Titos Christodoulou
[Το μόνον της ζωής μου ποιημάτιον] Ημέρα της Ποιήσεως.
Ποίηση της ζωής
Γνωρίζοντας πάντα τον πόνο
Απ' αυτό που όμως δεν είναι
Τρυπώνοντας σ' ό,τι συμβαίνει
Από τότε που ακόμη δεν ήσουν.
Μνήμες ολόενα κτίζοντας
Διάρκεια σ' ό,τι δεν λέει να μείνει
Κουβέντες που κάποτε ειπώθηκαν
Σε ποιον δεν θυμάσαι και πότε.
Μουλιάζεις στον κόσμο σαν βρέχει
Το παν διαμπερώς σε διατρέχει
Σκοντάφτεις συνέχεια σε πράγματα
Κι όταν φύγεις είναι κει και θα μείνουν.
Είναι όλα καλά αφού δεν έχουν άλλως
Ριγμένος κι ωστόσο εκεί που σου πρέπει
Θαυμάζεις ενόσω το οικείο γνωρίζεις
Σοφός όταν όλα θά έχουν τελειώσει.
Σχόλια