Αριστερά και Δεξιά μετατρέπουν την Ελλάδα σε χωματερή...

Γιώργος Κοντογιώργης Μπορεί τα Μνημόνια να μετέβαλαν τον Έλληνα ουσιαστικά σε οικονομικό μετανάστη στην ίδια του την πατρίδα, αλλά --όπως μας διδάσκει ο Αριστοτέλης-- οι συνέπειες των κοινωνικών αντιθέσεων προκαλούν πολύ μικρότερες εντάσεις από τις συνέπειες της εθνοτικής διαίρεσης μέσα σε μία χώρα. Οι εθνοτικές διαφορές μέσα σε μία χώρα, χωρίς να συντρέχουν πολιτικές ενσωμάτωσης, είναι θανατηφόρες. ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ

Όπως και με την προηγούμενη έτσι και με την τωρινή κυβέρνηση, ακολουθείται μια πολιτική που μεταβάλλει την Ελλάδα όχι μόνο σε χωματερή του παγκόσμιου καπιταλισμού, αλλά και σε εγγενές πρόβλημα της μεσανατολικής γεωπολιτικής. Έχουμε ήδη μεταβληθεί σε παίγνιο στις αντιθέσεις των Μεγάλων Δυνάμεων που διαμορφώνουν τον γεωπολιτικό χάρτη της ευρύτερης περιοχής.

Το πρόβλημα της Αριστεράς είναι ότι δεν υπάρχει πέραν της επωνυμίας της.
Με την ίδια έννοια, το πρόβλημα της Δεξιάς είναι ότι η Αριστερά κατέλαβε τον χώρο της, έτσι ώστε οι δυνάμεις που επικαλούνται τον κλασικό φιλελευθερισμό με αντισυμβατικό πολιτικό λόγο να συγκεντρώνουν περισσότερο την προσοχή των κοινωνιών.
Τουλάχιστον, έως ότου οι κοινωνίες αποκτήσουν συνείδηση ότι το μέλλον τις καλεί να εγγράψουν υποθήκη ως θεσμικοί εταίροι του πολιτικού συστήματος, πέραν της εναλλαγής των κομμάτων στην εξουσία.

Μεταπολεμικά, οι δεξιές κυβερνήσεις στην Ευρώπη δημιούργησαν ένα κράτος δικαίου και πρόνοιας πιεσμένες και από την Αριστερά που συνήθως ήταν στην αντιπολίτευση, αλλά και από τον φόβο του Υπαρκτού Σοσιαλισμού. Αλλά από τη στιγμή που τέλειωσε αυτό, η Αριστερά δεν είχε αντικείμενο για να το υπερασπιστεί, γιατί και η ίδια η εργατική τάξη μετασχηματίστηκε και δεν έχει πια τα αιτήματα που διεκδικούσε τον 19ο αιώνα και στα δύο τρίτα του 20ου.

Ο έλεγχος του οικονομικού συστήματος

Εκεί που η Αριστερά επιχείρησε να διαφοροποιηθεί στο παρελθόν ήταν μόνο στο ποιος θα κατέχει την ιδιοκτησία του οικονομικού συστήματος, ο ιδιώτης ή το κράτος. Αλλά κι εκεί ακόμα συμφωνούσαν απόλυτα, ότι πρέπει κάποιος να κατέχει το σύστημα, με την κοινωνία να είναι απ’ έξω περιοριζόμενη στο να προσφέρει μόνο την εργασία της και την πολιτική της νομιμοποίηση.
Το αίμα που χύθηκε στους δρόμους στη διάρκεια του περασμένου αιώνα δεν ήταν για να μπει η κοινωνία στο σύστημα και να έχει λόγο στα πράγματα. Αφορούσε στη νομή του κράτους από τους μεν, ή από τους δε. Σκεφτείτε ότι συντηρητικός στην Ελλάδα του σήμερα από την Αριστερά θεωρείται όχι αυτός που ανήκει στη Δεξιά, αλλά αυτός που δέχεται την συνέχεια του ελληνικού έθνους, που δεν δέχεται την ιδεολογία του διαφωτισμού!
Ο διαφωτισμός ήταν χρήσιμος τον 18ο και τον 19ο αιώνα, γιατί στοχάσθηκε πώς θα απελευθερωθούν οι κοινωνίες από τη φεουδαρχία. Τι διδάσκει όμως σήμερα; Διδάσκει τον εγκλεισμό των κοινωνιών στο παρελθόν, ώστε να μην μεταβούν στο μέλλον. Στον αντίποδα, ο Ελληνισμός ως ιστορία τι διδάσκει; Διδάσκει την πρόοδο και τη δημοκρατία. Γιατί επικαλέσθηκε η Δύση τη μη ελληνική συνέχεια; Για να μπορέσει να ανακτήσει το ρωμαϊκό ιμπέριουμ που το κατείχαν οι Έλληνες στο Βυζάντιο για να έχει αυτή το δικαίωμα της ηγεμονίας στον κόσμο.

Με όρους 18ου και 19ου αιώνα

Με άλλα λόγια οι λεγόμενοι αριστεροί δεν είναι μόνο ανόητοι, είναι και θεράποντες μιας υπόθεσης που για την Ελλάδα εξομοιώνεται με την απόλυτη καταστροφή.
Αλλά και για την πρόοδο της ανθρωπότητας εγγράφεται ως βαθιά αντιδραστική. Γι’ αυτό δεν υπάρχει ελπίδα να προκύψει κάτι ούτε από τη Δεξιά ούτε από την Αριστερά σήμερα, γιατί αμφότερες μιλάνε με όρους του 18ου και του 19ου αιώνα. Κι αυτό, τη στιγμή που η οικονομία και η επικοινωνία έχουν μεταβεί στο μέλλον και έχουν κατακτήσει τη δύναμη και την ηγεμονία, ώστε να μονοπωλήσουν τον σκοπό της πολιτικής.
Γνωρίζουμε ότι όσο περισσότερο πιέζεται η κοινωνία και δεν μπορεί να έχει επιρροή στα πράγματα, τόσο θα διεκδικεί την είσοδό της στο πολιτικό σύστημα. Αυτό αποτελεί έναν αδιαμφισβήτητο νόμο του κοινωνικού γίγνεσθαι, που αναγγέλλει το μέλλον της αντιπροσωπευτικής Πολιτείας και στο βάθος της δημοκρατίας. Το μέλλον αυτό φαίνεται μακρινό, γιατί δεν ανήκει στο αξιακό μας σύστημα.

Εάν αυτά που συνέβησαν και συνεχίζουν να συμβαίνουν στην Ελλάδα, συνέβαιναν σε μια μεγάλη χώρα της Δύσης, το πρόταγμα της αντιπροσώπευσης θα ήταν στην πρώτη γραμμή του αιτήματος των κοινωνιών.

Η ελληνική διανόηση, όμως, επειδή είναι απολύτως εξαρτημένη και δεν έχει καμία αυτοεκτίμηση και άρα καμία αντίληψη αυτονομίας της σκέψης, στοχάζεται με τον τρόπο της Δύσης, όπου οι εξελίξεις ακολουθούν τον δικό τους δρόμο.

Ό,τι, λοιπόν, δεν συμβαίνει στη Δύση, δεν μπορεί να συζητείται ούτε εδώ στην “τριτοκοσμική” περιφέρεια.
=======================

blogger: Ελπίζω ότι όσοι παρακολουθούν αυτό το blogg να μην εκπλήσσονται, αφού όλα έχουν ειπωθεί...από παλιότερη εγγραφή:

"Αισθητική προσέγγιση: Το ξέκωωωλο "ελληνική αριστερά" υποβασταζόμενο από τα κουστούμια του φασισμού και νεοφιλευθερισμού. (Είναι τώρα η στιγμή που ο Κυριάκος πρέπει να κλείσει το μαγαζί -Ν.Δ. -, να μπει υπό την σκέπη του ...Τσίπρα και να έρθουν εις σάρκαν μίαν)

Το βλέμμα, δηλωτικό της απέχθειας προς τον λαό και την πλέμπα. Πρόκειται για "καθαρή" αριστερά, δεν μπορεί να ασχολείται με τα νηπιακά προβλήματα του ανώριμου λαού που βρε αδερφέ δεν λέει να ...εκμοντερνισθεί!
(Όπου εκμοντερνισμός= δουλεία!)
========================

=======================

Περικλής Κοροβέσης: Η ομάδα του Τσίπρα κατόρθωσε να εξαφανίσει την Aριστερά
Φρένο σύντροφε, ο εφιαλτικός κόσμος είναι μπροστά σου
Τι είναι «Εθνολαϊκισμός» και ποιος είναι ο Αληθινός και όχι ο Fake Φασισμός...
Η μεταμοντέρνα αποδόμηση των συνειδήσεων

----------------------
- Οι εξαγγελίες της κυβέρνησης για το μεταναστευτικό καταλύουν τα τελευταία ψήγματα της εθνικής κυριαρχίας
25 Νοεμβρίου 2019

Ανακοίνωση της Π.Γ. του ΕΠΑΜ

Τα νέα μέτρα που εξήγγειλε η κυβέρνηση της ΝΔ για την «αντιμετώπιση» του προσφυγικού/μεταναστευτικού, όχι μόνο δεν αποσκοπούν στην επίλυση του προβλήματος, αλλά αντίθετα στοχεύουν στο βάθεμα της εξάρτησης της χώρας μας και του ξεπουλήματος της εθνικής μας κυριαρχίας. Πιστή στο πνεύμα του νεοφιλελευθερισμού που υπηρετεί, η ΝΔ αντιμετωπίζει τις μεταναστευτικές «ροές» ως φυσικό φαινόμενο και εξαγγέλλει ότι θα τις αντιμετωπίσει με αστυνομικά και κατασταλτικά μέσα, όπως είναι η πρόσληψη επιπλέον συνοριοφυλάκων (400 για τον Έβρο και 800 για τα νησιά) και η δημιουργία «κλειστών προαναχωρησιακών κέντρων», δηλαδή φυλακών, για όσους εισέρχονται στη χώρα μας.

Η αναφορά του πρ. υπουργού Μεταναστευτικής Πολιτικής κ. Μουζάλα ότι «το μεταναστευτικό ρεύμα μας σώζει δημογραφικά», σε συνδυασμό με την ομιλία του νυν πρωθυπουργού για τη «γόνιμη ενσωμάτωση των μεταναστών στον εθνικό κορμό», αποδεικνύει ότι η Ελλάδα δεν αντιμετωπίζει «κρίση μετανάστευσης» λόγω μεταναστευτικών ροών, αλλά τις συνέπειες μιας σκόπιμης πολιτικής εγκλωβισμού μεταναστών και προσφύγων, με σκοπό, εκτός των άλλων, τη σταδιακή υποκατάσταση του εγχώριου πληθυσμού, ο οποίος μεταναστεύει ή πεθαίνει δημογραφικά λόγω της μνημονιακής κατοχής. Απόδειξη γι’ αυτό αποτελεί το γεγονός ότι ούτε η προηγούμενη, αλλά ούτε και η τωρινή κυβέρνηση έχουν πάρει κάποιο σοβαρό μέτρο για τη μείωση των εισερχομένων στην Ελλάδα, και ότι δεν ακολουθούνται οι διαδικασίες που θα επέτρεπαν σε όσους έχουν αναγνωριστεί ως πρόσφυγες να μεταβούν στη χώρα που επιθυμούν. Όσοι μπαίνουν στην Ελλάδα εγκλωβίζονται εδώ, καθώς δεν τηρούνται ούτε και οι συμφωνίες για μετεγκατάστασή τους σε χώρες της Δυτικής Ευρώπης. Την πολιτική αυτή συνεχίζει και επεκτείνει η ΝΔ, με τον νέο νόμο που έφερε στις 31 Οκτωβρίου, όπου προβλέπεται η αναγκαστική «ενσωμάτωση» και «αφομοίωση» των προσφύγων/μεταναστών στην ελληνική κοινωνία.

Η Ελλάδα για άλλη μια φορά γίνεται το «πειραματόζωο» στην επιχείρηση διάλυσης κρατών της νέας τάξης πραγμάτων. Με την αντικατάσταση του μόνιμου, εγχώριου πληθυσμού, του ελληνικού λαού, ο οποίος μεταναστεύει ή πεθαίνει δημογραφικά λόγω της μνημονιακής κατοχής, από ένα ετερόκλητο ξεριζωμένο, εξαθλιωμένο πλήθος ανθρώπων, οι οποίοι, στην πλειοψηφία τους, έχουν χάσει κάθε αίσθηση ότι ανήκουν κάπου, κάθε αίσθηση «πατρίδας», καταλύεται ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά που ορίζουν ένα κράτος, δηλαδή η παρουσία μόνιμα εγκατεστημένου πληθυσμού.

Με τη δημιουργία των «κλειστών προαναχωρησιακών κέντρων», που εξήγγειλε η κυβέρνηση της ΝΔ, επιχειρείται η μετατροπή της παραμεθορίου, και κυρίως των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου, σε «ζώνη ασφαλείας», κατά τις επιταγές πρώτα και κύρια της Γερμανίας. Με τον τρόπο αυτό, η χώρα μας εκτίθεται, όλο και πιο έντονα, διεθνώς σε πιέσεις, ιδίως από την Τουρκία, που επίσημα πλέον αμφισβητεί την κυριαρχία των νησιών «πρώτης υποδοχής» στο όνομα του «ανθρωπιστικού δικαίου». Κι όλα αυτά, προκειμένου να περάσουν ολοκληρωτικά τα νησιά υπό τη «διεθνή κυριαρχία» της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Ήδη, με πρόσχημα την «ενίσχυση» του ελέγχου στα σύνορά μας, το Ανατολικό Αιγαίο έχει μετατραπεί σε ζώνη μειωμένης κυριαρχίας από το ελληνικό κράτος, μια «γκρίζα» ζώνη η οποία ελέγχεται από ξένες, «συμμαχικές» δυνάμεις, τη FRONTEX και το ΝΑΤΟ. Εάν εφαρμοστεί το νέο σχέδιο της κυβέρνησης, η κατάσταση αυτή θα ενταθεί, οδηγώντας στην οριστική απώλεια της κυριαρχίας μας στην περιοχή και καταλύοντας και το δεύτερο κριτήριο ορισμού ενός κράτους, δηλαδή τα συγκεκριμένα σύνορα.

Ο εγκλεισμός των αιτούντων άσυλο σε κλειστά κέντρα κράτησης είναι παράνομος με βάση το διεθνές, αλλά και το εθνικό μας δίκαιο. Τα κέντρα αυτά, όχι μόνο θα εντείνουν τις αβίωτες συνθήκες για τους εγκλωβισμένους μετανάστες/πρόσφυγες και για τον ντόπιο πληθυσμό, αλλά ταυτόχρονα θα μετατρέψουν την χώρα μας σε προνομιακό χώρο κλεπταποδοχής θυμάτων traffiking (λαθρεμπορίου ανθρώπων). Για την αποδοχή αυτής της κατάστασης από τον ντόπιο πληθυσμό, η κυβέρνηση επιχειρεί εξαγορά των συνειδήσεων, με τα λεγόμενα «ανταποδοτικά μέτρα» (παράταση του μειωμένου ΦΠΑ, υπόσχεση για αναβάθμιση των υπηρεσιών κοινής ωφέλειας στα νησιά κλπ), αλλά και με την παροχή μιας θέσης εργασίας σε άτομα τα οποία, μη έχοντας άλλη επιλογή με την ανεργία που μαστίζει τη χώρα μας, θα δεχτούν να αναλάβουν τον ρόλο του «δεσμοφύλακα» στις νέες δομές-φυλακές.

Θα πρέπει, τέλος, να επισημάνουμε ότι δεν είναι πρώτη φορά στην ιστορία μας που τα νησιά μας χρησιμοποιούνται ως τόπος εγκλεισμού των διαφόρων κατά καιρούς «ανεπιθύμητων». Η αρχή γι’ αυτό είχε γίνει με την αναγκαστική παραμονή εκεί των Ελλήνων προσφύγων του Πόντου και της Μικράς Ασίας, ανοίγοντας έτσι τον δρόμο για να χρησιμοποιηθούν αργότερα ως τόποι εξορίας των πολιτικών κρατουμένων. Κατά τον ίδιο τρόπο και σήμερα, τα κλειστά κέντρα κράτησης είναι μια «πρόβα τζενεράλε» για την εισαγωγή των ιδιωτικών φυλακών στην Ελλάδα, ένα σχέδιο που ήδη μελετά η κυβέρνηση στα πλαίσια του «αναπτυξιακού» προγράμματος γενικής εκποίησης της πατρίδας μας.

Όπως όλα τα προβλήματα που αφορούν την εθνική μας υπόσταση, έτσι και το λεγόμενο «προσφυγικό» δεν μπορεί να λυθεί με κατασταλτικά μέτρα αστυνομικού τύπου, παρά μόνο με όρους ανεξάρτητου, κυρίαρχου κράτους, κατά τα προβλεπόμενα από το διεθνές δίκαιο.

Η παραμονή μας σ’ αυτό το μόρφωμα με αυτοκρατορικά χαρακτηριστικά, που λέγεται Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία δεν αναγνωρίζει κυρίαρχα κράτη στο εσωτερικό της, παρά μόνο «χώρους» που τους χειρίζεται κατά το δοκούν και κατά τα συμφέροντά της, και που το ίδιο της το εσωτερικό δίκαιο καταπατά τις αρχές του διεθνούς δικαίου και τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα, οδηγεί τη χώρα και τον λαό μας στην καταστροφή και τον εθνικό διαμελισμό. Εξίσου εθνικά επικίνδυνη είναι η διακυβέρνησή μας από αυτό το εθελόδουλο, δοσιλογικό πολιτικό προσωπικό, που για ιδιοτελή συμφέροντα επιμένει να μας κρατά εγκλωβισμένους σ’ αυτόν τον καταστροφικό μονόδρομο. Γι’ αυτό και δεν θα κουραστούμε να επαναλαμβάνουμε σε όλους τους τόνους ότι η εθνική μας απελευθέρωση είναι ζήτημα επιβίωσης!

Αθήνα, 25 Νοεμβρίου 2019
Η Πολιτική Γραμματεία του ΕΠΑΜ

...όλα έχουν την ουρά τους...

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου