Berliner Zeitung : Η σύνοδος Κορυφής της Ουάσινγκτον για την Ουκρανία και οι Ευρωπαίοι κομπάρσοι στο περιθώριο
Ήταν λίγο περισσότερο από μια ομολογία – οι πριν από έναν αιώνα, πέντε Ευρωπαίοι αρχηγοί κυβερνήσεων, οι ίδιοι οικοδεσπότες παγκόσμιων ειρηνευτικών διασκέψεων, κάθονταν τώρα στριμωγμένοι στο τραπέζι του Προέδρου των ΗΠΑ, παρακαλώντας τον κηδεμόνα τους, να βοηθήσει τον προστατευόμενο τους Ουκρανό Πρόεδρο Βολοντίμιρ Ζελένσκι. Υπάρχει πιο εύστοχη εικόνα της ευρωπαϊκής κατάστασης το 2025 ;
Προοριζόμενη ως ο ακρογωνιαίος λίθος της δυτικής επέκτασης προς ανατολάς, η Ουκρανία αποδεικνύεται ένα δύσπεπτο φαγητό. Ούτε η Ρωσία ούτε η Δύση θα την κερδίσουν πλήρως. Η Γηραιά Ήπειρος δεν έχει πλέον καμία επιρροή στα βασικά σημεία μιας πιθανής ειρηνευτικής λύσης. Και τώρα που οι Ευρωπαίοι έχουν υποσχεθεί στον Ντόναλντ Τραμπ ότι θα χρηματοδοτήσουν τον ουκρανικό πόλεμο, δεν τους ζητείται πλέον καν η γνώμη τους για τη χρηματοδότηση της ειρήνης.
Όπως και να εξελιχθούν οι διαπραγματεύσεις, ορισμένα συμπεράσματα είναι ήδη σαφή. Για παράδειγμα, όσον αφορά την αδυναμία των Ευρωπαίων στη realpolitik. Σε σύγκριση με τη γεωπολιτική της φιλοδοξία να αναγνωριστεί και να ληφθεί σοβαρά υπόψη ως ήπειρος μεταξύ των παγκόσμιων δυνάμεων, η Κοινή Εξωτερική Πολιτική και Πολιτική Ασφάλειας (ΚΕΠΠΑ), που υιοθετήθηκε πριν από περισσότερα από 30 χρόνια, δεν ήταν τίποτα λιγότερο από μια αποτυχία.
Οι Ευρωπαίοι δεν έχουν πετύχει κανέναν από τους στόχους τους.
Τίποτα δεν έχει καταδείξει αυτή την αποτυχία πιο καθαρά από τον ρωσικό επιθετικό πόλεμο στην Ουκρανία. Οι Ευρωπαίοι δεν έχουν πετύχει κανέναν από τους στόχους τους. Και τι δεν ήθελαν ; Να βοηθήσουν την Ουκρανία να κερδίσει, να αποκαταστήσει την εδαφική της ακεραιότητα, να ανακαταλάβει την Κριμαία. Ήθελαν να αποκαταστήσουν την ευρωπαϊκή ειρηνευτική τάξη, να προκαλέσουν μια στρατηγική ήττα στη Ρωσία όπως αυτή που υπέστη η ΕΣΣΔ στο Αφγανιστάν, οι ΗΠΑ στο Βιετνάμ ή η Γαλλία στην Αλγερία. Με τις κυρώσεις τους, ήθελαν να στραγγαλίσουν τη ρωσική πολεμική οικονομία και να κερδίσουν τη διεθνή κοινότητα με το μέρος τους με ηθικές εκκλήσεις και πολιτική πίεση. Ήθελαν να εξοστρακίσουν τη Ρωσία παγκοσμίως, να σύρουν τον Πούτιν ενώπιον του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου και να αναγκάσουν το κράτος της Μόσχας να πληρώσει τεράστιες αποζημιώσεις. Τίποτα από αυτά δεν υλοποιήθηκε.
Πεπεισμένοι μέχρι το βάθος για την ηθική τους ανωτερότητα, οι Ευρωπαίοι βιώνουν την κοσμοϊστορική αλλαγή στην τρίτη δεκαετία του 21ου αιώνα. Αυτή εξελίσσεται με αλματώδη ταχύτητα, εντελώς ακανόνιστα. Η Μόσχα μπορεί τώρα να επιβάλει αυτό που ήταν αδιανόητο μόλις πέρυσι : να λαμβάνουν χώρα ταυτόχρονα φονικές στρατιωτικές επιθέσεις και διαπραγματεύσεις, να συζητούνται εδαφικές παραχωρήσεις όπως τον 19ο αιώνα και ένα εμπόλεμο μέρος να μην κάθεται καν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.
Αυτές οι αλλαγές αντικατοπτρίζουν την ταχεία παρακμή της εξουσίας των υποτιθέμενα διαχρονικών κανόνων. Αυτοί οι κανόνες ισχύουν μόνο εφόσον όλοι οι εμπλεκόμενοι τους τηρούν. Από τα μέσα της δεκαετίας του 1970, όπως και με τη Διάσκεψη του Ελσίνκι, οι διεθνείς συγκρούσεις έχουν διεξαχθεί πολυμερώς, ιδανικά ενώπιον του δικαστηρίου της διεθνούς κοινότητας, συνοδευόμενες από συνεντεύξεις Τύπου και διαφάνεια στα μέσα ενημέρωσης. Μια τάξη βασισμένη σε κανόνες με σεβαστούς κανόνες και καθιερωμένες διαδικασίες αναδύθηκε για την επίλυσή τους.
Αυτή η τάξη έχει διαβρωθεί λόγω της παγκοσμιοποίησης, της νέας αυτοπεποίθησης του Παγκόσμιου Νότου, του ρωσικού ρεβανσισμού και των διπλών μέτρων και σταθμών της Δύσης. Στην τρέχουσα δεκαετία, διαλύεται, με όλες τις συνέπειές της, συμπεριλαμβανομένων των άσχημων συνεπειών της. Το μπλουζάκι της ΕΣΣΔ που φορούσε ο Ρώσος Υπουργός Εξωτερικών κατά την άφιξή του στην Αλάσκα ήταν εύγλωττο. Ως μια δήλωση : Επιστρέψαμε εκεί που ήταν ο Ιωσήφ Στάλιν. Σε ισότιμη βάση.
.Επιστροφή της realpolitik και της Μυστικής Διπλωματίας
Η βασισμένη στα συμφέροντα realpolitik και η μυστική διπλωματία, που κάποτε θεωρούνταν ότι είχαν ξεπεραστεί, κυριαρχούν. Πουθενά αυτό δεν είναι πιο εμφανές από ό,τι στο κύμα ειρήνευσης των διεθνών συγκρούσεων της κυβέρνησης Τραμπ. Είτε στον Νότιο Καύκασο μεταξύ Αζερμπαϊτζάν και Αρμενίας, είτε στη Νότια Ασία μεταξύ Ινδίας και Πακιστάν, είτε στον πόλεμο της Ουκρανίας : διπλωματία τύπου Χένρι Κίσινγκερ και συνεντεύξεις Τύπου χωρίς ερωτήσεις δημοσιογράφων. Ο Αμερικανός πρόεδρος εφαρμόζει την βάναυση ανακατάληψη της πολιτικής ελευθερίας δράσης από τους πολιτικούς και δεν θα αφήσει τους Ευρωπαίους να του στερήσουν αυτή την ελευθερία δράσης. Ο Τραμπ θέλει ειρήνη και το Νόμπελ Ειρήνης - οι Ευρωπαίοι πολιτικοί παρουσιάζουν επιχειρήματα για το γιατί ο πόλεμος δεν μπορεί να τερματιστεί τώρα και με αυτόν τον τρόπο. Ακόμα κι αν είχαν δίκιο, εμφανίζονται ως γραφειοκράτες σκεπτικιστές. Εχουν χάσει το παιγνίδι και απλώς παρακολουθούν ως κομπάρσοι.
Thomas Fasbender
Berliner Zeitung
19/8/25
via Babis Georges Petrakis
============
Auch die Präsenz mehrerer europäischer Regierungschefs kann nicht darüber hinwegtäuschen: Europa ist geopolitisch zweitrangig. Ein Kommentar.
===================
Vassilis Kopsacheilis
Εντάξει!
Μετά και τις δηλώσεις που είδα στο Λευκό Οίκο, το Αμερικανό-ρωσικό deal στην Αλάσκα είναι σαφές.
Η Ουκρανία θα γίνει η νέα ψυχροπολεμική Γερμανία, με τους Ευρωπαίους να πληρώνουν το μάρμαρο...
Αν είναι αρκετά έξυπνος ο Ζελενσκι, θα παίξει τώρα έναν νέο ρόλο. Αυτόν του Βίλλυ Μπράντ!
Σχόλια