Μίνι πόλεμος υπό διεθνή εποπτεία – Το ανομολόγητο σενάριο

την

Μαργαρίτης Γιώργος

Μπορεί η Αθήνα παραδοσιακά να είχε στηρίξει και να στηρίζει ακόμα πολλές ελπίδες στην ΕΕ αναφορικά με τις τουρκικές προκλητικές ενέργειες σε βάρος και ελληνικών και κυπριακών κυριαρχικών δικαιωμάτων, αλλά το πρακτικό αποτέλεσμα ήταν τουλάχιστον μέχρι τώρα απογοητευτικό, παρ’ ότι δύο κράτη-μέλη ουσιαστικά δέχονται επίθεση. Το έργο επαναλαμβάνεται σχεδόν σε κάθε σύνοδο.

Γίνεται μια κάποια συζήτηση, ομόφωνα οι εταίροι εκφράζουν την αλληλεγγύη και την συμπάθειά τους, ακούγονται κάποιες αόριστες ιδέες για μέτρα –μετά βίας θα τα ονόμαζε κανείς κυρώσεις– και κατόπιν, στις δηλώσεις που ακολουθούν τονίζεται η ανάγκη διαλόγου μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας για τις διαφορές τους γενικώς και τα “διαφιλονικούμενα” ύδατα της Ανατολικής Μεσογείου ειδικώς. Με λίγα λόγια τα συνηθισμένα. ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ

Εκείνο που, αν και τείνει να γίνει συνηθισμένο, δεν παύει να είναι ενοχλητικό, είναι το ότι, ενώ ο υπουργός Εξωτερικών της Κύπρου συνήθως εκφράζει την απογοήτευσή του για το αποτέλεσμα, ο κ. Δένδιας συνήθως δηλώνει την ικανοποίησή του για το ίδιο αποτέλεσμα. Μόνο όταν η τουρκική δραστηριότητα πλήττει τα ελληνικά συμφέροντα, ο κ. Δένδιας υψώνει τους τόνους, μιλώντας για “απόλυτη αναγκαιότητα” κυρώσεων.

Επίμονα, μετά από κάθε έκφραση αλληλεγγύης και συμπάθειας, οι σύμμαχοι, εταίροι και επιθυμητοί “προστάτες” της χώρας μας συνιστούν “να τα βρούμε” με την Τουρκία, να αποκλιμακώσουμε και να πάμε σε συζητήσεις με ασαφές πλαίσιο. Τόσο ασαφές που παραπέμπει στο καθολικό πλαίσιο διαπραγμάτευσης που επιθυμεί η Τουρκία, αρχίζοντας από τα σύνορα και τον “ατυχή” καθορισμό τους στα 1923 και στα 1947.

Μίνι πόλεμος υπό διεθνή εποπτεία

Μέσα σε αυτό το ασφυκτικό πλαίσιο οι ενθουσιασμοί και οι επίσημες εκφράσεις ικανοποίησης από την ελληνική πλευρά απλά ανοίγουν το επόμενο κεφάλαιο του δράματος, φέρνοντας πιο κοντά ή τη συνθηκολόγηση, ή τον πόλεμο, ως μέσο για να πλασαριστεί στον ελληνικό λαό η συνθηκολόγηση. Χωρίς να θέλουμε να γίνουμε μάντεις κακών, θα μπορούσαμε ίσως να υποθέσουμε ότι μπροστά στους τοίχους του αδιεξόδου που περικλείουν πλέον ασφυκτικά την ελληνική πολιτική, θα ήταν ίσως για τις ελληνικές πολιτικές ελίτ και την άρχουσα τάξη καλοδεχούμενη διέξοδος ένας “υπό διεθνή εποπτεία” μίνι πόλεμος. Μετά από αυτόν θα μπορούσε να διαπραγματευθεί ελεύθερα πολύ περισσότερα πράγματα απ’ όσα θα μπορούσε πριν από αυτόν.

Σε άλλες συνθήκες θα ήταν περιττό να υπενθυμίσουμε το προφανές και αυτονόητο. Το τι θα μπορούσε δηλαδή να διεκδικήσει η Ελλάδα στο διπλωματικό πεδίο και τι όπλα διαθέτει στο πεδίο αυτό. Στις παρούσες συνθήκες, όπου η ελληνική πλευρά (πρωθυπουργός, υπουργός Εξωτερικών και σύμπασα η πολιτική ηγεσία) περιφέρεται ως ικέτης έχει νόημα να παραθέσουμε το τι θα μπορούσε να είναι εθνική πολιτική απέναντι σε συμμάχους και εταίρους. Ας ανθολογήσουμε:

  • Η ελληνική πλευρά θα μπορούσε να καταστήσει σαφές ότι το καθεστώς διευκολύνσεων και παραχωρήσεων προς το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ θα βρεθεί υπό αίρεση εάν η Συμμαχία και η μεγάλη “ηγέτιδα δύναμη” δεν εκπληρώσουν την πολιτική και –αν θέλετε– ηθική ευθύνη προς την Ελλάδα. Εάν δηλαδή την αφήσουν έρμαιο στις επιβουλές του άλλου “συμμάχου”.
  • Η ελληνική πλευρά θα μπορούσε να καταστήσει σαφές ότι σε περίπτωση απώλειας κυριαρχικών δικαιωμάτων ή επικράτειας, η Ελλάδα θα επανεξετάσει τις σχέσεις της με συμμάχους, συμμαχίες και εταίρους που δεν μπορούν ή δεν θέλουν να της εξασφαλίσουν το απαραίτητο: την ασφάλειά της.
  • Η ελληνική πλευρά θα μπορούσε να καταστήσει σαφές ότι σε περίπτωση που οι σύμμαχοι και εταίροι δεν σεβαστούν το γράμμα και το πνεύμα των συμφωνιών και δεν τιμήσουν τις υποχρεώσεις τους προς την Ελλάδα –όπως η Ελλάδα έχει τιμήσει όλες τις υποχρεώσεις στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ και της ΕΕ– τότε η Ελλάδα θα στραφεί προς άλλες κατευθύνσεις για να αποκτήσει τα διπλωματικά και συμμαχικά ερείσματα που έχει ανάγκη ως κράτος δεχόμενο επίθεση.

Η Δύση έχει ανάγκη την Ελλάδα

Και επειδή το σύνδρομο του ικέτη έχει έτοιμες τις “απαντήσεις” στα παραπάνω αυτονόητα και επειδή το πολιτικό σύστημα θα σκίσει τα ιμάτιά του, λέγοντας ότι η χώρα θα απομονωθεί, θα γίνει αντιπαθής, θα θυμώσει τους ισχυρούς, θα υποφέρει και τα τοιαύτα, ας συμπληρώσουμε λίγο ως προς το ποιος έχει ανάγκη ποιον. Όλο αυτό το σύμπλεγμα συμμαχιών και ενώσεων που συνοπτικά ονομάζουμε Δυτικό Κόσμο, ετοιμάζει πόλεμο (ανοικτό, υβριδικό ή έρποντα) απέναντι στη Ρωσία και την Κίνα. Οι σχετικές επιχειρήσεις είναι ήδη σε εξέλιξη. Σε αυτό το πλαίσιο τυχόν δραματικές αλλαγές και αναστατώσεις στην στρατηγική “νοτιο-ανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ” έχουν κρίσιμη σημασία. Η περιοχή φλέγεται ήδη. Και επειδή φλέγεται, είναι κάτι περισσότερο από απαραίτητο η Ελλάδα να “ανήκει σταθερά στη Δύση”. Εάν αυτό έμπαινε στην ζυγαριά;

Δευτερευόντως, το στρατηγικό προπύργιο της Δύσης στην στρατηγικότατη Μέση Ανατολή, το Ισραήλ, έχει έναν και μοναδικό σταθερό και αξιόπιστο ομφάλιο λώρο, ο οποίος περνά απαραίτητα από την Ελλάδα. Θα έθετε κανείς αυτήν την πραγματικότητα σε κίνδυνο; Θα άφηνε την τύχη του Ισραήλ των δέκα εκατομμυρίων στη διάθεση δυο μουσουλμανικών χωρών-γιγάντων, της Τουρκίας των ενενήντα εκατομμυρίων και της Αιγύπτου των εκατό εκατομμυρίων;

Αλλά ο ικέτης είναι ικέτης επειδή έχει αποποιηθεί, έχει αρνηθεί και τα όπλα του και τις δυνατότητές του. Έχει αφεθεί στη διάθεση αυτών που ο ίδιος θεωρεί ισχυρούς. Οι τελευταίοι το γνωρίζουν, όπως γνωρίζουν, επίσης, ότι η μόνη συμπεριφορά απέναντι σε έναν ικέτη, περιλαμβάνει ταπεινώσεις και κλωτσιές. Έτσι χωρίς λόγο. Μόνο και μόνο για να μην του περάσει του ικέτη η ιδέα ότι δεν του αξίζει να είναι ικέτης. Ούτε στον λαό μας, ούτε στην ιστορία μας, αλλά –θα πρόσθετα– ούτε σε αυτούς τους περιοδεύοντες θιάσους που παριστάνουν την “εθνική ηγεσία” των Ελλήνων, αξίζει μια τέτοια ταπείνωση.

===================

Διαβάζουμε τα περισπούδαστα  ρεπορτάζ με τους γλαφυρούς τίτλους όπως «σκληρή γλώσσα της ΕΕ για τις τουρκικές προκλήσεις», και εξοργιζόμαστε. Είναι τόσο «σκληρή» η γλώσσα της Ευρώπης απέναντι στην Τουρκία, που ο Ερντογάν κινδυνεύει να πληγωθεί από το πολύ «γλείψιμο».

Ελλάδα και Κύπρος είναι υποτίθεται ισότιμα μέλη της συγκεκριμένης ένωσης.

Ελλάδα και Κύπρος βλέπουν την εθνική τους κυριαρχία να βάλλεται ευθέως από την Τουρκία. Κατ επέκταση, η ευρωπαΐκή κυριαρχία παραβιάζεται από την τουρκική επιθετικότητα, διότι τα σύνορα της Ελλάδας και της Κύπρου, είναι και σύνορα της Ευρώπης. Η ΑΟΖ της Ελλάδας και της Κύπρου, είναι και ευρωπαΐκή ΑΟΖ. Απέναντι λοιπόν στην τετελεσμένη τουρκική εισβολή, η Ευρώπη απαντά με «σκληρή γλώσσα»! Τόσο για τα Βαρώσια όσο και για το τουρκολιβυκό μνημόνιο.

Ενώ η Γερμανία, η Ιταλία, η Ισπανία, η Πολωνία, αλλά και η Ουκρανία που για τα μάτια της έχουμε βγάλει τα δικά μας μάτια με την Ρωσία, κάνουν μπίζνες με την Τουρκία. Αδιαφορώντας πλήρως για τις δεσμεύσεις τους έναντι της Ελλάδας και της Κύπρου!

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη φυσικά δεν έχει καμμία διάθεση να πιέσει την Γερμανία. Άλλωστε, αυτή άνοιξε την κερκόπορτα για την άλωση του Αιγαίου με δηλώσεις τύπου Γεραπετρίτη. Καλό θα είναι πάντως να αναθεωρήσει, διότι στη νεότερη ιστορία της Ελλάδας, ο μόνος που παρέδωσε εθνική κυριαρχία και σώθηκε, ήταν ο Σημίτης. Οι υπόλοιποι, είχαν πολύ χειρότερη τιμωρία από το «πολιτικό ανάθεμα».

================ 

Του ΚΩΣΤΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ

Μπροστά μας θα βρεθούν για μια ακόμη φορά η Γερμανία και οι δορυφόροι της στην Ε.Ε. Στο Συμβούλιο Εξωτερικών Υποθέσεων, που συνέρχεται σήμερα στις Βρυξέλλες, φαίνεται πως για μια ακόμη φορά οι συζητήσεις για την τουρκική συμπεριφορά στην κυπριακή ΑΟΖ και στην Αμμόχωστο, δεν θα είναι εύκολες.

Είναι προφανές από τις συζητήσεις σε τεχνοκρατικό επίπεδο, που πραγματοποιήθηκαν την  περασμένη εβδομάδα, ότι  η Λευκωσία θα αντιμετωπίσει δυσκολίες. Θα αντιμετωπίσει ανυπέρβλητα εμπόδια στην προσπάθεια της να υιοθετηθούν- επιτέλους- κυρώσεις κατά της κατοχικής Τουρκίας.

  • Μια προσπάθεια που έχει ξεκινήσει εδώ και πολύ καιρό, αλλά πάντα μέσα από τις αναβολές, οι εταίροι μας, με βασικό πρωταγωνιστή το Βερολίνο, κέρδιζαν χρόνο υπέρ της κατοχικής δύναμης.

Από τις συζητήσεις στην Επιτροπή Πολιτικής και Ασφάλειας της Ε.Ε. προκύπτει πως το Βερολίνο δεν ευνοεί την υιοθέτηση μέτρων, δεν θεωρεί τούτο ως κατάλληλη μέθοδο.

Την ίδια ώρα,  δεν είναι ικανοποιητικό το έγγραφο( «έγγραφο επιλογών), που θα καταθέσει σήμερα ο Ύπατος Εκπρόσωπος της Εξωτερικής Πολιτικής και Πολιτικής Ασφάλειας της Ε.Ε., Ζ. Μπορέλ.

Οι εισηγήσεις, που καταγράφονται είναι υπερβολικά λάιτ, ανεπαρκέστατες και δεν θα επηρεάσουν ποσώς την κατοχική δύναμη.  Κοντολογίς, η Άγκυρα δεν θα έχει ουσιαστικό κόστος.

Ο εκπρόσωπος της Γερμανίας στη συζήτηση για τη συμπεριφορά της Τουρκίας και την ενδεχόμενη λήψη κυρώσεων από την Ε.Ε., είπε πως υπάρχουν μέτρα, που θα βοηθήσουν στη λύση, όπως τα ΜΟΕ, παραπέμποντας στα ενεργειακά.

Αυτή η προσέγγιση της διασύνδεσης απορρίπτεται από την Κυπριακή Δημοκρατία και όπως συναφώς πληροφορούμαστε έχει ζητήσει την αφαίρεση της σχετικής παραγράφου (13) από το «έγγραφο επιλογών».

Στην παράγραφο αυτή αναφέρεται πως «πιθανά ΜΟΕ μπορούν να φέρουν ελπίδα και να περιορίσουν τις διαχωριστικές τάσεις μεταξύ των κοινοτήτων και πως πρέπει ο διάλογος να ενισχυθεί.

Ειδικότερα αναφέρεται πως πρέπει να εκτονωθούν οι εντάσεις σε σχέση με τις έρευνες για υδρογονάνθρακες, και υπενθυμίζεται πως έχουν υπάρξει προτάσεις για σχετικά ΜΟΕ στο παρελθόν, μεταξύ άλλων σε σχέση με τη διαχείριση των φυσικών πόρων».

  • Ο υπουργός Εξωτερικών, Νίκος Χριστοδουλίδης, θα βρεθεί σήμερα ενώπιον των αντιδράσεων του τουρκικού λόμπι.
  • Οι επιλογές της Λευκωσίας δεν είναι πολλές, ωστόσο, δεν μπορεί να αποδεχθεί ένα κείμενο, που δεν ικανοποιεί τις επιδιώξεις της και αφήνει την Τουρκία να περάσει εν πολλοίς αλώβητη. Δεν μπορούν να γίνουν αποδεκτά ημίμετρα.

Η Ε.Ε όταν πρόκειται για τη Λευκορωσία, τη Ρωσία ακόμη και την μακρινή Βενεζουέλα, σπεύδει να επιβάλλει κυρώσεις. Για την Τουρκία, που επιτίθεται κατά δυο τουλάχιστον κράτη-μέλη, την Κύπρο και την Ελλάδα, διεξάγονται για δυο χρόνια συζητήσεις και κυρώσεις δεν αποφασίζονται.

=================

Blogger:
Πρέπει να είναι κανείς αφελής για να μην βλέπει την επίθεση που δέχεται η χώρα.  Δηλαδή πιστεύει κανείς ότι καύλωσε ένα πρωϊ ένας "Πανεπιστημιακός" στο Τούρκου στην μακρινή Φιλανδία και άρχισε να βλέπει τους λαθροεισβολείς στην Χίο και στα άλλα νησιά του Αιγαίου. Εδώ υπάρχει ένας κέντρο που καθοδηγεί. Επειδή γνωστή η εκδούλευση των κατ' όνομα "Πανεπιστημιακών"στην ουσία παιδιών του ΣΟΡΟΣ μπορούμε να εικάσουμε ότι ο ίδιος ή αντίστοιχος βραχίονας δίνει εντολές παραγωγής (ψευδο)γεγονότων. Έχει δίκιο ο κ. Γρίβας, Να τελειώνουμε  με την πέμπτη φάλαγγα. 

  1. O καθηγητής Γιάννης Μάζης αναλύει τις τουρκικές κινήσεις και τα διαχρονικά μας λάθη

  2. Η εισβολή των λαθρομεταναστών, το επιβληθέν άσυλο και η προοπτική (σχέδιο;) ισλαμοποίησης της Ελλάδας

  3. Επιτροπή της γερμανικής βουλής κατηγορεί την Ελλάδα ότι “παραβίασε το διεθνές δίκαιο στον Έβρο”!

  4. Η "αντίσταση" κράτησε ένα μήνα...

  5. 5η Φάλαγγα

  6. 57 διανοούμενοι της "Αριστεράς" πωλούν ανθρωπισμό!

    ====================

  7. Οι Τούρκοι "απέκλεισαν" την περιοχή εργασίας του Nautical Geo - Έστειλαν φρεγάτες στην κυπριακή ΑΟΖ

-----------------------------

  1. Π. Ήφαιστος: Ο Κατευνασμός είναι ήττα χωρίς μάχη

  2. «Κατευνασμός και δορυφοροποίηση ή πόλεμος»: Αυτό είναι το σχέδιο του Ερντογάν απέναντι στην Ελλάδα

  3. Μόνο τα έθνη που αποδέχονται το ρίσκο του πολέμου μπορούν να τον αποτρέψουν

  4. Παράδοση ή φινλαδοποίηση - Το εκβιαστικό δίλημμα της Τουρκίας

  5. Η ώρα της κρίσης - Nεο-ραγιαδισμός και λαϊκός πατριωτισμός

  6. Οι σειρήνες του κατευνασμού μας σπρώχνουν στην αγκαλιά του νεοσουλτάνου

  7. "Σωσίβιο" στον κατευνασμό αναζητούν Ελλάδα και Κύπρος 

  8. Γ.Μαργαρίτης: Ο κατευνασμός και η υποχωρητικότητα οδηγεί σε πολεμική σύγκρουση

    ========================= 

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου