Άκυρες οι συμφωνίες Τουρκίας-Λιβύης συμφώνησε η τετραμερής στο Κάϊρο

την

Την ομόφωνη απόφαση των κρατών που συμμετείχαν στη συνάντηση των υπουργών Εξωτερικών Ελλάδας, Αιγύπτου, Κύπρου, Ιταλίας και Γαλλίας στο Κάιρο, ότι οι συμφωνίες μεταξύ Τουρκίας και Σάρατζ για την οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών και η συνεργασία στον τομέα της ασφάλειας είναι άκυρες και χωρίς ισχύ, εξέφρασε ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Δένδιας. Σε κοινή συνέντευξη Τύπου με τους υπουργούς Εξωτερικών Κύπρου, Αιγύπτου, Ιταλίας και Γαλλίας, που πραγματοποιήθηκε στο Κάιρο μετά τη συνάντησή τους, ο κ. Δένδιας χαρακτήρισε παράνομη την απόφαση της Τουρκίας να αναπτύξει στρατεύματα στη Λιβύη.
Συνεχίζοντας στο ίδιο μήκος κύματος, ο υπουργός Εξωτερικών επισήμανε πως η «εισαγωγή» στρατευμάτων ή όπλων στη Λιβύη συνιστά σοβαρή παραβίαση του σχετικού ψηφίσματος του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ και υπονομεύει σοβαρά τις προσπάθειες της διεθνούς κοινότητας για την επίτευξη πολιτικής λύσης στη λιβυκή σύγκρουση. Επιπλέον, σημείωσε, «οι δύο λεγόμενες συμφωνίες αποτελούν απειλή για την περιφερειακή ειρήνη και σταθερότητα και τροφοδοτούν μια επικίνδυνη κλιμάκωση της σύγκρουσης».
Παράλληλα, ο κ. Δένδιας εξέφρασε την ικανοποίησή του για τη συμμετοχή της Γαλλίας στη σημερινή συνάντηση της Ελλάδας, της Αιγύπτου και της Κύπρου, που πραγματοποιήθηκε στο Κάιρο, χαρακτηρίζοντας επίσης σημαντική την παρουσία της Ιταλίας στις διαβουλεύσεις. «Η σημερινή μας συνάντηση μας πρόσφερε μια μεγάλη ευκαιρία να διεξαγάγουμε εμπεριστατωμένες συζητήσεις σχετικά με τις πρόσφατες εξελίξεις στην ανατολική Μεσόγειο και τη Λιβύη» σημείωσε αναφερόμενος στις διαβουλεύσεις. Περαιτέρω ο κ. Δένδιας είπε πως αυτή είναι μια περιοχή «όπου έχουμε παρατηρήσει μια απότομη αύξηση της αστάθειας και μια άνευ προηγουμένου κλιμάκωση των τουρκικών προκλήσεων».
Στη συνέχεια ο υπουργός Εξωτερικών ανέφερε πως το περιφερειακό αυτό σχήμα συνεργασίας είναι ανοιχτό σε ενδιαφερόμενα κράτη, συμπεριλαμβανομένου της Τουρκίας, υπό την προϋπόθεση ότι τηρούν τις αρχές του διεθνούς δικαίου, καθώς και τη Σύμβαση του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας.
Καταληκτικά, ο κ. Δένδιας εξέφρασε την πλήρη στήριξη της Ελλάδας στις προσπάθειες του Ειδικού Εκπροσώπου των Ηνωμένων Εθνών για τη Λιβύη Γασάν Σαλάμε, καθώς και τις προσπάθειες που καταβάλλονται στο πλαίσιο της Διαδικασίας του Βερολίνου, και διαμήνυσε: «Είναι ώρα για διάλογο, διπλωματία και αποκλιμάκωση και θα υποστηρίξουμε όλες τις προσπάθειες προς το σκοπό αυτό».
Μετά το τέλος της κοινής συνέντευξης ερωτηθείς αν μετά από αυτή την τετραμερή, και με τη συμμετοχή της Ιταλίας ως παρατηρητή, πιστεύει ότι ορθώνεται πραγματικά ένα ανάχωμα στην προσπάθεια της Τουρκίας να αμφισβητήσει το status quo στην περιοχή, ο κ. Δένδιας είπε πως αυτό που συμβαίνει είναι ότι δημιουργείται μία κατανόηση χωρών που είναι διατεθειμένες απολύτως να συζητήσουν επί τη βάσει του Διεθνούς Δικαίου, της σταθερότητας στην περιοχή και της ειρήνης και προσέθεσε: «Δεν αποκλείουμε κανέναν και δεν δημιουργούμε μέτωπο εναντίον οιουδήποτε. Όμως είναι αυτονόητο ότι οι χώρες οι οποίες καταλαβαίνουν ότι το Διεθνές δίκαιο πρέπει να είναι ο κώδικας της συμπεριφοράς συζητούν μεταξύ τους και αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες. Αυτό είναι που συνέβη σήμερα εδώ. Και θα μου επιτρέψετε να πω, αυτό που είναι ιδιαιτέρως σημαντικό, και είμαι ευγνώμων για αυτό, είναι η παρουσία της Γαλλίας. Η παρουσία του κ. Le Drian εδώ σήμερα και η ξεκάθαρη θέση του, τόσο μέσα στη συνάντηση, όσο και αργότερα κατά τα ανακοινωθέντα, αποτελεί για εμάς πηγή μεγάλης αισιοδοξίας και χαράς».

Στην Κρήτη, η επόμενη πενταμερής συνάντηση για το θέμα της Λιβύης
Με σκληρή γλώσσα, σε κοινό τους ανακοινωθέν, οι υπουργοί Εξωτερικών της Ελλάδας, της Κύπρου, της Αιγύπτου και της Γαλλίας, με τη συμβουλευτική συμμετοχή και της Ιταλίας, καταδίκασαν τις τουρκικές προκλήσεις στη Λιβύη αλλά και την Κύπρο.Σε συνεδρίασή τους στο Κάιρο, οι υπουργοί έκριναν ότι η υπογραφή των μνημονίων συμφωνίας τον Νοέμβριο, μεταξύ της Τουρκίας και του επικεφαλής της ΚΕΕ της Λιβύης Φαγιέζ Σάρατζ, συνιστά παραβίαση ψηφισμάτων του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών και του διεθνούς δικαίου, που υπονόμευσε περαιτέρω την περιφερειακή σταθερότητα - χαρακτηρίζοντας παράλληλα τα μνημόνια, κενά περιεχομένου και άκυρα. Παράλληλα, συμφώνησαν στο γεγονός ότι το μνημόνιο συμφωνίας Τουρκίας-Λιβύης παραβιάζει τα κυριαρχικά δικαιώματα τρίτων κρατών, δεν συμμορφώνεται με το Δίκαιο της Θάλασσας και δεν μπορεί να παράγει νομικές συνέπειες.
Επιπλέον, οι υπουργοί καταδίκασαν σθεναρά τις συνεχιζόμενες τουρκικές ενέργειες στην αποκλειστική οικονομική ζώνη της Κύπρου και των χωρικών υδάτων της, καλώντας την Τουρκία να σταματήσει άμεσα όλες τις παράνομες δραστηριότητες εξερεύνησης, με δεδομένη την ανάγκη πλήρους σεβασμού της κυριαρχίας και των κυριαρχικών δικαιωμάτων όλων των κρατών στις θαλάσσιες ζώνες τους στη Μεσόγειο.
Ειδικότερα για την απόφαση της Τουρκίας να εγκρίνει την ανάπτυξη τουρκικών στρατευμάτων στη Λιβύη, τονίζουν ότι συνιστά σοβαρή παραβίαση της απόφασης 2259 και άλλων σχετικών ψηφισμάτων του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών και απειλή για την περιφερειακή ασφάλεια και σταθερότητα. Όπως ανέφεραν οι υπουργοί και στις δηλώσεις τους προς τον Τύπο, μια ολοκληρωμένη πολιτική λύση είναι ο μόνος τρόπος επίλυσης της κρίσης και επαναφοράς της σταθερότητας στη Λιβύη, με δεδομένες τις πρωτοβουλίες του ΟΗΕ και τη Διαδικασία του Βερολίνου.
Οι υπουργοί Εξωτερικών τόνισαν την αποφασιστικότητα των κρατών τους να ενισχύσουν την αμοιβαία συνεργασία, με σκοπό την αύξηση της ευημερίας των λαών τους, σε πλήρη συμμόρφωση με το διεθνές δίκαιο.
Τέλος, συμφώνησαν να συνεχίσουν τις διαβουλεύσεις τους και να συγκαλέσουν την επόμενη συνάντησή τους στην Κρήτη, σε ημερομηνία που θα συμφωνηθεί.
ΠΗΓΗ
 ====================
Ποιοι και πώς υπονόμευσαν τα «ανοίγματα» της Ελλάδας…
Θανάσης Κ.·Τετάρτη, 8 Ιανουαρίου 2020·Χρόνος ανάγνωσης: 1 λεπτό
Θανάσης Κ.
  • Τώρα που αντικρίζουμε με δέος τη μεγάλη ρευστότητα που υπάρχει στη περιοχή μας και την αποσάθρωση όλων των «σταθερών» που υπήρχαν μέχρι σήμερα.
  • Τώρα που συνειδητοποιούμε πόσο ευεργετικά ήταν τα ανοίγματα της Ελλάδας σε Ισραήλ στην αρχή και σε Αίγυπτο στη συνέχεια.
  • Τώρα, είναι η καλύτερη στιγμή να δούμε ποιες δυσκολίες είχαμε μέχρι τώρα να υιοθετήσουμε για την Ελλάδα μια νέα Εξωτερική πολιτική, που μόλις αρχίζει να αποδίδει.
Και την οποία πολλοί ΔΕΝ την ήθελαν, κάποιοι εξακολουθούν να ΜΗ τη θέλουν, κάποιοι προσπάθησαν να την απαξιώσουν όταν χαράχθηκε, ενώ κάποιοι εξακολουθούν ακόμα να την υπονομεύουν.
Έχουμε και λέμε λοιπόν:
  • Στην αρχή πολλοί – το μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού πολιτικού κατεστημένου – ΔΕΝ ήθελε το στρατηγικό άνοιγμα στο Ισραήλ.
--Το ένα επιχείρημα που πρόβαλαν ήταν πως κάτι τέτοιο θα υπονομεύσει, λέει τους «ιστορικούς μας δεσμούς» με τον Αραβικό κόσμο και τους Παλαιστινίους.
Αποδείχθηκε ότι σήμερα το μεγαλύτερο μέρος του Αραβικού Κόσμου έχει σχέσεις με το Ισραήλ, προχωράει σε στρατηγικές συμμαχίες μαζί του, έχει μεγαλύτερο πρόβλημα με το Σουνιτικό φονταμενταλισμό ή με το Σιιτικό Ιράν - κι εμείς ακόμα… «αγωνιούμε», αν θα πρέπει να συγκλίνουμε με το Ισραήλ!
--Το άλλο επιχείρημα ήταν ότι οι σχέσεις του Ισραήλ με την Τουρκία είναι «μακροχρόνια ισχυρές», έχουν «βάθος» και «τίποτε δεν μπορεί να την κλονίσει». Αν η Ελλάδα προσπαθήσει να μπει σφήνα ανάμεσά τους, απλώς θα αποτύχει.
Αυτά μας έλεγαν…
Αποδείχθηκε (ιδιαίτερα μετά το επεισόδιο Μαβί-Μαρμαρά τον Μάϊο του 2010), ότι αντιθέτως: το ρήγμα Τουρκίας-Ισραήλ ήταν βαθύ και ανεπούλωτο.
Ο λόγος είναι η στρατηγική επιστροφή του Ερντογάν στην Οθωμανική ηγεμονία που την βλέπουν ως «απειλή» όλες οι γειτονικές χώρες – μεταξύ των οποίων και το Ισραήλ.
--Το άλλο επιχείρημα ήταν ότι η Αίγυπτος ποτέ δεν θα ερχόταν σε σύγκρουση με την Τουρκία. Άρα ήταν «ανώφελο» να επιδιώκουμε στρατηγική σύγκλιση με την Αίγυπτο εναντίον της Τουρκίας. Αυτό μας έλεγαν.
Έπεσαν έξω και σε αυτό: το καθεστώς Σίσι ήλθε στην εξουσία ανατρέποντας τον Μόρσι που είχε εκλεγεί Πρόεδρος της χώρας – έστω και με μικρή διαφορά – ως εκπρόσωπος της Ισλαμιστικής Οργάνωσης «Αδελφοί Μουσουλμάνοι».
Η οργάνωση αυτή υπήρξε ακραίος – και κορυφαίος – εκφραστής του Σουνιτικού φονταμενταλισμού και «πνευματικός ηγέτης» του ΙΣΙΣ (καθώς και της Αλ Κάϊντα παλαιότερα).
Όλες οι μετριοπαθείς κοσμικές δυνάμεις του αραβικού κόσμου θεωρούν θανάσιμο εχθρό τους την οργάνωση «Αδελφοί Μουσουλμάνοι» και ορκισμένους εχθρούς τους όσους την υποστηρίζουν!
Ο ισλαμιστής Ερντογάν (που συνεργάστηκε με το ΙΣΙΣ παλαιότερα, σύμφωνα με επίσημες καταγγελίες Αμερικανών και Ρώσων ηγετών), στηρίζει ανεπιφύλακτα τους «Αδελφούς Μουσουλμάνους»!
Κι έτσι έγινε εχθρός και του Σίσι στην Αίγυπτο και όλων των αραβικών καθεστώτων στον Κόλπο, πλην του Κατάρ!
Συνεπώς είχαμε μεγάλα περιθώρια να συμμαχήσουμε, ως Ελλάδα με το καθεστώς Σίσι – και ευτυχώς το κάναμε.
--Μας έλεγαν επίσης, πως ακόμα κι αν καταφέρουμε να δημιουργήσουμε κάποιες «μόνιμες γέφυρες» στρατηγικής σύγκλισης είτε με το Ισραήλ είτε με την Αίγυπτο, θα ήταν αμοιβαία αποκλειόμενες, δηλαδή δεν θα μπορούσαμε να τις διατηρήσουμε και προς τις δύο κατευθύνσεις - αφού Αίγυπτος και Ισραήλ είναι θανάσιμοι ιστορικοί αντίπαλοί.
Έπεσαν έξω και σε αυτό. Κοινός τους αντίπαλος είναι πλέον οι «Αδελφοί Μουσουλμάνοι» και ο Σουνιτικός φονταμενταλισμός.
--Αυτόν πολεμάει ο Σίσι στην Αίγυπτο (φυλακίζοντας όλους τους αδελφούς Μουσουλμάνους εκεί).
--Και οι «Αδελφοί Μουσουλμάνοι» υποκινούν – και καθοδηγούν - τη Χαμάς στη Λωρίδα της Γάζας να βομβαρδίζει αμάχους στο Ισραήλ.
Όπως ήταν οι «Αδελφοί Μουσουλμάνοι» που οργάνωσαν το στολίσκο Μαβί-Μαρμαρά που έφερε σε δύσκολη θέση το Ισραήλ το 2010, με την στήριξη του Ερντογάν και της ΜΙΤ τότε – και με την υποστήριξη και των «Ελλήνων ακτιβιστών» του ΣΥΡΙΖΑ (για να μη ξεχνιόμαστε).
(Τον καιρό εκείνο η Χαμάς βρισκόταν στα μαχαίρια ΚΑΙ με την Παλαιστινιακή Αρχή, αλλά αυτό οι «προοδευτικοί» της Ελλάδας, μάλλον δεν το είχαν ακουστά. Από τον Ιούνιο του 2007, η Χαμάς έχει κηρυχθεί «εκτός νόμου» στη Δυτική όχθη από το Παλαιστίνιο Πρόεδρο Μαχμούτ Αμπάς! Ενώ στο δυτικό κόσμο – ΉΠΑ, Ευρώπη, Καναδά, Ιαπωνία – θεωρείται «τρομοκρατική οργάνωση»! Ούτε αυτό το είχαν ακουστά οι δικοί μας «προοδευτικοί»…)
  • Η κοινή αντιπαλότητα προς τη Σουνιτική φονταμενταλιστική οργάνωση «Αδελφοί Μουσουλμάνοι» φέρνει κοντά Ισραήλ και κοσμικά καθεστώτα του Αραβικού κόσμου. Αλλά δεν είναι ο μόνος κοινός τους εχθρός.
Και το Σιιτικό Ιρανικό καθεστώς απειλεί ευθέως τόσο τους Άραβες (ιδιαίτερα του Κόλπου) όσο και το Ισραήλ.
Τέλος, ο Ερντογάν που έχει στενές σχέσεις και με τους «Αδελφούς Μουσουλμάνους» και με το Ιράν, είναι κοινός τους εχθρός!
Στρατηγικός εχθρός μάλιστα…
  • Τέλος εκεί στο πρώτο μισό της περασμένης δεκαετίας, μας έλεγαν ότι δεν πρέπει εμείς να παίρνουμε μεγάλες τοπικές πρωτοβουλίες στην περιοχή αυτή.
Αρκεί να «στοιχιζόμαστε» πίσω από την πολιτική της Δύσης – των ΗΠΑ και της Ενωμένης Ευρώπης. «Αυτοί ξέρουν καλύτερα», λέει…
Αποδείχθηκε ότι οι δυτικοί, εν γένει, δεν ήξεραν την τύφλα τους και τα έκαναν μαντάρα.
--Οι Γάλλοι (επί Σαρκοζύ) στήριξαν την «Αραβική Άνοιξη». Από κοντά και η «επίσημη» αμερικανική πολιτική, τότε της Χίλαρυ Κλίντον και του Μπαρακ Ομπάμα.
Αντί να προκύψει ο «εκδημοκρατισμός» των αυταρχικών αραβικών καθεστώτων, προέκυψε η έκρηξη του Σουνιτικού φονταμενταλισμού που αιματοκύλησε και την Λιβύη και τη Συρία και διέλυσε (για άλλους λόγους) το Ιράκ.
--Ύστερα οι τζιχαντιστές του ΙΣΙΣ άρχισαν τις επιθέσεις μέσα στις μεγάλες δυτικές πόλεις – σε Γαλλία, Βρετανία, Γερμανία, Ισπανία, Ολλανδία και Βέλγιο.
--Ύστερα οι δυτικοί, αντί να πολεμήσουν το ΙΣΙΣ στη Συρία (και τα παρακλάδια του στην Λιβύη) αποφάσισαν να χτυπήσουν… όσους πολέμαγαν το ΙΣΙΣ!
--Ύστερα άλλαξαν γνώμη.
--Τελικά δημιούργησαν «κενό χώρο» να παρέμβει η Ρωσία, να στηρίξει όσους πολεμούσαν το ΙΣΙΣ και να το νικήσουν!
Κι ύστερα οι δυτικοί απλώς… αποχώρησαν, αφήνοντας αποσταθεροποιημένη ολόκληρη την περιοχή.
  • Η Ελλάδα την περίοδο 2012-14 κατάφερε να κάνει στρατηγικά ανοίγματα και σε κοσμικά Αραβικά καθεστώτα που πολεμούν τον Σουνιτικό φονταμενταλισμό (όπως του Σίσι στην Αίγυπτο) και στο Ισραήλ! Δημιουργώντας για πρώτη φορά ένα «συνασπισμό» εναντίον της Τουρκίας σε όλη την περιοχή!
Εναντίον της Τουρκίας, η οποία στηρίζει αμέσως ή εμμέσως το ισλαμικό φονταμενταλισμό.
  • Ταυτόχρονα, όμως, η Ελλάδα αντιμετωπίζει κύματα λαθρομεταναστών που προωθεί στην Ελλάδα ο Ερντογάν και έχουν σαφή υποκίνηση από τις Σουνιτικές φονταμενταλιστικές δυνάμεις. Κι αυτό γιατί η κυβέρνηση Τσίπρα άνοιξε τα σύνορα το 2015 και επέτρεψε τη μαζική προσέλκυση «ροών» – που στη συνέχεια κανείς δεν κατάφερε μέχρι τώρα να ελέγξει! Ακόμα τουλάχιστον…
Η Ελλάδα είναι χώρα-κλειδί για την αντί-τουρκική συμμαχία στην μείζονα περιοχή. Και ταυτόχρονα κοντεύει να γίνει η «αχίλλειος πτέρνα» της.
  • Είναι κρίσιμο πλέον η Ελλάδα να καλύψει αυτήν την επικίνδυνη αδυναμία της που την καθιστά εξαιρετικά ευάλωτη: να κλείσει τα σύνορά της και να αρχίσει τους μαζικούς επαναπατρισμούς λαθρομεταναστών!
Μόνο έτσι θα ανακτήσει την αξιοπιστία της. Γιατί όσο παραμένει «ξέφραγο αμπέλι», την χάνει λίγο-λίγο.
Με δύο λόγια με τις πρωτοβουλίες και τη συστηματική δουλειά που έγινε την τριετία 2012-14, η Ελλάδα παρέμεινε δυτική χώρα (απέτρεψε το Grexit), αλλά έκανε και την «υπέρβαση»: ξεπέρασε τα αδιέξοδα, τις αντιφάσεις και τη παράνοια της δυτικής Πολιτικής (ή μάλλον της ανυπαρξίας Πολιτικής εκ μέρους της Δύσης) στην περιοχή της.
Στα πέντε επόμενα χρόνια εν μέρει συνεχίστηκαν τα ανοίγματα που είχαν αρχίσει προηγουμένως (και είχαν αποκτήσει τη δική τους δυναμική, κυρίως προς Ισραήλ και Αίγυπτο), αλλά με το ολέθριο άνοιγμα των συνόρων η Ελλάδα υπονομεύθηκε εσωτερικά.
Τώρα πρέπει να διορθώσει άμεσα αυτό το σφάλμα και να ανακτήσει τον ηγετικό ρόλο της.
Τώρα η Ελλάδα έχει «δυνητικούς συμμάχους» στην περιοχή της – δεν εξαρτάται αποκλειστικά από ένα ΝΑΤΟ «κλινικά νεκρό», όπως λέει ο Μακρόν! Ούτε από μια «υπναλέα» και «παραλυμένη» γραφειοκρατία των Βρυξελλών. Ούτε από τα «αλλοπρόσαλλα» της Αμερικανικής πολιτικής (του Τράμπ και όχι μόνον...).
  • Η Ελλάδα δεν αρκεί να λέει ότι είναι «προπύργιο σταθερότητας»! Πρέπει και να φέρεται ως προπύργιο σταθερότητας!
Και «σταθερότητα» ακτινοβολεί όποιος έχει δυνητικούς συμμάχους και αξιόπιστη αποτροπή!
  1. --Προσοχή όμως: «Σύμμαχος» είναι αυτός που δέχεται να μοιραστεί το ρίσκο και το κόστος της «μάχης»! Όχι όποιος φυγομαχεί συστηματικά, όχι όποιος ψάχνει μονίμως για «προστάτες» - δηλαδή για άλλους να υπερασπιστούν τα δικά του εθνικά συμφέροντα.
  2. --Προσοχή επίσης: «Αξιόπιστη αποτροπή» είναι να ξέρει ο αντίπαλος ότι αν περάσει τα εσκαμμένα, θα αντιμετωπίσει απαγορευτικό κόστος και ρίσκο. Όχι να του δείχνουμε συνεχώς ότι είμαστε έτοιμοι να υποχωρήσουμε στα πάντα.
Οι συμμαχίες φτιάχνοντας από χώρες που παίρνουν στα σοβαρά τα εθνικά τους συμφέροντα και τις δεσμεύσεις τους προς τρίτους (με τους οποίους έχουν κοινούς εχθρούς). Όχι από... «τζαμπατζήδες» της Ιστορίας!
Η Τουρκία μπορεί να κάνει ήδη το θανάσιμο σφάλμα της υπέρ-επέκτασης.
Στο χέρι της Ελλάδας είναι να το πληρώσει η Τουρκία.
Φτάνει όμως η Ελλάδα να αποφύγει το αντίστροφο – και επίσης θανάσιμο - σφάλμα της… υπέρ-συρρίκνωσης! Δηλαδή από την αδυναμία να σταθεί στα πόδια της και να πάρει τις ευθύνες της. Απέναντι στον εαυτό της πρώτα-πρώτα.
Αλλά κι απέναντι σε όλους τους δυνητικούς συμμάχους που έχει ήδη δημιουργήσει – αλλά αν τη δουν να υποκύπτει στις φοβίες της και στις εμμονές της, θα παραμείνουν «δυνητικοί» και θα πάψουν να είναι «σύμμαχοι».
ΥΓ.1 Όπως είδατε σε όλα τα προηγούμενα δεν ανέφερα λέξη για τα κοιτάσματα αερίου, τον East-Med και τους στρατηγικούς ανταγωνισμούς που δημιουργεί ο διαμοιρασμός της ΑΟΖ.
Υπάρχει λοιπόν και μια άλλη διάσταση εξ ίσου σημαντική με όλα αυτά.
Η περιοχή μας συγκλονίζεται από πολλαπλούς ανταγωνισμούς (όχι μόνο ενεργειακούς) με τεράστιο γεωπολιτικό βάθος και δυναμική.
Ο ρόλος της Ελλάδα στην περιοχή μπορεί να αποδειχθεί πολλαπλής σημασίας και πολύ μεγαλύτερος από το μέγεθός της.
Αλλά και η αδυναμία της να αναλάβει το ρόλο της, μπορεί να αποβεί μοιραία!
Για την ίδια την Ελλάδα…
=======================






East Med ή Turk Stream



Του Νίκου Ιγγλέση
https://greekattack.wordpress.com
Η διακρατική συμφωνία, που υπογράφτηκε στην Αθήνα στις 2-1-20, για την κατασκευή του αγωγού φυσικού αερίου Eastern Mediterranean Pipeline (East Med) έχει προκαλέσει μια πολιτική αντιπαράθεση βασισμένη σε υπερβολές, μισές αλήθειες, μύθους, ιδεοληπτικά στερεότυπα και πολιτικές σκοπιμότητες.
Οι κυβερνήσεις σε Αθήνα και Λευκωσία μαζί με όλο το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα πανηγυρίζουν, θεωρώντας ότι ο East Med θωρακίζει τα συμφέροντα του Ελληνισμού στην Αν. Μεσόγειο από την τουρκική επιθετικότητα. Από την άλλη πλευρά, η πέραν του ΣΥΡΙΖΑ Αριστερά (ΚΚΕ, ΜέΡΑ 25, εξωκοινοβουλευτικές οργανώσεις) στην Ελλάδα και (ΑΚΕΛ) στην Κύπρο  θεωρούν ότι ο αγωγός δεν εξυπηρετεί τα εθνικά συμφέροντα αλλά μόνο αυτά του αμερικανονατοϊκού ιμπεριαλισμού και του σιωνιστικού Ισραήλ. Η πολιτική ανικανότητα, οι σκοπιμότητες, τα φοβικά σύνδρομα και η γεωστρατηγική αφέλεια όλων, καλλιεργούν τη σύγχυση και τον αποπροσανατολισμό των πολιτών, υπονομεύοντας έτσι την εθνική ασφάλεια της χώρας.
Τι είναι ο East Med;
O East Med θα είναι ένας αγωγός φυσικού αερίου που θα ξεκινάει από το κοίτασμα «Λεβιάθαν» στην ΑΟΖ του Ισραήλ, θα διέρχεται από την ΑΟΖ της Κύπρου, θα φθάνει στην Κρήτη και από εκεί στην Πελοπόννησο και στη συνέχεια θα διασχίζει τη Δυτική Ελλάδα μέχρι τη Θεσπρωτία. Στο σημείο αυτό θα συνδεθεί με τον αγωγό IGI – Poseidon, για να μεταφέρει το αέριο στο Οτράντο της Ιταλίας.
Ο East Med, με δυνατότητα μεταφοράς 20 δισεκατομμυρίων κυβικών μέτρων φυσικού αερίου το χρόνο, θα έχει μήκος περίπου 1.872 χιλιόμετρα από τα οποία τα 1.335 θα είναι υποθαλάσσια και τα 537 χερσαία. Σε ορισμένα σημεία ο αγωγός θα πρέπει να ποντιστεί σε βάθη που ξεπερνούν τα 3.000 μετρα και αυτό παρουσιάζει τεχνικές δυσκολίες που θα πρέπει να αντιμετωπιστούν.
Ο East Med προβλέπεται να λειτουργήσει μετά το 2025 υπό την προϋπόθεση ότι τα κοιτάσματα του Ισραήλ, της Κύπρου και τα δυνητικά κοιτάσματα νότια-δυτικά της Κρήτης και του Ιονίου θα του εξασφαλίζουν τις αναγκαίες ποσότητες αερίου, που θα μπορούν να τον γεμίσουν. Εκτός απ’ αυτή την προϋπόθεση, η πραγματοποίηση του έργου εξαρτάται και από τις προβλέψεις για τις διεθνείς τιμές πώλησης του φυσικού αερίου προκειμένου να αποσβεστεί μια επένδυση που υπολογίζεται μεταξύ 7 και 11 δισεκ. δολαρίων.
Ποιοί θέλουν και ποιοί όχι τον East Med;
Η διακρατική συμφωνία μεταξύ Ελλάδας, Κύπρου και Ισραήλ αναμφισβήτητα αναβαθμίζει τη γεωπολιτική αξία της Ελλάδας, αλλά ιδιαίτερα της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ένας ισχυρός παράγοντας της περιοχής, το Ισραήλ, αναγνωρίζει τα κυριαρχικά δικαιώματα της Κύπρου στην ΑΟΖ της και το δικαίωμα να εκμεταλλεύεται τους φυσικούς πόρους της. Παράλληλα αναγνωρίζει, εμμέσως, ότι οι θαλάσσιες ζώνες των τριών χωρών αποτελούν η μία συνέχεια της άλλης. Οι μονομερείς και παράνομες αμφισβητήσεις της Τουρκίας ή του δήθεν κράτους των Τουρκοκυπρίων στην ΑΟΖ της Κύπρου και την Αν. Μεσόγειο δεν αναγνωρίζονται από τους Ισραηλινούς και όχι μόνο από αυτούς.
Αυτό δε σημαίνει ότι το Ισραήλ θα υπερασπιστεί με στρατιωτικά μέσα τα κυριαρχικά δικαιώματα της Κυπριακής Δημοκρατίας στην ΑΟΖ της ή θα υπερασπιστεί τα αντίστοιχα δικαιώματα στην υφαλοκρηπίδα και την εν δυνάμει ελληνική ΑΟΖ στην Αν. Μεσόγειο. Το Ισραήλ απλώς θα υπερασπιστεί την απρόσκοπτη λειτουργία του αγωγού όταν αυτός κατασκευαστεί. Γι’ αυτό όσοι ισχυρίζονται ότι η συμφωνία για τον East Med θα αποτρέψει την τουρκική επιθετικότητα είναι είτε αφελείς είτε το κάνουν συνειδητά προκειμένου οι ίδιοι να μην κάνουν αυτό που οφείλουν, δηλαδή, να ενισχύσουν τις αποτρεπτικές δυνατότητες του Ελληνισμού και στις δύο κρατικές οντότητές του.
Από την άλλη όσοι αντιτίθενται στην κατασκευή του East Med ουσιαστικά προτρέπουν την Κύπρο και το Ισραήλ να διοχετεύουν τις πλεονάζουσες ποσότητες του αερίου τους σε αγωγό που θα διέρχεται από την Τουρκία. Θέλουν, δηλαδή, να αναβαθμιστεί η γεωπολιτική αξία της Τουρκίας. Είναι φιλότουρκοι ή τουρκόφοβοι ή και τα δύο; Ευτυχώς που το Ισραήλ είναι σοβαρό κράτος και δε θέλει το αέριο του να εξαρτάται από τους νεο-Οθωμανούς της Άγκυρας.

Τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων της Αν. Μεσογείου, συμπεριλαμβανομένων και των ελληνικών που πιθανόν να ανακαλυφθούν, αποτελούν μια εναλλακτική πηγή ενέργειας για την ΕΕ ώστε να μειώσει την εξάρτησή της από το ρωσικό φυσικό αέριο. Το ίδιο επιδιώκουν και οι Αμερικανοί για γεωπολιτικούς λόγους, ώστε οι υδρογονάνθρακες να μη δεσμεύουν τις πολιτικές – οικονομικές επιλογές της Ευρώπης. Αντίθετα η Ρωσία δεν έχει κανένα συμφέρον από την εκμετάλλευση των πεδίων της Αν. Μεσογείου και την κατασκευή ενός αγωγού όπως ο East Med. Γι’ αυτό κατασκεύασε και σύντομα θέτει σε λειτουργία νέους  δικούς της αγωγούς όπως ο Nord Stream 2 (λειτουργεί ήδη ο Nord Stream 1) στη Βαλτική και ο Turk Stream (λειτουργεί ήδη ο Blue Stream) στη Μαύρη Θάλασσα.

Ορισμένοι από αυτούς που αντιτίθενται στην προοπτική του East Med θεωρούν ότι πρέπει να προμηθευόμαστε το ρωσικό αέριο μέσω Τουρκίας. Ο Turk Stream καταλήγει στην Ανατολική Θράκη. Γιατί όμως το εθνικό συμφέρον της Ελλάδας είναι να εισάγει ρωσικό αέριο μέσω Τουρκίας; Επειδή είναι απλά ρωσικό; Οι ίδιοι ισχυρίζονται ότι ο Ελληνισμός δεν πρέπει να έχει καμιά συναλλαγή με το σιωνιστικό κράτος του Ισραήλ που καταπιέζει και σκοτώνει τους Παλαιστίνιους. Αλλά η Τουρκία τι κάνει; Δεν είναι μια αναθεωρητική χώρα που κατέχει το 37,5% της Κύπρου έχοντας σκοτώσει χιλιάδες Ελληνοκύπριους, που απειλεί την Ελλάδα και αμφισβητεί την κυριαρχία της στο Αιγαίο, που καταπιέζει και δολοφονεί τους Κούρδους; Όλοι αυτοί, εγκλωβισμένοι σε ιδεολογήματα της εποχής του Ψυχρού Πολέμου, προτιμούν τη συνεργασία με τους Τούρκους αλλά όχι με τους Ισραηλινούς. Μόνο που τα σοβαρά κράτη δρουν αποκλειστικά με βάση τα εθνικά συμφέροντά τους και όχι με βάση τις οποιεσδήποτε ιδεολογικές συμπάθειες.
Συμπέρασμα
Η συμφωνία για τον East Med είναι μια θετική εξέλιξη, ανεξάρτητα αν τελικά κατασκευαστεί η όχι ο αγωγός. Αλλά αυτό δεν πρόκειται να αναχαιτίσει τις γεωστρατηγικές επιδιώξεις της Άγκυρας. Η Τουρκία επιδιώκει διαχρονικά να καταστεί ηγεμονική περιφερειακή δύναμη στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής – Αν. Μεσογείου. Επιδιώκει να ανασυστήσει, έστω εν μέρει, την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Γι’ αυτό θέλει να εξαφανίσει την Κυπριακή Δημοκρατία ως ανεξάρτητη οντότητα και να μετατρέψει σε γεωπολιτικό δορυφόρο της την Ελλάδα, που προσώρας είναι το ισχυρότερο κράτος στα σύνορά της.
Οι πολιτικές ηγεσίες στην Αθήνα και τη Λευκωσία έχουν εθνική υποχρέωση να ενισχύσουν, πάση θυσία, την αποτρεπτική ισχύ των ενόπλων δυνάμεων του Ελληνισμού. Καλό είναι το Διεθνές Δίκαιο, οι δηλώσεις συμπαράστασης από την ΕΕ, οι διπλωματικές πρωτοβουλίες, η προβολή της χώρας ως «πυλώνα σταθερότητας» ή ως «ενεργειακό κόμβο», αλλά   μόνο η ισχύς μπορεί να αντιμετωπίσει την τουρκική λαίλαπα. Είναι το μόνο νόμισμα που έχει αντίκρισμα στο σύγχρονο πολυπολικό άναρχο και ανταγωνιστικό κόσμο.
Ο Νίκος Ιγγλέσης είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας.
Το τελευταίο βιβλίο του ¨Στρατηγικές Επιλογές Επιβίωσης του Ελληνισμού»
κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Στοχαστής».

 Blogger: Ακολουθεί ένα μπουκέτο εγγραφών που φωτίζουν το θέμα...
 ================================

  1. Εξαντλήθηκε η διπλωματία στα ελληνοτουρκικά; Αυτό δείχνει η oυνάντηση Μητσοτάκη-Ερντογάν 

  2. Ελληνοτουρκικά: Κατάσταση Έκτακτης Ανάγκης

  3. Γ.Μαργαρίτης: Ο κατευνασμός και η υποχωρητικότητα οδηγεί σε πολεμική σύγκρουση

  4. Μας οδηγείτε σε πόλεμο, κύριοι "καζάν-καζάν"

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου