"Πράσινο φως" έδωσε ο Φρίντριχ Μερτς στην Ουκρανία, να χρησιμοποιήσει όπλα που προμηθεύτηκαν οι σύμμαχοί της για να πραγματοποιήσει πλήγματα βαθιά μέσα στη Ρωσία. ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
"Δεν υπάρχει πλέον απολύτως κανένα όριο εμβέλειας για τα όπλα που παραδίδονται στην Ουκρανία, ούτε από τη Βρετανία, ούτε από τους Γάλλους, ούτε από εμάς - ούτε και από τους Αμερικανούς", δήλωσε ο Μερτς σε συνέδριο στο Βερολίνο τη Δευτέρα. "Αυτό σημαίνει ότι η Ουκρανία μπορεί να υπερασπιστεί τον εαυτό της επιτιθέμενη σε στρατιωτικές θέσεις και στη Ρωσία", συμπλήρωσε, όπως μεταδίδει το Bloomberg.
Οι δυτικοί σύμμαχοι της Ουκρανίας προσπαθούν να ασκήσουν πίεση στο Κρεμλίνο μετά την έναρξη από τη Μόσχα του μεγαλύτερου μπαράζ μη επανδρωμένων αεροσκαφών εναντίον της Ουκρανίας από την πλήρη εισβολή πριν από τρία και πλέον χρόνια.
Κρεμλίνο: Η χορήγηση πυραύλων μεγάλου βεληνεκούς στην Ουκρανία θα ήταν επικίνδυνη κίνηση
Ως επικίνδυνη κίνηση χαρακτήρισε το Κρεμλίνο τη χορήγηση πυραύλων μεγάλου βεληνεκούς στην Ουκρανία.
Ο Ντμίτρι Πεσκόφ δήλωσε ότι μια τέτοια απόφαση θα ήταν αντίθετη με τις φιλοδοξίες για πολιτική διευθέτηση της κρίσης.
Ο Ντόναλντ Τραμπ εξέφρασε νωρίτερα την απογοήτευσή του για τον Ρώσο ηγέτη και την καθυστέρηση των προσπαθειών να "κλειδώσει" μια κατάπαυση του πυρός. Το Κρεμλίνο παραμέρισε την κριτική του Τραμπ ως "συναισθηματική αντίδραση" και υπερασπίστηκε τη φονική εκστρατεία επιθέσεων με πυραύλους και μη επανδρωμένα αεροσκάφη σε όλη την Ουκρανία.
"Η έναρξη της διαπραγματευτικής διαδικασίας, για την οποία η αμερικανική πλευρά κατέβαλε μεγάλες προσπάθειες, είναι ένα πολύ σημαντικό επίτευγμα και είμαστε πραγματικά ευγνώμονες στους Αμερικανούς, στον πρόεδρο Τραμπ", δήλωσε ο Ντμίτρι Πεσκόφ, σύμφωνα με το Tass.
Ο Μερτς δήλωσε ότι η κυβέρνησή του θα κάνει 'ό,τι περνάει από το χέρι μας" για να διατηρήσει τη στρατιωτική υποστήριξη προς το Κίεβο. Ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι έχει προγραμματιστεί να επισκεφθεί το Βερολίνο την Τετάρτη, σύμφωνα με άτομο που γνωρίζει τα σχέδια.
Ο Εμανουέλ Μακρόν, μιλώντας σε δημοσιογράφους κατά τη διάρκεια επίσκεψής του στο Βιετνάμ, δήλωσε ότι μια προθεσμία για το Κρεμλίνο θα χρησιμεύσει για να δείξει ότι ο Πούτιν "λέει ψέματα" και κάλεσε τον Τραμπ να υποστηρίξει τα σχόλιά του με πρόσθετα μέτρα κατά της Ρωσίας.
"Τις τελευταίες ώρες, είδαμε για άλλη μια φορά τον Ντόναλντ Τραμπ να εκφράζει τον θυμό του', δήλωσε ο Μακρόν. "Απλώς ελπίζω τώρα ότι αυτό θα μεταφραστεί σε δράση", σημείωσε.
========================
================================
Και αν αυτό δεν αλλάξει τίποτα στο πεδίο της μάχης, τότε θα αλλάξει τα πάντα στο στρατιωτικοβιομηχανικό σύμπλεγμα της Ε.Ε. που θα ζωντανέψει. Ακριβώς πριν από ένα χρόνο, η παραγωγή πυραύλων Taurus στη Γερμανία σταμάτησε, επειδή δεν υπήρχαν παραγγελίες για αυτούς. Τώρα υπάρχουν.
Η επόμενη κίνηση της ΕΕ είναι να "καθαρίσει" τα μετόπισθεν. Θα σταματήσουν να χρηματοδοτούν χώρες που δεν συμφωνούν με τη γενική πορεία του Ράιχ. Σήμερα, ο Μέρτζ απείλησε να αρνηθεί στη Σλοβακία την πρόσβαση σε κονδύλια της ΕΕ. Θα της τα στερήσει.
Το παιχνίδι τελείωσε. Οι συνθήκες για την αυτοδιάλυση της Ευρώπης έχουν δημιουργηθεί, η διαδικασία έχει ξεκινήσει. Το μόνο που μένει είναι να περιμένουμε.
Το Ράιχ πρέπει να επιβεβαιώσει την πλήρη κατάληψη του Ουκρανικού μιλιταρισμού. Όχι τα απομεινάρια μιας χώρας που ονομάζεται Ουκρανία, αλλά μια στρατιωτική πλατφόρμα για την αντιμετώπιση της Ρωσίας.
Με τις εύλογες συνέπειες.
via Ioanna Ypsilanti
=========================
Κοινοβουλευτική Κηδεμονία των ησύχων << Θερσίτης >>
Οι ευρωπαϊκές χώρες έχουν αρχίσει να καταλαβαίνουν ότι έχει καταστεί πλέον αδύνατο να συνεχίσουν, όπως έκαναν όλο το προηγούμενο διάστημα, να επιδιώκουν ταυτόχρονα τρεις στόχους:
α) υπονόμευση της εσωτερικής κοινωνικής συνοχής, μέσω της ανοχής (αν όχι της προώθησης) της απεριόριστης και ανεξέλεγκτης μετανάστευσης·
β) μείωση παραγωγής των αγροδιατροφικών προϊόντων, καθώς και της ατομικής ιδιοκτησίας, στο όνομα του "green deal"·
γ) κινητοποίηση πόρων και της κοινής γνώμης για το ενδεχόμενο ενός"Μεγάλου Ευρωπαϊκού Πολέμου", δηλαδή της παγκόσμιας ή ηπειρωτικής σύγκρουσης με τη Ρωσία, που απειλεί να μετατρέψει την Ευρώπη σε ερείπια.
Δεδομένου ότι - για λόγους που η γεωπολιτική μπορεί να εξηγήσει μόνο εν μέρει - ο τρίτος στόχος φαίνεται να έχει γίνει η απόλυτη προτεραιότητα τους τελευταίους μήνες, ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες έχουν αρχίσει μια σχετική οπισθοχώρηση στα δύο πρώτα σημεία της ημερήσιας διάταξης: Γερμανία και ΗΒ επανεξετάζουν σοβαρά τους κανονισμούς μετανάστευσης με περιοριστική έννοια, ενώ Γαλλία και Γερμανία προτείνουν μορατόριουμ και κανονιστικές χαλαρώσεις σχετικά με την Πράσινη Συμφωνία.
Υπάρχουν διάφοροι λόγοι γι' αυτήν την εξέλιξη:
α) οικονομικοί-χρηματοοικονομικοί (απόπειρα στήριξης της καταστροφικής ευρωπαϊκής οικονομίας στην αναμενόμενη κερδοσκοπική χρηματιστηριακή φούσκα του προγράμματος επανεξοπλισμού)·
β) κοινωνικοί (κάμψη της αντίστασης των φυγόκεντρων και "εθνοκυριαρχικών" τάσεων χάρη στη μονιμοποίηση της κατάστασης έκτακτης ανάγκης)·
γ) και προφανώς γεωπολιτικοί, δηλαδή μια μορφή αναβίωσης του Drang nach Osten της χιτλερικής μνήμης, προσαρμοσμένου στη σημερινή εποχή (στην πιο εφιαλτική εκδοχή) ή του εθνικιστικού οράματος του ευρωπαϊκού φεντεραλισμού των Spinelli/Rossi (στην ηπιότερη).
Ωστόσο, το μηδενιστικά καταστροφικό εύρος μιας τέτοιας προοπτικής δεν αποκλείει την ύπαρξη και άλλων, λιγότερο προφανών, κινήτρων, που θα μπορούσαν να κυμαίνονται από τα νεομαλθουσιανά σχέδια αποπληθυσμού (που είναι πολύ της μόδας μεταξύ των πιο βλαμμένων από τα μυαλά των δυτικών ελίτ), έως τα εσωτερικά-εσχατολογικά οράματα, που - στην περίπτωση της ηγεσίας του Ισραήλ,σε σχέση με τις ιδιαιτερότητες της σύγκρουσης στη Μέση Ανατολή - ομολογούνται και διεκδικούνται πλέον ρητά.
Το ότι αυτή η σύγκρουση αναπόφευκτα θα ξεσπάσει μεταξύ 2029 και 2030 δηλώθηκε για πρώτη φορά δημόσια από την Von der Leyen το 2024, κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας για τις ευρωεκλογές και έκτοτε η ιδέα έχει επαναληφθεί από πολλούς άλλους Ευρωπαίους κυβερνητικούς αξιωματούχους, συμπεριλαμβανομένου του Γερμανού υπουργού Άμυνας Pistorius.
Και ενώ το ρωσο-ουκρανικό μέτωπο συνεχίζει να καίγεται, δύο άλλα μέτωπα θα μπορούσαν υπό προϋποθέσεις να πάρουν φωτιά:
α) η Βαλτική, μετά από πιθανό ναυτικό αποκλεισμό από τη Φινλανδία ή άλλους κατά της Ρωσίας·
β) τα σύνορα Μολδαβίας-Υπερδνειστερίας, μετά από πιθανή στρατιωτική επιθετικότητα της πρώτης εναντίον της δεύτερης, κατόπιν εντολών της Δύσης.
Αυτό που ενδιαφέρει περισσότερο, είναι ότι κοινός παρονομαστής και των τριών παραπάνω στόχων, είναι η συνέχιση του έργου υπονόμευσης του μεταπολεμικού κοινωνικού συμφώνου, δηλαδή της κατάργησης του κράτους πρόνοιας, της κοινωνικής κινητικότητας και της εξάλειψης της μεσαίας τάξης, που ήταν η πιο εμφανής συνέπειά του. Η ανεξέλεγκτη μετανάστευση, ο στραγγαλισμός της οικονομίας από τις "πράσινες" ντιρεκτίβες, ακόμη και από ορισμένες απόψεις ο πρόσφατος "υγειονομισμός" (που είχε τεράστιες οικονομικές επιπτώσεις, αρκεί να σκεφτεί κανείς τον αριθμό των μικρών επιχειρήσεων που έκλεισαν για πάντα) ήταν δούρειοι ίπποι για να προχωρήσει το έργο της "προώθησης των μεταρρυθμίσεων" (έτσι το βάφτισαν). Αλλά σε κάποιο σημείο έγινε αντιληπτό, ότι αυτά δεν ήταν αρκετά, αντιθέτως, εγκυμονούσαν τον κίνδυνο να προκαλέσουν ανεπιθύμητες αντιδράσεις στον βάτραχο που προοριζόταν για βράσιμο. Έπρεπε λοιπόν, από μια γεωπολιτική κατάσταση που σκόπιμα και μεθοδικά επιδεινώθηκε μέσω έγχρωμων επαναστάσεων και πραξικοπημάτων, σε κάποιο σημείο να εμφανιστεί η προοπτική του πολέμου: ένας φανταστικός Δούρειος Ίππος δέκα φορές πιο ισχυρός! Είναι σαφές ότι αυτό το σημείο αφορά τη θυσία (μερική) των αναλώσιμων και, μάλιστα, σερβίρεται στην κοινή γνώμη ως χειρονομία καλής θέλησης, από μια ολιγαρχία που ξέρει πώς να ακούει την "κραυγή απόγνωσης" που προέρχεται από τους Ευρωπαίους, οι οποίοι είναι αναγκασμένοι να ζουν φτωχοποιημένοι, περιθωριοποιημένοι, περιορισμένοι στην ελευθερία μετακίνησης (και αυτοκίνησης), με την ακίνητη περιουσία τους υποτιμημένη από πράσινες ανοησίες κ.λπ.
Αλλά ακόμη και αν προσποιηθούμε πως δεν υφίσταται το πρόβλημα των πυρηνικών και της ρωσικής υπεροπλίας, για να διεξαχθεί πολέμος χρειάζονται τεχνολογία αιχμής και όπλα (και τα ευρωπαϊκά έθνη δεν τα έχουν), στρατός (και τα ευρωπαϊκά έθνη δεν τον διαθέτουν και δεν θα τον έχουν στα επόμενα εκατό χρόνια), βιομηχανική βάση και δυναμικότητα, πρώτες ύλες και ενέργεια (για τα οποία ισχύει ό,τι και παραπάνω στο πολλαπλάσιο). Η αμερικανική παρέμβαση, ακόμη και αν υπάρξει αλλαγή πολιτικής ή οι Δημοκρατικοί επιστρέψουν στην εξουσία, είναι αμφίβολη, αν όχι απίθανη: αν υπάρχει κάτι που δίδαξε ο πόλεμος στην Ουκρανία, είναι ότι το Άρθρο 5 είναι μια μπλόφα. Το σχέδιο επανεξοπλισμού, ακόμη και το φαραωνικών διαστάσεων γερμανικό, είναι ακόμα μια: δεν επανεξοπλίζεσαι χωρίς πολεμική οικονομία και πάνω απ' όλα, δεν επανεξοπλίζεσαι πληρώνοντας, ελλείψει ενεργειακών πόρων και ορυκτού πλούτου, επταπλάσια χρήματα για ένα άρμα μάχης από ό,τι ο αντίπαλός σου (ένα γερμανικό Leopard 2 κοστίζει 29 εκατομμύρια, ένα ρωσικό T90 κοστίζει 4). Ακόμα και η θορυβώδης Μεγάλη Βρετανία, που ηγείται πλέον του ΝΑΤΟ στον ευρωπαϊκό χώρο, έχει ξεκινήσει "τη μεγαλύτερη αύξηση των αμυντικών δαπανών που έχει συμβεί ποτέ", η οποία όμως, όταν κάνεις τους υπολογισμούς, μόλις που καλύπτει το κόστος του πληθωρισμού (δηλαδή, με τριπλάσια χρήματα μπορείς πλέον να αγοράσεις τα ίδια όπλα που αγόραζες πριν). Ένα τελευταίο, χαρακτηριστικό, γεγονός: η Bundeswehr διαθέτει σήμερα 180 χιλιάδες τακτικό στρατό (συμπεριλαμβανομένων όλων όσων δεν μπορούν να αναπτυχθούν) και θέλει να ξεπεράσει οριακά τις 200 χιλιάδες έως το 2030. Πριν από τον πόλεμο, ο ουκρανικός στρατός αριθμούσε τις 300.000. Ας μην μιλήσουμε καν για τις άλλες χώρες... Οι μόνοι που θα μπορούσαν ενδεχομένως να αντέξουν την προοπτική μιας συμβατικής σύγκρουσης με τη Ρωσία είναι οι Πολωνοί, αλλά ακόμη και εδώ λειτουργεί η πυρηνική αποτροπή. Κάτι άλλο λοιπόν, θα συμβεί αντ' αυτού: η έντεχνη δημιουργία ενός πολεμικού κλίματος και όλων των συμπαρομαρτούντων του (προφάσεις ασύμμετρων απειλών, από δολιοφθορές σε κυβερνοεπιθέσεις και απόπειρες νόθευσης εκλογών κ.λπ) θα δικαιολογήσει την διαρκή κατάσταση έκτακτης ανάγκης, που είναι χρήσιμη και αναγκαία για την οριστική καταστολή οποιουδήποτε υπολείμματος δημοκρατικής μορφής. Αλλά, εφόσον η ΕΕ είναι ένα τίποτα, δηλαδή μια πολιτική οντότητα που δεν υφίσταται, είναι τα επιμέρους ευρωπαϊκά κράτη με τους βραχίονές τους (διοίκηση, δυνάμεις καταστολής, δικαστική εξουσία) αυτά που θα κληθούν να υλοποιήσουν αυτή τη διαδικασία, στην προσπάθεια τους να προστατευτούν από τα προβλήματα που πλησιάζουν στην έκρηξή τους: πάνω από τρεις δεκαετίες αποπληθωρισμού μισθών και συντάξεων, φτωχοποίησης, αποβιομηχάνισης, κοινωνικού αποκλεισμού και αποσύνθεσης προς όφελος των εθνικών αρχουσών τάξεων.
Καημένα κορόιδα ❤️
Αλιευμένο
Σχόλια