Του Θανάση Κ.
Από το τίποτε, κυριολεκτικά «ένα τίποτα», έγινε «μεγάλο θέμα» και πόλωσε την Ελληνική κοινωνία. Το… διαφημιστικό σποτάκι για ένα συνέδριο υπό-γονιμότητας!!! ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
[Η υπο-γονιμότητα ΕΙΝΑΙ πρόβλημα και δη πολύ σοβαρό! Αλλά το σποτάκι και ο θόρυβος που έγινε σχετικώς, δείχνει την αβάσταχτη ανοησία της Ελληνικής πολιτικής ελίτ. Και τον υφέρποντα σκοταδισμό της «Πολιτικής ορθότητας». Που απέδειξε ότι πέρα από βαθύτατα αντικοινωνικός και τυραννικός, δεν έχει και καμία σχέση ούτε καν με την Φιλοσοφία της Αριστεράς…]
Δεν θα ασχοληθώ καθόλου με το «Συνέδριο» που ματαιώθηκε (και που, όπως αποδείχθηκε, θα ήταν περισσότερο «επικοινωνιακό» και «ενημερωτικό» – δηλαδή διαφημιστικό – παρά «επιστημονικό»)
Δεν θα ασχοληθώ ούτε με το σποτάκι, που παρουσίαζε δραματοποιημένα κάποια πραγματικά αδιέξοδα τα οποία αντιμετωπίζουν όσες γυναίκες μπαίνουν στην δεκαετία των 40+ χωρίς να έχουν κάνει παιδιά…
Αξίζει να ασχοληθούμε όμως, με τον πρωτοφανή θόρυβο που έγινε.
Για τα «στερεότυπα», λέει, που αναπαράγει το σποτάκι.
Τα οποία είναι «σεξιστικά», λέει…
Γιατί είναι «σεξιστικά», άραγε;
Γιατί υπονοούν ότι η γυναίκα είναι «καταδικασμένη να είναι μηχανή τεκνοποιίας», πράγμα που ακυρώνει την Ελευθερία της (λέει)…
Βέβαια το σποτάκι ΔΕΝ λέει αυτό…
Υπονοεί το ακριβώς αντίθετο: Ότι η γυναίκα που δεν έκανε παιδιά λόγω καριέρας μπορεί ακόμα – αν πληροφορηθεί σωστά – να τεκνοποιήσει με μεθόδους υποβοηθούμενης εγκυμοσύνης. Ουσιαστικά το «Συνέδριο» διαφήμιζε μεθόδους «εξωσωματικής γονιμοποίησης».
Το σποτάκι ΔΕΝ έλεγε «κάντε παιδιά με το ζόρι»!
Δεν έλεγε κακώς, θυσιάσατε την μητρότητα στην καριέρα…
Δεν έλεγε «όσες δεν κάνατε παιδιά, την πατήσατε και χάσατε για πάντα την ευκαιρία»…
Έλεγε ότι, αν θέλετε ακόμα να κάνετε παιδιά, υπάρχει τρόπος…
Το σποτάκι μπορεί να ήταν καλό ή κακό, αλλά δεν κρίθηκε η αισθητική του αξία – ή απαξία.
Κρίθηκε εκείνο το κομμάτι της αλήθειας που έλεγε:
Ότι όσες γυναίκες δεν έκαναν παιδιά ως τα 40, αμέσως μετά, κι ενώ μπαίνουν στην εμμηνόπαυση, αντιμετωπίζουν σοβαρά υπαρξιακά και προσωπικά αδιέξοδα.
Όχι επειδή η «κακούργα» (πατριαρχική) κοινωνία τις κατατρέχει (που δεν έκαναν παιδιά). Αλλά επειδή βαράνε τα βιολογικά ρολόγια μέσα τους…
Εν πάση περιπτώσει η εμμηνόπαυση στις γυναίκες δεν είναι «στερεότυπο». Είναι πραγματικότητα!
Οι ψυχολογικές της επιπτώσεις είναι επιστημονικά μελετημένες. Η αντιμετώπισή τους επίσης είναι επιστημονικά θεμελιωμένη.
Η τεκνοποιία μετά τα 40 – «υποβοηθούμενη» ή φυσιολογική – αλλά και τα ρίσκα που εμπεριέχει, είναι αντικείμενο χιλιάδων επιστημονικών μελετών και ανακοινώσεων, εδώ και δεκαετίες.
Ουσιαστικά η ανθρώπινη φύση έχει όρια:
Έχει όρια η γονιμότητα, όπως έχουν όρια μια σειρά από ανθρώπινες φυσιολογικές λειτουργίες. Σε συνάρτηση με την ηλικία: Έχει όρια η όραση και η ακοή (για να αναφερθώ σε δύο «ανώδυνα» παραδείγματα). Μεγαλώνοντας μειώνεται η όρασή μας και αμβλύνεται η ακοή μας. Αυτό είναι πραγματικότητα. Δυσάρεστη μεν, αλλά πραγματικότητα. Αντιμετωπίζεται πλέον. Αλλά δεν παύει να ισχύει.
Το να πούμε ότι μεγαλώνοντας μπορείς να χάσεις μέρος της όρασης ή της ακοής σου δεν είναι «στερεότυπο». Είναι η αλήθεια! Το τι κάνεις γι’ αυτό είναι, ασφαλώς, άλλο θέμα.
Το να πούμε ότι μεγαλώνοντας δεν μπορείς να κάνεις “extreme sports”
είναι επίσης αλήθεια. Δεν ακυρώνεται η «Ελευθερία» μας όταν το αναφέρουμε ή το παραδεχόμαστε…
Επίσης η φύση βάζει όρια και σε άλλες ανθρώπινες δραστηριότητες – ακόμα και ανεξαρτήτως ηλικίας.
Για παράδειγμα, οι άνθρωποι δεν μπορούν να πετάξουν (τα πουλιά μπορούν, ωστόσο…)
Τι σημαίνει αυτό; Ότι, αν προειδοποιούμε τους ανθρώπους ότι δεν μπορούν να πετάξουν, περνάμε… «σκοτεινά υποσυνείδητα μηνύματα» και αναπαράγουμε «ρατσιστικά στερεότυπα»; Θα τρελαθούμε εντελώς;
Να τους αφήνουμε, λοιπόν, να… πηδάνε από τα μπαλκόνια, για να «πραγματώσουν» την αυτοδιάθεσή τους;
Να μη λένε στους προχωρημένες ηλικίας να περνάνε συχνά τέστ όρασης, αν θέλουν να διατηρήσουν την άδεια οδήγησης; Είναι αυτός «ηλικιακός ρατσισμός»;
Πρόκειται για όρια που βάζει η φύση στον άνθρωπο και πρέπει να έχουμε επίγνωση αυτών των ορίων.
Η επίγνωση των ορίων δεν «ακυρώνει» την Ελευθερία!
Αντίθετα ο Ενγκελς («ΑντίΝτύριγκ») είχε πει κάποτε ότι:
–«Η Ελευθερία είναι η επίγνωση της αναγκαιότητας»
Και ο Λένιν («Υλισμός και Εμπειριοκριτικισμός») συμφώνησε σε αυτό και το πήγε ακόμα παρακάτω:
–«Η Ελευθερία συνίσταται στην… κατανόηση της φυσικής αναγκαιότητας».
Η Φιλοσοφική σκέψη της Μαρξιστικής Αριστεράς – όσο υπήρξε, τέλος πάντων – ήταν απόλυτα σαφής σε αυτό. Και ο λεγόμενος «Πολιτιστικός Μαρξισμός» είναι καρικατούρα του Μαρξισμού…
Τα φυσικά όρια στην ανθρώπινη ύπαρξη οφείλουμε να τα γνωρίζουμε και να τα αντιμετωπίζουμε.
Ξαφνικά η απλή αναφορά σε αυτά τα όρια, έγινε… «έγκλημα καθοσιώσεως»!
«Σκοτεινό μήνυμα» και «σεξιστικό στερεότυπο»!
Όντως, θα τρελαθούμε!
* Και πάμε στο δεύτερο και σοβαρότερο:
Καμιά γυναίκα δεν είναι «υποχρεωμένη» να κάνει παιδιά!
Απλά, αν θέλει να κάνει παιδιά, υπάρχουν ηλικίες που προσφέρονται περισσότερο γι’ αυτό, ηλικίες που προσφέρονται λιγότερο και ηλικίες που είναι ίσως «απαγορευτικές» (μέχρι που έρχεται η σύγχρονη Επιστήμη και διευρύνει τα ηλικιακά όρια…)
Όταν η γυναίκα παίρνει μια απόφαση για το ΑΝ και το ΠΟΤΕ θα κάνει παιδιά, οφείλει να γνωρίζει τα φυσιολογικά όριά της.
Τι το «κακό» υπάρχει σε αυτό;
Ποιο…«σκοτεινό στερεότυπο» περιέχει αυτή η πρόταση;
Ποιοι ενοχλούνται από αυτή την ενημέρωση του γυναικείου πληθυσμού;
[Αλλά και του ανδρικού – γιατί καλό είναι και οι άνδρες να γνωρίζουν αυτά τα όρια των γυναικών, τα οποία συχνά δεν τα λαμβάνουν υπ’ όψιν στις σχέσεις τους με τις γυναίκες…]
Αντί να ενθαρρύνουμε γυναίκες και άνδρες να ενημερωθούν περισσότερο για τα φυσιολογικά όρια στην γυναικεία γονιμότητα, εδώ συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο: Αναθεματίζουμε την ενημέρωση ως… «στερεοτυπική»!
Δηλαδή ως κάτι που δεν αποτελεί αντικειμενική πραγματικότητα, αλλά «έξωθεν και άνωθεν επιβεβλημένο ιδεολογικά κατασκεύασμα» (αυτό σημαίνει «στερεότυπο») από μια «πατριαρχική κοινωνία».
Ράβδος εν γωνία… άρα βρέχει!
* Υπάρχει όμως και το τρισχειρότερο:
Μας λένε ότι το πρόβλημα της υπογεννητικότητας δεν αντιμετωπίζεται, λέει, με τέτοιες… «απαρχαιωμένες μεθόδους» (να ενημερώσουμε τις νέες γυναίκες και τους νέους άνδρες για τα φυσιολογικά όρια της γονιμότητας και για τις μεθόδους επέκτασης των ορίων αυτών), αλλά με θεσμούς «συμπεριληπτικότητας».
Ουάουου…
–Εδώ με τον ατυχή νεολογισμό της «συμπεριληπτικότητας», μεταφράζεται ο αγγλικός όρος «inclusive», δηλαδή θεσμοί που ενσωματώνουν (δεν εξαιρούν, δεν αφήνουν απ’ έξω)…
Το πρόβλημα όμως με όσους χρησιμοποιούν αυτό τον όρο είναι ότι σε μια Δημοκρατία όλοι οι «θεσμοί» είναι «συμπεριληπτικοί» γιατί στηρίζονται στη θεμελιώδη αρχή της Ισονομίας.
Αν ένας θεσμός «αποκλείει» κόσμο, αυτό σημαίνει ότι δεν στηρίζεται στην Ισονομία και πρέπει να αλλάξει εκ θεμελίων.
Εκείνο που εννοούν, είναι ότι οι κοινωνίες που αντιμετωπίζουν πρόβλημα υπογεννητικότητας πρέπει να ενσωματώσουν μετανάστες. Κι έτσι να το «λύσουν»…
Δηλαδή να «συμπεριλάβουν» και τους μετανάστες τους στην δημογραφική δυναμική τους…
Μάλιστα! Μόνο που αν οι μετανάστες είναι νόμιμοι, κανείς δεν έχει αντίρρηση για κάτι τέτοιο.
Αν πάλι οι μετανάστες είναι παράνομοι και απρόθυμοι να ενσωματωθούν, τότε δεν μας ζητούν να αποκαταστήσουμε την Ισονομία, αλλά να νομιμοποιήσουμε την Παρανομία!
Αυτό ονομάζουν «συμπεριληπτικότητα»: την νομιμοποίηση των Παρανομίας!
(Όχι την «πραγμάτωση» της Ισονομίας…)
–Κι εδώ φτάνουμε σε κάτι που είναι κομματάκι ρατσιστικό:
Μας λένε ότι: οι δικοί μας – άνδρες και γυναίκες – δεν κάνουν παιδιά, να φέρουμε λοιπόν άλλους απ’ έξω, έστω και παράνομους να κάνουνε τη «δουλειά» που απαξιώνουν οι δικοί μας! (Σαν να πρόκειται για εποχιακή αγροτική εργασία…)
Δηλαδή, να κάνουν τη «δουλειά» που οι δικοί μας τη θεωρούν «κατώτερη» και «υπονομευτική» της «Ελευθερίας» τους.
Οι δικές μας οι γυναίκες προσέχουν το σώμα τους, και δεν θέλουν να γίνουν «μηχανές τεκνοποίησης», αλλά θα έλθουν κάποιες άλλες, «υπανάπτυκτες», χωρίς τέτοιους «ενδοιασμούς» και θα αρχίσουν να αραδιάζουν παιδιά. Για να αναπληρώσουν το δικό μας δημογραφικό κενό…
Αυτό κι αν είναι ρατσιστικό ΚΑΙ σεξιστικό υπονοούμενο…
–Κι ακόμα, δεν λύνει καν το πρόβλημα: Διότι, αν η κοινωνία μας αποθαρρύνει για κάποιο λόγο τη δημιουργία παιδιών, τότε όσα γεννηθούν εδώ – και μεγαλώσουν με ίδιες νοοτροπίες – επίσης δεν θα θέλουν να κάνουν παιδιά όταν μεγαλώσουν. Οπότε θα χρειαστεί να φέρουμε κι άλλους απ’ έξω. Εδώ υπονοείται ότι θα εισάγουμε συνεχώς ένα αναπαραγωγικό προλεταριάτο. Από γυναίκες που θα αραδιάζουν παιδιά αγόγγυστα, γιατί οι δικές μας δεν το καταδέχονται (για να μη θιγεί η… «Ελευθερία» τους).
Ρατσισμός στο διηνεκές!
Όπως κραυγάζουν κάποιες:
Καλύτερα μιας ώρας… ελεύθερο τσουλί,
παρά να’ μαι του έθνους ή παιδομηχανή!
Καμία αντίρρηση!
Αλλά αν αυτές οι κυρίες μπορούν να κραυγάζουν τις νευρώσεις τους, γιατί άραγε δεν μπορούν κι όσες σκέπτονται ακριβώς αντίστροφα να μιλάνε για τις αγωνίες τους;
Γιατί είναι… «στερεοτυπική» – και πλέον απαγορευμένη – η άποψη μιας γυναίκας που αγωνίζεται να κάνει παιδί, έστω και αργά;
Και γιατί είναι… «χαριτωμενιά» η κραυγή μιας που θα ήθελε να μείνει η ίδια «ελεύθερο τσουλί» και να φέρει κάποιες ατυχείς (παράνομες μετανάστριες) από έξω να κάνουν εκείνες παιδιά στην Ελλάδα;
Γιατί αποσιωπούμε τα πραγματικά προβλήματα και λογοκρίνουμε τις αληθινές αγωνίες των πολλών γυναικών, ενώ ταυτόχρονα επιβραβεύουμε τις ασυναρτησίες των σαχλών;
ΥΓ Το πραγματικό πρόβλημα που ανέδειξε όλος αυτός ο θόρυβος είναι ότι λογοκρίνουμε την πραγματικότητα ως… «στερεότυπο» και αναδεικνύουμε τις ιδεοληψίες της «Πολιτικής Ορθότητας» ως Μοναδική Αλήθεια!
Good luck!
Με την ίδια λογική θα πρέπει να λογοκριθεί ο Πλάτωνας, ο Αριστοτέλης, ο Αριστοφάνης, ο Σοφοκλής, ο Ευριπίδης, ο Σαίξπηρ, ο Ουγκώ, ο Χιούμ, ο Ρουσώ, ο Κάντ, ο Μπερνάρ Σω, ο Μάρκ Τουαίην και γενικά το σύνολο της ανθρώπινης Φιλοσοφίας και της Λογοτεχνίας, αρχαίας και σύγχρονης.
Εκεί να δείτε… «σεξιστικά στερεότυπα».
Το ατυχές σποτάκι σας μάρανε;
===============
Αναστάσιος Λαυρέντζος: Προτάσεις για το δημογραφικό- Αντί για αντικατάσταση πληθυσμού που προτείνουν
Χώρα ή χώρος η Ελλάδα; – Η Πρόεδρος την θέλει χώρο, ο λαός χώρα…
Ο Θάνος Τζήμερος στο "Ράδιο Μακελάρηδες" με τον Στέφανο Χίο
Δεν είμαστε χώρα που δημιουργήθηκε από μετανάστες, λαθραίους ή νόμιμους.
Δημογραφικό: Το Αιγαίο αδειάζει:
==========
Του Κώστα Στούπα
1) Το "τσουλί", η παιδομηχανή και η παρακμή της γονιμότητας...
Η αλήθεια είναι πως ένα ζευγάρι νέων οι οποίοι αθροίζουν αμφότεροι μηνιαίο εισόδημα περί τα 1.500 ευρώ (όσα περίπου εισπράττει ένας συνταξιούχος της ΔΕΗ, του ΟΤΕ ή της Ολυμπιακής ο οποίος συνταξιοδοτήθηκε από τα 50), και πληρώνουν για ένα δυάρι στο Μαρούσι 500-600 ευρώ θα είναι δύσκολο να μεγαλώσουν ένα παιδί όπως θα ήθελαν.
Πόσο μάλλον να μεγαλώσουν πάνω από δυο παιδιά που είναι και το όριο αναστροφής της μείωσης του πληθυσμού...
Την οικονομική διελκυστίνδα των χαμηλών μισθών λόγω παγκοσμιοποίησης και των ακριβών ενοικίων λόγω της διεύρυνσης των ανισοτήτων που δημιουργεί η πολιτική των μηδενικών και αρνητικών επιτοκίων, την έχουμε αναλύσει πολλές φορές κατά το παρελθόν. Σύντομα φαίνεται πως θα ζήσουμε και την άλλη πλευρά του δράματος των τιμών που θα αυξάνονται ταχύτερα από τους μισθούς και της ύφεσης λόγω υψηλών επιτοκίων που θα ακολουθήσουν.
Ανασταλτικός παράγων για την απόκτηση παιδιών στην Ελλάδα είναι επίσης "απάτες" όπως αυτή της δωρεάν παιδείας όπου εκτός των φόρων υπέρ των αρνούμενων αξιολόγηση "κομισάριων", χρειάζεται να πληρώνει κάποιος και φροντιστήρια τα οποία ξεκινούν πλέον από το δημοτικό.
Όλα τα παραπάνω αποτελούν ανασταλτικούς παράγοντες για την απόκτηση παιδιών και δη πολλών, αλλά θα ήταν υποκρισία να ισχυριστούμε πως για τη μείωση του πληθυσμού ευθύνεται μόνο η χαμηλή ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας που τελεί υπό το βάρος του δημοσιοϋπαλληλικού και του συνταξιοδοτικού παρασιτισμού...
Και άλλες χώρες με πολύ υψηλότερους μισθούς ή πολύ καλύτερη Δημόσια Παιδεία και Υγεία υποφέρουν από το ίδιο πρόβλημα ενώ χώρες πολύ φτωχότερες από την Ελλάδα παρουσιάζουν υψηλούς ρυθμούς αύξησης του πληθυσμού.
Πολιτισμική Καμπή...
Η μείωση των γεννήσεων συνδυάζεται με την ιστορική φάση που βρίσκεται ένας πολιτισμός, τους ρόλους του άνδρα και της γυναίκας σ’ αυτόν και κυρίως, το επίπεδο ασφάλειας και ευημερίας που έχει εξασφαλίσει στους πολίτες του και το οποίο αμβλύνει τα αρχέγονα ένστικτα επιβίωσης.
Παρόμοια φαινόμενα μείωσης των γεννήσεων και "φιληδονισμού" έχουν παρατηρηθεί στην ύστερη, ώριμη φάση και άλλων πολιτισμών στο παρελθόν, όπως του Ρωμαϊκού.
Την ώρα που η Ρώμη είχε φτάσει στο απόγειο εξασφαλίζοντας υψηλό επίπεδο διαβίωσης για τους λαούς της αυτοκρατορίας, ο πληθυσμός και το σθένος τους άρχισε να μειώνεται εν αντιθέσει με τους πληθυσμούς των "βαρβαρικών" λαών που την περιστοίχιζαν. Η αύξηση του πληθυσμού των "βαρβαρικών" λαών σε συνδυασμό με τον δημογραφικό δυναμισμό τους άρχισε να ασκεί πιέσεις στα σύνορα της αυτοκρατορίας.
Το κόστος συντήρησης των λεγεώνων στα όρια της αυτοκρατορίας άρχισε να γίνεται απαγορευτικό και κάποιοι "έξυπνοι" αυτοκράτορες άρχισαν να νοθεύουν τα χρυσά νομίσματα με την πρόσμειξη όλο και μεγαλύτερων ποσοτήτων χαλκού. Μετά ο πληθωρισμός άρχισε να καλπάζει.
Σήμερα τη νοθεία με χαλκό την λέμε ποσοτική χαλάρωση και αρνητικά επιτόκια...
Για μερικούς αιώνες αρκετοί ευφυείς αυτοκράτορες άρχισαν να επιτρέπουν σε πληθυσμούς βαρβαρικών φυλών να εισέρχονται και να κατοικούν εντός των ορίων στο περιθώριο της αυτοκρατορίας, αναλαμβάνοντας την αποτροπή της εισόδου άλλων περισσότερο "βάρβαρων".
Η απόδοση του δικαιώματος του Ρωμαίου Πολίτη για τους πληθυσμούς της αυτοκρατορίας ήταν ένα μέτρο που παράτεινε τον βίο της αυτοκρατορίας. Σήμερα η απόκτηση του ευρωπαϊκού διαβατηρίου ή αμερικάνικης υπηκοότητας μοιάζει να είναι ένα ισχυρό αντίστοιχο μέτρο.
Οι πληθυσμοί των νέων λαών τότε αυξάνονταν ταχύτερα ενώ σύντομα άρχισαν να αναμειγνύονται και με πληθυσμούς γηγενών. Οι παλιοί λαοί μπολιάζονταν με τον βιολογικό δυναμισμό των νέων και οι νέοι υιοθετούσαν τις συνήθειες, τους θεούς και τις αξίες των γηγενών.
Από τις προσμίξεις διαμορφωνόταν ένα νέο κράμα υβρίδιο των παλιών.
Σίγουρα και τότε θα υπήρχαν πολιτισμικές τριβές ανάλογες με αυτές που παρατηρούνται σήμερα όταν συνυπάρχουν τα ήθη και έθιμα του πολιτισμού της "μπούρκας" και των ανεπτυγμένων δυτικών κοινωνιών.
Η αριθμητική…
Η Ελλάδα το 1930 είχε πληθυσμό 6,2 εκατ. και σήμερα περί τα 10,7 εκατ. με τα τελευταία 20-30 χρόνια να παραμένει σταθερός και να έχει αρχίσει να βαίνει μειούμενος.
Η Γερμανία π.χ. το 1930 είχε 65 εκατ. και τώρα έχει περί τα 83 εκατ. με την τάση να είναι επίσης πτωτική.
Η Τουρκία το ’30 είχε 14 εκατ. και τώρα έχει περί τα 83 εκατ. Η Νιγηρία αντίστοιχα το 1950 είχε 37 εκατ. και τώρα έχει πάνω από 200 εκατ.
Είναι φανερό αυτό που συμβαίνει και γιατί η πίεση θα αυξάνεται τα επόμενα χρόνια. Φανερό είναι επίσης γιατί η Τουρκία διεκδικεί περιφερειακό ρόλο.
Του έθνους "παιδομηχανή"...
"Καλύτερα μιας ώρας ελεύθερο "τσουλί” παρά του έθνους παιδομηχανή..." έγραφε τις τελευταίες μέρες είναι "αντιδραστικό" σύνθημα που θύμιζε τα φεμινιστικά κινήματα της δεκαετίας του ’60 στη Δύση.
Η αλήθεια είναι πως η χειραφέτηση των γυναικών ξεκίνησε μαζί με την οικονομική τους ανεξαρτησία όταν οι οικονομικές και πολιτικές εξελίξεις δημιούργησαν θέσεις εργασίας γι’ αυτές.
Τούτο έγινε κατά τον Β’ Π.Π. όταν χρειάστηκε να καλύψουν τις θέσεις των ανδρών που επιστρατεύτηκαν, στα εργοστάσια αλλά και στη συνέχεια με τη διεύρυνση του τομέα των υπηρεσιών.
Η είσοδος των γυναικών στην οικονομία κατά τον τελευταίο μεγάλο πόλεμο αφορά κυρίως τις φιλελεύθερες δημοκρατίες και τη σοβιετία καθώς οι Ναζί στη Γερμανία κάλυψαν τις ανάγκες των κενών θέσεων εργασίας με καταναγκαστική εργασία πληθυσμών από τις χώρες που κατακτούσαν...
Η συμμετοχή των γυναικών στην οικονομική δραστηριότητα διπλασιάζει περίπου το εργατικό δυναμικό μιας χώρας και αυτό αυξάνει το ΑΕΠ και την ευημερία της.
Η οικονομική ανεξαρτησία των γυναικών έφερε και την εξίσωση των φύλων, τα ατομικά δικαιώματα, τη σεξουαλική ελευθεριότητα κλπ.
Όπως γράφει ο Μάριο Βάργκας Λιόσα σε ένα μυθιστόρημα, το σεξ είναι ένα κόλπο της φύσης για να μας κλέβει μωρά... Η πρόοδος στις μεθόδους αντισύλληψης, το δικαίωμα των ζευγαριών και ιδίως των γυναικών να διακόπτουν μια κύηση είχε σαν συνέπεια το σεξ να λάβει περισσότερο χαρακτηριστικά ψυχαγωγίας και κοινωνικότητας και λιγότερο αναπαραγωγής.
Αν το 99,999% των σεξουαλικών πράξεων γίνεται για ευχαρίστηση ποιος μπορεί να υποδείξει αν αυτοί που διασκεδάζουν πρέπει να είναι του ίδιου φύλου ή του αντίθετου; Οπότε κάπως έτσι έχουν ωριμάσει και οι γάμοι μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου κλπ.
Ακόμη και οι γυναίκες που θέλουν να κάνουν παιδιά παντρεύονται πλέον σε μεγαλύτερη ηλικία μεγαλύτερης ηλικίας άνδρες. Σε μεγαλύτερη ηλικία όμως η γονιμότητα μειώνεται.
Όλα αυτά έχουν συμβάλλει στη μείωση των γεννήσεων...
Οι δυο επιλογές...
Υπάρχουν δυο απόψεις σε σχέση με την πιθανή λύση αυτού του προβλήματος. Η μία υποστηρίζει πως η πληθυσμιακή αναγέννηση θα πρέπει να γίνει εκ των έσω με την παροχή κινήτρων στα νεαρά ζευγάρια να κάνουν περισσότερα παιδιά.
Κάποιοι πιο συντηρητικοί αυτής της άποψης, μαζί με τις κατά τόπους εκκλησίες, υποστηρίζουν πως οι γυναίκες πρέπει να επιστρέψουν σε περισσότερο παραδοσιακούς ρόλους.
Η άλλη άποψη υποστηρίζει πως η λύση θα είναι η ενσωμάτωση μεταναστών από τις χώρες που διαθέτουν δυναμικούς δημογραφικούς δείκτες. Η λύση αυτή προκαλεί πολιτισμικές τριβές καθώς οι μετανάστες και ιδίως οι μουσουλμάνοι μεταφέρουν και αρκετές φορές θέλουν να επιβάλουν τα "βαρβαρικά" ήθη και έθιμα που αντιστοιχούν με αυτά που υπήρχαν στη Δύση τον Μεσαίωνα.
Οι ακραίοι αυτής της αντίληψης υποστηρίζουν την ελεύθερη μετακίνηση όλων προς όπου επιθυμούν ενώ παράλληλα οικτίρουν τους λευκούς κυρίως άρρενες για ζητήματα από την αποικιοκρατία μέχρι το... προπατορικό αμάρτημα.
Η λύση της εκτόνωσης του προβλήματος πρέπει να βρίσκεται κάπου στη μέση. Επιλεκτική είσοδος μεταναστών από πληθυσμούς σε συμβατό πολιτισμικό υπόβαθρο με τη Δύση αλλά και κίνητρα για αύξηση των γεννήσεων στα ζευγάρια που επιθυμούν να κάνουν παιδιά.
Είναι διαφορετικό να περιμένει κάποιος να ενσωματωθούν μουσουλμάνοι από τα οροπέδια του Αφγανιστάν και διαφορετικό π.χ., μέλη χριστιανικών μειονοτήτων από το Ιράκ, τη Συρία ή την Αίγυπτο και άλλες επαρχίες της πάλαι ποτέ Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
Η υπογεννητικότητα μαζί με τη δημογραφική καχεξία που δημιουργεί έχει αντίκτυπο στην οικονομική ανάπτυξη και τις περισσότερες από τις πτυχές της καθημερινής ζωής. Οι κοινωνίες γερόντων δεν δημιουργούν επαναστάσεις όπως η τεχνολογική επανάσταση των τελευταίων δεκαετιών μετά το "baby boom”.
Το πρόβλημα είναι περίπλοκο και όσοι πιστεύουν πως έχουν κάποια λύση έτοιμη είναι είτε αδαείς είτε δημαγωγοί που ψαρεύουν στα θολά νερά.
2) Η ιστορία της θεραπαινίδας...
Έχει γραφτεί τα τελευταία χρόνια ένα εκπληκτικό μυθιστόρημα που καταπιάνεται με το θέμα της υπογεννητικότητας και της παρακμής των δυτικών κοινωνιών από την καναδή συγγραφέα Μάργκαρετ Ατγουντ.
Σε μια δυστοπική πραγματικότητα οι συντηρητικοί κάνουν μια επανάσταση πραξικόπημα με θεοκρατικά χαρακτηριστικά όπου μεταξύ άλλων δεν επιτρέπεται στις γυναίκες να εργάζονται και επιβάλλεται στις γόνιμες ένας ρόλος "παιδομηχανών"... Υπό αυτό το πρίσμα κάποιος μπορεί να αντιληφθεί τους συνειρμούς που προκάλεσε το πρόσφατο συνέδριο γονιμότητας με δεκάδες ανθρώπους της εκκλησίας να έχουν λόγο για το ζήτημα.
Στο μυθιστόρημα μια από τις προοριζόμενες για "παιδομηχανές" είναι η Τουφρέντ.
Η Δημοκρατία της Γαλαάδ προσφέρει στην Τουφρέντ μόνο μία επιλογή: την αναπαραγωγή.
Αν παρεκκλίνει απ' τον σκοπό της, θα καταλήξει, όπως όλοι οι αντιφρονούντες, κρεμασμένη στο Τείχος, ή θα σταλεί στις Αποικίες, όπου θα βρει αργό και μαρτυρικό θάνατο από ραδιενέργεια. Αλλά ακόμα κι ένα απολυταρχικό καθεστώς δεν μπορεί να αφανίσει τον πόθο - ούτε της Τουφρέντ ούτε και των δύο ανδρών απ' τους οποίους κρέμεται η μοίρα της.
Μια μεγαλοφυής, συγκλονιστική δυστοπία για το κακό που παραμονεύει στην ανθρώπινη φύση, Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΘΕΡΑΠΑΙΝΙΔΑΣ διαβάζεται και σαν σκοτεινό χρονικό μιας εναλλακτικής πραγματικότητας ή σαν σπαραχτική μαρτυρία για τη θέση της γυναίκας στον σύγχρονο κόσμο. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
3) Παρακαλάνε να δανείσουν και τα "σαπάκια"...
Τα υψηλής απόδοσης εταιρικά ομόλογα (junk bonds- σκουπιδοχρεόγραφα) αφορούν τις εταιρείες υψηλού ρίσκου. Την παράξενη περίοδο που διανύουμε οι εταιρείες "σαπάκια" έχουν φτάσει να δανείζονται με αρνητικό επιτόκια. Το ίδιο και οι χώρες "σαπάκια"...
Τούτο είναι παράδοξο και προμηνύει αναταράξεις...
=========
Η δημογραφική βόμβα
Σχόλια