Ποιες γερμανικές αποζημιώσεις; Ποιο κατοχικό δάνειο; Ο γνωστός Γερμανός ιστορικός Χάιντς Ρίχτερ υποστήριξε σε συνέντευξη του, ούτε λίγο ούτε πολύ, πως “‘ότι πήραμε-πήραμε” το 1949, συγκεκριμένα «30.000 τόνους βιομηχανικού υλικού από γερμανικά εργοστάσια, αξίας άνω των εκατό εκατομμυρίων γερμανικών μάρκων». Φυσικά δεν παρέλειψε να κατηγορήσει για ακόμα μία φορά την ελληνική πλευρά για «εγκλήματα πολέμου» εις βάρος των Γερμανών!
Γνωστός στην Ελλάδα από σειρά βιβλίων του, όπως το κλασικό “Δύο
Επαναστάσεις και Αντεπαναστάσεις στην Ελλάδα” και το “Η Εθνική Αντίσταση
και οι συνέπειες της”, ο Ρίχτερ έχει εξελιχθεί στον πιο χαρακτηριστικό
εκπρόσωπο του ιστορικού αναθεωρητισμού
σήμερα, μία σχολή σκέψης που εξισώσει το Ολοκαύτωμα και τα εγκλήματα
των ναζί με τα εγκλήματα του κομμουνισμού και τους βομβαρδισμούς της
Δρέσδης. Βέβαια ο αναθεωρητισμός του Ρίχτερ περιορίζεται στην Ελλάδα,
για την οποία έχει επιδείξει πλούσιο συγγραφικό έργο. Η απόφαση του
Πανεπιστημίου Κρήτης να απονείμει στον Ρίχτερ τιμητικό δίπλωμα το 2014
είχε προκαλέσει αντιδράσεις. ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
Ο Ρίχτερ, που στο βιβλίο του “Η επέμβαση των Άγγλων στην Ελλάδα” εμφανίζονταν υποστηρικτικός προς την ΕΑΜική αντίσταση, με το βιβλίο του “Η Μάχη της Κρήτης” αμαύρωσε την αντίσταση των Κρητικών στους Γερμανούς εισβολείς, μιλώντας για τα «αγνά κίνητρα» των Γερμανών αλεξιπτωτιστών και για την «κακοποίηση» που αυτοί υπέστησαν από τους Κρητικούς! Ο τιμητικός τίτλος στον Ρίχτερ αφαιρέθηκε το 2016, ενώ ο ιστορικός δικάστηκε για ρητορική μίσους, με βάση τον αντιρατσιστικό νόμο του 2014, ως αρνητής των εγκλημάτων των γερμανικών αρχών κατοχής, κατηγορία για την οποία τελικώς αθωώθηκε.
Με την τωρινή του συνέντευξη του στον Γερμανό δημοσιογράφο Μαρκ φον Λίπκε, ο Ρίχτερ παραμένει αμετανόητος και εξακολουθεί να προχωρά σε μία ανιστόρητη εξίσωση των εγκλημάτων πολέμου της γερμανικής κατοχής, με επιμέρους βίαιες πράξεις Ελλήνων ανταρτών. Το αποτέλεσμα; Ένα απόλυτο “ξέπλυμα” των ευθυνών της ναζιστικής Γερμανίας, την στιγμή που ήταν η επιτιθέμενη χώρα και όχι μόνο φυσικά εναντίον της Ελλάδας.
Αντιπαράθεση με τον Λίπκε
Η συνέντευξη δόθηκε στον Γερμανό δημοσιογράφο και ιστορικό Μαρκ φον Λίπκε, με τον οποίο μάλιστα ξεκίνησε και ένα ενδιαφέρον ιστορικό debate, με τον Λίπκε να μην αφήνει αναπάντητες τις ανιστόρητες αιτιάσεις του Ρίχτερ, που φτάνουν στο σημείο να ισχυρίζονται πως δεν υπήρξε πείνα τα χρόνια της γερμανικής κατοχής! «Για μεγάλο διάστημα είχε διαδοθεί στην Ελλάδα η εκτίμηση ότι 300.000 άνθρωποι είχαν πεθάνει, μόνο στην Αττική. Ο αριθμός είναι υπερβολικός… οι νεκροί δεν ήταν πάνω από 30.000. Κάτι που ασφαλώς εξακολουθεί να είναι ένας τρομακτικός αριθμός. Αλλά αυτό συνέβαινε κατά κύριο λόγο υπό ιταλική διοίκηση. Στις περιοχές που κατείχαν οι Γερμανοί ο κόσμος πεινούσε, αλλά κανείς δεν πέθανε από την πείνα» ανέφερε χαρακτηριστικά.
Σε αυτό το σημείο ο Λίπκε αντέδρασε έντονα στους ισχυρισμούς του Ρίχτερ, υπενθυμίζοντας του πως «οι Γερμανοί είχαν λεηλατήσει την Αθήνα», παραθέτοντας την σχετική έρευνα του διαπρεπούς καθηγητή και ιστορικού Χάγκεν Φλάισερ, την οποία ο Ρίχτερ απέρριψε, αποδίδοντας τους ισχυρισμούς περί γερμανικών λεηλασιών σε “προπαγάνδα” του Ιταλού υπουργού Εξωτερικών και γαμπρού του Μουσολίνι κόμη Τσιάνο. Ο Ρίχτερ αποδίδει τον λιμό στην Αθήνα στον βρετανικό αποκλεισμό που είχε επιβάλλει το Λονδίνο στην Μεσόγειο (αληθές γεγονός), αθωώνοντας όμως εξόφθαλμα την γερμανική πλευρά, σαν καλός αναθεωρητής.
O Λίπκε αντιδρά και στον ισχυρισμό του Ρίχτερ ότι Έλληνες πολιτικοί είχαν ενθυλακώσει τα χρήματα των αποζημιώσεων, ρωτώντας τον εάν υπάρχει κάποια σχετική απόδειξη. Ο Ρίχτερ επικαλείται ένα άρθρο του περιοδικού Der Spiegel του 1952 και στην ερώτηση εάν υπάρχει και δεύτερη πηγή, ο Ρίχτερ αναφέρει βιβλίο του, του 2016, το οποίο όμως παραθέτει ακριβώς την ίδια πηγή, όπως επεσήμανε ο δημοσιογράφος! Σε παλαιότερη συνέντευξη του, συγκεκριμένα το μνημονιακό 2016, ο Ρίχτερ είχε ισχυριστεί πως τα χρήματα των αποζημιώσεων είχαν πάει «στους Έλληνες Εβραίους για να ψηφίζουν το τότε κυβερνών κόμμα», ένας προσβλητικός ισχυρισμός που θα ζήλευαν και οι πιο φανατικοί αντισημίτες.
Σχέσεις με τον Σόιμπλε
Όσον αφορά την σφαγή των Καλαβρύτων ο Ρίχτερ αποδίδει ευθύνη και στους αντάρτες που προηγουμένως «είχαν σκοτώσει 60 αιχμάλωτους Γερμανούς στρατιώτες, ανήμπορους να αμυνθούν. Οι αντάρτες γνώριζαν ότι το τίμημα θα το πλήρωναν οι άμαχοι. Για τους Γερμανούς τέτοιες επιχειρήσεις… ήταν πράξεις αντιποίνων, οι οποίες καλύπτονται από το δίκαιο του πολέμου», ισχυριζόμενος μάλιστα πως οι Γερμανοί άφησαν εκτός αντιποίνων τα γυναικόπαιδα. Ο ισχυρισμός αυτός προκάλεσε και πάλι την έντονη αντίδραση του Λίπκε που του υπενθύμισε και την σφαγή του Διστόμου, την οποία ο Ρίχτερ σχεδόν δικαιολόγησε, μιλώντας για την «οργή των ανδρών των SS» από τις μάχες τους με τους αντάρτες!
Τα αίτια για την μεταστροφή του Ρίχτερ σε στυγνό απολογητή των γερμανικών αρχών κατοχής δεν έχουν αποσαφηνιστεί, αλλά ίσως έχουν να κάνουν με τις διασυνδέσεις του ιστορικού με το γερμανικό υπουργείο Οικονομικών και τον ίδιο τον Βολφγκάνγκ Σόιμπλε. Ο Ρίχτερ, κατά τα μνημονιακά χρόνια, απέδιδε την χρεοκοπία της Ελλάδας αποκλειστικό στο «πελατειακό της κράτος», μία εκλεπτυσμένη εκδοχή της προπαγάνδας περί «τεμπέληδων Ελλήνων», που κατέκλυζε τα γερμανικά ταμπλόιντ.
Ο Ρίχτερ ήταν ο οργανωτής ενός εσωτερικού σεμιναρίου της Διεύθυνσης Ευρωπαϊκής Πολιτικής του Ομοσπονδιακού υπουργείου Οικονομικών της Γερμανίας το 2016, του οποίου βασικό συμπέρασμα ήταν πως από το τέλος της κατοχής «η Ελλάδα οφείλει στην Γερμανία 4000 λίρες»! Το συνέδριο είχε προκαλέσει την αντίδραση του αριστερού κόμματος Dei Linke που ζήτησε να μάθει τις σχέσεις του ιστορικού με τον τότε πανίσχυρο Γερμανό υπουργό Οικονομικών. Σχέσεις που φαίνεται πως οδήγησαν τον ιστορικό, τα βιβλία του οποίου κάποτε προλόγισε ο συνιδρυτής του ΕΔΕΣ και μετέπειτα βουλευτής Κομνηνός Πυρομάγλου, να μετατραπεί σε χυδαίο απολογητή των εγκλημάτων της πιο σκοτεινής περιόδου της ευρωπαϊκής ιστορίας.
============
«Και πάλι (δυστυχώς) για τον κ. Ρίχτερ»…
Ο υπαλληλάκος του Ράιχ ξαναχτυπά
Χρήση και κατάχρηση της Ιστορίας και της Μνήμης
-----------
Αναγνωρίστηκε από την κυβέρνηση Μέρκελ η γενοκτονία που όχι οι “βολικοί” Ναζί, αλλά ο γερμανικός Στρατός, η γερμανική Κυβέρνηση και σύμπαν το γερμανικό έθνος (δίχως καμμιά τότε αντίρρηση από κανέναν) διέπραξε σε βάρος των μεγαλύτερων φυλών της σημερινής Ναμίμπια (τότε γερμανικής αποικίας της Νοτιοδυτικής Αφρικής), των φυλών Herero και Nama.
Ωστόσο, το σκεπτικό και οι σκοπιμότητες της παραδοχής, αυτής της πρώτης στον 20ο αιώνα γερμανικής γενοκτονίας, συνιστούν νέο εφιάλτη! Όχι μόνον για τους λιγοστούς απογόνους όσων την υπέστησαν στη Ναμίμπια πριν 112 χρόνια, αλλά για όλους εμάς τους υπολοίπους, τους εν αναμονή υποψήφιους για την πρώτη στον 21ο αιώνα, μεταμοντέρνα –αυτή τη φορά οικονομική– “γενοκτονία”!
‘Οταν η Γερμανία μετανοεί
Οι Έλληνες με τα Μνημόνια πήραν μία γερή γεύση, αλλά δεν λένε να διδαχθούν από τα παθήματά τους, τουλάχιστον οι κυβερνήσεις τους. Αυτές παραμένουν προσκολλημένες στο γερμανικό άρμα και το “κέρδος” αυτής της προσκόλησης ήλθε για άλλη μία φορά: Το Βερολίνο απέκλεισε την Ελλάδα από την επικείμενη Διάσκεψη για τη Λιβύη, την ώρα που η Τουρκία, όχι μόνο έχει πάρει πρόσκληση, αλλά θα είναι και στην πρώτη σειρά…
Η σκοτεινή πλευρά της αναγνώρισης από τους Γερμανούς της γενοκτονίας των Herero και Nama αναδύεται εφιαλτικά μέσα από τα “γιατί” και τα “πώς” του Βερολίνου. Διότι δεν ομολόγησαν ενοχή! Αντίθετα, απαίτησαν ατιμωρησία και εξαίρεση από τον σωφρονισμό οιασδήποτε ποινής ή αποζημίωσης. Διαπραγματεύθηκαν διμερώς με το θύμα, ελεύθερα και ισότιμα βεβαίως! Και συμφώνησαν ότι έναντι αναπτυξιακής βοήθειας 1,1 δισ. ευρώ (που θα προσφέρουν οι Γερμανοί μέσα στα επόμενα 30 χρόνια) το θύμα θα συναινέσει στην «ευρεία κατανόηση των δύο κοινωνιών»! Θα κάνει διάλογο και θα συμφιλιωθεί με τους Γερμανούς, ώστε να αισθανθούν και αυτοί οι δύσμοιροι καλύτερα!
Κατανόησε λοιπόν τον serial γενοκτόνο σου! Μίλησέ του. Γίνε φίλος μαζί του, στη βάση της κοινής σας εμπειρίας: την σφαγή των δικών σου ανθρώπων… Η σφαγή ενώνει! Το θύμα με τον θύτη! Ακριβώς έτσι. Και πάνω απ’ όλα, μην απαιτείς επανόρθωση της ζημιάς, ούτε της αδικίας! Αντίθετα, συγχώρεσε τον γενοκτόνο, τώρα που “σε παρακαλεί”, πλήρης τύψεων και με το μαλακό! Think positive! Άντε μπράβο, με χαμόγελο! Κοντολογίς, λένε σήμερα οι Γερμανοί στον υπόλοιπο κόσμο, ο εφιάλτης μιας γενοκτονίας δεν ξεπληρώνεται με αποζημιώσεις, μόνο με μία συγγνώμη… Ρωτάμε: στις πόσες γενοκτονίες η Γερμανία καίγεται;
====================
Χάιντς Ρίχτερ, ένας άθλια ανιστόρητος ιστορικός: Προκλητικός για τη λαίλαπα των SS στην Ελλάδα
Το Μουσείο Θυμάτων Ναζισμού στο Δίστομο ΑΠΕ – ΜΠΕ
Ο ιστορικός Χάιντς Ρίχτερ σε συνέντευξή του υποστηρίζει ότι η Ελλάδα δεν δικαιούται αποζημιώσεις για τον Β’ Παγκόσμιο. Ένας αντίλογος από τον δημοσιογράφο φον Λίπκε.
Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Γερμανός ιστορικός διατυπώνει την άποψη αυτή, την οποία άλλωστε έχει εκφράσει και σε ελληνικά ΜΜΕ. Μιλώντας στο γερμανικό ενημερωτικό πόρταλ Τ-online ο καθηγητής Χάιντς Ρίχτερ αναφέρεται εκτενώς και σε πολλά άλλα ζητήματα και «τραγικά κεφάλαια» του πολέμου, από τα Καλάβρυτα και το Δίστομο μέχρι τον λιμό του χειμώνα 1941/42 στην Αθήνα.
Ενδιαφέρον έχει πάντως ότι και ο δημοσιογράφος που παίρνει τη συνέντευξη, ιστορικός και ο ίδιος, εκφράζει τον δικό του αντίλογο. Σε πολιτικό επίπεδο είναι γνωστό ότι για την επίσημη Γερμανία το ζήτημα των αποζημιώσεων θεωρείται λήξαν.
Όλα δείχνουν ότι ο καθηγητής Ρίχτερ έχει παγιώσει την άποψή του ότι «οι Έλληνες, όπως και άλλοι Δυτικοευρωπαίοι που συμμετείχαν στον πόλεμο, έλαβαν ήδη από το 1949 αποζημιώσεις. Πρόκειται για 30.000 τόνους βιομηχανικού υλικού από γερμανικά εργοστάσια, αξίας άνω των εκατό εκατομμυρίων γερμανικών μάρκων. Ο αρμόδιος στρατηγός είχε αποστείλει τους πρώτους 10.000 τόνους με ένα βρετανικό πλοίο, το οποίο όμως δεν έφτασε ποτέ στον Πειραιά. Όταν, έναν χρόνο αργότερα, η υπόλοιπη ποσότητα πωλήθηκε για παλιοσίδερα, τα έσοδα δεν διοχετεύθηκαν στα ταμεία του κράτους. Ένας δημοσιογράφος, ο Βάσος Μαθιόπουλος, ήθελε να γράψει γι’ αυτό το σκάνδαλο, αλλά υποχώρησε μπροστά στις απειλές που δέχθηκε».
«Τα τσέπωσαν οι Έλληνες πολιτικοί»
Ο Μαρκ φον Λίπκε προσέρχεται με κριτική διάθεση στη συζήτηση. Μετά την εκτίμηση του Χάιντς Ρίχτερ ότι Έλληνες πολιτικοί είχαν ενθυλακώσει τα χρήματα των αποζημιώσεων, ρωτάει εάν υπάρχει κάποια σχετική απόδειξη. Ο Ρίχτερ επικαλείται ένα άρθρο του περιοδικού DER SPIEGEL από το έτος 1952. Στην ερώτηση εάν υπάρχει και δεύτερη πηγή, ο Ρίχτερ αναφέρει το βιβλίο για την Ελλάδα που εξέδωσε ο ίδιος το 2016. Ο δημοσιογράφος παρατηρεί ότι και αυτό το βιβλίο παραπέμπει μόνο στο ίδιο άρθρο του DER SPIEGEL. «Είναι μία έγκυρη πηγή», απαντά ο Ρίχτερ.
Ως ένα άλλο διαμφισβητούμενο ζήτημα αντιμετωπίζει ο Χάιντς Ρίχτερ τον λιμό που είχε ισοπεδώσει την Αθήνα τον χειμώνα του 1941/42. «Για μεγάλο διάστημα είχε διαδοθεί στην Ελλάδα η εκτίμηση ότι 300.000 άνθρωποι είχαν πεθάνει, μόνο στην Αττική. Τον ισχυρισμό αυτό είχε διατυπώσει ο βρετανός υπουργός Εξωτερικών Άντονι Ήντεν το φθινόπωρο του 1941. Ο αριθμός είναι υπερβολικός, σύμφωνα με έκθεση του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού οι νεκροί δεν ήταν πάνω από 30.000. Κάτι που ασφαλώς εξακολουθεί να είναι ένας τρομακτικός αριθμός. Αλλά αυτό συνέβαινε κατά κύριο λόγο υπό ιταλική διοίκηση. Στις περιοχές που κατείχαν οι Γερμανοί ο κόσμος πεινούσε, αλλά κανείς δεν πέθανε από την πείνα. Αυτό επιβεβαιώνεται από ελληνικές πηγές».
Ο Γερμανός δημοσιογράφος αντιτείνει ότι «δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα. Στην πραγματικότητα ακόμη και οι ίδιοι οι Ιταλοί διαμαρτύρονταν, λέγοντας ότι οι Γερμανοί είχαν λεηλατήσει την Αθήνα κατά την είσοδό τους στην πόλη. Και ότι αργότερα συνέχιζαν να απομυζούν τη χώρα, αδιαφορώντας για τις απώλειες». Ο Χάιντς Ρίχτερ δίνει τη δική του εκδοχή: «Αυτό ήταν ένας προπαγανδιστικός ισχυρισμός του ιταλού υπουργού Εξωτερικών Γκαλεάτσο Τσιάνο. Δεν έγιναν λεηλασίες από τη Γερμανία. Ο λιμός προκλήθηκε από τον ναυτικό αποκλεισμό που είχαν επιβάλλει οι Βρετανοί στη Μεσόγειο».
Ο Μαρκ φον Λίπκε υπενθυμίζει την έρευνα του επίσης γνωστού στην Ελλάδα ιστορικού Χάγκεν Φλάισερ, ο οποίος ξεκάθαρα κάνει λόγο για «γερμανική λεηλασία» στην κατεχόμενη Ελλάδα. «Σε αυτό το σημείο δεν συμφωνώ με τον Χάγκεν Φλάισερ» είναι η απάντηση του Χάιντς Ρίχτερ.
Αισχρός συμψηφισμός και για τη θηριωδία στα Καλάβρυτα
Διαφωνία προκαλεί η αναφορά στις γερμανικές θηριωδίες στα Καλάβρυτα. Ο Μαρκ φον Λίπκε επισημαίνει ότι «δικαίως θεωρείται έγκλημα πολέμου». Η απάντηση του Χάιντς Ρίχτερ: «Ναι. Συνιστώ όμως να προσέξουμε το γεγονός ότι ο πόλεμος είχε φτάσει σε ακραίο σημείο και από τις δύο πλευρές. Προηγουμένως οι αντάρτες είχαν σκοτώσει 60 αιχμάλωτους γερμανούς στρατιώτες, ανήμπορους να αμυνθούν. Οι αντάρτες γνώριζαν ότι το τίμημα θα το πλήρωναν οι άμαχοι. Για τους Γερμανούς τέτοιες επιχειρήσεις, όπως στα Καλάβρυτα, ήταν πράξεις αντιποίνων, οι οποίες καλύπτονται από το δίκαιο του πολέμου. Γυναίκες και παιδιά έμειναν εκτός (αντιποίνων)».
Εδώ εκδηλώνεται ξανά διαφωνία, καθώς ο Μαρκ φον Λίπκε υποστηρίζει ότι «ασφαλώς και ήθελαν να σκοτώσουν γυναίκες και παιδιά οι Γερμανοί στα Καλάβρυτα», με τον Χάιντς Ρίχτερ να απαντά: «Δεν ισχύει αυτό. Μόνο άνδρες είχαν τεθεί υπό ομηρεία». Τι γίνεται όμως με τη σφαγή στο Δίστομο; Εδώ και ο Χάιντς Ρίχτερ ξεκαθαρίζει ότι «χωρίς αμφιβολία, το Δίστομο ήταν μία δολοφονική ενέργεια. Μία ομάδα των SS είχε επιχειρήσει να αντιμετωπίσει τους αντάρτες στο διπλανό χωριό, χωρίς επιτυχία. Από την οργή τους επιτέθηκαν στη συνέχεια στο Δίστομο, σκοτώνοντας αθώους αμάχους».
Σχόλια