Η
σφαγή του Διστόμου στις 10 Ιουνίου 1944 ήταν ένα έγκλημα χωρίς τιμωρία.
Η έναρξη του Ψυχρού Πολέμου και η αντιπαράθεση Αμερικανών, Άγγλων και
Γάλλων με τη Σοβιετική Ένωση επέτρεψε στους φυσικούς αυτουργούς του
εγκλήματος (και όχι μόνο αυτούς) να μην τιμωρηθούν. Όμως η ιστορία δεν
πρέπει να ξεχνιέται. Τα ονόματα των εγκληματιών και των υπευθύνων για
την ατιμωρησία των περισσοτέρων από αυτούς είναι καταγραμμένα και δεν
πρέπει να ξεχαστούν. ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
Η απόφαση για τιμωρία των εγκληματιών με ειδική αναφορά όχι μόνο γενικά στην Ελλάδα αλλά με καταγραφή των εγκλημάτων στην Κρήτη είχε ληφθεί πολύ πιο νωρίς από το τέλος του πολέμου. Και την απόφαση αυτή την υπέγραφαν όχι οποιοιδήποτε παράγοντες ή υπουργοί αλλά οι τότε ηγέτες των συμμάχων χωρών, Τσώρτσιλ, Ρούζβελτ και Στάλιν. Τον Οκτώβριο του 1943 στη Μόσχα έγινε διάσκεψη των υπουργών Εξωτερικών Κ. Χολ (ΗΠΑ), Α. Ήντεν (Μ. Βρετανία) και Β. Μολότωφ ( Σοβιετική Ένωση). Εκεί κατέληξαν σε ένα κείμενο που υπεγράφη από τους ηγέτες των τριών χωρών στις 2 Νοεμβρίου 1943 και στο οποίο αναφέρονταν και τα εξής:
«Από τη στιγμή που θα υπογραφεί οποιουδήποτε είδους ανακωχή με οποιαδήποτε κυβέρνηση θα μπορούσε να συγκροτηθεί στη Γερμανία, εκείνοι οι Γερμανοί αξιωματικοί και στρατιώτες , καθώς και τα μέλη του Ναζιστικού Κόμματος, που θα θεωρηθούν υπεύθυνοι για θηριωδίες , δολοφονίες και εκτελέσεις θα σταλούν στις χώρες όπου έγιναν οι απεχθείς πράξεις τους για να δικαστούν και να τιμωρηθούν σύμφωνα με τους νόμους των απελευθερωμένων αυτών χωρών και των ελεύθερων κυβερνήσεων τους. Οι κατάλογοι θα συνταχθούν με κάθε δυνατή λεπτομέρεια που θα συγκεντρωθεί απ’ όλες αυτές τις χώρες. Ιδιαίτερα θα ληφθεί υπ’ όψη η σχετική δράση σε κατεχόμενες περιοχές της Σοβιετικής Ένωσης, Πολωνίας, Τσεχοσλοβακίας, Γιουγκοσλαβίας, Ελλάδας, (συμπεριλαμβανομένης της Κρήτης και των άλλων νησιών), Νορβηγίας, Δανίας, Ολλανδίας, Βελγίου, Λουξεμβούργου, Γαλλίας και Ιταλίας. Συνεπώς οι Γερμανοί που πήραν μέρος στους μαζικούς τουφεκισμούς Ιταλών αξιωματικών, ή στις εκτελέσεις Γάλλων, Ολλανδών, Βέλγων και Νορβηγών ομήρων, ή αγροτών της Κρήτης (…) πρέπει να ξέρουν ότι θα σταλούν πίσω στους τόπους των εγκλημάτων τους και θα δικαστούν επιτόπου από τους λαούς σε βάρος των οποίων άσκησαν βία».
Πώς εφαρμόστηκε στη χώρα μας αυτή η δέσμευση; Μόνο δύο ανώτατοι αξιωματικοί πλήρωσαν για τα εγκλήματα τους στην Κρήτη. Οι στρατηγοί Όσβαλντ Μπρόγιερ και Φρίντριχ Μύλλερ που δικάστηκαν από ελληνικό δικαστήριο και εκτελέστηκαν στο Χαϊδάρι το 1947. Ένας τρίτος στρατηγός Ο Αλεξάντερ Αντρέ καταδικάστηκε έξι φορές σε ισόβια έμεινε σε ελληνικές φυλακές λίγα χρόνια και αποφυλακίστηκε το 1952. Όσο για τα εγκλήματα στην υπόλοιπη χώρα μόνο ένας στρατηγός ο Χέλμουτ Φέλμι καταδικάστηκε στη Νυρεμβέργη και για τη σφαγή του Διστόμου σε κάθειρξη 15 ετών , αλλά έμεινε στη φυλακή μόνο τρία χρόνια. Εκατοντάδες άλλοι εγκληματίες έμειναν ατιμώρητοι γιατί οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν επέμεναν στην τιμωρία τους. Όπως ακριβώς δεν επέμειναν τόσα χρόνια να διεκδικήσουν τις αποζημιώσεις για τις καταστροφές που προξένησαν οι ναζί.
Ας δούμε πιο συγκεκριμένα την τύχη που είχαν όσοι σχετίζονταν είτε άμεσα είτε έμμεσα στη σφαγή του Διστόμου.
Ανώτατος διοικητής των γερμανικών δυνάμεων νοτιοανατολικής Ευρώπης ήταν ο στρατηγός Αλεξάντερ Λέερ . Τον Οκτώβριο του 1942 εξέδωσε διαταγή για την εφαρμογή μαζικών αντιποίνων. Ο άμαχος πληθυσμός μιας περιοχής στην οποία σημειώνονταν μια αντιστασιακή ενέργεια θεωρείτο συνυπεύθυνος και οι κάτοικοι συλλαμβάνονταν και εκτελούνταν. Με το τέλος του πολέμου συνελήφθη από τους Βρετανούς οι οποίοι τον παρέδωσαν στους Γιουγκοσλάβους παρτιζάνους του Τίτο. Δικάστηκε το 1947 στο Βελιγράδι και εκτελέστηκε για εγκλήματα πολέμου σε βάρος των λαών της Γιουγκοσλαβίας και της υπόλοιπης Βαλκανικής.
Hellmuth Felmy
Ο στρατηγός Χέλμουτ Φέλμι ήταν διοικητής του 68ου Σώματος Στρατού. Ο μοναδικός Γερμανός αξιωματικός που καταδικάστηκε για το Δίστομο.
Ήταν κατηγορούμενος στη λεγόμενη «υπόθεση των επτά» της δίκης εγκληματιών πολέμου στη Νυρεμβέργη στη διετία 1947-1948. Μεταξύ των κατηγοριών ήταν και αυτή για τη σφαγή του Διστόμου. Στην απόφαση αναφέρεται ότι «δεν εξεδήλωσε ενδιαφέρον για να επιβάλει στον υπεύθυνο αξιωματικό την ανάλογη ποινή» για τη σφαγή.
Καταδικάστηκε σε φυλάκιση 15 ετών αλλά
μετά από τρία χρόνια ο Αμερικανός επίτροπος στη Γερμανία μείωσε την
ποινή στα τρία χρόνια και αφέθη ελεύθερος.
Hans Zabel
Διοικητής της ομάδας εφόδου των SS στη Λιβαδειά ήταν ο Χάιντς Ζάμπελ. Συνελήφθη από τους Γάλλους στη Γερμανία και εκδόθηκε στην Ελλάδα. Παρέμεινε στις ελληνικές φυλακές (φωτογραφία από τις φυλακές Αβέρωφ) έως το 1953.
Η κυβέρνηση της τότε Δυτικής Γερμανίας άσκησε έντονες πιέσεις για την αποφυλάκισή του και ο γερμανικός Τύπος της εποχής τον χαρακτήριζε «τελευταίο Γερμανό αιχμάλωτο πολέμου στην Ελλάδα». Η Ελλάδα τον άφησε ελεύθερο μετά από διαβεβαιώσεις ότι θα συνεχίζονταν η δικαστική διαδικασία στη Γερμανία. Απηλλάγη από την πρώτη «έρευνα» (1953-1954) γιατί ο Γερμανός δικαστής έκρινε ότι δεν αποδείχθηκε η συμμετοχή του στη σφαγή στο Δίστομο και στο Καλάμι. Μια δεύτερη έρευνα έγινε το 1969 αλλά η εισαγγελία του Μονάχου απεφάνθη ότι τα εγκλήματά του είχαν παραγραφεί ήδη από το 1964.
Kurt Rickert
Διοικητής του 1ου Τάγματος του 7ου Συντάγματος Τεθωρακισμένων Γρεναδιέρων των SS που είχε εγκατασταθεί στη Λιβαδειά από την 1η Ιουνίου 1944 για «λόγους ασφαλείας της περιοχής» ήταν ο Κουρτ Ραίκερ.
Έδωσε τη διαταγή για την επιχείρηση στο Δίστομο.
Η υπόθεση του ερευνήθηκε μαζί με αυτήν του Ζάμπελ και απηλλάγη κι αυτός λόγω παραγραφής.
Fritz Lautenbach
Επικεφαλής της ομάδας των SS που έκανε τη σφαγή του Διστόμου ήταν ο Φριτς Λάουτενμπαχ. Στις «ανακρίσεις» που διέταξαν οι ανώτεροί του για τις εκτελέσεις ελέγχθηκε μόνο για «λανθασμένη υπηρεσιακή αναφορά».
Ο Λάουτενμπαχ υποστήριξε ότι χτυπήθηκε από ισχυρή ομάδα ανταρτών του ΕΛΑΣ στην οποία έχασε πέντε άνδρες και γι αυτό διέταξε να χτυπηθεί το Δίστομο βαφτίζοντας τους αμάχους, γυναίκες, γέρους και παιδιά, ένοπλους αντάρτες: «καταμετρήθηκαν 250 έως 300 νεκροί ύποπτοι για συμμετοχή σε ανταρτική ομάδα αλλά και μέλη της». Ο Λάουτενμπαχ σκοτώθηκε τον Οκτώβριο του 1944 κατά την υποχώρηση των Γερμανών από την Ουγγαρία.
Karl Schumers
Τέλος διοικητής του Συντάγματος των Τεθωρακισμένων Γρεναδιέρων των SS στο οποίο υπαγόταν ο Λάουτενμπαχ, ήταν ο 38χρονος Καρλ Σίμερς.
Σκοτώθηκε από νάρκη στη Βόρεια Ελλάδα στις 18 Σεπτεμβρίου 1944 κατά την υποχώρηση των Γερμανών.
ΠΡΩΤΟΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΙΣ 11 ΙΟΥΝΙΟΥ 2016 ΣΤΟΝ ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟ
================
Michael Koufalitakis
============================
Δίστομο, 10 Ιουνίου 1944: Οι ατιμώρητοι δολοφόνοι και η Ύβρις. Η ώρα της Δικαιοσύνης έφτασε
«Αντίκρισα στη μέση του σπιτιού την αδελφή μου ανάσκελα, γυμνή από τη μέση και κάτω. Το φουστάνι της ήταν γυρισμένο προς τα πάνω και σκέπαζε το σχισμένο και κομματιασμένο στήθος της, το πρόσωπό της ήταν παραμορφωμένο, όλο το σώμα της κατακομματιασμένο.
Μα το χειρότερο και φρικαλεότερο θέαμα ήταν, όταν από τη στάση του σώματός της κατάλαβα ότι οι Γερμανοί είχαν βιάσει το άψυχο κορμί της.Δίπλα της βρισκόταν το τεσσάρων μηνών κοριτσάκι της λογχισμένο, με σπασμένο το κεφαλάκι του, και στο στόμα του είχε τη ρώγα του στήθους της μάνας του που είχαν κόψει εκείνοι οι κανίβαλοι.
Το άλλο κοριτσάκι της, η 6χρονη Ελένη, βρισκόταν στο κατώφλι του σπιτιού μέσα σε μια λίμνη αίματος με βγαλμένα τα σπλάχνα του. Το είχαν ξεκοιλιάσει με μαχαίρι.Το αγόρι της, ο 3χρονος Γιάννης, το βρήκα νεκρό στην αυλή με λιωμένο κεφάλι».
(Αφήγηση διασωθέντα από το ολοκαύτωμα του Διστόμου)
Με αφορμή την ημέρα μνήμης του Ναζιστικού ολοκαυτώματος στο Δίστομο την 10η Ιουνίου 1944 , είναι πλέον ξεκάθαρο πως όταν οι θύτες δεν τιμωρούνται τα εγκλήματα επαναλαμβάνονται και μάλιστα πολύ πιο σκληρά.
- Η έρευνα στο δυτικό κόσμο, στην Ελλάδα απουσιάζει η σχετική ανάλυση λόγω του «εξαγνισμού» του Μουσταφά Κεμάλ, δείχνει ότι υπήρξε εξάρτηση του Χίτλερ από τον Κεμάλ, έχει αποδειχθεί ότι σημειώθηκε αντιγραφή του Ναζισμού από τον Κεμαλισμό ως προτύπου κατάκτησης της εξουσίας με μέσο τα διαστροφικά εγκλήματα.
Είναι πλέον σαφές ότι ο Ναζισμός άντλησε τις οργανωμένους μεθόδους εξαφάνισης των λαών από καθεστώτα και πρόσωπα όπως ο Κεμαλισμός και ο Κεμάλ, όπως γράφει χαρακτηριστικά ο Στέφαν Ίχριγκ στο έργο του “Ο Ατατούρκ στον κόσμο των Ναζί” (εκδόσεις Πανεπιστημίου Χάρβαρντ).
Ο “δάσκαλος” ήταν ο Κεμάλ, “μαθητής” ήταν ο Χίτλερ, όπως ανέφερε σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Μιλιέτ» το 1933, ο επικεφαλής των Ναζί, χρίζοντας τον Κεμάλ ως «επιφανέστερο άνδρα του αιώνα» , προσθέτοντας πως «το τουρκικό κίνημα υπήρξε για εκείνον ένα λαμπρό άστρο». Το 1938 , ο Χίτλερ τόνιζε ότι «ο Ατατούρκ ήταν δάσκαλος, ο Μουσολίνι ήταν ο πρώτος του μαθητής και εγώ ο δεύτερος».
Έλληνες και Αρμένιοι παραλληλίζονταν με τους Εβραίους και με τους υπόλοιπους υπό εξόντωση λαούς και όπως είναι γνωστό όταν ο Χίτλερ προγραμμάτιζε και υλοποιούσε τη δολοφονία των λαών της Ευρώπης, είχε πει το «ποιος θυμάται τους Αρμένιους»…..
Είναι γεγονός ότι τα πρώτα μαθήματα ολοκληρωτικής εξαφάνισης της ύπαρξης ενός λαού, οι Ναζί τα πήραν από τους Κεμαλικούς, με τους οποίους άλλωστε οι Γερμανοί αξιωματικοί είχαν συνεργαστεί στις αρχές του 20ου αιώνα.
Η Γενοκτονία εναντίον των Ελλήνων στον Πόντο, στη Μικρά Ασία, στη Θράκη, μαζί με τη Γενοκτονία των Αρμενίων και των Ασσυρίων αποτέλεσε σχέδιο, που εφαρμόστηκε με τον ίδιο τρόπο εναντίον των λαών της Ευρώπης πριν και κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.
- Τη Γερμανική συνευθύνη και συνενοχή άλλωστε στο έγκλημα, την έχει αποδεχθεί ο πρόεδρος της Ομοσπονσδιακής Δημοκρατίας Ι. Γκάουκ, μιλώντας το 2015 στο καθεδρικό ναό του Βερολίνου
Οι Ελληνίδες και οι Έλληνες που είδαν το σχέδιο εξολόθρευσής τους να εφαρμόζεται από τη Φώκαια, την Τραπεζούντα μέχρι τη Σμύρνη και την Αδριανούπολη, το είδαν να αναπαράγεται λίγα χρόνια αργότερα και στην κατεχόμενη Ελλάδα:
Από το Δίστομο, τα Καλάβρυτα, το Χορτιάτη, τα Κερδύλια, την Κάνδανο, τη Βιάννου, το Κοντομαρί και τους Λιγκιάδες, μέχρι το Κομμένο, την Κορμίστα, την Ξυλαγανή, το Δοξάτο , την Ερμακιά, την Κλεισούρα, το Δομένικο, το Λέχοβο, τους Πύργους και το Μεσόβουνο.
Το σχέδιο εξόντωσης που υλοποιήθηκε από τους Γερμανούς Ναζί , είχε σαν αποτέλεσμα στο Δίστομο στις 10 Ιουνίου του 1944 να σημειωθεί μια από τις μεγαλύτερες σφαγές αμάχων από τις Γερμανικές κατοχικές δυνάμεις.
Τον ιερέα του Διστόμου τον αποκεφάλισαν, εκτέλεσαν βρέφη και βίασαν γυναίκες και στη συνέχεια τις δολοφόνησαν . Η σφαγή σταμάτησε μόνο όταν νύχτωσε, αφού πρώτα κάηκαν όλα τα σπίτια του χωριού. Οι εκτελέσεις συνεχίστηκαν και κατά την επιστροφή των Γερμανών στην βάση τους, καθώς σκότωναν όποιον άμαχο έβρισκαν στον δρόμο τους.
Οι νεκροί του Δίστομου έφτασαν τους 228, από τους οποίους οι 117 γυναίκες και 111 άντρες, ανάμεσα τους 53 παιδιά κάτω των δεκαέξι ετών . Η μαρτυρία όμως του απεσταλμένου του Ερυθρού Σταυρού που έφτασε στο Δίστομο λίγες μέρες μετά το ολοκαύτωμα, αναφέρει για 600 νεκρούς στην ευρύτερη περιοχή!
Η Γενοκτονία εναντίον των Ελληνίδων και των Ελλήνων δεν τιμωρήθηκε, έτσι επαναλήφθηκε λίγο αργότερα ως ατελείωτα Ολοκαυτώματα σε όλο το μήκος και το πλάτος της κατεχόμενης Ελλάδας. Η παραδοχή από τους “δασκάλους” της πρώτης Γενοκτονίας του 20ου αιώνα είναι αναγκαία, όπως αντίστοιχη παραδοχή οφείλουν να πράξουν και οι “μαθητές” για τις σφαγές στην Ελλάδα.
- Η Ύβρις δεν πρέπει να συνεχιστεί, κανένας και καμία, δεν πρέπει να αρνείται την ευθύνη για τα εγκλήματα! Νέμεσις και Δικαιοσύνη τώρα!
Έσχατο άλλα όχι τελευταίο: Ο Διοικητής της 4ης Μεραρχίας των Ες- Ες Κάρλ Σύμμερς, ο λοχαγός των SS Φριτς Λάουτενμπαχ, ο υπολοχαγός των SS Χανς Τσάμπελ, οι επίσης αξιωματικοί των SS Ρίκερ και Κόπφχερ εκτός από την ευθύνη τους για το συγκεκριμένο έγκλημα, ήταν υπεύθυνοι και για τις μαζικές δολοφονίες στην Ερμακιά Εορδαίας με 63 θύματα, στην Κλεισούρα Καστοριάς με 280 εκτελεσμένους και στους Πύργους Εορδαίας με 327 δολοφονημένους. Δυστυχώς όμως κανείς από τους παραπάνω εγκληματίες δεν τιμωρήθηκε ποτέ!
*Θεοφάνης Μαλκίδης
Δρ Παντείου Πανεπιστημίου
==================
Σχόλια