"...Ας καλέσωμεν λοιπόν εκ νέου, ω ανδρείοι καί μεγαλόψυχοι Έλληνες, τήν ελευθερίαν εις τήν κλασικήν γην τής Ελλάδος! Ας συγκροτήσωμεν μάχην μεταξύ του Μαραθώνος καί τών Θερμοπυλών! Ας πολεμήσωμεν εις τους τάφους τών Πατέρων μας, οι οποίοι, διά νά μάς αφήσωσιν ελευθέρους, επολέμησαν καί απέθανον εκεί! Το αίμα τών τυράννων είναι δεκτόν εις τήν σκιάν τού Επαμεινώνδου Θηβαίου, καί του Αθηναίου Θρασυβούλου, οίτινες κατετρόπωσαν τους τριάκοντα τυράννους, εις εκείνας του Αρμοδίου καί Αριστογείτωνος, οι οποίοι συνέτριψαν τόν Πεισιστρατικόν ζυγόν, εις εκείνην του Τιμολέοντος, όστις απεκατέστησε τήν ελευθερίαν εις τήν Κόρινθον καί τάς Συρακούσας, μάλιστα εις εκείνας τού Μιλτιάδου καί Θεμιστοκλέους, του Λεωνίδου καί των τριακοσίων, οίτινες κατέκοψαν τοσάκις τους αναριθμήτους στρατούς τών βαρβάρων Περσών, τών οποίων τους βαρβαροτέρους καί ανανδροτέρους απογόνους πρόκειται εις ημάς σήμερον, μέ πολλά μικρόν κόπον, νά εξαφανίσωμεν εξ ολοκλήρου.
Εις τά όπλα λοιπόν φίλοι η Πατρίς μάς προσκαλεί!"
Προκήρυξη Αλέξανδρου Υψηλάντου – 24 Φεβρουαρίου 1821, Ιάσιον.
=================
Η εθνική επέτειος του 1821 είναι αφιερωμένη στους Ήρωες του 1821. Αυτοί οι καθόλου τέλειοι αλλά σίγουρα γενναίοι και αδάμαστοι πρόγονοί μας συνωμότησαν ενάντια στον κοινό εχθρό και κατάφεραν, τον περισσότερο καιρό ενωμένοι να ξεκινήσουν περίπου σαν σήμερα την πιο πετυχημένη Ελληνική Επανάσταση ενάντια στους Οθωμανούς.
Έχουν βεβαίως προηγηθεί δεκάδες επαναστάσεις από το 1500 και έπειτα που κατέληξαν όλες σε μαζικές σφαγές των πληθυσμών και παραδειγματικές εκτέλεσεις των πρωτεργατών σε διάφορες περιοχές του ελληνικού χώρου όπως Χειμάρρα (1571 και 1596), Τρίκαλα (1600), Ιωάννινα (1611), Κρήτη (1645-1669), Πελοπόννησο (1715), τα Ορλοφικα (Μάνη, Κρήτη 1770), η μεγάλη εξέγερση του 1787 έως το 1792 σε Μακεδονία, Ήπειρο και Μάνη, και η εμβληματική εξέγερση στο Σούλι (1805-1807) που άφησε στην Ιστορία τον περίφημο Χορό του Ζαλόγγου.
Αυτή λοιπόν η προϊστορία, που για μας τους σημερινούς Έλληνες εν πολλοίς είναι άγνωστη, ήταν πολύ γνωστή στους Ήρωες του 1821. Παντού στην Ελλάδα υπήρχαν τόποι μαρτυρίου των προηγούμενων αγωνιστών όπου είχαν εκτελεστεί με φρικιαστικούς τρόπους οι παππούδες και οι γιαγιάδες τους όποτε σήκωσαν κεφάλι.
Δηλαδή, ήξεραν καλά τι τους περίμενε σε περίπτωση νέας αποτυχίας. Παρόλα αυτά η φλόγα για Ανεξαρτησία, Ελευθερία και η Πίστη παρέμεινε άσβεστη.
Εμβληματική μορφή του Αγώνα που φούντωσε την φλόγα, ο Ρήγας Φεραίος. Επηρεασμένος από την Γαλλική Επανάσταση (1789) γράφει τον Θούριο που έμελλε να μείνει στην ιστορία ως το πιο επιδραστικό έργο όσον αφορά την διάχυση του πνεύματος του Διαφωτισμού και τον Αγώνα για την Ελευθερία. Ο κατά κόσμον Άνθιμος Κωνσταντίνου από το Βελεστίνο, δημιούργησε την "Χάρτα της Ελλάδας" και οργάνωσε επαναστατικές δράσεις στα Βαλκάνια ταξιδεύοντας σε πολλές ευρωπαϊκές πόλεις έως την σύλληψή του στο Βουκουρέστι το 1798 από τους Αυστριακούς. Στην συνέχεια, παραδίδεται στους Οθωμανούς οι οποίοι αφού τον βασανίζουν τελικά τον εκτελούν δημόσια για παραδειγματισμό τεμαχίζοντας το σώμα του και πετώντας το στον Δούναβη.
Αλλά ούτε αυτή η παραδειγματική τιμωρία δεν ήταν αρκετή να ανακόψει την επανάσταση.
Έτσι, περίπου σαν σήμερα 25 Μαρτίου 1821, για άλλη μια φορά οι Έλληνες ενώνονται και ξεκινούν ξανά. Κλέφτες, Αρματωλοί, ναύτες και πειρατές, αγνοί αγωνιστές που έδωσαν τις περιουσίες τους μαζί με παραδόπιστους που έγιναν πλούσιοι, πολεμιστές και πολιτικοί, άντρες, γυναίκες και παιδιά γέροι και νέοι, ενώθηκαν και ξεκίνησαν πάλι.
Όμως, όπως λέει και ο Κολοκοτρώνης του Καμπανέλλη στο Μεγάλο μας Τσίρκο, η σημερινή μέρα δεν είναι για να θυμόμαστε απλά τι έκαναν οι παλιοί αγωνιστές.
"... αν θέτε στ’ αλήθεια να τιμήσετε εμάς τους παλιούς, μη μας τηράτε πλέον. Κάμετε το δικό σας δρόμο, πάτε μπροστά και λησμονήσετε μας! Κακό δεν είναι να λησμονας τους άλλους αλλά το ποιος είσαι.
Εμάς το έργο μας και ο καιρός μας επέρασε και δε μοιάζει με το δικό σας. Μη σας λένε πως εμείς αγράμματοι, μ’ ένα ξεροκόμματο και με την πίστη στο Χριστό κάναμε θαύματα ! …Που ‘σαι ορέ Καραϊσκάκη να τα πεις καλύτερα !
Εμείς επολεμήσαμε για να ‘χετε εσείς τα γράμματα και το ψωμί που δεν είχαμε και να μη θέλετε θάματα για να ζήσετε μια ζωή αληθινή…
Έ ορε Παπαφλέσσα, σήκω κι έλα βοήθα με...
Αφήστε το δικό μας αγώνα και κοιτάτε το δικό σας.
Πού είναι η 3η του Σεπτέμβρη;… Πού είναι το Σύνταγμά σας;…
Ο Σεπτέβρης είναι παιδί του Μάρτη κι εσείς παιδιά δικά μας.
Οι πεθαμένοι με τα πεθαμένα κι οι ζωντανοί με τα ζωντανά…"
Σχόλια