Ο Εμανουέλ Μακρόν έχει δίκιο να μας προειδοποιεί για τη ρωσική απειλή αλλά υπάρχουν πολλοί άλλοι κίνδυνοι που κρέμονται πάνω από τα κεφάλια μας και είναι στο εσωτερικό της χώρας μας : για παράδειγμα, το υπερβολικό χρέος του κράτους, η ανεξέλεγκτη μετανάστευση ή η κυβέρνηση των δικαστών, που επιταχύνει την κατάρρευση της Δημοκρατίας.
Είναι η Γαλλία ακόμα δημοκρατία ; Ο κίνδυνος προέρχεται βασικά από ένα πονηρά αντισημιτικό κόμμα που πρεσβεύει την εξέγερση, εννοώ την Ανυπότακτη Γαλλία του Μελανσόν, και ένα δικαστικό σύστημα που, εκμεταλλευόμενο την αδυναμία του Κράτους, συνεχίζει να καταχράται του ρόλου του για να πετύχει τους σκοπούς του.
Εχει αρχίσει να αιωρείται μια μυρωδιά οθωμανικής αυτοκρατορίας πάνω από τη Γαλλία : η μεταχείριση που επιφύλαξε ο Τούρκος Πρόεδρος Ερντογάν στον δήμαρχο της Κωνσταντινούπολης, Εκρεμ Ιμάμογλου, τον κύριο αντίπαλό του, που φυλακίστηκε με το πρόσχημα της «διαφθοράς», δεν μοιάζει με αυτή που επιφυλάχθηκε, αυτές τις μέρες, στον Νικολά Σαρκοζί και την Μαρίν Λεπέν ; Μόνο που, στις δύο τελευταίες περιπτώσεις, ο επικεφαλής της εκτελεστικής εξουσίας δεν έχει καμία απολύτως σχέση. Η δικαιοσύνη διαφεύγει του Προέδρου Μακρόν, όπως και των προκατόχων του.
Παρατηρήστε μόνο πόσο αργά κινήθηκε το γαλλικό δικαστικό σύστημα στην υπόθεση της Μαρίν Λεπέν και στην περίπτωση των κοινοβουλευτικών βοηθών του Εθνικού Μετώπου –το όνομα του Εθνικού Μετώπου την εποχή των γεγονότων– στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, σαν να είχε υπολογίσει να χτυπήσει τον στόχο του λίγο πριν τις προεδρικές εκλογές του 2027. Στην περίπτωση Μελανσόν για παρόμοιες πράξεις «κατάχρησης δημοσίων κονδυλίων», από την άλλη, έκανε ότι δεν είδε τίποτα.
Franz-Olivier Giesbert
Le Point
31/3/25
via Babis Georges Petrakis
ÉDITO. Entre une justice partisane qui profite de la faiblesse de l’État et une loi Sapin aux effets pervers, notre pays s’éloigne dangereusement de ses idéaux démocratiques.
Σχόλια