...17 μήνες μένει απλήρωτος μετά τη θανάτωση των 320 αιγοπροβάτων του από την ευλογιά.
Ποιό κράτος, ποιά μέριμνα, αν αυτό δεν είναι διάλυση, τότε τι είναι...
=================
Κτηνοτρόφος στον Προμαχώνα: «Ντροπή να περιμένουμε ακόμη τα αυτονόητα» Στον Προμαχώνα, μέσα στο κρύο και τις δύσκολες συνθήκες.
«Ντροπή να είμαστε πάλι εδώ. Ντροπή να περιμένουμε ακόμη τα αυτονόητα. Μας λένε ημερομηνίες και προθεσμίες που δεν τηρούνται. Εμείς δεν έχουμε χρόνο, τα ζώα δεν περιμένουν. Ταΐζονται, αρρωσταίνουν, γεννούν και χάνουμε χρήματα κάθε μέρα».
Ο ίδιος μιλά για ζημιές που έμειναν χωρίς ουσιαστική αποκατάσταση, για καθυστερήσεις στις συνδεδεμένες ενισχύσεις, για παραγωγή που συνεχίζει να γίνεται «με δανεικά» και υποχρεώσεις που πιέζουν.
«Δεν ζητάμε χάρη. Ζητάμε αυτά που μας αναλογούν. Τα δουλέψαμε, τα δικαιούμαστε. Δεν γίνεται να περιμένουμε την τελευταία στιγμή κάθε χρόνο, λίγο πριν τις γιορτές, να μας λένε τι θα πληρωθεί και τι όχι».
Ο κτηνοτρόφος μιλά ακόμη για το πλήγμα της ευλογιάς, που άφησε μεγάλο οικονομικό κενό, χωρίς την πλήρη στήριξη που περίμεναν:
«Όταν χάσαμε τα ζώα, δεν ήρθε κανείς να δει τι πραγματικά συνέβη. Όταν τελείωσαν τα συνεργεία, τελείωσε και το ενδιαφέρον. Κι εμείς τι κάνουμε; Περιμένουμε, πληρώνουμε, ξαναρχίζουμε από την αρχή».
Η φωνή του, όπως και άλλων συναδέλφων του στον Προμαχώνα, αποτυπώνει μια κοινή πραγματικότητα:
οι κτηνοτρόφοι νιώθουν ότι το κράτος τούς έχει αφήσει στο περιθώριο, και ότι για να ακουστούν πρέπει να βγαίνουν ξανά και ξανά στον δρόμο.
Στο τέλος, καταλήγει με μία απλή φράση:
«Δεν θέλουμε λόγια. Θέλουμε πράξεις. Κι αυτή τη φορά θέλουμε να τις δούμε».
===============
Σχόλια