Ας βάλουμε κάποιες πληροφορίες σ' ένα νέο πλαίσιο, ώστε να γίνουν εύπεπτες...
- Πιθανή έξοδος από Χ.Α. για τη μετοχή της Ηρακλής. Πολλές πιθανότητες συγκεντρώνει να αποχωρήσει από το ελληνικό χρηματιστήριο η μετοχή των τσιμέντων Ηρακλής. Η μητρική εταιρεία Lafarge θα ακολουθήσει την ίδια τακτική άλλων πολυεθνικών που οδηγούν σε έξοδο τις θυγατρικές τους μετοχές από περιφερειακές αγορές, όπως παλαιότερα έχει επαναληφθεί στο Χ.Α. για τις περιπτώσεις της Χάλυψ, της Παπαστράτος, της Panafon. Ηδη από τη συνεδρίαση της 12ης Δεκεμβρίου 2008 η Blue Circle Investments (θυγατρική εταιρεία της Lafarge S.A.) μεταβίβασε 37.460.766 μετοχές της ΑΓΕΤ Ηρακλής στη Lafarge Cementos (θυγατρική εταιρεία της Lafarge S.A.). Μετά την ως άνω μεταβίβαση, η Lafarge S.A. κατέχει (άμεσα ή έμμεσα) το 88,99% του συνόλου των μετοχών και δικαιωμάτων ψήφου της ΑΓΕΤ Ηρακλής. Η Lafarge εφόσον αποφασίσει την υποβολή δημόσιας πρότασης θα χρειαστεί να αποκτήσει μόλις το 1,01% του Ηρακλή. http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economyepix_1_25/12/2008_297370
- Κ. Μητσοτάκης, λέει: Υπευθυνότητα, διάλογος και μεταρρυθμίσεις για την οικονομία: http://www.naftemporiki.gr/news/static/08/12/31/1611837.htm
- (Για την ΑΓΕΤ - μεταγενέστερη εγγραφή - δείτε λίγο το πλιάτσικο "Στο ΤΑΙΠΕΔ ο άνθρωπος που έδωσε την ΑΓΕΤ στην… Κόζα Νόστρα" )
- Η αποχώρηση της ΑΓΕΤ από το Χρηματιστήριο, σίγουρα δεν μπορεί να θεωρηθεί θετικό γεγονός για την οικονομία, για τη χώρα. Αλήθεια γιατί κανείς δημοσιογράφος δεν ρώτησε το κ. επίτιμο να σχολιάσει αυτή την πληροφορία; (Δείτε κάτι σχετικό---> για το πως αντιμετωπίζεται από την αγορά η έξοδος μιας εταιρίας από το Χρηματιστήριο)
- Η ΑΓΕΤ πουλήθηκε από την Κυβέρνηση Μητσοτάκη: (βλ. 1986- Υπαγωγή της ΑΓΕΤ ΗΡΑΚΛΗΣ στις ρυθμίσεις του Νόμου 1386/1983. Η εταιρία περνάει στον ευρύτερο δημόσιο τομέα. 1992- Μεταβίβαση του 50,5 % στην εταιρία CAL-NAT. (βλ εδώ ιστορία της ΑΓΕΤ: http://www.aliberi.gr/content/view/123/564/lang,el/ )
- Ήτοι η τότε κυβέρνηση της ΝΔ ξεπούλησε ένα σοβαρό περουσιακό στοιχείο του Ελληνικού Κράτους.
- Στα παραπάνω προσθέστε και την φαινομενικά άσχετη πληροφορία ότι: στη γαλλική εταιρεία RENAULT το Γαλλικό κράτος εξακολουθεί να έχει ένα μεγάλο ποσοστό, το 15%, και είμαι σίγουρος ότι κανείς σοβαρός γάλλος πολιτικός δεν έθεσε το θέμα να πουλήσει τη συμμετοχή του, με το επιχείρημα ότι: "το κράτος δεν μπορεί να είναι επιχειρηματίας". (Ειρίσθω εν παρόδω, σχετικά με τη RENAULT, όχι μόνο δεν σκέφτηκαν οι Γάλλοι πολιτικοί να την ξεπουλήσουν, αλλά η επεκτάθηκαν κι' όλας, κόντρα στο πνεύμα των δικών μας διαχειριστών: η RENAULT έχει αγοράσει το πλειοψηφικό πακέτο της ΝΙSSAN.... )
- Mεταγεννέστερη προσθήκη 8/5/2009: Σε τροχιά συγχώνευσης η Volkswagen και η Porsche Οι φυλλάδες και ο ηλεκτρονικός τύπος αποκρύπτει ότι στη νέα εταιρεία που θα δημιουργηθεί δυο ομοσπονδα κράτη της Γερμανίας (Βάδης Βιτεμβέργης και Κάτω Σαξωνίας ) θα έχουν ένα μεγάλο πακέτο ποσοστού, περί 20%. Θα είναι μεγαλομέτοχοι! Αυτοί οι "ηλίθιοι" οι Γερμανοί δεν ξεπούλησαν την συμμετοχή τους, ακολουθώντας το παράδειγμα των: Μητσοτάκη, Σημιτάκου! Οι δικοί μας επινοούν μεταβίβαση πλούτου ώστε εκεί να έχουν λόγο να παρέμβουν και να .... (Τα στοιχεία σχετικά με τα ποσοστά συμμετοχών, γαλλικού κράτους στη RENAULT και της Κάτω Σαξωνίας στη VW, είναι από την ΗΜΕΡΗΣΙΑ της 15ης/ΜΑΙΟΥ/2009) (Mεταγεννέστερη προσθήκη 16/5/2010): «Ολέθριο λάθος η πώληση του ΟΤΕ»
"το κράτος δεν μπορεί να είναι (καλός) επιχειρηματίας" και αρχίζουν να ξεπουλούν. (Μεταγεννέστερη -3-5-2009 - προσθήκη που πάει γάντι στα παραπάνω---->) (Mεταγεννέστερη προσθήκη αφιερωμένη εξαιρετικά στον Σημτάκο -το υπεριμημημένο λογιστή - το αφεντικό του Μαντέλη ---"Ο Σημίτης άνοιξε το δρόμο στις μίζες")
Συμπεριφέρονται, ως απλοί μεταπράτες, πουλώντας περουσιακά στοιχεία του Δημοσίου. (Μεταγεννέστερη - 3/1/2010- προσθήκη---->)Είναι ελάχιστοι αυτοί που δούλεψαν στην κατεύθυνση προστασίας του δημόσιου πλούτου και σίγουρα μέσα σ' αυτούς δεν περιλαμβάνεται ο επίτιμος. Εκτός κι' αν βγει και μας πει ότι: "στη διάρκεια της πολιτείας του, τόσες εταιρείες - οργανισμοί ξεπουλήθηκαν, αλλά και τόσες, έστω μία, θεωρήθηκε άξια να επεκταθεί..." (Mεταγεννέστερη προσθήκη: 9/3/2009: -----κλικ εδώ------> )
(Μεταγεννέστερη προσθήκη: "Οπως μπορεί ένα ιδιωτικό νοσοκομείο να το παίζει καλύτερο από ένα δημόσιο, διότι το δημόσιο νοσοκομείο έχει οδηγηθεί στην παρακμή από ένα κράτος που δεν ενδιαφέρεται για τον δημόσιο χαρακτήρα του μάλιστα γκρινιάζει για αυτόν." το πλήρες κείμενο εδώ----------->
(Μεταγεννέστερη προσθήκη: 20/9/2009: Αναπτυξιακή τράπεζα για τη χρηματοδότηση έργων υποδομής
προτείνει ο κ. Γ. Παπαθανασίου Πλάκα έχει, αφού οι μάγκες οι πολιτικοί μας ξεπούλησαν κάθε κρατικό αφού πρώτα το απαξίωσαν, τώρα θυμούνται την αναγκαιότητα ενός κρατικού μοχλού....)
Επιστρέφουμε στον κ. επίτιμο:(Μεταγεννέστερη προσθήκη: "Οπως μπορεί ένα ιδιωτικό νοσοκομείο να το παίζει καλύτερο από ένα δημόσιο, διότι το δημόσιο νοσοκομείο έχει οδηγηθεί στην παρακμή από ένα κράτος που δεν ενδιαφέρεται για τον δημόσιο χαρακτήρα του μάλιστα γκρινιάζει για αυτόν." το πλήρες κείμενο εδώ----------->
(Μεταγεννέστερη προσθήκη: 20/9/2009: Αναπτυξιακή τράπεζα για τη χρηματοδότηση έργων υποδομής
προτείνει ο κ. Γ. Παπαθανασίου Πλάκα έχει, αφού οι μάγκες οι πολιτικοί μας ξεπούλησαν κάθε κρατικό αφού πρώτα το απαξίωσαν, τώρα θυμούνται την αναγκαιότητα ενός κρατικού μοχλού....)
Ο εν λόγω κύριος διαπράττει και μια άλλη ασχημία.
Επιμένει στα βαθιά του γεράματα να μας νουθετεί, να έχει λόγο στο σχεδιασμό του μέλλοντός μας, παρεμβαίνοντας συχνά - πυκνά στην πολιτική ζωή.
Γιατί δεν αφήνει στους νεώτερους να κάνουν τα δικά τους λάθη
- Basta! Έχει εξασφαλίσει παιδιά και εγγόνια, ( Ντόρα: Υπουργός, Κυριάκος: Βουλευτής (κάνε click εδώ), εγγονός: σύμβουλος στο Υπεξ, υιός Ντόρας...), και επιμένει να συμμετέχει, να νουθετεί. (Κατά πόδας τον ακολουθεί ο Σημιτάκος, που επιμένει να λέει τις παπαριές του, σαν να μην φτάναν τα οκτώ χρόνια που κυβέρνησε! Αλήθεια μόνος του δεν έφυγε; ή τον έσπρωξαν στην έξοδο; Τι από το δυο συμβαίνει; Αν ισχύει το πρώτο, γιατί επενέρχεται; Αν ισχύει το δεύτερο, γιατί δεν μας λέει ποιοί τον "έσπρωξαν";)
- Αλήθεια γιατί κανείς δημοσιογράφος δεν θυμίζει στους ανωτέρω κυρίους τον βίο και την την πολιτεία του πραγματικού ιερού τέρατος της Γερμανίας, τον Χέλμουτ Σμιτ! ( ---->και εδώ---->) Διαβάστε την πολιτεία του Σμιτ και συγκρίνετέ την με τους ανωτέρω κυρίους. Οι "ηγέτες" μας χωρίς ίχνος ντροπής, προσβάλλοντας τις επιλογές του λαού, επιμένουν να θέλουν να μας κυβερνήσουν από τον (πολιτικό) τάφο τους!
- Ένα είναι βέβαιο για τους παραπάνω κυρίους: Με τη συμπεριφορά τους, την πολιτείας τους, τη στάσης τους απέναντι στους όποιους διαφωνούν με τις απόψεις τους, φαίνεται ότι θεωρούν τον εαυτό τους παραγνωρισμένες ιδιοφυΐες. Αμφότεροι θεωρούν ότι όποιος διαφωνεί με τις απόψεις τους είναι: είτε ανόητος, είτε ανίκανος ή και τα δυο! Εξ' αιτίας αυτών των χαρακτηριστικών τους, επανέρχονται επιμόνως συχνά - πυκνά να μας σώσουν! Χαϊδεμένα παιδιά (και οι δυο) των ΜΜΕ, όλως τυχαίως, βρίσκουν πάντα βήμα να φλυαρίσουν με τις αμπελοφιλοσοφίες τους και μάλιστα να προτείνουν λύσεις, συνήθως ακριβώς αντίθετες μ' αυτές που υλοποίησαν όταν ήσαν στην εξουσία!
- Ο Χέλμουτ Σμιτ αντίθετα με τους δυο προηγούμενους κυρίους που εξακολουθούν να μοστράρουν ως οι καταλληλότεροι, οι χρυσές εφδρείες: "Ουδέποτε αποσύρθηκε από την πολιτική, με την έννοια του απόμαχου και ουδέποτε επανήλθε, με την έννοια της «εφεδρείας» --->
- Aν όμως ο κ. Σμιτ είναι μικρός για να συγκριθεί με τα προαναφερόμενα "ιερά τέρατα της πολιτικής μας ζωής" μπορείτα να τολμήσετε τη σύγκριση με την αρετή του Ρωμαίου πολιτικού Κιγκινάτου------->
- Για τον κ. Σημίτη, έχει αξία να διαβάσετε σχόλια για άρθρο του στο capital (24/2/2009) -----> ...και δεν θα νοιώσετε μόνοι!
- Mεταγεννέστερη προσθήκη (29/9/2009)------>: Περί της αποβιομηχάνισης της χώρας (οι δυο μάγκες μας ...έ... έχουν κάποια ευθύνη)
Μια απάντηση στα επιτεύγματα και των δυο παραπάνω κυρίων είναι τα παρακάτω κείμενα:
- Το μεγάλο παραμύθι των ιδιωτικοποιήσεων (Νο2) Η πολιτική των αποκρατικοποιήσεων την οποία επί χρόνια μηρυκάζουν οι νεοφιλελεύθεροι δεν φαίνεται ότι προσφέρει αυτά τα οποία ευαγγελιζόταν. Την ίδια στιγμή βλέπουμε κολοσσιαίες ιδιωτικές επιχειρήσεις να καταρρέουν μαζί με εκατοντάδες χιλιάδες μικρότερες λόγω της οικονομικής κρίσης.
Τα παραδείγματα αποκρατικοποιήσεων στην Ελλάδα δεν είναι ικανοποιητικά, με εξαίρεση τις αποκρατικοποιήσεις τραπεζών. Σχεδόν καμία από τις μη τραπεζικές επιχειρήσεις που πουλήθηκαν δεν λειτουργεί επιτυχώς σήμερα. Οι επιχειρήσεις αυτές ήταν προβληματικές, το Δημόσιο ζημιωνόταν τεράστια ποσά ετησίως, οπότε ορθώς τις ξεφορτώθηκε, και εξάλλου εκείνη την εποχή το νεοφιλελεύθερο μοντέλο ήταν εξαιρετικά της μόδας.
Η Πειραϊκή Πατραϊκή πουλήθηκε ανά εργοστάσιο και σήμερα κανένα από τα εργοστάσια δεν λειτουργεί. Οι ιδιώτες τα έκλεισαν όλα, μηδενός εξαιρουμένου.
Η ΑΓΕΤ «Ηρακλής» πουλήθηκε εν μέσω σκανδάλων στην περίφημη Calcestruzzi, επεστράφη στις τράπεζες και ξαναπουλήθηκε στην Blue Circle (στο διεθνές καρτέλ τσιμέντων) και σήμερα επιβιώνει οριακά. Τα Τσιμέντα Χαλκίδος απορροφήθηκαν από την Blue Circle με εξαιρετικά δυσμενείς όρους για τους μετόχους τους, οι οποίοι έκαναν τις μετοχές «ταπετσαρία».
Η Softex έχει πουληθεί και η διοίκησή της έχει προβεί σε πάμπολλες αντισυμβατικές ενέργειες. Το εργοστάσιο ανοιγοκλείνει συνέχεια.
Τα Ναυπηγεία Ελευσίνος είχαν πουληθεί στον όμιλο Περατικού. Επεστράφησαν στο κράτος και στη συνέχεια τα πήρε με άλλους όρους ο κ. Ταβουλάρης, ο οποίος είναι ο μοναδικός στην Ελλάδα που θα μπορούσε να «τρέξει» μια ναυπηγοεπισκευαστική μονάδα.
Βεβαίως πάμπολλα παραδείγματα αποτυχίας αποκρατικοποιήσεων μπορεί κανείς να βρει στο εξωτερικό, φέρ' ειπείν στην κατάντια των επιχειρήσεων των χωρών της Ανατολικής Ευρώπης, αλλά ακόμη και στην ΕΕ, με πιο κραυγαλέο παράδειγμα την περίπτωση των Βρετανικών Σιδηροδρόμων που αποκρατικοποιήθηκαν επί Θάτσερ και χρεοκόπησαν.
Η αποτυχία όμως των απόψεων του νεοφιλελευθερισμού είναι παταγώδης και σε ορισμένες περιπτώσεις χωρών που ακολούθησαν τις «συμβουλές - απαιτήσεις» του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Τρανταχτό και επίκαιρο το παράδειγμα της Αργεντινής, η οποία σήμερα πληρώνει την υιοθέτηση του θεωρητικού κατασκευάσματος των chicago boys που την οδήγησε στην πτώχευση. Το γεγονός ότι η Ελλάδα σήμερα είναι μέλος της ΟΝΕ το οφείλουμε στην απόφαση της κυβέρνησης να μην υιοθετήσει τις συμβουλές του ΔΝΤ το 1994 οι οποίες πρότειναν τη λύση της πρόκλησης ενός ισχυρού σοκ στην οικονομία. Επειδή δεν το κάναμε αυτό, μπήκαμε στην ΟΝΕ σχετικά ανώδυνα, γεγονός που έκανε τους ευρωπαίους εταίρους να θαυμάζουν το ελληνικό επίτευγμα λέγοντας ότι «η Ελλάδα μπήκε στην ΟΝΕ χωρίς πόνο» (no pain).
Η μόδα των αποκρατικοποιήσεων θα ξεφτίσει ταχύτατα μαζί με άλλες μόδες όπως οι εξαγορές και οι συγχωνεύσεις και η αποκαθήλωσή της έχει ξεκινήσει από τη Σουηδία, η κυβέρνηση της οποίας αποκλείει τις πωλήσεις των κρατικών επιχειρήσεων. Ο σουηδός υπουργός Οικονομικών ανακοίνωσε ότι θα διατηρήσει τον έλεγχο όλων των μεγάλων κρατικών συγκροτημάτων, όπως είναι οι σιδηρόδρομοι, το δίκτυο παροχής ηλεκτρικής ενέργειας, τα μεγάλα αεροδρόμια κτλ., αλλά θα τα μετατρέψει σε εταιρείες που θα λειτουργούν με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια. «η υιοθετηθείσα στρατηγική δεν εδράζεται σε ιδεολογικούς λόγους αλλά έχει στόχο την καλύτερη δυνατή αξιοποίηση της περιουσίας των σουηδών φορολογουμένων» δήλωσε, και συμπλήρωσε: «Η κυβέρνηση δεν έχει καμία πρόθεση ιδιωτικοποίησης των φυσικών μονοπωλίων αφού κάτι τέτοιο δεν είναι υγιές».
Και με αφορμή αυτό πρέπει να επισημάνουμε ότι μπορεί οι κυβερνήσεις να κάνουν καλά όταν πουλάνε διάφορες βιομηχανίες που δεν έχουν κανένα λόγο να είναι κρατικές, όπως π.χ. οι κλωστοϋφαντουργίες, τα τσιμέντα, η τηλεόραση κτλ., αλλά έχει χιλιάδες λόγους να διατηρεί τον έλεγχο των μεγάλων κρατικών μονοπωλίων (νερό, ρεύμα, τηλεπικοινωνίες, μεταφορές κτλ.), ιδιαίτερα μάλιστα όταν είναι κερδοφόρες επιχειρήσεις. Την ίδια στιγμή έχει ασφαλώς την υποχρέωση να καταργήσει τα μονοπώλια ώστε ο ιδιωτικός τομέας αν επιθυμεί και τολμά να μπει στον ανταγωνισμό και ταυτόχρονα η κυβέρνηση πρέπει να εισαγάγει τις μετοχές αυτών των εταιρειών στο Χρηματιστήριο και να εξασφαλίσει διοίκηση υψηλού επιπέδου με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια.
http://www.tovima.gr/default.asp?pid=46&ct=3&artid=122107&dt=23/12/2001
Το Δ΄ ΚΠΣ είναι η τελευταία ευκαιρία για ανάπτυξη
Tου Βασιλη Zηρα / vziras@kathimerini.gr
Το υπουργείο Οικονομίας σχεδιάζει να διαθέσει σχεδόν 3 δισ. ευρώ από το Εθνικό Στρατηγικό Πλαίσιο Αναφοράς (Δ΄ ΚΠΣ) σε μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Εκτός της μεταποίησης και του τουρισμού, που είχαν σε αρκετές περιπτώσεις χρηματοδοτηθεί από το Β΄ και το Γ΄ ΚΠΣ, το υπουργείο Οικονομίας θα επαναλάβει και το πείραμα της χρηματοδότησης του εμπορίου και του τομέα των υπηρεσιών.
Το 2006 και καθώς πλησίαζαν απειλητικά οι προθεσμίες για την απορρόφηση του τρίτου κοινοτικού πλαισίου στήριξης, ο τότε αρμόδιος υφυπουργός Οικονομικών για τους κοινοτικούς πόρους κ. Χρ. Φώλιας ενέκρινε για πρώτη φορά την επιδότηση «επενδύσεων» στους δύο αυτούς τομείς, με 500 εκατ. ευρώ.
Για πρώτη φορά χρηματοδοτήθηκαν με κοινοτικούς και εθνικούς πόρους εμπορικά καταστήματα για να υλοποιήσουν «δυναμικές» επενδύσεις όπως βιτρίνες, προθήκες, ράφια κ.λπ. Επίσης, για πρώτη φορά ο Ελληνας και ο Ευρωπαίος φορολογούμενος πλήρωσε για να αποκτήσουν τα μπαρ και τα εστιατόρια, που κατά το υπουργείο Οικονομίας δηλώνουν το χαμηλότερο φορολογητέο εισόδημα απ’ όλους τους ελεύθερους επαγγελματίες, καινούργια ποτήρια, ψυγεία, καρέκλες, τραπέζια κ.ά. Και διά της γνωστής μεθόδου των υπερτιμολογήσεων οι ίδιοι οι ενισχυόμενοι συχνά δεν «επένδυσαν» ούτε ένα ευρώ ιδίων κεφαλαίων.
Κι όλα αυτά σε μια εποχή που τα επιτόκια ήταν χαμηλά, οι τράπεζες μοίραζαν αφειδώς δάνεια και η ελληνική οικονομία αναπτυσσόταν με ρυθμό υψηλότερο του 4%.
- Το κοινοτικό πλαίσιο στήριξης έχουν τη λογική ότι τα ισχυρά κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης βοηθούν για ένα διάστημα τους ασθενέστερους εταίρους προκειμένου να διαμορφώσουν τις προϋποθέσεις για αυτοτροφοδοτούμενη ανάπτυξη. Για μια οικονομία της οποίας το 70% του ΑΕΠ παράγεται από την κατανάλωση, τέτοιου τύπου επενδύσεις που χρηματοδοτήθηκαν με 500 εκατ. ευρώ από το Γ΄ ΚΠΣ και σχεδιάζεται να χρηματοδοτηθούν και από το ΕΣΠΑ δεν έχουν κανένα αναπτυξιακό αποτέλεσμα μεσομακροπρόθεσμα. Αντίθετα, ενισχύουν την αντίληψη της αρπαχτής και της κρατικοδίαιτης επιχειρηματικότητας.
Πάντα θα βρίσκονται προσχηματικοί λόγοι για να διαιωνίζεται η αντίληψη ότι αφού μας τα δίνουν οι Ευρωπαίοι ας τα πάρουμε, με οποιοδήποτε τρόπο. Κάτι τέτοιο έγινε και με τις αγροτικές επιδοτήσεις επί δύο δεκαετίες.
- Δισεκατομμύρια ευρώ δόθηκαν από τα κοινοτικά ταμεία προκειμένου να στηρίξουν το εισόδημα των κατοίκων της περιφέρειας κατά το μεταβατικό στάδιο του μετασχηματισμού της γεωργίας και της κτηνοτροφίας σε ανταγωνιστικές δραστηριότητες.
- Αυτά τα δισεκατομμύρια ευρώ, αντί να είναι η μαγιά μιας ριζικής αναμόρφωσης της οικονομίας της υπαίθρου έγιναν κατανάλωση και συντήρησαν για κάποιο διάστημα το μύθο της ισχυρής ανάπτυξης και της θωρακισμένης οικονομίας. (Blogger: Σημίτη πες αλεύρι!!!!)
- Οι αγρότες βολεύτηκαν με την αυταπάτη ότι ο ευρωπαϊκός κορβανάς θα έχει πάντα γι’ αυτούς οτιδήποτε κι αν παράγουν, είτε πουλιέται είτε ρίχνεται στις χωματερές. Θα έχει ακόμη κι αν δεν παράγουν τίποτα. Και το πολιτικό σύστημά τους χάιδευε τ’ αυτιά υποστηρίζοντας ότι η μείωση των επιδοτήσεων χρόνο με το χρόνο ήταν αποτέλεσμα της κακής διαπραγμάτευσης και όχι της άρνησης των Ευρωπαίων φορολογουμένων να χρηματοδοτούν επ’ αόριστον τους Ελληνες γεωργούς και κτηνοτρόφους.
- Με τον ίδιο τρόπο δαπανήθηκαν δισεκατομμύρια ευρώ κοινοτικών πόρων σε προγράμματα για την απασχόληση και την κατάρτιση, που ελάχιστη σχέση είχαν με τις πραγματικές ανάγκες της οικονομίας και της αγοράς εργασίας. Το αποτέλεσμα ήταν να διατηρείται τεχνητά σε χαμηλά επίπεδα η ανεργία, αλλά μόνο ένας στους τέσσερις καταρτιζόμενους να επανεντάσσεται στην αγορά εργασίας.
Μεταγεννέστερη προσθήκη (4/9/2009) για τον τρισμέγιστο ΣΗΜΙΤΗ:
Τι έπαθαν οι καλοί συνάδελφοι στον «Κόσμο του Επενδυτή» και μας θύμισαν (το περασμένο Σάββατο 28.ΙΙ.2009) το κατόρθωμα του κυρ Σημίτη να πουλήσει 20 τόνους χρυσάφι από τα αποθέματα της Τράπεζας της Ελλάδος, τον Αύγουστο του 2003 -νύχτα- έναντι 207 εκατομμυρίων δολαρίων.
Σήμερα ο χρυσός αυτός θα άξιζε 476,6 εκατομμύρια ντόλαρς -μεγάλη επιτυχία, μία απ' τις πολλές εκείνης της εποχής, όπου οι φωστήρες καταύγαζαν το στερέωμα του εκσυγχρονισμού της χώρας με φαεινές ιδέες του τύπου: «ο χρυσός είναι πλέον μια ξοφλημένη υπόθεση».
Διοικητής τότε της Τράπεζας της Ελλάδος ήταν ο κ. Γκαργκάνας, όστις διέπρεψε και επί Καραμανλή, όσον είχε διαπρέψει κι επί Σημίτη. (Σταθερές αξίες, χρυσές!)...
Οσο για τα λεφτά που προσπορίσθηκε τότε για το κράτος ο κυρ διοικητής πουλώντας το χρυσάφι μας, οπωσδήποτε, κάπου θα επενδύθηκαν, ώστε να επιτευχθούν οι καλύτερες κατά το δυνατόν αποδόσεις -σε «ευρωπαϊκά ομόλογα» πιθανόν (αν έλεγε αλήθεια η ανακοίνωση που έβγαλε τότε με το ζόρι η Τράπεζα) ήτοι με απόδοση 2% έως 5%.
Αρα στα έξι χρόνια από τότε το κεφάλαιο αυτό απέδωσε περίπου 30 εκατομμύρια ευρώ και ταυτοχρόνως... έχασε 239,6 εκατομμύρια από τα 476,6 που θα άξιζε σήμερα αν είχε μείνει ακίνητο στη θέση του.
 |
Οπως οι ευθύνες της θείας Φωτούλας. Που αν αφήσει απλήρωτες τρεις δόσεις στην Τράπεζα, θα της φάνε το σπίτι, θα της πιούνε το αίμα, θα τη χώσουνε μέσα, θα τη διαπομπεύσουν στους φίλους της, τους συγγενείς της, τους γείτονες.
Αλλο θα μου πείτε η θεία Φωτούλα κι άλλο ο κύριος Γκαργκάνας! Βεβαίως! Είναι θέμα ισονομίας. Η θεία Φωτούλα κάνει μαλακίες, ενώ ο κ. Γκαργκάνας πήρε μια λάθος απόφαση. Δεν είναι το ίδιο..!
Ασε που εν τέλει η απόφαση των Σημιτογκαργκάνα και ΣΙΑ μπορεί να μην ήταν λάθος! Είκοσι τόνους χρυσάφι πούλησαν, όχι σαράντα! Μικρό το κακό, θα μπορούσε να 'ναι μεγαλύτερο. Αλλωστε όλα διορθώνονται -μόνον οι άνθρωποι χάνονται, τα υπόλοιπα ξαναφτιάχνονται. Θα δουλέψουμε όλοι, όσοι δουλεύουμε, λίγο παραπάνω, θα το ξανασυσσωρεύσουμε το χρυσάφι στο απόθεμα της Τράπεζας. Απλώς καλή διαχείριση να γίνεται. Να πιάνουν τόπο οι φόροι μας και να παίρνουμε αντίδωρο επενδύσεις για την εκπαίδευση, την έρευνα, την υγεία - ε; λέω μαλακίες; Μάλιστα! μεγάλο το δίκιο σας, δεν είναι η πρώτη φορά άλλωστε - παρασύρομαι και τείνω να πιστέψω
πως το φιλότιμο του λαού αρκεί για να καλυτερέψουν τα πράγματα· ξεχνάω ανθρώπους σοφότερους και καλύτερους, όπως ο κ. Σημίτης, όταν έλεγε «τι να κάνουμε; αυτή είναι η Ελλάδα!».
Κάτι περισσότερο, φαίνεται, ήξερε ο μεγάλος, ήξερε ότι υπάρχει παντού ένας Γκαργκάνας να τα κάνει ρόιδο! Το ίδιο και ο κ. Καραμανλής! Κι αυτός τα ίδια με τον κ. Σημίτη διαπίστωσε: «αυτή είναι η Ελλάδα!»: Ο Γκαργκάνας!
Oντως!
Ο κ. Γκαργκάνας, ο κ. Προβόπουλος, ο κ. Βγενόπουλος, αυτοί είναι η Ελλάδα - ποιος θα ήταν; η θεία Φωτούλα ή ο Μήτσος που παράγει δέκα, του δίνουν τρία και του κρατάνε το ένα φόρο; Μπορεί η θεία η Φωτούλα ή ο Μήτσος ή εσείς να πουλήσετε 20 τόνους χρυσάφι, να ζημιώσετε 240 εκατομμύρια ευρώ το κράτος, και να μη σας πάνε μέσα μπαούλο στο ξύλο και μπαλαούρο για τα επόμενα είκοσι έτη; (ώσπου να περάσει και η κρίση)! Οχι! είναι θέμα ευνομίας.
Οπως και παρρησίας!
Βγήκε ο κ. Σημίτης (λέγε με Καραμανλή) και είπε «αυτή είναι η Ελλάδα!». Πώς λέει η θεία Φωτούλα «δεν υπάρχει κράτος!»; - ε! το ίδιο!
Ψήφισε η θεία Φωτούλα τον κ. Σημίτη και τον κ. Καραμανλή να φτιάξουν αυτό το κράτος, αλλά δεν μπόρεσαν -είχαν άλλες δουλειές να κάνουν- αυτοί φταίνε λοιπόν για το λάθος της θείας Φωτούλας να τους ψηφίσει;
Οχι! ρωτήστε και τον κ. Γκαργκάνα που η γνώμη του είναι χρυσάφι. Οπερ έδει δείξαι
και καταλήγουμε εκεί απ' όπου αρχίσαμε! Η ζωή κάνει κύκλους και για να δανείσει το κράτος 28 δισ. Ευρώ τις Τράπεζες, πρέπει να δανειστεί το ίδιο απ' τους Γερμανούς (με την ευρεία έννοια του όρου) 35 δισ. Ευρώ! αποπληρωτέα με 78 δισ. Ευρώ στο εγγύς μέλλον - κακούργα κοινωνία
σκάσε και πλήρωνε...
Την κρίση.
ΣΤΑΘΗΣ Σ. 4.ΙΙΙ.2009 stathis@enet.gr
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 04/03/2009
http://www.enet.gr/online/online_fpage_text/id=8510852
========
περί τον Σημίτη συνέχεια.....
Στο φορολογικό καθεστώς του ν.1610/1986 το «Ίδρυμα Κ. Σημίτη»
Ψηφίστηκε χθες, κατά πλειοψηφία, από τη Βουλή, η προσθήκη του προέδρου της Βουλής, Δ. Σιούφα, σύμφωνα με την οποία, το κοινωφελές ίδρυμα με την επωνυμία «ΙΔΡΥΜΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΣΗΜΙΤΗ» εντάσσεται στο φορολογικό καθεστώς των διατάξεων του ν. 1610/1986 (απαλλαγή φόρου κληρονομιών και δωρεών, απαλλαγή φόρου ακίνητης περιουσίας κλπ).Το καθεστώς αυτό διέπει κοινωφελή ιδρύματα του ιδίου ή παρεμφερούς σκοπού, όπως, μεταξύ άλλων, τα ιδρύματα Κ. Καραμανλή, Γ. Παπανδρέου, Α. Παπανδρέου, Κ. Μητσοτάκη, Α. Τρίτση, και Ευ. Αβέρωφ. Αντιρρήσεις για την προσθήκη, που εντάχθηκε στο νομοσχέδιο για τους «άυλους τίτλους», διατύπωσαν οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, Π. Λαφαζάνης, και του ΛΑΟΣ, Α. Ροντούλης.
Παράλληλα, όπως ανακοίνωσε ο κ. Σιούφας, η Βουλή των Ελλήνων και το Ίδρυμα της Βουλής για τον Κοινοβουλευτισμό και τη Δημοκρατία «έχουν αναπτύξει τον τελευταίο καιρό συστηματική συνεργασία όχι μόνο με τα ιδρύματα των πρώην πρωθυπουργών, αλλά και με άλλους φορείς, οι οποίοι εκπροσωπούν κορυφαίους πολιτικούς, [..] σε μία κοινή προσπάθεια, να στηρίξουμε όσο το δυνατόν περισσότερο αυτό το πλούσιο υλικό, το οποίο υπάρχει από τα αρχεία τους, και να γίνει ευρύτερα γνωστό όχι μόνο στους πανεπιστημιακούς και τους ερευνητές, αλλά σε ολόκληρη την κοινωνία».
http://www.naftemporiki.gr/news/static/09/03/18/1642678.htm
Σχόλιο Blogger:
Μια ακόμα απόδειξη του άρρωστου πολιτικού μας συστήματος. Ποια ανάγκη θα καλύψει η ύπαρξη του ιδρύματος. Υπάρχουν έγκριτοι ιστορικοί που θα αναλάβουν να αναδείξουν τις πτυχές της διακυβέρνησης ΣΗΜΙΤΗ, το ίδρυμα τί θα κάνει; Ποιός είναι αυτός ο ογκόλιθος που τόσο πολύ κόπτεται για την υστεροφημία του; Πόσο διαφέρουν αυτά τα ιδρύματα από εκείνα των ηγετών - υπολλειμάτων του υπαρκτού σοσιαλισμού που αναλαμβάνουν εργολαβικά και με το αζημίωτο την ωραιοποίηση της εικόνας του ¨μεγάλου ηγέτη".
Ας σοβαρευτούμε: Σ' ενα σοβαρό κράτος, όπου οι θεσμοί λειτουργούν τέτοια ιδρύματα αποτελούν το νομικό πλαίσιο συνάθροισης:
- σφογγοκωλάριων,
- τεθλιμένων παρθένων που εσιτίσθηκαν αρκούντως κατά την "βασιλεια" του "ιδρυματία"
Ας τελειώνουμε με τα ιδρύματα αυτά. Σίγουρα δεν αποτελούν την κιβωτό του ένθους (κράτους) μας. Είμαι σίγουρος ότι ένας νομoθέτης του μέλλοντος θα διορθώσει αυτή την ασχημία. Θα επιτρέψει (επιβάλλει) μία και μόνο δυνατότητα. Την δυνατότητα του όποιου ιδρύματος να επιλέγει:
- Το είδος του μαρμάρου (Πεντελικό, Πάρου, Καβάλας, ...)
- Το χρώμα του μαρμάρου (λευκό, κορακί, ροζ,...)
- Την επιλογή παράστασης και του κειμένου.
- Διαστάσεις (μήκος - πλάτος - πάχος)
Υ.Γ. Είναι προς διερεύνηση η δυνατότητα, "φυτέματος" ή αλλιώς ενσωμάτωσης και ενός κινητού τηλεφώνου μαζί με την ταφόπλακα. Η όλη κατασκευή θα επιτρέπει την ανανέωση της μπαταρίας του κινητού, ο δε λογαριασμός του - με αναλυτική περιγραφή εισερχόμενων και εξερχόμενων κλήσεων - θα πληρώνεται από τον εκάστοτε ταμία του Ιδρύματος.
=========
Μεταγεννέσερη προσθήκη, περί τον Σημίτη και των λιβανιστηρίων του.
Μεταγεννέστερη προσθήκη 14/1/2010:
- Με 225.000 ευρώ επιχορηγήθηκε, με απόφαση της κ.Διαμαντοπούλου και του κ.Σαχινίδη, το ίδρυμα "Κωνσταντίνος Σημίτης".
- http://troktiko.blogspot.com/2010/01/blog-post_3809.html
- Γιατί έδωσαν στην Μαργαρίτα με παραχώρηση το "ΞΕΝΙΑ";
Πράματα και θάματα
Συγκεκριμένα σημειώνει: «Την ώρα που η πλειοψηφία των κρατών της ευρωζώνης μπαίνει σε ύφεση το 2009, η Ελλάδα, σύμφωνα με τις προβλέψεις της Κομισιόν, αναμένεται να έχει ανάπτυξη της τάξης του 0,2%». Η εφημερίδα αποδίδει το «ελληνικό παράδοξο» στην παραοικονομία και στο σχετικώς αλώβητον των ελληνικών τραπεζών από τα «τοξικά» προϊόντα. Θα μπορούσε να προστεθεί και ένας άλλος παράγων: το γεγονός ότι η Ελλάδα δεν παράγει βιομηχανικά προϊόντα (π.χ. αυτοκίνητα κ.λπ.), οι πωλήσεις των οποίων βρίσκονται σε ύφεση... Στο δημοσίευμα της «Μοντ» σημειώνεται επίσης ότι δύο βασικοί τομείς της ελληνικής οικονομίας (τουρισμός, εμπορική ναυτιλία) κινδυνεύουν να πληγούν καίρια από τη διεθνή κρίση. Τι σημαίνουν όλα αυτά; Πρώτον, ότι η χώρα δεν έχει περιθώριο πανηγυρισμών, διότι η κάπως ανεκτή θέση της ελληνικής οικονομίας οφείλεται κυρίως στα... αρνητικά της! Δηλαδή, στην παραοικονομία και στη φτωχή βιομηχανική της παραγωγή... Πόσω μάλλον, δεν δικαιούται να πανηγυρίζει η κυβέρνηση Καραμανλή: παρέλαβε -όντως- μια οικονομία που ευημερούσε στα χαρτιά, ένα «θαύμα» της δημιουργικής λογιστικής και του σημιτικού ψεύδους, με οικτρή ανταγωνιστικότητα, υψηλό χρέος και ανάλογο έλλειμμα, και «κατάφερε» να τη διατηρήσει στο ίδιο αξιοδάκρυτο επίπεδο. Εξίσου κουτοπόνηρες ήσαν οι απόπειρες και οι μεθοδεύσεις της καραμανλικής πενταετίας (ψεύτικα στοιχεία κ.τ.λ.) να εμφανίσει μια οικονομία στιβαρή και ανθούσα... Βέβαια, ο κόσμος που υφίσταται τις συνέπειες, βλέπει, καταλαβαίνει και ξέρει. Γι' αυτό και ο δείκτης απαισιοδοξίας των Ελλήνων παραμένει υψηλός (Παραμένει! Δηλαδή, όπως ήταν και επί δεύτερης «τετραετίας» Σημίτη, κάτι που επιμελώς αποκρύβει η «εκσυγχρονιστική» προπαγάνδα)... Και το «Σχέδιο του ΠΑΣΟΚ» για έξοδο από την κρίση; Περί αυτού, στο αυριανό φύλλο.
http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&id=37502
Μεταγεννέστερη προσθήκη (3/5/2009)
Η εταιρεία ουσιαστικά χρεοκόπησε εμφανίζοντας ζημιές πάνω από 120 εκατ. ευρώ το 2008, δεν πληρώνει τους πιστωτές της, ενώ το Δημόσιο απλώς εγγυάται τη μισθοδοσία.
Σαν να μην έφθαναν όλα αυτά, η σημερινή διοίκηση των κκ. Θαν. Σκρέκα και Απ. Τσουκαλά κατηγορείται για οικογενειακά και φιλικά ρουσφέτια, καθώς και για αλόγιστες σπατάλες εν μέσω κρίσης και ζημιογόνου πορείας.
Η διοίκηση έσπασε πέρυσι τα συμβόλαια αντιστάθμισης κινδύνων για να βρει έστω και λίγη ρευστότητα. Επειδή όμως, όπως λέει και ο λαός, «το φθηνό το πληρώνεις πολύ ακριβά», από το φθινόπωρο του 2008 οι τιμές του νικελίου άρχισαν να πέφτουν ιλιγγιωδώς ως απόρροια της διεθνούς κρίσης με αποτέλεσμα να κινούνται πλέον στα 9-12.000 δολάρια τον τόνο. Η ΛΑΡΚΟ λοιπόν σήμερα, με τις κινήσεις της διοίκησης ΣκρέκαΤσουκαλά να παράγει νικέλιο με κόστος 20-22.000 δολάρια τον τόνο και να το πουλάει περίπου στα 10.000, εμφανίζει το 2008 ζημιές που φθάνουν και ξεπερνούν τα 120 εκατ. ευρώ. Για να οριστικοποιηθούν μάλιστα οι ζημιές του 2008 (αυτές του 2007 είναι 73 εκατ.!) και η κεφαλαιοποίησή τους θα χρειαστεί και άλλη γενική συνέλευση τον Μάιο, εκτός αυτής που έγινε την προηγούμενη Δευτέρα και αποφάσισε αύξηση μετοχικού κεφαλαίου κατά 100 εκατ. ευρώ.
Παρά την επίσημη πρόθεση του υπουργείου Οικονομίας να βρει στρατηγικό επενδυτή για την επιχείρηση, παρά τη διάθεση διαλόγου από την πλευρά των εργαζομένων για όλα τα ζητήματα που αφορούν τον όμιλο, τα προβλήματα για το «ευρωπαϊκό διαμάντι του νικελίου», όπως είχε αποκληθεί κάποτε η ΛΑΡΚΟ, παραμένουν βουνό και το μέλλον παραμένει αόρατο, όπως έλεγε και ο αρχαίος ημών Δημοσθένης.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα φυσικά με τη ΛΑΡΚΟ είναι η τιμή προμήθειας του ηλεκτρικού ρεύματος, που τη ζημιώνει με πολύ μεγάλα ποσά, ας μην ξεχνάμε όμως ότι η τιμολογιακή πολιτική του ρεύματος καθορίζεται ακόμη σε κεντρικό επίπεδο κυβέρνησης και υπουργείου.
Σαν να μην έφθανε όμως αυτό, ήλθαν και οι εξελίξεις στην τιμή του νικελίου οι οποίες ζημίωσαν και εξακολουθούν να ζημιώνουν τη ΛΑΡΚΟ με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο. ▅Η προπώληση της παραγωγής
Τι ακριβώς έχει συμβεί; Το 2006 στη διοίκηση της ΛΑΡΚΟ βρίσκονταν ο κ. Βασίλης Τσίπρας ως πρόεδρος και ο κ. Κωνσταντίνος Θανάσουλας, φίλος και συνεργάτης του Πέτρου Δούκα, ως διευθύνων σύμβουλος. Η εταιρεία είχε ελάχιστη ρευστότητα, διαθέσιμα μόλις 1 εκατ. ευρώ, και δεν μπορούσε να πάρει πιστώσεις από τράπεζες, εθεωρείτο μάλιστα αφερέγγυα επειδή δεν διέθετε στρατηγικό σχέδιο ανάπτυξης. Η τότε διοίκηση και κυρίως ο κ. Θανάσουλας (διότι ο κ. Τσίπρας ήταν πρώην πολιτευτής Ευρυτανίας της ΝΔ και οι πρωτοβουλίες του πολλές φορές προκαλούσαν ευτράπελα σχόλια εντός και εκτός εταιρείας, ιστορική έχει μείνει η... άφαντη συμφωνία-«μαμμούθ» με τους Κινέζους) αποφάσισε να προχωρήσει στην προπώληση των ποσοτήτων νικελίου που παρήγαγε η εταιρεία για τα επόμενα χρόνια υπογράφοντας και τα σχετικά συμβόλαια αντιστάθμισης κινδύνου, το λεγόμενο hedging. Με τον τρόπο αυτόν εκχώρησε τα δικαιώματα πώλησης του νικελίου για το άμεσο μέλλον στην Goldman Sachs, εισπράττοντας σταθερό αντίτιμο. Χαρακτηριστικό είναι ότι οι τιμές του νικελίου διεθνώς όταν υπογράφτηκαν τα συμβόλαια αυτά ήταν 15-16.000 δολάρια ο τόνος και ενδεικτικά οι τιμές προπώλησης για μεν το 2008 ήταν 19.500
δολάρια ο τόνος και για το 2009 23.000 δολάρια. Οι διεθνείς τιμές όμως πήραν την ανηφόρα και εκτο ξεύτηκαν στα 30.000 δολάρια ανά τόνο τη στιγμή που η ΛΑΡΚΟ είχε εισπράξει 19.500 δολάρια ανά τόνο εκείνη την εποχή. Η διαφορά ήταν μεγάλη και είναι φανερό ότι με την προπώληση η ΛΑΡΚΟ έχανε χρήματα από αυτά που θα κέρδιζε αν πουλούσε τότε σε πραγματικές τιμές της αγοράς. Μάλιστα τη διαφορά εκ των πραγμάτων καρπωνόταν η Goldman Sachs, η οποία είχε προαγοράσει τα συμβόλαια πώλησης, κάτι που ανέδειξε και τον όρο «golden boys» του Λονδίνου.
Η κίνηση αυτή καταγγέλθηκε από την αντιπολίτευση (ΠαΣοΚ και ΣΥΡΙΖΑ) ως σκάνδαλο πρώτου μεγέθους με ανάμειξη των «golden boys» τόσο της Αθήνας όσο και του Λονδίνου, με δεδομένο μάλιστα ότι ο κ. Θανάσουλας είχε θητεύσει και στη βρετανική πρωτεύουσα. Αναταραχή επικράτησε και μέσα στην εταιρεία, με τους εργαζομένους να καταγγέλλουν ξεπούλημα της παραγωγής, ενώ οι επερωτήσεις στη Βουλή έπεφταν βροχή.
Η προπώληση της παραγωγής του νικελίου της ΛΑΡΚΟ ως και το δεύτερο εξάμηνο του 2008 γινόταν μέσω τραπεζικών οργανισμών (JΡ Μorgan, Βarclays, Ηypo και Goldman Sachs) οι οποίοι εμπλέκονται στην πώληση των δομημένων ομολόγων στα ασφαλιστικά ταμεία.
Η σχετική ζημιά την οποία υπέστη η ΛΑΡΚΟ, σύμφωνα με καταγγελίες βουλευτών του ΠαΣοΚ, το 2006 ήταν 76 εκατ. ευρώ, ενώ μόνο για το πρώτο πεντάμηνο του 2007 η απώλεια εσόδων ξεπέρασε κατά πολύ το ποσόν που αυτή στερήθηκε το έτος 2006.
Ομολογουμένως αν εκείνη την εποχή η ΛΑΡΚΟ πουλούσε στις πραγματικές τιμές αγοράς, δηλαδή στα 30.000
δολάρια ανά τόνο, θα είχε συσσωρεύσει αξιόλογα κέρδη, αλλά αυτές οι περιπτώσεις είναι και θέμα σωστής πρόβλεψης μιας κυκλικής αλλά και... κυκλοθυμικής αγοράς. Τέλος πάντων, μεσολάβησαν οι εκλογές του 2007, ο κ. Δούκας μετακινήθηκε σε άλλο υφυπουργείο και λίγο αργότερα η διοίκηση της ΛΑΡΚΟ αντικαταστάθηκε από τον κ. Θανάση Σκρέτα, παλαιό βουλευτή Τρικάλων της ΝΔ, ως πρόεδρο και τον κ. Απ. Τσουκαλά ως διευθύνοντα σύμβουλο.
▅Τα τεράστια λάθη της σημερινής διοίκησης
Η νέα διοικητική αρχή ΣκρέκαΤσουκαλά εξακολουθούσε να έχει μεγάλες δυσκολίες ως προς τη διεύθυνση της εταιρείας και την παραγωγή. Αλλωστε δεν γνώριζε από μανατζάρισμα εταιρειών, πόσο μάλλον που η ΛΑΡΚΟ είναι μια ειδική και εξαιρετικά δύσκολη περίπτωση.
Ετσι στις αρχές του καλοκαιριού του 2008 προχώρησε στο σπάσιμο των συμβολαίων αντιστάθμισης κινδύνου, εισπράττοντας τις εγγυήσεις ύψους περίπου 50 εκατ. ευρώ που είχε καταθέσει στις τράπεζες, αλλά παράλληλα πληρώνοντας και πρόστιμο (το γνωστό πέναλτι) ύψους 5,6 εκατ. ευρώ για την πρόωρη διακοπή των συμβολαίων. Ετσι για να εξασφαλίσει προσωρινή ρευστότητα έχασε το δικαίωμα προπώλησης του νικελίου στα 19.500 δολάρια ανά τόνο το 2008 και στα 23.000 δολάρια ανά τόνο το 2009.
Από το φθινόπωρο του 2008 οι τιμές του νικελίου άρχισαν να καταρρέουν με αποτέλεσμα να κινούνται πλέον στα 9-12.000 δολάρια τον τόνο. Η ΛΑΡΚΟ λοιπόν σήμερα, με την κίνηση της διοίκησης, παράγει νικέλιο με κόστος 20-22.000 δολάρια τον τόνο και το πουλάει γύρω στα 10.000, με αποτέλεσμα οι ζημιές να γίνουν βουνό.
Το 2008, χρονιά διοίκησης Σκρέκα- Τσουκαλά, οι ζημιές φθάνουν και να ξεπερνούν τα 120 εκατ. ευρώ. Την ίδια στιγμή κυκλοφορούν πληροφορίες που μιλούν για μεγάλες σπατάλες και επίσης μεγάλα ρουσφέτια του διοικητικού διδύμου μέσα στην επιχείρηση. Οι πληροφορίες αυτές μάλιστα έχουν φθάσει και σε υπουργικά γραφεία.
Οι κατηγορίες αφορούν πρόσληψη συγγενών του προέδρου (ένας συνταξιούχος της Αστυνομίας ως διευθυντής Ασφαλείας και μια κυρία, συγγενής εξ αγχιστείας άνευ άλλων προσόντων, ως διευθύντρια Ανάπτυξης), αλλά και προσλήψεις «ημετέρων» του διευθύνοντος συμβούλου σε θέσεις-«κλειδιά» με ασυνήθιστα υψηλές αποδοχές και παροχές. Στον κ. Τσουκαλά μάλιστα καταλογίζουν και προσωπικές σπατάλες με τα χρήματα της εταιρείας εν μέσω κρίσης και τεράστιων ζημιών.
Μέγα πρόβλημα το ρεύμα
ΣΕ ΟΛΟ αυτό το σκηνικό πρέπει να υπενθυμίσουμε και το μέγα πρόβλημα για τη ΛΑΡΚΟ, το οποίο παραμένει η υψηλή τιμή προμήθειας του ρεύματος. Υπάρχει πρόταση να επανέλθει το παλαιό σχέδιο με τη φόρμουλα σύνδεσης της τιμής του ρεύματος με την τιμή του μετάλλου, κάτι που θα εξορθολόγιζε το ενεργειακό κόστος γενικότερα της μεταλλουργίας στη χώρα μας, αλλά δεν έχει τουλάχιστον ακόμη υιοθετηθεί.
Η ΛΑΡΚΟ έχει να αντιμετωπίσει το κόστος της ΔΕΗ (οι συνολικές αυξήσεις ρεύματος της 2ετίας υπερβαίνουν το 23%) και την κάθετη πτώση των τιμών του νικελίου, αλλά και την αποσύνδεση των τιμών ρεύματος από τα επίπεδα των τιμών του νικελίου που επικρατούν στη διεθνή αγορά.
Με τα σημερινά δεδομένα το κόστος του ηλεκτρισμού για τη ΛΑΡΚΟ φθάνει στο 60% του συνολικού κόστους και πλέον έχει σταματήσει να πληρώνει ΔΕΗ και προμηθευτές εδώ και μήνες, ενώ το Δημόσιο την κρατάει στη ζωή, καθώς εγγυάται τη μηνιαία μισθοδοσία και μόνον.
Η ΛΑΡΚΟ χρωστάει σήμερα πάνω από 40 εκατ. στη ΔΕΗ, πάνω από 50 εκατ. ευρώ σε προμηθευτές και εργολάβους και περίπου 100 εκατ. ευρώ σε τρεις τράπεζες, την Αγροτική, τη Εurobank και την Κύπρου. Παράλληλα με τη διαμόρφωση των τιμών, όσο περισσότερο παράγει τόσο περισσότερο χάνει και, σύμφωνα με πληροφορίες, παράγει 850 τόνους τον μήνα.
Πριν απο μερικές ημέρες στη διάρκεια έκτακτης γενικής συνέλευσης αποφασίστηκε αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου της ΛΑΡΚΟ κατά 100 εκατ. ευρώ. Ωστόσο η κεφαλαιοποίηση ζημιών ύψους 120 εκατ. ευρώ που προέρχονται από τη χρήση του 2008 και οι συσσωρευμένες ζημιές προηγούμενων ετών θα αποφασιστούν σε νέα γενική συνέλευση τον Μάιο. Δεν έχει αποφασιστεί μάλιστα ακόμη αν η συνέλευση αυτή θα χαρακτηριστεί συνέχεια της παλαιάς, ώστε να μη δημοσιευτεί πρόσκληση, ή αν θα πρόκειται για νέα γενική συνέλευση.
Το Δημόσιο μάλλον θα καταβάλει το 100% της αύξησης, αφού η ΔΕΗ, η οποία κατέχει ποσοστό 29%, δεν προτίθεται να συμμετάσχει και η Εθνική Τράπεζα (35%) θα αποφασίσει εντός των ημερών.
Οσον αφορά τον στρατηγικό επενδυτή, βασική προϋπόθεση για συμφωνία είναι η διασφάλιση των θέσεων εργασίας, αλλά και η μακροπρόθεσμη ρύθμιση της τιμής του ρεύματος που καταναλώνει η εταιρεία. Η εξασφάλιση φθηνού ρεύματος ήταν εξάλλου το μέγα πρόβλημα στο οποίο σκόνταψαν κατά το παρελθόν όλες οι προσπάθειες ιδιωτικοποίησης της ΛΑΡΚΟ.
Είναι φανερό ότι για τη ΛΑΡΚΟ επίκεινται σημαντικές αποφάσεις, οι οποίες όμως βρίσκουν την εταιρεία στο καναβάτσο, με το μέλλον της να θεωρείται πλέον εξαιρετικά αμφίβολο.
============
Μεταγεννέστερη προσθήκη: (6/9/2009)
"....Η χρηματιστηριακή φούσκα της δεκαετίας του '90, τα τεράστια κεφάλαια της διοργάνωσης των Ολυμπιακών Αγώνων και η παντελής έλλειψη αποκέντρωσης στις αποφάσεις που επηρεάζουν την επιχειρηματικότητα, έδωσαν το πιο ισχυρό χτύπημα που είχε ποτέ η βιομηχανία της Θεσσαλονίκης και της, εκτός Κέντρου, ελληνικής επαρχίας. Το μεγαλύτερο πανεπιστήμιο της χώρας, το ΑΠΘ, δεν κατάφερε να απαγκιστρωθεί από τις κρατικές και πολιτικές παρεμβάσεις και να εδραιώσει τη δυνατότητα, που όντως έχει, να προσφέρει την κατάρτιση, αλλά και την παιδεία που χρειάζεται η παγκοσμιοποιημένη εθνική μας οικονομία. Μια συγκεκριμένη, ώριμη δυνατότητα που είχε η Θεσσαλονίκη να ξεκινήσει, ήδη από το 2002, μια δική της ζώνη εφαρμοσμένης έρευνας και καινοτομίας, έμπλεξε στην κρατική γραφειοκρατία και καθυστερεί ανεπίτρεπτα....."
το πλήρες άρθρο εδώ---->
---------------------
Μεταγεννέστερη προσθήκη: (25/11/2009)
Η φασιστική δράκα που μαγάρισε τον Νέο Κόσμο, τρομοκρατώντας τους ήσυχους Αραβες της γειτονιάς, συνιστά μολυσματικό ιό. Δεν επαρκούν τα υπαρκτά αντισώματα. Τα φασιστοειδή εκλαμβάνουν ως αδυναμία της ελληνικής κοινωνίας τη συνύπαρξή της με τους μεροκαματιάρηδες μετανάστες.
Του ΚΥΡ - Από το «Βήμα» Η δυναμική αντίδραση -ακόμη και συγκρουσιακών διαστάσεων- προβάλλει αδήριτη ανάγκη. (...Η σύγχρονη μετανάστευση είναι η εκδίκηση της ανάγκης έναντι της εκτατικής πλεονεξίας των ισχυρών, όπως αυτή αποτυπώθηκε στις επιδρομές των αποικιοκρατών και του ιμπεριαλισμού... Τα υπόλοιπα -π.χ. πόσοι μετανάστες χωράνε σε χειμαζόμενες χώρες- είναι άλλης τάξεως ζήτημα. Σοβαρό) *** Η «εκσυγχρονιστική» λαίλαψ που ενέσκηψε στον τόπο με τον Σημίτη είχε προβληθεί από τις ταξιαρχίες των πρόθυμων μήντια ως σωτήρια λέμβος που θα έβγαζε τη χώρα από τα ερέβη στις φωτογόνες ζώνες του μέλλοντος. Αποδείχτηκε τενεκές που έκανε θόρυβο και καταβαράθρωσε τη χώρα. (Σιγά το κατόρθωμα με την ΟΝΕ. Και με έναν ικανό περιπτερά στο τιμόνι, η χώρα θα έμπαινε στην ΟΝΕ)... Σιγά σιγά όμως λαγαρίζουν τα πράγματα. Ενας έντιμος συνάδελφος που εμφορείται από εκσυγχρονιστικές ιδέες παραδέχεται τώρα ότι οι ρυθμίσεις του συκοφαντημένου Τσοβόλα για την αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής ήταν ρηξικέλευθες. Και τις κατήργησε «ως δήθεν αναχρονιστικές» ο αλήστου μνήμης Σημίτης. (...Τώρα, τι να πρωτοθυμηθείς; Τον χυδαίο λαϊκισμό της κομψευόμενης «εκσυγχρονιστικής» παρέας, την καταιγιστική προπαγάνδα υπέρ του υπερεκτιμημένου λογιστή ή τα χασκόγελα της αριστερής δράκας που βολεύτηκε στο λουσάτο ενδιαίτημα του «εκσυγχρονισμού», δίνοντας ρεσιτάλ ελαφρότητος από την τηλεόραση, όπου είχε μόνιμο στασίδι;) *** Εξοχα, υποβολέα! Κομματικός γκαουλάιτερ στη νεοπράσινη ΕΡΤ, βγαλμένος κατ' ευθείαν από το Γραφείο Τύπου του ΠΑΣΟΚ και το γραφείο του Πρωθυπουργού. Συνέπεια στη συνέχεια. Στην κομματική εξάρτηση, δηλαδή...
Βlogger: κάποιες καλές απαντήσεις στον Μητσοτάκη, από ένα δικό του άνθρωπο! (του συναφιού του τέλος πάντων!)
Κακή λύση ανάγκης η εθελουσία
Του Παναγη Bουρλουμη*
Πριν επιβάλλει τον ανταγωνισμό στις τηλεπικοινωνίες η ισπανική κυβέρνηση φρόντισε να προετοιμάσει την Telefonica (ισπανικό ΟΤΕ) ώστε να μπορέσει να ανταποκριθεί στις νέες συνθήκες. Κυβέρνηση, διοίκηση και συνδικάτα συμφώνησαν σε ένα ριζικό πρόγραμμα αναδιοργάνωσης και μείωσης του προσωπικού. Σήμερα η Telefonica είναι μία ισχυρή και κερδοφόρα επιχείρηση. Τον ίδιο δρόμο ακολούθησαν και οι περισσότερες άλλες ευρωπαϊκές χώρες, εξασφαλίζοντας τη μακροχρόνια επιβίωση των πρώην τηλεπικοινωνιακών τους μονοπωλίων. Στην Ελλάδα έγινε το αντίθετο. Αντάλλαγμα της συναίνεσης των συνδικάτων στη μετοχοποίηση του ΟΤΕ τη δεκαετία του ’90 ήταν η θέσπιση μονιμότητας στους εργαζομένους του. Με τον τρόπο αυτό η μεγαλύτερη επιχείρηση της χώρας, σε έναν κλάδο που οι τεχνολογικές εξελίξεις επιβάλλουν ευελιξία και συνεχή προσαρμογή, καταδικάστηκε να μπει στον ανταγωνισμό κουβαλώντας τις αγκυλώσεις του μονοπωλιακού της παρελθόντος. Κυριότερη αγκύλωση ήταν το υπεράριθμο προσωπικό, συσσωρευμένο από κομματικούς διορισμούς και μάλιστα κυρίως σε μη παραγωγικές «διοικητικές» υπηρεσίες. Παρ’ όλη την κατάργηση του μονοπωλίου το 2001 η πρακτική των διορισμών συνεχίστηκε, η τελευταία πράξη παίχτηκε πριν από τις εκλογές του 2004 με 1.600 διορισμούς ατόμων τελείως άσχετων προς τον κλάδο. Οσο κρατούσε το μονοπώλιο το υψηλό κόστος εργασίας μπορούσε να φορτώνεται στα τέλη που πλήρωνε ο καταναλωτής.
Ηδη από πολύ νωρίς οι διοικήσεις του ΟΤΕ είχαν διαγνώσει το πρόβλημα των υπεράριθμων και έκαναν προσπάθειες μείωσης προσωπικού. Δηλαδή από τη μία μεριά το πολιτικό σύστημα διόριζε και από την άλλη οι υπεύθυνοι για τη λειτουργία του ΟΤΕ προσπαθούσαν να συγκρατήσουν και μειώσουν τους αριθμούς. Οι μειώσεις άρχισαν το 1996 και συνεχίζουν με την παροχή κινήτρων αποχώρησης σε εργαζόμενους που παραμένουν ενώ έχουν συμπληρώσει συντάξιμα χρόνια. Το μέτρο αυτό επαναλαμβάνεται κάθε χρόνο και κάνουν χρήση μερικές εκατοντάδες προσωπικού μετριάζοντας οριακά το πρόβλημα των υπεράριθμων.
Το καλοκαίρι του 2004 που ανέλαβε η παρούσα διοίκηση, ο ΟΤΕ είχε 18.000 μόνιμους εργαζόμενους και περίπου 3.000 συμβασιούχους. Το κόστος προσωπικού είχε φτάσει το 33% των εσόδων σε σύγκριση με 18% μέσο ευρωπαϊκό όρο στις σταθερές τηλεπικοινωνίες. Τα κέρδη του ΟΤΕ έπεφταν ραγδαία και ήταν θέμα χρόνου να περάσει ο ΟΤΕ στην ομάδα των προβληματικών επιχειρήσεων, μαζί με Ολυμπιακή, ΟΣΕ, κ.λπ. Μελέτες των προηγούμενων διοικήσεων έδειχναν ότι ο ΟΤΕ μπορούσε να λειτουργήσει με πολύ λιγότερο προσωπικό αλλά έμεναν στα συρτάρια. Αντιμέτωπη με τον κίνδυνο της απαξίωσης του Οργανισμού η επιχείρηση αποφάσισε το 2004 και υλοποίησε το 2005 μια μεγάλης κλίμακας εθελουσία έξοδο, συγχρόνως με μερική αναδιοργάνωση. Δόθηκαν κίνητρα εξόδου σε 6.000 περίπου εργαζόμενους, μειώθηκαν τα διαμερίσματα από 54 σε 26 και οι περιφέρειες από 14 σε 4. Σχεδόν όλοι όσοι είχαν δικαίωμα να αποχωρήσουν το έκαναν και σήμερα ο ΟΤΕ έχει περίπου 12.000 εργαζόμενους και 2.000 συμβασιούχους.
Το κόστος της εθελουσίας ήταν υψηλό, περίπου 200.000 ευρώ για τον κάθε αποχωρούντα, ή συνολικά περίπου 1.200.000.000 ευρώ. Το κόστος περιελάμβανε αποζημίωση ίση με τις αποδοχές μέχρι την ημερομηνία κανονικής αποχώρησης και πλήρη κάλυψη ασφαλιστικών εισφορών εργαζομένου και εργοδότη. Για τον ΟΤΕ η δαπάνη ήταν δικαιολογημένη με χρηματοοικονομικά κριτήρια. Με μέσο όρο ετήσιου κόστους ανά εργαζόμενο 60.000 ευρώ περίπου, η απόσβεση της δαπάνης έγινε σε λιγότερο από 4 χρόνια. Το 85% του κόστους καλύφθηκε από την επιχείρηση, το 15% περίπου από τη μεταφορά του 4% των μετοχών του ΟΤΕ από το υπουργείο Οικονομίας στο ΤΑΠ-ΟΤΕ, σήμερα ΙΚΑ. Αντίθετα από όσα γράφονται και λέγονται οι ασφαλιστικοί φορείς, στην περίπτωση του ΟΤΕ, δεν επιβαρύνθηκαν καθόλου. Αντίθετα, η επιχείρηση κάλυψε το κόστος και στα ταμεία, Επικουρικό και Αρωγής, ενώ δεν είχε υποχρέωση να το κάνει.
Τα αποτελέσματα της εθελουσίας ήταν εκ πρώτης όψεως θετικά για τον ΟΤΕ. Η μείωση του προσωπικού κατά σχεδόν το 1/3, μείωσε το κόστος εργασίας από 33% σε 26% των εσόδων, αυξάνοντας ανάλογα τα κέρδη. Το ξαλάφρωμα από μερικές χιλιάδες εργαζόμενους επέτρεψε μία μερική αναδιοργάνωση, κυρίως των περιφερειών, επάνω σε πιο ορθολογική βάση. Η πρόσληψη νέων σε ηλικία και καλά εκπαιδευμένων ατόμων σε αναλογία 1 προς 5 αποχωρούντες αύξησε αισθητά την παραγωγικότητα. Αντίθετα από τις προβλέψεις η αποχώρηση τόσων χιλιάδων δεν δημιούργησε σοβαρά προβλήματα στη λειτουργία, αποδεικνύοντας στην πράξη ότι ο ΟΤΕ κουβαλούσε υψηλή αναλογία υπεράριθμου προσωπικού. Στην αρνητική πλευρά, εκτός από το υψηλό κόστος πρέπει να καταλογιστεί στην εθελουσία η απώλεια χρήσιμων στελεχών. Επιλέγουν να φύγουν συνήθως πρώτοι εκείνοι που μπορούν να βρουν εύκολα δουλειά. Το μειονέκτημα αυτό μετριάστηκε κάπως με την επαναπρόσληψη επί συμβάσει ορισμένων από εκείνους που απεχώρησαν, περίπου 20 συνολικά.
Δυστυχώς, τα οφέλη της εθελουσίας αποδείχτηκαν πρόσκαιρα. Η τεχνολογική εξέλιξη και οργανωτική αλλαγή συνέχισαν να μειώνουν τις ανάγκες σε προσωπικό, ενώ οι αυτόματες μισθολογικές προσαρμογές και οι συλλογικές συμβάσεις που διαπραγματεύεται ο ΣΕΒ με τη ΓΣΕΕ και αποτελούν οδηγό, εξανέμισαν μέσα σε λίγα χρόνια τα οικονομικά αποτελέσματα της εθελουσίας. Σήμερα που γράφω το κόστος προσωπικού είναι πάλι 33% των εσόδων, που έχουν μειωθεί σημαντικά λόγω ανταγωνισμού και ρύθμισης. Δεδομένου ότι η Ρυθμιστική Αρχή εφαρμόζει κοστοστρέφεια στις τιμές των προϊόντων του ΟΤΕ, το υψηλό κόστος του προσωπικού τον βγάζει βαθμιαία από την αγορά. Ο κλάδος σταθερής τηλεφωνίας του ΟΤΕ αντιμετωπίζει το ίδιο πρόβλημα που αντιμετώπιζε το 2004 σε οξύτερη μορφή και μάλιστα σε χρονική περίοδο που απαιτούνται σοβαρές επενδύσεις σε δίκτυα νέας γενιάς.
Η μέθοδος της εθελουσίας εξόδου χαρακτηρίστηκε σωστά ως κοινωνικά προκλητική, διπλά προκλητική όταν φορτώνεται το κόστος στον προϋπολογισμό και τα Ταμεία, πράγματα που δεν ίσχυσαν ποτέ για τον ΟΤΕ. Ομως η μόνη εναλλακτική λύση για μια επιχείρηση που ανταγωνίζεται στην ελεύθερη αγορά είναι η κατάργηση της μονιμότητας.
* Ο κ. Βουρλούμης είναι πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος του ΟΤΕ
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economy_100060_03/01/2010_385455
============
συνέχεια ---->
===============
Mεταγεννέστερη προσθήκη, 10-1-2010, αφιερωμένη εξαιρετικά στους: Σημίτη και Μητσοτάκη!
Tου Χρηστου Γιανναρα
Αυτά από την πρώτη στιγμή, όταν ακόμα ευχαριστεί τους εκλέκτορες για την εκλογή του. Η λιτότητα λόγων, χειρονομιών, συναισθηματικών διαχύσεων εγγυάται το ηγετικό χάρισμα. Οπως και η ικανότητα αξιολόγησης της ανθρώπινης ποιότητας: Ποιοι είναι οι άμεσοι συνεργάτες του ηγέτη, οι επιτελείς του, ποιοι τον πλαισιώνουν στις δημόσιες εμφανίσεις του – αν απαιτεί από τους επιτελείς του να τον κρίνουν αδυσώπητα, να ελέγχουν απροκατάληπτα και να μεταφέρουν με συνέπεια στην πράξη τη στρατηγική του.
Ούτε σταματάει ο ηγέτης στη δυσφορία ή στην αμηχανία που βιώνει η ελλαδική κοινωνία από τη σχεδόν ανεξέλεγκτη εισβολή τεράστιου (για τα πληθυσμιακά δεδομένα της χώρας) αριθμού οικονομικών μεταναστών.
Μοιάζουμε και πιο λιμασμένοι από αυτούς στην απληστία μας, διολισθαίνουμε όλο και περισσότερο στον πρωτογονισμό της ιδιοτέλειας, της εγωκεντρικής βουλιμίας. Βαρβαρωδέστατα άγλωσσοι, με μανιώδη «προοδευτική» υστερία να «απομηθεύσουμε» την Ιστορία μας, να αποποιηθούμε κάθε πολιτιστικό κληροδότημα: σε ποια ελληνική ταυτότητα να προσλάβουμε άξεστους τριτοκοσσμικούς μετανάστες;
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_2_10/01/2010_386227
12/1/2010
======
Δι' επισήμων χειλέων η αποκάλυψη: Η Ελλάδα είναι αναξιόπιστη στα στατιστικά της στοιχεία εδώ και 14 χρόνια!
Το είπε χθες «ο νέος Αλμούνια», ο Φινλανδός Ολι Ρεν... Ετσι λοιπόν.
===============
Σχετικά με τον Σημίτη - Συνέχεια (6/2/2010)
Tου Κωστα Ιορδανιδη
«Μαύρη Τετάρτη», 16 Σεπτεμβρίου 1992, και η στερλίνα δέχεται μια «κερδοσκοπική» επίθεση πρωτοφανών διαστάσεων. Η Βρετανία αναγκάζεται να αποσυρθεί από το Ευρωπαϊκό Σύστημα Ισοτιμιών (ERM). Το κόστος στη βρετανική οικονομία υπολογίσθηκε στα 3,4 δισεκατομμύρια στερλίνες και ένας από τους «κερδοσκόπους», ο Τζορτζ Σόρος, υπολογίζεται ότι κέρδισε σε μία ημέρα περί το ένα δισεκατομμύριο δολάρια.
Η ευρωπαϊκή προσέγγιση που είχε επιχειρήσει δύο χρόνια νωρίτερα η Βρετανία, με την ένταξή της στο ERM, επλήγη θανασίμως. Οι κανόνες της «αγοράς» λειτούργησαν με τρόπο ανηλεή, στη χώρα όπου διαμορφώθηκαν οι αρχές του ελευθέρου εμπορίου και ετέθησαν οι βάσεις της φιλελεύθερης οικονομίας.
Εδώ και μερικούς μήνες μία παρωδία θα έλεγε κανείς, με κάποιες μακρινές αντιστοιχίες, βρίσκεται σε εξέλιξη με επίκεντρο τη χώρα μας. Στόχος δεν είναι απλώς η «κερδοσκοπία» εις βάρος της Ελλάδος, αλλά και εις βάρος του ευρώ ή ακόμη και η υπονόμευση του κοινού ευρωπαϊκού νομίσματος. Αυτό τουλάχιστον υποστηρίζει και ο πρωθυπουργός κ. Γιώργος Παπανδρέου στο πρόσφατο διάγγελμά του. Σε αντίθεση με τη Βρετανία, όμως, η Ελλάς δεν έχει την πρόθεση να βγει από τη Ζώνη του Ευρώ. Προς το παρόν τουλάχιστον, το πολιτικό μας σύστημα δεν εμφορείται από αυτοκτονικές διαθέσεις.
Ορθές οι διαπιστώσεις ότι «είμεθα άξιοι της μοίρας μας», λόγω της οικτρής διαχειρίσεως των οικονομικών της χώρας τα τελευταία τριάντα χρόνια από τις διαδοχικές κυβερνήσεις, κυρίως του ΠΑΣΟΚ. Περίσκεψη επικρατεί για την επάρκεια και την αποτελεσματικότητα των μέτρων που έχουν εξαγγελθεί προσφάτως από τον κ. Παπανδρέου.
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_2_07/02/2010_389927
=========================
Νέα μέτρα! Κι άλλα μέτρα! Περισσότερα μέτρα! Και τα δώρα και τα αντίδωρα και οι πενιχρές συντάξεις. Ολα! Να καταργηθούν, να περικοπούν, να εκλείψουν...
Τι κι αν ο 14ος μισθός μαζί με τα επιδόματα φτάνουν μετά βίας στο μέσον ενός αξιοπρεπούς μισθού της ευρωζώνης. Οχι! Το πτώμα πρέπει να καταλάβει ότι... πέθανε. Για να μην έχει αξιώσεις (...Ανταπόκριση του υποβολέα από τη χθεσινοβραδινή συνεδρίαση του Eurogroup)
=========
Ολοένα και πιο επικίνδυνος γίνεται για τη χώρα ο σφιχτός εναγκαλισμός της κυβέρνησης με την Goldman Sachs. Οι επαφές που φέρεται ότι είχε ο πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου με το Νο 2 της Goldman Sachs, Gary Cohn, μάλλον έφεραν αντίθετα από τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα. ------------>
=====================
Eurostat: Μα πώς την πάθαμε από την Goldman Sachs;
Το κουτί της Πανδώρας για ολόκληρη την ευρωζώνη άνοιξε το περιβόητο swap που έκανε η Goldman Sachs με την Ελλάδα το 2001. Οι Εποπτικές Αρχές σε Ευρώπη και Αμερική αναζητούν και άλλα ίχνη της Goldman Sachs, η οποία, διευκολύνοντας τότε τη χώρα μας να εξωραΐσει τα στοιχεία για το δημόσιο χρέος, φέρεται ότι κέρδισε περισσότερα από 700 εκατ. ευρώ.
Οι «πανευρωπαϊκές επιδόσεις» της αμερικανικής Τράπεζας στο «σπορ της απόκρυψης του δημοσίου χρέους» με τη συνδρομή πολύπλοκων χρηματοοικονομικών εργαλείων (swaps), έχουν μετατραπεί σε εφιάλτη για τη Eurostat, η οποία πλέον αντιμετωπίζει με τρόμο το ενδεχόμενο η αξιοπιστία των στοιχείων της, που αφορούν όχι μόνο την Ελλάδα, να τραυματίζεται. Επιπροσθέτως, η συγκεκριμένη δράση της Goldman Sachs μπαίνει πλέον στο μικροσκόπιο των Εποπτικών Αρχών, οι οποίες ερευνούν το ενδεχόμενο εξαπάτησης των πελατών της τράπεζας.
Στην προσπάθειά τους αυτή, η περίπτωση της Ελλάδας φαίνεται ότι αποτελεί πρόσφορο εργαλείο. Ετσι ερευνάται πλέον κατά πόσο είναι σύννομη η απόκρυψη τόσο σημαντικών στοιχείων, όπως είναι το πραγματικό δημόσιο χρέος, από την Goldman Sachs στους πελάτες της, όταν τους διέθεσε ομόλογα του ελληνικού Δημοσίου.
Η Goldman Sachs συμμετείχε στην τελευταία δημοπρασία των πενταετών ομολόγων από την οποία το Δημόσιο συγκέντρωσε 8 δισ.ευρώ. Υπό διερεύνηση είναι λοιπόν αν η αμερικανική τράπεζα ενημέρωσε τους επενδυτές στους οποίους διέθεσε μέρος των ομολόγων αυτών, ότι πριν από μερικά χρόνια είχε βοηθήσει την Ελλάδα να μειώσει λογιστικά το δημόσιο χρέος της.
Το περίφημο εκείνο swap, με το οποίο ασχολήθηκε και χθες σχεδόν το σύνολο του ξένου Τύπου, είχε ως αποτέλεσμα το δημόσιο χρέος της Ελλάδας να μειωθεί εν μιά νυκτί από το 105,35% του ΑΕΠ στο 103,7%. Με εκείνη τη στρυφνή συμφωνία που είχε κλείσει η Goldman Sachs στην οποία είχε διαδραματίσει καθοριστικό ρόλο ο τότε υπουργός Οικονομίας Νίκος Χριστοδουλάκης, αλλά και με τις τροποποιήσεις της αρχικής συμφωνίας που επακολούθησαν, στα ταμεία της Goldman Sachs υπολογίζεται ότι εισέρρευσαν περίπου 700 εκατ. ευρώ.
Θύμωσαν οι ανταγωνιστές και την κάρφωσαν
Τα υπερβολικό αυτό κέρδος προκάλεσε την μήνιν των ανταγωνιστών, γεγονός που συνέβαλε στην έγκαιρη αποκάλυψη του swap. Εντούτοις η συμφωνία για το swap παρ' όλο που ήταν γνωστή δεν απασχόλησε τη Eurostat στην απογραφή που διενήργησε το 2004 ο τότε υπουργός Οικονομίας Γιώργος Αλογοσκούφης, ο οποίος μάλιστα προχώρησε στην επιμήκυνση της διάρκειας του αμαρτωλού αυτού swap.
Στην επίμαχη αυτή πρακτική των swap, η οποία προδήλως συνεχίστηκε και με άλλες τράπεζες, αναφέρθηκε και το πόρισμα της Επιτροπής που συνέστησε ο νυν υπουργός Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου με αντικείμενο την καταγραφή της πραγματικής δημοσιονομικής κατάστασης της οικονομίας. Στην έκθεση διαπιστώνεται ότι ορισμένες από αυτές τις συμφωνίες που έχουν γίνει αποσκοπούν στο να μεταφεθούν τόκοι από το τρέχον έτος στο μέλλον.*
Ο Ντράγκι ήταν αντιπρόεδρος της Goldman Sachs από το 2002 έως το 2005. Σύμφωνα με την εκπρόσωπο της Τράπεζας της Ιταλίας, οι ενέργειες που πραγματοποιήθηκαν τη «δεκαετία του 1990» από την πλευρά της Ιταλίας όταν ο κ. Ντράγκι ήταν γενικός διευθυντής στο υπουργείο Οικονομικών «είχαν στόχο τη μείωση του κόστους του δημόσιου χρέους και όχι τη συγκάλυψη της πραγματικής κατάστασης των δημόσιων οικονομικών».
http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=18/02/2010&id=133309
==============
Mεταγεννέστερη προσθήκη: «Ολέθριο λάθος η πώληση του ΟΤΕ»
==========
Mεταγεννέστερη προσθήκη: 17/5/2010
....Εκτιμάται βασίμως ότι τρεις είναι οι περίοδοι στις οποίες θα διερευνηθεί ο ρόλος των αμερικανικών τραπεζών και κεφαλαιουχικών ομίλων:
1. Η περίοδος από τον Ιανουάριο του 2010 έως σήμερα, οπότε οι απανωτές υποβαθμίσεις από αμερικανικούς οίκους αξιολόγησης ταυτίζονται χρονικά με «σορτάρισμα» των ελληνικών ομολόγων από αμερικανικές τράπεζες και εκτόξευση των spreads σε ύψη που καθιστούσαν απαγορευτική κάθε απόπειρα δανεισμού της Ελλάδας από τις διεθνείς αγορές 2. Η περίοδος 2007- 2009, στη διάρκεια της οποίας σημειώνεται, κατά την έκφραση κυβερνητικού στελέχους, η «ανήκεστος βλάβη» για την ελληνική οικονομία 3. Η περίοδος 2000- 2002, οπότε ο αμερικανικός κολοσσός Goldman Sachs «ρύθμισε» το ελληνικό χρέος (όπως έκανε και με τα ανάλογα χρέη της Γερμανίας, της Ιταλίας κ.λπ.) προκειμένου να διευκολυνθεί η Ελλάδα να πιάσει τους στόχους για την είσοδό της στη ζώνη του ευρώ. Θα διερευνηθεί συγκεκριμένα αν η προμήθεια των 350-400 εκατομμυρίων δολαρίων που έλαβε η Goldman Sacs ήταν υπέρογκη με βάση τα δεδομένα της περιόδου. Θα διερευνηθεί επίσης αν μπορεί να διεκδικηθεί το επιπλέον ποσό....
πηγή----->>>>
==============================
Mεταγεννέστερη προσθήκη: 27/10/2010
Ένας δημοκράτης πρωθυπουργός με μια ομάδα «δημοσιογράφων» και τον κυβερνητικό εκπρόσωπο να «συντονίζει», να επιδίδεται και να προσπαθεί διακαναλικά να μας πείσει πόσο ...
απαραίτητος μας είναι για να μας σώσει από το χείλος του γκρεμού που θα πέφταμε και ίσως ξαναπέσουμε , αν δεν ήταν αυτός και η ομάδα του και το κατάφερε ρίχνοντάς μας στα σαγόνια του ΔΝΤ και της Τρόϊκας, αφού προηγουμένως είχε επιδοθεί σε μαραθώνιο κατηγοριών εναντίον της πατρίδας ΜΑΣ , αποκαλώντας μας διεφθαρμένους, επιβάτες του ΤΙΤΑΝΙΚΟΥ, έτοιμους να βυθισθούμε, και έτοιμους να αυτοκτονήσουμε έχοντας το πιστόλι πάνω στο τραπέζι. Για όλα έφταιγαν οι άλλοι , όχι αυτός και το κόμμα του, ξεχνώντας (όπως άλλωστε και ο ελληνικός λαός) ότι ο ίδιος υπήρξε ανώτατο κυβερνητικό στέλεχος επί 32 χρόνια !!!
Και αφού εμμέσως πλην σαφώς μας απείλησε ότι αν το κόμμα του δεν πάει καλά στις περιφερειακές και δημοτικές εκλογές , θα αναγκασθεί να καταφύγει σε εθνικές εκλογές για να του ανανεώσουμε την εντολή και να μας οδηγήσει πιο βαθειά στα παραπάνω σαγόνια και αυτός μαζί με αυτούς να βάλουν ακόμη πιο βαθειά το χέρι τους στη τσέπη μας και στα ταμεία των μικρών, μεσαίων και μεγάλων επιχειρήσεων!!!
Και αφού τελείωσε αυτός, ένας άλλος άρχισε να λέει τα δικά του σε άλλο τηλεοπτικό σταθμό.
Ποιος ; Ο κ. Κωνσταντίνος Μητσοτάκης !
Ο κ. Μητσοτάκης , υπερήλικας πλέον επιδίδεται τελευταία σε υμνολόγιο του Γεωργίου Παπανδρέου, που κάποτε τον αποκαλούσε Γιωργάκη και «ανίκανο» να κυβερνήσει και τώρα λέτε ότι όλα καλά τα κάνει . Κάνει όμως και κάτι άλλο ο κ. Μητσοτάκης. Εκφράζεται εναντίον του αρχηγού του κόμματος του οποίου είναι ΕΠΙΤΙΜΟΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ !!! Δικαιούσθε να έχετε όποια γνώμη θέλετε κ. Μητσοτάκη, τόσο για τον κ. Γ. Παπανδρέου, όσο και για τον κ. Αντώνη Σαμαρά και τη Νέα Δημοκρατία.
Κάνετε όμως ένα σοβαρό λάθος που ως έμπειρος πολιτικός δεν θα έπρεπε να το κάνετε, εκτός αν προκαλείτε τη σημερινή ηγεσία της ΝΔ να σας διαγράψει. Δεν μιμείσθε τον κ. Σαμαρά που παραιτήθηκε από τις τάξεις της ΝΔ και μετά άρχισε να σας «πετροβολά». Αντίθετα εσείς κάθε τόσο πετάτε «πέτρες» στα παράθυρα του κτιρίου που στεγάζεται η ΝΔ, αλλά ευτυχώς λόγω της ηλικιακής σας αδυναμίας δεν μπορείτε ούτε ένα υαλοπίνακα να θραύσετε. ΔΙΟΤΙ Ο ΛΑΟΣ ΕΧΕΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΙ ΠΟΙΟΣ ΕΙΣΘΕ, όσο και αν προσπαθείτε με διάφορα πολιτικόλογα να αλλάξετε την πίστη μας για τα πεπραγμένα σας, τόσο εκτός όσο και εντός, ελέω Κωνσταντίνου Καραμανλή, της ΝΔ.
Ακόμη και για το θέμα παραπομπής του μακαρίτη Ανδρέα που αναφερθήκατε, βγήκε σήμερα ο Ιωάννης Μ. Βαρβιτσιώτης, τ. υπουργός κλπ, και έκανε την ακόλουθη δήλωση:
«Είναι προφανές ότι ο κ. Μητσοτάκης δεν θυμάται ή επιλέγει να μην θυμάται ότι τον επισκέφθηκα, δύο φορές μάλιστα, για να του επισημάνω ότι θα ακολουθήσω όποια απόφαση λάβει η Κυβέρνηση, πλην όμως θεωρώ ότι είναι πολιτικό λάθος η παραπομπή του Ανδρέα Παπανδρέου στο Ειδικό Δικαστήριο.
Ο κ. Μητσοτάκης υποστήριξε ακόμη ότι ο τότε Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Καραμανλής δεν ήταν αντίθετος με την παραπομπή.
Θα ήθελα να υπενθυμίσω στον κ. Μητσοτάκη ότι ο Κ. Καραμανλής ναι μεν ουδέποτε δημοσίως αναφέρθηκε στο θέμα αυτό, πλην όμως δεν προέβη σε καμία απολύτως διάψευση ότι ο ίδιος είχε διατυπώσει πως «τον τέως Πρωθυπουργό δεν τον στέλνεις φυλακή, τον στέλνει ο Λαός σπίτι του», άποψη που ευρέως κυκλοφορούσε στην κοινή γνώμη.
Και αυτά μεν ανάγονται στο παρελθόν και θα κριθούν από τον ιστορικό του μέλλοντος. Όμως ο επίτιμος Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας κ. Μητσοτάκης στην χθεσινή του συνέντευξη καταφέρετο απ’ αρχής μέχρι τέλους εναντίον της Νέας Δημοκρατίας, έφθασε μάλιστα να πει ότι η Νέα Δημοκρατία είναι ένα κόμμα χωρίς μέλλον.
Διερωτώμαι πώς όλα αυτά συμβιβάζονται με τον τίτλο του επίτιμου Προέδρου τον οποίο φέρει. Μήπως θα έπρεπε να παραιτηθεί από τον τίτλο αυτόν;»
Την ίδια ερώτηση σας απευθύνω κι εγώ . Μήπως θα πρέπει πρώτα να παραιτηθείτε από τον τιμητικό τίτλο του «ΕΠΙΤΙΜΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΝΔ» και μετά να επιδοθείτε στο σύνηθες άθλημα της διαστρέβλωσης πάσης αλήθειας προς ίδιο όφελος και υστεροφημία; Αλλιώς μένετε εκτεθειμένος. Και αν εσείς δεν το καταλαβαίνετε για να παραιτηθείτε, καλό είναι κάποιος να σας το υποδείξει. Έπειτα μήπως είναι καιρός να σταματήσετε τις εμφανίσεις σας στην ΤιΒι, διότι πληροφορηθήκαμε σήμερα ότι δύο ημέρες προ των εκλογών θα σας φιλοξενήσει ο κ. Χατζηνικολάου , για να επιδοθείτε στο γνωστό σας «πετροπόλεμο» . Οι θέσεις σας πλέον είναι γνωστές, και σοφότεροι δε γινόμαστε!
Είπατε και κάτι άλλο επίσης : "O Σαμαράς ακολουθεί λάθος πολιτική" , αγνοώντας ότι δεν κυβερνάει ο Σαμαράς! Ο Παπανδρέου κυβερνά, αλλά εσείς κρίνετε συνεχώς τον Σαμαρά! Πού την είδατε τη λάθος πολιτική; Άμα κυβερνήσει, θα έχετε όλο τον χρόνο, Θεού θέλοντος, να τον κρίνετε. Κριτική στην αντιπολίτευση, πρώτη φορά βλέπουμε. Μιμείσθε σ αυτό το θέμα το πολιτικό σας «παιδί» τον κ. Καρατζαφέρη , που κι αυτός όπου βρεθεί και όπου εμφανισθεί, στο Σαμαρά αναφέρεται, διότι μάλλον τον βλέπει στον ύπνο του κάθε βράδυ και του προκαλεί εφιάλτες, που από μαγαζί γωνία μετέτρεψε το κόμμα του σε περίπτερο.
Κύριε Πρόεδρε, να είναι η μνήμη σας ασθενής δεν το πιστεύω, αλλά εάν είναι ας σας θυμίσω κι εγώ κάτι κλείνοντας το παρόν. ΜΗΠΩΣ ΞΕΧΑΣΑΤΕ ΟΤΙ ΕΣΕΙΣ ΚΑΙ Η ΝΤΟΡΑ, ΜΕ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ (λέγε Ανδρέα Παπανδρέου) έχετε μια κατηγορία εις βάρος σας για το θέμα των υποκλοπών, που τελεί υπό ΑΝΑΣΤΟΛΗ; Ένας έντιμος άνθρωπος δεν θα το δεχόταν αυτό στην ηλικία που είσθε, διότι σας ακολουθεί και η ΝΤΟΡΑ. Θα ζητούσε να δικασθεί και να αποδοθεί ΑΘΩΟΣ στο λαό, αλλιώς η ΙΣΤΟΡΙΑ αυτά τα πράγματα δεν τα συγχωρεί, όπως άλλωστε και τις μεταπηδήσεις από κόμμα σε κόμμα. Κι αυτό γιατί κάτι λέγατε χθες περί του Νόμου «Περί Ευθύνης Υπουργών».
Για να μην ξεχνιόμαστε δηλαδή !!!
http://taxalia.blogspot.com/2010/10/blog-post_6017.html
===========================
Μεταγεννέστερη προσθήκη (3/5/2009)
Ποιοι βούλιαξαν τη ΛΑΡΚΟ
Tελειωμό δεν έχουν τα προβλήματα για την άτυχη και πολύπαθη ΛΑΡΚΟ, την παλιά δόξα του ομίλου Μποδοσάκη αλλά και του Ελληνικού Δημοσίου ένα διάστημα, η οποία πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο, βάζοντας σε μαύρες σκέψεις τους εργαζομένους.Η εταιρεία ουσιαστικά χρεοκόπησε εμφανίζοντας ζημιές πάνω από 120 εκατ. ευρώ το 2008, δεν πληρώνει τους πιστωτές της, ενώ το Δημόσιο απλώς εγγυάται τη μισθοδοσία.
Σαν να μην έφθαναν όλα αυτά, η σημερινή διοίκηση των κκ. Θαν. Σκρέκα και Απ. Τσουκαλά κατηγορείται για οικογενειακά και φιλικά ρουσφέτια, καθώς και για αλόγιστες σπατάλες εν μέσω κρίσης και ζημιογόνου πορείας.
Η διοίκηση έσπασε πέρυσι τα συμβόλαια αντιστάθμισης κινδύνων για να βρει έστω και λίγη ρευστότητα. Επειδή όμως, όπως λέει και ο λαός, «το φθηνό το πληρώνεις πολύ ακριβά», από το φθινόπωρο του 2008 οι τιμές του νικελίου άρχισαν να πέφτουν ιλιγγιωδώς ως απόρροια της διεθνούς κρίσης με αποτέλεσμα να κινούνται πλέον στα 9-12.000 δολάρια τον τόνο. Η ΛΑΡΚΟ λοιπόν σήμερα, με τις κινήσεις της διοίκησης ΣκρέκαΤσουκαλά να παράγει νικέλιο με κόστος 20-22.000 δολάρια τον τόνο και να το πουλάει περίπου στα 10.000, εμφανίζει το 2008 ζημιές που φθάνουν και ξεπερνούν τα 120 εκατ. ευρώ. Για να οριστικοποιηθούν μάλιστα οι ζημιές του 2008 (αυτές του 2007 είναι 73 εκατ.!) και η κεφαλαιοποίησή τους θα χρειαστεί και άλλη γενική συνέλευση τον Μάιο, εκτός αυτής που έγινε την προηγούμενη Δευτέρα και αποφάσισε αύξηση μετοχικού κεφαλαίου κατά 100 εκατ. ευρώ.
Παρά την επίσημη πρόθεση του υπουργείου Οικονομίας να βρει στρατηγικό επενδυτή για την επιχείρηση, παρά τη διάθεση διαλόγου από την πλευρά των εργαζομένων για όλα τα ζητήματα που αφορούν τον όμιλο, τα προβλήματα για το «ευρωπαϊκό διαμάντι του νικελίου», όπως είχε αποκληθεί κάποτε η ΛΑΡΚΟ, παραμένουν βουνό και το μέλλον παραμένει αόρατο, όπως έλεγε και ο αρχαίος ημών Δημοσθένης.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα φυσικά με τη ΛΑΡΚΟ είναι η τιμή προμήθειας του ηλεκτρικού ρεύματος, που τη ζημιώνει με πολύ μεγάλα ποσά, ας μην ξεχνάμε όμως ότι η τιμολογιακή πολιτική του ρεύματος καθορίζεται ακόμη σε κεντρικό επίπεδο κυβέρνησης και υπουργείου.
Σαν να μην έφθανε όμως αυτό, ήλθαν και οι εξελίξεις στην τιμή του νικελίου οι οποίες ζημίωσαν και εξακολουθούν να ζημιώνουν τη ΛΑΡΚΟ με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο. ▅Η προπώληση της παραγωγής
Τι ακριβώς έχει συμβεί; Το 2006 στη διοίκηση της ΛΑΡΚΟ βρίσκονταν ο κ. Βασίλης Τσίπρας ως πρόεδρος και ο κ. Κωνσταντίνος Θανάσουλας, φίλος και συνεργάτης του Πέτρου Δούκα, ως διευθύνων σύμβουλος. Η εταιρεία είχε ελάχιστη ρευστότητα, διαθέσιμα μόλις 1 εκατ. ευρώ, και δεν μπορούσε να πάρει πιστώσεις από τράπεζες, εθεωρείτο μάλιστα αφερέγγυα επειδή δεν διέθετε στρατηγικό σχέδιο ανάπτυξης. Η τότε διοίκηση και κυρίως ο κ. Θανάσουλας (διότι ο κ. Τσίπρας ήταν πρώην πολιτευτής Ευρυτανίας της ΝΔ και οι πρωτοβουλίες του πολλές φορές προκαλούσαν ευτράπελα σχόλια εντός και εκτός εταιρείας, ιστορική έχει μείνει η... άφαντη συμφωνία-«μαμμούθ» με τους Κινέζους) αποφάσισε να προχωρήσει στην προπώληση των ποσοτήτων νικελίου που παρήγαγε η εταιρεία για τα επόμενα χρόνια υπογράφοντας και τα σχετικά συμβόλαια αντιστάθμισης κινδύνου, το λεγόμενο hedging. Με τον τρόπο αυτόν εκχώρησε τα δικαιώματα πώλησης του νικελίου για το άμεσο μέλλον στην Goldman Sachs, εισπράττοντας σταθερό αντίτιμο. Χαρακτηριστικό είναι ότι οι τιμές του νικελίου διεθνώς όταν υπογράφτηκαν τα συμβόλαια αυτά ήταν 15-16.000 δολάρια ο τόνος και ενδεικτικά οι τιμές προπώλησης για μεν το 2008 ήταν 19.500
δολάρια ο τόνος και για το 2009 23.000 δολάρια. Οι διεθνείς τιμές όμως πήραν την ανηφόρα και εκτο ξεύτηκαν στα 30.000 δολάρια ανά τόνο τη στιγμή που η ΛΑΡΚΟ είχε εισπράξει 19.500 δολάρια ανά τόνο εκείνη την εποχή. Η διαφορά ήταν μεγάλη και είναι φανερό ότι με την προπώληση η ΛΑΡΚΟ έχανε χρήματα από αυτά που θα κέρδιζε αν πουλούσε τότε σε πραγματικές τιμές της αγοράς. Μάλιστα τη διαφορά εκ των πραγμάτων καρπωνόταν η Goldman Sachs, η οποία είχε προαγοράσει τα συμβόλαια πώλησης, κάτι που ανέδειξε και τον όρο «golden boys» του Λονδίνου.
Η κίνηση αυτή καταγγέλθηκε από την αντιπολίτευση (ΠαΣοΚ και ΣΥΡΙΖΑ) ως σκάνδαλο πρώτου μεγέθους με ανάμειξη των «golden boys» τόσο της Αθήνας όσο και του Λονδίνου, με δεδομένο μάλιστα ότι ο κ. Θανάσουλας είχε θητεύσει και στη βρετανική πρωτεύουσα. Αναταραχή επικράτησε και μέσα στην εταιρεία, με τους εργαζομένους να καταγγέλλουν ξεπούλημα της παραγωγής, ενώ οι επερωτήσεις στη Βουλή έπεφταν βροχή.
Η προπώληση της παραγωγής του νικελίου της ΛΑΡΚΟ ως και το δεύτερο εξάμηνο του 2008 γινόταν μέσω τραπεζικών οργανισμών (JΡ Μorgan, Βarclays, Ηypo και Goldman Sachs) οι οποίοι εμπλέκονται στην πώληση των δομημένων ομολόγων στα ασφαλιστικά ταμεία.
Η σχετική ζημιά την οποία υπέστη η ΛΑΡΚΟ, σύμφωνα με καταγγελίες βουλευτών του ΠαΣοΚ, το 2006 ήταν 76 εκατ. ευρώ, ενώ μόνο για το πρώτο πεντάμηνο του 2007 η απώλεια εσόδων ξεπέρασε κατά πολύ το ποσόν που αυτή στερήθηκε το έτος 2006.
Ομολογουμένως αν εκείνη την εποχή η ΛΑΡΚΟ πουλούσε στις πραγματικές τιμές αγοράς, δηλαδή στα 30.000
δολάρια ανά τόνο, θα είχε συσσωρεύσει αξιόλογα κέρδη, αλλά αυτές οι περιπτώσεις είναι και θέμα σωστής πρόβλεψης μιας κυκλικής αλλά και... κυκλοθυμικής αγοράς. Τέλος πάντων, μεσολάβησαν οι εκλογές του 2007, ο κ. Δούκας μετακινήθηκε σε άλλο υφυπουργείο και λίγο αργότερα η διοίκηση της ΛΑΡΚΟ αντικαταστάθηκε από τον κ. Θανάση Σκρέτα, παλαιό βουλευτή Τρικάλων της ΝΔ, ως πρόεδρο και τον κ. Απ. Τσουκαλά ως διευθύνοντα σύμβουλο.
▅Τα τεράστια λάθη της σημερινής διοίκησης
Η νέα διοικητική αρχή ΣκρέκαΤσουκαλά εξακολουθούσε να έχει μεγάλες δυσκολίες ως προς τη διεύθυνση της εταιρείας και την παραγωγή. Αλλωστε δεν γνώριζε από μανατζάρισμα εταιρειών, πόσο μάλλον που η ΛΑΡΚΟ είναι μια ειδική και εξαιρετικά δύσκολη περίπτωση.
Ετσι στις αρχές του καλοκαιριού του 2008 προχώρησε στο σπάσιμο των συμβολαίων αντιστάθμισης κινδύνου, εισπράττοντας τις εγγυήσεις ύψους περίπου 50 εκατ. ευρώ που είχε καταθέσει στις τράπεζες, αλλά παράλληλα πληρώνοντας και πρόστιμο (το γνωστό πέναλτι) ύψους 5,6 εκατ. ευρώ για την πρόωρη διακοπή των συμβολαίων. Ετσι για να εξασφαλίσει προσωρινή ρευστότητα έχασε το δικαίωμα προπώλησης του νικελίου στα 19.500 δολάρια ανά τόνο το 2008 και στα 23.000 δολάρια ανά τόνο το 2009.
Από το φθινόπωρο του 2008 οι τιμές του νικελίου άρχισαν να καταρρέουν με αποτέλεσμα να κινούνται πλέον στα 9-12.000 δολάρια τον τόνο. Η ΛΑΡΚΟ λοιπόν σήμερα, με την κίνηση της διοίκησης, παράγει νικέλιο με κόστος 20-22.000 δολάρια τον τόνο και το πουλάει γύρω στα 10.000, με αποτέλεσμα οι ζημιές να γίνουν βουνό.
Το 2008, χρονιά διοίκησης Σκρέκα- Τσουκαλά, οι ζημιές φθάνουν και να ξεπερνούν τα 120 εκατ. ευρώ. Την ίδια στιγμή κυκλοφορούν πληροφορίες που μιλούν για μεγάλες σπατάλες και επίσης μεγάλα ρουσφέτια του διοικητικού διδύμου μέσα στην επιχείρηση. Οι πληροφορίες αυτές μάλιστα έχουν φθάσει και σε υπουργικά γραφεία.
Οι κατηγορίες αφορούν πρόσληψη συγγενών του προέδρου (ένας συνταξιούχος της Αστυνομίας ως διευθυντής Ασφαλείας και μια κυρία, συγγενής εξ αγχιστείας άνευ άλλων προσόντων, ως διευθύντρια Ανάπτυξης), αλλά και προσλήψεις «ημετέρων» του διευθύνοντος συμβούλου σε θέσεις-«κλειδιά» με ασυνήθιστα υψηλές αποδοχές και παροχές. Στον κ. Τσουκαλά μάλιστα καταλογίζουν και προσωπικές σπατάλες με τα χρήματα της εταιρείας εν μέσω κρίσης και τεράστιων ζημιών.
Μέγα πρόβλημα το ρεύμα
ΣΕ ΟΛΟ αυτό το σκηνικό πρέπει να υπενθυμίσουμε και το μέγα πρόβλημα για τη ΛΑΡΚΟ, το οποίο παραμένει η υψηλή τιμή προμήθειας του ρεύματος. Υπάρχει πρόταση να επανέλθει το παλαιό σχέδιο με τη φόρμουλα σύνδεσης της τιμής του ρεύματος με την τιμή του μετάλλου, κάτι που θα εξορθολόγιζε το ενεργειακό κόστος γενικότερα της μεταλλουργίας στη χώρα μας, αλλά δεν έχει τουλάχιστον ακόμη υιοθετηθεί.
Η ΛΑΡΚΟ έχει να αντιμετωπίσει το κόστος της ΔΕΗ (οι συνολικές αυξήσεις ρεύματος της 2ετίας υπερβαίνουν το 23%) και την κάθετη πτώση των τιμών του νικελίου, αλλά και την αποσύνδεση των τιμών ρεύματος από τα επίπεδα των τιμών του νικελίου που επικρατούν στη διεθνή αγορά.
Με τα σημερινά δεδομένα το κόστος του ηλεκτρισμού για τη ΛΑΡΚΟ φθάνει στο 60% του συνολικού κόστους και πλέον έχει σταματήσει να πληρώνει ΔΕΗ και προμηθευτές εδώ και μήνες, ενώ το Δημόσιο την κρατάει στη ζωή, καθώς εγγυάται τη μηνιαία μισθοδοσία και μόνον.
Η ΛΑΡΚΟ χρωστάει σήμερα πάνω από 40 εκατ. στη ΔΕΗ, πάνω από 50 εκατ. ευρώ σε προμηθευτές και εργολάβους και περίπου 100 εκατ. ευρώ σε τρεις τράπεζες, την Αγροτική, τη Εurobank και την Κύπρου. Παράλληλα με τη διαμόρφωση των τιμών, όσο περισσότερο παράγει τόσο περισσότερο χάνει και, σύμφωνα με πληροφορίες, παράγει 850 τόνους τον μήνα.
Πριν απο μερικές ημέρες στη διάρκεια έκτακτης γενικής συνέλευσης αποφασίστηκε αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου της ΛΑΡΚΟ κατά 100 εκατ. ευρώ. Ωστόσο η κεφαλαιοποίηση ζημιών ύψους 120 εκατ. ευρώ που προέρχονται από τη χρήση του 2008 και οι συσσωρευμένες ζημιές προηγούμενων ετών θα αποφασιστούν σε νέα γενική συνέλευση τον Μάιο. Δεν έχει αποφασιστεί μάλιστα ακόμη αν η συνέλευση αυτή θα χαρακτηριστεί συνέχεια της παλαιάς, ώστε να μη δημοσιευτεί πρόσκληση, ή αν θα πρόκειται για νέα γενική συνέλευση.
Το Δημόσιο μάλλον θα καταβάλει το 100% της αύξησης, αφού η ΔΕΗ, η οποία κατέχει ποσοστό 29%, δεν προτίθεται να συμμετάσχει και η Εθνική Τράπεζα (35%) θα αποφασίσει εντός των ημερών.
Οσον αφορά τον στρατηγικό επενδυτή, βασική προϋπόθεση για συμφωνία είναι η διασφάλιση των θέσεων εργασίας, αλλά και η μακροπρόθεσμη ρύθμιση της τιμής του ρεύματος που καταναλώνει η εταιρεία. Η εξασφάλιση φθηνού ρεύματος ήταν εξάλλου το μέγα πρόβλημα στο οποίο σκόνταψαν κατά το παρελθόν όλες οι προσπάθειες ιδιωτικοποίησης της ΛΑΡΚΟ.
Είναι φανερό ότι για τη ΛΑΡΚΟ επίκεινται σημαντικές αποφάσεις, οι οποίες όμως βρίσκουν την εταιρεία στο καναβάτσο, με το μέλλον της να θεωρείται πλέον εξαιρετικά αμφίβολο.
============
Μεταγεννέστερη προσθήκη: (6/9/2009)
"....Η χρηματιστηριακή φούσκα της δεκαετίας του '90, τα τεράστια κεφάλαια της διοργάνωσης των Ολυμπιακών Αγώνων και η παντελής έλλειψη αποκέντρωσης στις αποφάσεις που επηρεάζουν την επιχειρηματικότητα, έδωσαν το πιο ισχυρό χτύπημα που είχε ποτέ η βιομηχανία της Θεσσαλονίκης και της, εκτός Κέντρου, ελληνικής επαρχίας. Το μεγαλύτερο πανεπιστήμιο της χώρας, το ΑΠΘ, δεν κατάφερε να απαγκιστρωθεί από τις κρατικές και πολιτικές παρεμβάσεις και να εδραιώσει τη δυνατότητα, που όντως έχει, να προσφέρει την κατάρτιση, αλλά και την παιδεία που χρειάζεται η παγκοσμιοποιημένη εθνική μας οικονομία. Μια συγκεκριμένη, ώριμη δυνατότητα που είχε η Θεσσαλονίκη να ξεκινήσει, ήδη από το 2002, μια δική της ζώνη εφαρμοσμένης έρευνας και καινοτομίας, έμπλεξε στην κρατική γραφειοκρατία και καθυστερεί ανεπίτρεπτα....."
το πλήρες άρθρο εδώ---->
---------------------
Μεταγεννέστερη προσθήκη: (25/11/2009)
Η φασιστική δράκα που μαγάρισε τον Νέο Κόσμο, τρομοκρατώντας τους ήσυχους Αραβες της γειτονιάς, συνιστά μολυσματικό ιό. Δεν επαρκούν τα υπαρκτά αντισώματα. Τα φασιστοειδή εκλαμβάνουν ως αδυναμία της ελληνικής κοινωνίας τη συνύπαρξή της με τους μεροκαματιάρηδες μετανάστες.
Του ΚΥΡ - Από το «Βήμα» Η δυναμική αντίδραση -ακόμη και συγκρουσιακών διαστάσεων- προβάλλει αδήριτη ανάγκη. (...Η σύγχρονη μετανάστευση είναι η εκδίκηση της ανάγκης έναντι της εκτατικής πλεονεξίας των ισχυρών, όπως αυτή αποτυπώθηκε στις επιδρομές των αποικιοκρατών και του ιμπεριαλισμού... Τα υπόλοιπα -π.χ. πόσοι μετανάστες χωράνε σε χειμαζόμενες χώρες- είναι άλλης τάξεως ζήτημα. Σοβαρό) *** Η «εκσυγχρονιστική» λαίλαψ που ενέσκηψε στον τόπο με τον Σημίτη είχε προβληθεί από τις ταξιαρχίες των πρόθυμων μήντια ως σωτήρια λέμβος που θα έβγαζε τη χώρα από τα ερέβη στις φωτογόνες ζώνες του μέλλοντος. Αποδείχτηκε τενεκές που έκανε θόρυβο και καταβαράθρωσε τη χώρα. (Σιγά το κατόρθωμα με την ΟΝΕ. Και με έναν ικανό περιπτερά στο τιμόνι, η χώρα θα έμπαινε στην ΟΝΕ)... Σιγά σιγά όμως λαγαρίζουν τα πράγματα. Ενας έντιμος συνάδελφος που εμφορείται από εκσυγχρονιστικές ιδέες παραδέχεται τώρα ότι οι ρυθμίσεις του συκοφαντημένου Τσοβόλα για την αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής ήταν ρηξικέλευθες. Και τις κατήργησε «ως δήθεν αναχρονιστικές» ο αλήστου μνήμης Σημίτης. (...Τώρα, τι να πρωτοθυμηθείς; Τον χυδαίο λαϊκισμό της κομψευόμενης «εκσυγχρονιστικής» παρέας, την καταιγιστική προπαγάνδα υπέρ του υπερεκτιμημένου λογιστή ή τα χασκόγελα της αριστερής δράκας που βολεύτηκε στο λουσάτο ενδιαίτημα του «εκσυγχρονισμού», δίνοντας ρεσιτάλ ελαφρότητος από την τηλεόραση, όπου είχε μόνιμο στασίδι;) *** Εξοχα, υποβολέα! Κομματικός γκαουλάιτερ στη νεοπράσινη ΕΡΤ, βγαλμένος κατ' ευθείαν από το Γραφείο Τύπου του ΠΑΣΟΚ και το γραφείο του Πρωθυπουργού. Συνέπεια στη συνέχεια. Στην κομματική εξάρτηση, δηλαδή... http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=25/11/2009&s=o-typos-twn-hlwn
=========================Βlogger: κάποιες καλές απαντήσεις στον Μητσοτάκη, από ένα δικό του άνθρωπο! (του συναφιού του τέλος πάντων!)
Πριν επιβάλλει τον ανταγωνισμό στις τηλεπικοινωνίες η ισπανική κυβέρνηση φρόντισε να προετοιμάσει την Telefonica (ισπανικό ΟΤΕ) ώστε να μπορέσει να ανταποκριθεί στις νέες συνθήκες. Κυβέρνηση, διοίκηση και συνδικάτα συμφώνησαν σε ένα ριζικό πρόγραμμα αναδιοργάνωσης και μείωσης του προσωπικού. Σήμερα η Telefonica είναι μία ισχυρή και κερδοφόρα επιχείρηση. Τον ίδιο δρόμο ακολούθησαν και οι περισσότερες άλλες ευρωπαϊκές χώρες, εξασφαλίζοντας τη μακροχρόνια επιβίωση των πρώην τηλεπικοινωνιακών τους μονοπωλίων. Στην Ελλάδα έγινε το αντίθετο. Αντάλλαγμα της συναίνεσης των συνδικάτων στη μετοχοποίηση του ΟΤΕ τη δεκαετία του ’90 ήταν η θέσπιση μονιμότητας στους εργαζομένους του. Με τον τρόπο αυτό η μεγαλύτερη επιχείρηση της χώρας, σε έναν κλάδο που οι τεχνολογικές εξελίξεις επιβάλλουν ευελιξία και συνεχή προσαρμογή, καταδικάστηκε να μπει στον ανταγωνισμό κουβαλώντας τις αγκυλώσεις του μονοπωλιακού της παρελθόντος. Κυριότερη αγκύλωση ήταν το υπεράριθμο προσωπικό, συσσωρευμένο από κομματικούς διορισμούς και μάλιστα κυρίως σε μη παραγωγικές «διοικητικές» υπηρεσίες. Παρ’ όλη την κατάργηση του μονοπωλίου το 2001 η πρακτική των διορισμών συνεχίστηκε, η τελευταία πράξη παίχτηκε πριν από τις εκλογές του 2004 με 1.600 διορισμούς ατόμων τελείως άσχετων προς τον κλάδο. Οσο κρατούσε το μονοπώλιο το υψηλό κόστος εργασίας μπορούσε να φορτώνεται στα τέλη που πλήρωνε ο καταναλωτής.
Ηδη από πολύ νωρίς οι διοικήσεις του ΟΤΕ είχαν διαγνώσει το πρόβλημα των υπεράριθμων και έκαναν προσπάθειες μείωσης προσωπικού. Δηλαδή από τη μία μεριά το πολιτικό σύστημα διόριζε και από την άλλη οι υπεύθυνοι για τη λειτουργία του ΟΤΕ προσπαθούσαν να συγκρατήσουν και μειώσουν τους αριθμούς. Οι μειώσεις άρχισαν το 1996 και συνεχίζουν με την παροχή κινήτρων αποχώρησης σε εργαζόμενους που παραμένουν ενώ έχουν συμπληρώσει συντάξιμα χρόνια. Το μέτρο αυτό επαναλαμβάνεται κάθε χρόνο και κάνουν χρήση μερικές εκατοντάδες προσωπικού μετριάζοντας οριακά το πρόβλημα των υπεράριθμων.
Το καλοκαίρι του 2004 που ανέλαβε η παρούσα διοίκηση, ο ΟΤΕ είχε 18.000 μόνιμους εργαζόμενους και περίπου 3.000 συμβασιούχους. Το κόστος προσωπικού είχε φτάσει το 33% των εσόδων σε σύγκριση με 18% μέσο ευρωπαϊκό όρο στις σταθερές τηλεπικοινωνίες. Τα κέρδη του ΟΤΕ έπεφταν ραγδαία και ήταν θέμα χρόνου να περάσει ο ΟΤΕ στην ομάδα των προβληματικών επιχειρήσεων, μαζί με Ολυμπιακή, ΟΣΕ, κ.λπ. Μελέτες των προηγούμενων διοικήσεων έδειχναν ότι ο ΟΤΕ μπορούσε να λειτουργήσει με πολύ λιγότερο προσωπικό αλλά έμεναν στα συρτάρια. Αντιμέτωπη με τον κίνδυνο της απαξίωσης του Οργανισμού η επιχείρηση αποφάσισε το 2004 και υλοποίησε το 2005 μια μεγάλης κλίμακας εθελουσία έξοδο, συγχρόνως με μερική αναδιοργάνωση. Δόθηκαν κίνητρα εξόδου σε 6.000 περίπου εργαζόμενους, μειώθηκαν τα διαμερίσματα από 54 σε 26 και οι περιφέρειες από 14 σε 4. Σχεδόν όλοι όσοι είχαν δικαίωμα να αποχωρήσουν το έκαναν και σήμερα ο ΟΤΕ έχει περίπου 12.000 εργαζόμενους και 2.000 συμβασιούχους.
Το κόστος της εθελουσίας ήταν υψηλό, περίπου 200.000 ευρώ για τον κάθε αποχωρούντα, ή συνολικά περίπου 1.200.000.000 ευρώ. Το κόστος περιελάμβανε αποζημίωση ίση με τις αποδοχές μέχρι την ημερομηνία κανονικής αποχώρησης και πλήρη κάλυψη ασφαλιστικών εισφορών εργαζομένου και εργοδότη. Για τον ΟΤΕ η δαπάνη ήταν δικαιολογημένη με χρηματοοικονομικά κριτήρια. Με μέσο όρο ετήσιου κόστους ανά εργαζόμενο 60.000 ευρώ περίπου, η απόσβεση της δαπάνης έγινε σε λιγότερο από 4 χρόνια. Το 85% του κόστους καλύφθηκε από την επιχείρηση, το 15% περίπου από τη μεταφορά του 4% των μετοχών του ΟΤΕ από το υπουργείο Οικονομίας στο ΤΑΠ-ΟΤΕ, σήμερα ΙΚΑ. Αντίθετα από όσα γράφονται και λέγονται οι ασφαλιστικοί φορείς, στην περίπτωση του ΟΤΕ, δεν επιβαρύνθηκαν καθόλου. Αντίθετα, η επιχείρηση κάλυψε το κόστος και στα ταμεία, Επικουρικό και Αρωγής, ενώ δεν είχε υποχρέωση να το κάνει.
Τα αποτελέσματα της εθελουσίας ήταν εκ πρώτης όψεως θετικά για τον ΟΤΕ. Η μείωση του προσωπικού κατά σχεδόν το 1/3, μείωσε το κόστος εργασίας από 33% σε 26% των εσόδων, αυξάνοντας ανάλογα τα κέρδη. Το ξαλάφρωμα από μερικές χιλιάδες εργαζόμενους επέτρεψε μία μερική αναδιοργάνωση, κυρίως των περιφερειών, επάνω σε πιο ορθολογική βάση. Η πρόσληψη νέων σε ηλικία και καλά εκπαιδευμένων ατόμων σε αναλογία 1 προς 5 αποχωρούντες αύξησε αισθητά την παραγωγικότητα. Αντίθετα από τις προβλέψεις η αποχώρηση τόσων χιλιάδων δεν δημιούργησε σοβαρά προβλήματα στη λειτουργία, αποδεικνύοντας στην πράξη ότι ο ΟΤΕ κουβαλούσε υψηλή αναλογία υπεράριθμου προσωπικού. Στην αρνητική πλευρά, εκτός από το υψηλό κόστος πρέπει να καταλογιστεί στην εθελουσία η απώλεια χρήσιμων στελεχών. Επιλέγουν να φύγουν συνήθως πρώτοι εκείνοι που μπορούν να βρουν εύκολα δουλειά. Το μειονέκτημα αυτό μετριάστηκε κάπως με την επαναπρόσληψη επί συμβάσει ορισμένων από εκείνους που απεχώρησαν, περίπου 20 συνολικά.
Δυστυχώς, τα οφέλη της εθελουσίας αποδείχτηκαν πρόσκαιρα. Η τεχνολογική εξέλιξη και οργανωτική αλλαγή συνέχισαν να μειώνουν τις ανάγκες σε προσωπικό, ενώ οι αυτόματες μισθολογικές προσαρμογές και οι συλλογικές συμβάσεις που διαπραγματεύεται ο ΣΕΒ με τη ΓΣΕΕ και αποτελούν οδηγό, εξανέμισαν μέσα σε λίγα χρόνια τα οικονομικά αποτελέσματα της εθελουσίας. Σήμερα που γράφω το κόστος προσωπικού είναι πάλι 33% των εσόδων, που έχουν μειωθεί σημαντικά λόγω ανταγωνισμού και ρύθμισης. Δεδομένου ότι η Ρυθμιστική Αρχή εφαρμόζει κοστοστρέφεια στις τιμές των προϊόντων του ΟΤΕ, το υψηλό κόστος του προσωπικού τον βγάζει βαθμιαία από την αγορά. Ο κλάδος σταθερής τηλεφωνίας του ΟΤΕ αντιμετωπίζει το ίδιο πρόβλημα που αντιμετώπιζε το 2004 σε οξύτερη μορφή και μάλιστα σε χρονική περίοδο που απαιτούνται σοβαρές επενδύσεις σε δίκτυα νέας γενιάς.
Η μέθοδος της εθελουσίας εξόδου χαρακτηρίστηκε σωστά ως κοινωνικά προκλητική, διπλά προκλητική όταν φορτώνεται το κόστος στον προϋπολογισμό και τα Ταμεία, πράγματα που δεν ίσχυσαν ποτέ για τον ΟΤΕ. Ομως η μόνη εναλλακτική λύση για μια επιχείρηση που ανταγωνίζεται στην ελεύθερη αγορά είναι η κατάργηση της μονιμότητας.
* Ο κ. Βουρλούμης είναι πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος του ΟΤΕ
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economy_100060_03/01/2010_385455
============
Mεταγεννέστερη προσθήκη, 3-1-2010, αφιερωμένη εξαιρετικά στον Σημιτάκο!
δεν πρέπει να παραλείψουμε το γεγονός ότι η Ελλάδα γνώρισε υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης για 13 χρόνια -από το 1996 μέχρι το 1999- χωρίς να πετύχει καμία δημοσιονομική εξυγίανση, χωρίς να προχωρήσει σε καμία μεταρρύθμιση για την αντιμετώπιση των χρόνιων διαρθρωτικών προβλημάτων. Αποτέλεσμα; Το σημερινό αδιέξοδο. συνέχεια ---->
===============
Mεταγεννέστερη προσθήκη, 10-1-2010, αφιερωμένη εξαιρετικά στους: Σημίτη και Μητσοτάκη!
Ηγέτης: η σημασία και ενδείξεις
- Ενας ηγέτης (κάθε ηγέτης) κρίνεται χωρίς προθεσμίες – από την πρώτη στιγμή που αναλαμβάνει ηγετικές ευθύνες.
- Το αίτημα «να του δώσουμε χρόνο» (να μην βιαστούμε στις κρίσεις μας), όταν εμφανίζεται, είναι προγνωστικό σημάδι εγγυημένης ηγετικής ανικανότητας.
Αυτά από την πρώτη στιγμή, όταν ακόμα ευχαριστεί τους εκλέκτορες για την εκλογή του. Η λιτότητα λόγων, χειρονομιών, συναισθηματικών διαχύσεων εγγυάται το ηγετικό χάρισμα. Οπως και η ικανότητα αξιολόγησης της ανθρώπινης ποιότητας: Ποιοι είναι οι άμεσοι συνεργάτες του ηγέτη, οι επιτελείς του, ποιοι τον πλαισιώνουν στις δημόσιες εμφανίσεις του – αν απαιτεί από τους επιτελείς του να τον κρίνουν αδυσώπητα, να ελέγχουν απροκατάληπτα και να μεταφέρουν με συνέπεια στην πράξη τη στρατηγική του.
- Ο συμβιβασμός με τη μετριότητα, με ασήμαντα αναστήματα ανθρώπων που (προφανώς υστερόβουλα) συνέργησαν στην εκλογή του ηγέτη, είναι τεκμήριο απουσίας ηγετικού χαρίσματος. Το ίδιο και ο συμβιβασμός με σκοπιμότητες για την εξασφάλιση «ισορροπιών» στο εσωτερικό της όποιας κουζίνας ή καμαρίλας: κομματικής, κυβερνητικής, αρχιεπισκοπικής – οποιασδήποτε. Οσα προσόντα κι αν θρυλείται ότι διαθέτει ένας καινούργιος ηγέτης, ακυρώνονται κυριολεκτικά όταν διανείμει θώκους ή ανεχθεί να παραμείνουν σε θώκους ασημαντότητες, μόνο για να ξεπληρώσει υποχρεώσεις, να εξοφλήσει εκδουλεύσεις υποστηρικτών του, να χρυσώσει το χάπι σε αποτυχημένους ανταγωνιστές του. Η ανοχή της μετριότητας προεξοφλεί με αδήριτη νομοτέλεια το Βατερλώ του ηγέτη.
Ούτε σταματάει ο ηγέτης στη δυσφορία ή στην αμηχανία που βιώνει η ελλαδική κοινωνία από τη σχεδόν ανεξέλεγκτη εισβολή τεράστιου (για τα πληθυσμιακά δεδομένα της χώρας) αριθμού οικονομικών μεταναστών.
- Το πρόβλημα για τον ηγέτη είναι η τρομακτική υποβάθμιση τής κατά κεφαλήν καλλιέργειας των Ελλήνων, επομένως η ανικανότητά τους να αφομοιώσουν τέτοιο πλήθος αλλοδαπών. Η πείρα της Ιστορίας βεβαιώνει ότι, στην περίπτωση μείξης λαών, φυλών, εθνοτήτων, ο πολιτιστικά υπέτερος (με υψηλότερη κατά κεφαλήν καλλιέργεια) αφομοιώνει τον πολιτιστικά υποδεέστερο – χάρη σε αυτή την αρχή ο Ελληνισμός, από την υποταγή του στους Ρωμαίους (146 π.Χ.) ώς το 1821, κατόρθωσε να εξελληνίσει και αφομοιώσει δεκαεφτά (17) διαφορετικές πληθυσμικές ομάδες που κατά περιόδους εισέβαλαν και εγκαταστάθηκαν στις κυρίως ελληνικές περιοχές.
Μοιάζουμε και πιο λιμασμένοι από αυτούς στην απληστία μας, διολισθαίνουμε όλο και περισσότερο στον πρωτογονισμό της ιδιοτέλειας, της εγωκεντρικής βουλιμίας. Βαρβαρωδέστατα άγλωσσοι, με μανιώδη «προοδευτική» υστερία να «απομηθεύσουμε» την Ιστορία μας, να αποποιηθούμε κάθε πολιτιστικό κληροδότημα: σε ποια ελληνική ταυτότητα να προσλάβουμε άξεστους τριτοκοσσμικούς μετανάστες;
- Ενας μπροστάρης με ηγετικό χάρισμα ξέρει ότι το κοινωνικό πρόβλημα που δημιουργούν οι δύσμοιροι αλλοδαποί δεν αντιμετωπίζεται με ελέγχους αστυνομικούς ή με παροχές δικαιωμάτων ψήφου. Το πρόβλημα απαιτεί άλλη πολιτική στελέχωση του υπουργείου Παιδείας, άλλη οργάνωση των σχολείων, ριζική αλλαγή των πανεπιστημιακών τμημάτων που ετοιμάζουν εκπαιδευτικούς. Χρειάζονται μέτρα αναβάθμισης της συλλογικής αυτοσυνειδησίας και αξιοπρέπειας, για να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα της εισβολής των μεταναστών.
- Πίσω από την απειλή, ο ηγέτης θα διαβλέψει την ευκαιρία: Ο Ελληνισμός φθίνει πληθυσμικά με ρυθμούς που εγγυώνται εγγύτατη την ιστορική του εξαφάνιση. Η απειλή κατάλυσης της κοινωνικής συνοχής από την ανεξέλεγκτη εισροή αλλοδαπών στη χώρα μπορεί, πολιτικά, να μετατραπεί σε ευκαιρία με την αφομοίωση των επήλυδων. Γι’ αυτό και η εκπαιδευτική πολιτική, όπως και ο κοινωνικός έλεγχος των ΜΜΕ (το Εθνικό Ραδιοτηλεοπτικό Συμβούλιο), μαζί με οικονομική ενίσχυση (όχι δημεύσεις) του κοινωνικού έργου των εκκλησιαστικών ενοριών, είναι τα πρωτεύοντα μέτρα για να νιώσουν οι μετανάστες την Ελλάδα καινούργια πατρίδα τους, επιθυμητή και σεβαστή.
- Με σπιθαμιαίους ηγέτες, δεκαετίες τώρα, το υπουργείο Παιδείας και τα ασυνείδητης κερδοσκοπίας ΜΜΕ απεργάζονται μεθοδικά τον αφελληνισμό των Ελλήνων, όχι τον εξελληνισμό των επήλυδων. Τυχάρπαστες μετριότητες, σε ρόλους πρακτορίσκων ξένων συμφερόντων και υπηρεσιών, προωθούνται σε καίριες για την Παιδεία και την Ενημέρωση θέσεις. Και αν καταγγελθεί η αυθαιρεσία, εξεγείρεται αστραπιαία η συντονισμένη με απίστευτη ομοτροπία (σαν από ντουντούκα) ομάδα των «προοδευτικών» εθνομηδενιστών, από τη νεοφιλελεύθερη Δεξιά ώς την «ανανεωτική» τάχα Αριστερά, για να παραμείνουν αμετακίνητοι οι τριτοκλασάτοι πρακτορίσκοι στα πόστα τους.
- Το πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα αποκλείει να εμφανιστεί ηγέτης με στόφα ηγέτη. Τα κόμματα έχουν αποδειχθεί επαγγελματικές συντεχνίες, μαφίες διαπλεκόμενων συμφερόντων, όπου «σταδιοδρομεί» κανείς ξεκινώντας από τον συνδικαλισμό ή τις κομματικές νεολαίες, δηλαδή μόνο πειθήνια υποταγμένος στους όρους του συστήματος. Οσες προθεσμίες κι αν δώσουμε στους κατά συνθήκη ηγέτες, τόλμη ριζικών θεσμικών μεταρρυθμίσεων για κοινωνική ανάταξη δεν μπορεί να υπάρξει. Ο δημόσιος λόγος που ζητάει, δεκαετίες τώρα, πολιτική αλλαγή, θα παραμείνει εξωπραγματικό ευχολόγιο.
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_2_10/01/2010_386227
12/1/2010
======
Δι' επισήμων χειλέων η αποκάλυψη: Η Ελλάδα είναι αναξιόπιστη στα στατιστικά της στοιχεία εδώ και 14 χρόνια!
Το είπε χθες «ο νέος Αλμούνια», ο Φινλανδός Ολι Ρεν... Ετσι λοιπόν.
- Από το 1995 άρχισε η εποποιία της «δημιουργικής λογιστικής», με την έλευση του σημιτισμού. Και συνεχίστηκε επί καραμανλισμού... βελτιωμένη. Δηλαδή με περισσότερα ψέματα και παραπειστικά στοιχεία... «Η Ελλάδα μπήκε στην ΟΝΕ με ψευδή στοιχεία», έγραψαν δύο φορές οι «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς», ενώ το ίδιο ισχυρίστηκε προσφάτως ένας επιφανής Γερμανός οικονομολόγος (δηλώσεις στον Ρ/Σ «Σκάι»)... Οι δηλώσεις Ρεν δημιουργούν μέγα θέμα πολιτικής και ηθικής τάξεως για τους Ελληνες ιθύνοντες και πρωτίστως για τους δύο πρωθυπουργούς (Σημίτης, Καραμανλής).
- Θα υπάρξει αντίδραση, έστω για την τιμή των όπλων, ή θα προτιμηθεί η γνωστή ατραπός της ένοχης σιωπής; Κονιορτοποιώντας τον κατασκευασμένο μύθο περί «σοβαρών εκσυγχρονιστών» ο Ρεν συντρίβει και το δίδυμο αδελφάκι του που διακινείται ευρέως. Οτι τάχα η κρίση της οικονομίας και η αναξιοπιστία της χώρας άρχισαν το 2004... Είναι προφανές ότι ο Καραμανλής παρέλαβε μια οικονομία προβληματική, βαθιά πάσχουσα στα βασικά της σημεία (παραγωγική δομή, ανταγωνιστικότητα) και την παρέδωσε ακόμη χειρότερη... Απλώς, οι κατασκευαστές του «εκσυγχρονιστικού» μύθου δυσκολεύονται να παραδεχθούν ότι διεκπεραίωναν εκθύμως ηχηρά ψεύδη. Γι' αυτό θα κάνουν πως δεν άκουσαν τίποτε για τη δήλωση Ρεν, ειδικά σε ό,τι αφορά τη 14ετία της αναξιοπιστίας (...Πάντως, θα είχε ενδιαφέρον να ερωτηθεί ο Φινλανδός αν υπάρχουν και άλλες χώρες που μπήκαν στην ΟΝΕ με ψεύτικα στοιχεία) *** CUT: Δεν είναι θέμα καλών τρόπων. Τίθεται ζήτημα πολιτικού ήθους με την ακατανόητη -ή μήπως ευεξήγητη;- ενέργεια του Λεωνίδα Κύρκου να μην προσκαλέσει τους Κωνσταντόπουλο, Αλαβάνο και Τσίπρα. Τραγικό ολίσθημα, στο όριο της απρέπειας το οποίο υπονομεύει δραστικά την ύστατη, θεμιτή προσπάθειά του να κλείσει τον κύκλο της πολιτικής παρουσίας του με τον τίτλο του σοφού γέροντα της Αριστεράς *** Ηρθε ο Ρεν και δεν έχει χώρο για τον Ομπάμα, τον «Καλλικράτη», τον Ρομέρ και τους ερασιτέχνες που κυβερνούν. Κι αύριο μέρα είναι...
===============
Σχετικά με τον Σημίτη - Συνέχεια (6/2/2010)
Στα πρόθυρα ευρωσκεπτικισμού
«Μαύρη Τετάρτη», 16 Σεπτεμβρίου 1992, και η στερλίνα δέχεται μια «κερδοσκοπική» επίθεση πρωτοφανών διαστάσεων. Η Βρετανία αναγκάζεται να αποσυρθεί από το Ευρωπαϊκό Σύστημα Ισοτιμιών (ERM). Το κόστος στη βρετανική οικονομία υπολογίσθηκε στα 3,4 δισεκατομμύρια στερλίνες και ένας από τους «κερδοσκόπους», ο Τζορτζ Σόρος, υπολογίζεται ότι κέρδισε σε μία ημέρα περί το ένα δισεκατομμύριο δολάρια.
Η ευρωπαϊκή προσέγγιση που είχε επιχειρήσει δύο χρόνια νωρίτερα η Βρετανία, με την ένταξή της στο ERM, επλήγη θανασίμως. Οι κανόνες της «αγοράς» λειτούργησαν με τρόπο ανηλεή, στη χώρα όπου διαμορφώθηκαν οι αρχές του ελευθέρου εμπορίου και ετέθησαν οι βάσεις της φιλελεύθερης οικονομίας.
Εδώ και μερικούς μήνες μία παρωδία θα έλεγε κανείς, με κάποιες μακρινές αντιστοιχίες, βρίσκεται σε εξέλιξη με επίκεντρο τη χώρα μας. Στόχος δεν είναι απλώς η «κερδοσκοπία» εις βάρος της Ελλάδος, αλλά και εις βάρος του ευρώ ή ακόμη και η υπονόμευση του κοινού ευρωπαϊκού νομίσματος. Αυτό τουλάχιστον υποστηρίζει και ο πρωθυπουργός κ. Γιώργος Παπανδρέου στο πρόσφατο διάγγελμά του. Σε αντίθεση με τη Βρετανία, όμως, η Ελλάς δεν έχει την πρόθεση να βγει από τη Ζώνη του Ευρώ. Προς το παρόν τουλάχιστον, το πολιτικό μας σύστημα δεν εμφορείται από αυτοκτονικές διαθέσεις.
Ορθές οι διαπιστώσεις ότι «είμεθα άξιοι της μοίρας μας», λόγω της οικτρής διαχειρίσεως των οικονομικών της χώρας τα τελευταία τριάντα χρόνια από τις διαδοχικές κυβερνήσεις, κυρίως του ΠΑΣΟΚ. Περίσκεψη επικρατεί για την επάρκεια και την αποτελεσματικότητα των μέτρων που έχουν εξαγγελθεί προσφάτως από τον κ. Παπανδρέου.
- Συνειδητοποιείται σταδιακώς ότι η ένταξη της Ελλάδος στην ΕΟΚ, το 1980, και στο ευρώ από την 1η Ιανουαρίου 1999, δεν εξασφάλιζαν τη διηνεκή ευημερία της χώρας, όπως ψευδώς είχε δημιουργηθεί η εντύπωση, αλλά καθόριζαν σύστημα ελλόγου οικονομικής συμπεριφοράς, που παραβίασαν ενσυνειδήτως και για λόγους ιδιοτελείς, κυβερνήσεις, κοινωνικές ομάδες, «επιχειρηματίες» βαλκανικής διαμορφώσεως.
- Σε κατάσταση μέθης η Ελλάς όδευε προς το χάος, μία καρικατούρα ντοστογεφσκικού ήρωος, και για πρώτη φορά από το τέλος του τελευταίου Παγκοσμίου Πολέμου, η κοινωνία στο σύνολό της και ιδιαίτερα η μεσαία τάξη θα υποστεί δραματική μείωση των εσόδων της και πτώση του επιπέδου διαβιώσεώς της.
- Πολύ σύντομα θα διαπιστωθεί ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση και ειδικότερα το ευρώ όχι απλώς δεν αποτελούν πανάκεια, αλλά σύστημα ασφυκτικό και ίσως δυσβάστακτο. Η Ελλάς δεν πληρούσε τις προϋποθέσεις ούτε εντάξεώς της στην ΕΟΚ, ούτε πολύ περισσότερο στην Ευρωζώνη. Εγινε δεκτή στην ευρωπαϊκή λέσχη για λόγους «πολιτικούς» και ωθείται στην περιθωριοποίηση για λόγους οικονομικούς.
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_2_07/02/2010_389927
=========================
Σημεία και τέρατα
Νέα μέτρα! Κι άλλα μέτρα! Περισσότερα μέτρα! Και τα δώρα και τα αντίδωρα και οι πενιχρές συντάξεις. Ολα! Να καταργηθούν, να περικοπούν, να εκλείψουν...
Τι κι αν ο 14ος μισθός μαζί με τα επιδόματα φτάνουν μετά βίας στο μέσον ενός αξιοπρεπούς μισθού της ευρωζώνης. Οχι! Το πτώμα πρέπει να καταλάβει ότι... πέθανε. Για να μην έχει αξιώσεις (...Ανταπόκριση του υποβολέα από τη χθεσινοβραδινή συνεδρίαση του Eurogroup)
- *** Νέες αποκαλύψεις για τη «δημιουργική λογιστική». Μετά το «Spiegel», οι «New York Times». Για τα κόλπα του αρχιερέα της λογιστικής, του κ. Σημίτη, την περίοδο του ψεύδους και της αλχημείας (2000-2001) την οποία υιοθέτησε και συντήρησε ο Καραμανλής και η παρέα του... Αποκρύψεις χρεών, αγοραπωλησίες συναλλάγματος, λαθροχειρίες και ιδού η βιτρίνα της «ισχυρής Ελλάδας» (...Βιάστηκε να στήσει Εξεταστική Επιτροπή ο «εκσυγχρονιστής» Γ. Παπακωνσταντίνου, για να καθίσει στο σκαμνί τους «αλχημιστές» της καραμανλικής περιόδου. Τώρα -μετά το δημοσίευμα των «New York Times» και τον σάλο στην Ενωση- είναι υποχρεωμένος να δεχτεί έρευνες και για τη δυσώνυμη περίοδο Σημίτη, της οποίας παραμένει παθιασμένος θιασώτης)
- *** Νέες αντιλήψεις, νέες μέθοδοι, φρέσκα μυαλά, αποδοτικές καλλιέργειες. Οπως τα εκπληκτικά θερμοκήπια στην Ημαθία και τη Δράμα και οι ανθούσες -στην ερημιά τους- βιοκαλλιέργειες (...Στην ερημιά τους βέβαια. Ποιος να ενδιαφερθεί; Η άσχετη κυρία Μπατζελή ή ο σκανδαλοθήρας κύριος Καρχιμάκης; Μακριά νυχτωμένοι, όπως και τόσοι συνάδελφοί τους κατά το παρελθόν, δεν έχουν ασχοληθεί σοβαρά με τον πυρήνα του προβλήματος και την προοπτική της ελληνικής γεωργίας. Μικρομεσαίοι διαχειριστές με νοοτροπία παλιού λογιστή και αιώνιου πολιτικάντη) *** Ο Κούρτοβικ και ο Γεωργουσόπουλος στα «Νέα». Ο Αλιβιζάτος και ο Μπουκάλας στην «Καθημερινή». Αξιοπρόσεκτα κείμενα για το μεταναστευτικό, το έθνος, την ταυτότητα και τα συναφή... Και δεν έχει καμιά σημασία αν διαφωνεί κανείς στα σημεία ή σχεδόν εξ ολοκλήρου με τέτοια κείμενα. Εισκομίζουν «κάτι». Κι αυτό είναι κέρδος *** CUT: Νέα μέτρα, κι άλλα μέτρα, περισσότερα μέτρα. Εντάξει, λοιπόν, αλλά να δούμε υποβολέα πού θα πουλάνε τα προϊόντα τους οι ισχυροί της Ευρώπης. Στην ημιθανή Ελλάδα; Στην παραπαίουσα Πορτογαλία; Στη φτωχή Ιρλανδία; Αυτό δεν το σκέφτονται οι εγκέφαλοι της Εσπερίας; Οι αγύρτες της αγοράς; ****Ο αρχιερέας -της διαπλοκής και της λογιστικής- με τα τεφτέρια και τα ξεφτέρια...
=========
Ολοένα και πιο επικίνδυνος γίνεται για τη χώρα ο σφιχτός εναγκαλισμός της κυβέρνησης με την Goldman Sachs. Οι επαφές που φέρεται ότι είχε ο πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου με το Νο 2 της Goldman Sachs, Gary Cohn, μάλλον έφεραν αντίθετα από τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα. ------------>
=====================
Eurostat: Μα πώς την πάθαμε από την Goldman Sachs;
Το κουτί της Πανδώρας για ολόκληρη την ευρωζώνη άνοιξε το περιβόητο swap που έκανε η Goldman Sachs με την Ελλάδα το 2001. Οι Εποπτικές Αρχές σε Ευρώπη και Αμερική αναζητούν και άλλα ίχνη της Goldman Sachs, η οποία, διευκολύνοντας τότε τη χώρα μας να εξωραΐσει τα στοιχεία για το δημόσιο χρέος, φέρεται ότι κέρδισε περισσότερα από 700 εκατ. ευρώ.
Οι «πανευρωπαϊκές επιδόσεις» της αμερικανικής Τράπεζας στο «σπορ της απόκρυψης του δημοσίου χρέους» με τη συνδρομή πολύπλοκων χρηματοοικονομικών εργαλείων (swaps), έχουν μετατραπεί σε εφιάλτη για τη Eurostat, η οποία πλέον αντιμετωπίζει με τρόμο το ενδεχόμενο η αξιοπιστία των στοιχείων της, που αφορούν όχι μόνο την Ελλάδα, να τραυματίζεται. Επιπροσθέτως, η συγκεκριμένη δράση της Goldman Sachs μπαίνει πλέον στο μικροσκόπιο των Εποπτικών Αρχών, οι οποίες ερευνούν το ενδεχόμενο εξαπάτησης των πελατών της τράπεζας.
Στην προσπάθειά τους αυτή, η περίπτωση της Ελλάδας φαίνεται ότι αποτελεί πρόσφορο εργαλείο. Ετσι ερευνάται πλέον κατά πόσο είναι σύννομη η απόκρυψη τόσο σημαντικών στοιχείων, όπως είναι το πραγματικό δημόσιο χρέος, από την Goldman Sachs στους πελάτες της, όταν τους διέθεσε ομόλογα του ελληνικού Δημοσίου.
Η Goldman Sachs συμμετείχε στην τελευταία δημοπρασία των πενταετών ομολόγων από την οποία το Δημόσιο συγκέντρωσε 8 δισ.ευρώ. Υπό διερεύνηση είναι λοιπόν αν η αμερικανική τράπεζα ενημέρωσε τους επενδυτές στους οποίους διέθεσε μέρος των ομολόγων αυτών, ότι πριν από μερικά χρόνια είχε βοηθήσει την Ελλάδα να μειώσει λογιστικά το δημόσιο χρέος της.
Το περίφημο εκείνο swap, με το οποίο ασχολήθηκε και χθες σχεδόν το σύνολο του ξένου Τύπου, είχε ως αποτέλεσμα το δημόσιο χρέος της Ελλάδας να μειωθεί εν μιά νυκτί από το 105,35% του ΑΕΠ στο 103,7%. Με εκείνη τη στρυφνή συμφωνία που είχε κλείσει η Goldman Sachs στην οποία είχε διαδραματίσει καθοριστικό ρόλο ο τότε υπουργός Οικονομίας Νίκος Χριστοδουλάκης, αλλά και με τις τροποποιήσεις της αρχικής συμφωνίας που επακολούθησαν, στα ταμεία της Goldman Sachs υπολογίζεται ότι εισέρρευσαν περίπου 700 εκατ. ευρώ.
Θύμωσαν οι ανταγωνιστές και την κάρφωσαν
Τα υπερβολικό αυτό κέρδος προκάλεσε την μήνιν των ανταγωνιστών, γεγονός που συνέβαλε στην έγκαιρη αποκάλυψη του swap. Εντούτοις η συμφωνία για το swap παρ' όλο που ήταν γνωστή δεν απασχόλησε τη Eurostat στην απογραφή που διενήργησε το 2004 ο τότε υπουργός Οικονομίας Γιώργος Αλογοσκούφης, ο οποίος μάλιστα προχώρησε στην επιμήκυνση της διάρκειας του αμαρτωλού αυτού swap.
Στην επίμαχη αυτή πρακτική των swap, η οποία προδήλως συνεχίστηκε και με άλλες τράπεζες, αναφέρθηκε και το πόρισμα της Επιτροπής που συνέστησε ο νυν υπουργός Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου με αντικείμενο την καταγραφή της πραγματικής δημοσιονομικής κατάστασης της οικονομίας. Στην έκθεση διαπιστώνεται ότι ορισμένες από αυτές τις συμφωνίες που έχουν γίνει αποσκοπούν στο να μεταφεθούν τόκοι από το τρέχον έτος στο μέλλον.*
Ντράγκι: Δεν έχω σχέση
«Καμία ανάμειξη» στις δουλειές της Goldman Sachs με την Ελλάδα για το ζήτημα του χρέους δεν είχε ο διοικητής της Τράπεζας της Ιταλίας Μάριο Ντράγκι (φωτογρ.), ο οποίος υπήρξε αντιπρόεδρος της Goldman Sachs, σύμφωνα με χθεσινές δηλώσεις του εκπροσώπου της Τράπεζας της Ιταλίας.
Ο Ντράγκι ήταν αντιπρόεδρος της Goldman Sachs από το 2002 έως το 2005. Σύμφωνα με την εκπρόσωπο της Τράπεζας της Ιταλίας, οι ενέργειες που πραγματοποιήθηκαν τη «δεκαετία του 1990» από την πλευρά της Ιταλίας όταν ο κ. Ντράγκι ήταν γενικός διευθυντής στο υπουργείο Οικονομικών «είχαν στόχο τη μείωση του κόστους του δημόσιου χρέους και όχι τη συγκάλυψη της πραγματικής κατάστασης των δημόσιων οικονομικών».http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=18/02/2010&id=133309
==============
==========
Mεταγεννέστερη προσθήκη: 17/5/2010
....Εκτιμάται βασίμως ότι τρεις είναι οι περίοδοι στις οποίες θα διερευνηθεί ο ρόλος των αμερικανικών τραπεζών και κεφαλαιουχικών ομίλων:
1. Η περίοδος από τον Ιανουάριο του 2010 έως σήμερα, οπότε οι απανωτές υποβαθμίσεις από αμερικανικούς οίκους αξιολόγησης ταυτίζονται χρονικά με «σορτάρισμα» των ελληνικών ομολόγων από αμερικανικές τράπεζες και εκτόξευση των spreads σε ύψη που καθιστούσαν απαγορευτική κάθε απόπειρα δανεισμού της Ελλάδας από τις διεθνείς αγορές 2. Η περίοδος 2007- 2009, στη διάρκεια της οποίας σημειώνεται, κατά την έκφραση κυβερνητικού στελέχους, η «ανήκεστος βλάβη» για την ελληνική οικονομία 3. Η περίοδος 2000- 2002, οπότε ο αμερικανικός κολοσσός Goldman Sachs «ρύθμισε» το ελληνικό χρέος (όπως έκανε και με τα ανάλογα χρέη της Γερμανίας, της Ιταλίας κ.λπ.) προκειμένου να διευκολυνθεί η Ελλάδα να πιάσει τους στόχους για την είσοδό της στη ζώνη του ευρώ. Θα διερευνηθεί συγκεκριμένα αν η προμήθεια των 350-400 εκατομμυρίων δολαρίων που έλαβε η Goldman Sacs ήταν υπέρογκη με βάση τα δεδομένα της περιόδου. Θα διερευνηθεί επίσης αν μπορεί να διεκδικηθεί το επιπλέον ποσό....
πηγή----->>>>
==============================
Mεταγεννέστερη προσθήκη: 27/10/2010
- (Blogger) Αφιερωμένο εξαιρετικά στο ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ
Ένας δημοκράτης πρωθυπουργός με μια ομάδα «δημοσιογράφων» και τον κυβερνητικό εκπρόσωπο να «συντονίζει», να επιδίδεται και να προσπαθεί διακαναλικά να μας πείσει πόσο ...
απαραίτητος μας είναι για να μας σώσει από το χείλος του γκρεμού που θα πέφταμε και ίσως ξαναπέσουμε , αν δεν ήταν αυτός και η ομάδα του και το κατάφερε ρίχνοντάς μας στα σαγόνια του ΔΝΤ και της Τρόϊκας, αφού προηγουμένως είχε επιδοθεί σε μαραθώνιο κατηγοριών εναντίον της πατρίδας ΜΑΣ , αποκαλώντας μας διεφθαρμένους, επιβάτες του ΤΙΤΑΝΙΚΟΥ, έτοιμους να βυθισθούμε, και έτοιμους να αυτοκτονήσουμε έχοντας το πιστόλι πάνω στο τραπέζι. Για όλα έφταιγαν οι άλλοι , όχι αυτός και το κόμμα του, ξεχνώντας (όπως άλλωστε και ο ελληνικός λαός) ότι ο ίδιος υπήρξε ανώτατο κυβερνητικό στέλεχος επί 32 χρόνια !!!
Και αφού εμμέσως πλην σαφώς μας απείλησε ότι αν το κόμμα του δεν πάει καλά στις περιφερειακές και δημοτικές εκλογές , θα αναγκασθεί να καταφύγει σε εθνικές εκλογές για να του ανανεώσουμε την εντολή και να μας οδηγήσει πιο βαθειά στα παραπάνω σαγόνια και αυτός μαζί με αυτούς να βάλουν ακόμη πιο βαθειά το χέρι τους στη τσέπη μας και στα ταμεία των μικρών, μεσαίων και μεγάλων επιχειρήσεων!!!
Και αφού τελείωσε αυτός, ένας άλλος άρχισε να λέει τα δικά του σε άλλο τηλεοπτικό σταθμό.
Ποιος ; Ο κ. Κωνσταντίνος Μητσοτάκης !
Ο κ. Μητσοτάκης , υπερήλικας πλέον επιδίδεται τελευταία σε υμνολόγιο του Γεωργίου Παπανδρέου, που κάποτε τον αποκαλούσε Γιωργάκη και «ανίκανο» να κυβερνήσει και τώρα λέτε ότι όλα καλά τα κάνει . Κάνει όμως και κάτι άλλο ο κ. Μητσοτάκης. Εκφράζεται εναντίον του αρχηγού του κόμματος του οποίου είναι ΕΠΙΤΙΜΟΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ !!! Δικαιούσθε να έχετε όποια γνώμη θέλετε κ. Μητσοτάκη, τόσο για τον κ. Γ. Παπανδρέου, όσο και για τον κ. Αντώνη Σαμαρά και τη Νέα Δημοκρατία.
Κάνετε όμως ένα σοβαρό λάθος που ως έμπειρος πολιτικός δεν θα έπρεπε να το κάνετε, εκτός αν προκαλείτε τη σημερινή ηγεσία της ΝΔ να σας διαγράψει. Δεν μιμείσθε τον κ. Σαμαρά που παραιτήθηκε από τις τάξεις της ΝΔ και μετά άρχισε να σας «πετροβολά». Αντίθετα εσείς κάθε τόσο πετάτε «πέτρες» στα παράθυρα του κτιρίου που στεγάζεται η ΝΔ, αλλά ευτυχώς λόγω της ηλικιακής σας αδυναμίας δεν μπορείτε ούτε ένα υαλοπίνακα να θραύσετε. ΔΙΟΤΙ Ο ΛΑΟΣ ΕΧΕΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΙ ΠΟΙΟΣ ΕΙΣΘΕ, όσο και αν προσπαθείτε με διάφορα πολιτικόλογα να αλλάξετε την πίστη μας για τα πεπραγμένα σας, τόσο εκτός όσο και εντός, ελέω Κωνσταντίνου Καραμανλή, της ΝΔ.
Ακόμη και για το θέμα παραπομπής του μακαρίτη Ανδρέα που αναφερθήκατε, βγήκε σήμερα ο Ιωάννης Μ. Βαρβιτσιώτης, τ. υπουργός κλπ, και έκανε την ακόλουθη δήλωση:
«Είναι προφανές ότι ο κ. Μητσοτάκης δεν θυμάται ή επιλέγει να μην θυμάται ότι τον επισκέφθηκα, δύο φορές μάλιστα, για να του επισημάνω ότι θα ακολουθήσω όποια απόφαση λάβει η Κυβέρνηση, πλην όμως θεωρώ ότι είναι πολιτικό λάθος η παραπομπή του Ανδρέα Παπανδρέου στο Ειδικό Δικαστήριο.
Ο κ. Μητσοτάκης υποστήριξε ακόμη ότι ο τότε Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Καραμανλής δεν ήταν αντίθετος με την παραπομπή.
Θα ήθελα να υπενθυμίσω στον κ. Μητσοτάκη ότι ο Κ. Καραμανλής ναι μεν ουδέποτε δημοσίως αναφέρθηκε στο θέμα αυτό, πλην όμως δεν προέβη σε καμία απολύτως διάψευση ότι ο ίδιος είχε διατυπώσει πως «τον τέως Πρωθυπουργό δεν τον στέλνεις φυλακή, τον στέλνει ο Λαός σπίτι του», άποψη που ευρέως κυκλοφορούσε στην κοινή γνώμη.
Και αυτά μεν ανάγονται στο παρελθόν και θα κριθούν από τον ιστορικό του μέλλοντος. Όμως ο επίτιμος Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας κ. Μητσοτάκης στην χθεσινή του συνέντευξη καταφέρετο απ’ αρχής μέχρι τέλους εναντίον της Νέας Δημοκρατίας, έφθασε μάλιστα να πει ότι η Νέα Δημοκρατία είναι ένα κόμμα χωρίς μέλλον.
Διερωτώμαι πώς όλα αυτά συμβιβάζονται με τον τίτλο του επίτιμου Προέδρου τον οποίο φέρει. Μήπως θα έπρεπε να παραιτηθεί από τον τίτλο αυτόν;»
Την ίδια ερώτηση σας απευθύνω κι εγώ . Μήπως θα πρέπει πρώτα να παραιτηθείτε από τον τιμητικό τίτλο του «ΕΠΙΤΙΜΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΝΔ» και μετά να επιδοθείτε στο σύνηθες άθλημα της διαστρέβλωσης πάσης αλήθειας προς ίδιο όφελος και υστεροφημία; Αλλιώς μένετε εκτεθειμένος. Και αν εσείς δεν το καταλαβαίνετε για να παραιτηθείτε, καλό είναι κάποιος να σας το υποδείξει. Έπειτα μήπως είναι καιρός να σταματήσετε τις εμφανίσεις σας στην ΤιΒι, διότι πληροφορηθήκαμε σήμερα ότι δύο ημέρες προ των εκλογών θα σας φιλοξενήσει ο κ. Χατζηνικολάου , για να επιδοθείτε στο γνωστό σας «πετροπόλεμο» . Οι θέσεις σας πλέον είναι γνωστές, και σοφότεροι δε γινόμαστε!
Είπατε και κάτι άλλο επίσης : "O Σαμαράς ακολουθεί λάθος πολιτική" , αγνοώντας ότι δεν κυβερνάει ο Σαμαράς! Ο Παπανδρέου κυβερνά, αλλά εσείς κρίνετε συνεχώς τον Σαμαρά! Πού την είδατε τη λάθος πολιτική; Άμα κυβερνήσει, θα έχετε όλο τον χρόνο, Θεού θέλοντος, να τον κρίνετε. Κριτική στην αντιπολίτευση, πρώτη φορά βλέπουμε. Μιμείσθε σ αυτό το θέμα το πολιτικό σας «παιδί» τον κ. Καρατζαφέρη , που κι αυτός όπου βρεθεί και όπου εμφανισθεί, στο Σαμαρά αναφέρεται, διότι μάλλον τον βλέπει στον ύπνο του κάθε βράδυ και του προκαλεί εφιάλτες, που από μαγαζί γωνία μετέτρεψε το κόμμα του σε περίπτερο.
Κύριε Πρόεδρε, να είναι η μνήμη σας ασθενής δεν το πιστεύω, αλλά εάν είναι ας σας θυμίσω κι εγώ κάτι κλείνοντας το παρόν. ΜΗΠΩΣ ΞΕΧΑΣΑΤΕ ΟΤΙ ΕΣΕΙΣ ΚΑΙ Η ΝΤΟΡΑ, ΜΕ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ (λέγε Ανδρέα Παπανδρέου) έχετε μια κατηγορία εις βάρος σας για το θέμα των υποκλοπών, που τελεί υπό ΑΝΑΣΤΟΛΗ; Ένας έντιμος άνθρωπος δεν θα το δεχόταν αυτό στην ηλικία που είσθε, διότι σας ακολουθεί και η ΝΤΟΡΑ. Θα ζητούσε να δικασθεί και να αποδοθεί ΑΘΩΟΣ στο λαό, αλλιώς η ΙΣΤΟΡΙΑ αυτά τα πράγματα δεν τα συγχωρεί, όπως άλλωστε και τις μεταπηδήσεις από κόμμα σε κόμμα. Κι αυτό γιατί κάτι λέγατε χθες περί του Νόμου «Περί Ευθύνης Υπουργών».
Για να μην ξεχνιόμαστε δηλαδή !!!
http://taxalia.blogspot.com/2010/10/blog-post_6017.html
===========================
6 Απρ 2011
ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΕΝΟΧΟΣ ΤΗΣ ΣΗΜΕΡΙΝΗΣ ΚΡΙΣΗΣ: ΚΩΣΤΑΣ ΣΗΜΙΤΗΣ!
Ήταν ο 'λογιστής' με την...Γερμανική Παιδεία, που ήθελε να γίνει πρωθυπουργός! Ο άνθρωπος που με ψεύτικα στοιχεία - βλέπε Γκόλντμαν Σάκς- μας έβαλε στη ζώνη του Ευρώ! Ο άνθρωπος που ανέβασε τεχνητά το Χρηματιστήριο και υποσχόταν ...7.000 μονάδες! Διαβάστε και φρίξτε ξανά και ξανά τι έκανε ο κολλητός του Πρετεντέρη:
ΣΕΠΤ.1999: Τριπλασιασμός δανείων για αγορά μετοχών ! Το έγκλημα της Εθνικής αφαίμαξης, δια χειρός Σημίτη.
Του Στεφ. Β. Αναγνώστου
anagnostou
Απόφαση –«σωσίβιο» στους αεριτζήδες του ΧΑΑ!
Στα μέσα Σεπτεμβρίου του 1999 προέκυψαν ξαφνικά δύο σημαντικά προβλήματα. Το πρώτο αφορούσε την ενίσχυση του πληθωρισμού από αιτία που μέχρι τότε δεν μπορούσε να υπολογισθεί. Επρόκειτο για το κύμα αυξήσεων που προκλήθηκε στα ενοίκια των κατοικιών εξ αιτίας του μεγάλου σεισμού της 7ης Σεπτεμβρίου, του οποίου το επίκεντρο ήταν στη Πάρνηθα και οι επιπτώσεις στην Αττική. Το δεύτερο αφορούσε την κάμψη που είχε αρχίσει να έχει το Χρηματιστήριο. Οσον αφορά το πρώτο θέμα του κινδύνου που συνεπαγόταν μια αύξηση στα ενοίκια πραγματοποιήθηκε στις 14 Σεπτεμβρίου σύσκεψη μεταξύ του τότε υπουργού Εθνικής Οικονομίας και Οικονομίας και του τότε υπουργού Ανάπτυξης κ. κ. Ιω. Παπαντωνίου και Ευ. Βενιζέλου, στην οποία συμμετείχαν και εκπρόσωποι της κτηματαγοράς. Αρχικά δόθηκε η εντύπωση ότι οι τιμές στα ενοίκια κατοικιών θα παρέμεναν στα μέχρι τότε επίπεδα, πλην όμως μετά από λίγες ημέρες δημοσιεύθηκαν (18 -9-1999) καταγγελίες ότι η ζήτηση κατοικιών, σε αρκετές περιπτώσεις αύξησε τα ενοίκια μεταξύ 10-20%.
Σημίτης για ΧΑΑ: Σε λίγες μέρες θα δείτε…
Το δεύτερο που αφορούσε την αντιμετώπιση της κατάστασης στο Χρηματιστήριο, γιατί είχε αρχίσει να «πέφτει», ο τότε Πρωθυπουργός Κ. Σημίτης, κατά την συνεδρίαση της Εκτελεστική Γραμματείας του ΠΑΣΟΚ στις 22 Σεπτεμβρίου 1999, διαβεβαίωσε τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ ότι το κλίμα στο Χρηματιστήριο θα εξομαλυνόταν μέσα στις επόμενες ημέρες λέγοντας επί λέξει:» Η κατάσταση στο Χρηματιστήριο θα εξομαλυνθεί μέσα στις επόμενε 1-2 ημέρες», τονίζοντας ότι η κατάσταση δεν είναι εκτός ελέγχου, ενώ έγινε και δέκτης της έντονης φημολογίας για χειραγώγηση της αγοράς από την Κυβέρνηση.
Πράγματι, μετά και την πτώση που κατέγραψαν οι τιμές στο Xρηματιστήριο στις 27 Σεπτεμβρίου η κυβέρνηση Σημίτη , μέσω της Tραπέζης της Eλλάδος, έσπευσε πανικόβλητη να παρέμβει στην αγορά επιτρέποντας τριπλασιασμό των δανείων για αγορά μετοχών, αδιαφορούσα αν αυξανόταν η πιστωτική επέκταση, την οποία υποτίθεται ότι ήθελε να περιορίσει για αντιπληθωριστικούς λόγους! Συγκεκριμένα με τρεις αποφάσεις της η Tράπεζα της Eλλάδος παρέσχε την δυνατότητα δανεισμού από τις τράπεζες με ενέχυρο μετοχές μέχρι 15.000.000 δρχ. ακόμη και σε εκείνους τους επενδυτές που αγόρασαν μετοχές με….«αέρα»! Επίσης έδωσε την δυνατότητα δανεισμού των χρηματιστηριακών εταιριών από τις τράπεζες και παρέτεινε μέχρι τις 31 Mαρτίου του 2.000 (σ.σ. δηλαδή μετά τις θεωρούμενες ως βέβαιες πρόωρες εκλογές του Mαρτίου 2.000), την δυνατότητα έκδοσης εγγυητικών επιστολών από τις τράπεζες κατ εντολή των χρηματιστηριακών εταιριών και υπέρ του Aποθετηρίου Tίτλων,γιά την κάλυψη των αναγκών εκκαθάρισης των χρηματιστηριακών συναλλαγών!
Τριπλασιασμός δανείων για αγορά μετοχών!
Σε ανακοίνωση της Tραπέζης της Eλλάδος για την αύξηση του ορίου δανεισμού με ενέχυρο μετοχές, ομολογείτο ξεκάθαρα ότι αυτή έγινε για να περιορισθεί η …ρευστοποίηση μετοχών στο Xρηματιστήριο, συνεπεία της οποίας, σημειώνεται πτώση των τιμών στη Σοφοκλέους! Xαρακτηριστικά αναφερόταν ότι :
«Oι ως άνω ρυθμίσεις εκτιμάται ότι θα συντελέσουν στον περιορισμό των πιέσεων για ρευστοποίηση τίτλων και θα βελτιώσουν περαιτέρω την αποτελεσματικότηττα και διαφάνεια της χρηματοδότησης των χρηματιστηριακών συναλλαγών».
Eιδικότερα η πρώτη απόφαση της Tραπέζης της Eλλάδος, που αφορά τον τριπλασιασμό του ορίου των δανείων με ενέχυρο μετοχές, προέβλεπε:
Aυξάνεται από δρχ. 5 εκατ. σε δρχ. 15 εκατ. το όριο χρηματοδότησης των φυσικών προσώπων από τα πιστωτικά ιδρύματα για την αγορά τίτλων. Δεν μεταβάλλεται ο υφιστάμενος περιορισμός ότι η χρηματοδότηση αυτή δεν δύναται να υπερβαίνει το 50% της τρέχουσας αξίας των τίτλων.(σ.σ. Π.χ. για δάνειο 10.000.000 θα έπρεπε να ενεχυρασθούν μετοχές αξίας 20.000.000 δρχ. με την αξία που είχαν τότε).
Δάνεια και σε όσους αγόραζαν μετοχές με …αέρα!
.H χρηματοδότηση χρησιμοποιείται τόσο για την αγορά νέων τίτλων όσο και για την εξόφληση υποχρεώσεων που συνδέονται με αγορά τίτλων που έχει ήδη πραγματοποιηθεί. (Σ. Σ. με την αναφορά αυτή στην ουσία καλύπτονταν και εκείνοι οι επενδυτές που έδωσαν εντολές για αγορά μετοχών, χωρίς να έχουν καταβάλει το σχετικό ποσό , εκείνοι δηλαδή που αγόρασαν μετοχές με "αέρα", ελπίζοντας ότι σε 2-3 ημέρες θα ξαναπουλούσαν τις αγορασθείσες μετοχές και θα τους έμενε η διαφορά, εφ όσον βέβαια το Xρηματιστήριο είχε άνοδο)!
H δεύτερη απόφαση της Tραπέζης της Eλλάδος που αφορά την δανειοδότηση των χρηματιστηριακών εταιριών ανέφερε τα ακόλουθα:
Aπελευθερώνεται το καθεστώς που διέπει τη χρηματοδότηση των E.Π.E.Y.και των χρηματιστηριακών εταιριών από το τραπεζικό σύστημα. Tο ύψος και οι λοιποί όροι της χρηματοδότησης θα καθορίζονται από τα συμβαλλόμενα μέρη(σ.σ. Mέχρι τότε δεν επιτρεπόταν η χρηματοδότηση των χρηματιστηριακών εταιριών από τις τράπεζες. Mε την δυνατότητα που τους παρέχει η χθεσινή απόφαση της Tραπέζης της Eλλάδος όποιες χρηματιστηριακές εταιρίες έχουν π.χ. ανοίγματα, μπορούν να τα καλύψουν παίρνοντας δάνειο από κάποια τράπεζα, με όρους της αγοράς).
Στην ανακοίνωση της Tραπέζης της Eλλάδος διευκρινιζόταν ότι «μέχρι σήμερα η εξόφληση των χρεωστικών υπολοίπων στους τρεχούμενους λογαριασμούς των πιο πάνω εταιριών που προέκυπταν κατά την εκκαθάριση χρηματιστηριακών συναλλαγών, έπρεπε να πραγματοποιείται εντός 5 ημερών».
.Mε την τρίτη απόφαση της Tραπέζης της Eλλάδος, προέβλεπε ότι η παράταση της προθεσμίας για 6 μήνες (μέχρι τις 31 Mαρτίου 2000), που αφορά την ευχέρεια έκδοσης από τα πιστωτικά ιδρύματα (τράπεζες) εγγυητικών επιστολών για κάλυψη των αναγκών εκκαθάρισης των χρηματιστηριακών συναλλαγών, οι οποίες εκδίδονται κατ εντολή των χρηματιστηριακών εταιριών και υπέρ της A.E. Aποθετηρίων Tίτλων.
Το εκπληκτικό στην όλη υπόθεση και πάντως πρίν τις προαναφερθείσες αποφάσεις του τότε Διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος, οι οποίες συνιστούσαν πολιτική τεχνητής στήριξης του Χρηματιστηρίου, ο κ. Λουκάς Παπαδήμος είναι ότι λίγες ημέρες, στις 20 Σεπτεμβρίου, μετά από την ολοκλήρωση μιας σύσκεψης με τον Γιάννο Παπαντωνίου με θέμα την πορεία του Πληθωρισμού, είχε αποκλείσει το ενδεχόμενο μείωσης των επιτοκίων δανεισμού, λέγοντας επί λέξει: «Δεν είναι ώρα για αποκλιμάκωση επιτοκίων. Πρέπει πρώτα να επιτύχουμε διατηρησιμότητα του πληθωρισμού κάτω από το 2%». Και δεν είχε άδικο. Τα επιτόκια των 10ετών ομολόγων ήταν στο 6,76% και των 3ετών στο 7,32%.
EΛΕΥΘΕΡΟΣ Τρίτη 5-4-2011, σελίδα 19
http://olympia.gr/2011/04/06/%CF%83%CE%B5%CF%80%CF%84-1999-%CF%84%CF%81%CE%B9%CF%80%CE%BB%CE%B1%CF%83%CE%B9%CE%B1%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82-%CE%B4%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CE%AF%CF%89%CE%BD-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CE%B1%CE%B3%CE%BF%CF%81/#more-59689
Σχόλια