"ΔΕΝ ΕΙΧΑ ΟΥΤΕ ΝΑ ΦΑΩ"..

Νίκος Σταθόπουλος

"ΔΕΝ ΕΙΧΑ ΟΥΤΕ ΝΑ ΦΑΩ"..........
και ένας αναπτήρας πάνω σε ρούχα ποτισμένα με βενζίνη, και φωτιά, ένα Ανθρώπινο "Φωτόδεντρο" του Θανάτου.........
πω πω στατιστικές που θα δημοσιευθούν, χειροτερεύοντας το άλγος των Ανθρώπων της Πίκρας αφού θα νιώσουν "επίσημο κράτος" το αόρατο συγκεκριμένο τους.........
υπάρχει η ένδεια, το "τρώω κάτι κάθε τρεις μέρες", υπάρχει το βλέμμα που αποφεύγει την ένδεια ή την κάνει σχετική σαν ίωση, ο "ρεαλισμός" που "δε βρίσκω λόγο", η συζήτηση που δεν σε περιέχει, η απόρριψη που απλά δεν σε κατονομάζει, η επίγνωση της περιθωριοποίησης, η συντριβή ότι είσαι ανεπιθύμητος......μετά την πρώτη, δεύτερη "βοήθεια", πώς ξεχνιέται ο "φουκαράς", πώς πολτοποιειται στο "τι να πεις!...κωλόκοσμος..."............
σε μια πόλη γεμάτη θορύβους και φωνές και χρώματα, και χωρίς ψυχή, όχι σαν νεκροταφείο αλλά σαν τόπος εκτελέσεων.......
η Αύρα που δεν ήξερα, οι "Αύρες" που ξέρω, που βλέπω, που έχω μέσα μου......η φτώχεια και πέντε καλοπροαίρετες ζητιανιές, αλλά φτώχεια που σκοτώνει, που μαζί με διαλυμένη υγεία κάνει τη ζωή εκδρομή στην κόλαση, και που "στο πακέτο" εκμηδενίζει την αξιοπρέπεια, μετατρέπει το άγχος και τη ντροπή σε αυτοπερίφρονηση, σε διαρκή ρώσικη ρουλέτα, σε "τι θέλω εγώ ανάμεσά τους;"........
η "άγνωστη" Αύρα που όμως είναι πολλές πολλές χιλιάδες, γυναίκες και άντρες, μια πεινασμένη μοναξιά που τα χάνει όλα, κυριολεκτικά στο δρόμο, σε μια ακίνητη περιπλάνηση στο ερώτημα "τώρα ή σε λίγο;".....και τίποτα πιο εχθρικό και αφιλόξενο από την ανάκριση, την έρευνα δεδομένων, την συγκαταβατική καχυποψία....
οι "έχοντες τον τρόπο τους", ακόμα και οι γνήσια καλοί και Σαμαρείτες και αλληλέγγυοι, κι αυτοί αγνοούν τη θανάσιμη σκοτεινιά της Μοναχικής Ώρας, του Κενού από Συνάνθρωπο............
ξέρετε πόσοι λίαν άξιοι άνθρωποι βυθίζονται στην ανέχεια και καταλήγουν σε μια ταπείνωση που εξουθενώνει;...........
υπάρχει ένα τρομερό μαύρο πίσω ακόμα κι από το σκοτάδι των "δακρύβρεχτων ρεπορτάζ"....ένα μαύρο από γνήσια απελπισία που μόνο ο Θεός τής δίνει το νόημα του τρόπου να σέβεσαι τη ζωή...........
μια κοινωνία φτιαγμένη να στραγγαλίζει τους "αδύναμους", αυτός ο απέθαντος φασιστικός δαρβινισμός...και ένας άνθρωπος μόνο μειοψηφικά αλληλέγγυος στη συμφορά χωρίς μεγάφωνα...........
οι πολλοί "καλοί" με ρεφρέν αποκρουστικό "του/της έδωσα κι όλο ζητάει"...κι η Αύρα που πέθανε λέγοντας "ούτε να φάω δεν είχα"....πέθανε παλιομαλά@ες, δεν έκανε παράσταση με τρικάκια!......Αθήνα 2025......
==================

Σχόλια