Ήλπιζαν αυτό το Σαββατοκύριακο να είναι η ανατέλλουσα αυγή της
«πληθυντικής» Αριστεράς και η επικύρωση της μετάβασης στην
Σοσιαλδημοκρατία, καθώς ο ΣΥΡΙΖΑ παύει να υπάρχει ως αυτόνομο brand και
κοτσάρει δίπλα του τον τίτλο «Προοδευτική Συμμαχία». Όμως άλλαι αι
βουλαί Τσίπρα, άλλα η πραγματικότης κελεύει. Πρόκειται για το ρέκβιεμ
μιας ολόκληρης εποχής, που τόσο είχε ντύσει με μυθοπλασία παρατάξεις και
ιδέες.
Εν αρχή ζήσαμε το ναυάγιο του περίφημου ηθικού πλεονεκτήματος της
αριστεράς που μετετράπη σε ρακένδυτο σχήμα. Από την αρχή εσφαλμένος
ορισμός, καθότι η αριστερά, η όποια αριστερά, είναι και αυτή σύστημα
εξουσίας. Και τα συστήματα εξουσίας δεν έχουν ηθικό πλεονέκτημα.
Ηθικό πλεονέκτημα έχουν οι άνθρωποι. Ηθικό πλεονέκτημα είχαν οι
αριστεροί όπου γης, που έτρωγαν σφαίρες στο κορμί τους πιστεύοντας σε
μια ιδεολογία που στην πραγμάτωσή της, όπου εφαρμόστηκε, αποδείχτηκε
τραγική φενάκη. Αλλά αυτό το ηθικό πλεονέκτημα δεν είναι «χρίσμα
βαπτίσεως» ή «λουτρό εξαγνισμού», που μεταλαμπαδεύει αγνότητα. Είναι
διαχρονική αξία προς προσωπική κατάκτηση.
Ο ΣΥΡΙΖΑ και οι εταίροι του προβαίνουν στην ονοματοδοσία του νέου
σχήματος σε ένα περιβάλλον πελιδνών προσώπων. Η ανησυχία για όσα
πρόκειται να αποκαλυφθούν, και το αν αυτά αποπνεύσουν οσμή παρακράτους,
τους στοιχειώνει. Ήδη τα «Παραπολιτικά» έχουν προαναγγείλει για σήμερα
την αποκάλυψη νέας ηχογραφημένης συνομιλίας, που κατά τη γνώμη του
εκδότη τους θα προκαλέσει «ανατριχίλα».
Παράλληλα αγωνιούν για τον εφιάλτη που ενδέχεται να περιλαμβάνουν οι
επόμενες οχτώ κασέτες Μιωνή. Η αναφορά Γεροβασίλη - Κουβέλη στον
εισαγγελέα του Αρείου Πάγου για την «παράνομη» ηχογράφηση Μιωνή είναι
αφενός κίνηση πανικού που τους έχει καταλάβει, αφετέρου δείγμα ευτελούς
υποκρισίας. Η ηχογράφηση ήταν απαγορευμένη και την ξεπάγωσε ο ΣΥΡΙΖΑ,
ανοίγοντας τους ασκούς του Αιόλου για τον ίδιο (Παράλληλα έχει και τη
σουρεαλιστική του εικόνα. Πήγαν να διαμαρτυρηθούν για νέο '89 με τον Φ.
Κουβέλη, υπουργό του '89!)
Παρεμπιπτόντως η στήλη συμφωνεί με τη χθεσινή πρόταση εδώ του
Καμπουράκη, να απαγορευτεί εκ νέου η ηχογράφηση συνομιλιών. Όμως αυτό
δεν πρέπει να γίνει πριν αποκαλυφθούν όσα ήδη έχουν δρομολογηθεί. Για
τον απλούστατο λόγο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει κανενός είδους «μπέσα» - και η
μπέσα δεν είναι αριστερά ή δεξιά, είναι αξία. Αν απαγορευτεί τώρα, ο
ΣΥΡΙΖΑ θα ανέβει στα κεραμίδια να καταγγέλλει ότι «άνθρακες ο θησαυρός,
δεν βρήκαν κανένα ενοχοποιητικό στοιχείο, μας κατηγόρησαν ανήθικα, και
τώρα η κυβέρνηση το καταργεί προσχηματικά στο όνομα των ανθρωπίνων
δικαιωμάτων, για να μην εκτεθεί».
Ήδη το… πλέριο πολιτικό ήθος συνάγεται και από την καταγγελία
Αχτσιόγλου ότι η κυβέρνηση εκποιεί τη δημόσια περιουσία με αφορμή την
καταγγελλόμενη πώληση του 20% της περιουσίας του ΕΤΕΑΠ. Δεν ξέρουμε αν
θα μπορούσε να αποφευχθεί μέσα στη θύελλα που έβαλε όχι μόνο εμάς, αλλά
την οικουμένη, ο κορωνοϊός. Αλλά να καταγγέλλουν εκποίηση δημόσιας
περιουσίας αυτοί που την παρέδωσαν για 99 χρόνια στο Υπερταμείο, είναι
αναίσχυντο δούλεμα του λαού.
Παρόμοιο δούλεμα γίνεται και με τη Novartis. Δεν ενδιαφέρθηκαν
καθόλου να διερευνήσουν το πραγματικό σκάνδαλο των γιατρών και των
υπαλλήλων που ενδεχομένως εμπλέκονται, και χάθηκαν πολλά εκατομμύρια που
θα μπορούσαμε να εισπράξουμε ως πρόστιμο, γιατί ενδιαφέρονταν να
ενοχοποιήσουν τους αντιπάλους, στήνοντας κοινοβουλευτικό σόου παραπομπής
δέκα επιφανών εξ αυτών. Και ενώ από την Αμερική ήρθαν μαντάτα ότι δεν
υπάρχει εμπλοκή πολιτικών προσώπων, ενώ η Novartis πληρώνει στις ΗΠΑ
τόσα εκατομμύρια για πράξεις της στην Ελλάδα ενώ εδώ δεν πλήρωσε εδώ ένα
ευρώ, δηλαδή ενώ αυταπόδεικτα βιώνουν ένα Βατερλό που τους εκθέτει,
βγαίνουν και διατυμπανίζουν ότι… δικαιώθηκαν!
Η πορεία του brand ΣΥΡΙΖΑ που διεκδίκησε τη έκφραση της πρώτης φοράς
Αριστεράς ήταν μια πορεία συνεχών αποτυχιών. Εχουν αναφερθεί πολλάκις,
δεν χρειάζονται υπενθύμιση.
Στην κατάσταση πολιτικής απαξίωσης, οργανωτικής αποσύνθεσης και
ιδεολογικής απίσχνασης που βρίσκεται, οι νέοι εταίροι που θα προστεθούν
από σήμερα δεν θα εμπλουτίσουν δημιουργικά την παρουσία του στην
πολιτική σκηνή. Απλώς θα καταδικαστούν να παριστάνουν τους συνήγορους
υπεράσπισης ενός πρόωρα παρηκμασμένου κόμματος. Καλή τους δύναμη.
ΥΓ: Δυσαρεστήθηκε ο Δημ. Χατζησοκράτης επειδή στο χθεσινό μας κείμενο
τον χαρακτηρίσαμε «γυρολόγο της πολιτικής». Η φράση από μόνη της όντως
είναι απαξιωτική. Όμως είχαμε συμπληρώσει «χωρίς επιδιώξεις
επαγγελματικής ανέλιξης. Απλώς η πολιτική ζύμωση είναι η ζωή τους». Ως
εκ τούτου ο χαρακτηρισμός δεν ήταν αξιολογικός, αλλά περιγραφικός,
επειδή όχι μόνος του αλλά ως ΔΗΜΑΡ, αποχώρησαν από τον ΣΥΡΙΖΑ λόγω
πολιτικής ασυμφωνίας, συνεργάστηκαν με την κυβέρνηση Σαμαρά,
δημιούργησαν με το ΠΑΣΟΚ την «Δημοκρατική Συμπαράταξη», και ξαναβρέθηκαν
στις αγκάλες του ΣΥΡΙΖΑ από τον οποίο είχαν αποχωρήσει,
Σε κάθε περίπτωση δεν αμφισβητήθηκε επουδενί το πολιτικό ήθος του
Δημ. Χατζησωκράτη, και εάν ο χαρακτηρισμός παρερμηνεύτηκε, η στήλη ζητά
συγνώμη.
Ν. Κωνσταντόπουλος: Υβριστής των αγώνων της Αριστεράς ο Αλ. Τσίπρας
Είναι πολιτική ύβρις να μιλάει ο Αλέξης Τσίπρας για νέο '89, το να
συγκρίνει τα όσα συνέβησαν τότε με τα σημερινά γεγονότα αποτελεί
δυσφήμιση των αγώνων της Αριστεράς τόνισε ο πρώην πρόεδρος του
ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ, Ν. Κωνσταντόπουλος, μιλώντας στο τηλεοπτικό κανάλι Action
24 και την εκπομπή του Γ. Κουβαρά. Καταφέρθηκε κατά του Αλέξη Τσίπρα με
σκληρές εκφράσεις λέγοντας ότι τα περί “ηθικού πλεονεκτήματος” δεν
αποτελούν τίποτα παρά ένα εφεύρημα, ξένο προς την παράδοση της
Αριστεράς, καθώς όπως χαρακτηριστικά είπε “όταν το κόμμα γίνεται ανώνυμη
εταιρεία εξυπηρέτησης συμφερόντων, τότε αυτό δεν έχει την παραμικρή
σχέση με τις αριστερές αξίες”.
"Σπάει το αποχετευτικό σύστημα του πολιτεύματος", είπε χαρακτηριστικά
σε μια καταιγιστική συνέντευξη ο κ. Κωσταντόπουλος για όσα έχουν
αποκαλυφθεί τελευταίως. Και κατηγόρησε τον ΣΥΡΙΖΑ ότι "χρησιμοποίησαν το
κράτος ως λάφυρο", έκανε λόγο για "δρακογενιά των παραγόντων", μίλησε
για "ηθική εξαχρείωση", είπε ότι "ο Ν.Παππάς θα έπρεπε να είχε
παραιτηθεί" και χαρακτήρισε "καραγκιοζιλίκια τα περί πολιτικής ευθύνης".
"Μοιράζουν μεταξύ τους τις μετοχές του κράτους, όταν το κόμμα
χρησιμοποιεί το κράτος ως λάφυρο πεθαίνει η δημοκρατία", συνέχισε ο
πρώην πρόεδρος του ΣΥΝ, προσθέτοντας ότι αυτή η πρακτική με τα ηχητικά
και τις κασέτες θεωρείται από τον ΣΥΡΙΖΑ παρακρατική μέθοδος της Δεξιάς,
ωστόσο ο ίδιος την χρησιμοποίησε.
Αναφορικά με τη συζήτηση κατά πόσο ο κ. Τσίπρας γνώριζε τα όσα
καταλογίζουν στους κ.κ. Παππά και Παπαγγελόπουλο, ανέφερε ότι δεν
νοείται ο Πρωθυπουργός μιας χώρας να μην ήξερε τι συνέβαινε και εφόσον
δεν ήξερε, τώρα που τα έμαθε ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης,
το ερώτημα είναι τι κάνει σήμερα και γιατί τους καλύπτει.
Κατηγόρησε ευθέως τον Αλέξη Τσίπρα ότι “έφερε στην Αριστερά ανθρώπους
που ακολουθούσαν μια κουλτούρα παρακολουθήσεων, ξένες προς το χώρο,
προσθέτοντας ότι τα παραπάνω πρόσωπα “έβγαιναν τα βράδια για ποτό και
σχολίαζαν τι άκουγαν στις καταγεγραμμένες συνομιλίες”.
Αποκάλεσε τον Δ.Παπαγγελόπουλο “Ελ Σιντ” και διερωτήθηκε τι είδους
αγώνες έχει δώσει για την αριστερά και τη δημοκρατία στη χώρα
προκειμένου να μπορεί να μιλάει σήμερα με τέτοια αυτοπεποίθηση και με
τέτοιο θράσος.
Και κάλεσε τους παλαιούς συναγωνιστές, τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και τους
ψηφοφόρους του να αναρωτηθούν τι σχέση έχει ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ με αυτό
που ήξεραν ως αριστερά στο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ. «Αναγνωρίζουν στον ΣΥΡΙΖΑ και σε
αυτές τις πρακτικές του τίποτα από την ανιδιοτέλεια της Αριστεράς ;
Αναγνωρίζουν την ηθική ακεραιότητα ; Γιατί σιωπών ; Γιατί συναινούν
; Γιατί ανέχονται; Γιατί νομιμοποιούν;» αναρωτήθηκε και πρόσθεσε ότι
«Μιλάω γιατί θέλω να μην προδώσω τα βιώματα μου».
Ο κ. Κωνσταντόπουλος έκανε λόγο ακόμα για πολιτικά κακέκτυπα,
ιστορικά επιπόλαιους και ιστορικές καρικατούρες, προσθέτοντας ότι δεν
δέχεται ο ίδιος να μιλούν με διπλή γλώσσα παράγοντες που οφείλουν να
αναλάβουν ευθύνες. “Όταν βλέπετε ότι μέλη της κυβέρνησης συζητούν για
διακανονισμό υποθέσεων αυτό θα το πείτε κανονική ή παρακρατική
λειτουργία των θεσμών;”, διερωτήθηκε ο πρώην πρόεδρος του ΣΥΝ. Και
συμπλήρωσε ότι “όταν οι θεσμοί λειτουργούν παρακρατικά, θα πρέπει να
αναρωτηθεί κανείς πως είναι δυνατόν κορυφαίοι υπουργοί, όπως ο κ. Παππάς
και ο κ. Καμμένος, να λένε όσα λένε”.
“Δεν είναι κανονικές λειτουργίες αυτές, παραπέμπουν σε μηχανισμούς,
σε παρέες, σε σκοπιμότητες, σε παραθεσμικό ακτιβισμό, που αναπτύσσεται
ανάλογα με το ποιος στοχοποιείται κάθε φορά”, ανέφερε χαρακτηριστικά.
Και ζήτησε να ερευνηθούν όλα όσα αποκαλύπτονται, είπε ότι "δεν υπάρχει
ασυλία, υπάρχει η αρχή της ισονομίας", προσθέτοντας ότι όταν είχε
ρωτήσει τον Αλ.Τσίπρα για την συνεργασία του με τον Π.Καμμένο, εκείνος
του είχε απαντήσει : "Τι να κάνουμε ;"
Θύμισε μάλιστα ότι "για μαγαζάκι και παρακράτος ΣΥΡΙΖΑ έχουν μιλήσει
σε ανύποπτο χρόνο στο παρελθόν ο κ. Τσακαλώτος στο υπουργικό συμβούλιο,
παρόντων όλων, ο Καμμένος με τον Κοτζιά ανταλάσσοντας ύβρεις
πεζοδρομίου.
Και έκλεισε την παρέμβασή του λέγοντας ότι “εγώ θα μιλήσω, καθώς αυτά που έγιναν και γίνονται, δεν καταπίνονται”.
Τον δικό του καύσωνα ζει εδώ και μέρες ο ΣΥΡΙΖΑ. Δεν έφτανε η υψηλή
θερμοκρασία που εισέρρευσε στο εσωτερικό του με τις συνομιλίες του Νίκου
Παππά και τις εντολές που έδινε η σύζυγος Καμμένου σε αστυνομικούς να
συλλάβουν δημοσιογράφους, δεν έφταναν οι διαμάχες για το «βρώμικο 89»,
και η ανήσυχη αναμονή για την Προανακριτική, ήρθε ως «φλογοβόλο» και ο
Νίκος Κωνσταντόπουλος, να καταστήσει το κόμμα του Τσίπρα εγκαυματικό
πολυτραυματία.
Αλάτι στις πληγές έριξε και ο βουλευτής Σάκης Παπαδόπουλος. Είχε
δώσει και στο παρελθόν δείγμα ειλικρινούς γραφής, όντας ο μόνος που δεν
τηρούσε «όρκο σιωπής» για το κόστος της «ηρωικής διαπραγμάτευσης». Είχε
παραδεχθεί ότι αυτή μας κόστισε 30-35 δις, αλλά κανενός συριζαίου οπαδού
δεν ίδρωσε το αυτί. Τώρα έδωσε δείγμα πολιτικής εμπειρίας στα περί των
«αρμών της εξουσίας», που δεν κατείχαν οι κομματόθρεφτοι νεοσσοί περί
τον Αλέξη, λέγοντας: «Οι αρμοί της εξουσίας κατέχονταν για πολλές
δεκαετίες από το σοβιετικό σύστημα, και όμως το σοβιετικό σύστημα
κατέρρευσε, και ας τους κατείχε».
Αν ο Παπαδόπουλος είναι ειλικρινής και μειλίχιος, χείμαρρος ήταν ο
Νίκος Κωνσταντόπουλος, στις κρίσεις του για τον Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ.
Οι φράσεις όπως «σπάει το αποχετευτικό σύστημα του πολιτεύματος»,
«Χρησιμοποίησαν το κράτος ως λάφυρο», αλλά «όταν το κόμμα χρησιμοποιεί
το κράτος ως λάφυρο πεθαίνει η δημοκρατία», «καραγκιοζιλίκια η πολιτική
ευθύνη» που ανέλαβε ο εκ των της «δρακογενιάς των παραγόντων» Νίκος
Παππάς, αποσαρθρώνουν ιδεολογήματα τα οποία καταδυνάστευσαν την πολιτική
ζωή την τελευταία τραυματική δεκαετία.
Στον ΣΥΡΙΖΑ υπήρξε ταραχή αλλά και δυσαρέσκεια. Αρκετοί πάγωσαν,
κάποιοι απόρησαν. Άλλοι προσπαθούσαν να τα αποδώσουν σε προσωπική του
«πικρία», γιατί ενώ αυτός είχε ένα κόμμα του 4%, επί Τσίπρα θέριεψε,
κατίσχυσε και έγινε κυβέρνηση. Κάποιοι προσπαθούσαν να υποβαθμίσουν τους
έντονους απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς που χρησιμοποίησε ο πρώην
Πρόεδρος, αποδίδοντάς στην γνωστή ρητορική δικηγορική του δεινότητα που
αποβλέπει στον εντυπωσιασμό. Και τέλος ένα τμήμα στελεχών του απέδιδε
«δίκιο επί της ουσίας» αλλά αναρωτιούνταν για την χρονική στιγμή της
κριτικής, «τώρα που το κόμμα βρίσκεται σε δύσκολη περίοδο».
Σε κάθε περίπτωση όμως η δυσαρέσκεια επικράτησε του κλίματος
αναστοχασμού. Οι του ΣΥΡΙΖΑ ούτως ή άλλως όλοι τις γνωρίζουν αυτές τις
στρεβλώσεις. Κάποιοι τις έχουν αποδεχθεί ως αναγκαίο κακό, και άλλοι
θεωρούν ότι είναι προς αντιμετώπιση μέσα από εσωτερικές διαδικασίες,
χωρίς να πέφτει λόγος στους «απέξω» και στους «πρώην».
Εν τω μεταξύ, αν και ήσσονος σημασίας η γνώμη της στήλης, θα
διαφωνήσει με την καταγγελία του πρώην Προέδρου ότι ο Τσίπρας «έφερε
στην Αριστερά ανθρώπους που ακολουθούσαν μια κουλτούρα παρακολουθήσεων,
ξένων προς το χώρο, κι ότι τα συγκεκριμένα πρόσωπα έβγαιναν τα βράδια
για ποτό και σχολίαζαν τι άκουγαν στις καταγεγραμμένες συνομιλίες».
Είναι προφανής η αναφορά στον Καμμένο.
Δεν πιστεύουμε όμως ότι αυτές οι πρακτικές ήταν όπως είπε «ξένες προς
το χώρο», επειδή «αυτή η πρακτική με τα ηχητικά και τις κασέτες
θεωρείται από τον ΣΥΡΙΖΑ παρακρατική μέθοδος της Δεξιάς, ωστόσο ο ίδιος
τη χρησιμοποίησε».
Ήταν όντως ξένες στο ΚΚΕ εσωτερικού και τον Συνασπισμό του οποίου ο
ίδιος ηγήθηκε, καθώς το κόμμα έως τότε έφερνε στο ιδεολογικό του DNA την
κουλτούρα πολιτικού ήθους της Ανανεωτικής Αριστεράς. Όμως όπως έχουμε
ξαναγράψει στο παρελθόν, ο ΣΥΡΙΖΑ του Τσίπρα δεν είναι αυτός του
Κωνσταντόπουλου.
Έχει μεταλλαχθεί σε ένα πολιτικό υβρίδιο όπου οι σταλινικές
νοοτροπίες «εξοντώστε τον αντίπαλο» (στην εποχή μας κυρίως με δολοφονίες
χαρακτήρα και παγιδεύσεις ), ο αφελής αριστερισμός, ο συνθηματολογικός
ριζοσπαστισμός, και ο χύδην λαϊκισμός, κυριαρχούν.
Και οι παρακολουθήσεις δεν είναι ξένες και καταδικαστέες ως νοοτροπία
στο στρατόπεδο του ΣΥΡΙΖΑ (από την Τσέκα ως την Κα Γκε Μπε, υπάρχει
μνήμη αποδοχής από τα κομμουνιστογενή στελέχη του κόμματος). Πηγάζει από
την αντίληψη ότι μόνο η Αριστερά είναι ο αυθεντικός εκφραστής των
αναγκών του λαού, άρα όποιος την αντιμάχεται, αντιμάχεται το λαό!
Και στην αντιμετώπισή του θα συμμετάσχουν οι κρατικές δομές. Και δεν
είναι μόνο οι παρακολουθήσεις. Όλες οι κρατικές δομές και αρχές οφείλουν
να προσανατολιστούν σε αυτή την κατεύθυνση (ο Πολάκης για παράδειγμα
θέλει όταν ξανάρθει ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία να μπουν 3 με 4 χιλιάδες
καινούργιοι λειτουργοί στο δικαστικό σώμα).
Όπερ η παρεμβατική συμπεριφορά στο κράτος δεν έχει την ίδια
απαγορευτική αναστολή, που διέπει τη θεσμική νοοτροπία της ΝΔ και του
ΚΙΝΑΛ. Οι τελευταίοι όταν το πράττουν γνωρίζουν ότι «δεν πρέπει» να
παρέμβουν. Στον ΣΥΡΙΖΑ θεωρούν ότι «πρέπει». Μόνο που τέτοιες
παρεμβάσεις στο τέλος αποβαίνουν μόνο υπέρ της προσωπικής εξουσίας και
ευωχίας αυτών που τις πραγματοποιούν και εις βάρος της δημοκρατίας.
===================
Σχόλια