Μία απάντηση στην κ. Διαμαντοπούλου: Η γεωστρατηγική αξία της Κύπρου και το οριστικό τέλος της όποιας λύσης

Του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΔΡΙΒΑ* 

Όσα είδαμε και ακούσαμε από τον βέβηλο ηγέτη της κατοχικής δύναμης που έχει αναβαθμίσει το ρόλο της (σε περιφερειακό και διεθνή ταραξία, κατά τη νομική ορολογία rogue state).

Ας μιλήσουμε καθαρά για την Κύπρο τόσο σε πολιτικό όσο και αυστηρά γεωπολιτικό επίπεδο καθώς όπως βλέπουμε, το Κυπριακό μάλλον θα λυθεί στις ΗΠΑ και μάλλον από τις ΗΠΑ.

Η Κύπρος σήμερα για πρώτη φορά σε 47 έτη δέχεται την πλήρη υποστήριξη των ΗΠΑ γιατί πολύ απλά, μέσα από την Κύπρο οι Τούρκοι απειλούν να τινάξουν στον αέρα, τη μόνη σοβαρή αμερικανική προσπάθεια ανάταξης της περιφερειακής αρχιτεκτονικής περιοχής, που ξεκίνησε από τον Πομπέο και συνεχίζεται από τον Μπλίνκεν.

Πλέον οι ΗΠΑ μπορούν να δουν καθαρά πόσο μυωπικός ήταν ο Κίσιντζερ στο θέμα της Κύπρου. Κατά τραγική ειρωνεία, ο Κίσσιντζερ ήταν και είναι ο μεγαλύτερος δάσκαλος πάνω στο πώς επιτυγχάνεται η ισορροπία ισχύος.

Ωστόσο στην Κύπρο (λόγω και της πολιτικής αστάθειας των ΗΠΑ εκείνη την περίοδο) ο Κίσσιντζερ λειτούργησε σαν πανίσχυρος πολιτικός και όχι σαν στρατηγιστής και διπλωμάτης.

Ο Κίσσιντζερ έκανε ένα ολέθριο λάθος για την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ και αυτό φαίνεται σήμερα. ”Ταϊσε” το λάθος άλογο. Η διατήρηση της ισορροπίας της ισχύος επιτυγχάνεται με το να κάνεις εκείνον που έχει μεγαλύτερη έκταση, πιο ευάλωτο και όχι να τον ”προικοδοτείς”. Ήταν προς όφελος των ΗΠΑ να είναι η Κύπρος κοντά με την Ελλάδα και όχι να δοθεί στην Τουρκία προίκα, την οποία επιδαψιλεύαν και επιδαψιλεύουν οι Βρετανοί.

Οι Αμερικανοί παγιδεύτηκαν στην Κύπρο όπως παγιδεύτηκαν και στο Βιετνάμ. Είναι επίσης ώρα να αντιληφθούν τι ζημιά έχουν υποστεί εδώ και 12 χρόνια από τις συνεχείς εξαπατήσεις των Τούρκων.

Στην πραγματικότητα, οι Τούρκοι με τα προειδοποιητικά πυρά στο λιμενικό της Κύπρου, είχαν ήδη στείλει μήνυμα στις ΗΠΑ οτι άλλα είπαν και άλλα θα έκαναν.

Άλλωστε ο Μενέντεζ το είπε ξεκάθαρα για μέτρα που πρέπει να παρθούν εναντίον όσων έκαναν ο κατοχικός ηγέτης και ο υποτακτικός ηγέτης. Ωστόσο σήμερα, υπάρχουν βάσιμες ελπίδες ώστε από την μεγάλη ήττα-συρρίκνωση που υπέστη ο Ελληνισμός, να έλθουν τα πράγματα πιο φιλικά προς τον Ελληνισμό, αρκεί να εκμεταλλευτούμε τις περιστάσεις.

Ευτυχώς που η Κυρία Διαμαντοπούλου δεν ξέρει γεωπολιτική.

Βασική συνιστώσα της συνισταμένης της ισχύος είναι το SW (Strategic Will) δηλαδή η στρατηγική βούληση/πολιτική βούληση ναι επιτευχθούν οι ορισμένοι στρατηγικοί στόχοι.

Από όσα διαβάσαμε από την Κυρία Διαμαντοπούλου η οποία απευθύνθηκε σε συγκεκριμένο -διακομματικό ακροατήριο σε Ελλάδα και Κύπρο, δεν έχουμε καμία αμφιβολία οτι θα είχε την στρατηγική βούληση να ”επιλύσει” κατά τη Σχολή Σημίτη το Κυπριακό και έτσι να μην ασχολούμαστε και πολύ με τα της πατρίδας, μιας και βασικό πρόταγμα της Σχολής Σημίτη ήταν το οτι ”δεν είναι ορθός ορισμός η έννοια εθνικό θέμα, πάσχει επιστημοσύνης”, ενώ η άγνοια της γεωπολιτικής και της γεωστρατηγικής, των βασικών κανόνων λήψης αποφάσεων, ανάλυσης δεδομένων, (ανάλυσης που θα εκπαιδεύει κάποιον να αποφεύγει τις πλάνες και τα συνθήματα) διαχείρισης κρίσεων και διαπραγματεύσεων, αναδείκνυαν ”φωστήρες” επιστήμονες και πολιτικούς οι οποίοι εν μέσω αρκετών δεκαετιών, μας έφεραν στο να τρέχουμε και να μη φτάνουμε για να αποφύγουμε τον ακρωτηριασμό. ‘

‘Η καημένη η Ελλάδα να ήξερε ποιοί την υπηρετούσαν” για να διασκευάσουμε μερικώς τη φράση του ίωαν Δραγούμη. Η Κυρία Διαμαντοπούλου προφανώς δεν είναι υποχρεωμένη να γνωρίζει Ιστορία, Γεωγραφία, Γεωστρατηγική, Γεωοικονομία, Λήψη Αποφάσεων.

Είναι όμως υποχρεωμένη όταν μιλάει, να παραθέτει στοιχεία, λες και το Κυπριακό είναι θέμα διοικητικών δικαστηρίων και συμβολαιογράφων. Το περιουσιακό είναι μόνο μια μαύρη πτυχή της παράνομης κατοχής και εισβολής.

Όπως επίσης δεν είναι υποχρεωμένη να γνωρίζει το πόσα πράγματα έχουν αλλάξει στον κόσμο από τότε που γαλουχούσε η Σχολή Σημίτη καθηγητές και πολιτικούς, με μαθήματα εξωτερικής πολιτικής που ομοίαζαν περισσότερο με ποίηση και λογοτεχνία, παρά με σοβαρή και συνεκτική εξωτερική πολιτική, στηριγμένη σε διαχωρισμό μέσων και στόχων.

Στη δημοκρατία έχουμε όλοι το δικαίωμα και να εκφραστούμε αλλά και να εκτεθούμε. Στον ελληνικό λαό έχουν επίσης αλλάξει πολλά πράγματα και πλέον η ασφάλειά του τον ενδιαφέρει. Ίσως κάποιες ελλείψεις σε γνωστικά πεδία, να συνεκτιμούνται από διεθνείς οργανισμούς. Ο νοών, νοείτω και ουαί τω ανοήτω…

Με άλλα λόγια, οι οπαδοί της όποιας λύσης για οποιοδήποτε θέμα, ήταν οτι η εξωτερική πολιτική αποτελεί ”βαρίδι”. Η Κύπρος ήταν η ”αχίλλειος πτέρνα”, δηλαδή το ”μεγάλο βαρίδι” της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής.

Το Σκοπιανό ”ανάλωνε δυσανάλογο διπλωματικό κεφάλαιο” και βέβαια με την Τουρκία ”θα μπορούσαμε να είμαστε φιλικές χώρες αρκεί να καταλάβουμε οτι δεν πρέπει να είμαστε μοναχοφάηδες” και τέλος ”ας εκχωρήσουμε την εξωτερική μας πολιτική στην Ε.Ε και θα γίνουν όλα όπως πρέπει”.

Πάλι καλά να λέμε τελικά, που δεν έγινε και αυτό, να λύνεται δηλαδή το Κυπριακό μεταξύ Βερολίνου και Βρυξελλών. Δεν είναι τυχαίο οτι η πολιτική ορθότητα της υπογράμμισης οτι ”η Κύπρος είναι ξεχωριστό κράτος”, γραφόταν από όλους αδιαλλείπτως, λες και ήταν τιμωρία σε μαυροπίνακα. Ήταν η εξελιγμένη φράση ” Η Κύπρος κείται μακράν”.

Η Κύπρος σήμερα έχει ακόμη τις ευκαιρίες της γιατί ο Τάσσος Παπαδόπουλος αποφάσισε κάτι πολύ ορθό εθνικά αλλά και γεωστρατηγικά εύστοχο. Σήμερα η Κύπρος μπορεί να ακούει τον βέβηλο ηγέτη να δωροδοκεί Έλληνες της Κύπρου για τις περιουσίες τους, όμως όλα τα κράτη της περιοχής βλέπουν την ανεκτίμητη γεωστρατηγική αξία που έχει η Κύπρος.

Απαραίτητη η Κύπρος για την ασφάλεια τουλάχιστον 8 κρατών.

Η Ελλάδα, τo Ισραήλ, η Αίγυπτος, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, η Σαουδική Αραβία, η Γαλλία, η Ινδία και οι ΗΠΑ, έχουν ζωτικά συμφέροντα στην Κύπρο. Θα ρωτήσει εύλογα κάποιος, πώς και τόσον καιρό , τόσες δεκαετίες δεν εκδήλωναν τέτοιο ενδιαφέρον για την Κύπρο.

Η απάντηση εν πολλοίς είναι η ίδια με που οδήγησε και την Κυρία Διαμαντοπούλου στο να επιθυμεί να δείξει οτι είναι ”σύγχρονη”, παρόλα αυτά οι ιδέες της είναι ήδη απαρχαιωμένες. Διότι κατά τα έτη 2003-2006 ο κόσμος ήταν τελείως διαφορετικός.

Ήταν η περίοδος που νομίζαν όσοι περιφρονούσαν την Ιστορία και τη Γεωγραφία, οτι ο κόσμος είναι επίπεδος και γραμμικός και πως το μόνο πρόβλημα που θα είχαμε να αντιμετωπίσουμε θα ήταν η ”διαχείριση του Τέλους της Ιστορίας”. Σήμερα, στον πολυπολικό κόσμο που το απρόβλεπτο και το βραχυπρόθεσμο κυριαρχούν, η ζήτηση για κάποιες σταθερές είναι τεράστια.

Αν οι Τούρκοι κάνουν το όνειρό τους πραγματικότητα και ολοκληρώσουν την εισβολή και κατοχή της Κύπρου, τότε σαφώς και βάση θα κάνουν, και θα την έχουν όχι μόνο για να μπορούν να επιτεθούν στον Ελληνισμό αλλά και να βοηθήσουν τη Χαμάς εναντίον του Ισραήλ. Παράλληλα, θα μπορούν να διευκολύνουν την έξοδο του Ιράν στη Μεσόγειο.

Ένας γεωστρατηγικός εφιάλτης για το Ισραήλ. Η Γαλλία από την πλευρά της, μετά την έκρηξη στο Λίβανο αλλά και λόγω της νέας περιφερειακής της πολιτικής που της επιτάσσει να ανασυγκροτήσει την Βόρεια Αφρική και την Εγγύς Ανατολή, βλέπει την Τουρκία να απειλεί τα σχέδιά της.

Η Κύπρος για τη Γαλλία, είναι το προγεφύρωμα για τον Λίβανο. Οι Γάλλοι δεν θέλουν καν να σκεφτούν την Τουρκία να αποκτά βάση στα κατεχόμενα. Η Αίγυπτος βλέπει με μεγάλη ανησυχία την εργαλειοποίηση του Ισλάμ από την Τουρκία. Πιθανή δορυφοριοποίηση της Κύπρου από την Τουρκία, καθιστά την Αίγυπτο χώρα με μειονεκτική θέση σε ενδεχόμενο παζάρι με την Τουρκία.

Η Αίγυπτος έχει ανταγωνιστικά συμφέροντα με την Τουρκία και αν η Τουρκία αποκτήσει ένα εργαστήριο Σύρων εξτρεμιστών στην Κύπρο, τότε θα μπορεί να απειλεί την Αίγυπτο με μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα για τα θέματα της Μουσουλμανικής Αδελφότητας.

Τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα έχουν αντιληφθεί οτι πέραν από την προσπάθεια της Τουρκίας να εργαλειοποιήσει το σουννιτικό ισλάμ, τα συμφέροντα ανάσχεσης του Κατάρ περνούν από τη μείωση της επιρροής του μεσογειακού του χεριού, που είναι η Τουρκία. Τα ίδια ακριβώς ισχύουν και για τη Σαουδική Αραβία.

Για τα κράτη του Περσικού Κόλπου, η Κύπρος είναι ό,τι και για τις άλλες χώρες που αναφέραμε. Βατήρας. Για τις ΗΠΑ τα πράγματα είναι πολύ απλά. Αν οι σύμμαχοί τους στην περιοχή αντιδρούν με την Τουρκία, τότε οι Αμερικανοί δεν μπορούν να τους αγνοήσουν.

Η Τουρκία είναι σημαντική χώρα αλλά είναι μία χώρα. Πλέον, υπάρχουν και οι Κινέζοι και οι Ρώσοι και οι Αμερικανοί δεν μπορούν να αφήσουν αυτές τις χώρες να έρχονται πιο κοντά με το Πεκίνο και τη Μόσχα, επειδή νομίζουν οτι οι ΗΠΑ έπαψαν να προστατεύουν τους συμμάχους τους.

Για την Ελλάδα; Η αξία της Κύπρου είναι αυτονόητη εκτός από τη Σχολή Σημίτη. Για να είμαστε ακριβείς, η Ελλάδα μπήκε στο κάδρο των γεωπολιτικών εξελίξεων λόγω της ανακάλυψης κοιτασμάτων στην Κύπρο. Αυτή η ανακάλυψη, έβαλε στο κάδρο την Ελλάδα επειδή είναι η δυτική υδάτινη συνέχεια της Κύπρου και επομένως ο ενεργειακός της κόμβος για την εξαγωγή φυσικού αερίου στην Ευρώπη.

Επειδή είπε ”Όχι” ο Τάσσος Παπαδόπουλος, η Κύπρος μπόρεσε να ανατπύξει τη δική της ”άμυνα” που ήταν δυστυχώς μόνο ενεργειακή. Όπως είπαμε όμως, η Κυρία Διαμαντοπούλου δε φταίει που δε γνωρίζει γεωστρατηγική. Η Ινδία έχει από τη δική της πλευρά, πολλούς λόγους να ανησυχεί για όσα οραματίζεται η κατοχική δύναμη στην Κύπρο.

Η Τουρκία είναι στρατηγικός εταίρος του Πακιστάν και οι δύο χώρες παίζουν επικίνδυνα παιχνίδια για τη συνοχή της Ινδίας, αναφορικά με τους μουσουλμάνους της Ινδίας.

Οι στρατιωτικές-αμυντικές σχέσεις του Πακιστάν με την Ινδία σε συνδυασμό με την προσπάθεια ”αναχαίτισης” του εγχειρήματος Maritime Silk Road της Κίνας, καθιστούν τη Μεσόγειο μια περιοχή αρκετά σημαντική για την Ινδία, η οποία θέλει να βελτιώσει τις σχέσεις της και με την Ε.Ε. Η Κύπρος είναι μια χώρα που θα μπορούσε να εξυπηρετήσει το ινδικό ΠΝ.

Εθνική Στρατηγική για το Κυπριακό.

Όλα τα παραπάνω αποδεικνύουν οτι έχει έρθει η ώρα να δώσουμε κάθε ηκμάδα για να εκμεταλλευτούμε την τουρκική αδιαλλαξία και να επιστρέψει το Κυπριακό όχι μόνη στη βάση της διεθνούς δικαιοσύνης, αλλά και υπέρ του Ελληνισμού. Ελλάδα και Κύπρος δεν θα ενοχλήσουν ποτέ κανέναν στην περιοχή.

Οι Τούρκοι δεν τα βρίσκουν με τις ΗΠΑ για το Αφγανιστάν και ο επόμενος χρόνος είναι προεκλογικός για την Τουρκία. Αυτό σημαίνει πως πρέπει να επενδύσουμε πάνω στο οτι καμία δύναμη (ούτε και οι ΗΠΑ) δε θέλουν να δοθεί στον Ερντογάν κάποιο τρόπαιο το οποίο θα τον διασώσει στις εκλογές. Οι Τούρκοι για ακόμη μια φορά έδειξαν οτι δε σέβονται τους Αμερικανούς και δεν δίνουν δεκάρα για τα αμερικανικά συμφέροντα.

Παρόλα αυτά, αν έχουμε αυτοκαταστροφική συμπεριφορά και υιοθετήσουμε τις απόψεις της Σχολής Σημίτη, τότε τα πράγματα θα είναι πολύ δυσάρεστα. Η ρευστότητα του πολυπολικού κόσμου βγάζει είτε κέρδη, είτε ζημιές σε κράτη όπως είναι η Ελλάδα και η Κύπρος.

Πρέπει να περιμένουμε από τους Τούρκους σημαντικές επιθετικές ενέργειες καθώς όπως είπαμε, το έτος που έρχεται είναι προεκλογικό και η Exxon πρόκειται να κάνει έρευνες. Είναι σημαντικό να θυμηθούμε ορισμένα πράγματα από όσα δήλωσε ο Ερντογάν μετά την επίσκεψη-όνειδος στην Κύπρο.

Ονόμασε ”εχθρούς της Τουρκίας” όσους οργανισμούς προάσπισης ελληνικών συμφερόντων συμμετείχαν (αλλά και Γερουσιαστές και Βουλευτές των ΗΠΑ) στην ετήσια τηλεδιάσκεψη της PSEKA στις 20 Ιουλίου. Μάλιστα ο Ερντογάν χαρακτήρισε τον Έλληνα ομόλογό του αναξιόπιστο, επειδή λέει οτι συμφώνησαν στις Βρυξέλλες να βρεθεί λύση εντός του σχήματος Σουρανή-Καλίν.

Καλό είναι να γνωρίζουμε όλοι πλέον οτι όταν αυτή η Τουρκία χαρακτηρίζει ”εχθρό” κάποιον, αυτό σημαίνει οτι είναι αποτελεσματικός. Οι Τούρκοι ασχολούνται μόνο με όσους τους φέρουν αντίσταση, οπότε καλό είναι να ακολουθήσουμε τα σωστά βήματα και να εκμεταλλευτούμε το πολύ βαρύ κλίμα που υπάρχει ανάμεσα σε ΗΠΑ και Τουρκία.

Όπως ρεαλιστικά αντιλαμβανόμαστε, δεν είναι χρήσιμες ιδέες και πολιτικές της Σχολής Σημίτη η οποίες οδήγησαν στο να βλέπουμε την Τουρκία να εισβάλλει στο Αιγαίο, στην Κυπριακή ΑΟΖ, να κάνει real estate στα κατεχόμενα, να θέλει να αποσταθεροποιήσει την Ελλάδα μέσω υβριδικού πολέμου στον Έβρο και να υπογράφει έγγραφα σαν το τουρκολιβυκό μνημόνιο. Να μην έχουμε αυταπάτες.

Οι Τούρκοι θα μιλήσουν και για γεωτρήσεις στην Κύπρο και στο Αιγαίο σύνοτμα αλλά και για τη βάση drones στα κατεχόμενα μετά τον Σεπτέμβριο καθώς στην Κύπρο ο Ερντογάν ξεκίνησε από το ”χαμηλό ποντάρισμα”. Ελλάδα και Κύπρος έχουν χρυσή ευκαιρία να γυρίσουν το θέμα στον πυρήνα του που είναι η παράνομη εισβολή και κατοχή της Κύπρου. Η δεύτερη, αποτελεί ένα διαρκές έγκλημα της κατοχικής δύναμης.

Η αμυντική μας συνεργασία με την Κύπρο πρέπει απαραίτητα να γίνει στενότερη και η οικοδόμηση άμυνας για τη Μεγαλόνησο, να γίνει προτεραιότητα. Πρόκειται για τις μόνες κινήσεις που πρόκειται να πάρει στα σοβαρά ο Ερντογάν. Χρειάζεται μεγάλος αγώνας γιατί η διάσωση της Κύπρου σημαίνει διάσωση και του Αιγαίου. Σε περίπτωση ισχύος του απευκταίου σεναρίου, τότε θα έχουμε πολύ άσχημες συνέπειες.

YΓ: Για την επίσης ”φιλολογική” στα όρια της ”λογοτεχνικής” συζήτησης για Χάγη, ας σκεφτούμε στην Ελλάδα. Η Τουρκία παραβιάζει ψηφίσματα του ΟΗΕ. Η όποια λύση έρθει από τη Χάγη, θα τηρηθεί όπως τηρείται στο Κυπριακό;

* Ο κ. Αλέξανδρος Δρίβας είναι στρατηγικός αναλυτής, Ph.D. Cand. και Research Fellow στο Hellenic American Leadership Council (HALC).

===================

1. Η Κύπρος όχι μόνο “κείται μακράν” αλλά και δεν μας πολυενδιαφέρει…
2. «Η διπλωματία της στασιμότητας» και ποιον ευνοεί
3. Ο Έντι Ζεμενίδης της ομογενειακής HALC αποδοκιμάζει με δριμύτητα τη Διαμαντοπούλου: «Ντροπή σου!»
4. Δημήτρης Φιλιππίδης: Σκληρά κατά Τουρκίας οι Αμερικανοί Γερουσιαστές, χλιαρή στάση η Ελλάδα
5. Η στρατιωτική παρουσία της Ελλάδος στην Κύπρο είναι η μόνη λύση: Ας ξεπεράσουν επιτέλους τα φοβικά σύνδρομα…