Συνέβη και τώρα: η πρωτοφανής -για τον καθ' ημάς συντηρητικό χώρο- συμμετοχή του νεοδημοκρατικού κόσμου (>770.000) αποκατέστησε την ουσία του πολιτικώς δραν, σαρώνοντας μηχανισμούς, βιλαέτια, «ονόματα», ΜΜΕ, διαπλοκή, και κατάφερε συντριπτικό πλήγμα στην ψευδώνυμη αντιπροσώπευση, η οποία θα είχε αναδείξει πανηγυρικά την κυρία Μπακογιάννη αρχηγό, αν η ψηφοφορία είχε περιοριστεί στο ασφυκτικό πλαίσιο του ελεγχόμενου ιστού των Συνέδρων. Χαρακτηριστικό δείγμα της πυρφόρου αυτής εναντίωσης είναι το αποτέλεσμα στη Β' Αθηνών: Δέκα από τους ένδεκα βουλευτές της Ν.Δ. είχαν ταχθεί με την κυρία Μπακογιάννη, και μόνον ένας με τον Σαμαρά. Ε, ο Μεσσήνιος σάρωσε. Ο κόσμος γύρισε την πλάτη στους βουλευτές του... Ο κόσμος κατήγαγε περιφανή νίκη και έναντι των κομματικών εντύπων, εκ των οποίων μόνο ένα υποστήριξε ευθέως τον Σαμαρά («Χώρα»). Κατατρόπωσε ορισμένες εταιρείες δημοσκοπήσεων, οι οποίες με φαιδρά εφευρήματα προσπαθούσαν να παρουσιάσουν την αντιμαχία ως ντέρμπι. Και, βέβαια, καταδίκασαν ηχηρά τον μητσοτακισμό που ταλανίζει επί δεκαετίες την πολιτική ζωή και τον κεντροδεξιό χώρο. Τιμώρησαν δηλαδή τις «κατασκευές» (περίοδος '89), τις υπονομεύσεις, την πολύπτυχη διαπλοκή, τις ίντριγκες και, φυσικά, την ακραιφνώς νεοφιλελεύθερη/«εκσυγχρονιστική» λογική...
συνέχεια εδώ----> (ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: Γ.Τ.)
Βlogger:
===============
Μεταγεννέστερη εγγραφή: (6/11/2009)
Η απρόβλεπτη «ευφυΐα» του πλήθους
Tου Χαριδημου Κ. Τσουκα *
Σχεδόν οκτακόσιες χιλιάδες οπαδοί της «Νέας Δημοκρατίας» ψήφισαν στις πρόσφατες εσωκομματικές εκλογές για την ανάδειξη του νέου προέδρου. Επίσης εντυπωσιακά μεγάλος ήταν ο αριθμός στις αντίστοιχες εσωκομματικές εκλογές του ΠΑΣΟΚ. Αν αμφιβάλλατε ότι ο δικομματισμός έχει μέλλον, ιδού η διάψευση.
Ευκαιρίας δοθείσης, οι πολίτες εκφράζουν τις προτιμήσεις τους, δεν παραμένουν απαθείς. Οταν τους δίνουν τον λόγο, ενδέχεται να τον πάρουν. Μερικές φορές, δε, λένε απροσδόκητα πράγματα... Οτι μπορεί λ. χ. η κόρη του πρώην αρχηγού, η κυρία με το χαμόγελο-μάσκα, που θεωρούσε αυτονόητο ότι τα αξιώματα πλάστηκαν για ανθρώπους της δυναστείας, να χάσει τις εκλογές! Η δημοκρατική πολιτική είναι ένα ανοιχτό, πολύπλοκο σύστημα. Η εκλογή δυναστειακών ηγετών είναι ενδεχομενική· το φαινόμενο δεν είναι απαραίτητα επαναλαμβανόμενο. Η έκπληξη καραδοκεί. Μόνο οι αιτιοκράτες ή οι επηρμένοι δεν την περιμένουν.
Η εκλογή των προέδρων των ελλαδικών κομμάτων εξουσίας από τη βάση συνιστά ένα νέο φαινόμενο. Ξεκίνησε το 2004 ως μια εκ του ασφαλούς επιλογή του τότε υποψήφιου για την προεδρία του ΠΑΣΟΚ Γιώργου Παπανδρέου. Διαθέτοντας αντίστοιχα βιώματα ανοιχτών διαδικασιών στην Αμερική και έχοντας όχι μόνο το δαχτυλίδι της διαδοχής, αλλά και την απήχηση του ιστορικού του επωνύμου, ήταν βέβαιο ότι θα εκλεγόταν με τη νέα ανοιχτή διαδικασία. Η εκλογή από τη βάση καθιστούσε πραγματικότητα τη «συμμετοχή» που ευαγγελιζόταν ο κ. Παπανδρέου και έδενε με το γενικότερο πασοκικό αφήγημα περί «λαϊκής κυριαρχίας».
Ο μαζικός τρόπος εκλογής προέδρου στο ΠΑΣΟΚ δημιούργησε νέα δεδομένα στη λειτουργία των κομμάτων. Ηταν εξαιρετικά δύσκολο για τη Ν. Δ. να αρνηθεί την εκλογή προέδρου από τον κόσμο της. Θα φαινόταν φοβική και ελιτίστικη, στην εποχή που το κυρίαρχο λογοπλαίσιο (discourse) ευνοεί την «ανοιχτότητα», την αδιαμεσολάβητη προσβασιμότητα και την άμεση έκφραση ατομικών προτιμήσεων. Οταν ψηφίζεις για τον «Μπιγκ Μπράδερ» και τους «Μεγάλους Ελληνες», γιατί να μην ψηφίζεις και για τον αρχηγό του κόμματός σου; Ο ισομορφικός μιμητισμός παρήγαγε έναν νέο τρόπο λειτουργίας των κομμάτων εξουσίας. Το πολιτικό σύστημα μεταλλάχθηκε δίχως εμπρόθετο σχεδιασμό.
Η παρακμή των κομματικών οργανισμών είναι πανευρωπαϊκό φαινόμενο. Συγχρόνως, παρατηρείται αύξηση των μελών των μη κυβερνητικών οργανώσεων.
Οι ανοιχτές διαδικασίες καθιστούν την πολιτική ένα οιονεί απρόβλεπτο σύστημα, το οποίο, στην κατάλληλη συγκυρία (απρόβλεπτη φυσικά), ενδέχεται να παραγάγει απροσδόκητη καινοτομία (όχι απαραίτητα θετική). Στην παραδοσιακή πολιτική τα κόμματα λειτουργούν όπως οι μεγάλες επιχειρήσεις στην οικονομία: η ολιγαρχική δομή τους και η ολιγοπωλιακή λειτουργία τους σταθεροποιούν το σύστημα.
============
Μεταγεννέστερη εγγραφή: 6/11/2009
Tου Θανου Oικονομοπουλου
Το 1,5 εκατομμύριο κόσμου που προσέτρεξε όχι μόνο αυθόρμητα, αλλά και με πάθος στις εσωκομματικές εκλογές για την ανάδειξη αρχηγού κόμματος (τον Νοέμβριο του ’07 στο ΠΑΣΟΚ και τον Νοέμβριο του ’09 στη Ν.Δ.) και μάλιστα έπειτα από απρόσμενα ευρείες εκλογικές ήττες αντίστοιχα, πολύ λογικά θέτει εκ των πραγμάτων σε αμφισβήτηση το «αξίωμα» που με τόση ευκολία διατυπώνεται από αναλυτές και δημοσκόπους, πως η κοινωνία απομακρύνεται διαρκώς από τα κόμματα και την πολιτική. Η αλήθεια είναι ότι ο κόσμος έχει απηυδήσει και απογοητευθεί από τους πολιτικούς, τις συμπεριφορές και τις «πολιτικές» τους. Οχι από την ίδια την πολιτική διαδικασία, που καταλαβαίνει πως είναι και το μόνο εργαλείο για την αντιμετώπιση της πραγματικότητας και την προσπάθεια επίλυσης των προβλημάτων. Πέρα και άσχετα από τα εύκολα «αναθέματα» που εκφράζονται σε στιγμές φόρτισης και μεγάλης οργής.
Και αν αυτή η «τάση» δεν ίσχυσε και στην περίπτωση του ΠΑΣΟΚ τον Νοέμβριο του 2007, αυτό μπορεί να ερμηνευθεί: κατ’ αρχήν, το ιστορικό αποτύπωμα του ονόματος Παπανδρέου έχει γενικά θετικό πρόσημο στο κοινωνικό υποσυνείδητο, παρά τα λάθη και τις ολιγωρίες της «δυναστείας» δεν προκαλεί άπωση και... αμυντικά σύνδρομα. Και ακόμη, ο αντίπαλος του Γιώργου Παπανδρέου στις τελευταίες εσωκομματικές εκλογές για την ανάδειξη αρχηγού, ο Ευάγγελος Βενιζέλος, ως αποτέλεσμα της αχαλίνωτης φιλοδοξίας του διέπραξε τόσα πολλά λάθη σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα και μάλιστα κατά τρόπο που εξέπεμπε και αλαζονεία, ώστε ενστικτωδώς φόβισε το εσωκομματικό εκλογικό σώμα και το ώθησε να δώσει ακόμη μια ευκαιρία στον Παπανδρέου τον Γ΄.
Λάθη διέπραξε και η εσωκομματική αντίπαλος του Αντώνη Σαμαρά, η Ντόρα Μπακογιάννη. Το βασικότερο από τα οποία εκδηλώθηκε σε ικανό χρόνο πριν από την εσωκομματική προεκλογική εκστρατεία για την αρχηγία της Ν.Δ.: πίστεψε πως με τον ένα ή τον άλλο τρόπο θα εξασφαλίσει «το δαχτυλίδι» της διαδοχής από τον Κώστα Καραμανλή. Γι’ αυτό και τόσο εμφατικά ευθυγραμμιζόταν με τις επιλογές του, ακόμη και μετά τη συντριπτική ήττα που υπέστη η Ν.Δ. στις κάλπες... εξαιτίας αυτών των επιλογών, αλλά και του τρόπου «εφαρμογής» τους, πιστεύοντας πως ο απερχόμενος αρχηγός θα επιμείνει η εκλογή του διαδόχου του να γίνει από το «κλειστό» (και σε μεγάλο βαθμό ελεγχόμενο, ως «μηχανισμός»...), όπως προβλέπεται άλλωστε από το καταστατικό...
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_2_06/12/2009_382257
==========
συνέχεια εδώ----> (ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: Γ.Τ.)
Βlogger:
- Παρασκευή βράδυ (27/11/2009) το κεντρικό δελτίο του μεγάλου καναλιού φιλοξενεί την Ντόρα. "Σκληρές" ερωτήσεις από το δίδυμο των "έγκριτων¨ δημοσιογράφων. Όλως τυχαίως δεν γίνεται καμιά ερώτηση για τη Siemens (& εδώ)και καμιά ερώτηση για εκείνο τον διπλωματικό υπάλληλο στον οποίο το κύκλωμα - Ντόρα φόρτωσε την υπόθεση Καραβέλα. Βλέπετε οι υπάλληλοι δημοσιογράφοι ευθυγραμμίσθηκαν πλήρως με την υπηρεσία - στήριξη που ανέλαβαν τα αφεντικά τους. Η υπακουή είναι το πρωτέρημα ενός υπαλλήλου, η αξιοπιστία, το όποιο δημοσιογραφικό καθήκον είναι δευτερεύον και δεν αφορά τους ίδιους. Τώρα όμως πρέπει και οι ίδιοι να λουσθούν τις συνέπειες αφού η αξιοπιστία τους είναι απλά μηδενική! Σας πήρε χαμπάρι ο κόσμος ρε! Όλοι αυτοί που περιμένανε υπομονονετικά στις ουρές να ψηφίσουν φτήσανε κι εσάς, εκτός από το κύκλωμα Μητσοτάκη. Άντε ξεκουμπιστείτε...
- Aν οι περισσότερες πένες δεν ήταν εξαγορασμένες, σήμερα θα μιλάγαμε για σιωπηλή επανάσταση που συνέβη στην Ελλάδα. Το σιωπηλό, μέχρι τώρα, πλήθος πήρε το λόγο κι' έκανε πέρα όλα εκείνα τα ανδρίκελα που μιλούν εκ' ονόματός του; 1. Τα 2/3 της κοινοβπυλευτικής ομάδας της ΝΔ στήριξαν Ντόρα, γιατί έτσι νόμιζαν ότι διασφαλίζουν το πολιτικό τους μέλλον. Μέγα λάθος! Είναι σε πλήρη αναντιστοιχία με το εκλογικό σώμα που τους εκλέγει, φαίνεται ότι τώρα πια εκφράζουν μόνο τον εαυτό τους! 2. Τα παπαγαλάκια της δημοσιογραφίας χρόνια τώρα πουλάνε μούρη και εκδούλευση ότι τάχα ελέγχουν τα "πρόβατα" και ότι οι ίδιοι είναι καλά και αποτελεσματικά σκυλιά! Τον πούλο! Δεν σας ακούει κανείς! Πρέπει να προσωποποιηθούν τα γιαούρτια για να γλυτώνουμε από κάποιες μούρες, που έχουν μονοπωλήσει την "αξιοπιστία" 40 χρόνια τώρα. Άντε στον αγύριστο! (Βάζω στοίχημα ότι σε λίγο θα υπάρξουν και ανατροπές σε επίπεδο προσώπων στα κανάλια. Τα μεγάλα αφεντικά θέλουν αποτελεσματικά σκυλιά! Τα υπάρχοντα έχουν σκάσει στη μάσα, και δεν μπορούν να καταλάβουν τι γίνεται γύρω τους. Βλέπουν μόνο μέχρι τα κάγκελα στον περίβολο του σπιτιού τους στην Εκάλη! Ξανά: Τον πούλο!) 3. Όλο το σκυλολόι που ήταν πυλώνας του "εκσυγχρονιστικού" μπλοκ - Σημιτέϊκο κ.λ.π. - στήριξε ανοικτά Ντόρα! Ελπίζω τώρα, μετά την χλαπάτσα που εισέπραξε, να τελειώνουμε και με δαύτους. 4. Αυτές οι εκλογές έδειξαν ότι κάτι τρέχει με την σημασία του διαδικτύου στα πολιτικά πράγματα. Είμαι σίγουρος ότι είχε συμβολή σ' αυτή τη μάχη, αφού καταφέρνει να χαλάει τη μανέστρα των μεγάλων μαγείρων, των ΜΜΕ και θολώνει το σήμα τους!
Blogger: Μια ενδιαφέρουσα ανάλυση για το τι έγινε:
....Οταν οι εταιρείες δημοσκοπήσεων και τα ΜΜΕ διαψεύδονται κατά σύστημα από τις λαϊκές ετυμηγορίες, τι άλλο χρειάζεται για να συμπεράνουμε ότι ο πολίτης παραμένει ανεπηρέαστος και κυρίαρχος, ότι οι δημοκρατικές διαδικασίες δεν είναι απλά προπετάσματα καπνού, ότι οι προφήτες της παρακμής του εκλαμβάνουν τις μύχιες επιθυμίες τους ως πραγματικότητα; ----->
===============
Μεταγεννέστερη εγγραφή: (6/11/2009)
Η απρόβλεπτη «ευφυΐα» του πλήθους
Tου Χαριδημου Κ. Τσουκα *
Σχεδόν οκτακόσιες χιλιάδες οπαδοί της «Νέας Δημοκρατίας» ψήφισαν στις πρόσφατες εσωκομματικές εκλογές για την ανάδειξη του νέου προέδρου. Επίσης εντυπωσιακά μεγάλος ήταν ο αριθμός στις αντίστοιχες εσωκομματικές εκλογές του ΠΑΣΟΚ. Αν αμφιβάλλατε ότι ο δικομματισμός έχει μέλλον, ιδού η διάψευση.
Ευκαιρίας δοθείσης, οι πολίτες εκφράζουν τις προτιμήσεις τους, δεν παραμένουν απαθείς. Οταν τους δίνουν τον λόγο, ενδέχεται να τον πάρουν. Μερικές φορές, δε, λένε απροσδόκητα πράγματα... Οτι μπορεί λ. χ. η κόρη του πρώην αρχηγού, η κυρία με το χαμόγελο-μάσκα, που θεωρούσε αυτονόητο ότι τα αξιώματα πλάστηκαν για ανθρώπους της δυναστείας, να χάσει τις εκλογές! Η δημοκρατική πολιτική είναι ένα ανοιχτό, πολύπλοκο σύστημα. Η εκλογή δυναστειακών ηγετών είναι ενδεχομενική· το φαινόμενο δεν είναι απαραίτητα επαναλαμβανόμενο. Η έκπληξη καραδοκεί. Μόνο οι αιτιοκράτες ή οι επηρμένοι δεν την περιμένουν.
Η εκλογή των προέδρων των ελλαδικών κομμάτων εξουσίας από τη βάση συνιστά ένα νέο φαινόμενο. Ξεκίνησε το 2004 ως μια εκ του ασφαλούς επιλογή του τότε υποψήφιου για την προεδρία του ΠΑΣΟΚ Γιώργου Παπανδρέου. Διαθέτοντας αντίστοιχα βιώματα ανοιχτών διαδικασιών στην Αμερική και έχοντας όχι μόνο το δαχτυλίδι της διαδοχής, αλλά και την απήχηση του ιστορικού του επωνύμου, ήταν βέβαιο ότι θα εκλεγόταν με τη νέα ανοιχτή διαδικασία. Η εκλογή από τη βάση καθιστούσε πραγματικότητα τη «συμμετοχή» που ευαγγελιζόταν ο κ. Παπανδρέου και έδενε με το γενικότερο πασοκικό αφήγημα περί «λαϊκής κυριαρχίας».
Ο μαζικός τρόπος εκλογής προέδρου στο ΠΑΣΟΚ δημιούργησε νέα δεδομένα στη λειτουργία των κομμάτων. Ηταν εξαιρετικά δύσκολο για τη Ν. Δ. να αρνηθεί την εκλογή προέδρου από τον κόσμο της. Θα φαινόταν φοβική και ελιτίστικη, στην εποχή που το κυρίαρχο λογοπλαίσιο (discourse) ευνοεί την «ανοιχτότητα», την αδιαμεσολάβητη προσβασιμότητα και την άμεση έκφραση ατομικών προτιμήσεων. Οταν ψηφίζεις για τον «Μπιγκ Μπράδερ» και τους «Μεγάλους Ελληνες», γιατί να μην ψηφίζεις και για τον αρχηγό του κόμματός σου; Ο ισομορφικός μιμητισμός παρήγαγε έναν νέο τρόπο λειτουργίας των κομμάτων εξουσίας. Το πολιτικό σύστημα μεταλλάχθηκε δίχως εμπρόθετο σχεδιασμό.
- Η εκλογή από τη βάση μπορεί να αναπαράγει, σε μικρογραφία, την πόλωση των εθνικών εκλογών, προσδίδει όμως υψηλή νομιμοποίηση στον εκάστοτε πρόεδρο. Συγχρόνως, περιθωριοποιεί το κόμμα ως θεσμό στο οποίο ο πρόεδρος λογοδοτεί και από τις αποφάσεις του οποίου δεσμεύεται. Διαθέτοντας την άμεση λαϊκή εντολή, ο πρόεδρος αίρεται σημαντικά πάνω από τα κομματικά όργανα. Για την ακρίβεια, ο πρόεδρος μετατρέπεται σε αρχηγό.
Η παρακμή των κομματικών οργανισμών είναι πανευρωπαϊκό φαινόμενο. Συγχρόνως, παρατηρείται αύξηση των μελών των μη κυβερνητικών οργανώσεων.
- Η Βασιλική Ορνιθολογική Εταιρεία στη Βρετανία έχει περισσότερα μέλη από όλα τα κόμματα μαζί! Οι καθολικές αφηγήσεις που προβάλλουν τα κόμματα συγκινούν όλο και λιγότερο τους πολίτες στις διαφοροποιημένες κοινωνίες της άμεσης, γενικευμένης επικοινωνίας. Μπορείς να κινητοποιείσαι για τα επιμέρους θέματα που παθιάζεσαι, χωρίς να χρειαστεί να έχεις άποψη για όλα.
Οι ανοιχτές διαδικασίες καθιστούν την πολιτική ένα οιονεί απρόβλεπτο σύστημα, το οποίο, στην κατάλληλη συγκυρία (απρόβλεπτη φυσικά), ενδέχεται να παραγάγει απροσδόκητη καινοτομία (όχι απαραίτητα θετική). Στην παραδοσιακή πολιτική τα κόμματα λειτουργούν όπως οι μεγάλες επιχειρήσεις στην οικονομία: η ολιγαρχική δομή τους και η ολιγοπωλιακή λειτουργία τους σταθεροποιούν το σύστημα.
- Αντιθέτως, η μαζική, δημοψηφισματικού τύπου, συμμετοχή των πολιτών δυνητικά το αποσταθεροποιεί, στο μέτρο που οι διαθέσεις του πλήθους, εξαρτώμενες από τη συγκυρία και υποκείμενες ευκολότερα απ’ ό, τι οι ελίτ σε παρορμητικές επιλογές, καθιστά εφικτή την παραγωγή νεωτερισμών (είτε αυτοί είναι η εκλογή του προοδευτικού Ομπάμα είτε του εθνολαϊκιστή Σαμαρά· είτε η καταψήφιση του Σχεδίου Ανάν στην Κύπρο είτε η απαγόρευση ανέγερσης μιναρέδων στην Ελβετία).
- Αν η κυρία Μπακογιάννη θέλει να μάθει κάτι από την ήττα της, ας ξαναδεί το χαμόγελό της στον καθρέφτη των ΜΜΕ. Ισως δει τότε αυτό που είδαν οι περισσότεροι οπαδοί του κόμματός της...
============
Μεταγεννέστερη εγγραφή: 6/11/2009
Οι μηχανισμοί λαμπάδιασαν στο τζάκι
Tου Θανου Oικονομοπουλου
Το 1,5 εκατομμύριο κόσμου που προσέτρεξε όχι μόνο αυθόρμητα, αλλά και με πάθος στις εσωκομματικές εκλογές για την ανάδειξη αρχηγού κόμματος (τον Νοέμβριο του ’07 στο ΠΑΣΟΚ και τον Νοέμβριο του ’09 στη Ν.Δ.) και μάλιστα έπειτα από απρόσμενα ευρείες εκλογικές ήττες αντίστοιχα, πολύ λογικά θέτει εκ των πραγμάτων σε αμφισβήτηση το «αξίωμα» που με τόση ευκολία διατυπώνεται από αναλυτές και δημοσκόπους, πως η κοινωνία απομακρύνεται διαρκώς από τα κόμματα και την πολιτική. Η αλήθεια είναι ότι ο κόσμος έχει απηυδήσει και απογοητευθεί από τους πολιτικούς, τις συμπεριφορές και τις «πολιτικές» τους. Οχι από την ίδια την πολιτική διαδικασία, που καταλαβαίνει πως είναι και το μόνο εργαλείο για την αντιμετώπιση της πραγματικότητας και την προσπάθεια επίλυσης των προβλημάτων. Πέρα και άσχετα από τα εύκολα «αναθέματα» που εκφράζονται σε στιγμές φόρτισης και μεγάλης οργής.
- Αυτή η εντυπωσιακή προσέλευση νεοδημοκρατών στις κομματικές κάλπες την περασμένη Κυριακή είναι αδύνατον φυσικά να «ταυτοποιηθεί», να διαπιστώσει δηλαδή κανείς αν ανήκουν στην κατηγορία που στις 4 Οκτώβρη τιμώρησαν το κόμμα και τον τότε αρχηγό του, είτε απέχοντας από τις εκλογές είτε ψηφίζοντας κάποιο άλλο κόμμα – οι περίπου 800.000, πάντως με μια πρώτη εύκολη «ερμηνεία», μπορεί να παραπέμψει σε μια τέτοια υπόθεση. Το μόνο βέβαιο είναι πως όσοι πήγαν στις κομματικές κάλπες (και... καταταλαιπωρήθηκαν για να καταθέσουν την προτίμησή τους) ήθελαν πάση θυσία να έχουν «λόγο» στις εξελίξεις, επέμεναν ο νέος αρχηγός να είναι της δικής τους επιλογής και όχι αποτέλεσμα μηχανισμών και «κλειστών διαδικασιών».
Και αν αυτή η «τάση» δεν ίσχυσε και στην περίπτωση του ΠΑΣΟΚ τον Νοέμβριο του 2007, αυτό μπορεί να ερμηνευθεί: κατ’ αρχήν, το ιστορικό αποτύπωμα του ονόματος Παπανδρέου έχει γενικά θετικό πρόσημο στο κοινωνικό υποσυνείδητο, παρά τα λάθη και τις ολιγωρίες της «δυναστείας» δεν προκαλεί άπωση και... αμυντικά σύνδρομα. Και ακόμη, ο αντίπαλος του Γιώργου Παπανδρέου στις τελευταίες εσωκομματικές εκλογές για την ανάδειξη αρχηγού, ο Ευάγγελος Βενιζέλος, ως αποτέλεσμα της αχαλίνωτης φιλοδοξίας του διέπραξε τόσα πολλά λάθη σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα και μάλιστα κατά τρόπο που εξέπεμπε και αλαζονεία, ώστε ενστικτωδώς φόβισε το εσωκομματικό εκλογικό σώμα και το ώθησε να δώσει ακόμη μια ευκαιρία στον Παπανδρέου τον Γ΄.
Λάθη διέπραξε και η εσωκομματική αντίπαλος του Αντώνη Σαμαρά, η Ντόρα Μπακογιάννη. Το βασικότερο από τα οποία εκδηλώθηκε σε ικανό χρόνο πριν από την εσωκομματική προεκλογική εκστρατεία για την αρχηγία της Ν.Δ.: πίστεψε πως με τον ένα ή τον άλλο τρόπο θα εξασφαλίσει «το δαχτυλίδι» της διαδοχής από τον Κώστα Καραμανλή. Γι’ αυτό και τόσο εμφατικά ευθυγραμμιζόταν με τις επιλογές του, ακόμη και μετά τη συντριπτική ήττα που υπέστη η Ν.Δ. στις κάλπες... εξαιτίας αυτών των επιλογών, αλλά και του τρόπου «εφαρμογής» τους, πιστεύοντας πως ο απερχόμενος αρχηγός θα επιμείνει η εκλογή του διαδόχου του να γίνει από το «κλειστό» (και σε μεγάλο βαθμό ελεγχόμενο, ως «μηχανισμός»...), όπως προβλέπεται άλλωστε από το καταστατικό...
- Δεν μπορούμε να ξέρουμε αν λειτούργησαν τα «καραμανλικά» αντανακλαστικά ή αν περισσότερο επέδρασε η θέληση του Καραμανλή να... γλιτώσει μια ώρα αρχύτερα από τα κομματικά άλγη, αλλά επί του πρακτέου, ο απερχόμενος αρχηγός συγκατένευσε πολύ εύκολα στην εκλογή αρχηγού «από τη βάση» (πρωτοβουλία Αβραμόπουλου, για την οποία θα τον ευγνωμονεί εσαεί ο Σαμαράς και θα τον «καταριέται» η οικογένεια Μητσοτάκη!) και στην πραγματικότητα άρχισε η αντίστροφη μέτρηση για τις φιλοδοξίες Μπακογιάννη. Η οποία, μάλιστα, ενώ στην ουσία εσύρθη στην αποδοχή αυτού του τρόπου ανάδειξης αρχηγού, αντί να εναρμονίσει τη στρατηγική της στα νέα δεδομένα, επέμενε να δίνει την προεκλογική της μάχη δημοσιοποιώντας ονόματα «δικών» της συνέδρων και κομματικών, δίνοντας δηλαδή έμφαση στους μηχανισμούς, ενώ ταυτόχρονα συνέχιζε να «στηρίζει» τις καραμανλικές επιλογές και να... στηρίζεται στην υποστήριξη πρώην υπουργών, την ώρα που η βάση ήταν έξαλλη με τον κυβερνητικό απολογισμό και τις στελεχιακές συμπεριφορές...
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_2_06/12/2009_382257
==========
Σχόλια