Οι New York Times κτυπούν τους Έλληνες ολιγάρχες: Υποκρισία, δήθεν υποστηρίζουν την Ουκρανία, αλλά στην πραγματικότητα βοηθούν τον Πούτιν!!!

την

 

Η εφημερίδα New York Times σε μακροσκελές ρεπορτάζ του Rory Smith με τίτλο The Oligarchs’ Derby τονίζει το διπλό ρόλο Ελλήνων μεγιστάνων, που από τη μία πλευρά εμφανίζονται να υποστηρίζουν την Ουκρανία, αλλά ταυτόχρονα μεταφέρουν ρωσικό αργό με τα πετρελαιοφόρα των ναυτιλιακών εταιριών τους. ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ

Το ρεπορτάζ ξεκινάει με την περίπτωση του εφοπλιστή Μαρινάκη, ο οποίος είναι πρόεδρος του Ολυμπιακού. Σημειώνεται ότι στις 9 Απριλίου πέρυσι, λίγο περισσότερο από ένα μήνα μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, ο ελληνικός σύλλογος διοργάνωσε φιλικό με τη Shakhtar Donetsk.

Πριν από το παιχνίδι, καθένας από τους παίκτες της Shakhtar εμφανίστηκε με τη σημαία της Ουκρανίας, ενώ οι φανέλες των δύο ομάδων είχαν το σύνθημα: «Σταματήστε τον πόλεμο».

Όλα τα έσοδα από την πώληση εισιτηρίων για τον αγώνα, που διεξήχθη στο γήπεδο Καραϊσκάκη του Ολυμπιακού στον Πειραιά, επρόκειτο να διατεθούν για την υποστήριξη των προσφύγων από τις μάχες. «Χρησιμοποιούμε το ποδόσφαιρο ως εργαλείο για την ειρήνη», δήλωσε ο Christian Karembeu, τότε αθλητικός διευθυντής του ελληνικού συλλόγου.

Τέσσερις ημέρες νωρίτερα, το Αλκίνοος, ένα δεξαμενόπλοιο αργού πετρελαίου που έπλεε υπό τη σημαία της Λιβερίας, έφτασε στο Ρότερνταμ από το ρωσικό λιμάνι Primorsk, σύμφωνα με στοιχεία του Center for Research on Energy and Clean Air, που αναλύθηκαν από το Investigate Europe και το Reporters United, ένα ελληνικό ερευνητικό έργο δημοσιογραφίας.

Το πόσο ρωσικό πετρέλαιο μετέφερε το πλοίο δεν είναι γνωστό, μόνο ότι η χωρητικότητα του πλοίου είναι 109.900 τόνοι και ότι λειτουργεί από την Capital Ship Management. Το ίδιο και το Αριστείδης, ένα δεξαμενόπλοιο πετρελαίου και χημικών που έφτασε στο Teesport, στη βόρεια Αγγλία, λίγες μέρες αργότερα. Και αυτό το πλοίο είχε έρθει από το Primorsk.

Η Capital Ship Management ανήκει σε έναν Έλληνα μεγιστάνα, ονόματι Ευάγγελο Μαρινάκη, αναφέρει ο δημοσιογράφος. Αν και έκτοτε έχει διαφοροποιήσει τις συμμετοχές του σε μέσα ενημέρωσης και πωλήσεις λιανικής, ο Μαρινάκης έφτιαξε την περιουσία του στη ναυτιλία. Στο ποδόσφαιρο, όμως, απέκτησε τη φήμη. Ο Μαρινάκης είναι ο άνθρωπος που μετέτρεψε τον Ολυμπιακό σε διαδοχικό πρωταθλητή Ελλάδας.

Ο Μαρινάκης δεν έχει παραβιάσει κανένα νόμο, ούτε αψήφησε οποιεσδήποτε κυρώσεις, διευκολύνοντας τη ροή ρωσικού πετρελαίου σε όλο τον κόσμο. Η μόνη παράβαση εδώ, δεδομένης της υποστήριξης του Ολυμπιακού στη Σαχτάρ, ήταν ότι οι ιδιωτικές και δημόσιες θέσεις του δεν ταίριαζαν.

Αλλά ο Μαρινάκης δεν είναι η μόνη περίπτωση. Ο Γιάννης Αλαφούζος, όπως και ο Μαρινάκης, έχει ένα τρομερό χαρτοφυλάκιο συμφερόντων. Είναι ιδιοκτήτης του τηλεοπτικού δικτύου ΣΚΑΪ, καθώς και της Καθημερινής, της κορυφαίας εφημερίδας στην Ελλάδα. Και οι δύο έχουν ασκήσει σφοδρή κριτική για τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία. Ανάλογη στάση έχει κρατήσει και στις (σχετικά λίγες) δημόσιες δηλώσεις του για το θέμα ο Αλαφούζος.

Στο χαρτοφυλάκιό του, ωστόσο, βρίσκεται η Kyklades Maritime, μια ναυτιλιακή εταιρεία με στόλο 22 δεξαμενόπλοιων, που συνέχισε να μεταφέρει ρωσικό πετρέλαιο από την έναρξη του πολέμου. Η Investigate Europe υπολόγισε ότι τα πλοία της εταιρίας έχουν «πραγματοποιήσει 26 αποστολές αργού πετρελαίου ή πετρελαίου από τη Ρωσία διεθνώς» μεταξύ της έναρξης της εισβολής και της 5ης Ιανουαρίου του τρέχοντος έτους.

Πρέπει να επισημανθεί ότι ο Αλαφούζος έχει και τον Παναθηναϊκό, τον παραδοσιακά σκληρότερο αντίπαλο του Ολυμπιακού και τα τελευταία χρόνια δυσκολεύεται να αντιμετωπίσει την ομάδα που έχει φτιάξει ο Μαρινάκης. Ο Ολυμπιακός, με τα έσοδά του να αυξάνονται ραγδαία χάρη στη συχνή του συμμετοχή στο Champions League, έχει διεκδικήσει όλους τους τίτλους του ελληνικού πρωταθλήματος. Ο Παναθηναϊκός, αντίθετα, δεν έχει στεφθεί πρωταθλητής Ελλάδας από το 2010.

Μεταξύ τους, όμως, ο Μαρινάκης και ο Αλαφούζος έχουν καταφέρει αυτό που πραγματικά θα έπρεπε να ήταν αδύνατο: Το έχουν τροφοδοτήσει περισσότερο. Το ελληνικό ποδόσφαιρο εδώ και δεκαετίες κυριαρχείται όχι από τους παίκτες και τους προπονητές του, αλλά από τους ιδιοκτήτες του: περήφανοι, βομβιστικοί, πολύ πλούσιοι, ισχυροί που προέρχονται από την τάξη των ολιγαρχών της χώρας. Έλκονται από τα αθλήματα λιγότερο για τον ανταγωνισμό ή τη δόξα και περισσότερο για τη δύναμη που μπορεί να τους δώσει.

Η ΑΕΚ ανήκει στον Δημήτρη Μελισσανίδη, έναν άλλο μεγιστάνα του πετρελαίου και της ναυτιλίας. Ο ΠΑΟΚ, στη βόρεια πόλη της Θεσσαλονίκης, είναι στα χέρια του Ιβάν Σαββίδη, ενός Ρωσο-Έλληνα μεγιστάνα καπνού. Οι αθλητικοί σύλλογοι τούς διαμορφώνουν ένα προφίλ, τους παρέχουν μια εκλογική περιφέρεια και προσφέρουν μια βάση από την οποία μπορούν να προωθήσουν τον εαυτό τους και τα συμφέροντα των αυτοκρατοριών τους.

Ως ιδιοκτήτες των δύο πιο επιφανών και δημοφιλών αθλητικών ομίλων της χώρας, όμως, ο Μαρινάκης και ο Αλαφούζος καταλαμβάνουν τη μεγαλύτερη προβολή. Η τριβή ανάμεσά τους, κατά καιρούς, φάνηκε να ξεπερνά το επαγγελματικό και το εμπορικό και να εισέρχεται στο βαθιά προσωπικό.

Ο Αλαφούζος έχει στο παρελθόν μηνύσει τον Μαρινάκη, μεταξύ άλλων, σε σχέση με ένα σκάνδαλο στημένων αγώνων —και επακόλουθο κύμα βίας— στο οποίο ο Μαρινάκης κατηγορήθηκε για συμμετοχή.

Σε αντάλλαγμα, τα ειδησεογραφικά μέσα ενημέρωσης του Αλαφούζου έχουν κατηγορηθεί πολλές φορές ότι παραβίασαν τους νόμους περί απορρήτου της Ελλάδας σε σχέση με τον Μαρινάκη.

Ο Ολυμπιακός, ο Παναθηναϊκός και το ελληνικό ποδόσφαιρο στο σύνολό του, κατά πάσα πιθανότητα, βρίσκονται σε διασταυρούμενα πυρά για κάτι πολύ μεγαλύτερο από ένα απλό άθλημα.

Είναι, αντίθετα, κομμάτια σε ένα παιχνίδι στο οποίο δεν υπάρχει χρόνος για ηθική, όπου κάθε διαδρομή προς την επιτυχία θεωρείται δίκαιο παιχνίδι, όπου η αντιπαλότητα δισεκατομμυριούχων δεν παίζεται μόνο στο γήπεδο αλλά σε δικαστήρια και λιμάνια, πέρα από τις ναυτιλιακές λωρίδες και τα ερτζιανά κύματα.

Εκεί, το πραγματικό έπαθλο δεν είναι ένα τρόπαιο αλλά η αμιγής, αδιαμφισβήτητη δύναμη.

ΠΗΓΗ: εφημερίδα New York Times σε μακροσκελές ρεπορτάζ του Rory Smith

================ 

την

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου