Λαός υπαλλήλων καταναλωτών


Του Νικου Γ. Ξυδακη
Κατεβαίνεις την οδό Πειραιώς, αφήνεις πίσω την Αθήνα. Μα την αφήνεις; Πού τελειώνει η πόλη; Κατοικίες, εστιατόρια, διασκεδαστήρια, μουσεία, θέατρα, εμπορικά κέντρα, συγκροτούν ένα οικιστικό συνεχές· τα πολίσματα, οι συνοικίες, οι πυκνώσεις συγχωνεύονται, συγχρωτίζονται, συγκροτούν την Αθήνα - Αττική. Γιγάντια, βαριά, ελάχιστα αποκεντρωμένη.
Τα θηριώδη malls, πολυχρηστικοί μαγνήτες για αστικούς πληθυσμούς, είναι τα νέα ορόσημα. Μαγνήτες για κατανάλωση και διασκέδαση, χιλιάδες τετραγωνικά γεμάτα εμπορεύματα, βιτρίνες, σαγήνη. Οι διαφημιστικές γιγαντοαφίσες διαλαλούν στη μεταβιομηχανική οδό Πειραιώς το νέο mall 20 χιλιάδων τ.μ.: Εδώ χτυπά η καρδιά της Αθήνας!
Πράγματι. Η καρδιά του πολεοδομικού συγκροτήματος χτυπά στους ναούς της κατανάλωσης· αυτό μας έδειξαν τα πρόσφατα κυκλοφοριακά εμφράγματα της Συγγρού, στα εγκαίνια των νέων ηλεκτραγορών.
  • Με αναδυόμενη ύφεση, με ζοφερό οικονομικά τον χειμώνα, μισθοσυντήρητοι και μεροκαματιάρηδες συνωθούνται στα μεγαλοκαταστήματα για τη μοναδική προσφορά, για την ευκαιρία, για την κάλυψη διαρκώς νέων αναγκών, για τον προσωρινό κορεσμό της ασίγαστης δίψας.
  • Την ίδια στιγμή, τα μικρά μαγαζιά στενάζουν· οι μικρές επιχειρήσεις, που συγκροτούσαν την αόρατη μα ανθεκτική ραχοκοκκαλιά της εγχώριας αγοράς, συνθλίβονται και εξαφανίζονται, αδυνατώντας να αντεπεξέλθουν στον ανταγωνισμό.
  • Η κατάρρευση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων φαίνεται μοιραία, σαν να αλλάζουμε γεωλογικό αιώνα. Ποιος ωφελείται από τον μείζονα μετασχηματισμό; Ωφελούνται οι καταναλωτές, πέραν των θεαματικών προσφορών των πρώτων ημερών; Μέχρι στιγμής, κανένα εμπορικό κέντρο δεν λειτουργεί εκπτωτικά· μάλλον, το αντίθετο.
Το βέβαιο είναι ότι η κατάρρευση των μικρομεσαίων έχει αλυσιδωτές επιπτώσεις στο κοινωνικό σώμα·
  • Θύμα δεν είναι μόνο οι χρεοκοπημένοι, αλλά και η επιχειρηματικότητα: ποιος νέος θα ξεκινήσει δική του δουλειά σε αυτό το εξοντωτικό περιβάλλον; Tι ανατέλλει;
  • Ενας λαός υπαλλήλων, ετεροαπασχολούμενων, χωρίς φιλοδοξία, χωρίς ρίσκο, χωρίς καινοτομία, που μεταφέρουν χρήμα από τη μια τσέπη στην άλλη.
  • Σχόλιο Blogger: ήδη με τη μεθόδευση των φωστήρων που μας κυβερνάνε τα τελευταία 30 χρόνια υλοποιούμε την "οικονομία της φυλακής". Ήτοι ο ένας κλέβει τον άλλο μέχρις ότου γίνουμε όλοι το ίδιο φτωχοί, αφού συνάμα κανείς (ή τουλάχιτον λίγοι) ασχολούνται με την παραγωγή! Παραγωγή! χα! χα! χα! χα! ποιός την προστάτεψε, κανείς! Όλοι την έχουν απαξιώσει. (Οι βαλκάνιοι πολιτικοί μας υπέγραφαν στις Βρυξέλλες ότι χαρτί τους δίναν, αρκεί να πάρουν τα πακέτα! Μετά η μόνη ενασχόλησή τους ήταν το ξεκκοκάλισμά τους - πάντα νόμιμα! Όσο για την πραγματική ανάπτυξη και τους πραγματικούς παραγωγούς πλούτου - σ'αυτούς ανήκουν οι γεωργοί, αλλά και πολλοί μικρομεσαίοι επιχειρηματίες - δίναν κατά καιρούς ένα κομμάτι ψωμί για να μην τους χαλάνε το κλίμα της μάσας και ...Τώρα αν κάποιοι ενοχλήθηκαν για τον χαρακτηρισμό "βαλκάνιοι" που αφορά τους πολιτικούς μας, θέλω να δείτε αυτό>>>>>, αφού βλέπει κανείς εύκολα την καμπούρα του γείτωνα, αλλά ποτέ στη δικιά του!) {Μεταγεννέστερη (29/3/2009) προσθήκη σχετικά με την ποιότητα του πολιτικού μας προσωσικού και σχετικά με άλλο μεγάλο σκάνδαλο: τη διαχείρηση του σχεδίου Μάρσαλ: ... " έβλεπαν την ένταξη στο ΝΑΤΟ περισσότερο ως μέσον της πολιτικής επιβίωσής τους και αγωγό οικονομικής υποστήριξης παρά ως «δημοκρατική ασπίδα της ελευθερίας»...πλήρες το άρθρο εδώ---->}
  • Την κατάληξη των παραπάνω ήδη τη ζούμε:
  1. Εισάγουμε το μεγαλύτερο όγκο των τροφίμων που έχουμε ανάγκη ως χώρα, ενώ συνάμα έχει ερημωθεί η επαρχία (Ποιός φωστήρας και με ποιό αντάλλαγμα αποδέχθηκε αυτή την ποσόστοση στο γάλα, με αποτέλεσμα να τιμωρείται στην πραγματικότητα ο κτηνοτρόφος για την παραγωγή του, ενώ συνάμα πίνουμε γάλα - εισαγώμενη σκόνη - και τέλος πληρώνουμε το ακριβώτερο γάλα στην Ευρώπη, θύματα ενός καρτελ που κερδοσκοπεί! Κάποιος δεν έχει την ευθύνη για τα παραπάνω;)
  2. Αν στα παραπάνω προσθέσει κανείς την έλλειψη κάθε στήριξης της οικογένειας, φαίνεται σαν να υλοποιείται ένα σχέδιο απαξίωσης, ερημοποίησης της χώρας. Ακούγεται τραβηγμένο αλλά δεν μπορώ να καταλάβω γιατί άλλες χώρες (Γαλλία - Γερμανία, κ.λ.π.) βρίσκουν τους πόρους για στην οικονομική στήριξη των γεννήσεων, ενώ στην Ελλάδα ουδέποτε ασκήθηκε πολιτική φιλική προς τις γεννήσεις. Θα ισχυρισθείτε ότι η ελλάδα δεν είναι πλούσια χώρα και... Τρίχες! Η ελλάδα ανήκει στον πυρήνα των πλούσιων χωρών, απλά τα χρήματα υπάρχουν μόνο για λίγους... >>>>
  3. Μεταγεννέστερη εγγραφή (4/12/2008), με αφορμή τις κινητοποιήσεις των αγροτών. Το αγροτικό πρόβλημα της Ελλάδας πολύ σύντομα θα λυθεί. Με το ρυθμό απαξίωσης των γεωργών και της γεωργίας σε διάστημα μιας δεκαετίας από σήμερα, δεν θα υπάρχουν ενεργοί αγρότες. Από τη γεωργία θα έχει απομείνει το εξής: υπερήλικες που θα καλλιεργούν τον κήπο τους!
  4. Μεταγεννέστερη προσθήκη (29/12/2008): «ΤΩΝ φρονίμων τα παιδιά πριν πεινάσουν μαγειρεύουν». για να δείτε πως υπάρχουν σοβαρές χώρες που κυβερνώνται από πατριώτες και όχι θλιβερούς δικηγοράκους που απλά υπογράφουν υπακούουντας μόνο στο προσωπικό τους συμφέρον... υποθηκεύοντας το μέλλον τη χώρας.
  5. Μεταγεννέστερη εγγραφή.-------για τους αγρότες----->
  6. Μεταγεννέστερη εγγραφή (20/1/2009):
  7. http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_2_24/01/2010_388083 (Ο καρπός της γης ως ποιότητα ζωής)


    Ερχεται μπόρα...

    ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΡΙΑΝΤΗΣ

    Οι βλοσυροί αριθμοί έπεφταν σαν το χαλάζι -τόσο η ανεργία, τόσο τα ελλείμματα, τόσο η ανάπτυξη- προϊδεάζοντας για καταιγίδα διαρκείας... Ομως ένας άλλος αριθμός προκαλεί σοκ: Σύμφωνα με μελέτη του κορυφαίου ιατρικού βρετανικού περιοδικού «Λάνσετ», τουλάχιστον ένα εκατομμύριο θάνατοι εργαζομένων σε χώρες του πρώην «Υπαρκτού» οφείλονται στις «μαζικές ιδιωτικοποιήσεις» που εφαρμόστηκαν ως «θεραπεία-σοκ» μετά την κατάρρευση του «Υπαρκτού»... Συγκεκριμένα, οι «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς» που φιλοξενούν τη μελέτη σημειώνουν: «Η ταχεία μαζική ιδιωτικοποίηση στο πρώην σοβιετικό μπλοκ κατά το πρώτο μισό της δεκαετίας του '90 υπήρξε υπεύθυνη για τον πρόωρο θάνατο ενός εκατομμυρίου ανθρώπων, που θα μπορούσε να έχει αποφευχθεί»... Οι ιδιωτικοποιήσεις αυτές «οδήγησαν σε ευρύτατα διαδεδομένη ανεργία και σε κοινωνική αποσύνθεση» (Από τη στήλη του Γιώργου Δελαστίκ στο «Εθνος» προέρχονται τα ως άνω παραθέματα) *** Και ιδού η πρόσκαιρη (;) εκδίκηση της πραγματικότητος: Τώρα που μαίνεται η κρίση, και τα πανιασμένα πρόσωπα των Ευρωπαίων ιθυνόντων αποκαλύπτουν πανικό, τώρα ανακάλυψαν τις δημόσιες επενδύσεις και τον ρόλο του συκοφαντημένου κράτους! Πουθενά κουβέντα για ιδιωτικοποιήσεις και μονόφθαλμες «μεταρρυθμίσεις» (...Οι οποίες, στα καθ' ημάς, άρχισαν την εποχή του δεξιού, σημιτικού «εκσυγχρονισμού» -τότε άρχισε η υπονόμευση του ρόλου που είχε το Δημόσιο, τότε εμφανίστηκαν οι «απασχολήσιμοι» κτλ- και αποθεώθηκαν από την «καθ' ύλην αρμόδια» κυβέρνηση Καραμανλή) *** Αλλά το πάρτυ των μεσαζόντων και των καρτέλ δεν έχει τέλος: «Ακριβότερα έως και κατά 944% σε σχέση με τις τιμές που εισπράττουν οι παραγωγοί πωλούνται ορισμένα τρόφιμα και αγροτικά προϊόντα» (Ερευνα της ΠΑΣΕΓΕΣ - στο «Εθνος»)... Και μετά μου λες γιατί τα κάνουν λίμπα οι πιτσιρικάδες, υποβολέα...http://www.enet.gr/online/online_fpage_textid=41110556,49010076,54672156,70942876,77403676

    ====================
Μεταγεννέστερη προσθήκη (4/11/2008) (Αξίζει τον κόπο να ρίξετε μια ματιά στο παρακάτων άρθρο)
Καπάτσοι, πολυθεσίτες και πιθανόν, νεόπτωχοι

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_215_29/11/2008_294125
=======
Mεταγεννέστερη προσθήκη: (25/1/2009)



Εικόνα από το μέλλον




Tου Νικου Γ. Ξυδακη
Πριν από τέσσερις-πέντε δεκαετίες, όχι και τόσο παλιά δηλαδή, η φτωχή Ελλάδα υποδεχόταν το τουριστικό της θαύμα, αθώα και ειδυλλιακή. Ηταν η επιτομή της γραφικότητας, η χαρά του ανθρωπολόγου. Στα χωριά εδέσποζαν ο χωροφύλακας και ο παπάς, οι δημογέροντες του καφενείου, παιδιά κουρεμένα γουλί, γυναίκες ακαθορίστου ηλικίας με μαντίλες. Οι άνδρες άφαντοι· τους είχε καταπιεί η μετανάστευση.
Σταδιακά, οι άνδρες σταμάτησαν να μεταναστεύουν στη Γερμανία, την Αυστραλία, την Αμερική, οι δουλειές αβγάτιζαν στην ντόπια ανοικοδόμηση και στον τουρισμό, η αστυφιλία ερήμωσε τους δημογεροντικούς καφενέδες και γέμισε τα δυάρια και τριάρια, οι επήλυδες πρώην αγρότες ανακάλυψαν νέα επαγγέλματα: θυρωροί, κλητήρες, ψιλικατζήδες, λαχειοπώλες, τρικυκλατζήδες, μπακαλόγατοι – ό,τι σήμερα ονομάζεται ευσχήμως γραφειοκρατία και παροχή εξειδικευμένων υπηρεσιών. Η ύπαιθρος ερήμωσε, οι μπαξέδες έγιναν χέρσα αγροτεμάχια, τα χορτολιβαδικά μεταλλάχθηκαν σε οικόπεδα, η τηλεόραση εκσυγχρόνισε τα ήθη και ισοπέδωσε τις ντοπιολαλιές, το ουίσκι των επιδοτήσεων παραμέρισε το τσίπουρο και τα στυφόκρασα.
Παρομοίως, στα άστεα, δηλαδή στο ένα και τεράστιο Αστυ. Οι καφενέδες με πρέφα και ντεμπισίρι αντικαταστάθηκαν από καφετέριες φραπέ και φρέντο, οι δρομίσκοι ξεχείλισαν Ι.Χ. με δόσεις, οι λουτρομπιντέδες του Μάριου Χάκκα έγιναν τζακούζι σε αποικίες από μεζονέτες, η Ελλάς έπλεε πλησίστιος στη νεωτερικότητα των ευρωπαϊκών πακέτων.
Επιδοτούμενη ευημερία και εκσυγχρονισμός. Με ευρωπαϊκό χρήμα, με δανεικό χρήμα, με μαύρο χρήμα, με μαύρη εργασία μεταναστών. Μεταναστών; Ναι, η Ελλάδα εισάγει πια μετανάστες· οι γειτονικές χώρες, και οι πιο μακρινές, στέλνουν ανθρώπους πολύ φτωχούς, φτωχότερους από τους Ελληνες. Οι φτωχοί μετανάστες προσφέρουν άφθονη μαύρη εργασία, φτηνή, που μπαλώνει τρύπες και καλύπτει αδυναμίες. Η Ελλάς ευημερεί και με αυτούς, ξεκοκκαλίζοντας επιδοτήσεις, μαύρο χρήμα, αποταμιεύσεις, εφάπαξ, οικόπεδα, δάνεια και κυμαινόμενο επιτόκια... Χωρίς να το καταλάβει, τα έχει φάει όλα, ξεπουλάει έπιπλα και ασημικά, δανείζεται κι άλλο, κι άλλο... Και – Και ύστερα ήρθε η κρίση. Σαν θύελλα. Οικονομική, κοινωνική, πολιτική, συστημική. Οι πόλεις ξεχείλισαν μετανάστες και πρόσφυγες, απόκληρους και πρεζάκια, ζητιάνους και παιδιά των φαναριών· η νομαδική φτώχεια δεν κρύβεται. Μαζί της αναδύεται και η νέα φτώχεια των ιθαγενών· οι μεγαλωμένοι με υποσχέσεις ευημερίας αντικρίζουν ένα περίκλειστο σύμπαν που όταν δεν τους αποκλείει στις παρυφές με τους γκασταρμπάιτερ, τους στριμώχνει σε τόσες δα χαραμάδες, στη χαραμάδα του βασικού μισθού, στην υπερεργασία, στην επισφάλεια, στον δανεισμό. Στη διάψευση.
Διάψευση. Το 2009, τα ασανσέρ της κοινωνικής ανόδου, της επιχειρηματικότητας, μιας οποιασδήποτε κινητικότητας, τέλος πάντων, έχουν τεθεί εκτός λειτουργίας, μονίμως στο Off. Kαι οι σκάλες είναι κατειλημμένες από τέκνα, σόγια και ημετέρα πελατεία. Η πανεπιστημιακή μόρφωση, αποκτημένη με κόπο και χρήμα, πτυχίο, μάστερ, διδακτορικό, δεν ενεργοποιεί το ασανσέρ, τα βιογραφικά σωριάζονται σε συρτάρια και mailbox, δεν ανοίγουν θύρες· οι θύρες μισανοίγουν μόνο με μέσον.
Οποιος βγαίνει «έξω», πανεπιστημιακός μετανάστης, αν πετύχει καλές σπουδές και ειδίκευση, θα βρει μια καλή δουλειά, ανάλογη των προσόντων του. Δεν γυρνάει. Αν γυρίσει, τραβιέται σε άσκοπα ίντερβιου, απογοητεύεται, ξαναφεύγει. Ή μισοβολεύεται, μένει, και σιχτιρίζει.
Γυρνάω το βλέμμα στα ’80s. Εως τότε, το πτυχίο οδηγούσε σε μια δουλειά, ένα επάγγελμα, μια καριέρα. Υπήρχε ένας στοιχειώδης παραγωγικός ιστός, ο αγροτικός τομέας δεν είχε αποδιαρθρωθεί εντελώς, ο τουρισμός και η οικοδομή πρόσφεραν θέσεις εργασίας και εισόδημα, οι υπηρεσίες είχαν περιθώρια ανάπτυξης. Οι νέοι μηχανικοί, γιατροί, δικηγόροι επέστρεφαν στις επαρχίες τους και πρόκοβαν, ζούσαν καλύτερα απ’ ό,τι στην Αθήνα. Μια μειοψηφία μόνο επιθυμούσε να μπει στο Δημόσιο και να πορευτεί με τους γλίσχρους μισθούς του· το επέλεγαν φιλόλογοι, φυσικομαθηματικοί και γυμναστές, ίσως και μερικοί των οικονομικών· όλοι οι άλλοι αναζητούσαν τύχη στο ελεύθερο επάγγελμα και στον ιδιωτικό τομέα.
Από το ’90 και μετά, εκλείπει και αυτή η δυνατότητα. Η υπερπροσφορά μαύρης, φτηνής εργατικής δύναμης από τα πλήθη των μεταναστών, η επέλαση της χρηματοπιστωτικής οικονομίας και των ιδιωτικοποιήσεων, η απίσχνανση παραδοσιακών παραγωγικών δομών, η κατίσχυση ενός άπληστου καταναλωτικού ήθους, η απαξίωση των πτυχίων και της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης, η υποβάθμιση του δημόσιου χώρου, η υπερσυγκέντρωση στις κατασκευές και στο εμπόριο, όλα μαζί προκαλούν κατάρρευση των μικρομεσαίων στρωμάτων. Καταρρέουν οι υλικές προϋποθέσεις, καταρρέει ο ορίζοντας προσδοκιών, καταρρέει το πλαίσιο αξιών. Τα γράμματα δεν οδηγούν στα άρματα: όχι άνοδο και πλούτο, αλλά ούτε καν μια ήσυχη θεσούλα δεν προσφέρουν.
Εως πρόσφατα, όσοι πήγαιναν «έξω» ονειρευόντουσαν το εδώ, την πατρίδα, τη σωματική σχέση με την εστία, τη φύση, την οικογένεια και τους φίλους. Επέστρεφαν. Και μαζί έφερναν το δυναμικό τους, τη γνώση του έξω, τον κοσμοπολιτισμό μαζί με έναν υγιή πατριωτισμό. Οχι πια. Οσοι πάνε έξω για κάτι παραπάνω από μονοετές μάστερ σε βρετανική φάμπρικα, είπαμε: Μένουν εκεί. Και νοσταλγούν την Ελλάδα ως τόπο διακοπών, ως γραφικότητα.
Πολύ περισσότερο: Τώρα ακούω όλο και συχνότερα τους ίδιους τους νέους να θέλουν να φύγουν και να μην ξαναγυρίσουν. Και οι γονείς τους τι κάνουν; Τους συμπαραστέκονται.

  • Εξάγουμε μυαλά, τα καλύτερα μυαλά, τον ανθό της ελληνικής κοινωνίας. Ξαναγυρνάμε ειρωνικά και τραγικά, αντεστραμμένα, στο ’50 και το ’60, μείον την ελπίδα: στη γραφικότητα μιας χώρας γερόντων και δημογερόντων, χωρίς μυαλά, χωρίς νιότη.
  • Η Ελλάδα του 2020 δείχνει από τώρα το πρόσωπό της: χωροφύλακες, θυρωροί, σεκιούριτι, ντελίβιρι, λιμενοφύλακες, τσιτσερόνε, γκαρσόνια, ημιαπασχολούμενοι, χασομεράνε σε απέραντα καφενεία μη καπνιστών. Είναι το ίζημα του ελληνισμού. Ο αφρός βρίσκεται στη Διασπορά.
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_49_25/01/2009_300778
==========
Mεταγεννέστερη προσθήκη σχετικά με τους αγρότες:

Καταρρέει το εισόδημα των παραγωγών, στα ύψη οι τιμές στα ράφια

Δ. ΧΑΡΟΝΤΑΚΗΣ | Κυριακή 25 Ιανουαρίου 2009

Πριν από περίπου οκτώ μήνες, τον περασμένο Μάιο, η αγορά βρισκόταν στα όρια του παροξυσμού. Η «τρελή κούρσα» των τιμών των πρώτων υλών των τροφίμων στα διεθνή χρηματιστήρια των εμπορευμάτων είχε αναστατώσει τις διοικήσεις των εταιρειών, είχε προκαλέσει πανικό στο κυβερνητικό επιτελείο και φυσικά είχε επιβαρύνει για μία ακόμη φορά τους καταναλωτές. Ολα αυτά όμως την περασμένη άνοιξη. Από τους τελευταίους μήνες του 2008, με την εκδήλωση της χρηματοοικονομικής κρίσης άλλαξαν όλα τα δεδομένα.

Οι τιμές των αγροτικών προϊόντων κατέρρευσαν ακολουθώντας την πορεία των μετοχών. Κατέρρευσαν επίσης και οι τιμές των πρώτων υλών. Ηδη η αγορά εφοδιάζεται σε τιμές εντυπωσιακά χαμηλές. Μόνο που οι καταναλωτές δεν τις έχουν δει ακόμη. Και τούτο διότι τα τελικά προϊόντα παραμένουν στα επίπεδα προ της κρίσης. Τούτο συμβαίνει χαρακτηριστικά στην αγορά των αλεύρων. Οι τιμές των σιτηρών σημείωσαν δραματική πτώση στη διάρκεια των τελευταίων μηνών. Πηγές της αγοράς έλεγαν προς «Το Βήμα» ότι η τιμή του γαλλικού σιταριού κινείται στα επίπεδα των 185 ευρώ ο τόνος (στα επίπεδα των 145 ευρώ η χρηματιστηριακή του τιμή) ενώ πριν από ένα χρόνο η τιμή του κινούνταν στα επίπεδα των 310 ευρώ ο τόνος. Η μείωση της τιμής είναι μεγαλύτερη του 40%.

Ηδη οι αλευροβιομηχανίες μείωσαν τη τιμή του σιμιγδαλιού κατά περίπου 35%- το σιμιγδάλι χρησιμοποιείται για την παραγωγή ζυμαρικών και του λεγόμενου χωριάτικου ψωμιού- και από 650 ευρώ ο τόνος έπεσε στα 400 ευρώ, ενώ κατά 13% μειώθηκαν οι τιμές των λευκών αλεύρων τα οποία χρησιμοποιούνται για την παραγωγή του ψωμιού και των αρτοσκευασμάτων.

Παράλληλα ο ανταγωνισμός μεταξύ των αλευροβιομηχανιών είναι εξαιρετικά έντονος «τραβώντας τις τιμές προς τα κάτω»- και όχι μόνο γιατί είναι μεγάλος ο αριθμός τους, αλλά γιατί παράλληλα υπάρχει σοβαρό πρόβλημα ρευστότητας, με αποτέλεσμα η πληρωμή «τοις μετρητοίς» να δίνει μία επιπλέον έκπτωση της τάξεως του 10%. Οι μειώσεις των τιμών όμως έχουν φθάσει ως εκεί. Δεν έχουν βγει ακόμη από την «πόρτα» των βιομηχανιών ζυμαρικών, ζαχαροπλαστικής και των αρτοποιείων. Τούτο πρακτικά σημαίνει ότι οι καταναλωτές δεν μπορούν να τις απολαύσουν.

Πηγές της αγοράς εξηγούσαν τη συμπεριφορά των βιομηχανιών λέγοντας ότι με την «κούρσα» των ανατιμήσεων των πρώτων υλών δεν είχαν τη δυνατότητα να μεταφέρουν όλη την επιβάρυνση που δέχθηκαν στην κατανάλωση και ένα σημαντικό μέρος αυτής το απορρόφησαν. Τούτο είναι προφανές από τα αποτελέσματα που έδειξαν το 2007. Τα κέρδη των μεγαλύτερων εταιρειών του κλάδου ήταν οριακά- σε σημείο ώστε θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ακόμη και «λογιστικά».

Στη διάρκεια του 2008 τα αποτελέσματα έχουν σημειώσει ελαφρά βελτίωση. Και στην προκειμένη περίπτωση «ροκανίζουν» τον χρόνο βελτιώνοντας τις επιδόσεις τους, αν και θεωρείται βέβαιο ότι αργά ή γρήγορα ένα μέρος αυτών των μειώσεων θα εμφανιστεί στις λιανικές τιμές. Τα πράγματα ωστόσο δεν είναι ίδια στην αγορά του ψωμιού. Τα αρτοποιεία συνεχίζουν να διατηρούν τις τιμές υψηλά, όπως διαμορφώθηκαν στα τέλη του 2007, γεγονός το οποίο εκμεταλλεύτηκαν οι αρτοβιομηχανίες με το τυποποιημένο ψωμί, αλλά και τα σουπερμάρκετ με το τυποποιημένο ψωμί «ιδιωτικής ετικέτας», βελτιώνοντας συνολικά τη θέση τους στην αγορά- αποσπώντας έτσι μερίδιο αγοράς από τη βιοτεχνική αρτοποιία.

Ενώ όμως το περιώνυμο «κύκλωμα» σιτάρι- αλεύρι- ψωμί παρουσιάζει τα προαναφερόμενα χαρακτηριστικά, τα δεδομένα στην αγορά του γάλακτος αλλάζουν και μάλιστα δυναμικά. Πριν από λίγες ημέρες έκπληκτος ο υφυπουργός Ανάπτυξης κ. Γ. Βλάχος έπαιρνε τον νέο τιμοκατάλογο της γαλακτοβιομηχανίας Ολυμπος, σύμφωνα με τον οποίο η προτεινόμενη λιανική τιμή του παστεριωμένου γάλακτος σε χάρτινη συσκευασία μειώθηκε κατά 18 λεπτά το λίτρο, από 1,37 ευρώ στα 1,19 ευρώ. Βέβαια η νέα τιμή αφορά μόνο την ευρύτερη περιοχή της Κεντρικής Ελλάδας- από τη Φθιώτιδα ως τα Γρεβενά-, ωστόσο είναι ο πρώτος τιμοκατάλογος στον κλάδο που περιέχει direct μείωση της λιανικής τιμής και μάλιστα σημαντική. Και όπως λένε πηγές της εταιρείας, «θα δούμε πώς θα διαμορφωθούν τα πράγματα στο πρώτο τρίμηνο του χρόνου και δεν αποκλείουμε μείωση τιμών ακόμη και σε άλλα προϊόντα μας», ενώ προσθέτουν ότι «η μείωση της λιανικής τιμής προήλθε από αντίστοιχες μειώσεις όλων των συντελεστών του προϊόντος, δηλαδή του παραγωγού, του βιομηχάνου και του λιανεμπόρου».

Βέβαια προσφορές στο παστεριωμένο γάλα γίνονται και μάλιστα σημαντικές στη διάρκεια των τελευταίων δύο-τριών χρόνων, αλλά αυτές είναι περιορισμένης και συνήθως μικρής χρονικής διάρκειας. Η έμφαση στις προσφορές χρονολογείται από τότε που διαπιστώθηκε ότι το γάλα υψηλής παστερίωσης- οι μάρκες του οποίου εμπλουτίστηκαν με τα προϊόντα «ιδιωτικής ετικέτας» των αλυσίδων σουπερμάρκετ- κερδίζει με πολύ υψηλούς ρυθμούς έδαφος σε βάρος του παστεριωμένου.

Ιδιαίτερο πάντως ενδιαφέρον στην προκειμένη περίπτωση έχει το γεγονός ότι τουλάχιστον δύο εταιρείες, η συνεταιριστική Δωδώνη και η Μεβγάλ, βρίσκονται σε προσφορά στην αγορά της Αττικής με τιμές κάτω του ενός ευρώ το λίτρο από το περασμένο φθινόπωρο.

Η μείωση όμως, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, των λιανικών τιμών είναι προφανές ότι ασκεί πιέσεις και στις τιμές παραγωγού. Σύμφωνα με πηγές της αγοράς, οι τιμές παραγωγού στις περιοχές της Θεσσαλίας, της Μακεδονίας και της Θράκης κυμαίνονται από 0,36 ως και 0,38 ευρώ το λίτρο- τιμές που απολαμβάνουν οι μεγάλοι παραγωγοί, οι μικροί κτηνοτρόφοι εισπράττουν από 0,30 ως και 0,32 ευρώ το λίτρο. Η Ηπειρος αποτελεί ξεχωριστή περίπτωση γιατί εκεί η ισχυρή δύναμη είναι η συνεταιριστική Δωδώνη, η οποία δίνει και την υψηλότερη τιμή στον παραγωγό- ο ηπειρώτης κτηνοτρόφος εισπράττει 0,45 ευρώ λίτρο και όσοι πληρούν ορισμένα ποιοτικά στάνταρντ εισπράττουν 0,47 ευρώ.

Το «ντόμινο» των μειώσεων στην αγορά του γάλακτος ήταν θέμα χρόνου πότε θα αρχίσει, παρακολουθώντας αντίστοιχη εξέλιξη στην αγορά της γιαούρτης, και δεν είναι λίγοι εκείνοι που προεξοφλούν ότι στη διάρκεια των επομένων μηνών θα διαμορφώσει ισχυρή δυναμική. Μένει να φανεί...
http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=16&artid=252247
====
Σίγουρα όμως πρέπει να διαβάσετε το κείμενο: ...
  • "Το Δ΄ ΚΠΣ είναι το τελευταίο τέτοιου μεγέθους ευρωπαϊκό οικονομικό πακέτο για την Ελλάδα. Η τελευταία ευκαιρία για να διαμορφωθούν οι προϋποθέσεις αυτοτροφοδοτούμενης ανάπτυξης. Εάν σπαταληθεί σε ράφια και ποτήρια, δηλαδή σε δράσεις χωρίς πραγματική προστιθέμενη αξία για την οικονομία, τότε θα γίνουμε όλοι αργά ή γρήγορα αγρότες..." το πλήρες κείμενο εδώ.
====================
Σχετικά με το αγροτικό ζήτημα διάβασα μια ενδιαφέρουσα άποψη από ένα αρμόδιο. Αξίζει να την δείτε!
(κάντε Click στην παρακακάτω εικόνα...)




Σχετικά με το αγροτικό ζήτημα:

Tο αγροτικό μας ζήτημα στη νέα εποχή


Του Ανδρεα Κορακα*
Το αγροτικό ζήτημα είναι χαμηλά ιεραρχημένο και υποβαθμισμένο στην πολιτική και οικονομική ζωή του τόπου μας. Ερχεται στην επικαιρότητα με τα τρακτέρ. Φεύγει και ξεχνιέται μόλις ανοίξουν οι δρόμοι και τελειώσει το καθιερωμένο τηλεοπτικό φεστιβάλ. Tο αγροτικό ζήτημα εμφανίζεται στη χώρα μας σαν πρόβλημα που αφορά μόνο τους αγρότες, το κράτος και την Ε.Ε., σε διαρκές παζάρι επιδοτήσεων και παροχών, ερήμην της οικονομίας και της κοινωνίας.
Το αγροτικό ζήτημα ωστόσο βρίσκεται σήμερα στην καρδιά των προκλήσεων του 21ου αιώνα. Εμπλέκεται σε μεγάλα προβλήματα και λύσεις, που αφορούν τις δημογραφικές εξελίξεις, στα ζητήματα διατροφής, στα οικολογικά και τα ενεργειακά δεδομένα, το παγκόσμιο εμπόριο, τις σχέσεις υπαίθρου και πόλεων. Η εσωστρεφής και επιφανειακή θεώρηση του αγροτικού ζητήματος στη χώρα μας αδικεί τον πολυλειτουργικό ρόλο της γεωργίας και την ανάγκη συνθετικής αξιολόγησης των οικονομικών, κοινωνικών και οικολογικών της επιδόσεων.
Οι κρίσιμες υστερήσεις της αγροτικής μας οικονομίας εντοπίζονται στη χαμηλή ανταγωνιστικότητα των προϊόντων της, στις αρνητικές περιβαλλοντικές, και ποιοτικές της επιδόσεις, καθώς και στο αναχρονιστικό εγχώριο θεσμικό και οργανωτικό σύστημα που την υποστηρίζει.
Στη δεκαετία του ’80, οι αγρότες μας εισέπρατταν «τιμές Βρυξελλών» για απεριόριστες ποσότητες. Στη δεκαετία του ’90 ξεκινούν αλλαγές που σταδιακά οδήγησαν σε ριζική μεταρρύθμιση της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής που δεν παρεμβαίνει πλέον στη διαμόρφωση των τιμών παραγωγού. Στηρίζει τους αγρότες με ετήσιες εισοδηματικές ενισχύσεις, απεξαρτημένες από προϊόντα και ποσότητες, εξαρτώμενες ωστόσο από τις περιβαλλοντικές και ποιοτικές τους συμπεριφορές.
Η ελληνική γεωργία εξακολουθεί σήμερα να εισπράττει υψηλή χρηματοδοτική στήριξη από τη νέα ΚΑΠ για τους αγρότες (3 δισ. ευρώ το χρόνο έως και το 2013). Είναι με απόσταση η υψηλότερη στην Ε.Ε.-27 ως ποσοστό του ΑΕΠ της χώρας και ανά στρέμμα.
Ελληνική ύπαιθρος και γεωργία απέκτησαν κάθε είδους σύγχρονες υποδομές και οι αγρότες εκμηχανίστηκαν πλήρως, χάρη στα διαρθρωτικά ταμεία της Ε.Ε. και τους εθνικούς πόρους που προστέθηκαν. Οι αναγκαίες αυτές επενδύσεις δεν αποδείχθηκαν όμως ικανές να βελτιώσουν την ανταγωνιστικότητα της ελληνικής γεωργίας. Οι αγρότες αδυνατούν να αυξήσουν το εισόδημά τους από την εγχώρια αγορά αλλά και να βελτιώσουν τις εξαγωγικές τους επιδόσεις στη μεγάλη ευρωπαϊκή αγορά.
Επιδοτήσεις και επενδύσεις δεν αποδίδουν. Πρώτον, επειδή δε συνοδεύονται από τις απαραίτητες άυλες επενδύσεις οργανωτικού και θεσμικού χαρακτήρα, Δεύτερο, επειδή το υφιστάμενο υποστηρικτικό σύστημα της αγροτικής μας οικονομίας είναι αναχρονιστικό και ελέγχεται στην πράξη από το «βαθύ αγροτικό κράτος», που συνθέτουν ο αγροτοπατερισμός, οι συντεχνίες, η κρατική γραφειοκρατία και τα κομματικά πελατειακά δίκτυα.
Οι προκλήσεις της νέας εποχής επιβάλλουν να επενδύσουμε οπωσδήποτε στη γνώση και στο ανθρώπινο δυναμικό, διασυνδέοντας την αγροτική παραγωγή με την έρευνα, τις νέες τεχνολογίες, σύγχρονες συμβουλευτικές υπηρεσίες, καινοτόμες δράσεις. Να προσδιορίσουμε νομοθετικά τους κατά κύριο, και επικουρικό επάγγελμα αγρότες, προσελκύοντας σε αυτά δυναμικά και καταρτισμένα άτομα, κυρίως νέους. Να αποκτήσουμε επίσης πολιτική για την προστασία και τους κανόνες αξιοποίησης της αγροτικής γης.
Ο κατακερματισμός της προσφοράς και η ελαττωματική διασύνδεση της πρωτογενούς παραγωγής με τις αγορές, οφείλεται στον μικρό κλήρο, αλλά κυρίως στην ουσιαστικά ανύπαρκτη εμπορική οργάνωση των αγροτών, που αβοήθητοι δε λαμβάνουν τα μηνύματα των αγορών, ούτε ανταποκρίνονται ανάλογα. Το μέγεθος του κλήρου ωστόσο δεν είναι πανάκεια, ιδίως για την ποιοτική γεωργία. Το εγγειοδιαρθρωτικό είναι εξαιρετικά δύσκολο πρόβλημα που επιδέχεται επιμέρους και διαφοροποιημένες διορθώσεις ανάλογα με την περιοχή. Προτεραιότητα πρέπει ωστόσο να δοθεί στη συγκρότηση «Ομάδων Παραγωγών» επιχειρηματικού τύπου, στα πρότυπα που στηρίζει η ΚΑΠ. Οι Ο.Π. εκλογικεύουν ποσοτικά και ποιοτικά την προσφορά, πραγματοποιούν συλλογικές επενδύσεις, εφαρμόζουν, συμφωνημένα με τα μέλη και τους πελάτες τους, ποιοτικά και περιβαλλοντικά πρότυπα. Συναλλάσσονται με το εμπόριο και τη βιομηχανία, ως αξιόπιστοι και διαπραγματευτικά ισχυροί εταίροι. Είναι φανερό ότι ο κύκλος της υφιστάμενης εγχώριας αγροτοσυνεταιριστικής δομής έχει κλείσει οριστικά.
«Ευφυής», ποιοτική και φιλοπεριβαλλοντική γεωργία είναι απαραίτητες προϋποθέσεις για τη δόμηση ενός διεθνώς ανταγωνιστικού εγχώριου αγροδιατροφικού τομέα. Οι επιδόσεις μας σήμερα είναι πολύ χαμηλές. Βασικοί κανόνες της Ε.Ε. αγροτο-περιβαλλοντικοί και ασφάλειας των τροφίμων δεν εφαρμόζονται. Να επισημάνουμε ακόμη ότι η Ελλάδα κατατάσσεται στις χώρες που έχουν έντονα αρνητικό συνολικό οικολογικό αποτύπωμα.
Ακμαία αγροτική οικονομία δεν είναι εφικτή σε φθίνουσες οικονομικά κοινωνίες της υπαίθρου. Οι δραστηριότητες που έφερναν μέχρι πρόσφατα δουλειές και εισοδήματα στην ύπαιθρο απειλούνται.
Η «πράσινη ανάπτυξη» ταιριάζει ως αναπτυξιακό πρότυπο στη χώρα μας, με την αγροτική κοινωνία και οικονομία να διαδραματίζουν κεντρικό ρόλο. Δεν πρέπει ωστόσο να υποτιμηθούν οι δυσχέρειες που σε σημαντικό βαθμό αφορούν σε αυτονόητες κατακτήσεις για τις πλέον προηγμένες χώρες της Ε.Ε. Είναι ζητήματα που ο πολιτικός κόσμος της χώρας μας, πλην φωτεινών εξαιρέσεων, αποφεύγει να συζητήσει με τεκμηριωμένο και συγκροτημένο λόγο.
* Ο κ. Ανδρέας Κόρακας, έχει διατελέσει διευθυντής Αγροτικής Ανάπτυξης στην Ε.Ε. και γενικός γραμματέας στο υπ. Γεωργίας.
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economy_1_08/02/2009_302616
=========
Μεταγεννέστερη προσθήκη: (από μια χώρα που ξέρει να τιμά την παραγωγή και τους παραγωγούς της, την Ολλανδία) ΜΑΡΙΑΝ ΦΙΣΕΡ ΜΠΟΕΛ (Επίτροπος της Ευρωπαϊκής Ενωσης, αρμόδια για θέματα Γεωργίας)
==============
Mεταγεννέστερη προσθήκη (19/2/2009) σχετικά με την διαστροφή περι των αξιών εργασίας: αγρότη - παραγωγού και άλλων τινών....
* Τραπεζίτης. Τραπεζίτης είναι αυτός που θα βγάλει τον Μήτσο απ' το πρόβλημα στο οποίο τον έχωσε...
*Μήτσος. Μήτσος είναι ένα πρόβλημα που η λύση του δεν είναι ο Μήτσος...
* Ο παραγωγός.
Ας πάρουμε, ως υπόθεση εργασίας, έναν αμπελουργό. Νέου τύπου. Ας πούμε έναν γεωργό με αστική αντίληψη. Ο οποίος καλλιεργεί 20 στρέμματα αμπέλι καλής ποικιλίας. Ας αφήσουμε στην άκρη τα έξοδα για να το φυτέψει, τα τρία με τέσσερα χρόνια που θα πρέπει να περιμένει ώσπου να του αποδώσει καρπούς, καθώς και την προσωπική του εργασία. Ας παρακάμψουμε αυτήν την επένδυση και τα στάδια απόσβεσής της. Επίσης ας παρακάμψουμε την επένδυση του γεωργού σε μηχανήματα (τρακτέρ και λοιπή υποδομή) -ας
δεχθούμε ότι ο αγρότης μας τα δημιούργησε όλα αυτά με τον κρίνο και χωρίς δάνεια, ήγουν χρέη.
Αν λοιπόν καλλιεργήσει είκοσι στρέμματα και δεν τα παστώσει στο λίπασμα κάνοντας το σταφύλι (και το εκ τούτου κρασί) φαρμάκι, θα έχει μια απόδοση ένα με ενάμιση τόνον το στρέμμα. Αν όλα πάνε καλά (απο καιρό, από θεό κι από ελεύθερη αγορά) μείον τα έξοδά του (λιπάσματα, καύσιμα, μεροκάματα τρύγου) και αν
πιάσει καλή τιμή (πράγμα που συμβαίνει μία στις τρεις χρονιές, μία στις πέντε) ο γεωργός μας θα βάλει στην τσέπη του 2.000 έως 3.000 ευρώ, αν δεν μπει μέσα, ή αν δεν έρθει ίσα βάρκα-ίσα νερά.
Εννοείται ότι, αν μια χρονιά (πόσω μάλλον δύο-τρεις ή πέντε στις δέκα) ο αμπελουργός μας πάει στραβά, χρεώνεται διά βίου.
Με έναν λόγο και συνελόντι ειπείν ο καλός αυτός καλλιεργητής, όταν δεν λιμοκτονεί, βγάζει 200 έως 300 ευρώ τον μήνα -άντε να ζήσει, άντε να κάνει οικογένεια, άντε να μη λαλήσει.

..................................

Σημειωτέον ότι η άμπελος αυτής της χώρας και η ελιά είναι, θα έπρεπε να είναι, το χρυσάφι της! Μη σας γράφω τώρα τι τραβάει (με το κράτος κυρίως) ο οινοποιός για να οινοποιήσει, ας μείνουμε στον πρωτογενή παραγωγό.

Ο άνθρωπος αυτός, τον οποίον όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις απ' τη μεταπολίτευση και ύστερα έχουν χρίσει μεγαλοπρεπώς μαλάκα

οφείλει να ζήσει σαν ραγιάς με 200 ευρώ τον μήνα (κι αν) ή να πεθάνει πολύ οικονομικά κι όσο το δυνατόν πιο σύντομα (μπας και σωθεί το ασφαλιστικό σύστημα).

* Ο διαφημιστής.

Αν ο γεωργός βγάζει - δεν βγάζει και πάντως οφείλει να τη βγάζει με 2.000-3.000 ευρώ τον χρόνο, τόσα βγάζει ένας καλός διαφημιστής τη βδομάδα! παράγοντας αέρα, συχνά παραπληροφορώντας κι ακόμα ενίοτε εξαπατώντας.

Εννοείται ότι το ίδιο συχνά ανάμεσα στις στρατιές των θυμάτων του διαφημιστή είναι και ο εν λόγω αγρότης -είτε πρόκειται για το κινητό του, είτε για το σαμπουάν του, είτε για οτιδήποτε άλλο περί το οποίον ο διαφημιστής γανώνει το μυαλό του καταναλωτή.

Ακόμα κι ολιγαρκής να 'ναι ο γεωργός ή φιλοσοφημένος, ο καθημερινός πολιτισμός γύρω του διαμορφώνεται από τον διαφημιστή και τα σκυλιά δεμένα (με λουράκι μάρκας σκυλολέξ οπωσδήποτε!)...

* Ο δημοσιογράφος

Ή, αν προτιμάτε, ο Δημοσιογράφος. Αν ο διαφημιστής βγάζει 3.000 ευρώ στην καθισιά του, άλλα τόσα βγάζει ο δημοσιογράφος που τις κρίσιμες στιγμές έχει πληροφορήσει την κοινή γνώμη πόσο σκυλάς, ακαμάτης κι ανεπρόκοπος είναι ο γεωργός. Μάλιστα αν ο χαρτογιακάς δημοσιογράφος, εκτός από καλοπληρωμένος σμπίρος είναι και ξύπνιος σμπίρος, βγάζει άλλα τόσα με μια αργομισθία, κι άλλα τόσα πηγαίνοντας σύμβουλος σε έναν υπουργό (ώστε να διατηρεί το δικαίωμα να κάνει κριτική σε άλλους υπουργούς!) κι άλλα τόσα επί τόσα, αν πλευρίσει και κάποιον Δυνατό να του καθαρίζει καταστάσεις.

Είναι επίσης γνωστόν ότι ενίοτε και ο διαφημιστής και ο δημοσιογράφος βρίσκουν πολύ ακριβό το ελληνικό κρασί, πράγμα για το οποίο είναι βέβαιον ότι φταίνε οι δύο επίτιμοι (και, περιέργως, όχι ακόμα παρασημοφορημένοι) μαλάκες, δηλαδή ο γεωργός και ο οινοποιός.

* Ο Πολιτικός

Οχι, ο πολιτικός δεν βγάζει όσα ο διαφημιστής και ο δημοσιογράφος, αλλά μοιράζει παιχνίδι πόσα θα βγάλουν ο γιάπης, ο χοντρέμπορας, οι τράπεζες και το κράτος -όλοι απ' το αμπελάκι, το λιοστάσι και τον ιδρώτα των δύο αξιέπαινων μαλάκηδων που εξακολουθούν να εργάζονται κάτω από την αυστηρή επιτήρηση του δικαστή, υπό την φρούρηση του αστυνομικού και υπό τας ευλογίας του παπά. Πληρώνοντας επιπροσθέτως μίζες ή φακελάκια εις πάντα ενδιαφερόμενο κατσαπλιά που τους την έχει στήσει κατά τη μακράν κι απανδόκευτον οδόν του βίου σε αυτόν τον σκληρό πλην όμως δημοκρατικό κόσμο...

Πώς το έλεγαν οι Ρωμαίοι; «με το σπαθί και το άροτρο»!

Εμείς το 'χουμε κάμει (ως άξιοι Ρωμιοί) «με τα σάλια μου και τα κέρατά μου» -όπως οι σάλιαγκες, ο χοχλιοί, τα σαλιγκάρια...


ΣΤΑΘΗΣ Σ. 18.ΙΙ.2009 stathis@enet.gr
http://www.enet.gr/online/online_fpage_text/id=49424852
===========

  • Σχετικά με το αγροτικό ζήτημα, αξίζει να λάβετε υπ όψιν και το παρακάτω άρθρο.
  • * ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ (1)... «"Η Γη στο σφυρί" είναι ο τίτλος σχετικής έρευνας της ιταλικής εφημερίδας "La Repubblica", η οποία αποκαλύπτει ένα από τα πρόσωπα της "νέας αποικιοκρατίας"»: Δίχως όπλα, αλλά με το χρήμα τους πλούσιες χώρες «καταλαμβάνουν» (αγοράζοντας) εκατομμύρια στρέμματα εύφορης γης στον αναπτυσσόμενο για ιδία χρήση...

Από το «Βήμα»:

- «"Οι νεο-αποικιοκράτες της τρίτης χιλιετίας" γράφει ο ιταλός δημοσιογράφος Ετορε Λιβίνι "δεν χρειάζονται ούτε στρατιώτες ούτε κανόνια ούτε τανκς ούτε αεροπλάνα. Κάνουν τη δουλειά τους με φαινομενικά αθώα τρακτέρ. Και καταβροχθίζουν εκτάσεις στην Αφρική, στην Ασία και στη Νότιο Αμερική, χωρίς να χύνεται ούτε σταγόνα αίμα. Κατακτούν αγοράζοντας γη και καλλιεργώντας προϊόντα τα οποία κατόπιν εισάγουν στις χώρες τους"».

* Παραδείγματα: «Η εταιρεία Jarch Capital, στην οποία μετέχουν πρώην στελέχη της CIA και του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, αγόρασε προ ημερών 4 εκατ. στρέμματα στο Σουδάν, δίπλα στον Νείλο, ενώ η Daewoo αγόρασε τη μισή καλλιεργήσιμη γη της Μαδαγασκάρης, ένα νησί στο οποίο οι 7 στους 10 κατοίκους του λιμοκτονούν ζώντας κάτω από τα όρια της φτώχειας».

- «Τα ίδια κάνουν και οι Κινέζοι οι οποίοι υποφέρουν από τη λειψυδρία και προκειμένου να αντιμετωπίσουν το επισιτιστικό πρόβλημά τους έχουν από το 2007 αρχίσει να αγοράζουν εκατομμύρια στρέμματα στο Καζαχστάν, στο Σουδάν και στις Φιλιππίνες. Ακόμη και η Λιβύη του συνταγματάρχη Καντάφι δίνει πετρέλαιο για να αγοράσει αγρούς στη μακρινή Ουκρανία, ενώ 15 σαουδάραβες επενδυτές διέθεσαν 4 δισ. δολάρια για την εκμετάλλευση 5.000.000 στρεμμάτων στην ακόμη πιο μακρινή Ινδονησία, όπου θα καλλιεργήσουν ρύζι μπασμάτι το οποίο θα εξάγεται στην πατρίδα τους».

* ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ (2)... Η διεθνής οικονομική κρίση ωθείς τις κυβερνήσεις της περιοχής (Λατινική Αμερική) σε ριζοσπαστικότερες λύσεις και προσφέρει νομιμοποίηση στην... αριστερά της Αριστεράς: Λογικές όπως η αναδιανομή του πλούτου, οι εθνικοποιήσεις τραπεζών και η ενίσχυση της κρατικής παρέμβασης, που μέχρι χθες θεωρούνταν "αριστερισμοί" αντάξιοι μόνο ενός Τσάβες, τώρα προτείνονται από τον Αλαν Γκρίνσπαν και εφαρμόζονται (εννοείται, αποσπασματικά και προσωρινά) από τον Μπαράκ Ομπάμα».

Ο Πέτρος Παπακωνσταντίνου στην «Καθημερινή»:

-«Η "Μπολιβαριανή Εναλλακτική των Λαών της Αμερικής" (ALBA, στα ισπανικά "Αυγή") αποτελεί την αριστερή απάντηση στην FTAA. Ξεκίνησε το 2004, με πρωτοβουλία των Τσάβες και Κάστρο, οι οποίοι θεμελίωσαν με αμοιβαία επωφελή συνεργασία (πετρέλαιο από τη Βενεζουέλα -γιατροί, ερευνητές και εκπαιδευτικοί από την Κούβα). Στην πορεία, προστέθηκαν η Βολιβία του Μοράλες, η Νικαράγουα του Ορτέγα, ο Ισημερινός του Κορέα, η Ονδούρα και ο Δομίνικος. Τον Δεκέμβριο συμφώνησαν να ξεκινήσουν διαδικασίες για υιοθέτηση κοινού νομίσματος, του σούκρε. Η ALBA φιλοδοξεί να εξελιχθεί σε "σφιχτό" υποσύνολο της UNASUR, σε σοσιαλιστική κατεύθυνση».
http://www.enet.gr/online/online_fpage_text/id=14751876,22572548,36763524,44784900
===============
Mεταγεννέστερη εγγραφή (22/3/2009)

Η δύναμη της αγελάδας

Αγοράζουμε ένα μπουκάλι γάλα. Γιατί το αγοράζουμε, για το μπουκάλι ή για το γάλα; Ρητορικό ερώτημα- θέλουμε το περιεχόμενο.

Σε αυτή την απλή αλλά τόσο βασική αρχή μπορούν να στηρίξουν οι κτηνοτρόφοι τον αγώνα τους ενάντια στο καρτέλ, που υπάρχει- ακόμη και αν επισήμως δεν έχει καταδικαστεί. Οι κτηνοτρόφοι έχουν το αγαθό στα χέρια τους και αυτό τους καθιστά ισχυρούς στο νταλαβέρι με τους βιομηχάνους. Αυτό όμως που επικρατεί μεταξύ παραγωγών είναι η νοοτροπία του θύματος, διαμορφωμένη με απειλές και αποκλεισμούς. Κάπου εκεί παρεισφρέει και ολίγον μαρξισμός, η πεποίθηση ότι ο εργοστασιάρχης θέτει τους κανόνες. Λάθος. Χωρίς την αγελάδα ο συσκευαστής θα πάρει τα κεσεδάκια του και θα πάει σπίτι του. Η ιδέα δεν είναι πρωτότυπη, ανήκει στους γερμανούς κτηνοτρόφους που πριν από έναν χρόνο αποφάσισαν να σταματήσουν για 10 ημέρες την τροφοδοσία προς τις γαλακτοβιομηχανίες, για να μην πέσουν οι τιμές. Δεν θα ανακατέψουμε τα προβλήματα των Κεντροευρωπαίων με τα καθ΄ ημάς. Απλά επισημαίνουμε τη συνδικαλιστική μέθοδο.

Η επικαιρότητα θα έπρεπε να δημιουργήσει μια γαλακτοκομική ανησυχία στον κ. Σ.Χατζηγάκη. Είχε λόγους. Από τη μια ο εισαγγελέας, που χειρίστηκε το ζήτημα εκβίασης της ΜΕΒΓΑΛ, αποδέχτηκε εμμέσως την ύπαρξη καρτέλ. Από την άλλη η Vivartia, που σταμάτησε απροειδοποίητα να αγοράζει γάλα από την Ανατολική Μακεδονία και τη Θράκη. Ο υπουργός Γεωργίας παρακολουθεί τις εξελίξεις ως απλός θεατής. Μίλησε για τα πάντα τις τελευταίες ημέρες, για τα δάση, για τα οπωροκηπευτικά, απευθύνθηκε σε οννεδίτες για την αγροτική πολιτική, έδωσε υποσχέσεις για δώρα που έρχονται από την Ευρώπη.

Για το γάλα τίποτε. Θα πείτε, τούτα εμπίπτουν στις αρμοδιότητες του Ανάπτυξης, που θέλει να δει την τιμή του γάλακτος να πέφτει, για να πέσει και ο πληθωρισμός. Αν καταλάβαμε καλά, η κυβέρνηση δεν έχει πρόβλημα αν πίνουμε σκόνες αντί για φρέσκο γάλα. Τους αρκεί να διαφυλάξουν τα φέουδα και να μαγειρέψουν τους οικονομικούς δείκτες. Πρέπει να καταστεί σαφές ότι χωρίς δικά μας βουστάσια, θα ξεχάσουμε το φρέσκο γάλα. Αν πρέπει να διασφαλίσουμε τα «ζωντανά» δεν είναι για να κάνουμε χάρη σε 150.000 ντόπιους κτηνοτρόφους.

Είναι για να έχουμε τη βεβαιότητα, εμείς οι καταναλωτές, ότι θα πίνουμε στο διηνεκές «παστεριωμένο» και όχι «υψηλής παστερίωσης». Αυτό το επίθετο, το «υψηλής», σημαίνει ότι το γάλα είναι «σκοτωμένο», ότι «δεν έχει θρεπτικά συστατικά» (αυτά λένε οι επιστήμονες τροφίμων).

  • Εγινε μάλιστα μια ανεπίσημη έρευνα σε μεγάλο πανεπιστήμιο. Αφησαν γάλα υψηλής παστερίωσης έξω από το ψυγείο και δεν ξίνισε! Αν ήταν φρέσκο προϊόν, θα είχε μεταβληθεί το μικροβιολογικό φορτίο. Αυτό είναι το γάλα που θέλουν να μας πασάρουν οι μεγάλες βιομηχανίες για πολλούς λόγους (για τον εξής έναν δηλαδή: την αύξηση των κερδών τους). Θα αγοράζουν λίτρα από την άκρη του πουθενά, θα τα μεταφέρουν επί ημέρες και μετά, σε συνεννόηση με τα σουπερμάρκετ, θα μας τα πουλούν πανάκριβα.
  • Ας μην έχουμε αυταπάτες. Μόλις οι κτηνοτρόφοι γονατίσουν από τα χρέη και κάνουν μπριζόλες τα ζώα τους (όπως έγινε στη FΥRΟΜ), μόλις κλείσουν οι μικρές μονάδες συσκευασίας, το κουαρτέτο του καρτέλ θα ρίξει στην αγορά ό,τι θέλει, γάλα πανύψηλης παστερίωσης, σε τιμή κοσμηματοπωλείου.
Υπάρχουν ορισμένα ζητηματάκια στην Ανατολική Μακεδονία. Κατ΄ αρχάς τι θα το κάνουν το γάλα τους; Μιλάμε για τεράστια οικολογική καταστροφή, αν το πετάξουν. Βέβαια, υπάρχουν πάντοτε λύσεις, όταν δεν κολλάμε στην πεπατημένη. Αντί να χύσουν το προϊόν, μπορούν να το χαρίσουν στους μικρούς ανταγωνιστές του καταστροφέα τους, εκείνου που αθέτησε μονομερώς τις συμφωνίες.

  • Μετά θέλει σύμπνοια, πανελλαδικού επιπέδου, για να αντιστραφούν οι όροι. Δηλαδή από το «εγώ δεν αγοράζω από εσάς» να περάσουν στο «εμείς δεν πουλάμε σ΄ εσένα». Οι εκβιαστές να απομονωθούν.
  • Το ελληνικό γάλα καλύπτει τις ανάγκες της γαλακτοβιομηχανίας κατά 50%, έτσι οι πανίσχυρες εταιρείες είναι στην ανάγκη του βοσκού και του κτηνοτρόφου. Ακόμη και αν ληφθούν αποφάσεις για εισαγωγή όλης της αναγκαίας ποσότητας, φρέσκο γάλα δεν θα έχουν. Είναι ένα ωραίο πείραμα, για να δούμε πόσο καιρό θα αντέξουν οι καρτελοβιομηχανίες χωρίς την πρώτη ύλη. Το βέβαιον είναι ότι οι παραγωγοί θα πρέπει να κινηθούν μόνοι τους- αν περιμένουν προκοπή από την κυβέρνηση... σώθηκαν.
http://tovima.dolnet.gr/default.asp?pid=2&ct=32&artid=260502

==========
Μεταγεννέστερη εγγραφή: 12/4/2009

Αντάρτικο των συνεταιρισμών στην αγορά γάλακτος

Σάββατο 12 Σεπτεμβρίου 2009
Του Νίκου Β. Τσίτσα

Έχοντας ως παράδειγμα το επιτυχημένο έργο συνεταιριστικών γαλακτοβιομηχανιών και αγανακτισμένοι από τις χαμηλές τιμές που αγοράζουν την πρώτη ύλη αρκετές βιομηχανίες του κλάδου, συνεταιρισμοί γαλακτοπαραγωγών ανά την Ελλάδα, σχεδιάζουν να εισέλθουν στον τομέα της μεταποίησης του γάλακτος και της διάθεσής του στην αγορά
Σε συνεργασία με την ΠΑΣΕΓΕΣ και υπό το συντονισμό του νεοσύστατου Συνδέσμου Ελληνικής Κτηνοτροφίας δημιουργούν αυτόνομο δίκτυο διανομής μέσω των σούπερ μάρκετ της “Ελληνικής Διατροφής”. Σύμφωνα με πληροφορίες ετοιμάζονται να επενδύσουν σε εγκαταστάσεις επεξεργασίας και συσκευασίας γάλακτος η Ένωση Αγροτικών Συνεταιρισμών Αγρινίου, συνεταιρισμοί γαλακτοπαραγωγών του Νομού Λέσβου, η Ένωση Αγροτικών Συνεταιρισμών Κορινθίας και ενώσεις στην Δυτική και Κεντρική Μακεδονία.
ΕΒΟΛ
 Η συνεταιριστική οργάνωση από το Βόλο, ΕΒΟΛ δραστηριοποιείται σε όλη την γκάμα των γαλακτοκομικών ειδών. Σήμερα παράγει 28 κωδικούς, οι οποίοι αν και διανέμονται εκτός των ορίων του νομού Μαγνησίας σε όλη την επικράτεια με στόχο να διοχετευτούν και σε ανεπτυγμένες αγορές του εξωτερικού με πρώτη προτεραιότητα την Αγγλία. Η δυναμικότητα επεξεργασίας της μονάδας είναι 30 τόνοι αγελαδινό γάλα, 15 τόνοι αιγοπρόβειο και 5 τόνοι γίδινο γάλα. Τα προϊόντα της εταιρείας έχουν την καθολική αποδοχή της τοπικής κοινωνίας. Έγκυρες πληροφορίες αναφέρουν πως όταν το 2008 γνωστή αλυσίδα σούπερ μάρκετ, σταμάτησε να έχει στα ράφια της τα προϊόντα της ΕΛΒΟ στο Νομό Μαγνησίας δέχτηκε μποϊκοτάζ από το σύνολο των καταναλωτών οι οποίοι δεν ψώνιζαν από τα συγκεκριμένα καταστήματα. Η μείωση των πωλήσεων οδήγησε την αλυσίδα να επιδιώξει την άμεση επιστροφή των προϊόντων της ΕΛΒΟ, στα καταστήματά της.
Γάλα Πρώτο
 Η Πρότυπος Συνεταιριστική Βιομηχανία Γάλακτος Πατρών του Συνεταιρισμού Αγελαδοτρόφων Νομού Αχαΐας διαθέτει ιδιόκτητο εργοστάσιο επεξεργασίας γάλακτος από το 1962. Απασχολεί 50 άτομα και έχει δυναμικότητα 30τόνων γάλακτος ημερησίως. Διαθέτει πέντε κωδικούς προϊόντων οι οποίοι διακινούνται κυρίως εντός του νομού.
Τρίκκη

Η Ένωση Αγροτικών Συνεταιρισμών Τρικάλων παράγει 36 κωδικούς γαλακτοκομικών ειδών. Η εργοστασιακή μονάδα της εταιρείας Τρίκκη, ελέγχεται κατά 85% από την Ένωση Τρικάλων ενώ το υπόλοιπο 15% ανήκει στην ΕΑΣ Καρδίτσας. Σήμερα, η Τρίκκη εμφιαλώνει περί τους 12.000 τόνους γάλα, αγελαδινό και γίδινο. Το δίκτυο πωλήσεων των προϊόντων επεκτείνεται από τη Δυτική Θεσσαλία στη Λάρισα, τα Γρεβενά, την Αθήνα, αλλά και την Κοζάνη, τη Φλώρινα και την Καστοριά. Σύμφωνα με πληροφορίες το μερίδιο της αγοράς της εταιρείας στα Τρίκαλα φθάνει σχεδόν το 75% τόσο στο γάλα όσο και στα τυριά, ενώ στην Καστοριά εκτιμάται στο 50%. Τα έσοδα της εταιρείας το 2008, σύμφωνα με εκτιμήσεις κυμάνθηκαν στα επίπεδα των 16 εκατ. ευρώ.
“Από το ράφι στο χωράφι”
 Σχετικά με τις νέες πρωτοβουλίες των αγροτικών συνεταιρισμών της Λέσβου, του Αγρινίου και της Κορινθίας για τη δημιουργία εργοστασίων επεξεργασίας γάλακτος, ο Πρόεδρος του Συνδέσμου Ελληνικής Κτηνοτροφίας κος Παναγιώτης Πεβερέτος δήλωσε στο Capital.gr πως δεν γίνονται αποσπασματικά αλλά βάσει σχεδίου που έχουν επεξεργαστεί η ΠΑΣΕΓΕΣ και ο ΣΕΚ. Στόχος των οργανώσεων είναι τα συνεταιριστικά γαλακτοκομικά προϊόντα στην Ελλάδα να καταλάβουν σημαντικό μερίδιο της αγοράς.
 “Οι τιμές που αγοράζουν οι βιομηχανίες το γάλα από τους παραγωγούς είναι εξοντωτικές. Από 0,55 ευρώ που αγόραζαν το 2008 το κιλό, φέτος κατά μέσο όρο δίνουν 0,33 ευρώ. Κάποιες βιομηχανίες εκβιάζουν για να μειώσουν ακόμα περισσότερο την τιμή αγοράς στα 0,21 ευρώ. Αν υπολογίσει κανείς ότι το όριο ασφάλειας για τον παραγωγό είναι 0,35 λεπτά το κιλό καταλαβαίνεται πως οι γαλακτοπαραγωγοί ΄μπαίνουν μέσα΄ ενώ οι τιμές στα ράφια παραμένουν οι ίδιες και ακριβότερες για τους καταναλωτές”, επισημαίνει ο κ. Π. Μπεβερέτος. Σημειώνει πως η μείωση της κατανάλωσης του φρέσκου γάλακτος έχει οδηγήσει εσφαλμένα τους καταναλωτές στα γάλατα μακράς διαρκείας. “Η ποιότητα του φρέσκου γάλακτος είναι αναντικατάστατη. Τα μακράς διαρκείας γάλατα είναι χαμηλότερης ποιότητας γιατί έχουν παστεριωθεί σε υψηλές θερμοκρασίες με αποτέλεσμα να έχουν χάσει όλες τις θρεπτικές ουσίες τους. Έτσι δικαιολογείται η φθηνότερη τιμή τους σε σχέση με το φρέσκο. Οι συνεταιρισμοί δραστηριοποιούνται μόνο στην παραγωγή φρέσκου γάλακτος”, σημειώνει.
 “Έχουμε να αντιμετωπίσουμε τον πόλεμο των καρτέλ και κυρίως των σούπερ μάρκετ που ζητούν υπέρογκα ποσά για να τοποθετήσουν τα προϊόντα μας στα ράφια τους με αποτέλεσμα να αυξάνουν κατά πολύ το κόστος τους”, υπογραμμίζει. “Για 13 κωδικούς συνεταιριστικών γαλακτοκομικών προϊόντων έχουν ζητήσει μέχρι και 2.000.000 ευρώ μόνο για να τοποθετηθούν τα προϊόντα στα ράφια. Έχουμε μελέτες στα χέρια μας που δείχνουν ότι οι τοπικές κοινωνίες υποστηρίζουν τα συνεταιριστικά προϊόντα”, σημειώνει και επικεντρώνει στο πρόβλημα της διακίνησης των προϊόντων των συνεταιρισμών. “Προσπαθούμε να διαμορφώσουμε το δικό μας πανελλαδικό δίκτυο διανομής. Πρόσφατα η ΠΑΣΕΓΕΣ εξαγόρασε το 12% των σούπερ μάρκετ “Ελληνική Διατροφή΄(πρώην Coop Καταναλωτής) και έτσι το ποσοστό των συνεταιρισμών στην συγκεκριμένη εταιρεία έφτασε το 51%. Στα ράφια της Ελληνικής Διατροφής που διαθέτει σήμερα 1.600 σημεία πώλησης ανά την Ελλάδα, θα τοποθετούμε τα προϊόντα μας διατηρώντας χαμηλά την τιμή και “ψηλά” την ποιότητα. Στόχος μας είναι να συνεργαστούμε με τους υγιείς συνεταιρισμούς και να συμβάλλουμε στην εξυγίανση της αγοράς” δήλωσε.

Τέλος επισήμανε πως αν η κυβέρνηση δεν λάβει μέτρα αντίστοιχα των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων για την ενίσχυση της ελληνικής κτηνοτροφίας, οι επενδύσεις των συνεταιρισμών δεν θα έχουν αξία αφού σε σύντομο χρονικό διάστημα θα κάνουμε λόγο για αφανισμό των Ελλήνων κτηνοτρόφων.

Σύνδεσμος Ελληνικής Κτηνοτροφίας

Πάνω από 50 Ενώσεις Αγροτικών Συνεταιρισμών, πρωτοβάθμιοι συνεταιρισμοί και κτηνοτροφικοί σύλλογοι αλλά και μεμονωμένοι κτηνοτρόφοι από όλη τη χώρα συγκροτούν τον Σύνδεσμο Ελληνικής Κτηνοτροφίας, ο οποίος συστήθηκε τον Ιούλιο του περασμένου χρόνου Η συγκρότηση του Συνδέσμου Ελληνικής Κτηνοτροφίας ήταν αποτέλεσμα επαφών και συζητήσεων ανάμεσα στους κτηνοτροφικούς φορείς, με ζητούμενο την καλύτερη και αποτελεσματικότερη εκπροσώπηση του κλάδου, σε μια από τις δυσκολότερες περιόδους, κατά την οποία, σύμφωνα με τα μέλη της, το κόστος παραγωγής έχει ανέβει σε πολύ υψηλά επίπεδα, η λειτουργία της αγοράς χαρακτηρίζεται από έντονες στρεβλώσεις και το εισόδημα των κτηνοτρόφων έχει συρρικνωθεί δραματικά. Στις 15 Μαρτίου 263 αντιπρόσωποι απ΄όλη την Ελλάδα εξέλεξαν το 21μελές διοικητικό συμβούλιο του νέου φορέα.

http://www.capital.gr/News.asp?id=713720

====================================
Σχετικά με τις παθογένειες της Ελληνικής Οικονομίας.

Δέκα παθογένειες σε πλήρη έξαρση
Οι χρόνιες αδυναμίες της οικονομίας και του κράτους, υπό την επίδραση της κρίσης, προκαλούν νέες αβεβαιότητες και σκεπικισμό



Του Βασιλη Nεδου
Οι εορταστικές αυτές ημέρες έχουν φέτος νόημα διαφορετικό από το σύνηθες. Η Κυριακή του Πάσχα συνήθως δίνει έναυσμα χαράς, ωστόσο η αυριανή ημέρα βρίσκει πολλούς Ελληνες σε σταυροδρόμι κρίσιμο. Πολλοί βλέπουν το μέλλον τους με σκεπτικισμό, ακόμη περισσότεροι με αβεβαιότητα. Για πρώτη φορά, η εντεινόμενη οικονομική κρίση δικαιολογεί αυτή την περίσκεψη. Το ελληνικό μοντέλο ανάπτυξης εξέπνευσε. Η θρησκεία της πιστωτικής κάρτας μέτρησε όποια ζωή είχε και πλέον καθένας θα πρέπει να τα βγάλει πέρα με το πραγματικό εισόδημά του. Οι Ελληνες χρωστούν στις πιστωτικές κάρτες πάνω από 10 δισ, ευρώ. Η διεθνής χρηματοπιστωτική κρίση οξύνει τα προϋπάρχοντα προβλήματα και δημιουργεί νέα. Η αγορά εργασίας απορρυθμίζεται μέρα με τη μέρα, την ίδια στιγμή που όποιο κοινωνικό κράτος υπήρχε, καταρρέει μαζί με το ασφαλιστικό σύστημα. Περισσότεροι από 40.000 εργαζόμενοι γνωρίζουν ότι ήδη από την Τρίτη του Πάσχα, θα πρέπει να εργασθούν και να αμειφθούν μια ημέρα λιγότερη. Οι ελεγκτικοί μηχανισμοί αδυνατούν να συλλέξουν έστω και ένα από τα σχεδόν 15 δισεκατομμύρια ευρώ, τα οποία διαφεύγουν από τη φορολογία. Αντιθέτως, το κράτος υιοθετεί παρανομίες, επιβάλλει έκτακτες εισφορές στους νομιμόφρονες και εξοικονομεί πόρους από κρίσιμους τομείς όπως το περιβάλλον. Παράλληλα, πυλώνες της ανάπτυξης παραμένουν υπό αναιμική χρηματοδότηση. Η Παιδεία μετά τις συνεχιζόμενες κινητοποιήσεις αδυνατεί να ορθοποδήσει και το κράτος δεν δίνει ούτε ένα ευρώ παραπάνω από εκείνα που είχε υποσχεθεί. Στην έρευνα, εκείνο δηλαδή το πρωτοποριακό κομμάτι της καινοτομίας το οποίο στον υπόλοιπο κόσμο αντιμετωπίζουν ως την ατμομηχανή που θα τραβήξει την οικονομία έξω από την κρίση, γίνονται περικοπές της τάξης του 10%. Οσοι ασχολούνται με τον Τουρισμό, προσεύχονται ώστε να βγάλουν το καλοκαίρι. Σε αυτό το ζοφερό σκηνικό απορρύθμισης το κράτος δεν μπορεί να ασκήσει αποτελεσματικά ούτε τα βασικά καθήκοντά του, με αποτέλεσμα την έκρηξη της εγκληματικότητας.

1. Ελαστικοποίηση εργασίας και ανεργία

Η εργασία, η προστασία της οποίας προβλέπεται ακόμη και από το Σύνταγμα, έχει πάψει να θεωρείται δεδομένη. Ηδη η κυβέρνηση με τον πλέον επίσημο τρόπο, διά του πρωθυπουργού, υιοθέτησε την πρόταση του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου Αθηνών για μείωση των ημερών εργασίας και αποδοχών. Των πρωθυπουργικών επισημάνσεων είχε προηγηθεί η εγκαινίαση του νέου εργασιακού μοντέλου στη Β. Ελλάδα από τον επιχειρηματία κ. Πάνο Μυλωνά. Εν τω μεταξύ, παρά την ελαστικοποίηση της εργασίας, η ανεργία καταγράφει διαρκώς ανοδική πορεία. Τον Ιανουάριο άγγιξε το 9,4%, το οποίο σε απόλυτους αριθμούς μεταφράζεται σε 75.000 περισσότερους ανέργους σε σχέση με τον αντίστοιχο μήνα του 2008. Η Τράπεζα της Ελλάδος (ΤτΕ) υπολογίζει ότι έως το τέλος του 2009, η ανεργία θα αυξηθεί κατά 0,5 έως 0,8% επιπλέον. Η αύξηση αυτή συνεπάγεται και ταυτόχρονη διεύρυνση των ανισοτήτων, καθώς –όπως επισημαίνεται και στη σχετική έκθεση της ΤτΕ– σε αυτή τη φάση πλήττονται ευπαθείς ομάδες εργαζομένων όπως οι ανειδίκευτοι εργάτες με χαμηλό επίπεδο εκπαίδευσης, οι προσωρινά απασχολούμενοι και οι μετανάστες.

2. Φοροδιαφυγή

Ο διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος κ. Γιώργος Προβόπουλος έχει ορίσει τη φοροδιαφυγή στο 20% των συνολικών εσόδων του Δημοσίου από τη φορολογία. Αυτό σημαίνει ότι τα δημόσια ταμεία στερούνται από 15 δισεκατομμύρια ευρώ. Αν προστεθούν σε αυτά, τα χρήματα τα οποία το κράτος δεν μπορεί να συλλέξει λόγω αδυναμίας των ελεγκτικών μηχανισμών, τότε το ποσό εκτοξεύεται στα 40 δισεκατομμύρια ευρώ. Στην ΤτΕ υπολογίζουν ότι εάν αντιμετωπιστεί η φοροδιαφυγή αποτελεσματικά, είναι εφικτός ο μηδενισμός του δημοσιονομικού ελλείμματος έως το 2012.

3. Κατάρρευση του κοινωνικού κράτους και των ασφαλιστικών Ταμείων

Μετά την περιπέτεια των ομολόγων, τα ασφαλιστικά Tαμεία έχουν ν’ αντιμετωπίσουν πλέον το ενδεχόμενο της κατάρρευσης. Το ασφαλιστικό σύστημα, έτσι όπως ιστορικά αναπτύχθηκε στην Ελλάδα, ήταν ο κύριος (αν όχι ο μόνος) άξονας του κοινωνικού κράτους. Μόλις την προηγούμενη εβδομάδα η Εθνική Αναλογιστική Αρχή προειδοποίησε ότι μόνη λύση για τη διάσωση του συστήματος, είναι να ενταχθούν όλοι οι μισθωτοί ανεξαιρέτως σε ενιαίο ταμείο ασφάλισης με συνταξιοδότηση στα 65 χρόνια. Εάν εξακολουθήσει να υφίσταται το σημερινό καθεστώς, το έλλειμμα του ΙΚΑ και μόνον θα αγγίζει το 8% επί του ΑΕΠ, μετά 50 χρόνια. Πριν από την Αναλογιστική Αρχή αντίστοιχες εκτιμήσεις και προβλέψεις έχουν κάνει τόσο το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο όσο και η Ευρωπαϊκή Ενωση.

4. Το κράτος παρανομεί υπό την πίεση του δημόσιου χρέους

Τα 280 δισεκατομμύρια ευρώ του δημοσίου χρέους δεν συσσωρεύθηκαν σε μια νύχτα. Πρόκειται για ένα ζήτημα το οποίο κάθε χρόνο παρέπεμπαν οι εκάστοτε ιθύνοντες στις ελληνικές καλένδες, ώσπου έσκασε σαν βόμβα εν μέσω κρίσης, κυρίως λόγω της αυστηρής δημοσιονομικής πειθαρχίας την οποία επιβάλλει η Ε.Ε. Η τακτική των διαρκών αναθεωρήσεων στα δημοσιονομικά στοιχεία είναι ενδεικτική της σοβαρότητας με την οποία αντιμετώπιζαν το δημόσιο χρέος οι εκάστοτε κυβερνήσεις. Ετσι, με την «καυτή πατάτα» ανά χείρας, το κράτος αναγκάζεται να παρανομεί προκειμένου να συγκεντρώσει ψίχουλα για να κλείσει τη δημοσιονομική τρύπα. Ενα από τα μέτρα που εξετάζεται σοβαρά είναι η «τακτοποίηση», όπως την ονομάζουν στο υπουργείο ΠΕΧΩΔΕ, των ημιυπαίθριων χώρων. Να πληρώσουν δηλαδή οι ιδιοκτήτες ακινήτων ένα χαράτσι προκειμένου να νομιμοποιήσει το κράτος την παρανομία τους. Κάπως έτσι ελήφθη λίγο νωρίτερα και η απόφαση για την έκτακτη εισφορά από τους 128.000 υψηλά αμειβόμενους μισθωτούς, εκείνους δηλαδή που δεν αποφεύγουν τη φορολογία. Στο γενικότερο κλίμα χαλάρωσης, συγκροτημένες ομάδες πίεσης, όπως είναι οι κατασκευαστές, ζητούν αναστολή του «πόθεν έσχες» για την αναθέρμανση της αγοράς.

5. Βία και εγκληματικότητα

Τους τελευταίους μήνες η ΕΛ.ΑΣ. εμφανίζει, παρά τις προσπάθειες, εικόνα διάλυσης. Τα στατιστικά στοιχεία που αφορούν την εγκληματικότητα είναι χαρακτηριστικά. Το 2008 σημειώθηκαν 139 ανθρωποκτονίες, από 128 το 2007. Διαρρήξεις σπιτιών, ληστείες και κλοπές οχημάτων αυξήθηκαν επίσης κατακόρυφα. Στο πρώτο τρίμηνο του 2009 καταγράφονταν 4 - 5 ένοπλες ληστείες καθημερινά και 40 ληστείες τραπεζών ανά μήνα. Ο ίδιος ο αναπληρωτής υπουργός Εσωτερικών κ. Χρήστος Μαρκογιαννάκης συμμερίζεται μια ευρέως διαδεδομένη εντός της ΕΛ.ΑΣ. άποψη, σύμφωνα με την οποία μικροπολιτικές σκοπιμότητες δεν αφήνουν τους αστυνομικούς να κάνουν σωστά τη δουλειά τους. Νέο, ποιοτικό στοιχείο που αναδεικνύει την αδυναμία της ΕΛ.ΑΣ. να αντιμετωπίσει τα αυξανόμενα κρούσματα βίας και εγκληματικότητας είναι ότι οι κακοποιοί έχουν ξεπεράσει τις φοβίες τους απέναντι στους ένστολους και τους πυροβολούν εν ψυχρώ.

6. Η χρεoκοπία του μοντέλου της υπερκατανάλωσης

Αν η παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση ανέδειξε κάποιον κίνδυνο με τρόπο έντονο, αυτός είναι σίγουρα το χρέος από τον λεγόμενο «δυτικό» τρόπο ζωής. Τα ελληνικά νοικοκυριά εθίστηκαν σε αυτή την κουλτούρα με αποτέλεσμα μόνον οι ληξιπρόθεσμες δόσεις τους να ξεπερνούν σήμερα τα 700 εκατομμύρια ευρώ. Οι Ελληνες χρωστούν στις τράπεζες για τις συναλλαγές τους με πιστωτικές κάρτες συνολικά 10 δισεκατομμύρια ευρώ. Σύμφωνα με τα στοιχεία, περίπου το 7% όλων όσοι έχουν πιστωτικές κάρτες αδυνατούν να πληρώσουν τις δόσεις τους για περισσότερους από δύο μήνες. Οι πλέον αισιόδοξοι εκτιμούν ότι αυτή τη στιγμή υπάρχουν περισσότερα από 500.000 νοικοκυριά τα οποία είτε δεν μπορούν να καταβάλλουν τις δόσεις τους, είτε διαθέτουν για την αποπληρωμή των χρεών τους σχεδόν το μισό εισόδημά τους.

7. Τουρισμός

Η «βαριά βιομηχανία», όπως συχνά αποκαλείται, της ελληνικής οικονομίας είναι ο τουρισμός. Ως το πλέον εξωστρεφές κομμάτι της οικονομίας, είναι και το πλέον ευάλωτο. Οι ειδικοί εκτιμούν ότι θα επέλθει κάμψη 20% στις αφίξεις, μείωση η οποία συνεπάγεται περίπου 30% κάμψη των εσόδων. Στη χειρότερη περίπτωση το κράτος μπορεί να χάσει μέχρι και 10 δισεκατομμύρια ευρώ και οι ιδιοκτήτες ξενοδοχείων θα δουν τον τζίρο τους να πέφτει κατά 1,2 δισεκατομμύρια. Ωστόσο, τα ενδημικά προβλήματα του ελληνικού τουρισμού δεν περιορίζονται στη μείωση των εσόδων. Παρά τις επενδύσεις που έγιναν στην Ελλάδα για τη βελτίωση των υποδομών στους Ολυμπιακούς Αγώνες, η πλειονότητα των καταλυμάτων (ποσοστό άνω του 75%) παρέμεινε χαμηλής κατηγορίας με ανάλογο βέβαια επίπεδο ποιότητας. Ουσιαστικά η Ελλάδα έχασε το 2004 την ευκαιρία να μετατραπεί από προορισμός μαζικού παραθεριστικού τουρισμού σε μέρος διακοπών για γερά πορτοφόλια, τα οποία εκ των πραγμάτων, αντέχουν περισσότερο τη σημερινή κρίση.

8. Περιβάλλον

Στην προστασία των φυσικών πόρων και του περιβάλλοντος το ελληνικό κράτος ουδέποτε είχε να παρουσιάσει υψηλές επιδόσεις. Από τα πλέον χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι εκείνα των Φορέων Διαχείρισης Προστατευομένων Περιοχών, οι οποίοι υπάρχουν κατ’ όνομα. Το παράδειγμα του Ασωπού, ο οποίος έχει μετατραπεί τα τελευταία 40 χρόνια σε αγωγό βιομηχανικών αποβλήτων μολύνοντας ανεπανόρθωτα το περιβάλλον και την υγεία των κατοίκων της ευρύτερης περιοχής, δείχνει πόσο σοβαρά παίρνει το ελληνικό κράτος το περιβάλλον. Μετά τις πυρκαγιές του 2007 οι οποίες έκαψαν την Πελοπόννησο, την Πίνδο και την Πάρνηθα, αποφασίστηκε η πριμοδότηση του Φορέα Δασών με 170 εκατομμύρια ευρώ. Παρότι οι δασολόγοι εκτιμούν ότι η δασοπροστασία είναι ούτως ή άλλως ανεπαρκής για το ερχόμενο καλοκαίρι, τα χρήματα αυτά αφαιρέθηκαν, δίχως δεύτερη σκέψη, από τις πιστώσεις του Φορέα για να καλύψουν άλλες ανάγκες. Ούτε αυτό βέβαια είναι σημερινό φαινόμενο. Τις παραμονές των πυρκαγιών του 2007, η Γενική Διεύθυνση Δασών ζήτησε πέντε εκατομμύρια για να συντηρήσει τους δασικούς δρόμους, χωρίς καμία ανταπόκριση.

9. Υποβάθμιση δημόσιας παιδείας και επιστημονικής έρευνας

Η δυσλειτουργία της δημόσιας Εκπαίδευσης σε κάθε βαθμίδα είναι γνωστή και βοηθιέται από τη χρόνια διάθεση του κράτους να μην χρηματοδοτεί επαρκώς την Παιδεία. Είναι χαρακτηριστικό ότι η Ελλάδα καταλαμβάνει την 33η θέση μεταξύ των 34 χωρών του Οργανισμού για την Οικονομική Συνεργασία και Ανάπτυξη (ΟΟΣΑ) στις δημόσιες δαπάνες για την εκπαίδευση. Παράλληλα, οι εγγενείς αδυναμίες του εκπαιδευτικού συστήματος φαίνονται και από τα περίπου 4,5 δισεκατομμύρια ευρώ που αναγκάζονται ετησίως να δαπανήσουν οι γονείς σε ιδιωτικά σχολεία και φροντιστήρια. Ωστόσο, η κατάσταση είναι πραγματικά εκρηκτική στα πανεπιστήμια. Πέρα από την έκρυθμη κατάσταση (χαμένες εξεταστικές περίοδοι, φθορές, κατάχρηση ασύλου από ταραξίες), τα πανεπιστήμια χάνουν πλέον και τον πρωταρχικό ρόλο τους, εκείνον της έρευνας. Βέβαια ακόμη και τα 12 ανεξάρτητα Ερευνητικά Κέντρα, που υπάγονται στο υπουργείο Ανάπτυξης, δεν αντιμετωπίζουν λιγότερα προβλήματα. Μόλις τις προηγούμενες ημέρες τους κοινοποιήθηκε ότι περικόπτονται κατά 10% τα κονδύλια για τη δραστηριότητά τους.

10. Ελλειψη πολιτικής στρατηγικής

Θλιβερό επιστέγασμα στην από καιρό προβλεφθείσα κατάρρευση του ελληνικού μοντέλου είναι η παντελής απουσία πολιτικής στρατηγικής εξόδου από την κρίση. Η κυβέρνηση αδυνατεί να κινηθεί υπό το βάρος των σκανδάλων, περιοριζόμενη σε διαχειριστικές πολιτικές ακόμη και αυτή την ύστατη στιγμή. Αντίθετα, οι ιθύνοντες του οικονομικού επιτελείου περιορίζονται σε ταξίδια στις Βρυξέλλες, όπου απλά γνέφουν συγκαταβατικά στις επαναλαμβανόμενες νουθεσίες. Ταυτόχρονα, το υπουργείο Οικονομικών έχει διαψευστεί από τις ίδιες τις κρατικές υπηρεσίες (όπως η Στατιστική), καθώς και όλες οι προβλέψεις του για κρίσιμα μεγέθη όπως το ποσοστό του ελλείμματος, η ανεργία και ο ρυθμός ανάπτυξης. Η μείζων αντιπολίτευση από τη δική της πλευρά, ζητεί σχεδόν μονότονα την άμεση προκήρυξη εθνικών εκλογών. Η ελάσσων αντιπολίτευση βρίσκεται εγκλωβισμένη στα δικά της δογματικά αδιέξοδα.

Σε άλλες χώρες αναζητούν συναινέσεις

Σε αντίθεση με την Ελλάδα, στην υπόλοιπη ανεπτυγμένη Δύση, η κρίση έγινε αφορμή για την αναζωογόνηση της πολιτικής. Παρά τις επιμέρους διαφορές τους, αντίπαλοι πολιτικοί βρέθηκαν στο ίδιο τραπέζι για να συζητήσουν τρόπους εξόδου από την κρίση. Στις ΗΠΑ ο γενικά απαξιωμένος στη μνήμη της ανθρωπότητας πρόεδρος Τζορτζ Μπους κάλεσε, πριν λήξει η θητεία του, τον Μπαράκ Ομπάμα να συζητήσουν για την κρίση. Αλλωστε, ακόμη και μετά την ανάδειξή του ο κ. Ομπάμα δεν κινήθηκε μακριά από τη λογική του σχεδίου Πόλσον, το οποίο προέβλεπε γενναία χρηματοδότηση του τραπεζικού -πιστωτικού συστήματος από τον κρατικό προϋπολογισμό. Στη Γερμανία κυβερνά συνασπισμός Χριστιανοδημοκρατίας και Σοσιαλιστικού Κόμματος (SPD). Ο προερχόμενος από το SPD υπουργός Οικονομίας Πέερ Στάινμπρουκ δεν έχει διαφωνήσει ούτε μια στιγμή με την καγκελάριο Αγκελα Μέρκελ, ως προς τη στάση της Γερμανίας στην κρίση. Αντίθετα, δεν έχει μετατοπιστεί από τις θέσεις του, παρά την πολύ έντονη κριτική που δέχεται στο εσωτερικό του κόμματός του. Στην Αγγλία, ήδη από τον Σεπτέμβριο, ο ηγέτης των Συντηρητικών Ντέιβιντ Κάμερον έχει δηλώσει ότι θα συνεργαστεί με τον Εργατικό πρωθυπουργό Γκόρντον Μπράουν αν χρειαστεί, διότι η κρίση διαπερνά τις κομματικές διαχωριστικές γραμμές.
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_politics_1_18/04/2009_311668

=========
Εδώ είναι ώρα να μπούν επίσης ενδιαφέροντα κείμενα που αφορούν το αγροτικό θέμα.

Προτάσεις για το αγροτικό ζήτημα

Συγγραφέας:
Θόδωρος Μπατρακούλης
Το συγκεντρωτικό, γραφειοκρατικό, αθηνοκεντρικό κράτος απέτυχε να χαράξει συγκεκριμένη αγροτική πολιτική και να την ακολουθήσει. Δεν είναι μονόδρομος η συρρίκνωση του αγροτικού πληθυσμού, όπως επιτάσσουν οι γραφειοκράτες των Βρυξελλών που καθορίζουν την πολιτική της Ε.Ε. Ο ελληνικός αγροτικός τομέας πρέπει να βγει από την εγκατάλειψη και να αρχίσει να αναπτύσσεται σε νέα ποιοτική βάση, με παρέμβαση του κράτους, όπου αυτό χρειάζεται. Kρίσιμο ζήτημα στη διαμόρφωση και προώθηση εναλλακτικής αγροτικής στρατηγικής είναι η υπέρβαση της αντίληψης ότι η αγορά αποτελεί τον βασικό μηχανισμό ρύθμισης των αγροτικών σχέσεων. Χρειάζεται να προσδιοριστεί ένας άλλος δρόμος αγροτικής ανάπτυξης, που θα αποτελέσει τη βάση επαναπροσδιορισμού ενός αναπτυξιακού σχεδίου για την ελληνική ύπαιθρο. Αυτός ο δρόμος θα θεμελιώνεται στην ολοκληρωμένη ανασυγκρότηση των ελληνικών περιφερειών στη βάση Τοπικών Αναπτυξιακών Σχεδίων που να συνιστούν:
  • α) Την αναζωογόνηση των τοπικών, περιφερειακών, παραγωγικών συστημάτων, σε αντίθεση με τον αθηναïκό υδροκεφαλισμό και παρασιτισμό.
  • β) Την αποκατάσταση και την ήπια διαχείριση των φυσικών πόρων και τον άμεσο έλεγχό τους από τους ίδιους τους παραγωγούς και τις Ενώσεις τους.
  • γ) Την ανάδειξη της πολιτισμικής ταυτότητας κάθε τόπου και τη σύνθεσή της με τα σύγχρονα πρότυπα παραγωγής και κοινωνικής οργάνωσης.
  • δ) Την υιοθέτηση νέων παραγωγικών προτύπων που θα βασίζονται στην αμειψισπορά και την αγρανάπαυση, την πολυκαλλιέργεια, τις βιολογικές μεθόδους αντιμετώπισης των φυτικών και ζωικών ασθενειών, τη χρήση τοπικών σπόρων και ποικιλιών.
  • ε) Την ανασυγκρότηση των παραγωγικών και καταναλωτικών συνεταιρισμών, διαμορφώνοντας νέα δίκτυα μεταξύ πόλεων και υπαίθρου, εκτοπίζοντας τους μεσάζοντες και τους εμπόρους. Η ενδογενής και αυτοτροφοδοτούμενη ανάπτυξη προϋποθέτει την οικοδόμηση ενός νέου υποκειμένου, που ήδη έχει παίξει πολύ σημαντικό ρόλο στην ελληνική ιστορία: των κοινοτήτων μας. Με υλικά του παρελθόντος καλούμαστε πάλι σήμερα να ανιχνεύσουμε νέες και, εν πολλοίς, ξεχασμένες μορφές συμμετοχής, συνεργασίας, αλληλεγγύης και άμεσης δημοκρατίας, αναστρέφοντας την πορεία παρακμής μας. Παράλληλα, θα πρέπει να αρχίσει νέα διαπραγμάτευση στην Ε.Ε. με στόχο τη στήριξη και την ανάπτυξη του ευρωπαïκού αγροτικού τομέα.========

Σχόλια