Ο πόλεμος χάριν του οποίου γίνονται όλοι οι άλλοι πόλεμοι, χιλιάδες χρόνια τώρα, σε παγκόσμια κλίμακα, είναι αυτός των ομάδων εξουσίας ενάντια στις ομάδες που καλλιεργούν, υπερασπίζονται και διαδίδουν τον Λόγο.
Η διαπίστωση, ότι αν ο Λόγος καλλιεργηθεί στις μεγάλες μάζες, τότε θα σβήσει η βασιλεία των ομάδων εξουσίας, οδηγεί τις ομάδες αυτές να κάνουν ότι κάνουν...
Τι κάνουν οι ομάδες εξουσίας;
Ας ξεκινήσουμε από βασικές έννοιες όπως η “συμπεριφορά”.
Συμπεριφορά μεταξύ ανθρώπων και ανθρώπινων ομάδων, είναι ο μεταξύ τους τρόπος αλληλεπίδρασης. Κάθε δράση φέρνει αντίδραση. Οι δυνατότητες δράσης, όσο και αντίδρασης, μεταξύ ανθρώπων είναι οι εξής: Βία, Υποκρισία, Αδιαφορία, Λόγος. Οι ίδιες δυνατότητες υπάρχουν και στην αλληλεπίδραση μεταξύ ανθρώπινων ομάδων.
Όταν αναφερόμαστε στις ομάδες εξουσίας, μιλούμε για ομάδες ανθρώπων, που έχουν μυηθεί στο σχηματισμό ομάδων με μέσο τις, Βία, Υποκρισία, Αδιαφορία, όσο και στην επιβολή της θέλησης τους σε άλλες ομάδες αλλά και στην ανθρωπομάζα μέσω αποκλειστικά των ίδιων συμπεριφορών.
Βεβαίως και οι συμπεριφορές αυτές ενυπάρχουν σαν δυνατότητες μέσα σε κάθε ανθρώπινο ον. Ωστόσο σαν δυνατότητα υπάρχει και η συμπεριφορά του Λόγου.
Λόγος είναι η συμπεριφορά που κάνει τον άνθρωπο να ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα έμβια. Ο Λόγος καλλιεργείται μετά την φυσική γέννηση. Με ευθύνη των φυσικών γονέων, των κάθε είδους κηδεμόνων, όσο και της εγγύς ή μακρύτερα περιβάλλουσας ομάδας που συνειδητοποιεί την γονική ευθύνη.
Με τον Λόγο αναπτύσσεται σε κάθε άνθρωπο χωριστά, η δυνατότητα της Νόησης.
Νόηση είναι η αρμονική καλλιέργεια των πνευματικών δυνατοτήτων του ανθρώπου, δηλαδή του συναισθήματος, της λογικής και της συνείδησης. Η καλλιέργεια αυτή γίνεται, οφείλει να γίνεται, ατομικά και ομαδικά. Αν ο Λόγος δεν καλλιεργηθεί, τότε το άτομο ή η ομάδα, παραμένουν στο επίπεδο των τριών πρώτων συμπεριφορών, πράγμα που συμβαίνει σπανιότατα, γιατί η δίψα της αυτογνωσίας είναι έμφυτη στα υγιή άτομα. Όπως και η δίψα της κοινωνικής συνάφειας.
Η επιλογή κάθε φορά της συμπεριφοράς ή του μίγματος των συμπεριφορών, που θα χρησιμοποιήσει το άτομο, σε δεδομένη δράση ή αντίδραση, είναι θέμα συγκυρίας, ανάγκης, συνήθειας ή έξης, ευκαιρίας, ενστίκτου, δόξας, στενού ή ευρύτερου συμφέροντος, υπολογισμένη ώθηση από τρίτους με στόχο την εκμετάλλευση, συνειδητοποιημένη απόφαση. Βεβαίως σε ένα δεύτερο επίπεδο, τα κίνητρα των ανθρώπων είναι, η φιλοδοξία, η φιληδονία, η φιλαργυρία, η φιλανθρωπία. Στις ομάδες είναι πιο περίπλοκο. Προφανώς η ζωή χωρίς σκέψη και στοχασμό, χωρίς επικοινωνία, χωρίς πράξη, ελπίδα, όνειρα, δεν είναι ζωή που τιμά την ανθρώπινη ιδιότητα. Δυστυχώς αυτήν τη ζωή διάγουν εκατομμύρια σήμερα!..
Το πρόβλημα παρουσιάζεται όταν άτομα μερικώς καλλιεργημένα στον Λόγο, χρησιμοποιούν τις βία, υποκρισία, αδιαφορία, τις συμπεριφορές εξουσίας δηλαδή, ώστε να οικειοποιηθούν τα αποτελέσματα της επενέργειας του Λόγου (επιστήμη, τέχνη, τεχνολογία και άλλα) και παράλληλα να εμποδίσουν άλλες ομάδες, σήμερα την μεγάλη μάζα, να καλλιεργηθούν στον Λόγο, εμποδίζοντας εξουσιαστικά και τους καλλιεργήσιμους αλλά και τους εθελοντές καλλιεργητές. Το κάνουν αυτό γιατί οι ακαλλιέργητοι στον Λόγο είναι εύκολα χειραγωγήσιμοι. Γίνονται λακέδες της εξουσίας, σκλάβοι, βιομηχανικοί εργάτες, μικροεπιχειρηματίες με εξοντωτικά ωράρια εργασίας, επιστήμονες που εκπορνεύουν την επιστήμη και πολλά παρόμοια, που σου κλέβουν τον χρόνο και την ικανότητα να καλλιεργηθείς στον Λόγο και την Νόηση. Σου κλέβουν τον κόπο σου, τη ζωή σου, τη ζωή των παιδιών σου, την ιστορία σου, τον πολιτισμό σου, την πατρίδα σου.
Εδώ είναι και ο πρωταρχικός ορισμός της Ελευθερίας. Ελευθερία είναι η ανεμπόδιστη έλευση και καλλιέργεια ατόμων ή ομάδων στον Λόγο. Πράγμα που προϋποθέτει την ανεμπόδιστη ροή της πληροφορίας όσο και την ανεμπόδιστη λήψη της, αυτό που λέμε επικοινωνία.
Διότι η ελευθερία ξεκινάει από τη σκέψη, περνάει από το λόγο - επικοινωνία και καταλήγει στην πράξη. Η απλή μίμηση πράξεων, δεν μπορεί να θεωρηθεί ελευθερία.
Η σκέψη όμως, για να είναι ελεύθερη, δεν μπορεί παρά να καλλιεργηθεί σαν τέτοια από ένα κοινωνικό πάρε - δώσε μιας κοινωνίας συνειδητά προσανατολισμένης στην ελευθερία.
Η σωστή επικοινωνία που θα μπορούσε να εξελιχθεί σε γνώση κι ύστερα σε συνείδηση, απαιτεί μια λελογισμένη ροή, αφού η έλλειψη πληροφορίας υποβαθμίζει πνευματικά το άτομο, αλλά και η πλημμυρίδα πληροφορίας (χάβρα) επιτυγχάνει το ίδιο.
Σκεφτείτε: Σε μια Γη χωρίς τον άνθρωπο, θα είχε νόημα η έννοια της σκλαβιάς; Προφανώς όχι! Άρα ούτε η έννοια της ελευθερίας! Σε μια Γη όμως με άνθρωπο, υφίσταται και η σκλαβοποίηση και η ελευθερία. Η διαφορά υπάρχει λόγω της διαφοράς ανθρώπου - ζώου. Δηλαδή την διαφορά την κάνει η ικανότητα του ανθρώπου να καλλιεργηθεί στον Λόγο.
Η πολυδιαφημισμένη “Αγάπη” μόνο μεταξύ ελεύθερων ανθρώπων μπορεί να έχει εφαρμογή! Σε περιβάλλον Λόγου! Γιατί η αγάπη δεν είναι κάτι που “βρίσκεται”! Καλλιεργείται!
«Όσοι το χάλκεον χέρι βαρύ του φόβου αισθάνονται, ζυγόν δουλείας, ας έχωσι· θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία.» Ανδρέας Κάλβος.
Οι ομάδες εξουσίας, από πολύ παλιά έχουν μια επιτυχημένη “συνταγή” επιβολής τους στους “άλλους”. Μια συνταγή που αποτελείται από τέσσερα βήματα.
Πρώτο βήμα, η διαίρεση των “άλλων” σε αντιμαχόμενες - ανταγωνιστικές υποομάδες, που με την μεταξύ τους έχθρα και πολεμική σπατάλη, αδυνατίζουν, ώστε να γίνονται εύκολα θύματα.
Δεύτερο βήμα, η υλική φτωχοποίηση των ατόμων και των ομάδων που δεν πρόσκεινται στις ομάδες εξουσίας, ώστε να μην είναι υγιείς, να είναι αδύναμες, η μιζέρια τους να είναι ένας ακόμη λόγος, ώστε με την κατάλληλη υποδαύλιση να γεννώνται έριδες μεταξύ τους.
Τρίτο βήμα, η πνευματική φτωχοποίηση των ίδιων ατόμων και ομάδων, ώστε η αδυναμία τους στο πνεύμα, να γίνεται αξεπέραστο εμπόδιο, συνεύρεσης, συζήτησης, συνεργασίας, πνευματικής ανάτασης, δημιουργίας κοινωνικής συνείδησης, αποτίναξης των δεσμών της εξουσίας, απελευθέρωσης.
Τέταρτο βήμα, η προσπάθεια προσεταιρισμού των “ταλέντων” που κάθε τόσο γεννιούνται ανάμεσα στις ανθρώπινες ομάδες. Ταλέντα που είναι σε θέση να παράγουν τέχνη, επιστήμη, τεχνολογία και κάθε είδους “θαύμα” που μπορεί να παράξει η ανθρώπινη Νόηση. Ο προσεταιρισμός των ταλέντων αυτών, προϋποθέτει τον αποκλεισμό τους από την ανθρωπομάζα, την αποκλειστική τους εκμετάλλευση για λογαριασμό και προς όφελος των ομάδων εξουσίας. Αν τα ταλέντα είναι πολύ ατίθασα, απλά τα εξοντώνουν. Δεν μπορεί να υπάρχει άλλος “φάρος” εκτός αυτού της “εξουσίας”!
Η παραπάνω “συνταγή” επιτυγχάνεται με την συνεχή εφαρμογή στο ανθρωποσύνολο δύο εργαλείων: της διαφθοράς και του πολέμου.
Διαφθορά είναι ένα πλήθος από επενέργειες που αποσκοπούν στην σκόπιμη και μη φυσική φθορά της υγείας των ανθρώπων που δεν ανήκουν στις ομάδες εξουσίας.
Θεωρώντας ότι Υγεία είναι η σωματική - πνευματική - ψυχική - κοινωνική ευεξία, ατόμων και ομάδων.
Επί παραδείγματι, κακή διατροφή, μεταλλαγμένα τρόφιμα, σκληρά ποτά που οδηγούν στον αλκοολισμό, ψυχοδραστικές ουσίες που βλάπτουν τη μνήμη και την κρίση, όπως τα ναρκωτικά και οδηγούν σε εξάρτηση, απανθρωποποίηση, θάνατο.
Συνήθειες που ξεκινούν αθώα και καταλήγουν σε ισχυρές εξαρτήσεις, όπως τα παιχνίδια κάθε είδους, που αποσπούν την προσοχή των ενηλίκων από το σημαντικό. Τζόγος, συνεχής αναζήτηση της απόλαυσης μέσω της διασκέδασης χωρίς ψυχαγωγία, αναζήτηση της σεξουαλικής αποχαύνωσης χωρίς την προσέγγιση στον έρωτα πόσο μάλλον στην ψυχική επαφή, πόθος για εξουσία.
Διαφθορά είναι το ακρόαμα ή το θέαμα που στοχεύουν στην αναζήτηση του “ελαφρού” και του “γελοίου” που “χαροποιεί”, λεηλατώντας απλά τον χρόνο των ατόμων ή των ομάδων, χωρίς να προσθέτει κάτι στον πνευματικό ή τον ψυχικό τους ορίζοντα. Το θέαμα, που γίνεται εξάρτηση, όπως αυτό της τηλεόρασης, κάνει τον άνθρωπο αντικοινωνικό. Ομοίως στις συντριπτικά περισσότερες περιπτώσεις και το διαδίκτυο.
Ο νέος άνθρωπος συνήθως, μιμείται αυτό που βλέπει γύρω του ή αυτό που νομίζει ότι βλέπει. Έτσι μαθαίνει! Το σύγχρονο ακρόαμα και θέαμα, εγχαράσσει στο υποσυνείδητο του νέου ή της νέας, συμπεριφορές (από τη διατροφή και τη σεξουαλική ικανοποίηση, έως την δυνατότητα συναλλαγής των πάντων, έως την αντικατάσταση του συνανθρώπου από το κινητό τηλέφωνο και άλλες ηλεκτρομηχανικές εφαρμογές), που τους ξεγελούν και τους εγκλωβίζουν συναισθηματικά και συνειδησιακά. Οι νέοι διαφθείρονται ακόμη, από τα διάφορα μέσα θεάματος, μέσω εγχάραξης λύσεων σε προβλήματα που πιθανότατα θα αντιμετωπίσουν και που τους εγκλωβίζουν σε χρήση μέσων εξουσίας. Λύσεις που έχουν φτιαχτεί για να διχάσουν, να καταρρακώσουν πνευματικά και ηθικά, να καταστήσουν υποχείρια αυτούς που αθώα και ανόητα θα τις χρησιμοποιήσουν. Ένα παράδειγμα είναι η σεξουαλική απελευθέρωση, σε συνάρτηση με την αύξηση των εκτρώσεων, με τα μετέπειτα προβλήματα τεκνοποίησης, αλλά και με τον εύκολο πλουτισμό γυναικολόγων. Ένα άλλο είναι το “πάρτε εύκολα δάνεια”, σε συνάρτηση με την απαλλοτρίωση περιουσιών σε περίπτωση αδυναμίας πληρωμής των παράλογα αυξημένων δόσεων εξόφλησης του δανείου, ακόμη και τριτεγγυητών.
Διαφθορά είναι η συνεχής κατανάλωση, σαν τρόπος ζωής.
Όπως διαφθορά είναι η αποφυγή: σκέψης, σύσκεψης, αναζήτησης, διάθεσης γνωριμίας, συζήτησης, συνειδητοποίησης, συμφωνίας, συμπόρευσης, σύμπραξης: «ὁ δὲ ἀνεξέταστος βίος οὐ βιωτὸς ἀνθρώπῳ». Απολογία, Πλάτωνα.
Διαφθορά είναι κάθε απόκρυψη ή παραποίηση της αλήθειας. Συστημική διαφθορά είναι η ροή ψευδών ή σχεδόν ψευδών ειδήσεων ή πληροφοριών, ώστε να αποπροσανατολίζουν τη σκέψη και τη συζήτηση (προπαγάνδα, διαφήμιση και άλλα). «Όταν η αλήθεια δεν είναι ελεύθερη, η ελευθερία δεν είναι αληθινή.» Ζακ Πρεβέρ.
Διαφθορά είναι η συνεχής ενστάλαξη του φόβου, έτσι ώστε να αδρανοποιείται ο άνθρωπος, αποδεχόμενος αυτά που του επιβάλλονται από τις εξουσιαστικές ομάδες. Φόβος για την υγεία (πανδημία, εγκλεισμός), φόβος μη γίνει πόλεμος (ελληνοτουρκικός), φόβος για τη σύγκρουση με την εξουσία έστω και υπό την διεκδίκηση δικαιοσύνης, φόβος για απόλαυση, φόβος για απώλεια εισοδήματος έστω κι αν αυτό το εισόδημα προέρχεται από απασχόληση που έχει καταντήσει βραχνάς, φόβος να κάνεις οικογένεια, φόβος για κοινωνικοποίηση, φόβος για ζωή...
Διαφθορά είναι η ενοχοποίηση, πολλές φορές παράλογη: «Μαζί τα φάγαμε!», αλλά που με τον βομβαρδισμό των ΜΜΕ περνάει σε μεγάλο μέρος του πληθυσμού: «Τεμπέληδες Έλληνες!», αδρανοποιώντας το, απέναντι σε μια εξουσία που προσπαθεί να το εκβιάσει συναισθηματικά με στόχο την εκμετάλλευση.
Γίνεται φανερό ότι έτσι βλάπτεται σοβαρά όχι μόνον η σωματική υγεία των ανθρώπων, αλλά και η πνευματική τους. Παρατηρείστε γύρω σας, στον ανθρώπινο κύκλο που σας περιβάλλει την έλλειψη συναισθηματικής είτε λογικής δυνατότητας, είτε αρμονικής συνύπαρξης των δύο.
Ομοίως βλάπτεται η ψυχική υγεία των ανθρώπων, αφού στοχευμένα τους προτρέπουν στην μη συνειδητή λήψη αποφάσεων, στην ανηθικότητα, όσο και στην διάδοση της ανηθικότητας μέσω της προτροπής προς μίμηση.
Τέλος βλάπτεται η κοινωνική υγεία, αφενός μεν γιατί άτομα με μειωμένη ικανότητα αδυνατούν να σχηματίσουν από μόνα τους υγιείς κοινωνικές συσσωματώσεις, αφετέρου γιατί οι ομάδες εξουσίας οικειοποιούμενες το οικονομικό πλεόνασμα όσο και το νομικό πλεονέκτημα, εμποδίζουν πολυποίκιλα την κοινωνική συνάφεια που δεν είναι υπό τον έλεγχο τους. Κάτι που τα τελευταία εκατό χρόνια, η ελίτ της εξουσίας το προσπαθεί και μέσω του περιορισμού του ελεύθερου δημόσιου χώρου, του περιορισμού του ελεύθερου χρόνου των εργαζομένων, του περιορισμού όσο και της νόθευσης της μνήμης, πολύ περισσότερο της ιστορικής μνήμης, των ατόμων και των ομάδων.
Οι ομάδες εξουσίας, είδαν ότι με εργαλείο την διαφθορά, μπορούν να κυριαρχούν στα ανθρωποσύνολα και να ζουν χωρίς προσωπική εργασία, αλλά εκμεταλλευόμενοι την εργασία των άλλων. Διαφθείρονται κάποιες ομάδες, οι οποίες στη συνέχεια παρακινούνται έως εκβιάζονται να διαφθείρουν άλλες. Η διαφθορά μετά από κάποιο στάδιο γίνεται έξη και εφαρμόζεται χωρίς πίεση, αφού για τα υποκείμενα, της κατά περίπτωση έξης, είναι πλέον τρόπος ζωής.
Ο πόλεμος, το άλλο εργαλείο, χρησιμοποιείται όταν η διαφθορά δεν είναι αποτελεσματική ή όταν η επενέργεια της σε μια συγκεκριμένη ομάδα, την έχει κάνει απεχθή ακόμη και για τις ίδιες της ομάδες εξουσίας, ή όταν πρέπει να επιδειχθεί πυγμή “προς γνώσιν και συμμόρφωσιν”.
Ο σκοπός βέβαια, παραμένει ο ίδιος! Εκμετάλλευση, λεηλασία, αρπαγή, καταστροφή!
Τρανό παράδειγμα, αλλά όχι μοναδικό, ο λεγόμενος Πόλεμος του Οπίου! Η εταιρεία των Ανατολικών Ινδιών, προσπαθούσε να αλώσει την νότια Κίνα, διαδίδοντας στους πληθυσμούς της, τη χρήση του οπίου. Όταν ο αυτοκράτορας της Κίνας αντέδρασε, Αγγλία και Γαλλία από κοινού, επιτέθηκαν πολεμικά και έφθασαν έως το Πεκίνο!..
Από τα αρχαία χρόνια, ο πόλεμος είτε μεταξύ δύο ατόμων είτε μεταξύ ομάδων, αποκλείει την δυνατότητα συνεννόησης, την δυνατότητα επενέργειας του Λόγου προς διευθέτηση των διαφορών. Το πλεονέκτημα του, έναντι της διαφθοράς, είναι ότι μπορεί να ασκηθεί μονομερώς. Το μειονέκτημα του είναι ότι επισύρει το μίσος και την απέχθεια των ομάδων που θα τον υποστούν. Στην επιταγή: “Έρχομαι να σου πάρω ότι έχεις και δεν έχεις, να σε υποδουλώσω, να σε αφανίσω!”, ή θα απαντήσεις με το γνωστό “Μολών λαβέ!” και θα πολεμήσεις κι εσύ, ή θα υποστείς ότι σου επιφυλάσσει σαν “μοίρα” ο επιτιθέμενος.
Πόλεμος δεν είναι μόνο ενέργειες βίας. Γροθιές, σπαθιά, πυροβόλα, βόμβες, κανόνια, πυρηνικά!
Πόλεμος επίσης είναι ο έλεγχος, μέσω της νομοθεσίας, των βασικών αναγκών του ανθρώπου, γη - αέρας - νερό - ενέργεια, όσο και της επαφής και της επικοινωνίας του με άλλους ανθρώπους.
Η βίαιη απονοηματοποίηση των λέξεων των ομιλούμενων γλωσσών, μέσα από το σχολείο, την τηλεόραση, τις διαφημίσεις, τις ταινίες, το γενικότερο θέαμα - ακρόαμα, πόλεμος ενάντια στο ανθρώπινο πνεύμα είναι.
Παράδειγμα: Όταν ο πολύς κόσμος μιλάει για τις αγορές εννοεί τους καθιερωμένους τόπους και καταστήματα όπου διεξάγονται συναλλαγές μεταξύ των ανθρώπων. Όταν μιλάει η εξουσία για αγορές εννοεί τα χρηματιστήρια που έχουν στόχο την απόδοση χρηματικής τιμής σε κάθε αγαθό, ακόμη και στην ανθρώπινη ζωή, ενώ παράλληλα αρπάζουν την παραγωγή από την δυνατότητα των πολλών, καθιστώντας τους έτσι, ενοικιαστές της Γης.
Το ίδιο συμβαίνει και με την λέξη “οικονομία”. Ενώ θα έπρεπε οικονομία να είναι η επάρκεια παραγωγής όσο και η χρηστή διαχείριση των αναγκαίων υλικών και πνευματικών αγαθών για την αξιοπρεπή ευζωία όλων των ανθρώπων, οικονομία σήμερα νοείται ένα δυσνόητο πολυδαίδαλο μοίρασμα χρωματιστών χαρτιών που λέγονται νομίσματα, λίγα στους πολλούς, πολλά στους “κολλητούς”, ώστε να μαγειρεύεται με επιτυχία η συνταγή της εξουσίας που περιγράφτηκε πιο πάνω. Η υπαγωγή των νομισμάτων σε ψηφιακά, δεν πρόκειται να αλλάξει το επιδιωκόμενο από την εξουσία. Αυτό που θα συμβεί, θα είναι μεγαλύτερος έλεγχος, βαναυσότερη σκλαβοποίηση των πολλών!
Ακόμη με τη λέξη “ρουφιάνος”, που το λεξικό λέει ότι σημαίνει, συκοφάντης, μαστροπός, σπιούνος, καταδότης δηλαδή προδότης. Έλα όμως που στην γλώσσα μας απέκτησε αντίθετη έννοια! Έτσι όταν δεις τον Νίκο που είναι παντρεμένος με τη Μαίρη, να φιλιέται στα κρυφά με τη Νίκη, ή τον Αντιδήμαρχο να τα “παίρνει” από τον Τάσο για συνηγορήσει στο δημοτικό συμβούλιο, ώστε να πάρει την άδεια για το μαγαζί, δεν μιλάς ούτε στη Μαίρη που ήσασταν παιδικοί φίλοι, ούτε στο Δήμαρχο που είστε κολλητοί, για να μην σε πουν ρουφιάνο. Στην πραγματικότητα όμως, τώρα είσαι ρουφιάνος που υποθάλπεις το ψέμα και την αδικία.
Ο υποτιθέμενος, “ανταγωνισμός” μεταξύ των αγορών, πόλεμος είναι, που στοχεύει στο να κλείσει όλα τα μικρομάγαζα αντικαθιστώντας τα, από μεγάλες διεθνοποιημένες επιχειρήσεις που θα ελέγχονται από ελάχιστους εκλεκτούς (ελίτ) της εξουσίας. Καζινοκαπιταλισμός!
Η κάθε είδους φτωχοποίηση, παλιά γινόταν με την αρπαγή, τώρα γίνεται με τις “αγορές”, δηλαδή τα χρηματιστήρια!
Πόλεμο κάνουν αυτοί που έμαθαν να ζουν σε βάρος τρίτων, σκλαβοποιώντας και εκμεταλλευόμενοι άλλους συνανθρώπους τους, χωρίς ντροπή, χωρίς ενοχές, χωρίς τύψεις συνείδησης. Όταν σε έχουν μεγαλώσει μ' αυτόν τον τρόπο και δεν ξέρεις τι άλλο να κάνεις για να επιβιώσεις και σου προσφερθεί έτοιμος ο τρόπος επιβίωσης μέσω της καταπίεσης άλλων, εύκολα ή σχεδόν εύκολα λες το “ναι”. Μετά είναι δύσκολο να κάνεις πίσω!..
Αναρωτηθείτε: Ποιο ήταν από τους αρχαίους χρόνους το κίνητρο της ανθρωποομάδας που συνοπτικά την ονομάζουμε “υπόκοσμο”; Προφανώς η δυνατότητα επιβολής στους άλλους, η κλοπή αγαθών, η κυριαρχία με κάθε μέσον, ακόμη και με την φυσική εξόντωση! Κυρίαρχη θέση το “εγώ”, αδιαφορία για το “εμείς”, πολύ περισσότερο για το “οι άλλοι”. Δεν έχει και τόση σημασία για το ποιος πρώτα έκανε την προσέγγιση. Δηλαδή, αν οι μαφιόζοι κατέλαβαν θέσεις στην διοικητική δομή των κρατών, ή αν οι κρατικές εξουσίες “προσέλαβαν” και μαφιόζους. Σήμερα φαίνεται ότι ταυτίζονται συνεχώς όλο και περισσότερο, με ομολογημένο, το ότι περισσότερο από το 60% του παγκόσμιου οικονομικού προϊόντος, προέρχεται από “μη νόμιμες” δραστηριότητες.
Σκεφτείτε: Ποιο είναι το μέσον που έκανε δυνατή αυτή την ανίερη συμμαχία; Είναι άλλο από το ιδιωτικό νόμισμα, που ανεξέλεγκτα και ανόητα άφησαν οι λαοί των εθνών στα χέρια πολιτικών και τραπεζικών μαφιόζων;
Πόλεμος μπορεί επίσης να είναι ενέργειες υποκρισίας.
Ένα μυθικό παράδειγμα, αλλά με πολλές εφαρμογές στην ανθρώπινη ιστορία, είναι αυτό του Σαμψών και της Δαλιδά. Ως γνωστόν, επειδή οι Φιλισταίοι, δεν μπορούσαν να νικήσουν τον Σαμψών, έβαλαν την ωραία Δαλιδά να τον εξαπατήσει. Πράγματι ο Σαμψών ερωτεύτηκε τη Δαλιδά, αυτή τον εκμεταλλεύτηκε, τον πρόδωσε και τον παρέδωσε στους εχθρούς του!
Ενώ τη βία είναι εύκολο να την αναγνωρίσεις, με αποτέλεσμα να αντιδράσεις, ενώ τη βία ακόμη κι αν δεν μπορέσεις να την αποφύγεις, αυτός ή αυτοί που στην επέβαλλαν γίνονται αντικείμενο διαρκούς μίσους, την υποκρισία δεν είναι εύκολο να την αναγνωρίσεις πάντα και ως εκ τούτου ο πόλεμος με υποκρισίες και απάτες έχει πολλές και ξεχωριστές “επιτυχίες”.
Παράδειγμα η εξαπάτηση και συνακόλουθη προδοσία των Ελλήνων, από το υποκριτικό “Λεφτά υπάρχουν!..”, και, μέσω της υπαγωγής της χώρας σε μνημόνια, μέσω της υπερμεγέθυνσης του δημόσιου αλλά και του ιδιωτικού χρεών, μέσω της εκποίησης σε εξευτελιστικές τιμές, δημόσιας αλλά και ιδιωτικής περιουσίας, μέσω της φτωχοποίησης, του εξαναγκασμού σε μετανάστευση, έως και εξόντωσης μέρους του πληθυσμού, έχουμε φθάσει στο “ως εδώ και μη παρέκει” του σήμερα.
Φυσικά προηγήθηκε η διαφθορά των Ελλήνων, με μπουζούκια, λουλάδες, ποδοσφαιρικά κύπελλα, “χρηματιστήρια”, την μονοκαλλιέργεια του τουρισμού και άλλα, ώστε η “Αρετή των Ελλήνων” να γίνει εξαγοράσιμο είδος!..
Με δύο τρόπους μπορείς να κατακτήσεις μια χώρα: Με πόλεμο και με το χρέος!...
Και η αδιαφορία είναι συμπεριφορά που εγείρει ή ακολουθεί τον πόλεμο.
Παράδειγμα, οι μεγάλες γενοκτονίες των αυτοχθόνων πληθυσμών της Βορείου και Νοτίου Αμερικής, όσο και αυτών της Αυστραλίας, αλλά και η εκμετάλλευση των πληθυσμών της Αφρικής, έγιναν-γίνονται, υπό την αδιαφορία των Ευρωπαίων για το τι κάνουν οι κυβερνήσεις τους. Το ίδιο συνέβη και στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, όταν έβλεπαν την άνοδο του φασισμού και του ναζισμού, αλλά αδρανούσαν υποκριτικά με στόχο την σοσιαλιστική Σοβιετική Ένωση.
«Ο κόσμος δεν θα καταστραφεί από αυτούς που κάνουν το κακό, αλλά από αυτούς που παρακολουθούν χωρίς να κάνουν τίποτα.» Άλμπερτ Αϊνστάιν.
Η αδιαφορία των συναδέλφων του να πάρουν θέση, κατά την δικτατορία 1967 – 1974, έκανε τον Μάνεση να πει το «ο σιωπών δοκεί συναινείν...», δηλαδή, όποιος σωπαίνει είναι σαν συμφωνεί με την δικτατορία!..
Σήμερα, πολλοί βάλλουν ενάντια στον Ελληνικό πληθυσμό που παρακολουθεί αδιάφορα να εκποιούν την πατρίδα του. Το φαινόμενο εξηγείται, αφού: Στα χρόνια που προηγήθηκαν, μέσω της διαφθοράς ενεργήθηκε επίβουλα, υλική αλλά και πνευματική φτωχοποίηση. Επίσης από το ότι, όπως φάνηκε το 2009-2010 “οι προδότες ήταν πολλοί!” και οργανωμένοι. Επίσης, από την πολυδιάσπαση των αντιδρώντων, είτε αυτοί αντιδρούν με συνείδηση, είτε είναι προβοκάτορες βαλτοί από την εξουσία με στόχο το “διαίρει και βασίλευε” που είπαμε περιγράφοντας τη συνταγή!
Θα μπορούσε το: “Ο σώζων εαυτόν σωθήτω”, να αποτελέσει λύση;
Όταν αδιαφορείς για το σύνολο, μακροπρόθεσμα αδιαφορείς για τον εαυτό σου, πολύ περισσότερο για τα παιδιά σου. Η υπαγωγή της Ελλάδας σε αναγκαστική απώλεια κυριαρχίας για 99 χρόνια με στόχο την αποπληρωμή του χρέους, είναι αποτέλεσμα της αδιαφορίας μεγάλου μέρους των Ελλήνων για το μέλλον των παιδιών τους σαν συλλογικότητα.
Η ίδια αδιαφορία, έχει μετατρέψει την οικονομία σε χρηματιστική, καθιστώντας πολλούς εργαζόμενους, σκλάβους εξοντωτικής εργασίας πενιχρά αμειβόμενης, έχει γιγαντώσει την μετανάστευση μορφωμένων Ελλήνων στο εξωτερικό, έχει μετατρέψει τον Ελληνικό χώρο σε αποθήκη ψυχών από την Ασία και την Αφρική!..
Βεβαίως όταν η αδιαφορία παραταθεί πέραν ενός ορίου, αναπόφευκτη λύση θα είναι ένας πόλεμος!.. Το ερώτημα στην περίπτωση αυτή είναι, αν η αδιαφορία είναι προϊόν παραίτησης ή αποτέλεσμα ύπουλης παρέμβασης των ομάδων εξουσίας!..
Ο πόλεμος λόγω εκδίκησης είναι μια υπαρκτή δυνατότητα, αλλά θα πρέπει να ληφθεί υπ' όψιν, ότι είναι μια πράξη έντονης συναισθηματικής φόρτισης, μια πράξη στερούμενη Λόγου, που μετέρχεται, είτε βία, είτε απάτη, είτε αδιαφορία.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει η μελέτη πολέμων που υποκινούνται από τις ομάδες εξουσίας, χωρίς την συμμετοχή των ίδιων, με σκοπό να καταβάλουν και να επιβληθούν τελικά και στους δύο εμπόλεμους. Τέτοιος ήταν ο “εμφύλιος πόλεμος” που, τουλάχιστον σε λεκτικό επίπεδο, επέβαλλαν τα ξεπουλημένα ΜΜΕ στους Έλληνες τέλη του 20ού αρχές 21ου αιώνα. Μεταξύ “αποτελεσματικής ιδιωτικής πρωτοβουλίας” και “αναποτελεσματικού τεμπέλικου δημόσιου τομέα”. Το αποτέλεσμα φαίνεται σήμερα, που, και ο δημόσιος οικονομικός χώρος και ο συντριπτικά μεγαλύτερος αριθμός των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, έχει αρπαχτεί και λεηλατηθεί από το διεθνοποιημένο κεφάλαιο με τη συνέργεια δοσίλογων κυβερνήσεων και την ανοχή τουλάχιστον, ενός επίορκου νομικού συστήματος.
Στοχαστείτε! Πόσα παραμύθια, από τους αρχαίους χρόνους, υμνούν τον πόλεμο και πόσα τον αγώνα του ανθρώπου να βρει την ταυτότητα του, μέσω της ποίησης και της λογοτεχνίας, μέσω της επιστήμης, μέσω της τέχνης, μέσω της καλλιέργειας και εμβάθυνσης του Λόγου στον εαυτό του (γνώθι σαυτόν), όσο και της καλλιέργειας και διάδοσης του Λόγου στον συνάνθρωπο (πολιτισμός)! Τυχαίο; Τι νομίζετε;
Ανομία, Ευνομία, Αντινομία, Παρανομία, Ισονομία, Αυτονομία, Ετερονομία.
Η συνύπαρξη και συμπόρευση δύο ή περισσοτέρων ανθρώπων, αν το θελήσουν, με κοινή απόφαση και όχι επιβολή του ενός στους άλλους, χρειάζεται κάποια συνεννόηση, κάποιους κανόνες. Οι κανόνες αυτοί θα προκύψουν, με συζήτηση, με δοκιμή, με πρόταση, με συγκατάθεση, με άρνηση και ίσως επανέλεγχο. Όταν δεν υφίστανται καθόλου κανόνες τότε έχουμε ανομία. Τότε ο ένας εκ των συμβαλλόμενων, επικρατεί των άλλων, με βία και υποκρισία, αδιαφορώντας για το θέλω τους. Εξουσία δηλαδή. Εκτός αν υπάρχουν ειδικοί λόγοι.
Όταν οι κανόνες εφαρμόζονται από όλους και όλα τα μέλη της ομάδας απολαμβάνουν τα πλεονεκτήματα της συνύπαρξης χωρίς να υφίστανται καταπίεση είτε εξαπάτηση αλλά και χωρίς να αδιαφορεί κανείς για κανένα, όσο και για το σύνολο, τότε έχουμε ευνομία.
Αυτονομία έχουμε όταν για την θέσπιση των κανόνων μετέχουν όλοι, όταν όλοι οι μετέχοντες είναι από θέση και έργο υπεύθυνοι για την θέσπιση τους και φυσικά είναι υπεύθυνοι και για την εφαρμογή τους.
Ετερονομία έχουμε όταν άλλοι θεσπίζουν τους νόμους ή τους κανόνες και οι υπόλοιποι με κάποιον τρόπο εντέλλονται να τους εφαρμόζουν.
Ισονομία έχουμε όταν οι κανόνες που θεσπίστηκαν δεν έχουν εξαιρέσεις, εκτός ειδικών περιπτώσεων που εκ των προτέρων περιγράφονται με σαφήνεια και ήταν εξαιρέσεις που συμφωνήθηκαν από το σύνολο.
Αντινομία, είναι η ασυμφωνία με τους κανόνες ή τους νόμους που έχουν θεσπιστεί.
Παρανομία, είναι η παράβαση των κανόνων ή των νόμων. Συνηθισμένο είναι να υπάρχουν αντικίνητρα για την παρανομία.
Κανόνες ή νόμους έχει θεσπίσει και η ίδια η φύση. Παράδειγμα η βαρύτητα, ο θάνατος, η ανακύκλωση του νερού, η ροή του χρόνου και άλλους.
Ανθρώπινη θέσπιση νόμων, γίνεται από πολύ παλιά. Συστηματοποίηση κάποιων τέτοιων προσπάθησαν με αρκετή επιτυχία οι θρησκείες. Νόμοι που θεσπίστηκαν από άρχοντες, βασιλιάδες και τους παρατρεχάμενους τους, διήρκεσαν, όσο το παράλογο περιεχόμενο και η καταπίεση στην εφαρμογή τους ήταν υποφερτή ή συμφέρουσα για μέρος της ομάδας ικανό να χειραγωγεί την υπόλοιπη. Όταν η αντινομία γινόταν ικανή πλειοψηφία, τότε μία ή περισσότερες επαναστάσεις, έφερναν την ανατροπή των κανόνων και θέσπιση άλλων.
Λογικά, μεταξύ ίσων, οφείλει να υπάρχει αυτονομία. Η αυτονομία δεν είναι όμως πάντα εφικτή. Επί παραδείγματι, οι κανόνες που επιβάλλουν οι γονείς στα παιδιά είναι ετερονομία. Ετερονομία όμως απαραίτητη για τη λειτουργία της οικογένειας!
Τα τελευταία χρόνια, έχει επικρατήσει ένα είδος ετερονομίας, που φραστικά αυτοαποκαλείται “καπιταλισμός”, αλλά ουσιαστικά είναι έλεγχος των πληθυσμών και της παραγωγής όσο και της κατανάλωσης, μέσω ιδιωτικών νομισμάτων. Η ίδια ετερονομία, με το όνομα “νέα τάξη” προσπαθεί μέσω ομάδων εξουσίας να επιβάλλει παγκόσμιο έλεγχο: “παγκοσμιοποίηση”.
«Δώσε μου τον έλεγχο επί του νομίσματος ενός έθνους και δεν με νοιάζει ποιος φτιάχνει τους νόμους.» Amschel Rothschild.
Όταν είναι εφικτό, ο καλύτερος, ο πιο ανθρώπινος τρόπος, θέσμισης κανόνων είτε νόμων, είναι η από κοινού απόφαση, με χρήση του συναισθήματος και της λογικής του καθενός, σε ποσό που υπαγορεύει η συνείδηση. Λόγος δηλαδή! Που η κοινωνικοπολιτική του έκφραση έχει το όνομα Δημοκρατία.
Όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό, οι ομάδες εξουσίας αντιμάχονται και το Λόγο και τη Δημοκρατία! Και με τους τρόπους και τα μέσα που προαναφέραμε, προσπαθούν να χειραγωγήσουν και να καθυποτάξουν το Λόγο, να νοθεύσουν και να ακυρώσουν τη Δημοκρατία.
Η Ιδιωτικοποίηση.
Όταν δέχεσαι ότι μπορείς να χρησιμοποιείς τον άνθρωπο σαν εργαλείο ή σαν εμπόρευμα, αυτόματα δέχεσαι ότι μπορεί να χρησιμοποιηθείς κι εσύ σαν εργαλείο ή σαν εμπόρευμα από κάποιους άλλους. Την απλή αυτή λογική, οι ομάδες εξουσίας σαφώς την αντιλαμβάνονται και προσπαθούν να την αποκρύψουν ή να την θολώσουν στην οπτική των πολλών. Παλιότερα ντύνονταν τον μανδύα του θεού, του αντιπροσώπου του θεού, αργότερα του βασιλιά, του αυτοκράτορα θεού, πάντως όχι του κοινού θνητού, άρα του “ανέγγιχτου”. Ιστορικά, τους βγήκε για αρκετούς αιώνες, αλλά από κάποια στιγμή και μετά, τελείωσαν οι θεοί βασιλιάδες με επαναστάσεις και γκιλοτίνες. Νέοι “θεσμοί” εφευρέθηκαν, ώστε να διατηρηθεί το “ανέγγιχτο” στη σκέψη των πολλών. Νομικό καθεστώς που υπηρετεί τις συγκεκριμένες ομάδες, ιδιωτικά πανεπιστήμια που εξασφαλίζουν την αναπαραγωγή τους, ιδιωτικοί στρατοί, αστυνομίες, “σεκιουριτάδες”, νησιά φορολογικοί παράδεισοι, νομικές ασυλίες διαφόρων ομάδων όπως οι βουλευτές και πολλά άλλα.
Όλα αυτά προϋπέθεταν δαπάνη κάποιου “αγαθού” ώστε να προσεταιριστούν κατάλληλο και ικανό ανθρώπινο δυναμικό. Με κίνητρο λοιπόν την ιεραρχία, την ιδιοκτησία και κυρίως το ιδιωτικό χρήμα βρήκαν τον τρόπο να το καταφέρουν. Εκδίδοντας ιδιωτικά νομίσματα, δηλαδή νομίσματα που ουσιαστικά δεν ήταν στον έλεγχο των λαών των εθνών, έλεγξαν το εμπόριο, μέσα από αυτό έλεγξαν την κατανάλωση και ελέγχοντας αυτά, προσπαθούν και εν μέρει το έχουν καταφέρει, να ελέγξουν την παραγωγή των αγαθών. «Ελέγξτε την ενέργεια και θα ελέγξετε τις κυβερνήσεις, ελέγξτε τα τρόφιμα και θα ελέγξετε το σύνολο των ανθρώπων της Γης.» Χ. Κίσιγκερ.
Με αιχμή του δόρατος τα χρηματιστήρια, χρίζουν εμπόρευμα ακόμη και το νερό, ακόμη και τον αέρα (μέσω του φόρου του διοξειδίου του άνθρακα). Το “ανέγγιχτο” σήμερα είναι το νόμισμα, το χρέος, οι διεθνοποιημένες ιδιωτικές ανώνυμες εταιρίες.
Με “δούρειο ίππο” την διαφημιζόμενη ιδιωτικοποίηση σαν φάρμακο “δια πάσαν νόσον...”, προσεταιρίστηκαν πολλούς μικροϊδιοκτήτες που νόμισαν ότι η εξουσία, τους έκανε συνεταίρους. Αφού πήραν την ψήφο τους, τους πήραν και τις ιδιοκτησίες τους. Σπίτια και μαγαζιά!
Στόχος των ομάδων εξουσίας είναι να ιδιωτικοποιήσουν τη Γη, ώστε όλοι οι άνθρωποι να είναι υποχρεωμένοι σε καταβολή ενοικίου (ΕΝΦΙΑ;) αφού πλέον θα μένουν σε ιδιωτικό πλανήτη! Ακόμη στοχεύουν με διάφορα νομικά τερτίπια να ιδιωτικοποιήσουν την ανθρώπινη γνώση που έχει παραχθεί από εκατομμύρια ανθρώπους σε χιλιάδες χρόνια, με πατέντες, πνευματικά δικαιώματα και άλλα, ώστε και η παροχή γνώσης να γίνει επιλεκτικό εμπόρευμα των “κατόχων” της!
Και το θέμα είναι, ότι μια μεγάλη μάζα ανθρώπων δεν αντιλαμβάνεται την απάτη, την κλοπή!
Η Κοροϊδία.
Το ότι οι ομάδες εξουσίας έχουν καταφέρει να μας κοροϊδέψουν όλους είναι γεγονός.
Το θέμα είναι ότι αρκετοί από τους “παθόντες”, που μόλις ανακάλυψαν το πόσο κορόιδα είναι, εστιάζουν στους συνανθρώπους τους που δεν το αντιλήφθηκαν ακόμη, και καταφέρονται εναντίον τους με εκφράσεις: “μα πόσο κορόιδο είσαι;!”, “μα είσαι ηλίθιος;!”, ή ακόμη χειρότερα: “αυτός είναι ο κόσμος και οφείλεις να προσαρμοστείς!”. Η άποψη: “Δεν μπορώ πλέον να συνεννοηθώ μαζί τους, είναι ηλίθιοι!”, συνεργεί υπέρ των ομάδων εξουσίας, αφού αυτόματα διαχωρίζει το σύνολο σε “εμείς” και οι “άλλοι”.
Δυστυχώς έτσι διευκολύνεται το ανόσιο έργο των ομάδων εξουσίας. Έτσι βαφτίζεται η αθωότητα, ηλιθιότητα και με την επανάληψη σε μεγάλη έκταση γίνεται αυτοεκπληρούμενη προφητεία! Έτσι σπρώχνονται οι νέοι και αθώοι στην διαφθορά!
Οι νέοι, δεν οφείλουν να γνωρίζουν την πονηριά των εξουσιαστών. Οι μεγαλύτεροι, οφείλουν να προστατεύουν τους νέους. Αν τους αγαπούν. Αν έχουν εναποθέσει το μέλλον της ανθρωπότητας στους νέους ανθρώπους και όχι στους πονηρούς και αδίστακτους! Αν αντιλαμβάνονται την ευθύνη τους που γέννησαν παιδιά σ' ένα κόσμο που τον κυβερνά μια μοχθηρή και αδίστακτη εξουσία!
Σε τελική ανάλυση αυτοί που αυτοαποκαλούνται “έξυπνοι”, δεν καταλαβαίνουν πως σε μια θάλασσα “κορόιδων” και “ηλιθίων”, που η εξουσία δημιουργεί με την υλική και πνευματική φτωχοποίηση, κινδυνεύουν να πνιγούν και οι ίδιοι, κι ας “ξύπνησαν”; Αν υπήρχε μια σαφής κοινωνική αντίδραση, ενάντια στην εξουσία, δεν θα υπήρχαν κορόιδα, χαζοί, ηλίθιοι!
Σκεφτείτε: Αποδεχόμενοι τον όρο “ζώο” και “άγριος” για τους γηγενείς της Αμερικανικής ηπείρου, επιτρέψαμε στις ομάδες εξουσίας να γεννοκτονήσουν περί τα εκατό εκατομμύρια ανθρώπινες ψυχές. Επιτρέψαμε να χρησιμοποιηθεί μια ολόκληρη ήπειρος η Αφρική για αισχρή εκμετάλλευση και δουλεμπόριο. Μήπως επιτρέποντας όρους “χαζός”, “κορόιδο”, “ηλίθιος”, εκεί που υπάρχει απλά άγνοια και αθωότητα, μικρή περίσκεψη αλλά τεράστια ορμή για ζωή, επιτρέπουμε στις ομάδες εξουσίας να κάνουν αναλογικά το ίδιο;
Η Πορνεία.
Πορνεία είναι να εκποιείς πράγματα που δεν πρέπει να εκποιούνται. Δεν μπορείς να “δώσεις” πολύ περισσότερο να “πουλήσεις” έρωτα, αλήθεια, μόρφωση, αγάπη. Γιατί αυτά θέλουν ελεύθερη συμμετοχή, στη σκέψη, στον λόγο και στην πράξη. Γιατί αυτά γεννιούνται σε περιβάλλον Λόγου. Αλλιώς δεν γεννιούνται. Η εξουσία όμως θέλει να φτιάχνει υποκατάστατα αυτών, ώστε να τα εμπορεύεται. Άλλωστε οι άνθρωποι έχουν την “συνήθεια” να ψάχνουν σε όλη σχεδόν τη ζωή τους, αλήθεια, μόρφωση, έρωτα, αγάπη!..
Το 1880 ο John Swinton παραδέχτηκε δημόσια ότι τουλάχιστον οι μεγαλοδημοσιογράφοι των ΗΠΑ, επαγγέλλονται την δημοσιογραφία σαν “διανοούμενες πόρνες”.
Αναρωτιέται κανείς σήμερα αν υπάρχει επάγγελμα που δεν έχει μετατραπεί σε πορνεία!
Χημικέ που δέχεσαι να παράγεις ναρκωτικά για το παράνομο ναρκεμπόριο, γιατρέ που κάνεις παράνομες μεταμοσχεύσεις, εκπαιδευτικέ που εκπαιδεύεις λακέδες και σκλάβους για το σύστημα, νομικέ που εφαρμόζεις το νόμο ενάντια σε κάθε ηθική και δίκαιο, πολιτικέ που ξεπουλάς το λαό που σε ψήφισε, μαθηματικέ που νοθεύεις στατιστικές για να καλύψεις τις κλοπές και τις απάτες των ομάδων εξουσίας, καλλιτέχνη που έθεσες την τέχνη σου στην υπηρεσία του αποπροσανατολιστικού θεάματος και του πορνό, τι άλλο από πόρνες είστε;
Και βέβαια δεν εξαντλείται ο κατάλογος μ' αυτούς που προαναφέρθηκαν. Το τράφικινγκ (σύγχρονη λέξη για την εμπορία ανθρώπινων υπάρξεων), είτε για σεξουαλική εκμετάλλευση, είτε για εργασιακή εκμετάλλευση, έχει πάρει απίθανες διαστάσεις στο σήμερα.
Σ' αυτό συντελούν νομοθεσίες που εγκλωβίζουν την ανθρώπινη δυνατότητα σε όρια, οικονομικά, χώρου, χρόνου, επιβίωσης, όσο πιο στενά γίνεται, με απαγορεύεται, απειλές και πρόστιμα. Νομοθεσίες που έχουν κάνει τη ροή του χρήματος, μέγγενη για τους φτωχούς, αφήνοντας τους ελάχιστα περιθώρια. Ένα από αυτά είναι η πορνεία! Ένα άλλο η παρανομία! Φυσικά η εξουσία αγάλλεται με την καθιέρωση και των δύο, στην σκέψη των πολλών σαν “αναπόφευκτα”, γιατί της αποφέρουν κέρδη, εκμαυλίζοντας συγχρόνως τους ανθρώπους πνευματικά και υλικά!
Η Παγκοσμιοποίηση.
Η κοινωνική αποσάθρωση, των ομάδων εκτός εξουσίας, ήταν πάγια πρακτική των ομάδων εξουσίας. Η διαίρεση των οικογενειών, η απόσπαση των παιδιών με διάφορους τρόπους, η απομάκρυνση των παππούδων και των γιαγιάδων, η μείωση έως εξαφάνιση της κοινής ζωής με συγγενείς.
Σε ένα ανώτερο επίπεδο, οι ομάδες εξουσίας, είδαν, ότι ένα βασικό εμπόδιο στην κυριαρχία τους ήταν τα έθνη. Η αποεθνικοποίηση έγινε σύνθημα και επιδίωξη! Τα δικαιώματα του πολίτη βαθμηδόν υποχώρησαν, όπως και τα δικαιώματα του συναιτερίζεσθε, τα εργασιακά, τα ασφαλιστικά, οι συλλογικές συμβάσεις, και πολλά άλλα. Σήμερα μιλάμε αόριστα για ανθρώπινα δικαιώματα, που τ' αφήνουμε να τα υπερασπιστεί το σύνολο και κανένας.
Οι χώρες των εθνών γέμισαν αλλοεθνείς μετανάστες, υπονομεύοντας το συμπαγές στην αντιμετώπιση της κρατικής βίας. Υπονομεύοντας ακόμη, τις πολιτισμικές ταυτότητες, την με σαφήνεια και ακρίβεια γλωσσική επικοινωνία, επιτείνοντας, τον λειτουργικό, τον κοινωνικό και τον πολιτικό αναλφαβητισμό, την άγνοια, την κοινωνική απομόνωση μπροστά στο γυαλί της τηλεόρασης ή την οθόνη του “κινητού”.
Τα έθνη είναι πλέον το μόνο εμπόδιο στην πραγμάτωση μιας παγκόσμιας δικτατορίας με κυρίαρχες τις ομάδες εξουσίας. Αντίθετα τα έθνη είναι οι μόνοι που δικαιούνται να αποφασίσουν τον μετασχηματισμό της Γήινης κοινωνίας σε παγκόσμια, επιλέγοντας τα μέσα προσέγγισης των λαών και κατάργηση των συνόρων, όταν καλλιεργηθεί ο αλληλοσεβασμός, η θέση και η τάση αυτή. Όταν σταματήσουν να υπάρχουν πεινασμένοι, όταν πάψει η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Και πάντως, οι λαοί των εθνών είναι αυτοί που από φύση και θέση μπορούν να φωνάξουν ένα βροντερό “Όχι!”, σε μια παγκοσμιοποίηση με θεό το χρήμα και λιγότερο από το 1% του παγκόσμιου πληθυσμού να κατέχει περισσότερο από το μισό του παγκόσμιου πλούτου. Γι αυτό οφείλουν να ελέγχουν τις ηγεσίες τους και να τιμωρούν παραδειγματικά τους προδότες ηγέτες που ξεπουλούν την πατρίδα με αντάλλαγμα χρήμα!
Σώστε τα παιδιά.
Ο άνθρωπος, γεννά με δύο τρόπους. Με το σώμα (σεξουαλική επαφή αρσενικού με το θηλυκό) και με το πνεύμα (επαφή με το συναίσθημα ή επαφή με τη λογική ή και με τα δύο). Η επαφή με το σώμα γεννά παιδιά, η επαφή με το πνεύμα αναγεννά στα μυαλά των παιδιών αλλά και των μεγαλύτερων, συναίσθημα, λογική, συνείδηση. Νόηση με μια λέξη. Η νόηση με τη σειρά της όταν απλωθεί στο ανθρωποσύνολο και καλλιεργηθεί, γεννά, τέχνη, επιστήμη, φιλοσοφία, τεχνολογία, μόρφωση.
Ο άνθρωπος οφείλει να είναι προϊόν όλων των γεννήσεων.
Για να επισυμβεί γέννηση με το σώμα, έρχονται σε επαφή δύο. Όπως ξέρουν όσοι έχουν μεγαλώσει ένα παιδί, δεν είναι αρκετοί οι δύο για την παραπέρα πορεία. Το ίδιο συμβαίνει και με τη γέννηση με το πνεύμα. Για την πνευματική αναγέννηση του ανθρώπινου όντος, είναι απαραίτητη η κοινωνική ομάδα. Παράδειγμα: Σκεπτόμαστε με λέξεις! Αλλά οι λέξεις είναι μία σύμβαση νοηματικής απόδοσης που έχει δημιουργηθεί σε βάθος πολλών χρόνων, με την συνέργεια πολλών ανθρώπων!..
Από όσα μέχρι τώρα αναφέρθηκαν, προκύπτει, ότι οι ομάδες εξουσίας έχουν ετοιμάσει το εξής μέλλον για τα παιδιά: είτε να γίνουν “ελίτ” (λίγα από αυτά), είτε παρατρεχάμενοι της εξουσίας και μέρος καταπιεστικών μηχανισμών, όσο και μηχανισμών εξαπάτησης (κάπως περισσότερα), είτε να γίνουν εργατικό δυναμικό (η συντριπτική πλειοψηφία) που θα παράγει με όρους σκλαβιάς, αφενός τα απαραίτητα για την επιβίωση και αναπαραγωγή όλων, αφετέρου πολυτέλεια για την πλουσιοπάροχη ζωή των λίγων. «Ή είστε μαζί μας ή είστε εναντίον μας!» Τζορτζ Μπους ο Νεότερος.
Οι γονείς με φρίκη διαπιστώνουν (αν το διαπιστώσουν ποτέ) ότι τα παιδιά, που με τόσο κόπο μεγάλωσαν και τόση αγάπη, απλά θα είναι οι αντικαταστάτες τους στον ζυγό της σκλαβιάς.
Είναι η εφαρμογή της “συνταγής”, σε κάθε άτομο, σε κάθε οικογένεια: «Να δουλέψω όσες ώρες μου πει το αφεντικό γιατί τα παιδιά θα πεινάσουν...», «Να ρίξω τον συνάδελφο, να σιγουρέψω το μεροκάματο και να γλείψω το αφεντικό...», «Όσο κι αν δουλεύω, η ακρίβεια μου τρώει το εισόδημα, πώς θα σπουδάσω τα παιδιά;..», «Η αδυναμία να ανταποκριθώ στις συνεχείς αυξήσεις των τιμών, με έχει φέρει σε αντιπαράθεση με την γυναίκα μου, και κοιταζόμαστε σαν το σκύλο με τη γάτα, εμείς που τόσο αγαπιόμασταν!..», «Παιδιά μου, βγείτε να βρείτε ένα μεροκάματο, δεν αντέχω άλλο...», «Ήρθαν οι εκλογές, σιγά μην πάω να ψηφίσω. Ωχ μωρέ! Όλοι ίδιοι είναι!..»...
Δεν θέλω να ξέρω, σημαίνει δεν θέλω να αναλάβω ευθύνη! Αλλά η ευθύνη είναι εκεί! Αφού την αρνείσαι εσύ, θα πέσει στους ώμους των παιδιών σου! Και των παιδιών των παιδιών σου!
Τα παιδιά δεν θέλουν να αποδεχθούν ότι ζουν σε μια κοινωνία που θέλει να τα χρησιμοποιήσει σαν εργαλεία και μετά να τα πετάξει σαν στιμένες λεμονόκουπες, άρα ενεργούν σαν να έχουν αμέριστη την αγάπη γονέων και κοινωνίας, δυστυχώς χωρίς αυτό να είναι ολόκληρη η αλήθεια.
Τα παιδιά σου υλικά και πνευματικά πρέπει να τα προστατέψεις ένα χρονικό διάστημα ώστε να “σταθούν στα πόδια τους”, αλλιώς θα χαθούν στα παιχνίδια της εξουσίας. Θα γίνουν παρανάλωμα της διαφθοράς και του πολέμου ώστε να εφαρμοστεί με επιτυχία η συνταγή.
Ο καλύτερος τρόπος για να το καταφέρεις αυτό, είναι να τους δείξεις τον δρόμο της κατάκτησης του Λόγου. Αυτογνωσία και μόρφωση. Παιδεία δηλαδή! Να κάτι ακόμη, που από τα αρχαία χρόνια αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο της ανθρώπινης εξέλιξης, κάτι που η εξουσία επίσης αντιστρατεύεται, νοθεύει, καταργεί όταν δεν είναι της αρεσκείας της.
Οι γονείς δεν ασχολούνται με τα παιδιά τους, γιατί, τους έχουν κλέψει τον χρόνο μέσα από την “εργασία”, ώστε όταν τα βλέπουν να είναι κατάκοποι. Τους έχουν κλέψει επίσης τον χώρο, υποχρεώνοντας την οικογένεια να στριμώχνεται σε λίγα τετραγωνικά κατακόρυφης δόμησης, αποκλείοντας συνεχώς τους δημόσιους χώρους μέσω της “ιδιωτικοποίησης”, ή τους έχουν εξωθήσει στην ανεργία, οπότε η έλλειψη πόρων και ενέργειας πάλι δημιουργεί χάσμα ανάμεσα σε γονείς και παιδιά. Έτσι αναγκάζονται να “εμπιστευτούν” τα παιδιά τους σε ένα εκπαιδευτικό σύστημα που υποκριτικά η εξουσία το ονομάζει “Παιδεία”.
Η παιδεία, δεν εξαντλείται σε ένα σχολείο που θα παρέχει ένα επάγγελμα για βιοπορισμό. Η παιδεία παύει να είναι παιδεία όταν διεξάγεται σε κλίμα ανταγωνισμού, με κύριο στόχο την εισαγωγή στο πανεπιστήμιο, τον εύκολο πλουτισμό αργότερα, παραβλέποντας την κοινωνικοποίηση των νέων, νοθεύοντας τη μνήμη και την ιστορική αλήθεια, περιορίζοντας την αλληλεγγύη στις ομάδες κολλητών. Το σημερινό σχολείο κρίνοντας από την αδυναμία συνεννόησης των αποφοίτων του, κρίνεται σαν ένα αποτυχημένο σχολείο που εξυπηρετεί μόνον την εξουσία, τους εκπαιδευτικούς που το θέλουν για βιοπορισμό, τον ανταγωνισμό που “ξεχωρίζει” τα ταλέντα για να τα παραδώσει στην εγκληματική, σε βάρος του συνόλου, διάθεση της εξουσίας.
Η παιδεία οφείλει να αναπτύσσει συμμετρικά σε όλους τους νέους, το συναίσθημα, τη λογική και τη συνείδηση. Το αίσθημα ευθύνης απέναντι στο σύνολο, πολύ περισσότερο απέναντι στο φαντασιακό νόημα, των λέξεων “Άνθρωπος” και “Αλήθεια”. Σχολείο είναι όλη η πόλις, λέει ο Περικλής στον “Επιτάφιο”. Άλλο το σχολείο άλλο η “ζωή”, λένε σήμερα γονείς και εκπαιδευτικοί, κάνοντας τους μαθητές να απορούν, γιατί ανάλωσαν τόσο μεγάλο μέρος της ζωής τους στο σχολείο, αφού είναι “άλλο”...! Η υποκρισία σε όλο της το μεγαλείο! Το σχολείο του σήμερα απεικονίζει με ζωηρά χρώματα τη “Σπηλιά του Πλάτωνα”.
Δεν αγαπάς τα παιδιά σου όταν αφήνεις την κυβέρνηση σου, να χρεώνει την πατρίδα σου για ενενήντα εννιά, ίσως και περισσότερα χρόνια. Ποιος θα πληρώσει αυτά τα χρέη; Τα παιδιά σου! Εσύ λοιπόν τα κάνεις σκλάβους!
Επιστήμονα, δεν αγαπάς την επιστήμη σου όταν ξεπουλάς τις ανακαλύψεις σου (τα παιδιά σου!) στις ομάδες εξουσίας για να φτιάχνουν ηρωίνες, κοκαΐνες, βόμβες διαφόρων τύπων, νοθευμένες στατιστικές που δικαιολογούν εγκλήματα, ουσίες, συστήματα και αλγορίθμους, που υπονομεύουν την υγεία των ανθρώπων και κυρίως της νεολαίας.
Καλλιτέχνη, δεν αγαπάς την τέχνη σου όταν την ξεπουλάς στις ομάδες εξουσίας για να αποκοιμίζει ή να παραπλανά τους ανθρώπους, για να τους διαφθείρει ποικιλοτρόπως.
Δημοσιογράφε, δεν αγαπάς την ενημέρωση, την αλήθεια, τον άνθρωπο, όταν με μόνο κίνητρο το αφεντικό “χρήμα”, παραπλανάς μεγάλες ομάδες συνανθρώπων σου.
Εκπαιδευτικέ, δεν αγαπάς τα παιδιά όταν τους κρύβεις την πραγματική παιδεία, χάριν της υπακοής σε ένα εκπαιδευτικό σύστημα, που έχει όραμα την διαίρεση, τον ανταγωνισμό, την εκμετάλλευση.
Νομικέ, δεν αγαπάς την δικαιοσύνη. Το “φαρισαϊκό” στενό νομικό πλαίσιο, μπορεί να είναι “κονόμα” για σένα, αλλά είναι φυλακή για τον “πολίτη”.
Υγειονομικέ, υγεία των ανθρώπων δεν είναι μόνο η έκτακτη βοήθεια στην ασθένεια. Υγεία είναι ένα σύνολο από αναγκαία, όπως καλή τροφή, καθαρό νερό, έως συνθήκες καλλιέργειας ψυχικής και πνευματικής ευεξίας. Ιατρική δεν μπορεί να είναι “πρωτόκολλα” που επιτάσσει πονηρά η εξουσία.
Διανοούμενοι, κύριο χρέος σας είναι η πνευματική αρωγή και προστασία του γεωργού, του κτηνοτρόφου, του εργάτη, του επιτηδευματία, που σας προσφέρουν υγιεινές τροφές, καλές και χρήσιμες υπηρεσίες. Αδιαφορώντας γι αυτούς, θα τρώτε τα σκουπίδια των πολυεθνικών, ενώ το παραγόμενο από σας πνευματικό έργο, ούτε θα μπορεί, ούτε θα υπάρχει κανείς να το χρειάζεται, να το επιθυμεί.
Η εξουσία θεωρεί τα πάντα ιδιοκτησία της, άρα και τα παιδιά. Τα φυσικά παιδιά των ανθρώπων, τα παιδιά των επιστημόνων, τα παιδιά των καλλιτεχνών... Το πρώτο ΌΧΙ!, οφείλουν να της το πουν οι γονείς, δίνοντας το παράδειγμα και στα παιδιά τους, ότι η “ύβρις” δεν είναι πλέον ανεκτή!
Μαθαίνουμε στα παιδιά μας να μεταχειρίζονται το χρήμα, αλλά όχι τον Λόγο. Αν δεν αντιστρέψουμε την τάση αυτή, ποτέ δεν θα μπορέσει να απελευθερωθεί ο άνθρωπος. Η υποκριτική έκφραση: «Άσε τα παιδιά να επιλέξουν!», σημαίνει: «Άσε τα παιδιά στο έλεος της εξουσίας!». Προηγείται η καλλιέργεια στον Λόγο, έπεται η επιλογή. Πώς να διαλέξεις κάτι που δεν το ξέρεις;
Ο Μετανθρωπισμός.
Μετανθρωπισμό ή τέταρτη βιομηχανική επανάσταση, ονομάζουν την εμφύτευση τεχνολογικών, βιολογικών, χημικών, εμφυτευμάτων στο ανθρώπινο σώμα με στόχο την “βελτίωση” των σωματικών και πνευματικών ικανοτήτων των ανθρώπων.
Ερώτημα: «Όλων των ανθρώπων;».
Απάντηση: «Όχι, λένε των πλουσίων..!».
Ερώτημα: «Και οι φτωχοί;»
Απάντηση: «Έχουν και γι αυτούς εμφυτεύματα, άλλης ποιότητας..! Δημιουργία “ανέγγιχτου” με τεχνολογία και επιστήμη..!»
Ερώτημα: «Η εμφύτευση θα είναι προαιρετική;».
Απάντηση: «Σε πρώτο επίπεδο ναι. Σε δεύτερο θα γίνει όπως με το εμβόλιο! Σε τρίτο με το ζόρι!».
Ερώτημα: «Γιατί ένας άνθρωπος που δεν πρόλαβε να γευτεί το τι σημαίνει άνθρωπος, να θέλει να εξελιχθεί σε μετάνθρωπο;».
Απάντηση: «Είναι κάτι το αναπόφευκτο!»
(Ψέματα, η εξουσία το θέλει!).
Απάντηση: «Είναι η φυσιολογική εξέλιξη του ανθρώπου!»
(Ψέματα, η εξουσία φοβάται μήπως χάσει τον έλεγχο και προσπαθεί να βάλει την τεχνολογία να αλυσοδέσει τους ανθρώπους όσο περισσότερο γίνεται!).
Απάντηση: «Μα έτσι θα μειωθούν οι αρρώστιες και ο άνθρωπος θα ζει περισσότερα χρόνια!»
(Ναι ίσως, θα είναι όμως Άνθρωπος; Ή θα είναι δημιούργημα Φρανκενστάιν;).
Απάντηση: «Με την τεχνητή νοημοσύνη, θα βελτιωθούν όλες οι υπηρεσίες, θα γίνονται όλα με ακρίβεια και ξεκούραστα!».
(Σου κρύβουν όμως ότι με τα ρομπότ η ανθρώπινη εργασία θα γίνει άχρηστη, επομένως θα αυξηθεί η ανεργία. Άρα και η φτώχεια. Ότι το ανθρώπινο σώμα, αλλά και το πνεύμα, θα μαλθακοποιηθούν και θα είναι πλήρως εξαρτημένα όχι από ένα φυσικό περιβάλλον που, με δυσκολίες βέβαια, τον συντροφεύει χιλιάδες χρόνια τώρα, αλλά από ένα τεχνητό περιβάλλον που θα ελέγχει η εξουσία. Ότι ή χρήση τόσων ρομποτοποιημένων συστημάτων θα χρειαστεί πολύ περισσότερη ενέργεια. Ότι η τεχνητή νοημοσύνη μπορεί κάλλιστα να χρησιμοποιηθεί τόσο στη διαφθορά, όσο και στον πόλεμο. Ότι τότε η δραστική μείωση του πληθυσμού της Γης θα είναι “αναπόφευκτη λύση”.)
Όταν κάποιος σου δίνει κάτι, μην βλέπεις μόνο τι σου δίνει και ενδεχομένως πόσο το θέλεις! Δες και ποιος είναι αυτός που σου το δίνει! Στην προκειμένη περίπτωση τον μετανθρωπισμό τον προτείνει, ελκυστικά διαφημίζει, προτίθεται να επιβάλλει, η εξουσία. Αυτή που περιγράψαμε αναλυτικά πιο πάνω τι κάνει και γιατί το κάνει. Είναι δυνατόν αυτοί που αιώνες τώρα εμποδίζουν τον άνθρωπο να δει το φως του Λόγου, να θέλουν με μέσα “meta” να κάνουν κάτι για καλό του; Προφανώς όχι! Νέος τρόπος σκλαβιάς είναι!
Επιτέλους πώς θέλουμε να “μεγαλώνουμε” τα παιδιά μας; Με Παιδεία ή με Τεχνολογία;
Σαν συμπέρασμα:
Όταν έχεις κάνει τόσα εγκλήματα σε συνανθρώπους και στο περιβάλλον, όταν έχεις μάθει να ζεις με κλεψιές και απάτες, φόνους και γενοκτονίες, είναι αδύνατον να αντέξεις να δεις τον εαυτό σου στον καθρέπτη της συνείδησης. Έτσι οι ασυνείδητες ομάδες εξουσίας έχουν βρει τρόπους να απεμπολούν τα συναισθήματα ντροπής και ενοχής. Όπως μετακυλούν τα χρέη στους πολλούς, έτσι χρησιμοποιώντας τα ιδιωτικά μέσα παραπληροφόρησης, διαχέουν τις ενοχές στους πολλούς. Οι οποίοι λόγω της υλικής και πνευματικής τους ένδειας αδυνατούν να καταλάβουν το ύπουλο, το δόλιο παιχνίδι των ομάδων εξουσίας.
Χωρίς λοιπόν την ανάκαμψη, πνευματική και ψυχική των ανθρώπων, είναι όνειρο απατηλό η πολυπόθητη απελευθέρωση. Η αλληλεγγύη μεταξύ των πολλών και η κοινωνική ανάκαμψη, έξω από τα μέσα εξουσίας, είναι ένα πρώτο βήμα.
Χωρίς την καταστροφή του χρηματιστικού κεφαλαίου και του νομικού πλαισίου που το στηρίζει, με ανάλογη αφύπνιση, περιορισμό, αλλά ίσως και καταστροφή των προσώπων που τα μηχανεύτηκαν και τα εργαλειοποίησαν, τα δεσμά θα παραμένουν ισχυρά. Άρα διαγραφή όλων των χρεών σε εθνικό επίπεδο, ώστε με την προοπτική της μίμησης να γίνει διαγραφή σε παγκόσμια κλίμακα. Όμοια, αντικατάσταση των ιδιωτικών νομισμάτων, από δημοκρατικά ελεγχόμενα εθνικά νομίσματα. Ναι, η μονάδα ομαδικής αντίστασης δεν μπορεί παρά να είναι το έθνος. Εκεί υπάρχει συνεννόηση Λόγου. Εκεί μπορεί να διεκδικηθούν φυσικοί πόροι, μέσα παραγωγής, γνώση, πολιτισμός, δημόσιος χώρος, δημόσια υγεία και παιδεία. Με καλλιέργεια των ατόμων και τη δημοκρατική σύγκλιση των εθνών, κάποτε θα φθάσουμε και στο παγκόσμιο. Η “οικονομία” είναι εργαλείο της εξουσίας! Όλες οι μεγάλες επαναστάσεις έγιναν με πρόταγμα την Πατρίδα, την Ελευθερία, την Δημοκρατία, την Ανεξαρτησία! Ας αφήσουμε την Ιστορία να μας διδάξει!
Ο αγώνας του Ανθρώπου στην Γη περνάει μέσα από την αυτογνωσία. Αλλιώς μετατρέπεται σε δίποδο. Μόνο που η αυτογνωσία θέλει υγεία σε όλα τα επίπεδα. Το εξαιρετικό είναι αυτό που φτιάχνει η Φύση και ο Λόγος, δηλαδή ο Άνθρωπος. Η τεχνολογία και οι τεχνολόγοι δεν μπορούν και δεν πρέπει να αφεθούν ώστε να γίνουν εργαλείο της εξουσίας, στην καταστροφή της πολιτικής έκφρασης του Λόγου, που από την αρχαία Ελλάδα φέρει το όνομα Δημοκρατία!
Το σύνθημα «Ελευθερία ή Θάνατος!» ας είναι διαχρονικός οδηγός του Ανθρώπινου Πνεύματος!
Γιώργος Χαραλαμπίδης
Σχόλια