Φώσκολος ΑντώνηςΟ Κυριάκος Μητσοτάκης επανέλαβε πολλές φορές ότι η Ελλάδα θα γίνει πύλη εισόδου ενέργειας στην Ευρώπη. Με δεδομένο ότι τόσο ο σταθμός υγροποιημένου αερίου της Ρεβυθούσας αλλά και ο FSRU (Floating Station of Regasification Unit) της Αλεξανδρούπολης δεν έχουν τις υποδομές για να στείλουν φυσικό αέριο στην Ευρώπη, εξυπακούεται δια της ατόπου απαγωγής ότι ο πρωθυπουργός εννοεί την κατασκευή του αγωγού EastMed που ανέλαβε να μελετήσει η IGI Poseidon S.A.
Η μελέτη για τον προκαταρκτικό προσδιορισμό των περιβαλλοντικών
απαιτήσεων, που ενέκρινε στις αρχές Ιουνίου 2022 το υπουργείο
Περιβάλλοντος και Ενέργειας, την σκοπιμότητα και την ωριμότητα της
κατασκευής, την οποία επιβεβαίωσε και ο διεθνής οργανισμός ασφάλειας DNV
Co, με έδρα το Όσλο, περιέχει πλήθος τεχνικών στοιχείων για το φιλόδοξο
έργο. ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
Η κατασκευή του αγωγού EastMed περιλαμβάνει μια νότια γραμμή που θα μεταφέρει αέριο από ισραηλινά κοιτάσματα, απευθείας από μία Πλατφόρμα Συμπίεσης στα ισραηλινά ύδατα, στο Σταθμό Συμπίεσης και Μέτρησης στην Κρήτη, στην περιοχή του Αθερινόλακκου. Από αυτή τη νότια γραμμή προβλέπεται η διάθεση φυσικού αερίου στην Κύπρο για εγχώρια κατανάλωση μέσω μιας υποθαλάσσιας σύνδεσης και ενός κλάδου αγωγού, (εικόνες 1, και 2).
Επίσης προβλέπεται και μια βόρεια γραμμή του EastMed η οποία θα μεταφέρει φυσικό αέριο που προέρχεται από μία ή περισσότερες από τις κυπριακές υπεράκτιες ανακαλύψεις, πρώτα στο Σταθμό Συμπίεσης και Μέτρησης στην Κύπρο και στη συνέχεια στην Κρήτη, (εικόνα 3). Και οι δύο γραμμές (νότια και βόρεια) είναι σχεδιασμένες «για να λειτουργούν τόσο από κοινού όσο και ανεξάρτητα, με σκοπό την διασφάλιση της μέγιστης ευελιξίας και την ενίσχυση της αξιοπιστίας εφοδιασμού, χάρη στις αποκλειστικές υποδομές για κάθε γραμμή». Οι αγωγοί στο υποθαλάσσιο τμήμα θα εγκατασταθούν στο βυθό σε απόσταση περίπου 100 μέτρων μεταξύ τους (βλ. εικόνα 3), ενώ η πόντιση τους θα χρειαστεί 500 μέρες.
Η βόρεια γραμμή στο τμήμα Κύπρος-Κρήτη θα έχει συνολικό μήκος περίπου 690 χλμ, εκ των οποίων περίπου 400 χλμ βρίσκονται εντός ελληνικής δικαιοδοσίας. Η μεταφορική ικανότητα είναι 11 δισ. μ3 ετησίως για 30 χρόνια από τα κοιτάσματα της ΕΝΙ στα μπλοκ 6 και 8 στην ΑΟΖ της Κύπρου. Η νότια γραμμή, πάλι στο τμήμα Κύπρος-Κρήτη, θα έχει συνολικό μήκος 740 χλμ και μεταφορική ικανότητα 10 δισ. μ3 ετησίως για 30 χρόνια από το κοίτασμα Λεβιάθαν στην ΑΟΖ του Ισραήλ. Συνολικά οι δύο αγωγοί θα μεταφέρουν στην ανατολική Κρήτη (νομό Λασιθίου) 21 δισ. μ3 ετησίως για 30 χρόνια.
Η διαδρομή στην Ελλάδα
Το αέριο που θα φτάνει και από τις δύο γραμμές στους Σταθμούς Συμπίεσης στην Κρήτη θα συμπιέζεται, θα μεταφέρεται στη θέση προσαιγιάλωσης στην Πελοπόννησο κοντά στον οικισμό Αγίου Φωκά Μονεμβάσιας, μέσω ενός συστήματος διπλού αγωγού μήκους περίπου 430 χλμ ο καθένας. Ο ένας αγωγός που θα μεταφέρει τα 11 δισ. μ3 φυσικού αερίου θα συνδεθεί με το Εθνικό Σύστημα Φυσικού Αερίου στην Μεγαλόπολη στην περιοχή Περιβόλια, μέσω μιας διακλάδωσης περίπου 10 χλμ για να τροφοδοτήσει των ΑΗΣ Μεγαλόπολης ισχύος 550 MW, από το 2027, με 1 δισ. μ3 φυσικού αερίου.
Από εκεί θα ξεκινάει ένας ενιαίος αγωγός, μεγάλης διαμέτρου, για την μεταφορά των υπόλοιπων 20 δισ. μ3 φυσικού αερίου στο Σταθμό Συμπίεσης του “Ποσειδών” στο Φλωροβούνι Θεσπρωτίας. Στη συνέχεια ο αγωγός ακολουθώντας μια θαλάσσια, υοειδή, γραμμή από το Φλωροβούνι προς νότια Κέρκυρα και μετά δυτικά της Κέρκυρας, και περνώντας πάνω από τα κοιτάσματα φυσικού αερίου, Πύρρος και Αχιλλέας, στο μπλοκ 2 του Ιονίου που ανήκουν στην κοινοπραξία Energean και ΕΛΠΕ θα φθάσει στο Οτράντο της Ιταλίας, (εικόνα 4).
Ο σχεδιασμός του έργου είναι πολύ προχωρημένος. Για την αδειοδότηση του έργου, σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία απαιτείται η διαδικασία της κτηματογράφησης της ζώνης του αγωγού κατά μήκος της όδευσής του. Η εταιρεία “Ποσειδών” έχει αναθέσει την εκπόνηση της μελέτης αυτής στη Σύμπραξη των εταιρειών C&M Τεχνική Α.Ε. και SAIPEM S.p.A. (εταιρεία με έδρα το Μιλάνο).
Επίσης προχώρησε σε πρόσκληση εκδήλωσης ενδιαφέροντος για την ανάθεση τμήματος του εξοπλισμού του έργου και πιο συγκεκριμένα για την προμήθεια και εγκατάσταση των τεσσάρων σταθμών αποσυμπίεσης, οι οποίοι πρόκειται να εγκατασταθούν στην Κύπρο, την Κρήτη, τη Μεγαλόπολη και την ηπειρωτική Ελλάδα. Ο εκτιμώμενος προϋπολογισμός του εξοπλισμού ανέρχεται σε 250 εκατ. ευρώ. Στόχος της IGI Poseidon είναι από την λόγω διαδικασία να προκύψουν έως πέντε υποψήφιοι ανάδοχοι.
O αγωγός EastMed θα μεταφέρει από τα κοιτάσματα του Ισραήλ και Κύπρου στην Ιταλία ετησίως 20 δισ. μ3 φυσικού αερίου για 30 χρόνια όπως επίσης μέσω του αγωγού ΤΑΠ άλλα 15 δισ. μ3 για 30 χρόνια, σύνολο 35 δισ. μ3. Αν προστεθούν και οι ποσότητες από το κοίτασμα του Δελβινακίου, Ηπείρου και των κοιτασμάτων Πύρρου και Αχιλλέα που βρίσκονται δυτικά της Κέρκυρας, περίπου άλλα 10 δισ. μ3 φυσικού αερίου, τότε το σύνολο που θα φθάνει στην Ευρώπη ανέρχεται σε 45 δισ. μ3 ετησίως για 30 χρόνια. Έτσι πράγματι η Ελλάδα γίνεται πύλη εισόδου ενέργειας στην Ευρώπη.
Κόμβος φυσικού αερίου
Μία άλλη σημαντική ενέργεια σημειώθηκε στα τέλη Μαΐου 2022. Τόσο ο πρωθυπουργός της Βαυαρίας, Marcus Sonder, που επισκέφτηκε την Ελλάδα όσο και η πρόεδρος της Κομισιόν, Ursula vοn der Leyen, που συνάντησε τον πρωθυπουργό, ζήτησαν από την Ελλάδα και την Κύπρο, πέραν του αγωγού EastMed που θα μεταφέρει 20 δισ. μ3 φυσικού αερίου στην Ευρώπη για 30 χρόνια, να κατασκευάσουν σταθμούς υγροποίησης φυσικού αερίου που θα προέρχεται από τα ελληνοκυπριακά κοιτάσματα, το οποίο θα μεταφέρεται στην Ευρώπη με πλοία LNG. Η κολοσσιαία γεωπολιτική σημασία αυτής της σύστασης/προτροπής προς την ελληνική κυβέρνηση δεν έγινε αντιληπτή.
Πρώτον, η Κομισιόν και εν γένει οι Ευρωπαίοι έστειλαν μήνυμα προς την Τουρκία ότι η Τουρκία ποτέ δεν θα γίνει πύλη εισόδου ενέργειας στην ΕΕ δηλαδή τα κοιτάσματα φυσικού αερίου της Ανατολικής Μεσογείου δεν θα περάσουν μέσω Τουρκίας προς την Ευρώπη. Τεράστιο χαστούκι, το οποίο εκνεύρισε τον Ερντογάν. Αυτός σκόπευε κάποια στιγμή, χρησιμοποιώντας αυτή την διαδρομή του φυσικού αερίου μέσω Τουρκίας να εκβιάσει τους Ευρωπαίους να πιέσουν την Ελλάδα.
Δεύτερον, η Κομισιόν είπε στην Ελλάδα και την Κύπρο να κατασκευάσουν σταθμούς υγροποίησης για να στείλουν στην Ευρώπη υγροποιημένο φυσικό αέριο που υπάρχει αυτή την στιγμή στα κοιτάσματά τους. Ποιες είναι οι δυνητικές ποσότητες και ποιες ήδη υπάρχουν. Οι ποσότητες είναι κατ’ ελάχιστον 9,6 τρισ. μ3 φυσικού αερίου και η εκτίμηση τους βασίζεται στα εξής στοιχεία: Στο Ισραήλ, 3,4 τρισ. μ3 με βάση την εκτίμηση της Γεωλογικής Υπηρεσίας των ΗΠΑ ( USGS Technical Report 2010-30). Στην Κύπρο 4,2 τρισ. μ3 με βάση τις εκτιμήσεις των γεωφυσικών εταιρειών PGS (πυρολιτικό 1,2 τρισ. μ3) και SPECTRUM (βιογενές 3 τρισ. μ3). Στην Ελλάδα 2 τρισ. μ3 εκτίμηση της ΕΔΕΥ.
Εκτίμηση για ελληνικά κοιτάσματα
Η εκτίμηση της ποσότητας που έχει η Ελλάδα είναι αδιανόητα χαμηλή. Από τα 9,6 τρισ. μ3 τα 0,6 τρισ. μ3 φυσικού αερίου θα διοχετευτούν προς την Ευρώπη με τον αγωγό EastMed και τα υπόλοιπα ως υγροποιημένο φυσικό αέριο από τους σταθμούς υγροποίησης Ελλάδας και Κύπρου. Σήμερα οι ποσότητες που έχουμε είναι περίπου 3,6 τρισ. μ3 φυσικού αερίου. Το Ισραήλ 0,623 τρισ. μ3 από Λεβιάθαν. Η Κύπρος 1,0 τρισ. μ3 από Αφροδίτη, Γλαύκο, Καλυψώ, Κρόνος 1, Ερατοσθένης 1 και τα κοιτάσματα του μπλοκ 5 (Exxon-Mobil and Qatar Oil. Co.).
Τέλος, η Ελλάδα 2 τρισ. μ3. Από αυτά, από το 2027 και μετά, 0,6 τρισ μ3, ήτοι 20 δισ. μ3/έτος θα διοχετεύονται στην Ευρώπη για 30 χρόνια μέσω EastMed. Αν κατασκευαστούν οι σταθμού υγροποίησης σε Ελλάδα και Κύπρο, όπως υπέδειξε στον πρωθυπουργό η πρόεδρος της Κομισιόν, τουλάχιστον άλλα 80 δισ. μ3/έτος. Σύνολο 100 δισ. μ3/έτος προς την Ευρώπη για 30 χρόνια.
Αν ανακαλυφθούν όλες οι δυνητικές ποσότητες που λένε οι διάφορες γεωλογικές υπηρεσίες και γεωφυσικές εταιρείες τότε μπορούμε να τροφοδοτήσουμε την Ευρώπη για 90 χρόνια με φυσικό αέριο. Τα δυνητικά αποθέματα φυσικού αερίου της λεκάνης της Ανατολικής Μεσογείου –με πιθανότητα 50%– είναι περισσότερα, όπως επιμένει να λέει η γεωλογική υπηρεσία του Ισραήλ για την λεκάνη της Λεβαντίνης, ήτοι αντί 3,4 τρισ. μ3 αλλά 6,8 τρισ. μ3.
Τα αποθέματα φυσικού αερίου των 25 στόχων που βρίσκονται δυτικά του κόλπου της Κυπαρισσίας και δυτικά, νοτιοδυτικά, νότια και νοτιοανατολικά της Κρήτης δεν είναι 2 τρισ. μ3. Η εκτίμηση βασίζεται στο ότι ο κάθε στόχος στο Ιόνιο και στην υπεράκτια Κρήτη ασχέτως μεγέθους έχει το ισοδύναμο των 500 εκατομμυρίων πετρελαίου (25 στόχοι Χ 500 εκατ. βαρέλια = 12,5 δισ. βαρέλια που αντιστοιχούν σε περίπου 2 τρισ. μ3 φυσικού αερίου).
Αυτό, όμως, είναι λάθος. Μία ρεαλιστική εκτίμηση είναι τουλάχιστον 5-7 τρισ. μ3 φυσικού αερίου με βάση τούς όγκους των στόχων, του πορώδους και την πληρότητα του πορώδους σε φυσικό αέριο. Η λεκάνη της Ανατολικής Μεσογείου, χωρίς να συνεκτιμήσουμε τα αποθέματα της αιγυπτιακής και λιβυκής ΑΟΖ, ικανοποιούν τις ενεργειακές ανάγκες της Ευρώπης για περίπου 150 χρόνια. Αυτό ζητούν οι Ευρωπαίοι. Ελπίζω να το καταλάβει ο Έλληνας πρωθυπουργός. Δηλαδή έρευνα προς εκμετάλλευση των ελληνικών κοιτασμάτων φυσικού αερίου.
=============
Blogger: ...τα πάντα όλα για το παίγνιο της Ανατολικής Μεσογείου.
Ν. Καρατουλιώτης : Ο Άξονας Ρωσίας – Γερμανίας και το γεωπολιτικό παίγνιο με τα ενεργειακά της Μεσογείου (μην πάτε παρακάτω αν δεν τον ακούσετε! μόνο 18 λεπτά..)
Το θλιβερό τέλος του αγωγού EastMed: Η χρεοκοπία της ελληνικής εξωτερικής «πολιτικής»
--------------------------
Ο πρώην πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς «σταύρωσε» τη Γερμανία και ανέδειξε τη σχέση της με την Τουρκία και τη Ρωσία υπό το πρίσμα των τελευταίων γεγονότων μετά την εισβολή στην Ουκρανία.
Η ομιλία του πρωην πρωθυπουργου Αντώνη Σαμαρά έγινε στο συμπόσιο με τίτλο «διαλογοι της Νισύρου», που διοργάνωσε το Ίδρυμα Γεωργιος Μιχαλος σε συνεργασία με τον Οργανισμό Φυσικού Περιβάλλοντος και Κλιματικής Αλλαγής.
«Μετά την Ρωσική εισβολή στην Ουκρανία αναδεικνύεται κι αυτό που υπήρξε για χρόνια… ο «ελέφαντας στο δωμάτιο». Δηλαδή αυτό που όλοι έβλεπαν ή διαισθάνονταν και κανείς δεν τολμούσε να κατονομάσει.
Ότι η Ευρώπη για να απεξαρτηθεί πραγματικά από το ρωσικό αέριο, έπρεπε να αναδείξει τις δικές της – τις ευρωπαικές πηγές και ευρύτερα γειτονικές – πηγές φυσικού αερίου», σημείωσε ο κ. Σαμαράς.
Τα κοιτάσματα σε Ανατολική Μεσόγειο
«Κι εδώ μπαίνουν τα κοιτάσματα της Ανατολικής Μεσογείου. Κυρίως αυτά! Τα οποία βρίσκονται μέσα στα κυριαρχικά δικαιώματα Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης – ΑΟΖ όπως λέμε – της Ελλάδας, της Κύπρου, της Αιγύπτου και του Ισραήλ.
Τα οποία στο σύνολό τους μπορούσαν να απεξαρτήσουν πλήρως την Ευρώπη από το ρωσικό φυσικό αέριο», συνέχισε και πρόσθεσε:
«Μόνο που όλο αυτό έχει νόημα, εφ’ όσον η Ευρώπη έχει σκοπό να χρησιμοποιεί ευρέως φυσικό αέριο, μέχρι το 2045 τουλάχιστον. Αν πρόκειται να εγκαταλείψει συνολικά το φυσικό αέριο ως το 2030, τότε όλες οι επενδύσεις που χρειάζονται για την έρευνα και την εξόρυξη και τους υποθαλάσσιους αγωγούς και τους χερσαίους αγωγούς – όλες αυτές οι επενδύσεις ΔΕΝ έχουν νόημα και δεν πρόκειται να «αποσβεστούν», αν λειτουργούσαν μόνο για λίγα χρόνια, δηλαδή αν εγκαταλείπαμε το φυσικό αέριο ως το 2030.
Κι έτσι όλη αυτή η «βιασύνη» να φύγουμε από τους υδρογονάνθρακες συνολικά μέχρι το 2030 ή το 2035 αποθάρρυνε και την ανάδειξη των Ευρωπαϊκών υδρογονανθράκων και τη δημιουργία υποδομών φυσικού αέριου στην Ευρώπη. Και ευνοούσε μόνο ένα πράγμα: την ολιγοπωλιακή εξάρτηση από το Ρωσικό φυσικό αέριο! Ουσιαστικά διαιώνιζε την εξάρτηση από το ρωσικό αέριο…».
Κατά τον Α. Σαμαρά:
«Κατά τη διάρκεια της Ελληνικής Προεδρίας στην ΕΕ, το πρώτο εξάμηνο του 2014, η κυβέρνησή μας – και με υπουργό τότε, τον φίλο μου Γιάννη Μανιάτη – είχε θέσει στους Ευρωπαίους, τη σημασία των ευρωπαϊκών υδρογονανθράκων και την κατοχύρωσης της ΑΟΖ των ευρωπαϊκών χωρών – στη Μεσόγειο και όχι μόνο.
Τότε οι Αμερικανοί, επί Προεδρίας Ομπάμα ακόμα, μας είχαν προειδοποιήσει πολύ διακριτικά, ότι οι Γερμανοί είναι «παντρεμένοι» με το ρωσικό αέριο. Και δεν θα είναι πολλοί πρόθυμοι ούτε να απεξαρτηθούν οι ίδιοι, ούτε να βοηθήσουν την ανάδειξη ευρωπαϊκών κοιτασμάτων».
Και σημείωσε:
«Πράγματι, η Γερμανία, αποφάσισε το 2015 να προχωρήσει στον αγωγό North Stream-2 που θα μετέφερε ρωσικό φυσικό αέριο από τη Βαλτική, παρακάμπτοντας την Ουκρανία.
Προσέξτε: Τότε που όλοι ήδη καταγγέλλαμε τη Ρωσία, για την προσάρτηση της Κριμαίας, η Γερμανία ταυτόχρονα συμφωνούσε στον νέο αγωγό που θα εξασφάλιζε τη ροή ρωσικού αερίου, παρακάμπτοντας την Ουκρανία!».
Η Γαλάζια Πατρίδα της Τουρκίας
«Και δείτε τώρα: Πάμε ενιάμιση χρόνια αργότερα. Όταν μας προέκυψε και η «Γαλάζια Πατρίδα» της Τουρκίας. Δηλαδή, το μεγάλο σχέδιο του Ερντογάν να διεκδικήσει τον έλεγχο της Ανατολικής Μεσογείου, καταπατώντας τα κυριαρχικά δικαιώματα στις ΑΟΖ δύο κρατών μελών της ΕΕ: της Ελλάδας και της Κύπρου!
Κι ύστερα το τουρκολυβικό Μνημόνιο που δέσμευε ως δήθεν «τουρκική» ΑΟΖ θαλάσσια περιοχή κάτω από την Κρήτη. Δηλαδή η Τουρκία δεν αμφισβητούσε μόνο μέρος της επήρειας κάποιων μικρών νησιών στο Αιγαίο, αλλά το σύνολο της επήρειας ΟΛΩΝ των νησιών και στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο παντού – ακόμα και της Κρήτης.
Ενώ το Δίκαιο της Θάλασσας – το λεγόμενο UNCLOS του 1982 – προβλέπει σαφώς, ότι ΟΛΑ τα κατοικήσιμα νησιά έχουν πλήρη δικαιώματα ΑΟΖ, ακόμα και τα πιο μικρά, ακόμα και το σύμπλεγμα του Καστελόριζου…
Πολλώ μάλλον η Κρήτη…
Και λάβετε υπόψιν σας στο σημείο αυτό, ότι η Τουρκία ξεδίπλωνε αυτή τη στρατηγική της «Γαλάζιας Πατρίδας», την περίοδο που άρχισε να συνδέεται όλο και περισσότερο, με ποιόν; Με τη Ρωσία!
Την ίδια περίοδο, που πήρε τους S-400 από τη Ρωσία. Την ίδια περίοδο που ξεκίνησε την οικοδόμηση πυρηνικού σταθμού από τη Ρωσία, στο Ακουγιού. Την ίδια στιγμή που διεύρυνε η ίδια την εξάρτησή της από το ρωσικό αέριο, από τη Μαύρη Θάλασσα. Την ίδια περίοδο που εξαρτιόταν όλο και περισσότερο μέσω κυκλωμάτων «μαύρης οικονομίας» από το Κατάρ, που είναι συνεταίρος του ρωσικού μονοπωλίου ενεργεία».
Βόλες σε Βερολίνο
«Αρχίζουμε λοιπόν, να βλέπουμε τώρα την πλήρη εικόνα:
Η Τουρκία, εξαρτημένη με ποικίλους τρόπους από τη Ρωσία, έκανε τα πάντα για να εμποδίσει την ανάδειξη των ευρωπαϊκών κοιτασμάτων φυσικού αερίου στην Ανατολική Μεσόγειο.
Και αυτό την έφερε σε ευθεία αντιπαράθεση με τις δύο χώρες μέλη της ΕΕ στην περιοχή, την Ελλάδα και την Κύπρο. Τα κυριαρχικά δικαιώματα των οποίων προσπαθεί να καταπατήσει…
Ποιός ευνοείται απ’ αυτό; Εκείνη η χώρα που είναι ο βασικός πάροχος φυσικού αερίου στην Ευρώπη: η Ρωσία.
Που δεν θέλει με τίποτε να χάσει την ολιγοπωλιακή της ισχύ πάνω στην Ευρώπη…
Και ποια άλλη Ευρωπαίκή χώρα έκανε ό,τι μπορούσε για να μην παρθούν μέτρα από την ΕΕ κατά της Τουρκίας;
Η Γερμανία! Τι «σύμπτωση»; Η χώρα που κατ’ εξοχήν είχε αποφασίσει να εξαρτηθεί από το «φθηνό» ρωσικό αέριο…
Ενώ οι ΗΠΑ έπαιρναν μέτρα κατά της Τουρκίας, λόγω προμήθειας των ρωσικών πυραύλων S-400, την ίδια στιγμή η Γερμανία πρότεινε…«θετική ατζέντα», δηλαδή «καλοπιάσματα» της Τουρκίας.
Μ’ άλλα λόγια, η κατ’ εξοχήν ευρωπαϊκή χώρα που ήταν εξαρτημένη ενεργειακά από το ρωσικό αέριο, η Γερμανία, «ξέπλενε» την άλλη χώρα της περιοχής,που ήταν ακόμα πιο εξαρτημένη από τη Ρωσία, την Τουρκία,την ώρα που η Τουρκία έπαιζε το παιγνίδι της Ρωσίας και εμπόδιζε την ανάδειξη των ευρωπαϊκών υδρογονανθράκων στην Ανατολική Μεσόγειο.
Τελικά και οι δύο – Τουρκία και Γερμανία – το παιγνίδι της Ρωσίας παίζανε!».
Στο παιχνίδι ξανά ο EastMed
Ο πρώην πρωθυπουργός εκτίμησε ότι όλα αυτά σήμερα έχουν ανατραπεί, καθώς μετά την ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, η Γερμανία αναγκάστηκε να αλλάξει στρατηγική και η Ευρώπη αποφασίζει να απεξαρτηθεί από το ρωσικό αέριο.
«Που σημαίνει ότι ξαναμπαίνουν στην ατζέντα και τα κοιτάσματα αερίου σε Ελλάδα και η Κύπρο, και πιθανότατα ο αγωγός EastMed για τη μεταφορά τους στην Ευρώπη.
Και όλες οι ευρωπαϊκές υποδομές που είχαν «απενταχθεί» το 2020.
Ενώ η Τουρκία βρίσκεται σε αληθινό παροξυσμό κλιμάκωσης των προκλήσεων έναντι της Ελλάδας», σημείωσε.
«Ερώτηση: Μπορεί η Τουρκία να μπει κι αυτή – έστω κι από δω και στο εξής – στο μεγάλο σχέδιο απεξάρτησης της Ευρώπης από το ρωσικό αέριο;
Κατά τη γνώμη μου όχι! Όσο παραμένει ποικιλοτρόπως εξαρτημένη από εξω-ευρωπαίκά και αντιδυτικά συμφέροντα: Από τη Ρωσία, από την Κίνα, από το Κατάρ, από το Ιράν, από τους τζιχαντιστές στον μουσουλμανικό κόσμο…
Προσπάθησε το τελευταίο διάστημα να «τα βρει» και με το Ισραήλ, και με την Αίγυπτο και με τη Σαουδική Αραβία. Δεν τα κατάφερε…
Η Γαλάζια Πατρίδα και η μετά Ερντογάν εποχή
Όλοι τη βλέπουν ως κράτος «ταραξία» – ως «χώρα Πειρατή».
Ο μόνος τρόπος να «ενσωματωθεί» η Τουρκία σε μια νέα δυτική πολιτική ασφαλείας για την ευρύτερη περιοχή είναι αν αλλάξει στρατηγική, αν εγκαταλείψει την «Γαλάζια πατρίδα», αν εγκαταλείψει τα όνειρα παλινόρθωσης της Οθωμανικής επιρροής, αν αποδεχθεί τα δικαιώματα των γειτόνων της. Αυτό δεν συμβαίνει σήμερα.
Ούτε φαίνεται πιθανό να συμβεί στην μετά Ερντογάν εποχή. Οι επίδοξοι διάδοχοί του, συχνά ακούγονται μοιάζουν ακόμα χειρότεροι…
Η νέα δυτική στρατηγική στην Ανατολική Μεσόγειο δεν μπορεί να «ενσωματώσει» την Τουρκία χωρίς να αυτοαναιρεθεί…
Κι αυτό η Γαλλία τουλάχιστον, το έχει αντιληφθεί. Και κάποιοι στις ΗΠΑ, όπως ο Γερουσιαστής Μενέντεζ, επίσης…».
Κατά της πολιτικής απολιγνητοποίησης
Ο κ. Σαμαράς διαφώνησε και με την πολιτικη απολιγνητοποιησης της κυβέρνησης Μητσοτάκη.
«Ο ήλιος είναι δωρεάν για όλους, όπως και ο αέρας. Και όσο βελτιώνεται η τεχνολογία και εκμεταλλευόμαστε ήλιο και αέρα πιο «αποτελεσματικά», τόσο θα φτηναίνει το λειτουργικό κόστος παραγωγής τους. Αλλα…
Αλλά αυτό δεν είναι όλη η εικόνα: Χρειάζονται νέες υποδομές για να φτάσει η ενέργεια που παράγεται αποκεντρωμένα στο κεντρικό δίκτυο, δηλαδή χρειάζονται νέα δίκτυα.
Κι ύστερα χρειάζονται νέες επενδύσεις σε υποδομές αποθήκευσης ενέργειας για τις περιόδους που δεν φυσάει ή δεν έχει ηλιακό φώς.
Κι αυτό το κόστος των υποδομών επιβαρύνει το συνολικό κόστος.
Κι ύστερα χρειάζεται να υπάρχουν πάντα σε εφεδρεία μονάδες παραγωγής, που λειτουργούν με υδρογονάνθρακες, οι οποίες θα μπαίνουν στο σύστημα το βράδυ όταν δεν λειτουργούν τα φωτοβολταϊκά ή τις ώρες που δεν λειτουργούν τα αιολικά, γιατί δεν φυσάει πολύ, ή γιατί φυσάει παρα-πολύ και «κλειδώνουν»…
Κι όταν τέτοιες μονάδες παραγωγής που λειτουργούν με υδρογονάνθρακες, μπαίνουν στο δίκτυο μόνο κάποιες ώρες, τότε παράγουν με ΜΗ βέλτιστο τρόπο, λειτουργούν σε ΜΗ βέλτιστες κλίμακες και επιβαρύνουν δυσανάλογα το συνολικό κόστος της ενέργειας που φτάνει «εφεδρικά» στον καταναλωτή».
Ο κ. Σαμαράς επικαλέστηκε το «συγκριτικό» κόστος ανάμεσα στις Ανανεώσιμες πηγες ενέργειας (με ήλιο ή αέρα) και τις Παραδοσιακές με υδρογονάνθρακες.
«Οι πρώτες επιδοτούνται άμεσα ή έμμεσα. Επιδοτείται το κόστος εγκατάστασής τους, επιδοτείται η τραπεζική χρηματοδότησή τους κλπ. Οι δεύτερες φορολογούνται! Δηλαδή φορολογούνται οι “ρύποι” τους. Δηλαδή η εκπομπή διοξειδίου του άνθρακα κλπ.
Όταν συγκρίνουμε μια μορφή παραγωγής που φορολογείται με μιαν άλλη μορφή παραγωγής που επιδοτείται δεν προκύπτει πραγματική διαφορά στο κόστος παραγωγής. Η διαφορά ανάμεσά τους στρεβλώνεται από τις έξωθεν παρεμβάσεις, Κι αυτό επιβαρύνει το συνολικό κόστος για την κοινωνία», εκτίμησε.
«Είναι αλήθεια, λοιπόν, ότι το μοναδιαίο λειτουργικό κόστος στον παραγωγό έχει μειωθεί πολύ για τις ΑΠΕ – και θα μειωθεί κι άλλο – αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι το συνολικό κόστος έχει μειωθεί το ίδιο δραστικά
Και πάντως θα εξακολουθούν οι ΑΠΕ να είναι συνολικά πιο «ακριβές», όσο δεν λύνεται ακόμα το πρόβλημα της διακοψιμότητας τους (intermittency – δηλαδή ότι δεν παράγουν συνεχώς). Άρα και της αποθήκευσης ενέργειας.
Το πρόβλημα της «διακοψιμότητας» δεν έχει λυθεί βέβαια. Και το πρόβλημα της αποθήκευσης ενέργειας από ΑΠΕ επίσης δεν έχει λυθεί για μεγάλες κλίμακες παραγωγής. Έχει γίνει σημαντική πρόοδος, αλλά απέχουμε ακόμα πολύ, από το να έχουμε ικανοποιητικές λύσεις«, ανέφερε.
Ο κ. Σαμαράς κατέληξε:
«Χρειαζόμαστε συνδυασμό μορφών ενέργειας!
Δηλαδή, χρειαζόμαστε μια συνεχή αύξηση της παραγωγής ενέργειας από ΑΠΕ, αλλά και τρία ακόμα πράγματα ταυτόχρονα:
Χρειαζόμαστε παράλληλα όσο πιο καθαρές μονάδες παραγωγής από υδρογονάνθρακες, που θα καλύπτουν τα κενά των ΑΠΕ. Κυρίως από φυσικό αέριο.
Χρειαζόμαστε ακόμα μορφές παγίδευσης του άνθρακα από τέτοιες μονάδες παραγωγής από υδρογονάνθρακες, ώστε να μειωθεί ακόμα λιγότερο το “αποτύπωμά” τους.
Και χρειαζόμαστε ακόμα υβριδικές μορφές, που θα μας επιτρέπουν να αποθηκεύουμε ενέργεια που παράγεται με ΑΠΕ χωρίς μεγάλες απώλειες, ώστε να τη χρησιμοποιούμε για να καλύπτουμε τα κενά των ΑΠΕ».
Σχόλια