Σε ένα κόσμο που διαρκώς αλλάζει, η αίσθηση πως τα πάντα μένουν ίδια, αναδύεται ως εξαιρετικά επίκαιρη, καλώντας μας να ξανασκεφτούμε τα “αυτονόητα” ή καλύτερα τα “ακατανόητα” της ανθρώπινης κατάστασης. Η έξαρση της πανδημίας άλλωστε με σημαντικά τμήματα του πληθυσμού τα οποία συνεχίζουν να αρνούνται είτε την επικινδυνότητα του κορονοϊού, είτε την αξία του εμβολιασμού ως ασπίδας στη θανατηφόρα επέκταση της νόσου, αποτελεί ένα επίκαιρο σύμπτωμα του επιδραστικού ρόλου που διαδραματίζει στις μέρες μας ο ανορθολογισμός στις συμπεριφορές των κοινωνικών υποκειμένων. Συνέχεια εδώ
Ωστόσο όμως, μην πάμε μακριά αφού γύρω μας συνεχίζουμε να ακούμε συνανθρώπους μας να πιστεύουν με πάθος στην “καφεμαντεία”, στη “χειρομαντεία”, στο “ψέκασμα από τα drones των πολυεθνικών”, “στους κινδύνους της (Δαρβινικής) θεωρίας της εξέλιξης”, “στην επάρατη 5G τεχνολογία”, “στις θεωρίες συνομωσίας για το τέλος…του σύμπαντος” και τόσα άλλα.
Αναμφίβολα, ο ανορθολογισμός, ο επιστημονικός αναλφαβητισμός, η ευκολία και η ελαφρότητα με την οποία αναπαράγονται συγκεκριμένες προκαταλήψεις και δεισιδαιμονίες είναι τόσο μεγάλη, που, σταδιακά και χωρίς την ύπαρξη ισχυρών “αντισταθμισμάτων” λογικής τεκμηρίωσης, μετατρέπονται σε μορφές κοινωνικής αποκρυστάλλωσης.
Με την πάροδο του χρόνου παγιώνονται και κανονικοποιούνται ενισχύοντας με τον τρόπο τους και κατά περίπτωση, ακόμα πιο σκιώδεις εκφράσεις τόσο της ατομικής όσο και της κοινωνικής συμπεριφοράς, όπως ο αρνητισμός, ο δογματισμός, η μισαλλοδοξία, ο αυταρχισμός, η επιθετικότητα, η βία, ο ρατσισμός κ.α.
Ανορθολογισμός και προβληματική ατομικότητα
Όσο και αν θέλουμε να πιστεύουμε πώς τα διανοητικά κελεύσματα του Διαφωτισμού, τα επιτεύγματα του ορθού Λόγου, η άνοδος της επιστήμης και η αποθέωση του “θετικού σταδίου” εξέλιξης της ανθρώπινης σκέψης, οδηγούν αυτονόητα και αυτόματα στην “απομάγευση” του προ-νεωτερικού μας παρελθόντος, μάλλον θα πρέπει να αναθεωρήσουμε. Κι αυτό γιατί οι κοινωνίες μας, εντός της δυναμικής τους αποδεικνύονται εξόχως αμφίσημες, αντιφατικές και σε πολλές περιπτώσεις ανυπεράσπιστες απέναντι σε προκαταλήψεις, φοβικά κατάλοιπα και διανοητικώς ακατέργαστες πρακτικές.
Στις μέρες μας, και ειδικότερα στη δική μας κοινωνία, είναι ιδιαίτερα σημαντικό να ξαναδούμε το “πώς” και το “γιατί” του ανορθολογισμού, αφού η ασάφεια, η ρευστότητα, η σχετικοποίηση, η σύγχυση, η απονομιμοποίηση του ορθού Λόγου, κερδίζουν διαρκώς έδαφος. Κι αυτό γίνεται αντιληπτό άλλοτε μέσω της παραπληροφόρησης και της διάχυσης συγκεχυμένων πληροφοριών κι άλλοτε μέσω μιας ασύνειδης λειτουργίας όπου η διαμόρφωση επιδερμικής γνώμης επικυριαρχεί στην ανάπτυξη ουσιαστικής και τεκμηριωμένης γνώσης.
Πώς όμως μπορεί να σπάσει ο φαύλος κύκλος της αμάθειας, της ημιμάθειας, όλων εκείνων των αντικοινωνικών και εγωιστικών συμπεριφορών; Πώς μπορούμε ως κοινωνία να μην εκτρέφουμε άλλο το πρότυπο μιας “προβληματικής ατομικότητας” που όσο αγνοεί τη γενική βούληση, το δημόσιο συμφέρον και το σεβασμό στα δικαιώματα των άλλων, άλλο τόσο βολεύεται στο ναρκισσισμό της άγνοιάς της;
Ουσία της παιδείας
Είναι προφανές πως ο τρόπος με τον οποίο αναπτύσσονται οι πρακτικές και οι εκφάνσεις του ανορθολογισμού σε μια κοινωνία συνδέονται με το επίπεδο και την ποιότητα της παιδείας που παρέχεται όχι μόνο μέσω του εκπαιδευτικού συστήματος αλλά και μέσω άλλων νευραλγικών θεσμών όπως η οικογένεια, η θρησκεία, τα ΜΜΕ, οι διάφοροι συμβολικοί και ιδεολογικοί μηχανισμοί.
Η ουσία της παιδείας όμως ενυπάρχει, έστω και άρρητα, ακόμα και στα ίδια τα υλικά και τεχνολογικά επιτεύγματα των κοινωνιών, τα οποία με το δικό τους τρόπο παράγουν στάσεις, αντιλήψεις, στερεότυπα και νοοτροπίες με εξαιρετικά καταλυτικό τρόπο. Κατά προέκταση το ζήτημα της παιδείας αφορά κάθε έκφανση της καθημερινότητάς μας και συσχετίζεται με τους μηχανισμούς εξουσίας, το πολιτισμικό κεφάλαιο μιας κοινωνίας, την αισθητική, τους αντιληπτικούς και συμπεριφορικούς κώδικες που αναπτύσσονται σε κάθε πτυχή του κοινωνικού μας βίου.
Μέσα λοιπόν σε αυτό το ευρύ πλαίσιο θεσμών, πρακτικών και διαδικασιών, μέσω των οποίων η παιδεία αναδύεται και διαχέεται στο κοινωνικό φάσμα, είναι ιδιαίτερα κρίσιμο να προτάξουμε και να ενισχύσουμε ακόμα περισσότερο το μορφωτικό ρόλο του σχολείου και γενικότερα των εκπαιδευτικών θεσμών με στόχο την ανάπτυξη της κριτικής και διαλεκτικής σκέψης απέναντι στον εργαλειακό λόγο της διανοητικής ρηχότητας.
Για το λόγο αυτό είναι εξαιρετικά σημαντικό το μορφωτικό κεφάλαιο που το σχολείο παρέχει, να εστιάζει στα ορθολογικά επιτεύγματα του ανθρώπου, στη φιλοσοφία και στην προσφορά των επιστημών του, στην κατανόηση της καταγωγής, της εξέλιξης και της ανάπτυξής του. Κι αυτό μπορεί να επιτευχθεί όχι μέσω μιας μηχανιστικής και συντεχνιακής προσθαφαίρεσης μαθημάτων, σχολικών εγχειριδίων ή άλλων ημίμετρων που συντηρούν και αναπαράγουν τη μονοδιάστατη σκέψη αλλά με την αλλαγή φιλοσοφίας και “παιδαγωγικού παραδείγματος”.
Παιδεία, ισχυρή και αξιόπιστη δύναμη
Παρόλο που για τους κρατούντες παραμένει αδιάφορο, είναι ιδιαίτερα σημαντικό να διδάσκεται μεθοδικά και αποτελεσματικά μέσα στο σχολείο η αιτιακή κατανόηση και διαλεκτική ερμηνεία του κόσμου μας, η βιολογία του είδους μας, η ιστορικότητα των κοινωνιών μας, η πολιτική και κοινωνιολογική ερμηνεία των φαινομένων που μας περιβάλλουν καθώς και τόσα άλλα κρίσιμα στοιχεία που συγκροτούν το “είναι και το γίγνεσθαι” του φυσικού και ανθρωπογενούς περιβάλλοντος.
Αν μας έχει διδάξει κάτι η ιστορία είναι πως οι μεγάλες τομές συνδέθηκαν με γενναία διανοητικά άλματα μέσω των οποίων οι κοινωνίες προχώρησαν και κατάφεραν να γυρίσουν σελίδα. Υπό την έννοια αυτή, το αίτημα μιας ισχυρής και ουσιώδους παιδείας, ως προ- απαιτούμενο ενός θεσμικού εγχειρήματος κοινωνικής ανάτασης, επιβάλλεται να συνδεθεί με την ανάπτυξη ενός διαφορετικού “παραδείγματος” που θα αφήσει πίσω του οριστικά το σχολείο του φορμαλισμού, της πλήξης και της διεκπεραίωσης προκαλώντας συνειδητές και έλλογες ρήξεις με τις κυρίαρχες εκπαιδευτικές πρακτικές που επιμένουν σταθερά στην αναπαραγωγή της μονοδιάστατης και πνευματικά αβαθούς σκέψης.
Κι αυτό είναι αναγκαίο να αναδειχθεί και να διεκδικηθεί πολιτικά, ιδεολογικά, επιστημονικά, παιδαγωγικά, συνδικαλιστικά αφού η παιδεία ως δυνατότητα και διαδικασία παραμένει η πιο ισχυρή και αξιόπιστη δύναμη τόσο για την αποδυνάμωση του ανορθολογισμού όσο και για την ηθική, πνευματική και πολιτισμική μας ανάταση στο ιστορικό συνεχές.
=================
Αρχαία Ελληνικά στα γαλλικά σχολεία – Ρατσιστής και ο Μακρόν!
Ο δομικός ολοκληρωτισμός της πολιτικής ορθότητας!
Οι “ερυθροφρουροί” του πολιτικά ορθού αποδομούν φύλο, φυλή και πολιτισμό
Η ελευθερία μας γίνεται ανελευθερία
Πανεπιστήμιο του Τορόντο - Καναδικός άθλος και ελληνική αθλιότητα
Η Πολιτιστική Παγκοσμιοποίηση είναι εξίσου καταστροφική με την Οικονομική
Ο εφιαλτικός νέος κόσμος…
Κοσμοπολιτισμός
Φρένο σύντροφε, ο εφιαλτικός κόσμος είναι μπροστά σου
Οι χρήσιμοι ηλίθιοι του «προλεταριακού ανεθνισμού»
Σκλάβοι στα δεσμά μας
τον κίνδυνο του νέου φασισμού τον έχουμε δει εδώ και καιρό (ε δεν χρειάζεται και πολύ μυαλό), γι' αυτό και έχουμε φτιάξει μια σελίδα με Links στα καλύτερα σχετικά άρθρα...
Θύματα του άκρατου νεοφιλελευθερισμού τα γαλλικά πανεπιστήμια
Η κατάργηση των Αρχαίων και των Λατινικών: Ποιο είναι το οικουμενικό μήνυμα των ελληνικών κειμένων;
Αντώνης Αντωνάκος: Τι κρύβεται πίσω από το σχέδιο δυσφήμησης της Κλασικής Παιδείας ως "ρατσιστικής"
Michel Onfray: Iσλάμ και Αριστερά... ή σαν Αριστερά.
...για να πάμε εδώ...
Περί της καταστροφής των νοημάτων...
-------------------
Το κατωτέρω άρθρο του Ρώσο-Αμερικανού φιλοσόφου, συγγραφέα, και πολιτικού αναλυτή γράφτηκε τον Αύγουστο του 2015 και αναδημοσιεύεται σε πιστοποίηση της εκπληκτικής (μετά-θάνατον) πιστής –«φτυστής»- απεικόνισης της σημερινής πραγματικότητας -και στην Ελλάδα.
Μετάφραση / εισαγωγή: Μιχαήλ ΣτυλιανούΘα μπορούσε κάποιος δικτάτορας να επιθυμεί περισσότερα; Σχεδόν όλος ο πληθυσμός της Αυτοκρατορίας σκέφτεται τώρα με τον ίδιο τρόπο!Ο πληθυσμός «μορφώνεται» σε σχολεία και πανεπιστήμια στελεχωμένα με υποτακτικούς, και δειλούς δασκάλους και καθηγητές.Ο πληθυσμός «ενημερώνεται» από εκατοντάδες χιλιάδες υπηρετικούς δημοσιογράφους και «αναλυτές». Δεν υπάρχει σχεδόν καμία απόκλιση από την επίσημη αφήγηση.Συγχαρητήρια, Δυτική Αυτοκρατορία! Έχετε επιτύχει εκεί που άλλοι προσπάθησαν αλλά απέτυχαν. Έχετε επιτύχει σχεδόν απόλυτη υπακοή και πειθαρχία, μιαν απόλυτη δουλοπρέπεια.Και ακόμη περισσότερο αφού οι περισσότεροι άνθρωποι πραγματικά πιστεύουν ότι είναι ελεύθεροι, ότι έχουν τον έλεγχο. Πιστεύουν ότι μπορούν να επιλέξουν, ότι μπορούν να αποφασίσουν. Είναι σίγουροι ότι ο δικός τους είναι ο μεγαλύτερος πολιτισμός που οικοδομήθηκε ποτέ στη Γη!Δεκάδες εκατομμύρια νέοι κάνουν ουρά, ζητώντας να «εκπαιδευτούν», και τελικά να πάρουν ένα από αυτά τα επίσημα αυτοκρατορικά πτυχία. Θέλουν να γίνουν αποδεκτοί, πιστοποιημένοι και εγκωμιαζόμενοι από τους κυβερνώντες.Οι άνθρωποι προσφέρουν τα δικά τους σκυμμένα κεφάλια σε μια σύνθετη και παρατεταμένη πράξη λοβοτομής. Σε αντάλλαγμα αυτών των σφραγισμένων φύλλων χαρτιού που λέγονται διπλώματα, άνδρες και γυναίκες χάνουν, για πάντα, την ικανότητά τους να σκέφτονται ανεξάρτητα, να αναλύουν και να βλέπουν τον κόσμο με τα δικά τους μάτια. Ως ανταμοιβή για την υποταγή τους, αυξάνουν σημαντικά οι πιθανότητές τους να πάρουν δεσπόζουσες θέσεις στα επίλεκτα επιχειρηματικά, ακαδημαϊκά, και άλλα τάγματα του καθεστώτος.Ο ακραίος βαθμός συμμόρφωσης της πλειοψηφίας των ανδρών και των γυναικών που ζουν στις κοινωνίες μας κάνει παλιά βιβλία όπως «Fahrenheit 451» και το «1984» του Όργουελ μόνο μετρίως ενοχλητικά. Η σύγχρονη πραγματικότητα είναι πολύ πιο ψυχεδελική, παράξενη και αποκρουστική... καθώς και επαίσχυντη!Οι περισσότεροι από τους πολίτες είναι τώρα ακόμη και πρόθυμοι να πληρώσουν από τη δική τους τσέπη (ή της οικογένειάς τους) για αυτές τις «εκπαιδευτικές» και προπαγανδιστικές χειρουργικές επεμβάσεις εγκεφάλου. Είναι πρόθυμοι να μπουν σε βαθιά χρέη προκειμένου να υποστούν ενδελεχή προγραμματισμό και κατήχηση. Αρκετά χρόνια αργότερα, όταν όλα τελειώσουν και τίποτα δεν έχει απομείνει από την ατομικότητά τους, τα στήθη τους φουσκώνουν με υπερηφάνεια, και συχνά κλαίνε όταν λαμβάνουν αυτό το σφραγισμένο κομμάτι χαρτί, το οποίο στην πραγματικότητα σημαίνει μόνο ένα πράγμα: «Πέρασε, έγινε αποδεκτός και πιστοποιημένος - έτοιμος να υπηρετήσει και να χρησιμοποιηθεί από την Αυτοκρατορία και το φασιστικό καθεστώς της».Εκατομμύρια ξένοι νέοι παρατάσσονται και γι' αυτή την λοβοτομή. Εκείνοι που προέρχονται από τις αποικιακές και κατεστραμμένες χώρες είναι συχνά οι πιο πρόθυμοι. Τα παιδιά των ελίτ είναι ενθουσιασμένα να πάρουν τη σφραγίδα έγκρισης από την Αυτοκρατορία για να ενταχτούν, να αναμειχθούν με τις μάζες στην Ευρώπη ή τη Βόρεια Αμερική. Μετά την «αποφοίτησή» τους και μετά την επιστροφή τους «οίκαδε», κρεμούν τα διπλώματά τους στους τοίχους, προσθέτουν τίτλους σε όλες τις κάρτες τους, αυξάνουν τις αμοιβές τους και απαιτούν σεβασμό για τους δυτικούς τρόπους τους και την πνευματική συνεργασία τους με την Αυτοκρατορία. Στη συνέχεια, πολλοί από αυτούς αφοσιώνονται στο να ληστεύουν και να κατηχούν τους συμπολίτες τους στον πολιτισμό της Δύσης.Σε πολλές χώρες δεν χρειάζεται καν να εγκαταλείψουν τα πάτρια εδάφη. Η δυτική πλύση εγκεφάλου είναι άμεσα διαθέσιμη μέσω αμέτρητων ιδιωτικών, θρησκευτικών και «διεθνών» σχολείων, μέσω εκκλησιών, «πολιτιστικών ιδρυμάτων», και φυσικά, μέσω της «ψυχαγωγίας».Ακόμη και χώρες όπως η Κίνα που μπορούν να υπολογίζουν σε πολύ μεγαλύτερους και παλαιότερους πολιτισμούς από αυτόν της Δύσης, επηρεάζονται τώρα τρομερά από τους γιους και τις κόρες της που έχουν προγραμματιστεί να πιστεύουν στο μεγαλείο του δυτικού πολιτισμού. ΄Εχουν υποστεί την κατήχηση είτε σε Δυτικά «εκπαιδευτικά ιδρύματα» στο εξωτερικό, ή από τις στρατιές των δυτικών «εκπαιδευτικών», «λογίων» και ιεροκηρύκων που με όλο και αυξανόμενη δράση ταξιδεύουν για τη διάδοση του τοξικού ευαγγελίου τους σε όλο τον κόσμο.Αντί να τους δοθεί πολύπλευρη και πολυπολιτισμική γνώση, μαθητές και φοιτητές λαμβάνουν ακριβώς υπολογισμένες δόσεις κατήχησης, καλά δοκιμασμένες κατά τη διάρκεια των αιώνων του ιμπεριαλισμού και της αποικιοκρατίας. Μέχρι τώρα, η Αυτοκρατορία ξέρει πολύ καλά πώς να χαλιναγωγεί τα ανθρώπινα μυαλά. Αυτοί που υπόκεινται σε βιασμό αναγκάζονται να πιστέψουν ότι έκαναν έρωτα. Εκείνοι που ληστεύονται αδιακρίτως διδάσκονται να επαινούν τις αποικιακές δυνάμεις για την οικοδόμηση των διοικητικών κτιρίων και των σιδηροδρόμων τους. Και οι άνθρωποι πίσω στην έδρα της αυτοκρατορίας διδάσκονται να μην αισθάνονται καμία ντροπή για το παρελθόν και το παρόν τους.Αντί να ενθαρρύνονται να σκέφτονται ανεξάρτητα, αντί να καλούνται να ξεσηκώσουν την ίδια τη σκέψη τους, οι πολίτες είναι δεμένοι, φασκιωμένοι σε σφιχτούς πνευματικούς ζουρλομανδύες.Το θάρρος και η ανεξάρτητη σκέψη συστηματικά δυσφημίζονται και συκοφαντούνται. Οι επαναστατικές ψυχές χαρακτηρίζονται ως μη συνεργάσιμες, σχεδόν ως αντικοινωνικές.Η δειλία, η υποταγή και η μετριότητα προωθούνται και διατίθενται στην αγορά από το εξαιρετικά περίπλοκο και πολύπλευρο σύστημα προπαγάνδας, διαφήμισης, «πολιτιστικών και ψυχαγωγικών εκδηλώσεων» και μέσων ενημέρωσης.Σε έναν πλήρως ομοιόμορφο κόσμο όπου ακόμη και ο «πολιτισμός» και τα μέσα ενημέρωσης εξυπηρετούν την Αυτοκρατορία και τα νεοφιλελεύθερα επιχειρηματικά της συμφέροντα, οι Νέοι Άνδρες και οι Νέες Γυναίκες διαμορφώνονται από πνευματικό πηλό, στη συνέχεια τοποθετούνται σε τεράστια βάθρα: όλοι τους ψηλοί και αδύνατοι, όλοι τους με σαφήνεια και δυνατά αναμασώντας κλισέ, αποφεύγοντας προσεκτικά πραγματικά ζητήματα, επικοινωνώντας εντατικά μεταξύ τους για το τίποτα, ενώ παραμένουν συγκλονιστικά αδαείς για τον κόσμο.Οι Νέοι Άνθρωποι - είναι όλοι χαμογελαστοί, όλοι πολύ αισιόδοξοι. Οδηγούν αυτοκίνητα τελευταίας παραγωγής και κρατούν στα χέρια τους υπερσύχρονα κινητά. Είναι γεμάτοι αυτοπεποίθηση και απέραντο εγωισμό.. Οι γλουτοί τους είναι και στερεοτυπικά τέλειοι..Πολλοί βέβαια από αυτούς είναι σε ηρεμιστικά, σε αντικαταθλιπτικά ή σε ναρκωτικά, οι περισσότεροι από αυτούς είναι δυστυχισμένοι, αβέβαιοι για τον εαυτό τους, δυσαρεστημένοι με τη δουλειά τους, δυστυχισμένοι με τις οικογένειές τους, ανίκανοι να βρουν ή να διατηρήσουν το δεύτερο ήμισυ τους. Όλα αυτά, φυσικά, δεν δείχνουν! Στην επιφάνεια, αμέτρητοι Δυτικοί άνδρες και γυναίκες φαίνονται γοητευτικοί!
Οι Ιταλοί και οι Γερμανοί φασίστες προσπάθησαν, απεγνωσμένα να δημιουργήσουν αυτό το είδος της γεμάτης αυτοπεποίθηση αλλά υπάκουης φυλής υπέρ-ανθρώπων.
Αλλά απέτυχαν.Αυτή όμως η Αυτοκρατορία τα καταφέρνει! Για πρώτη φορά στην ανθρώπινη ιστορία υπάρχει μια πιθανότητα ότι τα ρομπότ θα αντικαταστήσουν πραγματικά τα ανθρώπινα όντα. Όχι ρομπότ κατασκευασμένα από πλαστικό και μέταλλα, αλλά οι άνθρωποι που διασκευάζονται και ανακυκλώνονται σε ρομπότ.Ο ιταλικός φασισμός, ο γερμανικός ναζισμός, ο κορπορατικός χαρακτήρας των Ηνωμένων Πολιτειών, ο ιμπεριαλισμός, ο ρατσισμός, η αποικιοκρατία, το «εξαιρετικό έθνος», η προπαγάνδα, η διαφήμιση, η «εκπαίδευση» – όλα έχουν επιδέξια συγχωνευτεί.Συγχαρητήρια Αυτοκρατορία! Είσαι η πρώτη που κατάφερε να τυποποιήσει τα ανθρώπινα όντα και τη σκέψη τους!
*Δεν είναι εύκολο να πολεμήσεις μια τέτοια Αυτοκρατορία, πνευματικά.Δεν είναι μόνο η λογική ή η φιλοσοφία που πρέπει να αντιμετωπισθεί, να αμφισβητηθεί.Υπάρχουν επίσης χιλιάδες αντιλήψεις, δόγματα, κώδικες, όλοι τους εξυπηρετούν τον ίδιο σκοπό - για να κρατήσει τους ανθρώπους μακριά από την πραγματικότητα, και από την ανεξάρτητη σκέψη και αναλύσεις.Οι περισσότεροι πολίτες της Δυτικής Αυτοκρατορίας είναι στην πραγματικότητα προϊόντα κατήχησης πολύ περισσότερο από τα μέλη ομάδων όπως οι Ταλιμπάν ή το Ισλαμικό Κράτος, επειδή η Αυτοκρατορία εργάζεται πολύ σκληρά και απασχολεί εκατομμύρια επαγγελματίες που δημιουργούν εξαιρετικά αποτελεσματικές έννοιες που έχουν σχεδιαστεί για τον έλεγχο των ανθρώπινων μυαλών: από ιδεολόγους σε ψυχολόγους, προπαγανδιστές, εκπαιδευτικούς, καλλιτέχνες, δημοσιογράφους και άλλα εξαιρετικά εξειδικευμένα όντα.Από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μέχρι τις σαπουνόπερες, τις ταινίες του Χόλυγουντ, την ποπ μουσική και τα τηλεοπτικά δίκτυα, σχεδόν τα πάντα οδηγούν στην ίδια κατεύθυνση – παρασύροντας τους ανθρώπους μακριά από τις βασικές αρχές του ανθρωπισμού. Αναγκάζοντάς τους να μην σκέφτονται σαν μια ομάδα λογικών, στοργικών, συμπονετικών όντων.Η πραγματικότητα είτε είναι τετριμμένη, είτε έφερε σε κάποια φαντασμαγορικά επίπεδα από όπου καμία λογική δεν μπορεί να εφαρμοστεί αποτελεσματικά.Η πιο σημαντική πορεία της ανθρώπινης σκέψης – ο διαλογισμός, τα όνειρα και ο σχεδιασμός νέων, και πολύ καλύτερων και πιο ευγενικών μορφών ανθρώπινης κοινωνίας– λείπει εντελώς από την αφήγηση με την οποία οι άνδρες, οι γυναίκες και τα παιδιά της Αυτοκρατορίας και των αποικιών της, έρχονται αντιμέτωποι σε καθημερινή βάση.Οι πολίτες της Αυτοκρατορίας εμποδίζονται να σκέφτονται και να ενεργούν με φυσικό τρόπο. Ως αποτέλεσμα, είναι απογοητευμένοι, σε κατάθλιψη, και σύγχυση. Αλλά αντί να επαναστατούν (οι περισσότεροι από αυτούς δεν είναι ικανοί για αυτό, πια), γίνονται όλο και πιο επιθετικοί. Ενώ τα θύματα της Αυτοκρατορίας, σε όλο τον κόσμο, δολοφονούνται, υπόκεινται σε εκμετάλλευση και ταπεινώσεις, η ρύθμιση του κόσμου φέρνει πραγματικά πολύ λίγη χαρά (αν και πολλά υλικά οφέλη) στους πολίτες της Αυτοκρατορίας - Ευρωπαίους και Βορειοαμερικανούς.Στο άλλο «άκρο»: δισεκατομμύρια άνθρωποι σε πρώην αποικίες και σε νέο-αποικίες βομβαρδίζονται επίσης, συνεχώς, από τα ίδια στριμμένα, ανακυκλωμένα και τροποποιημένα μηνύματα. Αντιμετωπίζουν μια διαρκή χιονοστιβάδα της προπαγάνδας (ελαφρώς τροποποιημένης για κάθε συγκεκριμένη περιοχή), εκχυνόμενης μέρα και νύχτα από τα συστήματα κατήχησης της Αυτοκρατορίας: τις σαπουνόπερες, την χειρότερη ποιότητα των ταινιών και των βιντεοπαιχνιδιών (το ίδιο πράγμα, πραγματικά), την μουσική ποπ με επαναλαμβανόμενους εγκεφαλικά νεκρούς στίχους, την νεκρή διακοσμητική «τέχνη», ή τις «ειδήσεις», εκπομπές και ροπορτάζ που μεταφέρονται από τα γνωστά πρακτορεία Τύπου. Τα μηνύματα αυτά διαδίδονται μέσω τοπικών μέσων μαζικής ενημέρωσης που με τη σειρά τους ελέγχονται κυρίως από τα επιχειρηματικά συμφέροντα, τα οποία είναι σε στενή συνεργασία με το παγκόσμιο, δυτικό καθεστώς.
Η Αυτοκρατορία και η διαρρύθμιση του κόσμου είναι εξωφρενικά ρατσιστικές και βάναυσες, αλλά οι περισσότεροι από τους πολίτες της, ακόμη και οι υπήκοοί της σε λεηλατημένα εδάφη, αναγκάζονται να πιστέψουν ότι είναι στην πραγματικότητα το πιο «ανεκτικό» και «προοδευτικό» σύστημα στη Γη.
*
Υπάρχει ελπίδα ότι η ανθρωπότητα θα επιβιώσει από αυτή τη μαζική παραγωγή ηλιθιότητας;
Ναι, φυσικά και υπάρχει!
Δεν είναι μόνο οι ρωσικοί, κινεζικοί και ιρανικοί ελιγμοί του ναυτικού που αμφισβητούν τώρα τον δυτικό ιμπεριαλισμό.
Δεν είναι μόνο οι Λατινοαμερικανοί και οι Νοτιοαφρικανοί που κατέβαλαν αποφασιστικές προσπάθειες για να ξαναγράψουν την ιστορία και να οπλίσουν τους ανθρώπους με γνώση, αντί για διπλώματα.
Ίσως ο μεγαλύτερος ζωντανός Ευρωπαίος σκηνοθέτης, ο Εμίρ Κουστουρίτσα, έγραψε πρόσφατα, σαρκαστικά, ότι: «Ο Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος θα ξεκινήσει με τον βομβαρδισμό του Πενταγώνου από το RT», αναφερόμενος στο ισχυρό τηλεοπτικό δίκτυο «Russia Today». RT. Ο Κουστουρίτσα σχολίασε:
« Το RT είναι μια πραγματική απειλή για την κρατική προπαγάνδα των ΗΠΑ, καθώς φτάνει τους Αμερικανούς στα σπίτια τους, σε τέλεια αγγλικά, καλύτερα από ό, τι χρησιμοποιούν στο CNN.» Και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο, σύμφωνα με τον σκηνοθέτη, η Ουάσινγκτον θα μπορούσε να αποκάμει και να επιδιώξει να φιμώσει το RT με τη βία – όπως έκανε το ΝΑΤΟ στη σερβική κρατική τηλεόραση τον Απρίλιο του 1999.
Με τη σειρά του, ο Κusturica προβλέπει, η Μόσχα θα καταστρέψει το CNN, το οποίο θεωρεί τον σημαιοφόρο της αμερικανικής προπαγάνδας: Το CNN σε άμεσες μεταδόσεις διαβεβαιώνει ότι από τη δεκαετία του 1990 η Αμερική έχει διεξαγάγει ανθρωπιστικές επιχειρήσεις, και όχι πολέμους, και ότι τα στρατιωτικά αεροπλάνα της βρέχουν αγγέλους και όχι βόμβες!
Αν και μερικοί από τους μεγαλύτερους στοχαστές που αντιμετωπίζουν την Αυτοκρατορία - Saramago, Galeano και Pinter - έχουν πρόσφατα αποβιώσει, εξακολουθούν να υπάρχουν πολλοί από εκείνους που καταφέρνουν να ξεφύγουν από την κατήχηση. Μερικοί έχουν ανασυνταχθεί γύρω από τα νέα μη δυτικά τηλεοπτικά δίκτυα όπως TeleSUR, RT και PressTV.
Είναι σαν το «Φαρενάιτ 451» του Ρέι Μπράντμπερι, ξανά από την αρχή. Μερικοί άνθρωποι, πεισματικά, αρνούνται να κάψουν τα βιβλία τους.
Ακόμη και στη Δύση, ορισμένα ισχυρά μέσα ενημέρωσης – Counter Punch, Αντιφρονούντων Φωνή, ICH, VNN, Global Research, και άλλοι - κατέχουν τη πρώτη γραμμή. Δεν έχουν ακόμη κερδίσει, μακριά από αυτό, αλλά και δεν πεθαίνουν, !
Όσο η ανεξάρτητη σκέψη είναι ζωντανή, δεν χάνονται όλα.
«Επαναστατώ. Ως εκ τούτου υπάρχουμε», έγραψε ο Γάλλος φιλόσοφος Albert Camus. Πρόσθεσε επίσης: «Το αίσθημα της εξέγερσης γεννιέται στην καταπίεση».Η Αυτοκρατορία αρνείται ότι καταπιέζει τον κόσμο. Κατηχεί τόσο τους καταπιεστές όσο και τους καταπιεσμένους, επαναπροσδιορίζοντας, στην πραγματικότητα την «εκ νέου εμπορική» καταπίεση ως ελευθερία.Όσοι από εμάς, που καταφέρνουμε να ξεφύγουμε από την κατήχησή της, τώρα επαναστατούμε. Ως εκ τούτου - η ανθρωπότητα εξακολουθεί να υπάρχει.Το πεδίο της μάχης γίνεται πολύ καλά καθορισμένο: τώρα αφορά κυρίως τις πληροφορίες και τη γνώση.Οι πράξεις, τα κόλπα, που εκτελούνται από την Αυτοκρατορία είναι βρώμικα, φρικτά, αλλά πολύ διαφανή. Μπορούν να γίνουν αποδεκτά ή να γίνουν αποδεκτά από δισεκατομμύρια μόνο λόγω της συνεχούς επανάληψης των ψεμάτων, και λόγω των στριμμένων εννοιών που σφυρηλατήθηκαν στο μυαλό των ανθρώπων μέσω της «βασικής εκπαίδευσης».Ο πόλεμος για την επιβίωση της ανθρωπότητας έχει ήδη αρχίσει. Είναι «Ο Μεγάλος Ανθρωπιστικός Πόλεμος» - ο πόλεμος για το μυαλό και τις καρδιές των ανθρώπων, όχι πάνω από την επικράτεια. Μπορεί επίσης να ονομαστεί «πόλεμος πληροφοριών», ένας «πόλεμος αποτοξίνωσης», ή ένας πόλεμος για να φέρει τα ανθρώπινα όντα πίσω στη ζωή από τον πνευματικό λήθαργο, από τον ύπνο και την δουλοπρέπεια τους. Ένας πόλεμος για έναν πολύ καλύτερο κόσμο, ένας πόλεμος που θα έβαζε τη γνώση πάνω από τα διπλώματα και τα γραμματόσημα, την ανθρώπινη ζεστασιά και καλοσύνη πάνω από τη βία και την επιθετικότητα, και τα ανθρώπινα όντα πάνω από τα κέρδη και τα χρήματα.
Η νίκη μπορεί να φτάσει μόνο συνοδευόμενη από γνώση, με ανεξάρτητη σκέψη, με ορθολογικό ανθρωπισμό, με συμπόνια και αλληλεγγύη και ανθρώπινη*Ο Ρώσο-Αμερικανός πολιτικός αναλυτής, δημοσιογράφος και κινηματογραφιστής Αντρέ Βίλτσεκ, έζησε στις ΗΠΑ, στην Χιλή, στο Περού, στο Μεξικό, στο Βιετνάμ, στην Σαμόα και στην Ινδονησία. Ταξίδεψε σε 140 χώρες και έγραφε άρθρα και ανταποκρίσεις στο Der Spiegel, στην ιαπωνικήThe Asahi Shimbun, στην Guardian, στο ABC News και στην τσεχική Lidové noviny, από πολέμους σε τουλάχιστον 12 χώρες. Συμμετείχε σε ραδιοτηλεοπτικές εκπομπές πολλών χωρών, Γαλλίας, Κίνας, Ρωσίας, Τουρκίας, αραβικών και άλλων και έδωσε συνεντεύξεις σε διεθνούς εμβέλειας ΜΜΕ. O κορυφαίος Αμερικανός διανοούμενος, Νόαμ Τσόμσκι, είπε για το βιβλίο του Oceania ότι «απεικονίζει την κατάσταση του σημερινού κόσμου-- και ειδικότερα για την Δύση, τις επαίσχυντες πραγματικότητες από τη ιστορική ρίζα τους». Ο Βίλτσεκ πέθανε το Σεπτέμβριο του 2020 στην Κωνσταντινούπολη ζεστασιά.
Σχόλια