Titos Christodoulou
ΓΙΑΤΊ ΠΕΤΑΩ; Κλήθηκα να συζητήσω στην τηλεόραση για το νόημα του Εορτασμού της 25ης Μαρτίου.
Θυμόμαστε ποιοί είμαστε για να είμαστε αυτό που θυμόμαστε. Διαβάζω και ξαναδιαβάζω για τις μάχες στα Βασιλικά, την Αράχωβα, την Βέργα, την Αλαμάνα, για τον Δυοβουνιώτη, τον Πανουριά, τον Αντρούτσο, τον Διάκο, τον σοφό Γέρο του Μωρηά Κολοκοτρώνη, τον γιό της καλόγριας, τον Καραϊσκάκη.
Γιατί ξεσηκώθηκαν; Βρίσκω την ίδια απάντηση στον νεαρό ιπτάμενο, που πετά για όλους αυτούς που κάθε μέρα στην ειρήνη αγωνίζονται να κάνουν ό,τι κρατά την πατρίδα ζωντανή...
Θυμόμαστε ποιοί είμαστε για να είμαστε αυτό που θυμόμαστε.
Κι ας περιπαίζουν τα 'κριτικά', εθνομηδενιστικά κείμενα που έφτασαν και στα σχολεία μας, τους 'κάτι Κολοκοτρώνηδες', και τον 'πιο ουσιαστικό' εορτασμό των χαμένων ωρών διδασκαλίας, αγνοώντας πως ο στοχασμός για το ποιοι είμαστε, ποιες αξίες μας στηλώνουν ως αυτοί που είμαστε και πώς γι' αυτές αγωνίστηκαν και θυσιάστηκαν όσοι μας επέτρεψαν, κατέστησαν δυνατόν να είμαστε αυτό που είμαστε
γιατί να μην συνιστά το πιο καίριο μάθημα, εορτασμός του νοήματος του μαθήματος, διότι αν δεν είσαι αυτό που ξεκινά από το παρελθόν για να προχωρήσει στο μέλλον, δεν είσαι 'απλό στοιχείο ελεύθερο', σκόνη και κονιορτός είσαι, ένα τίποτα που παραδέρνει των καιρών ο αέρας.
Ευτυχώς, μαθαίνουμε από τις απλές δυνατές πίστεις των παιδιών που αγωνιστικά πετούνε στον αέρα. Ότι θυμόμαστε ποιοί είμαστε για να είμαστε αυτό που θυμόμαστε. Αμε γε δ΄εσόμεθα πολλώ κάρρονες.
==============
Σχόλια