Η εργασία ...απελευθερώνει.

 Blogger: 

"Η φράση Arbeit macht frei (Η εργασία απελευθερώνει) έγινε γνωστή από τη χρήση της ως σήμα της πύλης στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης. Θεωρείται σήμερα ένα κυνικό και κοροϊδευτικό σύνθημα για την απόκρυψη της απάνθρωπης μεταχείρισης στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, στα οποία η εργασία χρησίμευε για την υποταγή, την εκμετάλλευση, την ταπείνωση και τη θανάτωση ανθρώπων. Στην Ελλάδα του 2025 - που γίνεται πια Ειδική Οικονομική Ζώνη και με τη βούλα - αυτή η επιβολή μεθοδεύεται από μια Υπουργό  δοτή ενός συστήματος  πορφυρογέννητων που δεν χρειάσθηκε να δουλέψουν ούτε ώρα στη ζωή τους!

(ψάχτε λίγο τη σχέση ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΥ, κατ'όνομα, με την Κεραμέως για να καταλάβετε γιατί δεν χρειάζεται η κιουρία να δουλέψει...)

 ===========================

• https://www.facebook.com/watch?v=24879044771754692 

========================

 
Ο μόχθος της ανελεύθερης επιλογής

 Ilias Karavolias

Τίποτα πιο επικίνδυνο δεν υπάρχει για τον ανθρώπινο μόχθο από την ιδεολογία «εσύ επιλέγεις πόσο θα δουλεύεις» 
Είναι βγαλμένο από τα πολύ παλιά εγχειρίδια του ordoliberalism και μιας ακραίας προτεσταντικής ηθικής που ενοχοποιεί την απόλαυση της εργασίας εν ονόματι μια δήθεν «δίκαιης ανταμοιβής» της υπερεργασίας .
Το ζήτημα είναι όμως γιατί δεν αναρωτιούνται οι κοινωνίες το αυτονόητο :  ποιος ο λόγος να υπεραποδίδει και να υπερβάλει εαυτόν ο εργαζόμενος και ο επαγγελματίας ; 
Το μήνυμα αυτό είναι γνωστό σχεδόν από την εποχή των reaganomics και του αμερικανικού ονείρου, αλλά και την εποχή της πλήρους απορρύθμισης αγορών και οικονομιών, του θατσερισμού στην Αγγλία, με την προσπάθεια κατάργησης τότε σχεδόν των περισσότερων δημόσιων αγαθών.
Θυμίζω : απορρύθμιση αγορών σημαίνει και απορρύθμιση εργασίας. Η δε λογική «σε κατοχυρώνω να πληρώνεσαι αν επιλέξεις υπερωρίες» είναι σχεδόν παράλληλη με την χρόνια παραπλανητική μέθοδο προσαρμογής στην εντατικοποίηση της παραγωγής : θα κερδίσεις περισσότερο αν δουλέψεις περισσότερο»
Αυτές τις ανοησίες( γιατί  περί αυτού πρόκειται) νομίζουν λοιπόν οι τωρινές ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, ότι τις τρώνε αμάσητα οι μάζες, ειδικά οι στρατιές των εργαζόμενων νέων .
Και μετά αναρωτιούνται οι ηγεσίες, γιατί πάνε οι πολλοί κόντρα στο σύστημα και στα κόμματα που επιβάλλουν τέτοιες (δήθεν δίκαιες) πολιτικές.
Μπορεί ο Mαξ Βέμπερ να μίλησε για την «προτεσταντική ηθική» αλλά μάλλον ξεχνάμε ότι το συνόδευσε στο τίτλο του σπουδαίου έργο του και με την φράση «το πνεύμα του καπιταλισμού»
Και για να μην εξορύξουμε τέτοιες εποχές από τα μαρξιστικά κείμενα κάποιες αραχνιασμένες αλλά τελικά αναλλοίωτες αλήθειες, περί κεφαλαίου, κέρδους και μεθόδων απόσπασης υπεραξίας, ας μείνουμε στο προφανές : ο χρόνος που θα απελευθερωθεί (ως εργασιακός) δεν είναι ελεύθερη επιλογή του υπαλλήλου, στην εποχή της ακρίβειας και της παράνοιας με τις περικοπές κοινωνικών επενδύσεων για δημόσιες στρατιωτικές δαπάνες. 
Αυτός ο ζητούμενος έξτρα χρόνος εργασίας, καταντάει ανάγκη, που επειδή την «προτείνει» το μακρύ χέρι της μεγάλης εργοδοσίας ( το κράτος) ο χρεωμένος οικογενειάρχης και ο νεαρός γονέας, θα την αρπάξουν από τα μαλλιά, αργά ή γρήγορα.
Ο βίος δεν είναι πλέον ελεύθερος ως προς το τι επιλέγουμε. Είναι προσαρμοσμένος ως προς το τι μας αναγκάζουν να επιλέξουμε ως μοναδική επιλογή, παντού και για όλα .
Το καλά κρυμμένο «θυσίασε χρόνο και θα κερδίσεις» σημαίνει «δώσε χρόνο της ζωής σου να κερδίσει περισσότερο και το εμπόριο»
Το δε ευαγγέλιο για άνοδο της χαμένης ελληνικής παραγωγικότητας καταλήγει χωρίς  πολλές περιστροφές να χτυπάει πάνω στο τοίχο του πληθωριστικού καπιταλισμού ( της υπερσυσσώρευσης και των ανισοτήτων ) 
Και καταλήγει στη συνεχώς μειωμένη αγοραστική δύναμη που δεν εξισώνει ποτέ ανθρωποώρες μόχθου και εργατοώρες ανταμοιβής….

(Το σκίτσο είναι του Στάθη στον Δρόμο 18/10) 

 ===============

• Η ιδεοληπτική σύγχυση του Μαξίμου για το «κράτος» είναι επικίνδυνη…

την Ιανουαρίου 07, 2022 

 ============

Σπυρος Καμπιωτης

 

Η Δημοκρατία έχει θανατωθεί εδώ και χρόνια.

Για να δούμε τι λέει -και κυρίως τι γράφει- ακόμα από το 1995 αλλά και νωρίτερα, ένας από τους ιστορικότερους και γνωστούς δημοσιογράφους της τότε εποχής, όπως ήταν ο Ηρ. Πετιμεζάς (1903-1998),

¨Η Δημοκρατία έχει θανατωθεί από την καπιταλιστική οικονομία, η οποία κυβερνά τις περισσότερες χώρες με ¨μονάρχες¨ τύπου Soros και λοιπών …. Οι βουλευτές, οι υπουργοί, οι αρχηγοί κομμάτων, οι αρθρογράφοι και σχολιαστές τον ΜΜΕ χρηματοδοτούνται από τους ομίλους των μεγάλων επιχειρηματιών, μεγαλοεκδοτών, εργολάβων του δημοσίου, πετρελαιάδων και λοιπών οικονομικών παραγόντων. Το μεγάλο κεφάλαιο σήμερα ασκεί αφανώς αλλά και κατ΄ ουσίαν και τις 4 εξουσίες της παλαιάς αστικής δημοκρατίας. Νομοθετική, Εκτελεστική, Δικαστική, … και Διαφωτίσεως με υπαλλήλους της εκλογής του, που τιτλοφορούνται ως πρωθυπουργοί ή πρόεδροι, ή βουλευτές ή γενικοί διοικητές. Όμως -όλοι αυτοί- πράγματι είναι στην υπηρεσία των διαφόρων οικονομικών συγκροτημάτων που δεσπόζουν κυριαρχικά στη ζωή κάθε δημοκρατικής χώρας.¨

¨Αυτή η αφανής και οργανωμένη υπερεξουσία του μεγάλου κεφαλαίου που κυβερνά τον κόσμο σήμερα, έχει διεισδύσει παντού και προσπαθεί να έχει υπό τον έλεγχό της όλες τις σημαντικές εκδηλώσεις του ανθρώπινου βίου. …. Αυτή η υπερεξουσία με τις άπειρες διακλαδώσεις της, παίρνει ή προωθεί τις πρωτοβουλίες για όλες τις διπλωματικές συναντήσεις, τις επιχειρησιακές συμβάσεις, τους γάμους υψηλών προσώπων ή και τα διαζύγιά τους ακόμα, αποφάσεις για τα διάφορα συνέδρια είτε δεξιών είτε αριστερών, σχεδιασμούς ή αποφάσεις για πολεμικές συγκρούσεις ή σύμφωνα ειρήνης, αποφάσεις ακόμα και για τις …κινηματογραφικές ταινίες και κάποια θεατρικά έργα, για κάθε είδους προπαγάνδα και ¨διαφώτιση¨ με τα ΜΜΕ συσκότισης και αποπροσανατολισμού, ...με διάφορες αποφάσεις του ΟΗΕ, με υποκίνηση λαϊκών εξεγέρσεων, με δολοφονίες, με φαινομενικά αναρχικές κινήσεις δήθεν αντιεξουσιαστικής πάλης, από αυτήν την ίδια την υπερεξουσία, …διότι ο κανόνας είναι να γνωρίζει τα πάντα και ει δυνατόν να ελέγχει τα πάντα.

Και ακολουθούν αλήθειες που ¨πονάνε¨.

¨Η διαφθορά της πλουτοκρατικής ολιγαρχίας έχει πάρα πολύ στέρεες βάσεις, διότι … έχει διαφθαρεί και ο ίδιος ο λαός πράγμα που οι εφημερίδες -και γενικώς τα ΜΜΕ- αποσιωπούν για να μη χάσουν αναγνώστες. Οι λίγοι και οι μεγάλοι τρώνε τα πολλά. Σήμερα όμως τρώνε και πολλοί μικροί, ευνοούμενοι των κομμάτων και των συντεχνιών, των συνεταιρισμών, των ΔΕΚΟ, των διαφόρων οργανισμών του δημοσίου κ.λπ.. Όλα τα παραπάνω τα νέμονται οι κομματικές παρέες. Ακολουθεί η στρατιά των αργόμισθων. Αναρίθμητοι σήμερα όσοι πωλούν την ψυχή τους. Για αυτό και το σύστημα δείχνει στερεό παρ όλα όσα γράφονται και καταγγέλλονται. Έχει λαϊκό έρεισμα η ολιγαρχία που κλέβει τα πολλά . Εμμέσως στη λεηλασία και τα σκάνδαλα συμμετέχουν λαϊκές ομάδες με ευρεία βάση. Αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα. Γι΄ αυτό είναι τόσο θρασείς και ενεργούν με τόση περιφρόνηση και σιγουριά -ΌΛΟΙ ΑΥΤΟΙ- οι μεγάλοι σκανδαλοποιοί.