======================
Αντώνης Ανδρουλιδάκης
ΤO ΡΗΓΜΑ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΠΕΡΑΣΜΑ
Γιατί η κυρία Καρυστιανού έχει όχι μόνο δικαίωμα αλλά και υποχρέωση να ασχοληθεί με την ανατροπή του πολιτικού συστήματος.
1. Η θ ι κ ή υ π ο χ ρ έ ω σ η
Η
κυρία Καρυστιανού δεν εμφανίστηκε ως “πολιτικός”. Εμφανίστηκε ως μάνα
που έχασε το παιδί της σε ένα έγκλημα που προήλθε από συστημική
ατιμωρησία, διαχρονική διαφθορά, πολιτική αδιαφορία, παραβίαση κάθε
έννοιας δημόσιας ευθύνης.
Αυτό δεν της δίνει απλώς «δικαίωμα» να μιλήσει.
Της δίνει ηθική εντολή να το κάνει.
Όποιος
βιώνει μια τέτοια απώλεια σε έγκλημα πολιτικής φύσης, φέρει μαρτυρία,
όχι ιδεολογία. Και η μαρτυρία -όταν αφορά δημόσια εγκλήματα- δημιουργεί
υποχρέωση προς την κοινωνία.
2. Π ο λ ι τ ι κ ή υ π ο χ ρ έ ω σ η
γιατί η υπόθεση Τεμπών δεν είναι ιδιωτική αλλά δημόσια. Τα Τέμπη δεν είναι προσωπικό δράμα. Είναι κρατικό έγκλημα που
το
προκάλεσαν δεκαετίες πολιτικών επιλογών, το συγκάλυψαν διαδοχικές
κυβερνήσεις, το ανέχθηκαν κόμματα, θεσμοί, ΜΜΕ, δημόσια διοίκηση.
Όταν η πολιτική ευθύνη απλώνεται τόσο πλατιά,
η αντίδραση δεν μπορεί να είναι ατομική, είναι συστημική.
Γι’
αυτό έχει πολιτική υποχρέωση να μιλήσει. Γιατί η σιωπή θα την έκανε
συμμέτοχη στην αναπαραγωγή του ίδιου μηχανισμού που σκότωσε το παιδί
της.
3. Δ η μ ο κ ρ α τ ι κ ή υ π ο χ ρ έ ω σ η
γιατί
η δημοκρατία δεν είναι “σώπα”. Στην τελευταία ομιλία της είπε “Η
δημοκρατία δεν είναι μόνο εκλογές. Είναι μνήμη. Είναι επιμονή. Είναι
φροντίδα. Είναι το δικαίωμα να λες ‘όχι’, όταν όλα γύρω σου λένε
‘σώπα’.”
Οι δημοκρατίες καταρρέουν όχι όταν μιλούν οι πολλοί, αλλά όταν σιωπούν οι αδικημένοι.
Εκείνη μιλά γιατί ξέρει τι συνέβη, ξέρει ποιοι το επέτρεψαν και έχει ευθύνη να μη θαφτεί η αλήθεια.
Όταν
το κράτος δεν αποδίδει δικαιοσύνη,ο πολίτης έχει υποχρέωση να
διεκδικήσει αλλαγή συστήματος. Αυτό είναι η υγιής βάση της δημοκρατίας
ακόμη κι αν μας έχουν πείσει για το ανέφικτο του εγχειρήματος.
Συνεπώς,
η κυρία Καρυστιανού έχει δικαίωμα και υποχρέωση να μιλήσει για την
ανατροπή του συστήματος, γιατί το παιδί της σκοτώθηκε από τις
διαχρονικές παθογένειες αυτού του συστήματος. Η μαρτυρία της δεν είναι
πολιτική φιλοδοξία, είναι ηθικό χρέος προς την κοινωνία.
Και
προκαλεί οργή στους οπαδούς του συστήματος, γιατί αποκαλύπτει την
αλήθεια που όλοι ξέρουν αλλά κανείς δεν τολμά να πει. Ότι η ατιμωρησία, η
σήψη και η συγκάλυψη είναι διακομματική και θεσμική.
Όπως
λέει η ίδια "...αυτό το πολιτικό σύστημα, που στήριξε την ύπαρξή του
στην ατιμωρησία, δεν μπορεί να αποδώσει δικαιοσύνη για τα Τέμπη. Δεν
μπορεί, γιατί αν το κάνει, θα πρέπει να καταδικάσει τον ίδιο τον εαυτό
του."
===================
Blogger:
... επαναλαμβανόμαστε, αλλά δεν γίνεται αλλιώς. Στη χώρα και στους κατοίκους της (δεν μιλάμε για λαό πια..) με την επιβολή των μνημονίων συντελείται ένα μεγάλο έγκλημα. Με την βοήθεια εργαλείων της κοινωνικής μηχανικής κατασκευάζεται αργά αλλά σταθερά ένας νέος τύπος ανθρώπου... ακούστε - διαβάστε τα περί "γνωστικής ασυμφωνίας" για να συμπληρώσετε τις απόψεις του κ. Ανδρουλιδάκη, που φωτίζουν μεν το πρόβλημα, αλλά δεν αγγίζουν το πυρήνα του προβλήματος...
Κατασκευή δουλικών συνειδήσεων... ("γνωστική ασυμφωνία"
-------------------------
Σχόλια