=============================
Ilias Karavolias
«Για να είσαι πειστικός πρέπει να είσαι πιστευτός. Για να είσαι πιστευτός πρέπει να είσαι αξιόπιστος. Για να είσαι αξιόπιστος πρέπει να είσαι αληθινός»
(Edward R. Murrow - Αμερικανός δημοσιογράφος)
«Από τη μία πλευρά ένας άδειος παραδεισένιος κήπος, πολλοί θέλουν να μπουν μέσα. Και από την άλλη μια χωματερή, όπου σχεδόν οι περισσότεροι «είναι» ήδη μέσα» (Θανάσης Λάλας, για το πώς βλέπει την Ελλάδα ως contrast σήμερα)
Θαυμάζω - το ομολογώ - τον δημοσιογράφο με τις περισσότερες συνεντεύξεις ξένων και ελλήνων επώνυμων, εδώ και 40 χρόνια.
Και ξέρω καλά ότι δεν αφήνει τον εαυτό να υπερβάλλει, δεν μπορεί να γίνει «οπαδός» ή φανατικός εχθρός κάποιου ή κάποιας ιδέας.
Μετά από μακρά σιγή εμφανίστηκε στην τηλεόραση( https://m.youtube.com/watch?v=sTqA2p3xVso )και μίλησε με πάθος για όσα κουράστηκε να βλέπει να συμβαίνουν γύρω μας.
Μίλησε κυρίως για τον επικίνδυνο εθισμό μιας κοινωνίας να περνάει καλά και απέναντι σε αδικήματα και ζημιές δημοσίου συμφέροντος να λένε «πάντα συνέβαιναν τα ίδια»
Ο Θανάσης Λάλας - άνθρωπος που του εξομολογήθηκαν ηγέτες και προσωπικότητες αρκετά προσωπικά τους πράγματα ( πχ Μιτεράν, Ανδρέας , Έκο κ.α) - φοβάται για την μαζική απάθεια.
Έδειξε να απορεί πραγματικά για την συλλογική αποχή από την λογική αντίδραση στα όσα συμβαίνουν γύρω μας : «Για λίγα λεπτά του ευρώ ανέβηκε το ψωμί στη Γαλλία και ξεσηκώθηκαν. 2,000 λίρες κρατικό χρήμα βρήκαν σε προσωπικό λογαριασμό βουλευτή στην Αγγλία και τον παραίτησαν»
Εκείνο που μου έκανε εντύπωση - επειδή ξέρω ότι συμπαθούσε και ήλπιζε στην περσόνα του - ήταν αυτό που γυρνάει στο μυαλό κάθε λογικού και μορφωμένου ή σκεπτόμενου πολίτη αυτής της χώρας: δεν καταλαβαίνει, αυτός ο άνθρωπος που μας κυβερνά, ότι τον «καταλαβαίνουμε» καθώς μας αραδιάζει τόσες δικαιολογίες ;
Και ότι δεν μπορεί να λέει συνεχώς «δεν ήξερα - δεν είδα - δεν κατάλαβα- θα το διορθώσω» ;
Κοιτάξτε : κάθε μέρα σκοτώνονται για ασήμαντη αφορμή άνθρωποι στον τόπο, η εγκληματικότητα εκτινάχθηκε. Η ακρίβεια και η παράνοια μπαίνουν στα σπίτια μας. Κινδυνεύουμε να τα εκλογικεύσουμε πλέον όλα, να συμμετέχουμε στο γίγνεσθαι «επειδή δεν υπάρχει άλλη λύση - άλλος κόσμος - άλλοι για να ανέβουν πάνω»
Όσοι με ιδρώτα βγάζουν ένα μισθό δεν μπορούν να παρατηρούν απλά όσους άσχετους αυλοκόλακες κομματικούς σήκωσαν τόσα λεφτά από το κράτος ή την Ευρώπη, και θα αρκεστούμε ως κοινωνία απλά στο «να τα πάρουμε πίσω».
Δεν μπορεί - σωστά μιλάει ο Λάλας - να λέμε «δεν υπάρχει άλλη λύση» και έτσι να συναινούμε στο ότι αυτοί εδώ από πάνω μας δεν αισθάνονται παρά ιδιοκτήτες της χώρας και χωρίς ενσυναίσθηση των απλών εργαζόμενων και πολιτών, να νιώθουν ότι έχουν το ακαταλόγιστο και το ακαταδίωκτο.
«Επειδή δεν υπάρχει αντιπολίτευση δεν υπάρχει και δικαιοσύνη» : αυτό νιώθουν αυτό πιστεύουν με αυτό συνεχίζουν το δούλεμα.
Και ο Λάλας - ο κάθε άνθρωπος σαν τον Λάλα που στοχάζεται, νοιάζεται για τον διπλανό του και σηκώνει φωνή - νιώθει αυτό το πραγματικά εξοργιστικό συναίσθημα που κατακλύζει έναν στοιχειωδώς ορθολογικό και μορφωμένο άνθρωπο : γιατί προσβάλει τόσο κυνικά η παρούσα εξουσία την νοημοσύνη μου;
Έχουν κάθε δικαίωμα οι υπέρμαχοι της θεωρίας «δεν υπάρχει άλλος» να επιλέγουν την δήθεν προστασία των εισοδημάτων και των περιουσιών τους, την καλή τους μικροαστική ζωή, για να μην προκληθεί πχ ακυβερνησία ή κυβέρνηση λαϊκιστών όπως φοβούνται.
Δεν έχουν όμως κανένα απολύτως δικαίωμα να θεωρούν ότι έπρεπε να συμμετέχουμε όλοι σε αυτή την βολική αυταπάτη : ότι δεν κινδυνεύουμε και πολύ όταν οι κυβερνητικοί αλλάζουν δικαστές όπως τους βολεύει, όταν κουκουλώνουν εξόφθαλμα συστηματική παρακολούθηση προσωπικής ζωής, όταν «αθωώνουν» υπόπτους αξιωματούχος, που παραπέμπονται μάλιστα από την Κομισιόν.
Διότι περί αυτού πρόκειται : κινδυνεύει το 80% του πληθυσμού( που έχει τεράστια ευθύνη επειδή απέχει ή δεν συνασπίζεται σωστά ) να πειστεί ότι το 20% επιλέγει τους συγκεκριμένους να παραμένουν στο τιμόνι στήνοντας μόνιμο σκηνικό παραβίασης της συλλογικής νοημοσύνης.
Δεν πρέπει να υποκύψουμε σε αυτή την σκηνοθετημένη διχόνοια. Μέχρι όμως του σημείου που κάτι πρέπει να βάλει φραγμό στην ανεστραμμένη εκδοχή της πραγματικότητας.
Αλλιώς ας αναρωτηθούμε αυτό που σωστά αναφέρει ο Θανάσης Λάλας: μήπως η ψυχοπαθολογική παρακολούθηση θα βοηθούσε μερικούς «ηθικούς» έστω από πάνω, να κατανοήσουν ότι διευθύνουν και αποφασίζουν για όλο αυτό το μωσαϊκό της κοινωνίας από κάτω ;…..
Σχόλια