Ενώ συνεχίζεται το αδιέξοδο στις διαπραγματεύσεις Σοσιαλιστών και Podemos για τον σχηματισμό κυβέρνησης, βαθαίνει και αυτό των Ισπανών πολιτών που, έξι χρόνια μετά την έξοδο από το μνημόνιο, βλέπουν να εκτοξεύονται τα ποσοστά όσων εργάζονται μεν αλλά απειλούνται με φτώχεια.
Η Ισπανία κατάφερε στα τέλη του 2013 να απαγκιστρωθεί πλήρως από τα δρακόντεια προγράμματα προσαρμογής, με τους θεσμούς να εξαίρουν τη μετέπειτα ταχεία ανάκαμψή της, αλλά ένας στους επτά απασχολούμενους απειλείται με φτώχεια, δηλαδή 2,6 εκατομμύρια εργαζόμενοι: περισσότεροι απ’ ό,τι πριν από την κρίση, το 2008, όταν ο αριθμός τους ήταν 2,37 εκατομμύρια. Κάποια δε στρώματα εργαζομένων, όπως οι νεότεροι των 35 ετών, οι ανειδίκευτοι και οι μερικώς απασχολούμενοι δεν έχουν καταφέρει να ανακτήσουν τον μέσο μισθό της προ κρίσης εποχής.
Είναι ενδεικτικό ότι, σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα στοιχεία της Ερευνας Μισθολογικής Αποτύπωσης, οι μέσες ετήσιες αποδοχές ανά εργαζόμενο είναι χαμηλότερες απ’ ό,τι το 2008 σε όλες τις ομάδες των εργαζομένων κάτω των 35 ετών: είναι περισσότερο από 1.500 ευρώ λιγότερες για τους νέους 20-24 ετών (από 13.293 το 2008 έφτασαν τα 11.775 το 2017), είναι σχεδόν 1.000 ευρώ λιγότερες στους νέους ηλικίας 25-29 (από 17.434 πήγαν στα 16.440 το ίδιο διάστημα) και μειώθηκαν κατά 700 ευρώ για την ηλικιακή ομάδα των 30-34 ετών.
Ολα αυτά, ενώ το ΑΕΠ αυξήθηκε κατά 15% και τα κέρδη των επιχειρήσεων σε μια πενταετία (2013-2018) αυξήθηκαν από 440.000 σε 510 δισεκατομμύρια ευρώ ξεπερνώντας τα προ κρίσης επίπεδα. Αλλά στην Ισπανία της ανάκαμψης οι μισθοί δεν ακολούθησαν ανάλογη πορεία ενώ δουλεύουν λιγότεροι και για μικρότερο χρόνο απ’ ό,τι πριν από την κρίση: η απασχόληση είναι 5% μειωμένη σε σχέση με το 2008 και οι ώρες εργασίας 10% λιγότερες.
«Οι συνταγές που εδώ και χρόνια εφαρμόζονται για το ξεπέρασμα της κρίσης γέμισαν την αγορά εργασίας με σειρά επισφαλών συνθηκών που τείνουν να μονιμοποιηθούν, ιδίως όσον αφορά τα μισθολογικά θέματα, πλήττοντας με περισσότερη ένταση ομάδες όπως τους νέους και τις γυναίκες», εξηγεί στην Pùblico ο οικονομικός αναλυτής Εδουάρντο Μπαγιόνα. Συνεπεία αυτού επεκτείνεται το φαινόμενο των φτωχών εργαζομένων, δηλαδή εκείνων που παρότι έχουν μια δουλειά (ή και περισσότερες) δεν τα βγάζουν πέρα και γνωρίζουν στερήσεις.
Από το 2014, όταν άρχισε η βελτίωση των μακροοικονομικών δεικτών, ο αριθμός των φτωχών εργαζομένων παρέμεινε σταθερά πάνω από 2,5 εκατομμύρια ενώ πλέον έφτασαν το ρεκόρ των 2,6 εκατ., δηλαδή το 13,8% των εργαζομένων.
Αυτή η φτωχοποίηση πλήττει πλέον και το 46% των ανέργων και το 12,8% των συνταξιούχων. Αποδεικνύοντας πως η μακροοικονομική ανάκαμψη δεν έχει διαχυθεί στο σύνολο της εργασιακής αγοράς ούτε έχει μεταφερθεί στο σύνολο της μικροοικονομίας, δηλαδή στις τσέπες των εργαζομένων.
Χ. Π.
Πηγή: https://www.efsyn.gr/oikonomia/diethnis-oikonomia/209090_rekor-ftohon-ergazomenon
================
Η «Σονάτα του Τόκυο»
Έκρηξη μερικής απασχόλησης, με μισθούς πείνας για …«μερική ζωή»
Φτώχεια και βία -- Η Βία της φτώχειας
Εργαζόμενοι Φτωχοί: Tο εργασιακό μοντέλο Μέρκελ - Σαμαρά
Στα όρια της φτώχειας το 50% των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα
Νεόπτωχοι οι Έλληνες εργαζόμενοι και συνταξιούχοι
Σχόλια