Νομίζω πως είναι η ώρα οι ψυχίατροι, οι ψυχαναλυτές, οι γνωσιακοί, οι νευροεπιστήμονες να εγκαινιάσουν νέο πεδίο έρευνας και να ορίσουν μια ακόμη διακριτή μορφή νεύρωσης, ψύχωσης ή άλλης ψυχαναγκαστικής διαταραχής.
Στην πραγματικότητα δεν είναι νέα. Είναι τόσο παλιά όσο και η τοκογλυφία, τόσο αρχετυπική όσο και ο Σάιλοκ του Σέξπιρ, τόσο διαστροφική όσο και η συμφωνία να «ασφαλίσεις» ένα δάνειο τριών χιλιάδων δουκάτων με μια λίβρα κρέας από το σώμα σου.
Δεν ξέρω αν σας φαίνεται συμφέρουσα ή ασύμφορη η συναλλαγή που περιέγραφε ο Σέξπιρ στον «Έμπορο της Βενετίας», αλλά σε σημερινές τιμές θα σήμαινε ότι θα πάρεις ένα δάνειο περίπου 440.000 ευρώ κι αν δεν το ξοφλήσεις εμπρόθεσμα, θα κάτσεις στον πάγκο του χασάπη, συγγνώμη, του τραπεζίτη ήθελα να πω, να σου κόψει 450 γραμμάρια κρέας από το σώμα σου.
- Πώς πάει η αγορά ανθρωπίνου κρέατος στις μέρες μας; Ποια είναι η τιμή του κιλού; Δεν ξέρω. Ο Σάιλοκ πάντως φαίνεται πως το τιμολογούσε 900.000 ευρώ το κιλό - διόλου κακά για την εποχή του.
- Στις μέρες μας το ανθρώπινο κρέας διατίθεται σχεδόν τζάμπα: στην Αφρική οι δουλέμποροι τιμολογούν το πολύ 300 δολάρια ολόκληρο πρόσφυγα, ζωντανό και ετοιμοπαράδοτο. Στην Ασία ένα νεφρό 150 γραμμαρίων δεν πιάνει πάνω από 5.000 δολάρια στην αγορά παράνομων μεταμοσχεύσεων.
Αυτός ο θεμελιώδης μύθος του σύγχρονου τραπεζικού συστήματος μοιάζει να μη μας αφορά, εξ ου και κάθε τράπεζα που σέβεται τον «κοινωνικό» της ρόλο χορηγεί με γενναιοδωρία μια παράσταση του «Εμπόρου της Βενετίας», ακόμη και μια παράσταση της «Όπερας της πεντάρας» του Μπρεχτ, οπότε στη λαμπερή πρεμιέρα της θα δούμε στην πρώτη σειρά των βελούδινων καθισμάτων τραπεζίτες να χειροκροτούν με μαζοχιστικό ενθουσιασμό τον Πίτσαμ να λέει: «Τι είναι η ληστεία μιας τράπεζας μπροστά στην ίδρυσή της;», πεπεισμένοι ίσως ότι δεν τους αφορά πια... Αλλά τους αφορά και μας αφορά περισσότερο από ποτέ. Και ο Σέξπιρ και ο Μπρεχτ. Και ο Σάιλοκ και ο Πίτσαμ.
- Βρισκόμαστε σε μια ιστορική φάση του χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού -ενδεχομένως και του πολύ προγενέστερου χρηματικού πολιτισμού- στην οποία η σαδομαζοχιστική σχέση ανθρώπων και τραπεζών -σχέση μίσους και εξάρτησης, πολέμου και υποταγής- εξελίσσεται στη μοναδική δυνατότητα οικονομικής ύπαρξης.
Κανένα σύστημα εθνικής ή υπερεθνικής εποπτείας, όσο αυστηρούς κανόνες κι αν διαθέτει, δεν μπορεί να αντισταθμίσει το απλό γεγονός ότι δισεκατομμύρια άνθρωποι καθημερινά μπορούν να αμειφθούν για τη δουλειά τους, να τραφούν, να βάλουν βενζίνη, να πληρώσουν τους λογαριασμούς και τους φόρους τους, με λίγα λόγια να υπάρξουν υπό τους όρους που ο καπιταλισμός επιτρέπει την ανθρώπινη ύπαρξη, μόνο αν έχουν IBAN, πιστωτική, χρεωστική, ή –οσονούπω- λογαριασμό χρήστη ψηφιακού χρήματος (σ.σ. ελπίζω να μην έχετε την αυταπάτη ότι τα κρυπτονομίσματα θα είναι η εναλλακτική στη χρηματοπιστωτική δικτατορία).
- Αυτή η καθολική αλλαγή, που ουσιαστικά αχρηστεύει το χρήμα που φυλάει κανείς στο «μαξιλάρι», μετατρέπει τη σχέση των ανθρώπων με το τραπεζικό σύστημα σε μια καθολική ψυχαναγκαστική διαταραχή, μια συλλογική νεύρωση πιστωτικού σαδομαζοχισμού, όπως θα πρότεινα να την ονομάσουμε - οι ψυχίατροι μπορεί να βρουν κάτι καλύτερο. Κι είναι αυτή η σχέση γνήσια σαδομαζοχιστική για τον απλούστατο λόγο ότι οι τράπεζες υπάρχουν και εξακολουθούν να μας υποβάλλουν στα βασανιστήρια των εξωφρενικών χρεώσεων γιατί υπάρχουμε εμείς. Γιατί εμείς τις σώσαμε και τους επιτρέψαμε να υπάρχουν.
Γιατί τις ανακεφαλαιοποιήσαμε τρις -ή τετράκις;-, με 100 δισ. που θα πληρώνουν και τα δισέγγονά μας; Ήταν η λίβρα κρέας που τους διαθέσαμε με υποδειγματική μαζοχιστική αφοσίωση. Μπροστά σε όσα τους έχουμε ήδη χαρίσει, οι χρεώσεις για τις συναλλαγές στα ΑΤΜ είναι μια τρίχα από το κεφάλι μας.
Κι αυτό ίσως είναι το θλιβερά γελοίο της υπόθεσης: οι άνθρωποι που μας εξώθησαν να δώσουμε εκατομμύρια λίβρες κρέας από τα σώματά μας, τώρα υπερασπίζονται με πάθος 2-3 τρίχες της κεφαλής μας. «Οι τράπεζες δεν θα κάνουν ό,τι θέλουν», είπε με στόμφο ο Άδωνις. Και ο Σάιλοκ ζάρωσε από ντροπή.
ΠΗΓΗ
===============
Ολοκληρωτισμός new style
«Σαν εφιάλτης και σαν όνειρο»
Πάολο Σαβόνα: Η εικοσαετία του ευρώ...
Νεοφιλελευθερισμός: Ανεστραμμένος φασισμός
============================
ΠΗΓΗ
Όπως είχαμε εξηγήσει και στο ντοκιμαντέρ This is Not a Coup, οι συνταγματικές μεταρρυθμίσεις που προωθούνται στη Νότια Ευρώπη, συχνά με πρωτοβουλία μεγάλων τραπεζών, όπως η JP Morgan,
έχουν ως στόχο να εξαφανίσουν κάθε δυνατότητα άσκησης φιλολαϊκής
πολιτικής, που είχε κατοχυρωθεί στα αντιφασιστικά συντάγματα χωρών όπως η
Ελλάδα, η Ιταλία, η Πορτογαλία και η Ισπανία.
- Όπως μας εξηγούσε ο Ιταλός καθηγητής Νομικής, Αλεσάντρο Σόμα, «η υποχρέωση για ισοσκελισμό του προϋπολογισμού (μέσα στα συντάγματα) σημαίνει απαγόρευση των κεϊνσιανών πολιτικών και αυτό αποτελεί ένα είδος “πραξικοπήματος”».
- Βλέποντας τη χώρα του να υιοθετεί στο Σύνταγμά της την αρχή των ισοσκελισμένων προϋπολογισμών, ο Ιταλός πανεπιστημιακός υποστηρίζει ότι επιβάλλονται πολιτικές τις οποίες στο παρελθόν είχε επιχειρήσει να προωθήσει μόνο ο φασισμός.
- «Είμαστε μάρτυρες μιας νέας οικονομικής κρίσης και την αντιμετωπίζουμε χωρίς να έχουμε καταλάβει απολύτως τίποτα» μας εξηγεί και συνεχίζει:
- «Γύρω μας συμβαίνουν όσα συνέβαιναν και το 1929. Περιορίζεται σημαντικά η δημοκρατία για να σωθούν οι αγορές.
Αυτή όμως είναι μια τυπική μορφή του φασισμού».
Στο
ντοκιμαντέρ εξηγούσαμε επίσης πως οι κάθε είδους κόφτες που προωθεί η
ΕΕ, έχουν ως άμεσο στόχο την απώλεια κάθε ελέγχου που μπορεί να ασκεί
μια κυρίαρχη χώρα στην εθνική της οικονομία.
Και ο ΣΥΡΙΖΑ ανήκει και επισήμως πλέον στην πρώτη γραμμή των πολιτικών δυνάμεων που κινούνται προς αυτή την κατεύθυνση.Δείτε το ντοκιμαντέρ This is not a coup για τις συνταγματικές μεταρρυθμίσεις και τη λειτουργία του δημοσιονομικού κόφτη.
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
Σχόλια