***Η φωτό που παραπέμπει στο κείμενο του ο κ. Κάρναβος
Ο χρήστης George Sachinis είναι με το χρήστη Markos Chrysos
Παρά τις ακατάπαυστες αναρτήσεις του ,ο κύριος Καθηγητής στη Σχολή Ευελπίδων με την εμμονή στα έλαια σιλικόνης(εσχάτως το μάτι μου πήρε και νέο σενάριο με υδρογόνο) ως αιτία της πυρόσφαιρας από ανάφλεξη τους από ηλεκτρικό τόξο , που ζητάει εδώ και τώρα επιστημονικό συνέδριο, αλλά που δύο χρόνια ξέχασε να ζητήσει το απλό, όλοι οι επιστημονικοί φορείς της χώρας να πέσουν πάνω στη υπόθεση των Τεμπών από την πρώτη στιγμή ανά ειδικότητα και φορέα ώστε να μην αλλοιωθούν και χαθούν στοιχεία και ενιαία να βγάλουν κοινά πορίσματα, συνεχίζει ακάθεκτος. Τι κι αν που ακαριαία με την σύγκρουση το ρεύμα κόπηκε, όπως λένε τα επίσημα πορίσματα. Ε, παρόλα αυτά , δημόσια με χαρτί και μολύβι να κάνει υπολογισμούς και να μας πει πόση ποσότητα ελαίων σιλικόνης μετείχε στη πυρόσφαιρα , αυτό δεν το είδαμε ακόμη, πεισματικά το αποφεύγει , εν αντιθέσει με όσους μιλούν για υδρογονάνθρακες και με τεχνικές εκθέσεις έχουν δώσει τους υπολογισμούς τους προς δημόσια και επιστημονική κρίση. Υπενθυμίζουμε για όσους το λησμονούν, πως και οι τρεις μηχανές ήταν ηλεκτροκίνητες.
Το έλαιο σιλικόνης δε μπορεί να δημιουργήσει την πυρόσφαιρα που είδαμε στα video υπό τις συγκεκριμένες συνθήκες. Ακούμε για βολταϊκά ηλεκτρικά τόξα , αλλά τονίζω οτι δεν είχαμε καμία αλλοίωση μετάλλου (ροή, πλην ενός σημείου σε μέταλλο αλουμινίου, αλλά και σε φωτογραφίες , τα καλώδια είναι άθικτα, δείτε και τις φωτογραφίες του μετασχηματιστή σε προηγούμενη ανάρτηση όπου απλά φαίνεται μια “μαυρίλα στην οπή όπου είχαμε εκροή ελαίων σιλικόνης”.).
Το έλαιο σιλικόνης έχει σχεδιαστεί και παραχθεί ώστε να μη δημιουργεί τέτοια φαινόμενα. Αν υπήρχε περίπτωση τέτοιων φαινομένων οι κατασκευαστές θα έπρεπε να έχουν διακόψει την κυκλοφορία όλων των ηλεκτρομηχανών σε Ελλάδα, Ευρώπη και παγκόσμια. Τονίζω εδώ οτι στα πειράματα των ελαίων σιλικόνης στα οποία ήταν παρών ο χημικός μηχανικός συγγενών θυμάτων , ο κ. Μάρκος Χρυσός, στο Γενικό Χημείο του Κράτους δεν παρευρέθησαν εκπρόσωποι της εταιρείας Siemens (διαπίστωσαν οτι δεν είχε νόημα καθώς ήξεραν το αναμενόμενα αποτέλεσμα;;;).
Τα πειράματα αυτά απέδειξαν οτι τα έλαια σιλικόνης δεν είχαν καμία συμμετοχή στην πυρόσφαιρα. Τα πειράματα αυτά έγιναν για λογαριασμό του υπό σύνταξη πορίσματος του καθηγητή στο ΕΜΠ κ. Καρώνη, ο οποίος επίσης δεν εμφανίστηκε κατά την διεξαγωγή τους.
Επειδή έχουμε πολυ-ασχοληθεί με την πυρόσφαιρα, ξεχνάμε όλοι ότι υπήρχε «λιμνάζουσα» φωτιά με αναζωπυρώσεις, η οποία έκαιγε για 29 λεπτά κι ήταν αυτή που έκαψε πάνω από 20 ανθρώπους οι οποίοι είχαν επιβιώσει της συγκρούσεως (έκθεση του Β. Κοκοτσάκη αποδεικνύει οτι 27 ή 28 άνθρωποι κάηκαν ζωντανοί). Το έλαιο σιλικόνης το μεγάλο τμήμα του το μάζευαν "άκαυτο" με στουπιά, κουβάδες κι οτιδήποτε άλλο μετά το δυστύχημα κι υπάρχει κι εσωτερικό έγραφο της Hellenic Train σχετικά με αυτή τη διαδικασία. Το έλαιο σιλικόνης δεν είναι άφλεκτο. Είναι δύσφλεκτο. Εδώ πρέπει να τονιστεί ότι η ύπαρξη (χιλιοστά του δευτερολέπτου ή η μη ύπαρξη βολταϊκού ηλεκτρικού τόξου) σε καμία των περιπτώσεων δε μπορεί να δημιουργήσει συνθήκες δημιουργίας πυρόσφαιρας στο έλαιο σιλικόνης. Άλλωστε με την αποσύνδεση του παντογράφου θα είχαμε σε ελάχιστα χιλιοστά του δευτερολέπτου διακοπή του ηλεκτρικού κυκλώματος. Τονίζω επίσης ότι ακόμη και μερική καύση του ελαίου σιλικόνης δε μπορεί να μετασχηματίσει τα στοιχεία του σε υδρογονάνθρακες οι οποίοι βρέθηκαν στο πεδίο (ξυλόλιο, τολουόλιο, κλπ) Εν ολίγοις : Όσοι υποστηρίζουν το έλαιο σιλικόνης, μας λένε ότι δεν υπήρχε φορτίο με υδρογονάνθρακες αλλά δε μπορούν να το ακυρώσουν με τέτοια δεδομένα . Όσοι υποστηρίζουν (με αποδείξεις) φορτίο υδρογονανθράκων έχουν σε γραπτές τεχνικές τους εκθέσεις σωρεία στοιχείων : Δεματικά, παλέτες, δίχτυ cargo, καπάκια δεξαμενών πλαστικών, καταγραφή των υδρογονανθράκων στις αναλύσεις του Γ.Χ.Κ. ,μελέτες με υπολογισμό πυρόσφαιρας και τόσα άλλα.... ενυπόγραφα κατατεθειμένα .
Νομίζω ότι η δική μου η γνώμη είναι δευτερεύουσας σημασίας γιατί δεν είμαι ούτε φυσικός, ούτε χημικός, αλλά για το σενάριο περί ελαίων σιλικόνης που παρουσίασε στη μελέτη του - τεχνική έκθεση, ο κ. Αχιλλέας Μιχόπουλος έδειξε αρκετά καλά για να αποδομήσει τις θεωρίες του καθηγητή στην Ευελπίδων, τι συμβαίνει στη πραγματικότητα. Αυτά προς το παρόν, γιατί ο κατά δήλωση του πολλάκις σε αναρτήσεις του " εθνικός εκρηξιολόγος" σύντομα μπορεί να βγάλει κάτι άλλο . Σε μια προσομοίωση στο You Tube που είναι ελλιπής γιατί δεν έχει κλίμακα για θερμοκρασίες, αλλά δημιούργησε τυρβώδη ροή, ο κ. Μαραγκός, έγραψε στα σχόλια, ότι εκτός των οπών ακροφυσίου στις οποίες αναφέρεται ο Αχιλλέας Μιχόπουλος πολύ σωστά, χρησιμοποιήθηκε μηχανική ενέργεια περίπου 5 λεπτά ή και περισσότερο με κομπρεσέρ αέρος και θερμότητα για να φέρει το έλαιο σιλικόνης εκεί που πρέπει από πλευράς θερμοκρασίας. Βέβαια το οξείδιο του πυριτίου στο πεδίο των Τεμπών που απουσιάζει είναι η μεγαλύτερη αρνητική απάντηση, για τους θιασώτες των ελαίων σιλικόνης. Σε μια από τις τελευταίες αναρτήσεις του ωστόσο ο κ. καθηγητής στην Ευελπίδων, έκανε αναφορά και στο υδρογόνο. Μόνο που ξέχασε να πει πως αν αυτό είχε προλάβει να διατηρηθεί σε εκρηκτική συγκέντρωση θα έκανε μπουμ, αλλά μπουμ δεν ακούστηκε. Το αέριο μείγμα είναι κροτούν αέριο . Επίσης τα έλαια σιλικόνης δεν ήταν παλαιομένα για να προκαλέσουν αυτά που ο καθηγητής στη ΣΣΕ υποστηρίζει. Δεν αρκεί να λες είμαι φυσικός έχω ντοκτορά, είμαι καθηγητής στη ΣΣΕ και διδάσκω εκρήξεις επί έτη. Αυτά δεν αποδεικνύουν πως ότι λες είναι σωστό. Πρέπει να μπορείς να το υποστηρίξεις με θεωρία , βιβλιογραφικές αναφορές και μαθηματικούς υπολογισμούς απόδειξη, είτε πείραμα και προσομοίωση ,ειδικά όταν μιλάμε για καταστάσεις που είναι σπάνιο να συμβούν ,τουλάχιστον στα Ελληνικά πλαίσια. Άρα, όπως είπε ο κ. Μιχόπουλος, με 10.000 ακροφύσια με διάμετρο 0.5 mm και συμπίεση ώστε να υπάρξει εξαναγκασμός ροής δια μέσου των ακροφυσίων, ενδεχομένως να είχε δημιουργηθεί νέφος από έλαια σιλικόνης . Εναλλακτικά, αν υπήρχαν διπλά ακροφύσια με μέσο διασποράς (dispersion medium, αέρας υπό πίεση) πάλι θα μπορούσε.
Υπήρξαν τέτοιες διατάξεις και καταστάσεις στη τραγωδία των Τεμπών, κατηγορηματικά ΟΧΙ.
Και εδώ δύο αναφορές τεχνικών εκθέσεων που παρουσιάστηκαν από την δουλειά του κ. Αχ. Μιχόπουλου και του κ. Νίκου Κάρναβου χημικοί μηχανικοί με κρίσιμη γνώση στο πεδίο κορυφαίων πετροχημικών βιομηχανιών που διαθέτουν κορυφαία εργαστήρια αναλύσεων αυτής της υφής, αρξάμενος από αυτή του κ. Κάρναβου:
" Πόσο βάσιμο είναι το σενάριο της ανάφλεξης των ελαίων σιλικόνης;
Το STO-50 Silicone Transformer Oil (το λάδι στους μετασχηματιστές του τρένου) είναι ένα 100% Polydimethylsiloxane (PDMS) silicone oil. Είναι ειδικά σχεδιασμένο για χρήση ως διηλεκτρικό ρευστό και διηλεκτρικό ψυκτικό μέσο σε μετασχηματιστές υψηλής τάσης. Το STO-50 χαρακτηρίζεται από υψηλή διηλεκτρική αντοχή, υψηλό σημείο ανάφλεξης, ευρύ φάσμα θερμοκρασιών λειτουργίας, χαμηλή τάση ατμών, καλές τιμές θερμοχωρητικότητας, χαμηλό σημείο ροής, χαμηλή μεταβολή του ιξώδους σε εξαιρετικά υψηλές και χαμηλές θερμοκρασίες και αδράνεια σε σχεδόν όλα τα υποστρώματα. Επιπλέον, περιέχει λιγότερο από 50 ppm περιεκτικότητα σε νερό για να εξασφαλίσει τον υψηλότερο βαθμό διηλεκτρικής αντοχής και σταθερότητας.
Η θεωρία του βραχυκυκλώματος, διάσπασης του ελαίου και έκρηξης στους μετασχηματιστές αμφισβητείται έντονα. Συγκεκριμένα:
-Άμεση διακοπή ρεύματος (T=0): Η παροχή ρεύματος διακόπτεται άμεσα τη στιγμή της πρώτης πρόσκρουσης, γεγονός που δεν επιτρέπει τη δημιουργία παρατεταμένου βραχυκυκλώματος.
-Έλλειψη παραμόρφωσης από υπερπίεση: Τα δοχεία των μετασχηματιστών δεν παρουσιάζουν παραμορφώσεις που θα μπορούσαν να αποδοθούν σε έκρηξη, αλλά μόνο σε μηχανική σύγκρουση.
-Σχισμή από εμβολισμό: Η σχισμή μέσω της οποίας διαρρέει το λάδι φαίνεται να είναι αποτέλεσμα μηχανικού εμβολισμού και όχι έκρηξης. Υπάρχει εμφανές ίχνος από το στοιχείο που προκάλεσε τη ρωγμή.
-Μικρή ποσότητα διαρροής ελαίου: Η ποσότητα ελαίου που διαρρέει από την οπή σε 10 δευτερόλεπτα υπολογίζεται σε 110-195 κιλά, μια εξαιρετικά μικρή ποσότητα που δεν θα μπορούσε να προκαλέσει ένα τόσο μεγάλο fireball.
-Απουσία ιχνών έντονης φωτιάς: Δεν υπάρχουν ενδείξεις έκθεσης των μηχανών σε έντονη φωτιά, όπως καμένα καλώδια, εύκαμπτοι σωλήνες ή αλλοιώσεις στη βαφή.
-Χρονική καθυστέρηση του fireball: Το fireball εμφανίζεται μετά από 0.54 δευτερόλεπτα, κάτι που δεν συνάδει με μια άμεση έκρηξη.
Συνολικά, τα στοιχεία υποστηρίζουν ότι τα περιστατικά στους μετασχηματιστές οφείλονται σε μηχανικές προσκρούσεις και όχι σε θερμικά ή ηλεκτρικά φαινόμενα. Η θεωρία της έκρηξης λόγω βραχυκυκλώματος και διάσπασης του ελαίου δεν φαίνεται να ευσταθεί με βάση τα δεδομένα που προκύπτουν.
Κατά την καύση ελαίου σιλικόνης, τα προϊόντα που παράγονται περιλαμβάνουν:
Διοξείδιο του πυριτίου (SiO₂): Αυτό είναι το κύριο στερεό προϊόν καύσης και εμφανίζεται ως λευκή σκόνη ή καπνιά πυριτίας. Αέρια: Κατά τη διαδικασία της καύσης, απελευθερώνονται διάφορα αέρια, όπως το διοξείδιο του άνθρακα (CO₂) και το μονοξείδιο του άνθρακα (CO), καθώς και υδρατμοί.Με βάση τα παραπάνω, εκτιμάται ότι από την καύση 3 τόνων ελαίου σιλικόνης PDMS, θα παραχθούν περίπου 2430 kg διοξειδίου του πυριτίου (SiO₂) ως στερεό υπόλειμμα. Θα έπρεπε δηλαδή να βρούμε στη περιοχή γύρω από τις μηχανές αυτή την ποσότητα της άσπρης σκόνης (άμμου). (Αν κάηκε όλο το έλαιο σιλικόνης θα έπρεπε να υπάρχει αυτή η σκόνη. Ή έστω μια σημαντική ποσότητα. )
***Η παρακάτω εικόνα δίνει μια πειραματική διάταξη καύσης ελαίου σιλικόνης. Μια διαδικασία ανάφλεξης και καύσης διαρκεί περίπου 5 λεπτά, επειδή η μεταλλική πλάκα πρέπει πρώτα να θερμανθεί. Όταν η πλάκα είναι θερμή, ρίχνουμε 1 έως 3 σταγόνες σιλικόνης στη μέση της από πάνω. Και το αποτέλεσμα μετά από 5 έως 20 δευτερόλεπτα είναι αυτό που βλέπουμε, μια άσπρη στάχτη.
Η παρουσία ελαίων σιλικόνης σε όλα τα δείγματα του ΓΧΚ που ελήφθησαν 29 μέρες μετά το δυστύχημα δείχνει ότι μια σημαντική ποσότητα χύθηκε στο έδαφος και κάλυψε όλες τις επιφάνειες (έδαφος, επιφάνεια τρένων, αντικείμενα).
Ανάλογα με το πάχος της στρώσης του ελαίου σιλικόνης, η επιφάνεια που θα καλυφθεί είναι:
-3090 m² για πάχος 1 mm.
-1545 m² για πάχος 2 mm.
-618 m² για πάχος 5 mm.
Αυτοί οι υπολογισμοί δείχνουν πόσο μεγάλη επιφάνεια μπορεί να καλυφθεί από 3 τόνους ελαίου σιλικόνης ανάλογα με το επιθυμητό πάχος της στρώσης.
Διευκρινίζουμε ότι αυτοί οι υπολογισμοί αφορούν μια ενιαία επιφάνεια. Όμως στην πραγματικότητα στο πεδίο είχαμε τις επιφάνειες των βαγονιών των τρένων, των διαφόρων εξαρτημάτων, το έδαφος που καλύφθηκαν με το έλαιο σιλικόνης, όπως και κάποια κοιλώματα (λακκούβες) που βρέθηκαν με λίμνες ελαίου που απομακρύνθηκαν αργότερα.
Νικόλαος Κάρναβος "
Και εδώ επισυναπτόμενες οι παρατηρήσεις επί του ίδιου θέματος από την Τεχνική Έκθεση του κ. Αχιλλέας Μιχόπουλου :
====================
H εργολαβία συνεχίζεται....τουλάχιστον ένα άρθρο την ημέρα... (κάτι σαν ασκήσεις προπαγάνδας, μέχρι το πράγμα να ξεχειλώσει εντελώς, τόσο που ο κοινός νους να έχει αμφιβολίες αν κάηκαν κάποτε παιδιά...)
Φυσικά ο κ. Ψυχογιός παρακάτω δεν αντικρούει τα επιστημονικά δεδομένα, αλλά φέρνει την κουβέντα στον βάλτο της ψυχολογίας, όπου ο καθένας μπορεί να λέει ότι γουστάρει, κοινώς να παπαρολογεί, χωρίς συνέπειες... και να φαντάζει και επιστήμονας κι' όλας! Α!!!! βάζει και λίγη σάλτσα "αριστερά", και μπόλικη "δεξιά" και έχει φτιάξει ένα ...αξιοπρεπές άρθρο και έτσι απέφυγε να πει στους αναγνώστες του: " ...είστε μαλάκες και ηλίθιοι, γι' αυτό δεν έχετε δικαίωμα να διατυπώνετα απόψεις. Εμείς είμαστε εδώ να σας πούμε τι ακριβώς συμβαίνει, μην μου κουράζεσθε κι' όλας..."
Πέμπτη, 24-Απρ-2025 00:04
Οι αγέλες των Τεμπών
Του Ηλία Ψυχογιού
Η "θεωρία της αγέλης" (herd mentality) περιγράφει το φαινόμενο όπου τα άτομα τείνουν να ακολουθούν τη συμπεριφορά, τις πεποιθήσεις ή τις επιλογές της κοινωνικής ομάδας στην οποία ανήκουν, συχνά παραβλέποντας την κριτική σκέψη ή τις προσωπικές τους αξίες. Αυτή η ψυχολογική τάση, βαθιά ριζωμένη στην ανθρώπινη φύση, έχει χρησιμοποιηθεί από πολιτικούς δρώντες, ιδιαίτερα από την αριστερά, για να προωθήσουν την πολιτική τους προπαγάνδα και να χειραγωγήσουν τις μάζες.
Η συμπεριφορά της αγέλης πηγάζει από την κοινωνική φύση του ανθρώπου. Ο άνθρωπος, ως ον που επιβίωσε μέσω της συνεργασίας των ατόμων, έχει αναπτύξει την έμφυτη τάση να προσαρμόζεται στις νόρμες της ομάδας για να εξασφαλίσει αποδοχή και ασφάλεια. Σύμφωνα με τους ψυχολόγους Solomon Asch και Stanley Milgram, τα πειράματα συμμόρφωσης της δεκαετίας του 1950 κατέδειξαν ότι τα άτομα συχνά υιοθετούν την άποψη των ατόμων από τα οποία περιβάλλονται, ακόμα κι αν μέσα τους γνωρίζουν ότι είναι λανθασμένη, για να αποφύγουν την κοινωνική απόρριψη. Αυτή η τάση ενισχύεται σε περιόδους κρίσης, κατά τις οποίες η αβεβαιότητα ωθεί τους πολίτες να αναζητούν καθοδήγηση από την πλειοψηφία ή από υποτιθέμενους χαρισματικούς ηγέτες.
Επιπλέον, η σύγχρονη τεχνολογία και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ενισχύουν τη θεωρία της αγέλης. Οι αλγόριθμοι των πλατφορμών προωθούν περιεχόμενο που ευθυγραμμίζεται με τις υπάρχουσες πεποιθήσεις των χρηστών, δημιουργώντας "φούσκες" (bubbles) που ενισχύουν την ομοιογένεια των απόψεων. Όταν οι πολίτες εκτίθενται συνεχώς σε παρόμοιες με τις δικές τους απόψεις, η αντίληψή τους για την "κοινή γνώμη" διαστρεβλώνεται και η πίεση να συμμορφωθούν αυξάνεται. Η αίσθηση του ανήκειν σε μια ομάδα, είτε πρόκειται για ιδεολογική, κοινωνική ή πολιτική, καθιστά τη συμμόρφωση σχεδόν αντανακλαστική.
Η αριστερά, ιστορικά και σύγχρονα, έχει αποδειχθεί ιδιαίτερα επιδέξια στη χρήση της θεωρίας της αγέλης για τη διάδοση της προπαγάνδας της. Αυτό δεν σημαίνει ότι η δεξιά ή άλλες ιδεολογίες είναι απαλλαγμένες από παρόμοιες τακτικές, αλλά η αριστερά έχει συχνά βασιστεί σε συλλογικά αφηγήματα που αξιοποιούν την κοινωνική πίεση για να προωθήσουν την ατζέντα της. Ένα βασικό εργαλείο είναι η δημιουργία ηθικών διλημμάτων που παρουσιάζονται ως απόλυτα: είτε υποστηρίζεις την "προοδευτική" ατζέντα, είτε είσαι "αντιδραστικός". Αυτή η διχοτομία απλοποιεί πολύπλοκα ζητήματα και πολώνει τη δημόσια συζήτηση, πιέζοντας τα άτομα να επιλέξουν πλευρά για να αποφύγουν την κοινωνική κατακραυγή.
Για παράδειγμα, η αριστερά συχνά χρησιμοποιεί τη ρητορική της "κοινωνικής δικαιοσύνης" για να δημιουργήσει ένα ηθικό πλαίσιο που καθιστά την αντίθετη άποψη κοινωνικά απαράδεκτη. Κατά τη διάρκεια του κινήματος #MeToo ή των διαδηλώσεων για τα Τέμπη, η αριστερά κατάφερε να κινητοποιήσει (μόνη της;) μεγάλες ομάδες ανθρώπων, όχι μόνο μέσω της ιδεολογικής πειθούς, αλλά και μέσω της κοινωνικής πίεσης. Η δημόσια υποστήριξη σε αυτά τα κινήματα έγινε δείκτης "ηθικής ανωτερότητας", ενώ η κριτική ή η αποχή στιγματίστηκαν ως έλλειψη ενσυναίσθησης. Αυτή η τακτική εκμεταλλεύεται τη φυσική επιθυμία των ανθρώπων να δείχνουν ότι κάνουν το σωστό, να ανήκουν σε μια ομάδα και να αποφύγουν την απομόνωση.
Επιπροσθέτως, η αριστερά χρησιμοποιεί τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και τις πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης για να δημιουργήσει την ψευδαίσθηση της καθολικής αποδοχής των θέσεών της. Μέσω της επιλεκτικής προβολής απόψεων και της καταστολής αντίθετων φωνών (είτε μέσω λογοκρισίας είτε μέσω κοινωνικής πίεσης), καλλιεργείται η εντύπωση ότι η πλειοψηφία συμφωνεί με την αριστερή ατζέντα. Αυτό ενισχύει τη συμμόρφωση, καθώς οι πολίτες που αμφιβάλλουν διστάζουν να εκφράσουν τις απόψεις τους, φοβούμενοι την κοινωνική απόρριψη.
Για να αποτραπεί η χειραγώγηση των πολιτών από λαϊκιστές που εκμεταλλεύονται τη θεωρία της αγέλης, απαιτείται μια πολυδιάστατη προσέγγιση που ενισχύει την κριτική σκέψη και την ατομική αυτονομία. Πρώτον, η εκπαίδευση παίζει κρίσιμο ρόλο. Η διδασκαλία της κριτικής σκέψης και της ανάλυσης των μέσων ενημέρωσης από νεαρή ηλικία μπορεί να εξοπλίσει τους πολίτες με τα εργαλεία για να αμφισβητούν τις κυρίαρχες αφηγήσεις και να αξιολογούν τις πληροφορίες ανεξάρτητα. Τα εκπαιδευτικά προγράμματα πρέπει να δίνουν έμφαση στη διάκριση μεταξύ γεγονότων και απόψεων, καθώς και στην κατανόηση των ψυχολογικών μηχανισμών που οδηγούν στη συμμόρφωση.
Δεύτερον, η προώθηση της διαφορετικότητας των απόψεων στα μέσα ενημέρωσης και τις πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης είναι απαραίτητη. Οι αλγόριθμοι των μέσων κοινωνικής δικτύωσης θα πρέπει να αλλάξουν έτσι ώστε να εκθέτουν τους χρήστες σε διαφορετικές προοπτικές, αντί να ενισχύουν την πόλωση. Παράλληλα, οι δημοσιογράφοι και οι διανοούμενοι οφείλουν να υπερασπίζονται την ελευθερία του λόγου και να ενθαρρύνουν τον ανοιχτό διάλογο, ακόμα κι όταν οι απόψεις είναι αμφιλεγόμενες.
Τρίτον, οι πολίτες πρέπει να ενθαρρύνονται να αναπτύξουν την αυτοπεποίθησή τους ώστε να εκφράζουν διαφωνίες. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί μέσω της καλλιέργειας κοινοτήτων που σέβονται την ατομική διαφορετικότητα και ενθαρρύνουν τη δημιουργική αντιπαράθεση. Οι πολιτικοί ηγέτες, από την πλευρά τους, οφείλουν να προωθούν έναν πολιτικό λόγο που να βασίζεται σε επιχειρήματα και όχι σε συναισθηματική χειραγώγηση ή ηθικούς εκβιασμούς.
Τέλος, η ανάπτυξη της πολιτικής συνείδησης είναι κρίσιμη. Οι πολίτες πρέπει να κατανοήσουν ότι η δημοκρατία απαιτεί ενεργή συμμετοχή και όχι παθητική αποδοχή των κυρίαρχων αφηγημάτων. Οι πολιτικές εκστρατείες που εστιάζουν στην ενημέρωση και την ενδυνάμωση των πολιτών μπορούν να μειώσουν την επιρροή των λαϊκιστών, οι οποίοι ευδοκιμούν σε περιβάλλοντα απογοήτευσης και απάθειας.
Επειδή όμως οι τρόποι αντιμετώπισης της θεωρίας και της ψυχολογίας της αγέλης είναι γνωστοί, η αριστερά με στρατηγικό τρόπο έχει εστιάσει στην ποδηγέτησή τους.
Στην μεν εκπαίδευση, συστηματικά προωθείται από την πλειοψηφία της ακαδημαϊκής κοινότητας η αριστερά ως ιδεολογία. Σπάνια θα βρει κάποιος καθηγητή αριστερό να στηρίζει για ακαδημαϊκή καριέρα, φοιτητή που δεν είναι αριστερός. Αντίστοιχα, καθηγητές κεντρώοι ή δεξιοί υπόκεινται σε άγριο bullying (και όχι μόνο) σχεδόν καθημερινά. Μάλιστα, ακόμα και στη βασική και τη μέση εκπαίδευση, η ιδεολογική κατεύθυνση των αριστερών εκπαιδευτικών συχνότατα υπερτερεί του λειτουργήματός τους. Είναι νωπές οι "μάχες” με καθηγήτριες και καθηγητές της ιστορίας, των αρχαίων ελληνικών και της πολιτικής οικονομίας για θέματα όπως η δουλεία, ο εμφύλιος, το πολυτεχνείο, η φορολογία, τα μέσα παραγωγής. Και ως ενήλικες πλέον, βρισκόμαστε συνεχώς αντιμέτωποι με την πλύση εγκεφάλου και την προώθηση της woke αντίληψης από τους αριστερούς δασκάλους και καθηγητές στα παιδιά μας: Είτε πρόκειται για την "συμπερίληψη” των λαθρομεταναστών, για την Εθνική Αντίσταση και ποιος ήταν πατριώτης ή δοσίλογος, μέχρι και για την τέχνη ή τα Τέμπη.
Στη δε αρθρογραφία, ας μην το πιάσω καλύτερα… Λαϊκίζοντας αγρίως, προωθώντας κάθε είδους διαλυτική για την κοινωνία θεωρία και άτομα: από την Χρυσή Αυγή στο παρελθόν και τον Τσίπρα που θα έσκιζε τα μνημόνια, μέχρι την επιστροφή στη δραχμή και τις δεξαμενές παράνομου φορτίου στην εμπορική αμαξοστοιχία των Τεμπών, δημοσιογράφοι αριστερής ιδεολογίας έκαναν "τη δουλειά” της καθοδήγησης των μαζών. (Blogger: εδώ ο αρθρογράφος αξιοποιεί, αυτό που ονομάζεται "μόλυνση των λέξεων-νοημάτων". Ένα παράδειγμα δανεισμένο από τον αξεπέραστο Χ.Λ. Μπόρχες: " Η σκηνή εξελίσσεται στην Λέσχη αξιωματικών στη χούντα της Αργεντινής. Γαλονάτοι κυκλοφορούν κορδωμένοι με τα ποτήρια σαμπάνιας στα χέρια τους. Ο Μπόρχες πλησιάζει διστακτικά κάποιον Στρατηγό και του λέει: "Για κάποιο λόγο έχω απεριόριστο σεβασμό στους Στρατηγούς και τις πουτάνες" Κόκκαλο ο Στρατηγός. Η βρισιά έχει περάσει.... η μια λέξη έχει μολύνει την άλλη..." )
Οι πολίτες από την άλλη, με μορφοποιημένη συνείδηση από την αριστερώς διαμορφωμένη εκπαίδευση και την αριστερώς καθοδηγούμενη δημοσιογραφία, είναι πολύ δύσκολο να διαμορφώσουν αυτοπεποίθηση και δύναμη διαφωνίας με το κυρίαρχο αφήγημα εκτός κι αν, από τύχη αγαθή, κάποια στιγμή βρεθούν στο ίδιο σημείο, στον ίδιο χρόνο, να επικοινωνούν με πολίτες που έχουν τις ίδιες ανησυχίες με αυτούς. Κατά τύχη δηλαδή να διαπιστώσουν ότι τις αμφιβολίες τους για το όποιο κυρίαρχο αφήγημα, τις ασπάζονται και άλλοι…
Και φυσικά, ως συμπέρασμα των ανωτέρω, ακόμα κι αν η πολιτική εκστρατεία ορισμένων πολιτικών ή ορισμένων κομμάτων είναι εστιασμένη στην ενημέρωση των πολιτών, στα πολιτικά επιχειρήματα και τον πολιτικό λόγο, αυτή σχεδόν πάντα αποτυγχάνει. Το "θα καταργήσουμε τα μνημόνια με έναν νόμο και ένα άρθρο” είναι απολύτως αντίστοιχο με το "είστε κόμμα δολοφόνων” και καταναλίσκεται πολύ ευκολότερα ως σύνθημα από τον πολίτη που έχει ήδη υποστεί "κατήχηση” από τα μικράτα του στο σχολείο, το πανεπιστήμιο, τις εφημερίδες και την τηλεόραση…
Στο τέλος βέβαια, και όταν η καταστροφή επέλθει, όλοι αποδέχονται ότι οι πολίτες χειραγωγήθηκαν πειθόμενοι ότι μπορούν να αξιολογήσουν το "Preliminary Debt sustainability analysis” το 2015 ή τη διεργασία ατμοποίησης των ελαίων σιλικόνης… Τι σημασία όμως έχει αυτό; Την στιγμή που οι πολίτες έπρεπε να δείξουν σύνεση, αυτό κατέστη αδύνατον…
Δυστυχώς, θα πρέπει να κάνουμε τη θλιβερή παραδοχή ότι η δεξιά μπορεί μεν να κέρδισε στα πεδία των μαχών του εμφυλίου και να μην έγινε η Ελλάδα σοβιετική επαρχία, αλλά η αριστερά κυριάρχησε στα σημαντικότερα "πεδία μάχης” από το 1949 και μετά: στις προθήκες των βιβλιοπωλείων, στο πάλκο των θεάτρων και στα αμφιθέατρα των πανεπιστημίων. Κέρδισε δηλαδή στο μυαλό των ανθρώπων.
Και όταν το μυαλό μολυνθεί, η σύμπραξη με την αγέλη ακολουθεί…
ilpsychogios@gmail.com
=====================
-------------------
------------------------------
--------------------------
================
-----------------
----------------------
---------------------
Κωνσταντίνος Σιδέρης
Δεν
μου κάνει καμία εντύπωση ότι ο Καθηγητής Λιόλιος θέτει δημοσίως τις
αντιρρήσεις του. Η επιστήμη άλλωστε είναι μια διαρκής αμφισβήτηση
οποιασδήποτε θεωρίας έως ότου αποκλειστεί η οποιαδήποτε πιθανότητα.
Αυτό
όμως που μου κάνει ιδιαίτερα άσχημη εντύπωση είναι οτι Καθηγητής
Λιόλιος δεν εμφανίζει κανέναν υπολογισμό ώστε να μπορεί να γίνει
ουσιαστικός διάλογος. Αντίθετα, προβάλλει συνεχώς θεωρητικά σενάρια τα
οποία βεβαίως είναι υπό προϋποθέσεις πιθανά, αλλά δεν φαίνεται να
λαμβάνει υπόψιν του, τα πολύ συγκεκριμένα πραγματικά δεδομένα των
Τεμπών.
Παράδειγμα,
το πείραμα του εργαστηρίου Los Alamos που επικαλείται, περιγράφει
πυρόλυση σιλικόνης με τα ηλεκτρόδια βυθισμένα μέσα σε 24 kg ελαίου
σιλικόνης. Πράγματι, στο συγκεκριμένο πείραμα εκλύονται εύφλεκτα αέρια
όπως υδρογόνο, αιθανιο, αιθένιο και αιθίνιο ΑΛΛΑ, όλα αυτά συνδέονται
και από ανάπτυξη πίεσης 50 Atm.
Από
όσα δεδομένα έχουν καταγραφεί στην έκθεση Μιχοπουλου, αλλά και από
δείγματα που ελέγχθηκαν από την ομάδα Καρώνη γνωρίζουμε ότι τα έλαια δεν
βρέθηκαν σε τέτοιες συνθήκες. Άρα το πείραμα Los Alamos περιγράφει κάτι
άσχετο με αυτό που συνέβη στα Τέμπη.
Είναι απορίας άξιον πώς διαφεύγουν τέτοιες κολοσσιαίων διαστάσεων διάφορες από τον έγκριτο Καθηγητή Λιόλιο.
Τρύφων Πετώνης
Κεντρικά Σημεία Αναφοράς.
Χρονικό Παράθυρο (0,4 sec):
Η πυρόσφαιρα εμφανίστηκε πολύ γρήγορα μετά τη σύγκρουση (0,4 δευτερόλεπτα), γεγονός που αποκλείει τη συμμετοχή του ελαίου PDMS (σιλικόνης) ως αιτίας. Η χημική κινητική δείχνει ότι ο χρόνος αυτός είναι ανεπαρκής για την έναρξη και διαδικασία της ανάφλεξης του PDMS, ακόμη κι αν υπήρχαν υψηλές θερμοκρασίες.
Φυσικοχημική Ανάλυση του PDMS:
- Το PDMS (πολυδιμεθυλοσιλοξάνη) είναι εύφλεκτο μόνο σε πολύ υψηλές θερμοκρασίες (συνήθως πάνω από 400°C) και υπό συγκεκριμένες συνθήκες.
- Για να αναφλεγεί, απαιτείται χρόνος για να φθάσει σε θερμοκρασία αυtoανάφλεξης, να εξαερωθεί και να αντιδράσει με το οξυγόνο. Στο περιβάλλον της σύγκρουσης, αυτές οι συνθήκες δεν προκύπτουν σε μόλις 0,4 δευτερόλεπτα.
Χημική Φύση του PDMS:
Το PDMS (πολυδιμεθυλοσιλοξάνη) είναι έλαιο μετασχηματιστών, εύφλεκτο μόνο σε πολύ υψηλές θερμοκρασίες. Ωστόσο, η αναφλεξιμότητά του εξαρτάται από κριτήρια όπως ο χρόνος έκθεσης σε θερμότητα, η παρουσία οξυγόνου και η κινητική αντίδραση.
Εναλλακτικές Εξηγήσεις:
Το συμπέρασμά του καθηγητή υπονοεί ότι η πυρόσφαιρα πιθανότατα προκλήθηκε από άλλο υλικό (π.χ. καύσιμα, ηλεκτρικές εκκενώσεις ή μηχανικές εντάσεις) που μπορεί να αναφλεγεί ταχύτερα, σε σύμφωνη κλίμακα χρόνου.
Νομικές & Επιστημονικές Προεκτάσεις:
- Η έκθεση εντάχθηκε στη δικογραφία και διαβιβάστηκε στη Βουλή, πιθανόν για να αποκλειστεί η ευθύνη του PDMS ως πρωταγωνιστικού παράγοντα στην καταστροφή.
- Αναδεικνύει τη σημασία της χρονικής παραγώγου σε χημικές αντιδράσεις, εφαρμόζοντας αρχές θερμοδυναμικής και κινητικής σε πραγματικό ατύχημα.
Συνοπτική Ερμηνεία:
Η ταχύτητα εμφάνισης της πυρόσφαιρας (0,4 sec) δεν ευθυγραμμίζεται με τη χημική συμπεριφορά του PDMS, που απαιτεί περισσότερο χρόνο για ανάφλεξη. Αυτό αποκλείει το έλαιο σιλικόνης ως αιτία και υπογραμμίζει την ανάγκη διερεύνησης άλλων πηγών ενέργειας/καύσιμων υλικών
Σχόλια