Τα τελευταία 60 χρόνια, τα δημοτικά σχολεία μειώθηκαν κατά 6.900 περίπου και οι συνολικοί μαθητές της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης κατά 900.000 περίπου, αλλά οι δάσκαλοι αυξήθηκαν κατά 69.000! ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
Η ανακοίνωση για αναστολή τάχα (για οριστικό κλείσιμο πρόκειται!) λειτουργίας 38 σχολείων πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης και στους τέσσερις Νομούς της Ηπείρου λόγω έλλειψης μαθητών το νέο σχολικό έτος 2025/2026 και άλλων, όσον ούπω, δεκάδων που λειτουργούν με… έναν ή δύο μαθητές σηματοδοτεί την προϊούσα τέταρτη και ίσως μοιραία, “ερημία” της χώρας, όπως αναφέρω στο πρόσφατο βιβλίο μου “Δημογραφικό: 2081, Ελλάς χωρίς Έλληνες” (Εκδόσεις Σταμούλη), μετά τη ρωμαϊκή κατάκτηση με τη “σφαγή” από τον μεταπολιτευτικό “Ηρώδη” 1.000.000 περίπου μαθητών της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης (νηπιαγωγεία και δημοτικά σχολεία).
Την πρώτη “ερημία” της χώρας διαπίστωσε ο Στράβων μετά τη ρωμαϊκή επικράτηση το 146 π.Χ. όταν οι Ρωμαίοι, όπως οι ελληνικές κυβερνήσεις μετά τη Μεταπολίτευση με τις εγκληματικές μεταρρυθμίσεις με το όνομα του Καποδίστρια το 1997 (από τότε άρχισε ο δημογραφικός Αρμαγεδδών!), του Κλεισθένη, του Καλλικράτη, οι οποίοι είχαν κάνει τα αντίθετα, επεχείρησαν, για στρατιωτικούς κυρίως λόγους, μετά την Pax Romana, τη συγκέντρωση των κατοίκων σε μεγάλες πόλεις, σε διαφορετικές περιοχές, δηλαδή την Πάτρα και τη Νικόπουλη, για παράδειγμα.
Από τότε, την εγκατάλειψη των αρχαίων πόλεων και οικισμών από τους κατοίκους προκλήθηκε οικονομική κρίση, καθώς δεν υπήρχε ζήτηση προϊόντων. Έτσι, μετά την εγκατάλειψη από τους κατοίκους των κραταιών τότε μεγάλων αρχαίων πόλεων των 5.000 και 20.000 κατοίκων, η επαρχία παρήκμασε και έμειναν μόνο τα κάστρα και οι πύργοι ως ανάμνηση της παλιάς εποχής πολιτιστικής, οικονομικής και κοινωνικής άνθησης.
την ΆλωσηΗ δεύτερη “ερημία” προκύπτει από την προφητική ομιλία του Ιωσήφ Βρυέννιου, του διδασκάλου του γένους, που έζησε στις τελευταίες στιγμές της ζωής της Βασιλεύουσας και έβλεπε τον θάνατό της. Τη Μ. Παρασκευή (14 Απριλίου) του1419, τριανταπέντε περίπου χρόνια πριν από την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως, εξεφώνησε ένα λόγο στο Παλάτι “επί παρουσία βασιλέων”. Τότε, στην Κωνσταντινούπολη ζούσαν περίπου 70.000 κάτοικοι και μάλιστα ο ίδιος έκανε έκκληση στους Κωνσταντινουπολίτες, χωρίς να υπάρχει ανταπόκριση, να συντελέσουν στην ανοικοδόμηση των τειχών της, εν όψει του μεγάλου κινδύνου.
Όμως οι κάτοικοι, ιδιαιτέρως οι πλούσιοι, ασχολούμενοι με την αύξηση των ατομικών τους εσόδων, αδιαφορούσαν, με αποτέλεσμα η Πόλη να μοιάζει, όπως λέγει, με “σεσαθρωμένον” πλοίον που ήταν έτοιμο να βυθισθεί. Αυτή η “ερημία”, μαζί με πολλά άλλα πνευματικά αίτια, ήταν και ο λόγος που επέπεσαν εκ δυσμών και ανατολών, όπως τόνιζε, διάφοροι εχθροί, καθώς κυβερνήτες και κάτοικοι έγιναν «αλαζόνες, φιλάργυροι, φίλαυτοι, αχάριστοι, απειθείς, λιποτάκται, ανόσιοι, αμετανόητοι, αδιάλλακτοι, οι άρχοντες κοινωνοί ανόμων, οι υπεύθυνοι άρπαγες, οι κριτές δωρολήπτες, οι μεσίτες ψευδείς, οι νεώτεροι ακόλαστοι, οι γηράσαντες μεθυσμένοι, οι αστοί εμπαίκτες, οι χωρικοί άλαλοι, και οι πάντες αχρείοι». Συγχρόνως με την γενική κατάπτωση των ανθρώπων χάθηκε «ευλαβής από της γης, εξέλιπε στοχαστής, ουχ εύρηται φρόνιμος», τόνιζε!
Τρίτη “ερημία” λίγο πριν από το 1821
Την τρίτη “ερημία” αναφέρει ο Φραγκίσκος –Κάρολος-Ούγγος- Λαυρέντιος Πουκεβίλ, ο οποίος επισκέφθηκε τη χώρα μας δέκα περίπου χρόνια πριν από την Επανάσταση του 1821, στο έργο του “Ταξίδι στην Ελλάδα” και στον τόμο που αφορά τη Στερεά Ελλάδα, Αττική και Κόρινθο που πλημμυρίζει από τόσο μεγάλη αγάπη για την Ελλάδα, ώστε ξεσπά σε ένα “θρήνο” για το κατάντημά της! Όλες κατέληγαν σε πολύμορφες και παντοειδείς κρίσεις και στον “θάνατο” κρατών!
Αυτή η “ερημία” υπήρξε αίτιο και αιτιατό με τις επιγενόμενες στη συνέχεια οικονομικές κρίσεις (οι Αθηναίοι είχαν δοκιμαστεί από πολλές οικονομικές και νομισματικές αναταράξεις τόσο κατά την περίοδο του Πελοποννησιακού Πολέμου και τα επόμενα χρόνια), στεγαστική κρίση (υπάρχει σήμερα στην έρημη ελληνική επαρχία στεγαστική κρίση;) μεταναστευτική κρίση («στενοχωρία» κατά τον Θουκυδίδη), επισιτιστική κρίση (υπάρχει τέτοια κρίση σήμερα στην έρημη ελληνική επαρχία;), οικονομική ανισότητα (ο Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος επισημαίνει ότι μετά τους Περσικούς Πολέμους η συγκέντρωση της οικονομικής δραστηριότητας, όπως και μετά το 146 π.Χ., διεύρυνε την οικονομική και εισοδηματική ανισότητα), δημοσιονομική κρίση για τη συντήρηση των κατοίκων που εγκατέλειπαν τους αγρούς, όπως επί της Δημοκρατίας του Περικλέους, όπως επισημαίνει ο μέγας οικονομολόγος και ακαδημαϊκός Ανδρέας Ανδρεάδης, κλπ.
Πώς έπεσε η βαριά “κατάρα” της Μεταπολίτευσης
Όλα αυτά, σαν βαριά κατάρα, τα “συγκέντρωσε” η Μεταπολίτευση με τις γνωστές μεγαλεπήβολες τάχα “μεταρρυθμίσεις” σε όλους τους τομείς (Σύνταγμα, παιδεία, δημόσια διοίκηση, αυτοδιοίκηση, θεσμοί) και δεν έμεινε τίποτε όρθιο, εκτός από τα έρημα ή ερειπωμένα σπίτια στα χωριά της χώρας μας για τους ίδιους λόγους που αναφέρει και ο Ανδρέας Ανδρεάδης για τον “Πολιτειακό Σοσιαλισμό”, τον πρώτον στον κόσμο, που εισήγαγε ο Περικλής.
«Παρατηρούμεν, ως προς με την εκ των αγρών μετανάστευσιν, ότι αύτη ωφείλετο εν μέρει τουλάχιστον εις άλλους γενικωτέρους, πλουτοπαραγωγικούς, λόγους… αφ΄ ετέρου, αν συν τω χρόνω οι φιλόπονοι και υπερήφανοι Σαλαμινομάχοι μετεβλήθησαν εις όχλον πολυπράγμονα και αργόν, τούτο οφείλεται εις τας μισθοφορίας και τας διανομάς, αίτινες είθισαν αυτούς να ζώσιν εν αργία… και εγκαινιασθείσα πολιτική εξωκείωσε τους Αθηναίους προς την αντίληψιν ότι η πολιτεία ώφειλε να μη αφήση αυτούς να λιμώττωσιν …».
Αυτή η “κατάρα” χτύπησε και τα σχολεία
Όλη αυτή η “κατάρα” ξέσπασε στον πληθυσμό της χώρας με την εμφάνιση πολύ νωρίς αρνητικού ισοζυγίου (θάνατοι περισσότεροι από τις γεννήσεις) από την εφαρμογή πολιτικών που αποσκοπούσαν αποκλειστικώς και μόνο στην εξασφάλιση ψήφων και την άνοδο στη γλυκύτατη εξουσία με ανάλωση της χώρας, του κύρους της και της ευημερίας του λαού. Ρίξτε παρακαλώ στον παρατιθέμενο πίνακα, τον οποίο κατάρτισα με πόνο. Μέσα σε εξήντα χρόνια, δηλαδή από το σχολικό έτος 1965/1966 έως το σχολικό έτος 2025/2026 (επίσημα στοιχεία υπάρχουν μόνο έως το … 2022/2023, ενώ για το σχολικό έτος 2025/2026 οι εκτιμήσεις είναι δικές μου με βάση τις τελευταίες αρνητικές τάσεις στον μαθητικό πληθυσμό!) “χάθηκαν” περίπου 1.000.000 μαθητές.
Όπως αναφέρω και στις σημειώσεις επί του παρατιθέμενου πίνακα, το έτος έναρξης της έρευνας (το σχολικό έτος 1965/1966) δεν προσφερόταν για συγκρίσεις και μεταβολές, καθώς κατά την περίοδο αυτή δεν λειτουργούσαν σχεδόν καθόλου νηπιαγωγεία, ενώ είχαν νομοθετηθεί το 1895! Μόνο ύστερα από απραξία 100 περίπου ετών, δηλαδή μόλις τον Δεκέμβριο του 2006, ψηφίστηκε νόμος που καθόριζε την υποχρεωτικότητα ενός έτους στο νηπιαγωγείο (N.3518, άρθρο 73, ΦEK 272 τ. A’, 21.12.2006). Τελικά, για να μη πνιγούμε σε λεπτομέρειες, μόλις πρόσφατα, με τον Νόμο 4521 θεσμοθετήθηκε η δίχρονη υποχρεωτική προσχολική εκπαίδευση σε 184 δήμους της χώρας, με στόχο να ολοκληρωθεί κατά το τρέχουν σχολικό έτος 2020/2021!
Κατά τη δεκαετία του 1950 υπήρχαν σε όλη τη χώρα μόνο 880 δημόσια νηπιαγωγεία, από τα οποία λειτουργούσαν μόνο τα 275, δηλαδή λειτούργησε σχεδόν το 1/3! Ύστερα, κατά την ίδια περίοδο δεν ήταν υποχρεωτική η φοίτηση και στα Δημοτικά Σχολεία, αφού αυτό έγινε πολύ αργότερα και, συγκεκριμένα, το 1985 με τον Νόμο 1566 (ΦΕΚ 167Α/30.9.1985), με τον οποίο η υποχρεωτικότητα αυτή επεκτάθηκε και στο Γυμνάσιο. Απλώς αναφέρω ότι, όπως προκύπτει από την απογραφή πληθυσμού του 1961, 3.179.676 Έλληνες, επί συνόλου 8.102.892, δεν είχαν τελειώσει το Δημοτικό Σχολείο.
Τα στοιχεία για τους μαθητές
Όλα αυτά σημαίνουν ότι, αν και πριν από 60 χρόνια η φοίτηση ήταν υποχρεωτική στα νηπιαγωγεία και στα Δημοτικά, ο μαθητικός πληθυσμός στα νηπιαγωγεία εκτιμάται ότι το 1965 θα ήταν πάνω από 330.000 νήπια και στα Δημοτικά Σχολεία πάνω από 1.500.000 μαθητές, έναντι 975.869 μαθητών που εμφανίζεται στα επίσημα στοιχεία. Η εκτίμηση αυτή στηρίζεται σε στοιχεία των απογραφών πληθυσμού το 1951 και 1961, καθώς, όπως επισήμως αναφέρεται στα σχόλια που τις συνοδεύουν τότε, ετησίως στην Ελλάδα σημειώνονταν πάνω από 160.000 γεννήσεις. Επίσης, από τα στοιχεία της απογραφής του 1961 προκύπτει ότι ο πληθυσμός ηλικίας 0-14 ετών (που είναι ο εν δυνάμει πληθυσμός για την πρωτοβάθμια εκπαίδευση) ανερχόταν σε 2.236.300 άτομα!
Έτσι, το παράπλευρο συμπέρασμα, που προκύπτει από τη σύγκριση του σημερινού πληθυσμού στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση και του εκτιμώμενου πραγματικού κατά τη δεκαετία του 1960, είναι ότι κατά τα τελευταία 60 χρόνια ο δημογραφικός “Ηρώδης” αφάνισε πάνω από 1.000.000 μαθητές στα νηπιαγωγεία και τα Δημοτικά, δηλαδή οι μαθητές αυτοί μειώθηκαν κατά 1.000.000!
=================
- «…η ασπίδα των ταπεινών. Η σαφής και ξεκάθαρη οριοθεσία συμφέρει τους ενδεείς». «Ο θηρευτής απεχθάνεται τα οχυρώματα. Στο θήραμα είναι ιδιαιτέρως αρεστά (…) ο ισχυρός κυριαρχεί στους αιθέρες. Αντιστασιακοί, μαχητές εθνικοαπελευθερωτικών κινημάτων, «τρομοκράτες» – έχουν σύντροφο το υπόγειο, το λαγούμι, όχι τον ουρανό.
- Γίνονται ένα με το τούνελ, τις υπόγειες στοές». Αντιστέκονται στην ενοποίηση του χώρου σε συνοριακή ζώνη, όπου η δήθεν ανθρωπιστική ιδεολογία του «no boarders» ξεπλένει τα εγκλήματά της, προκαλώντας μιαν «αντεπανάσταση με τον μανδύα της επανάστασης».
- Η ιδεολογία «χωρίς σύνορα» είναι οικονομισμός, τεχνικισμός, απολυταρχισμός και ιμπεριαλισμός. «Η αυτοκρατορία και ο κόσμος έχουν την ίδια έκταση», κατά τον Οβίδιο, και μέσα στην αποεθνικοποιημένη «ευαισθησία» της κρύβεται η υπερίσχυση της μαφίας έναντι του κράτους, ο unicode μετάνθρωπος έναντι της ανθρώπινης ύπαρξης και η απολυταρχία έναντι της δημοκρατίας...."
- Από εδώ:
Την πρόβλεψη ότι τις επόμενες τρεις δεκαετίες θα συνεχιστεί η μείωση του πληθυσμού τής Ελλάδας και η δημογραφική του γήρανση, ενώ το πρόσημο του ισοζυγίου γεννήσεων/θανάτων θα παραμείνει αρνητικό, διατυπώνει το Εργαστήριο Δημογραφικών και Κοινωνικών Αναλύσεων - Πανεπιστημίου Θεσσαλίας.
Στη σχετική ανάλυση με τίτλο "Δημογραφικό" και υπογεννητικότητα στην Ελλάδα σήμερα: δημογραφικές αδράνειες και κοινωνικές προκλήσεις", συντάκτης της οποίας είναι η Ιφιγένεια Κοκκάλη, επίκουρη καθηγήτρια και διευθύντρια του Εργαστηρίου, υπογραμμίζεται η κατάρρευση των γεννήσεων, που το 2023 έφτασαν τις 72,3 χιλ., δηλαδή ήταν περίπου οι μισές από αυτές που καταγράφηκαν ετησίως κατά μέσο όρο την εικοσαετία 1951-1970.
"Οι λόγοι που ευθύνονται για αυτήν την κατάρρευση δεν εντοπίζονται μόνο εντός του πεδίου της δημογραφίας, αλλά αφορούν συνολικότερα τις κοινωνικές προκλήσεις που αντιμετωπίζει η Ελλάδα τις τελευταίες δεκαετίες", σημειώνεται χαρακτηριστικά.
Μείωση του πληθυσμού κατά σχεδόν 500 χιλ. άτομα
Μεταξύ των ετών 2011 και 2024, καταγράφονται σταθερά αρνητικά φυσικά ισοζύγια (γεννήσεις μείον θάνατοι), τα οποία -μαζί με τα επίσης αρνητικά μεταναστευτικά ισοζύγια της περιόδου- προκάλεσαν τη μείωση του πληθυσμού κατά σχεδόν 500 χιλ. άτομα.
Στην ανάλυση αναφέρεται ότι σήμερα η Ελλάδα καταγράφει από τους χαμηλότερους ετήσιους δείκτες γονιμότητας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, με τη διαγενεακή γονιμότητα να κινείται στα 1,3-1,4 παιδιά/γυναίκα (στις γενεές που γεννήθηκαν γύρω από το 1980), δηλαδή, υπολείπεται σημαντικά του ορίου αναπαραγωγής (2,07 παιδιά/γυναίκα).
Παράλληλα, η Ελλάδα είναι μια σχετικά γερασμένη χώρα αφού σχεδόν το 23% των κατοίκων της είναι άνω των 65 ετών, ενώ το 2023 οι πάνω των 65 ήταν σχεδόν 1 εκατ. περισσότεροι από τους νέους 0-14 ετών.
Την ίδια στιγμή παρατηρείται και προοδευτική αύξηση των ποσοστών ατεκνίας, τα οποία για τις γενεές γύρω από το 1980 αφορούν πλέον περίπου 1 στα 5 άτομα.
Πότε ξεκίνησε η μείωση του πληθυσμού
Στην ανάλυσή της, η κυρία Κοκκάλη υπενθυμίζει επίσης ότι "η μείωση του πληθυσμού της Ελλάδας ξεκίνησε από το 2011, και όχι νωρίτερα, λόγω ακριβώς της μαζικής εισόδου αλλοδαπών μεταξύ 1991 και 2010, που είχε ως αποτέλεσμα ένα θετικό μεταναστευτικό ισοζύγιο κατά 795 χιλ. άτομα" και προσθέτει:
"Η μαζική είσοδος νέων κυρίως ατόμων σε αναζήτηση εργασίας συνέτεινε, εκτός των άλλων, στην επιβράδυνση της γήρανσης του πληθυσμού της Ελλάδας, στην αύξηση της γεννητικότητάς του και στην τόνωση της δημογραφικής δυναμικότητάς του, δεδομένου ότι η αύξηση του πληθυσμού της χώρας μεταξύ 1991 και 2011 αποδίδεται σχεδόν αποκλειστικά στην αύξηση του αριθμού των αλλοδαπών.
Η χρηματοπιστωτική κρίση άλλαξε τη φορά των ροών και το ισοζύγιο εισόδων-εξόδων έγινε και πάλι αρνητικό, όπως στην προ του 1990 εποχή. Κατά τη δεκαετία 2011-2021, οι έξοδοι συνεχίστηκαν, και αφορούν, αφενός, τους οικονομικούς μετανάστες που, έχοντας εγκατασταθεί στη χώρα κατά τις δυο προηγούμενες δεκαετίες, τώρα επιστρέφουν στις χώρες τους- αφετέρου, αφορούν τους νέους Έλληνες και νέες Ελληνίδες (25-34 ετών αλλά και 35- 45 ετών), οι οποίοι αποδημούν".
Στην ανάλυση επιχειρήθηκε να αναδειχθούν κι "άλλες πτυχές του δημογραφικού ζητήματος που σχετίζονται μεν με την "υπογεννητικότητα" αλλά αφορούν λιγότερο τη δημογραφία και περισσότερο τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει η Ελλάδα σήμερα στο πεδίο των κοινωνικών πολιτικώ". Και εστιάζει στις αιτίες φυγής των νέων αλλά και στο στεγαστικό.
Φυγή και στεγαστικό
"Στην ήδη βεβαρημένη πληθυσμιακή δομή της χώρας, θα μπορούσαμε να πούμε σχηματικά ότι το πλαίσιο ζωής στην Ελλάδα σήμερα φαίνεται πως είτε ωθεί τους νέους ανθρώπους στη φυγή, είτε στην ατεκνία. Και αυτά είναι πολύ βασικά διακυβεύματα, στην περίπτωση που θα θέλαμε να περιορίσουμε την υπογεννητικότητα και το εύρος της μείωσης του πληθυσμού της χώρας στις επόμενες δεκαετίες", αναφέρεται.
"Μια πρώτη διαπίστωση αφορά το γεγονός ότι η φυγή από την Ελλάδα δεν οφείλεται μόνον στην οικονομική κρίση, αλλά κυρίως στην εύρεση εργασίας αντίστοιχης του επιπέδου σπουδών, με προοπτικές ανέλιξης, αντίστοιχες απολαβές και καλές εργασιακές συνθήκες. Η δεύτερη αιτία της φυγής αφορά σε χρόνιες παθογένειες, όπως η έλλειψη αξιοκρατίας Η τρίτη αφορά ευρύτερα στους κοινωνικούς όρους διαβίωσης, όπως η ανοιχτή, ασφαλής, δυναμική και ανεκτική κοινωνία, αλλά και η γνωριμία με διαφορετικά πολιτισμικά περιβάλλοντα", αναφέρεται στην ανάλυση.
Τέλος, το ζήτημα της στέγασης, που αναδεικνύεται σε μείζον τα τελευταία χρόνια, έρχεται να προστεθεί στα παραπάνω.
"Γνωρίζουμε, ωστόσο", προστίθεται στην ανάλυση, "ότι η συμβίωση των νέων ζευγαριών αυξάνει τις πιθανότητες έλευσης του πρώτου παιδιού και επιταχύνει τη δημιουργία οικογένειας. Σε αντίθεση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες, στην Ελλάδα αυξάνεται η ηλικία αποχώρησης από την οικογενειακή εστία, η μέση ηλικία στον γάμο και η αντίστοιχη στην απόκτηση των παιδιών. Αυτό, σωρευτικά, και σε συνδυασμό με άλλες αρνητικές παραμέτρους, έχει επιπτώσεις όχι μόνον στη δημιουργία οικογένειας και στην ηλικία τεκνοποίησης, αλλά και στον αριθμό των παιδιών που θα αποκτήσουν οι νεότερες γενεές".
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
=================
Σχόλια