Πριν από λίγες ημέρες
πέρασε στα ψιλά ένα γεγονός που αν είχε συμβεί σε άλλη χώρα ο πολιτικός
που θα το είχε διαπράξει θα είχε τουλάχιστον ζητήσει ταπεινά συγγνώμη
από τον λαό, αν δεν είχε τελικά παραιτηθεί.
Το τραγικότερο όλων είναι ότι ο κ. Γεραπετρίτης, αντί να απαντήσει στον ανιστόρητο Βούτση όπως του πρέπει, όχι μόνο συμφώνησε, αλλά διευκρίνισε ότι οι εορτασμοί δεν έχουν να κάνουν με την ιδέα του ενιαίου έθνους, δεν υπάρχει τέτοια πολιτική, δεν υπάρχει σκοπός για δημιουργία ενιαίας εθνικής βάσης.
Ο κ. Γεραπετρίτης δηλαδή μέσα στην ελληνική Βουλή, και αυτό έχει τη σημασία του, αποκηρύσσει ό,τι ορίζει το Σύνταγμα ως ουσία του ελληνικού κράτους, το έθνος. Δυσκολεύομαι να φανταστώ πολιτικό σοβαρής δημοκρατικής χώρας, που να ανήκει μάλιστα στη δεξιά παράταξη, να προχωρούσε σε τέτοιες απαράδεκτες δηλώσεις και να υποχωρούσε στις κομμουνιστικές αντιλήψεις περί Ιστορίας ενός τύπου που αποτελούσε μέλος μιας ανεκδιήγητης, γελοίας και επιζήμιας κυβέρνησης. Και δυσκολεύομαι ακόμη περισσότερο να φανταστώ ότι μια τέτοια προσβλητική στάση απέναντι στο Σύνταγμα και στον ελληνικό λαό δεν θα τύγχανε σοβαρών επιπλήξεων, μην πω και παραιτήσεων.
Σύμφωνα με τη λογική του κ. Γεραπετρίτη, με την οποία προφανώς συμφωνεί η ελληνική κυβέρνηση, ο ελληνικός λαός δεν πρέπει να αναφέρεται ως ενιαίο έθνος, αλλά ως προϊόν με brand, κάτι σαν τη φέτα ΠΟΠ, και πρέπει να πλασάρεται αναλόγως στις «αγορές». Αυτό, είναι ο φιλελευθερισμός με όρους liberal αριστερού. Αν η Ελληνική Επανάσταση, που ήταν σαφώς εθνική, με πλήρη συνείδηση των αγωνιστών για το γεγονός ότι πολεμούσαν ως Ελληνες για την Ελλάδα, βολεύει να προβληθεί ως multi culti αφήγημα, παραποιώντας τα γεγονότα βέβαια και προσβάλλοντας τη συλλογική ιστορική μνήμη, έτσι θα γίνει. Η Ν.Δ., ως φαίνεται, συμμετέχει στις προσπάθειες των μαρξιστών ιστορικών να ξαναγράψουν την Ιστορία με όρους πάλης των τάξεων.
Πώς αισθάνεται ο κ.Γεραπετρίτης, που μιλά για branding και επικοινωνιακή πολιτική, απέναντι στο πιο σημαντικό γεγονός της σύγχρονης Ιστορίας μας, την Εθνική Επανάσταση, που μας έδωσε ελληνικό κράτος και μας έκανε Ελληνες πολίτες, αλλιώς θα ήμασταν κομμάτι των Τούρκων του Ερντογάν, τώρα είναι πασιφανές. Θεωρεί ότι όλα είναι θέμα marketing. Νομίζει ότι το ελληνικό έθνος είναι η Coca-Cola, ο ελληνικός λαός κομμάτι της πολυεθνικής και αυτός ο μάνατζέρ της, που πρέπει να προβάλλει το προϊόν σωστά, σύμφωνα με το τι θέλει η αγορά.
Προσπαθούμε να «πουλήσουμε» ένα ιστορικό γεγονός στις «αγορές» του εξωτερικού. Ψάχνουμε για brand. Εξ ου και ο διορισμός της glamorous Αγγελοπούλου στην επιτροπή. Μας ενδιαφέρει η γκλαμουριά του πράγματος, χωρίς «εθνικολαϊκισμούς». Κοινώς, σύντροφοι, συμφωνούμε μαζί σας, γιατί έχουμε κι εμείς σκοπό να παραχαράξουμε την Ιστορία. Σε ένα σημαντικό ιστορικό γεγονός του έθνους-κράτους η Ν.Δ. φτιάχνει το brand, αντί να ψάχνει την ουσία.
Αυτό είναι το γενικό «πιστεύω» της κυβέρνησης, η οποία πιστεύει ότι με προπαγάνδα και τεχνικές διαφήμισης, όπου το τίποτα γίνεται κάτι, θα πείσει τους σανοφάγους ότι κάτι καλό συμβαίνει. Το θέμα είναι ότι δεν απευθύνεται σε ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ. Και αυτό θα το καταλάβει σύντομα, αν και ήδη βλέπει τα πρώτα δείγματα. Ο μήνας του μέλιτος για την κυβέρνηση τελείωσε. Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα.
*Διδάκτωρ Διδακτικής Γλωσσών και Πολιτισμών του Πανεπιστημίου Paris III – Sorbonne Nouvelle
- Από την Δρ. Ελένη Παπαδοπούλου*
- Μιλάω για τις απαράδεκτες δηλώσεις και τακτικές του υπουργού Επικρατείας της Ν.Δ. κ. Γεραπετρίτη, ο οποίος αφαίρεσε από το άρθρο 113 τον σκοπό της Επιτροπής για τους εορτασμούς για το 1821, ο οποίος αφορούσε την «ανάπτυξη εθνικού αφηγήματος της Ελλάδας με σκοπό τη δημιουργία ενιαίας εικόνας και ταυτότητας της χώρας και των φορέων του ελληνικού κράτους».
- Ο εν λόγω εθνικός σκοπός ενόχλησε τον μαρξιστή και ανιστόρητο κ. Βούτση, ο οποίος ζήτησε την απόσυρση της φράσης λέγοντας: «Τι πράγματα είναι αυτά; Το 2019, μετά την κρίση τη δεκαετή, μέσα σε μια παγκοσμιοποίηση όπου δοκιμάζονται τα πάντα, μιλάμε για ενιαίο εθνικό αφήγημα και για ταυτότητα της χώρας; Τραβήξτε το πίσω. Τέτοιες εθνοποιητικές διαδικασίες έγιναν στον 19ο αιώνα που για να υπάρξουν τα έθνη-κράτη δημιουργούνταν το κυρίαρχο αφήγημα. Δημιουργούνται τεράστια ερωτηματικά από μια τέτοια προσέγγιση». Ο κ. Βούτσης ζήτησε να μην υπάρξει, με την αφορμή της συμπλήρωσης 200 χρόνων από το 1821, «προσπάθεια υπεροχής εθνικολαϊκιστικού χαρακτήρα».
- Ο κ. Γεραπετρίτης αισθάνθηκε προφανώς κάποιου είδους ντροπή, δεν ξέρω μην ανήκε και σε καμιά ΚΝΕ στα νιάτα του, κανέναν Ρήγα, θαύμαζε κανέναν κομμουνισμένο και αισθάνθηκε την ανάγκη να απολογηθεί λέγοντας «δεν είναι ότι προσπαθούμε να διαμορφώσουμε ενοποιημένη εθνική βάση, αλλά είναι το branding της Ελλάδας προς τα έξω, ώστε να απηχεί τα μηνύματα με έναν ενιαίο τρόπο επικοινωνιακής προβολής και όχι μια δημόσια πολιτική που αναφέρεται σε ενιαίο έθνος» και δέχτηκε να αλλάξει την αρχική διατύπωση.
Το τραγικότερο όλων είναι ότι ο κ. Γεραπετρίτης, αντί να απαντήσει στον ανιστόρητο Βούτση όπως του πρέπει, όχι μόνο συμφώνησε, αλλά διευκρίνισε ότι οι εορτασμοί δεν έχουν να κάνουν με την ιδέα του ενιαίου έθνους, δεν υπάρχει τέτοια πολιτική, δεν υπάρχει σκοπός για δημιουργία ενιαίας εθνικής βάσης.
Ο κ. Γεραπετρίτης δηλαδή μέσα στην ελληνική Βουλή, και αυτό έχει τη σημασία του, αποκηρύσσει ό,τι ορίζει το Σύνταγμα ως ουσία του ελληνικού κράτους, το έθνος. Δυσκολεύομαι να φανταστώ πολιτικό σοβαρής δημοκρατικής χώρας, που να ανήκει μάλιστα στη δεξιά παράταξη, να προχωρούσε σε τέτοιες απαράδεκτες δηλώσεις και να υποχωρούσε στις κομμουνιστικές αντιλήψεις περί Ιστορίας ενός τύπου που αποτελούσε μέλος μιας ανεκδιήγητης, γελοίας και επιζήμιας κυβέρνησης. Και δυσκολεύομαι ακόμη περισσότερο να φανταστώ ότι μια τέτοια προσβλητική στάση απέναντι στο Σύνταγμα και στον ελληνικό λαό δεν θα τύγχανε σοβαρών επιπλήξεων, μην πω και παραιτήσεων.
Σύμφωνα με τη λογική του κ. Γεραπετρίτη, με την οποία προφανώς συμφωνεί η ελληνική κυβέρνηση, ο ελληνικός λαός δεν πρέπει να αναφέρεται ως ενιαίο έθνος, αλλά ως προϊόν με brand, κάτι σαν τη φέτα ΠΟΠ, και πρέπει να πλασάρεται αναλόγως στις «αγορές». Αυτό, είναι ο φιλελευθερισμός με όρους liberal αριστερού. Αν η Ελληνική Επανάσταση, που ήταν σαφώς εθνική, με πλήρη συνείδηση των αγωνιστών για το γεγονός ότι πολεμούσαν ως Ελληνες για την Ελλάδα, βολεύει να προβληθεί ως multi culti αφήγημα, παραποιώντας τα γεγονότα βέβαια και προσβάλλοντας τη συλλογική ιστορική μνήμη, έτσι θα γίνει. Η Ν.Δ., ως φαίνεται, συμμετέχει στις προσπάθειες των μαρξιστών ιστορικών να ξαναγράψουν την Ιστορία με όρους πάλης των τάξεων.
Πώς αισθάνεται ο κ.Γεραπετρίτης, που μιλά για branding και επικοινωνιακή πολιτική, απέναντι στο πιο σημαντικό γεγονός της σύγχρονης Ιστορίας μας, την Εθνική Επανάσταση, που μας έδωσε ελληνικό κράτος και μας έκανε Ελληνες πολίτες, αλλιώς θα ήμασταν κομμάτι των Τούρκων του Ερντογάν, τώρα είναι πασιφανές. Θεωρεί ότι όλα είναι θέμα marketing. Νομίζει ότι το ελληνικό έθνος είναι η Coca-Cola, ο ελληνικός λαός κομμάτι της πολυεθνικής και αυτός ο μάνατζέρ της, που πρέπει να προβάλλει το προϊόν σωστά, σύμφωνα με το τι θέλει η αγορά.
Προσπαθούμε να «πουλήσουμε» ένα ιστορικό γεγονός στις «αγορές» του εξωτερικού. Ψάχνουμε για brand. Εξ ου και ο διορισμός της glamorous Αγγελοπούλου στην επιτροπή. Μας ενδιαφέρει η γκλαμουριά του πράγματος, χωρίς «εθνικολαϊκισμούς». Κοινώς, σύντροφοι, συμφωνούμε μαζί σας, γιατί έχουμε κι εμείς σκοπό να παραχαράξουμε την Ιστορία. Σε ένα σημαντικό ιστορικό γεγονός του έθνους-κράτους η Ν.Δ. φτιάχνει το brand, αντί να ψάχνει την ουσία.
Αυτό είναι το γενικό «πιστεύω» της κυβέρνησης, η οποία πιστεύει ότι με προπαγάνδα και τεχνικές διαφήμισης, όπου το τίποτα γίνεται κάτι, θα πείσει τους σανοφάγους ότι κάτι καλό συμβαίνει. Το θέμα είναι ότι δεν απευθύνεται σε ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ. Και αυτό θα το καταλάβει σύντομα, αν και ήδη βλέπει τα πρώτα δείγματα. Ο μήνας του μέλιτος για την κυβέρνηση τελείωσε. Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα.
*Διδάκτωρ Διδακτικής Γλωσσών και Πολιτισμών του Πανεπιστημίου Paris III – Sorbonne Nouvelle
Σχόλια