Πριν από 50 χρόνια...
... όταν μας μιλούσαν για την πείνα στον κόσμο, πιστεύαμε ακόμη στην πρόοδο. Και δεν μπορούσαμε να φανταστούμε, τότε που ο άνθρωπος έκανε τα πρώτα του βήματα στο Φεγγάρι, πως στις αρχές του επόμενου αιώνα θα βλέπαμε στις πιο φτωχές πολιτείες του κόσμου ταραχές από πεινασμένους ανθρώπους και στις πιο πλούσιες πολιτείες αγρότες να καίνε τις σοδειές τους στους δρόμους. Ο κόσμος μας...
... πηγαίνει ανάποδα. Ποτέ άλλοτε, από τότε που άρχισε η ιστορία της ανθρωπότητας, δεν έπεφταν να κοιμηθούν νηστικοί τόσοι πολλοί άνθρωποι όσοι σήμερα. Σε ένα δισεκατομμύριο τους ανεβάζει ο ΟΗΕ. Ένα δισεκατομμύριο άνδρες, γυναίκες και παιδιά. «Είμαστε άραγε εμείς στις πλούσιες δυτικές κοινωνίες μας προφυλαγμένοι από την πείνα;» αναρωτιέται ο Ντομινίκ Ντελπιρού στην εφημερίδα «Λα Ντεπές».
- «Μέσα σε μισό αιώνα, η γεωργία των χωρών μας έκανε τεράστια βήματα και τάισε μπόλικα στόματα. Με τίμημα όμως μια τεχνολογική και ανθρώπινη μετάλλαξη που απέσπασε τους αγρότες από την πατροπαράδοτη παραγωγή και τους ενσωμάτωσε στον γιγάντιο μηχανισμό της ευρωπαϊκής γεωργικής βιομηχανίας.
- Ύστερα πέρασε ο νεοφιλελεύθερος θεριστής». Και από τότε, αυτοί που μας έτρεφαν έμειναν χωρίς καμιά προστασία. Στο έλεος της τύχης και των καιρών, όπως ακριβώς οι πρόγονοί τους. Το ίδιο ευάλωτοι όσο και οι Αφρικανοί καλλιεργητές. Αιχμάλωτοι του συστήματος.
- Μια χούφτα γιγάντιες επιχειρήσεις επέβαλαν τη συγκέντρωση και τον έλεγχο της παραγωγής και της διανομής τροφίμων. Και έτσι, όπως έγραψε ο οικονομολόγος Ουίλιαμ Γκρέιντερ στο αμερικανικό περιοδικό «Νέισον», μια νέα φεουδαρχία «μετέτρεψε τους αγρότες σε δουλοπάροικους στην ίδια τους τη γη».
... ευρωπαϊκή αγροτική πολιτική όξυνε τις ανισότητες μεταξύ των αγροτών. Το 70% των αγροτικών ενισχύσεων κατέληξε στα χέρια του 20% των μεγαλύτερων αγροτοβιομηχανικών επιχειρήσεων. Έτσι, σε παραδοσιακά αγροτικές χώρες όπως η Ιταλία, η Ισπανία και η Ελλάδα ο ενεργός αγροτικός πληθυσμός αποδεκατίστηκε: μειώθηκε στο ένα πέμπτο από αυτό που ήταν το 1950. Ο κόσμος μας σίγουρα πηγαίνει ανάποδα. Γιατί ενώ στις χώρες μας ο αγροτικός πληθυσμός μειώνεται επικίνδυνα, το ίδιο επικίνδυνα λιγοστεύουν και τα αποθέματα σε τρόφιμα. Στην Αυστραλία, τον Καναδά, τις ΗΠΑ και την Ευρωπαϊκή Ένωση μειώνονται σταθερά τα τελευταία χρόνια: 47,4 εκατ. τόνοι το διάστημα 2002- 2005, 37,6 εκατ. τόνοι το 2007, 27,4 εκατ. τόνοι το 2008. Ποιο χέρι θα μας ταΐσει αύριο μεθαύριο;
Οι αγρότες...
... είναι οργισμένοι. Οι ρίζες τους είναι βαθιές στο χώμα που δουλεύουν, όσο χρειάζεται για να μπορούν να καταλαβαίνουν ότι ο κόσμος μας πηγαίνει ανάποδα.
- Είναι ένας κόσμος με κυκλώματα διανομής που τους στραγγαλίζουν και με τρόπους παραγωγής που θέλουν να τους μετατρέψουν σε εξαρτήματα των μεγάλων αγροτοβιομηχανικών επιχειρήσεων. Αυτοί που θα τους άξιζε να ήταν οι πρώτοι, έχουν καταντήσει οι έσχατοι, στο καθημερινό τους σφιχταγκάλιασμα με τη φύση για να εξασφαλίσουν στην ανθρωπότητα τη ζωή.
- Blogger: Αξίζει να δείτε μια παλαιότερη εγγραφή σχετικά με το αγροτικό θέμα στη χώρα μας:
Λαός υπαλλήλων καταναλωτών ---->
Mεταγεννέστερη εγγραφή (26/1/2010)
Κάθε τάξη...
... έχει τους μύθους της. Η αστική τάξη τον μύθο του αυτοδημιούργητου επιχειρηματία, που ωστόσο γρήγορα κατέρρευσε κάτω από το βάρος της κρίσης. Και η αγροτική τάξη τον μύθο του επιδοτούμενου αγρότη, που ήλπιζε πως καμία χρονιά δεν θα ήταν πια δίσεκτη χάρη στην κοινή αγροτική πολιτική της Ευρώπης.
Η κρίση...
- ... διέψευσε πολλούς μύθους. Και αποκάλυψε τη γύμνια της ευρωπαϊκής εμμονής στην απελευθέρωση της αγροτικής οικονομίας, που στέρησε από τις χώρες κάθε εργαλείο με το οποίο θα μπορούσαν να τη ρυθμίζουν.
- Τι κι αν σήμερα καταβυθίζεται ο φιλελεύθερος μύθος και όλες οι κυβερνήσεις παρεμβαίνουν μαζικά για να σώσουν τις τράπεζές τους; Τι κι αν οι ΗΠΑ υιοθετούν «αντικυκλικές αγροτικές ενισχύσεις» για να στηρίξουν την εγχώρια αγροτική οικονομία; Στην Ευρώπη καταναλώνουμε ολοένα και περισσότερα εισαγόμενα αμερικανικά αγροτικά προϊόντα, αλλά στις Βρυξέλλες το δόγμα της απελευθέρωσης των αγορών ζει και βασιλεύει. Και η ευρωπαϊκή κοινή αγροτική πολιτική εμμένει στη δική της λογική: περιορισμός των κρατικών παρεμβάσεων, εγκατάλειψη της στήριξης των τιμών και των επιδοτήσεων, μείωση της αλληλεγγύης προς τους αγρότες.
- «Οι απόστολοι του φιλελευθερισμού ζητούν ολοένα και περισσότερη παραγωγικότητα», λέει ο Λοράν Χιρό στο γαλλικό περιοδικό «Μαριάν». «Γνωρίζουν άραγε πως τα τελευταία 60 χρόνια η γεωργία ήταν η πιο παραγωγική από κάθε άλλον τομέα της οικονομίας; Γνωρίζουν ότι σε χώρες υποτίθεται φιλελεύθερες, όπως οι ΗΠΑ, οι αγρότες τους είναι πολύ πιο χρεωμένοι από όσο οι δικοί μας;». Η πολιτική...
- Σε έρευνά τους, οι εφημερίδες «Χέραλντ Τρίμπιουν» και «Τάιμς της Νέας Υόρκης» αποκάλυψαν τις σκοτεινές πλευρές αυτής της πολιτικής. Από τα 50 δισ. ευρώ της κοινής αγροτικής πολιτικής- περίπου ο μισός προϋπολογισμός της Ευρωπαϊκής Ένωσης- ένα μεγάλο μέρος τους κατέληξε σε μεγαλοκτηματίες που μάλλον δεν τα είχαν ιδιαίτερη ανάγκη, όπως η βασίλισσα Ελισάβετ της Αγγλίας, ο πρίγκιπας Αλβέρτος του Μονακό και η Καθολική Εκκλησία. Και εκατοντάδες εκατομμύρια επιδοτήσεων στα ταμεία επιχειρήσεων που ελάχιστη σχέση έχουν με τη γεωργία. Η Ευρωπαϊκή Ένωση δίνει τη δυνατότητα χρηματοδότησης όλων των δραστηριοτήτων «που συμβάλλουν στην αγροτική ανάπτυξη», όπως της οδοποιίας ή των εξαγωγικών αγροτικών επιχειρήσεων (στις οποίες καταβάλλεται η διαφορά της ευρωπαϊκής τιμής από τη διεθνή τιμή ενός προϊόντος). Δεν είναι λοιπόν καθόλου παράδοξο που μεταξύ των ωφεληθέντων από την κοινή αγροτική πολιτική ξεχωρίζουν σήμερα μια ισπανική κατασκευαστική εταιρεία, η γερμανική εταιρεία ζαχαρωτών Ηaribo και τα γαλλικά πτηνοτροφεία Doux που, όπως γράφει η «Μοντ Ντιπλοματίκ», κατόρθωσαν «να συνδυάσουν τις επιδοτήσεις με τις απολύσεις».
Και οι αγρότες;..
... Κάθε χρονιά τους θα είναι δίσεκτη, όσο θα παραμένουν δέσμιοι του μύθου τους.
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&artid=4557214&ct=2
Σχόλια