Η Γαλλία βρίσκεται σε μια παράδοξη θέση. Ενώ ο Φρίντριχ Μερτς επανεκκινεί σιγά-σιγά την Γερμανία, ενώ η Βόρεια Ευρώπη συνδυάζει ανταγωνιστικότητα, οικολογική μετάβαση και επανεξοπλισμό, ενώ η Νότια Ευρώπη ανακάμπτει και ενώ η Ανατολική Ευρώπη συνεχίζει να ανακτά έδαφος, η χώρα μας παραμένει ο μόνος άρρωστος στην Ευρώπη.
Κι όμως η επαναφορά των αυτοκρατοριών, η αγριότητα του κόσμου, η ασφυξία της Ευρώπης από την σύγκλιση Ηνωμένων Πολιτειών-Ρωσίας υπογραμμίζουν την αξία της αρχής της εθνικής μας ανεξαρτησίας που πάντα υπερασπιστήκαμε, την ίδρυση της Πέμπτης Δημοκρατίας, καθώς και του σχεδίου μιας αυτόνομης Ευρώπης που προσπαθούσαμε να υλοποιήσουμε από τη δεκαετία του 1960 την ίδια στιγμή που η ανελεύθερη στροφή των Ηνωμένων Πολιτειών δημιουργεί ένα υπαρξιακό σοκ για τη Γερμανία, που ξαναχτίστηκε και επανενώθηκε υπό την προστασία τους, για το Ηνωμένο Βασίλειο, του οποίου η πυρηνική αποτροπή και ο προσανατολισμός εξαρτώνται από την Ουάσιγκτον, για την Πολωνία και τις χώρες της Βαλτικής, που εμπιστεύτηκαν τη μοίρα τους στο ΝΑΤΟ μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης.
Σε αυτό ακριβώς το momentum αυτό που περιγράφαμε ως παρακμή της Γαλλίας μετατράπηκε υπό τον Εμανουέλ Μακρόν σε κατάρρευση. Δημογραφική κατάρρευση με γονιμότητα μειωμένη σε 1,62 παιδιά ανά γυναίκα και προοπτική θανάτων πάνω από γεννήσεις από το 2027. Οικονομική κατάρρευση με αναιμική ανάπτυξη 0,4%, πτώση της παραγωγικότητας κατά 6% από το 2019, επανάληψη της αποβιομηχάνισης και έκρηξη χρεοκοπιών. Εμπορική κατάρρευση με έλλειμμα 81 δισ. ευρώ το 2024. Κοινωνική κατάρρευση με αύξηση της ανεργίας (σχεδόν 8% του ενεργού πληθυσμού), εξαθλίωση ολόκληρων τμημάτων της χώρας και του πληθυσμού και κατά κεφαλήν πλούτο πάνω από 15% χαμηλότερο από αυτόν της Γερμανίας. Οικονομική κατάρρευση με δημόσιο χρέος 3.305 δισ. ευρώ (113% του ΑΕΠ), μη βιώσιμο με επιτόκια (3,55%) υψηλότερα από την ονομαστική ανάπτυξη (2,5%). Κατάρρευση του κράτους με αποσύνθεση παιδείας, υγείας, ασφάλειας.
Μετά την καταστροφική διάλυση της Βουλής τον Ιούνιο του περασμένου χρόνου επικρατεί θεσμικό χάος ενώ η πολιτική ζωή είναι αποκομμένη και από τον έξω κόσμο και τη γαλλική κοινωνία. Η εκτελεστική εξουσία βρίσκεται σε αδιέξοδο και η χώρα είναι αβοήθητη μπροστά στην πιο επικίνδυνη κατάσταση από τη δεκαετία του 1930. Ο πολλαπλασιασμός των συνόδων κορυφής, ο πληθωρισμός ανακοινώσεων και αριθμητικών στοιχείων δεν συγκαλύπτουν πλέον τη συστηματική αποτυχία της εφαρμοσιμότητας και τη ματαιότητα της δημόσιας δράσης, συμπεριλαμβανομένου του τομέα των επανεξοπλισμών. Η Γαλλία έχει παραλύσει και περιθωριοποιηθεί από την άρνηση να αποδεχτεί την μη βιωσιμότητα της, την άρνηση εκσυγχρονισμού του κράτους και της μείωσης των δημοσίων δαπανών και την απόκρυψη της θεμελιώδους σχέσης μεταξύ του επανεξοπλισμού και του επαναπροσανατολισμού του οικονομικού και κοινωνικού μοντέλου γύρω από την εργασία, τις επενδύσεις και την καινοτομία. Η Γαλλία αποτελεί μεγάλο κίνδυνο για την Ευρώπη καθώς απειλείται η κυριαρχία και η ελευθερία της.
Αυτή η κρίσιμη κατάσταση είναι ακόμη πιο παράλογη δεδομένου ότι η χώρα μας είναι γεμάτη πλεονεκτήματα : αξιόλογα ταλέντα, πανεπιστήμια και έρευνα παγκόσμιας κλάσης, καταθέσεις, πυρηνική ενέργεια χωρίς άνθρακα, ποιοτικές υποδομές, μεγάλες εταιρείες διεθνοποιημένες και ανταγωνιστικές, εξαιρετική πολιτιστική κληρονομιά και κουλτούρα, αυτόνομο αποτρεπτικό στρατό. Όμως το πολιτικό μας σύστημα ομνύει σε ό,τι μας καταστρέφει και καταδικάζει ό,τι θα μπορούσε να μας σώσει.
Le Point
3/4/25
Σχόλια