Η υφαρπαγή της εθνικής ταυτότητας από τους ταλιμπάν του εθνομηδενισμού

Λυγερός Σταύρος

Σε μερικές ημέρες το 2021 θα ρίξει αυλαία και μαζί του η 200η επέτειος της Ελληνικής Επανάστασης. Δύο αιώνες δεν είναι και λίγο! Πολλά έγιναν αυτή τη χρονιά ορόσημο, αλλά μία προσεκτική ματιά δείχνει ότι οι επίσημες εκδηλώσεις είχαν κατά κανόνα ένα ιδεολογικό πρόσημο που περισσότερο ή λιγότερο παραπέμπει σε εθνομηδενισμό ή σε κάτι που τον θυμίζει. ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ

Παραδοσιακά στην Ελλάδα οι άρχουσες ελίτ, λόγω του μεταπρατικού χαρακτήρα τους και κατ’ επέκτασιν του ισχυρού συνδρόμου εξάρτησης από τη Δύση, αντιλαμβάνονταν την έννοια του εθνικού συμφέροντος συχνά με διαφορετικό τρόπο από το λαϊκό σώμα, δηλαδή από τον κορμό της κοινωνίας. Αυτή η απόκλιση εμφανιζόταν κυρίως στο επίπεδο της εξωτερικής πολιτικής. Από ένα χρονικό σημείο και πέρα, όμως, η απόκλιση αυτή εμφανίσθηκε και στον χώρο της εκπαίδευσης.

Για την ακρίβεια μία ομάδα ιστορικών, με επικεφαλής τον καθηγητή Αντώνη Λιάκο, προσπαθούν μέσω της αποδόμησης να υφαρπάξουν την εθνική ταυτότητα. Η επιχείρηση αυτή εκδηλώθηκε όταν άρχισαν να επικρατούν μεταμοντέρνες αποδομητικές αντιλήψεις αφενός σε νεοφιλελεύθερης ιδεολογίας ανώτερα και μεσαία αστικά στρώματα, αφετέρου στον χώρο της Αριστεράς. Η διαμάχη για το βιβλίο Ιστορίας της ΣΤ’ Δημοτικού της Ρεπούση το 2007 ήταν σημείο καμπής αυτής της επιχείρησης, η οποία ακολουθεί παρασκηνιακές διαδρομές και οχυρώνεται πίσω από τον ισχυρισμό της επιστημονικής αυθεντίας.

Ο πυρήνας εκείνης της διαμάχης ήταν βαθύτατα ιδεολογικός και αφορούσε ακριβώς τον διαφορετικό τρόπο, με τον οποίον γίνεται αντιληπτή στις σημερινές συνθήκες η έννοια του ίδιου του έθνους και τελικώς η έννοια της εθνικής ταυτότητας. Στη μία πλευρά ήταν οι δυνάμεις της αποδόμησης στο όνομα της καταπολέμησης του εθνικισμού. Στην άλλη οι δυνάμεις που θεωρούν τον πατριωτισμό θεμελιώδη ορίζουσα ενός εθνικού κράτους, όπως η Ελλάδα.

Πέρα από την κάθετη ιδεολογική διάκριση σε Αριστερά-Δεξιά, που σε γενικές γραμμές αντιστοιχεί στον κομματικό χάρτη, έχει διαμορφωθεί και μία δεύτερη, η οποία τέμνει οριζοντίως και τις πολιτικές και τις κοινωνικές ελίτ. Όπως συμβαίνει πάντα δε σε τέτοιες αντιπαραθέσεις, και στη μία και στην άλλη πλευρά στοιχίζονται διαφορετικές μεταξύ τους δυνάμεις. Μακάρι στη μία να υπήρχαν μόνο κάποιοι γραφικοί εθνικιστές, ή στην άλλη μόνο κάποια αντεθνικά στοιχεία. Έχουμε, όμως, να κάνουμε με δύο ρεύματα, στους κόλπους των οποίων υπάρχουν και σοβαρές και γελοιογραφικές εκδοχές, και συντηρητικοί και προοδευτικοί, και ιδεολόγοι και ωφελιμιστές.

Εθνομηδενισμός και εθνική ταυτότητα

Κάθε λογικός Έλληνας συμφωνεί ότι η Ελλάδα πρέπει να είναι εξωστρεφής, πρέπει να συμμετέχει δυναμικά και δημιουργικά στο παγκόσμιο γίγνεσθαι. Το κρίσιμο ερώτημα είναι εάν θα το κάνει, κουβαλώντας τις εθνικές της αποσκευές, ή ως εθνικά πολτοποιημένη κοινωνία, προσαρμοσμένη στις προδιαγραφές της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης. Το βασικό πρόβλημα με το βιβλίο της ΣΤ’ Δημοτικού τότε ήταν ότι υπηρετούσε το δεύτερο.

Στο όνομα της κατά τα άλλα σωστής θέσης ότι πρέπει να μην καλλιεργούμε τη μισαλλοδοξία στους μαθητές, πήγε στο άλλο άκρο: απονεύρωσε την ιστορία, πολτοποίησε την αίσθηση του ανήκειν σε ένα έθνος και εάν τελικώς εγκρινόταν ως σχολικό εγχειρίδιο θα τροφοδοτούσε μία ιδεολογική διαδικασία που οδηγεί στον εθνομηδενισμό. Αν και ανήκει οριστικά στο παρελθόν, εστιάζω σε εκείνο το βιβλίο, επειδή είναι εμβληματική περίπτωση.

Οι αριστεροί και νεοφιλελεύθεροι που αποδομούν το έθνος, έχοντας υψώσει τη σημαία του αντι-εθνικισμού, θα έπρεπε να γνωρίζουν πως μόνο αυτός που έχει ιθαγένεια μπορεί να την αναγνωρίσει ειλικρινώς και στον άλλο. Διαφορετικά, η στάση έναντι του άλλου εκφυλίζεται στις επιταγές της “πολιτικής ορθότητας”. Δηλαδή, σε μία τυπική αναγνώριση που ενίοτε κρύβει βαθειά περιφρόνηση. Θα έπρεπε, επίσης, να γνωρίζουν πως η πολτοποίηση των εθνών είναι η άλλη όψη της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης.

Ιστορία και εθνική συνείδηση

Σε κάθε χώρα, η διδασκαλία της ιστορίας στα σχολεία εκ των πραγμάτων είναι από τις βασικές λειτουργίες διαμόρφωσης της εθνικής συνείδησης. Ως εκ τούτου, τα σχολικά εγχειρίδια οφείλουν να υπηρετούν ταυτοχρόνως και ισορροπημένα δύο αποστολές: αφενός να διδάσκουν την ιστορική αλήθεια, αφετέρου να καλλιεργούν το εθνικό αίσθημα. Είναι αληθές πως σε κάποιες περιπτώσεις αυτό είναι αντιφατικό και για να γίνει υπέρβαση αυτής της αντίφασης χρειάζεται να γίνουν κάποιες εκπτώσεις.

Ένας μαθητής Γυμνασίου και πολύ περισσότερο Δημοτικού έχει ανάγκη από μία ιστορική αφήγηση, η οποία θα τον βοηθήσει, χωρίς ψεύδη και ακρότητες, να συγκροτήσει την εθνική του ταυτότητα. Όταν θα ενηλικιωθεί και θα έχει την ευκαιρία να μελετήσει και να κατανοήσει τους σκληρούς νόμους της Ιστορίας, τότε θα μπορεί να σταθεί κριτικά απέναντι και στις σκοτεινές πτυχές της ιστορίας του δικού του έθνους.

Το επίμαχο βιβλίο απευθυνόταν στους μαθητές της ΣΤ’ Δημοτικού. Το πρόβλημα δεν ήταν ότι ξέφευγε απλώς από μία στείρα ελληνοκεντρική ανάγνωση της ιστορίας. Αυτό θα ήταν θετικό. Η Ρεπούση με εκείνο το βιβλίο της ΣΤ’ Δημοτικού, όπως και όλη αυτή η ομάδα ιστορικών, έχει αναθέσει στον εαυτό της την αποστολή να ξεριζώσει τον εθνικισμό! Στην πραγματικότητα πρόκειται περισσότερο για ζηλωτές παρά για νηφάλιους ιστορικούς.

Οι ταλιμπάν του εθνομηδενισμού

Ο χαρακτηρισμός ζηλωτές δεν είναι υπερβολικός. Πώς αλλιώς να χαρακτηρίσει κάποιος όσους υποβάλλουν την ιστορία στην δική τους ιδεοληπτική προκρούστεια κλίνη; Δεν είναι τυχαίο, βεβαίως, ότι εξωραΐζουν την οθωμανική κατοχή, ενώ αντιστρόφως σχεδόν ισοπεδώνουν το αντιστασιακό πνεύμα και τους εθνικο-απελευθερωτικούς αγώνες του Ελληνισμού. Στην πραγματικότητα, προσπαθούν να περάσουν από το παράθυρο μία δογματική αντίστροφη “εθνική ιδεολογία”, πολύ πιο επικίνδυνη από τους –μάλλον αγαθούς– εθνικούς μύθους, που με φανατισμό προσπαθούν να αποδομήσουν.

Προφανώς, ο καθένας είναι ελεύθερος να γράφει και να εκδίδει τις όποιες ιδεοληψίες του. Για τα σχολικά εγχειρίδια, όμως, την ευθύνη έχουν οι αρμόδιες κρατικές αρχές και άποψη επί του θέματος δικαιούται να έχει ο κάθε πολίτης, όπως για κάθε άλλο ζήτημα που αφορά τον δημόσιο βίο. Με άλλα λόγια, εν προκειμένω δεν υπάρχει το δικαίωμα της επιστημονικής αυθεντίας που επικαλείται αυτή η ομάδα ιστορικών, η οποία έχει διεισδύσει και κυριαρχήσει όχι μόνο στα πανεπιστήμια, αλλά και στους σχετικούς κρατικούς θεσμούς.  

• Είναι εξόφθαλμο ότι πίσω από την προβαλλόμενη “επιστημονική αυθεντία” στην πραγματικότητα κρύβεται μία ακραία ιδεοληψία.

Δεν θα άξιζε ίσως να θυμηθούμε το επεισόδιο με το βιβλίο της Ρεπούση, αν από τότε δεν είχαν μεσολαβήσει οι πρωτοβουλίες των υπουργών Παιδείας της κυβέρνησης Τσίπρα, οι οποίες απέπνεαν τον ίδιο εθνομηδενισμό. Το πρόβλημα, λοιπόν, δεν είναι ένα προς 15ετίας επεισόδιο. Το πρόβλημα είναι εδώ και σήμερα. Μπορεί να μην έχει την οξύτητα που έχουν τα οικονομικά προβλήματα, αλλά αφορά τον πυρήνα της συλλογικής μας ύπαρξης. Στην πραγματικότητα, όπως προανέφερα, πρόκειται για επιχείρηση υφαρπαγής της εθνικής ταυτότητας από κάποιους ταλιμπάν του εθνομηδενισμού που φορούν μανδύα ιστορικού.

===================

1. Αντιπατριωτισμός, μια πέμπτη φάλαγγα πληρωμένη με εκατομμύρια δολάρια και ευρώ

2. Χώρα ή χώρος η Ελλάδα; – Η Πρόεδρος την θέλει χώρο, ο λαός χώρα…

3. Κώστας Γρίβας, Υπάρχει ένα lobby εντός Ελλάδας που προωθεί αλλότρια συμφέροντα
   

4. ΕΜΜΙΣΘΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΜΕΤΑΜΟΝΤΕΡΝΙΣΜΟΣ

5. Καστελόριζο, Βερέμης, πέμπτη φάλαγγα, υβριδικός πόλεμος,...
   

6. Ικετεύοντας… δόλωμα! 

7. Προσέξτε την «Πέμπτη Φάλαγγα»!

8. Η πέμπτη φάλαγγα στο σύστημα

9. Αντιπατριωτισμός, μια πέμπτη φάλαγγα πληρωμένη με εκατομμύρια δολάρια και ευρώ

10. Η Πέμπτη Φάλαγγα είναι εδώ

11. ΕΘΝΟΕΠΙΒΙΩΣΗ VS ΕΘΝΟΜΗΔΕΝΙΣΜΟΥ

12. Τσίπρας: "Ακροδεξιοί λαϊκιστές" όσοι διαδήλωσαν κατά των Πρεσπών...
    

13. To Έθνος, η Πατρίδα, η Θρησκεία, η Ελλάδα, δεν αποτελούν ύβρη και κυρίως, δεν αποτελούν απειλή

14. Γιάννης Ραχιώτης: Τι κρύβει η «έκρηξη» ΜΚΟ και η μαζική στρατολόγηση επιστημόνων

15. Ανέξοδος αντιρατσισμός σε ξένες πλάτες

16. Περί Νεοφιλελευθερισμού (Ευνοιοκρατικός καπιταλισμός)

    • Περικλής Νεάρχου: Θέλουν ρευστοποίηση των εθνικών πληθυσμών της Ευρώπης μέσω της μετανάστευσης

      ----------------------------------------
    •  
      
      Η ΠΑΡΑΛΟΓΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΑΙΣΘΗΜΑΤΟΣ ΚΑΙ Η ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ ΤΟΥ ΕΘΝΟΜΗΔΕΝΙΣΜΟΥ

      Με ορους γεωπολιτικης και στρατηγικης, αλλά σ' ενα βαθμό και οικονομικης καταστάσεως, η χώρα , παρά τα προβλήματά της, φαίνεται να βελτιώνει τη θέση της και ν' αντιδρα στους κινδύνους , που εχουν γι' αυτήν υπαρξιακό χαρακτήρα, οπως η Τουρκική απειλή.Η μεγαλομανής επιδίωξη απο την Αγκυρα ηγεμονίας στην Ανατολική Μεσόγειο και στην ευρύτερη περιοχή, με ιδεολογική μάλιστα αναφορά το Ισλάμ, αφύπνισε , επιτέλους , την καθεύδουσα πολιτική τάξη της χώρας και εφερε στο προσκήνιο την επιτακτική ανάγκη κατεπειγόντων εξοπλισμων, ωστε να ενισχυθει η αποτροπή, οπως και στρατηγικων κινήσεων για τη σύμπηξη περιφερειακων στρατηγικων συμμαχιων , που σε αλλες περιόδους θα φαίνονταν αδιανόητες.

      Το μέγεθος και η προκλητικότητα των Τουρκικων φιλοδοξιων αφύπνισε και αλλες δυνάμεις στην περιοχή , οπως η Αιγυπτος , το Ισραήλ , η Γαλλία , αλλά και χωρες του Κόλπου, που ειδαν επίσης την ανάγκη ευρυτέρων στρατηγικων συμμαχιων και συμπαρατάξεων. Η Ελλάδα και η Κύπρος, μέσα σ' αυτό το σκηνικό , απέκτησαν , λογω της θέσεως τους, ενα ρόλο καθοριστικης σημασίας, που μπορει να αναβαθμίσει θεαματικά την περιφερειακή και τη διεθνή τους θέση , αλλά και να συμβάλει αποφασιστικά στην αμυνα και την ασφάλεια τους.

      Ειναι γνωστό ομως απο την ιστορία οτι δεν αρκουν απο μόνοι τους οι ευνοϊκοί εξωτερικοί παράγοντες για μια ασφαλή και ευτυχή πορεία στο μέλλον μιας χώρας.Πρέπει αυτοί να συμπίπτουν η , τουλάχιστον , να συγκλίνουν με τους υποκειμενικούς εσωτερικούς παράγοντες, που ειναι οι καθοδηγητήριες δυνάμεις της και οι πολιτικές της.Στο μέτωπο αυτό,παρατηρουνται , δυστυχως , μεγάλα προβλήματα , που δεν εχουν μόνο τη μορφή των πάσης φύσεως αδυναμιων , ελλειμμάτων εθνικης πολιτικης και στρατηγικης, κακων πολιτικων και παθογενειων , αλλά επίσης ιδεολογικων αποπροσανατολισμων και συγχύσεως.

      Παρατηρειται , π. χ. , η υποβάθμιση και η εσκεμμένη διαβολή και κατασυκοφάντηση του εθνικου αισθήματος και η ανάπτυξη ως αποτέλεσμα ενος παράδοξου εθνομηδενισμου. Σε μια χώρα που αντιμετωπίζει αμεση απειλή στην εθνική της ασφάλεια , που εχει ως εθνικό της υμνο τον υμνο στην Ελευθερία και η οποία ειναι μια μικρή χώρα που δεν εκφράζει κανένα επιθετικό εθνικισμό εναντίον οποιασδήποτε αλλης χώρας.Μια χώρα επίσης που αναγεννήθηκε ως εθνος , δυο αιωνες πριν , μέσα απο ποταμούς αιμάτων και θυσίες.

      Ειναι τραγικό , μια χώρα με μια τέτοια εθνικο- απελευθερωτική παράδοση , να γίνεται στόχος εθνομηδενιστικων ιδεολογιων, αλλά , δυστυχως , και πολιτικων , που παρουσιάζονται με ενδυμα δηθεν " προοδευτικων " και " αντιφασιστικων " ιδεολογιων.Ειχε δίκαιο , προφανως , ο Ουϊστον Τσωρτσιλ , ο οποιος, απο τη δεκαετία ηδη του 1950 , προειδοποιουσε οτι ο φασισμός του μέλλοντος θα ερθει με ενδυμα " αντιφασισμου " .Η Ελλάδα , που ειναι η μόνη χώρα στην Ευρώπη που δεν επέτρεψε την ανδρωση Ναζιστικου και Φασιστικου κόμματος , οταν ηταν κατεχόμενη χώρα και μεσουρανουσε ο φασισμός στην Ευρώπη , παρουσιάζεται σήμερα ως δηθεν απειλούμενη απο το φασισμό, ο οποιος πρέπει γι' αυτό ν' αντιμετωπισθει με προπαγάνδα κατά του εθνους και του εθνικισμου. Ερχονται μάλιστα σ' επικουρία γι αυτό διεθνεις παρακρατικές οργανώσεις τύπου Antifa.

      Ειναι γνωστό απο που εκπορεύεται και με τι συνδέεται η προπαγάνδα αυτή.Πομπός ειναι η περιβόητη παγκοσμιοποίηση ,που εχει , δυστυχως , ενθρονισθει και στους θεσμούς της Ευρωπαϊκης Ενώσεως και ενεργει με το αλλοθι των δηθεν Ευρωπαϊκων αρχων και αξιων.Απο που και ως που ειναι Ευρωπαϊκή αξία η υπονόμευση του εθνους;Η ιδέα του εθνους δεν ειναι αυτή που αντλησε απο την Αρχαία Ελληνική πόλη και οδήγησε στην κατάλυση της φεουδαρχίας στην Ευρώπη και στην καθιέρωση της εθνικης λαϊκης κυριαρχίας;

      Τι επιδιώκει ακριβως η παγκοσμιοποίηση με την υπόσκαψη του εθνους και του εθνικου κράτους;Την παγκόσμια διακυβέρνηση ; Ποιων ;Των ολιγαρχικων δυνάμεων , που κρύβονται πίσω απ' αυτήν , προβάλλοντας ως φενάκη τα " οικουμενικά δικαιώματα " ατόμων , που υπολαμβάνονται οτι λειτουργουν εξω απο συλλογικές και δημοκρατούμενες αρχές , με βάση τη λαϊκή κυριαρχία ;

      Ειναι δυνατον η Ελλάδα ν' αποτελει προνομιακό χωρο προβολης και προαγωγης τέτοιων ιδεολογημάτων , με τη ψευδή συνείδηση μάλιστα οτι αυτά αποτελουν δηθεν διεθνή " πρωτοπορεία " και " προοδευτική " ιδεολογία ; Η πρόσφατη επίσκεψη του Πάπα Φραγκίσκου , ανεξάρτητα απο την κεντρική της επιδίωξη , που ηταν η στήριξη της παράνομης μεταναστεύσεως, ηρθε να υπενθυμίσει σ' αυτούς που το λησμονουν η το αγνοουν, τι σημαίνει η Ελλλάδα για τον κόσμο και ποιά ηταν η προσφορά της στον πολιτισμό της ανθρωπότητας.Χωρίς την Ελλάδα και τη συμβολή της , ο κόσμος θα ηταν πολύ πιο φτωχός και σαφως πολυ χειρότερος. Αυτή ηταν η πεμπτουσία της ομιλίας του.

      Αυτά ομως που ειπε ο Αρχηγός της Ρωμαιοκαθολικης Εκκλησιας θα επρεπε να ειναι βίωμα και αυτογνωσία για ολους τους Ελληνες.Κατά πρωτο λόγο, γι' αυτούς που ειναι σε θέσεις εξουσίας και διαμορφώνουν πολιτικές για τη χώρα. Για το ποιά ειναι , δυστυχως , η πραγματικότητα , αρκει να συγκρίνει κανείς την ομιλία του Πάπα με τη φτωχή και ανούσια προσφώνηση της Προέδρου της Δημοκρατίας.Αυτης , που , κατά τα αλλα , πολυπραγμονει με αλλότρια εργα ,που δεν ειναι της αρμοδιοτητας της, αλλά τα επιδιώκει για να εκφράσει προκλητικά προτιμήσεις και θέσεις " πολιτικης ορθότητας " , οπως , π. χ. , το μάθημα που εκανε σε παιδια της Γ ' Δημοτικου για θέματα ουδετερότητας φύλου.

      Μια αλλη μεγάλη πηγή ανησυχιων, ειναι η ακολουθούμενη πολιτική στα θέματα της παράνομης μεταναστεύσεως.Η τελευταία δεν ειναι ,δυστυχως , προνόμιο μόνο της σημερινης Κυβερνήσεως.Ειναι διαχρονική πολιτική των τελευταίων δεκαετιων , με πρώτους διδάξαντες το δίδυμο Κώστας Σημίτης και Γιωργος Παπανδρέου.Ειναι προφανεις οι κίνδυνοι απο την πολιτική αυτή για την εθνική συνοχή , ασφάλεια και ταυτότητα της χώρας.Ακόμη ομως και τώρα , οταν η κατάσταση εχει φτάσει σε σημειο συναγερμου , ειναι θλιβερό να βλέπει και να ακούει κανείς τον Πρωθυπουργό και την Πρόεδρο της χώρας να προβαίνουν σε δηλώσεις εκτός τόπου και χρόνου. Για να λυθει , λένε , το δημογραφικό πρόβλημα της χώρας, πρέπει να νομιμοποιηθουν αδιακρίτως και να ενταχθουν στην Ελληνική κοινωνία ολοι οι αλλόφυλοι και αλλόθρησκοι , κυρίως Μουσουλμάνοι , μετανάστες , που μπηκαν παράνομα στη χώρα.Με την πρακτική αυτή , προφανως , επιβραβεύεται το δουλεμπόριο , που εχει στηθει , με πρόσχημα το πολιτικό ασυλο.Διαψεύδονται παταγωδως οι διαβεβαιώσεις οτι γίνονται δηθεν δεκτοί μόνο οι πραγματικοί πρόσφυγες και οτι οι αλλοι επαναπροωθουνται στις πατρίδες τους.Η πολιτική αυτή καθιστά τη χώρα μαγνήτη και για πολλούς αλλους ενδιαφερόμενους και δεν αποτρέπει νέες ροές.Ανοίγει διάπλατα την πόρτα για την αλλοίωση του πληθυσμου της χώρας και την πλήρη αλλοτρίωση της.

      Συμπληρωματικός προς τα παραπάνω ειναι και ο ρόλος του ακραίου οικονομικου νεοφιλελευθερισμου , ο οποιος αποτελει ιδεολογική σημαία και οδηγό της οικονομικης πολιτικης της Κυβερνήσεως.Στο πνευμα αυτό και στο δρόμο που χαράχθηκε απο τα μνημόνια, επιδιώκεται η ιδιωτικοποίηση των πάντων και η περιθωριοποίηση κάθε εννοιας εθνικης οικονομίας.Η κατάσταση αυτή και με δεδομένη τη δραματική υπερχρέωση της χώρας , υποθηκεύει τις δυνατότητες μιας εθνικης αναπτυξιακης στρατηγικης και υπονομεύει τα εθνικά θεμέλια της Ελληνικης οικονομίας , ιδιοκτησίας και παραγωγης προς οφελος ξένων funds και κερδοσκόπων.

      Η αντιμετώπιση των προβλημάτων αυτων απο τα κύρια κόμματα του πολιτικου συστήματος , ειναι , δυστυχως , θλιβερή. Συμπορεύονται ουσιαστικά , με κοινό παρονομαστή τις Ευρωπαϊκές πολιτικες και την παγκοσμιοποίηση. Την τελευταία την υπολαμβάνουν ως αναμφισβήτητη δηθεν πραγματικότητα. Διαπληκτίζονται και αλληλομάχονται μόνο για την κατάκτηση και τη νομή της εξουσίας.

      Ειναι ευπρόσδεκτη και ελπιδοφόρα γι' αυτό , μέσα σ' αυτό το κλίμα , η εμφάνιση νέων κομμάτων, που θέτουν ως προμετωπίδα την υπεράσπιση του πατριωτισμου ως βασικης αξίας πολιτικου προβληματισμου και δράσεως.Δυστυχως, ο πόλεμος κατά του εθνους και η παράλογη εξαρση του εθνομηδενισμου εχουν καταστήσει αναγκαία και την υπεράσπιση του αυτονόητου. Ο εθνομηδενισμός , ειτε ως παραστρατημένος , κίβδηλος και ανεδαφικός διεθνισμός της Αριστερας ειτε ως ακραία διεθνίστικη νεοφιλελεύθερη ιδεολογία της Δεξιας , ειναι απειλή για το εθνικό μέλλον της χώρας, η οποία πρέπει να συνεγειρει εγκαίρως τη μεγάλη πλειοψηφία του λαου ,που ειναι βέβαιο οτι απορριπτει ανεπιφύλακτα τέτοιες ιδέες και πολιτικές.

      Η εξαγγελία ειδικότερα νέου κόμματος, με την επωνυμία Πατριωτική Ενωση , απο τον ευπατρίδη Πρόδρομο Εμφιετζόγλου, γνωστό απο πολλές εθνικές δράσεις του, για τις οποιες τιμήθηκε , με χρυσό μετάλλιο , απο την Ακαδημία Αθηνων ,ειναι μια καλή ειδηση.Δεν υπάρχει πίσω απο την πρωτοβουλία αυτή καμιά υστεροβουλία και ιδιοτέλεια.Υπάρχει μόνο αγωνία για το εθνικό μέλλον αυτου του τόπου. Αξίζει γι ' αυτό να πλασιωθει και να στηριχθει ωστε να πάρει τη δυναμική και τη διάσταση , που θα της επιτρέψει να παρέμβει στα πολιτικά πράγματα και να συμβάλει αποφασιστικά στην οικοδόμηση ενος ισχυρου πατριωτικου μετώπου , στην ανάσχεση ενος παράλογου εθνομηδενισμου και στη διασφάλιση ενος σταθερου , ελπιδοφόρου και δημοκρατούμενου εθνικου μέλλλοντος.

      Περικλής Νεάρχου,

      Πρέσβυς ε,τ.

      Περικλής Νεάρχου

      Filippos Kontos

      Πάπας-Διεθνής τών αγορών (παγκοσμοιοποίηση)-Διεθνισμός κάποιας Δεξιάς καί κάποιας Αριστεράς-Εθνομηδενισμός......¨Τό ελεύθερο εμπόριο θα εμφανιστεί σε διαφορετικό φώς ,όταν η πρώτη εξαγωγική χώρα τού κόσμου δεν θα ονομάζεται πιά ΗΠΑ καί Γερμανία ,αλλά Κίνα, καί η ελευθερία τής διακίνησης θα προκαλέσει υστερικές καί βάρβαρες ;αντιδράσεις όταν εκατομμύρια άνθρωποι περάσουν τα σύνορα τών βιομηχανικών χωρών "(Κονδύλης `1992)........Αν είναι έτσι τότε πίσω από την προστασία των παράνομων μεταναστών βρίσκεται η προστασία των ισχυρών τού ελεύθερου εμπορίου...Καί "Όποιος δεν θέλει να είναι τό φερέφωνο του ισχυρού δεν πρέπει και να αποδέχεται την εικόνα που προβάλλει και επιβάλλει ο ισχυρός για τόν εαυτό του "....Ας μην αποδεχόμαστε τα όσα λένε τά παραπάνω φερέφωνα των ισχυρών

       

      ===========