Τα δύο μέτρα και τα δύο σταθμά μπορεί να είναι κανόνας για τις κυβερνήσεις, αλλά υπάρχει και ένα όριο. Η κυβέρνηση Τσίπρα όχι μόνο δεν διαφέρει από τις προηγούμενες, αλλά αποδεικνύεται αντάξια της άθλιας αυτής πολιτικής παράδοσης. Αυτό δεν αφορά μόνο τον θεσμό του δημοψηφίσματος, τον οποίο προωθεί και συνταγματικά ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ούτε καν συζήτησε να θέσει προς έγκριση σε δημοψήφισμα την εθνικά κρίσιμη Συμφωνία των Πρεσπών. Αφορά και το δικαίωμα των πολιτών να διαδηλώνουν. Ρητορικά, βεβαίως, οι εκάστοτε κυβερνώντες δεν το αμφισβητούν, αλλά στην πράξη, όπως φάνηκε και στο συλλαλητήριο για το Μακεδονικό, έκαναν ό,τι μπορούσαν για να το τορπιλίσουν. ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩΣτο επιχειρησιακό επίπεδο η συνταγή που εφαρμόσθηκε είναι γνωστή και δοκιμασμένη. Μία μικρή ομάδα «χρήσιμων» μπαχαλάκηδων επιτέθηκε στην αστυνομική δύναμη που φρουρούσε τη Βουλή. Αυτή, αντί να τους απομονώσει, άδραξε την ευκαιρία και με τη μαζική χρήση χημικών διέλυσε το συλλαλητήριο, αδιαφορώντας για το γεγονός ότι στο Σύνταγμα ήταν ηλικιωμένοι και παιδιά.
- Αυτοί μπορεί να δηλώνουν αντιεξουσιαστές, αλλά στην πράξη αποδεικνύεται πως λειτουργούν ως μηχανισμός διάλυσης μαζικών λαϊκών διαδηλώσεων διαμαρτυρίας.
Παραλλήλως με το επιχειρησιακό σκέλος, έχουμε και το προπαγανδιστικό. Πριν ένα χρόνο, ο ΣΥΡΙΖΑ είχε ευθέως αποδώσει το τότε επίσης γιγαντιαίο συλλαλητήριο σε Χρυσαυγίτες και εν γένει ακροδεξιούς. Παρά τα εμπόδια που είχαν εγείρει και τότε και τώρα, ο τεράστιος αριθμός των συγκεντρωμένων από μόνος του αποτελούσε τότε και αποτελεί τώρα ένα μείζονος σημασίας πολιτικό γεγονός.
Κι αυτή τη φορά, το Μαξίμου έσπευσε να συνδέσει το συλλαλητήριο με την Ακροδεξιά. Επέρριψε, μάλιστα, την ευθύνη για τα επεισόδια σε ακροδεξιά στοιχεία.
- Σύμφωνα με όλες ανεξαιρέτως τις μαρτυρίες αυτοπτών, ωστόσο, τα επεισόδια τα προκάλεσαν ολιγάριθμοι μπαχαλάκηδες, οι οποίοι αφέθηκαν να φθάσουν μπροστά στη Βουλή, όπως προανέφερα, για να διεκπεραιώσουν την αποστολή τους.
Ας σημειωθεί ότι οι Τσίπρας και Κοτζιάς ξεκίνησαν τη διαπραγμάτευση με τα Σκόπια, θεωρώντας πως δεν θα συναντούσαν αξιόλογες κοινωνικές αντιδράσεις. Ο μεν Τσίπρας επειδή προέρχεται από μία ιδεολογική αφετηρία που γενικώς έχει την τάση να υποτιμά τα εθνικά θέματα. Ο δε Κοτζιάς, επειδή στο όνομα της “ενεργητικής εξωτερικής πολιτικής” -στην καλύτερη γι’ αυτόν περίπτωση- διολίσθησε σε έναν διπλωματικό βολονταρισμό.
Οι αντιδράσεις που προκλήθηκαν στο επίπεδο της κοινωνίας και διογκώθηκαν μήνες πριν την υπογραφή τη Συμφωνίας των Πρεσπών, διέψευσαν την αρχική θεώρηση των κυβερνώντων. Το Μακεδονικό αναδεικνύεται από πολιτικής και πιθανότατα και από εκλογικής απόψεως σε ζήτημα-κλειδί. Ο τρόπος, μάλιστα, που η κυβέρνηση εμμέσως πλην σαφώς τορπίλισε το συλλαλητήριο πεισμώνει και οργίζει τη μεγάλη πλειονότητα των πολιτών, μη εξαιρουμένων και αρκετών που το 2015 ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ.- Η έκδηλη πλέον σταλινική νοοτροπία και συμπεριφορά πιθανότατα θα αποδειχθεί συνταγή-μπούμεραγκ. Δεν θα είναι, άλλωστε, η πρώτη φορά στην Ιστορία που η κομμουνιστογενής Αριστερά θα πυροβολήσει τα πόδια της…
Blogger:
Είμαι σχεδόν σίγουρος ότι τα καλόπαιδα αυτά είναι οι κουκουλοφόροι που εμφανίζονται στα πρώτα λεπτά του παρακάτω Video να επιτίθενται στους αστυνομιούς....
Μιά εξήγηση μπορεί να είναι:
Βοναπαρτισμός (μια λέξη που πρέπει να θυμηθείτε!)
"Η ηγεσία έχει πείσει τον εαυτό της ότι βρίσκεται σε αποστολή. Θυμίζει τον ήρωα του έργου του Κ.Μαρξ για την 18η Μπρουμαίρ τον Λ.Βοναπάρτη. Ο Βοναπαρτισμός έχει μείνει γνωστός στην διεθνή βιβλιογραφία για έναν λόγο. Ως η έννοια με την οποία περιγράφεται η αποκοπή της κυβερνητικής εξουσίας από τους πραγματικούς κοινωνικούς συσχετισμούς της κοινωνίας και ως ένα είδος ακραίας γραφειοκρατίας η οποία αυτονομείται από τον περίγυρό της.
Ο Κ.Μαρξ δείχνει όχι μόνο πώς ο Βοναπάρτης αυτονομείται από τις κοινωνικές συγκρούσεις της εποχής του και τραβά τον δρόμο του, αλλά ότι είναι γεμάτο αυταπάτες (Ώχ κάτι μου θυμίζει....)
Πιστεύει ότι εξυπηρετεί τους μικρούς αγρότες που τον έχουν εκλέξει, ενώ στην πραγματικότητα εξυπηρετεί τις ανάγκες και τα συμφέροντα της ανερχόμενης τότε δημοκρατικής αστικής τάξης. Ότι είχε εγκλωβιστεί στην αυταπάτη ότι εξυπηρετούσε τους μικρούς αγρότες χάρη στα αντιφεουδαρχικά μέτρα που λάμβανε, ενώ στην πραγματικότητα με αυτά τα μέτρα άνοιγε τον δρόμο κυριαρχίας του νέου κοινωνικού συστήματος, του καπιταλισμού.
Ο Κ.Μαρξ δείχνει, επίσης, ότι ενώ ο Βοναπάρτης ήταν βουτηγμένος σε αυταπάτες, αυτές δεν τις είχαν όλοι όσοι συμμετείχαν στην ομάδα με την οποία κυβερνούσε. Αντίθετα, πολλοί από αυτούς είχαν συνείδηση ότι η πολιτική της διακυβέρνησης του Βοναπάρτη εξυπηρετούσε σε τελευταία ανάλυση άλλες δυνάμεις από εκείνες που νόμιζε ο ίδιος ότι εξυπηρετεί. Μάλιστα, τον είχαν πείσει ότι οι επιλογές που προωθούσαν και στήριζε και ο ίδιος ήταν μονόδρομος υπέρ των αγροτών, ενώ γνώριζαν καλά ότι σε τελευταία ανάλυση εξυπηρετούσαν το χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο."
===============
Χέρι-χέρι φασίστες και πολιτοφύλακες ΣΥΡΙΖΑ
Το σκηνικό
επαναλήφθηκε. Είκοσι συνήθεις μπαχαλάκηδες χέρι-χέρι με 20 παρακρατικούς
ασφαλίτες προσπάθησαν να διαλύσουν ένα συλλαλητήριο, που διογκωνόταν
και να ρίξουν στα φώτα των ΜΜΕ την αφεντιά τους και όχι το λαϊκό όγκο.
Παρέα τους, μια 20αριά χρυσαυγίτες με iq κάτω από το μηδέν, αλλά σταθεροί στην κολεγιά τους με την πολιτοφυλακή του ΣΥΡΙΖΑ!
Αυτό ήταν το σκηνικό στην πάνω πλατεία Συντάγματος χτες, μετά τις 2.30 το μεσημέρι και ενώ το μεγάλο πλήθος γέμιζε το χώρο, τους γύρω δρόμους, και ένα πολύ μεγάλο κομμάτι λαού ανέβαινε από τη Συγγρού και κατέβαινε τη Β. Σοφίας.
Το έργο επαναλαμβάνεται πανομοιότυπο εδώ και χρόνια. Όπου συγκεντρώνεται πολύς λαός η κυβέρνηση πρέπει να τον διαλύσει. Να τον φοβίσει να ξανακατέβει. Να στρέψει τα ΜΜΕ και τις συζητήσεις από τη συγκέντρωση σε επεισόδια. Από την ουσία στο τηλεοπτικό θέαμα.
Η τηλεόραση έχει κάνει ήδη τη δουλειά της εδώ και χρόνια. Εκπαιδεύει τα πλήθη να συνηθίζουν στην αδρεναλίνη του καναπέ. Με αμερικανοκίνητες ταινίες διαρκούς βίας, όπου ο θεατής ηδονίζεται από τη βία, συμμετέχοντας φαντασιακά στα δρώμενα, κρυμμένος πίσω από την ασφάλεια του σπιτιού του. Ένας κυριολεκτικός υπαρξιακός και πνευματικός αυνανισμός.
Σ' αυτά τα αντανακλαστικά απευθύνεται η εικόνα των ΜΜΕ. Ξέρουν τι συγκινεί τους πολίτες και τους το πουλάνε. Γιατί έτσι, πουλάνε περισσότερο τον εαυτό τους και τα προϊόντα τους. Έτσι πλουτίζουν και έτσι άρχουν, χέρι χέρι με την εκάστοτε εξουσία. Ανταλλάσσοντας τις δουλίτσες τους. Χρήματα έναντι προβολής. Εξουσία έναντι εξουσίας
Σ' αυτό το χέρι χέρι αλισβερίσι παίζουν, σαν και χτες, το ρόλο του χρήσιμου ηλίθιου οι φυσικοί αυτουργοί. Τα μπάχαλα. Δήθεν αναρχοαυτόνομοι, πρεζόνια, πληρωμένοι εξαθλιωμένοι μετανάστες, αλητοπιτσιρικαρία, χαβαλετζήδες, παρέα με ασφαλίτες που κάνουν τη δουλειά του κράτους και του παρακράτους. Και, όποτε το καλεί «το καθήκον», βαράνε παρέα, σαν και χτες, και οι χρυσαυγίτες. Αυτοί, σαν και χτες, «για τη Μακεδονία», αλλά τελικά για την προβοκάτσια.
Όλος αυτός ο συρφετός των 50- 100 νοματέων δεν έχει πιαστεί ποτέ σε ένα ντου από τα ΜΑΤ και την αστυνομία! Παρ όλο που είναι μπροστά τους και εμφανώς πιο αδύναμοι. Θαύμα! Γιατί, αν πιαστούν και απομονωθούν ποιόν θα βαράει πια η αστυνομία και σε ποιόν θα ρίχνει κρότου λάμψης και δακρυγόνα και ποιόν θα διαλύει!
Αυτό το «παιχνιδάκι», όπως το ονόμαζε χτες αστυνόμος σε συνάδερφό του, δίπλα μου, παίζεται εδώ και δεκαετίες. Γιατί δεν υπάρχουν καλά και κακά ΜΑΤ. Όλα τα ΜΑΤ είναι των κυβερνήσεων. Ρομπότ σε υπηρεσία. Ούτε υπάρχουν καλές και κακές ογκώδεις διαδηλώσεις. Όλες οι ογκώδεις διαδηλώσεις είναι κακές για τις κυβερνήσεις.
Όποιος από τους χτεσινούς πολίτες στο
Σύνταγμα, που δεν έχει ξανακατέβει σε διαδήλωση και δεν έχει αναπνεύσει
ξανά ασφυξιογόνα, αναρωτιέται γιατί τόση βία και μάλιστα κατά πολιτών, η
απάντηση είναι απλή: Για να κάθεστε στ αυγά σας. Η καλή σας κυβέρνηση
κυβερνάει για σας έτσι όπως κρίνει αυτή καλύτερα. Και δε σας πέφτει
λόγος. Ψηφίσατε, δεν ψηφίσατε; Βγάλτε το σκασμό λοιπόν κι όχι πολλά
κουνήματα.
Αυτοί που ψηφίζουν μαζί, χέρι χέρι, τη Θάνου, που πάνε μαζί στα Καστελόριζα, που περνάνε χέρι χέρι τα νομοσχέδια για τη δικαιοσύνη και που τραβάνε μαζί σε μάκρος τη δίκη των χρυσαυγιτών για τον Φύσα, αυτοί με την αστυνομία και τους πολιτοφύλακές τους οι μεν και με τους ανεγκέφαλους φασίστες τους οι δε, τα έκαναν λίμπα χτες στο Σύνταγμα. Χέρι χέρι. Όπως πάντα. Σχεδόν όπως πάντα.
Εχτές ήτανε στο συλλαλητήριο στην πλειοψηφία τους, τα χωριά που οι κυβερνήσεις εγκατέλειψαν, οι φτωχογειτονιές που οι κυβερνήσεις κατέστρεψαν, η επαρχία και οι δήμοι που η ελληνική οικονομική και κρατική εξουσία έχει παραπετάξει στα αζήτητα της ιστορίας. Και στα αζήτητα της Παιδείας. Και τους ρουφάει το υστέρημα στους φόρους και στις ψήφους.
Γι αυτό ίσως δεν φοβηθήκαν ούτε τα ΜΑΤ, ούτε τους χρυσαυγίτες, ούτε τους μπαχαλάκηδες πολιτοφύλακες του ΣΥΡΙΖΑ. Που σκόρπιζαν τη βία χέρι χέρι. Και δεν διαλύθηκαν. Δεν ήταν τόσο η Μακεδονία που τους δυνάμωνε έτσι. Ήταν η αυθεντική λαϊκότητά τους. Η ελληνικότητά τους.
Γ. Παπαδόπουλος - Τετράδης
======================
Αυτό ήταν το σκηνικό στην πάνω πλατεία Συντάγματος χτες, μετά τις 2.30 το μεσημέρι και ενώ το μεγάλο πλήθος γέμιζε το χώρο, τους γύρω δρόμους, και ένα πολύ μεγάλο κομμάτι λαού ανέβαινε από τη Συγγρού και κατέβαινε τη Β. Σοφίας.
Το έργο επαναλαμβάνεται πανομοιότυπο εδώ και χρόνια. Όπου συγκεντρώνεται πολύς λαός η κυβέρνηση πρέπει να τον διαλύσει. Να τον φοβίσει να ξανακατέβει. Να στρέψει τα ΜΜΕ και τις συζητήσεις από τη συγκέντρωση σε επεισόδια. Από την ουσία στο τηλεοπτικό θέαμα.
Η τηλεόραση έχει κάνει ήδη τη δουλειά της εδώ και χρόνια. Εκπαιδεύει τα πλήθη να συνηθίζουν στην αδρεναλίνη του καναπέ. Με αμερικανοκίνητες ταινίες διαρκούς βίας, όπου ο θεατής ηδονίζεται από τη βία, συμμετέχοντας φαντασιακά στα δρώμενα, κρυμμένος πίσω από την ασφάλεια του σπιτιού του. Ένας κυριολεκτικός υπαρξιακός και πνευματικός αυνανισμός.
Σ' αυτά τα αντανακλαστικά απευθύνεται η εικόνα των ΜΜΕ. Ξέρουν τι συγκινεί τους πολίτες και τους το πουλάνε. Γιατί έτσι, πουλάνε περισσότερο τον εαυτό τους και τα προϊόντα τους. Έτσι πλουτίζουν και έτσι άρχουν, χέρι χέρι με την εκάστοτε εξουσία. Ανταλλάσσοντας τις δουλίτσες τους. Χρήματα έναντι προβολής. Εξουσία έναντι εξουσίας
Σ' αυτό το χέρι χέρι αλισβερίσι παίζουν, σαν και χτες, το ρόλο του χρήσιμου ηλίθιου οι φυσικοί αυτουργοί. Τα μπάχαλα. Δήθεν αναρχοαυτόνομοι, πρεζόνια, πληρωμένοι εξαθλιωμένοι μετανάστες, αλητοπιτσιρικαρία, χαβαλετζήδες, παρέα με ασφαλίτες που κάνουν τη δουλειά του κράτους και του παρακράτους. Και, όποτε το καλεί «το καθήκον», βαράνε παρέα, σαν και χτες, και οι χρυσαυγίτες. Αυτοί, σαν και χτες, «για τη Μακεδονία», αλλά τελικά για την προβοκάτσια.
Όλος αυτός ο συρφετός των 50- 100 νοματέων δεν έχει πιαστεί ποτέ σε ένα ντου από τα ΜΑΤ και την αστυνομία! Παρ όλο που είναι μπροστά τους και εμφανώς πιο αδύναμοι. Θαύμα! Γιατί, αν πιαστούν και απομονωθούν ποιόν θα βαράει πια η αστυνομία και σε ποιόν θα ρίχνει κρότου λάμψης και δακρυγόνα και ποιόν θα διαλύει!
Αυτό το «παιχνιδάκι», όπως το ονόμαζε χτες αστυνόμος σε συνάδερφό του, δίπλα μου, παίζεται εδώ και δεκαετίες. Γιατί δεν υπάρχουν καλά και κακά ΜΑΤ. Όλα τα ΜΑΤ είναι των κυβερνήσεων. Ρομπότ σε υπηρεσία. Ούτε υπάρχουν καλές και κακές ογκώδεις διαδηλώσεις. Όλες οι ογκώδεις διαδηλώσεις είναι κακές για τις κυβερνήσεις.
- Οι κυβερνήσεις δεν θέλουν να διογκώνεται κανένα λαϊκό ρεύμα Ούτε να παίρνουν θάρρος οι πολίτες και να κατεβαίνουν στους δρόμους.
- Οι πολίτες είναι οι μεγάλοι εχθροί των κυβερνήσεων.
- Οι πολίτες πρέπει να είναι κλεισμένοι στα σπίτια τους. Είτε φοβισμένοι, είτε αδιάφοροι, είτε διχασμένοι. Κυρίως το τελευταίο. Και να κυβερνιόνται από τις κυβερνήσεις αδιαμαρτύρητα.
- Κυρίως, ανεξέλεγκτα. Αυτό κυρίως. Έρχονται που έρχονται μια φορά στα 4 χρόνια να ψηφίσουν οι πολίτες. Τι άλλο θέλουν; Δεν έχουμε δημοκρατία;
Αυτοί που ψηφίζουν μαζί, χέρι χέρι, τη Θάνου, που πάνε μαζί στα Καστελόριζα, που περνάνε χέρι χέρι τα νομοσχέδια για τη δικαιοσύνη και που τραβάνε μαζί σε μάκρος τη δίκη των χρυσαυγιτών για τον Φύσα, αυτοί με την αστυνομία και τους πολιτοφύλακές τους οι μεν και με τους ανεγκέφαλους φασίστες τους οι δε, τα έκαναν λίμπα χτες στο Σύνταγμα. Χέρι χέρι. Όπως πάντα. Σχεδόν όπως πάντα.
- Μια και δεν είχε ψυχή η αντισυγκέντρωση στα Προπύλαια, ένας λόγος παραπάνω έφερε «τα παιδιά» να ξεχαρμανιάσουν στην επάνω πλατεία. Αυτήν που μοιράζονταν με τους αριστερούς συντρόφους των αγανακτισμένων κάποτε. Αλλά, τότε η συνύπαρξη δεν ενοχλούσε τους ριζοσπάστες επαναστάτες. Τους ενοχλεί σήμερα!
Εχτές ήτανε στο συλλαλητήριο στην πλειοψηφία τους, τα χωριά που οι κυβερνήσεις εγκατέλειψαν, οι φτωχογειτονιές που οι κυβερνήσεις κατέστρεψαν, η επαρχία και οι δήμοι που η ελληνική οικονομική και κρατική εξουσία έχει παραπετάξει στα αζήτητα της ιστορίας. Και στα αζήτητα της Παιδείας. Και τους ρουφάει το υστέρημα στους φόρους και στις ψήφους.
Γι αυτό ίσως δεν φοβηθήκαν ούτε τα ΜΑΤ, ούτε τους χρυσαυγίτες, ούτε τους μπαχαλάκηδες πολιτοφύλακες του ΣΥΡΙΖΑ. Που σκόρπιζαν τη βία χέρι χέρι. Και δεν διαλύθηκαν. Δεν ήταν τόσο η Μακεδονία που τους δυνάμωνε έτσι. Ήταν η αυθεντική λαϊκότητά τους. Η ελληνικότητά τους.
Γ. Παπαδόπουλος - Τετράδης
======================
Σχόλια