους, ύφος και επιχειρήματα του εκτραχυμένου σε όλα τα επίπεδα 2015, ενώ βρισκόμαστε στο 2023 και η κατάσταση δεν έχει καμία σχέση με το 2015. Το αυτοαποκαλούμενο προοδευτικό κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ επέδειξε μια σπάνια αρτηριοσκληρωτική διάθεση άρνησης αλλαγών στο κόμμα οι οποίες αλλαγές θα επέφεραν πιθανότατα και την κομματική του πρόοδο. Με δυο λόγια δεν προετοίμασε το κόμμα ώστε να εμφανιστεί ως μια σοβαρή κυβερνητική εναλλακτική.
Η αυτονόητη επιλογή
Αντίθετα η ΝΔ μετά της ήττα στις εκλογές προέβη σε αλλαγή αρχηγού, με την εκλογή του Κ. Μητσοτάκη. Αυτός με τη σειρά του ως έτοιμος από καιρό εμφάνισε μια νέα κλειστή ηγετική ομάδα με αρκετά πρόσωπα πολιτικά άγνωστα ή άφθαρτα τα οποία προέρχονταν από τον χώρο της κεντροαριστεράς. Εισήγαγε την επιτελική διακυβέρνηση η οποία με τα όποια προβλήματα της, ήταν καινοφανής. Εκσυγχρόνισε την επικοινωνιακή πολιτική του κόμματος και εμπιστεύτηκε πολλά νέα πρόσωπα. Επικεντρώθηκε στην ανάταση της οικονομίας θεωρώντας την και ορθά ως την λυδία
Με βάση τα παραπάνω η επιλογή της πλειοψηφίας των ψηφοφόρων ήταν μάλλον ένας αυτονόητος μονόδρομος. Είχαν στην ουσία να επιλέξουν μεταξύ μιας καθαρής πρότασης αυτοδύναμης διακυβέρνησης της ΝΔ με αιχμή την οικονομία και την περαιτέρω βελτίωση της και της θολής και δυσδιάκριτης πρότασης του ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος δεν είχε στην ουσία αλλάξει τίποτα στο κόμμα από το 2019.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είχα καν αποφασίσει με ποιον θα συγκυβερνήσει, σε ποια θέματα μπορεί να υπάρξει σύγκλιση, πως θα γίνει αυτό, αφού όλοι οι πιθανοί εταίροι το αρνούνται και εν τέλει δεν εμφανιζόταν ως ένα κόμμα έτοιμο να κυβερνήσει και να εγγυηθεί μια κανονικότητα ιδίως σε θέματα οικονομίας.
Ως εκ τούτου η επιλογή των ψηφοφόρων ήταν μάλλον αυτονόητη. Επίκαιρη παρά ποτέ η ρήση του Λέοντα Τολστόι: «Όλοι θέλουν να αλλάξουν τον κόσμο αλλά κανένας δεν θέλει να αλλάξει τον εαυτό του»======================
================
Ο ΣΥΡΙΖΑ χρειάζεται πολιτική αποτέφρωση και αναγέννηση σε νέο σχήμα
Οσα συμβαίνουν σήμερα στον ΣΥΡΙΖΑ κρύβουν, δυστυχώς, το πραγματικό του πρόβλημα. Το οποίο προεκλογικώς επισημάναμε σε σημείωμά μας με τον τίτλο «Υπακούει σε διεθνή κέντρα και όχι στον ελληνικό λαό». Το πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι η ηγετική του ομάδα είναι βαθιά διαβρωμένη. Και επίλεκτα μέλη της, κυρίως η αγγλοσαξονική συνιστώσα, είναι βαθύτατα παραδομένα σε εγχώριες δυνάμεις της διαπλοκής και σε άλλα κέντρα. Σίγουρα δεν υπακούει στο αρχηγείο. Κατά τούτο, η λύση για το κόμμα αυτό είναι η διάλυση και η επανίδρυση. Η υγρασία στα θεμέλιά του δεν καταπολεμάται αλλιώς.
Το περίφημο πολιτικό του brand δεν διασύρθηκε μόνο στις τελευταίες εκλογές. Διασύρθηκε όταν στελέχη του έσπευσαν να υιοθετήσουν τις ψευδείς ειδήσεις για τη δήθεν νεκρή μικρή Μαρία του Εβρου, χωρίς να νιώσουν την ανάγκη να ζητήσουν συγγνώμη για τη ζημιά που έκαναν στην Ελληνική Δημοκρατία. Διασύρθηκε όταν, κόντρα στην επίσημη εξωτερική πολιτική της χώρας μας, κατέθεσε τροπολογία στο Ευρωκοινοβούλιο κατά της χρηματοδότησης του φράχτη στον Εβρο. Σε σημείο που να διερωτάται κανείς αν αυτοί που τα έκαναν όλα αυτά είναι Ελληνες ή ελληνόφωνοι.
Ο ΣΥΡΙΖΑ διασύρθηκε όταν ο Ευκλείδης Τσακαλώτος τόνισε σε Κεντρική Επιτροπή του κόμματος -και εμείς από αυτόν εδώ τον προμαχώνα αποκαλύψαμε- ότι «δεν πρέπει να είμαστε και τόσο πατριώτες όσο η Ν.Δ. στο Αιγαίο και στο Μεταναστευτικό». Η φράση αυτή επιβεβαιώθηκε από τον κύριο Τσακαλώτο σε ερώτηση που του υπέβαλα -καθόταν δίπλα μου- στην τηλεόραση του ΑΝΤ1 προ ολίγων μηνών. Περιέργως, η Ν.Δ. τον κάλυψε. Δεν εξέδωσε ανακοίνωση καταδίκης του.
Η διάβρωση που παρατηρείται δεν είναι σημερινή. Ανατρέχει παλιά, στο συγκλονιστικό 2008. Στις παραμονές του βέτο Καραμανλή στο Βουκουρέστι. Τότε ήταν που συγκεκριμένη εσωκομματική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ με κείμενό της τάχθηκε υπέρ των απόψεων Μπους για την αναγνώριση των Σκοπίων με το όνομα «Μακεδονία». Ο θρύλος αναφέρει μάλιστα ότι νεαρό τότε στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, με ηγετικές φιλοδοξίες σήμερα, μετέβη στα Σκόπια και έκανε πορεία στην κεντρική πλατεία της πόλης με το σύνθημα «“Ναι” στην αναγνώριση της Μακεδονίας με το συνταγματικό της όνομα». Οι μισοί από όσους υπέγραψαν αυτό το κείμενο έγιναν αργότερα… υπουργοί!
Τον τελειώνουν
Να προσθέσω και κάτι ακόμη, φαινομενικώς ασύνδετο: Τρεις ημέρες μετά την καθόλου τυχαία ρουκέτα του… Τζορτζ Κατρούγκαλος κατά του προέδρου του, Αλέξη Τσίπρα, για τις εισφορές του ΕΦΚΑ, παραπολιτική στήλη αστικής εφημερίδας των Αθηνών δημοσίευσε μια ενδιαφέρουσα διαρροή: Γνωστή πρεσβεία των Αθηνών διοχέτευσε στον Τύπο την πληροφορία ότι… δεν γνώριζε το αποτέλεσμα της διαφοράς Ν.Δ. – ΣΥΡΙΖΑ πριν ανοίξουν οι κάλπες. Τι την ανάγκασε να κάνει αυτή τη διευκρίνιση; Τη ρώτησε κανείς; Ή συνέβη τίποτε άλλο; Στην πραγματικότητα, ο ΣΥΡΙΖΑ όπως «γεννήθηκε» έτσι και θα «πεθάνει».
Τον γέννησε η πάνω πλατεία μέσω λεωφόρων του facebook, που άνοιξαν τότε συγκεκριμένες δυνάμεις οι οποίες επεδίωκαν την αποσταθεροποίηση στην Ελλάδα, τον τελειώνει τώρα και η συγκυρία. Εκανε τη δουλειά τους με τα Μνημόνια, τα Υπερταμεία και τις Πρέσπες, και τον τελειώνουν όπως τελείωσαν και τον Ζάεφ. Με αυτά τα δεδομένα, δεν βλέπω εις τι συνίσταται η χρησιμότης της σημερινής συνεδρίασης της Κεντρικής Επιτροπής. Και μνημόσυνο να ήθελαν να κάνουν είναι άθεοι. Δεν γίνεται. Προτιμότερη η εξαΰλωσή του με «αποτέφρωση» και η αναγέννηση-επανίδρυσή του. Ο,τι είχε να δώσει το έδωσε.
Ο δε Τσίπρας, αντί να περιμένει να τον αμφισβητήσουν μετεκλογικά οι γνωστοί άγνωστοι, καλύτερα να πάρει των ομματιών του, να φύγει και να ιδρύσει νέο κόμμα. Θα καταπονηθούν λιγότερο και οι διάδοχοί του, που από την προεκλογική περίοδο πλησίαζαν επιχειρηματίες για να χρηματοδοτήσουν την καμπάνια τους για την ηγεσία.===========
Σχόλια