Του Πάσχου Λαζαρίδη
Η συντεταγμένη κυβερνητική ντρίμπλα με τη δήλωση Τριαντόπουλου ότι επιθυμεί να δικαστεί από το Δικαστικό Συμβούλιο του Αρείου Πάγου και να καταργηθεί η Προανακριτική προτού καν αυτή ξεκινήσει, είναι ομολογία κυβερνητικής ενοχής. Εμφανίζεται ως “πράξη γενναιότητας” μια ακόμα παραπλανητική κυβερνητική τακτική, με ενορχηστρωτή τον ίδιο τον Κ. Μητσοτάκη, που στόχο έχει να θάψει όσο μπορεί βαθύτερα τις ευθύνες για το έγκλημα των Τεμπών. ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
Αν η ιστορία της Εξεταστικής Επιτροπής που αθώωνε πανηγυρικά τον Κ. Καραμανλή ήταν ντροπή, η Προανακριτική Επιτροπή που πάει να διαλυθεί πριν καν συγκροτηθεί, είναι όνειδος. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη παλεύει να αποφύγει, με κάθε θεμιτό ή αθέμιτο τρόπο, με κάθε θεσμικό ή αντιθεσμικό τερτίπι, τη δημόσια συζήτηση και αντιπαράθεση για το έγκλημα των Τεμπών.
Και από αυτήν ακόμα την απόλυτα ελεγχόμενη, δική της Προανακριτική, στην οποία όμως έχει λόγο η αντιπολίτευση, και ως Επιτροπή, έχει διευρυμένες ανακριτικές αρμοδιότητες, η κυβέρνηση Μητσοτάκη προτιμά μια εν κρυπτώ και παραβύστω δίκη, από δικαστές του Αρείου Πάγου, με προσυμφωνημένο πλαίσιο και προφανή κατάληξη. Ο Τριαντόπουλος φροντίζει μάλιστα να προκαταλάβει και να δεσμεύσει τόσο τον Μητσοτάκη όσο και τους δικαστές στο προσυμφωνημένο αυτό πλαίσιο. Με περίσσευμα κουτοπονηριάς διευκρινίζει ότι ζητά την παραπομπή του με το υπάρχουν, στενό κατηγορητήριο, διευκρινίζοντας ότι αυτό αφορά αποκλειστικά “την αποδιδόμενη σε εμένα κατηγορία, όπως αυτή οριοθετήθηκε από την πρόταση του ΠΑΣΟΚ”.
Η γλυκιά αγκαλιά της ανώτατης δικαστικής εξουσίας είναι προτιμότερη για τον Τριαντόπουλο και τον κάθε Τριαντόπουλο από τις διαδικασίες της Προανακριτικής στις οποίες είναι αναγκασμένος να συγκρούεται με την όποια αντιπολίτευση. Πολύ περισσότερο, όταν ακόμα και μια ελεγχόμενη Προανακριτική Επιτροπή θα αναγκαστεί να αναμετριέται με τα αιτήματα της αντιπολίτευσης για κλήτευση μαρτύρων, συλλογή εγγράφων, εξέταση μαρτύρων, διερεύνηση προς πάσα κατεύθυνση. Ακόμα και αν τα αιτήματα αυτά δεν γίνουν δεκτά από την κυβερνητική πλειοψηφία της Προανακριτικής, θα δημιουργούν διαρκώς πολιτικό ζήτημα για την παρατεταμένη επιχείρηση συγκάλυψης ευθυνών στην οποία επιδίδεται το σύστημα Μητσοτάκη από την επόμενη μέρα του δυστυχήματος.
Με αυτή την πρόταση, η κυβέρνηση στερεί από τον Προανακριτική τη δυνατότητα να κάνει ανακριτικό έργο. Το έργο αυτό το παραπέμπει σε έναν Αρεοπαγίτη δικαστή, σε ένα πολύ πιο ελεγχόμενο, στεγανό και ασφαλές περιβάλλον από αυτό της κοινοβουλευτικής αντιπαράθεσης. Αυτή η παραπλανητική κίνηση απαιτεί από τη Βουλή να παραιτηθεί από τα δικαιώματα που έχει. Και ενώ το Σύνταγμα αναθέτει στην Προανακριτική της Βουλής εισαγγελική αρμοδιότητα, ο πρωθυπουργός ζητά αυτή η αρμοδιότητα να παρακαμφθεί.
Δεν είναι η πρώτη φορά που η Βουλή και το Σύνταγμα κακοποιείται από το σύστημα εξουσίας. Δεν είναι η πρώτη φορά που συνταγματολόγοι (με τον συνήθη κ.Αλιβιζάτο επικεφαλής των προθύμων) γνωμοδοτούν υπέρ των αντισυνταγματικών αυθαιρεσιών. Ούτε είναι η πρώτη φορά που η ανώτατη δικαστική εξουσία εναγκαλίζεται με θαλπωρή και σχέσεις αλληλεξάρτησης με την εκτελεστική εξουσία.
Είναι όμως η πρώτη φορά που όλα τα παραπάνω συμβαίνουν διαρκώς, πολλαπλώς και παρατεταμένα, αποδεικνύοντας τη βαθιά σήψη και παρακμή των θεσμών της ελληνικής δημοκρατίας. Σύνταγμα κομμένο και ραμμένο στα μέτρα της αστικής εξουσίας (που όμως μπορεί να παραβιάζεται κατά το δοκούν), κοινοβουλευτικές διαδικασίες που εξευτελίζονται, παραβιάσεις νόμων και διατάξεων από το στενό πυρήνα του Μαξίμου (Υποκλοπές, Τέμπη), κατάχρηση εξουσίας από κέντρα και παράκεντρα εξουσίας, ΜΜΕ που λειτουργούν ως το μακρύ χέρι της εξουσίας που υποτίθεται ότι ελέγχουν, δικαστικό σώμα φτιαγμένο ώστε να νομιμοποιεί τις αυθαιρεσίες, στο πλαίσιο πάντα των διατάξεων που η εξουσία έφτιαξε για τον εαυτό της.
Και όλα αυτά, γίνονται σε τρομακτική διάσταση με το κοινό περί δικαίου αίσθημα, με την κραυγή και απαίτηση εκατομμυρίων ανθρώπων για δικαιοσύνη, δημοκρατία, διαφάνεια.
Πρόκειται για μια δυστοπία που δεν μπορεί να τελειώσει παρά μόνο με μια σαρωτική ανατροπή, όχι μόνο της κυβέρνησης αλλά και όλου του βρώμικου πλέγματος εκτελεστικής, νομοθετικής, δικαστικής και μηντιακής εξουσίας, το οποίο είναι ένοχο για αυτή την πρωτοφανή παρακμή και τη συντονισμένη επιχείρηση συγκάλυψης ευθυνών για το έγκλημα στα Τέμπη.
Πηγή: antapocrisis.gr
============
επικίνδυνες επεμβάσεις στις συγκοινωνίες) δύο Υπουργών Μεταφορών, δηλαδή του κ. Καραμανλή και του κ. Σπίρτζη, λόγω της μη υλοποίησης του συστήματος τηλεδιοίκησης των σιδηροδρόμων, παράμετρο που θεωρώ κομβική για τη σύγκρουση των δύο τραίνων''
Σχόλια