Τον Δεκέμβριο του 2023 η Καναδή δημοσιογράφος Rupa Subramanaya κατέθεσε για πρώτη φορά στo Κονγκρέσο. Τόνιζε ότι ήταν από τον Καναδά και περιέγραφε τον εαυτό της ως «μια χρονοταξιδιώτη από το όχι και πολύ μακρινό μέλλον που επιστρέφει στο παρόν για να σας προσφέρει μια γεύση του ποιο θα μπορούσε να είναι το μέλλον στην Αμερική». Μίλησε για πλατφόρμες μέσων κοινωνικής δικτύωσης που καταστέλλουν περιεχόμενα, άτομα με μη αρεστές απόψεις που βρίσκουν τους τραπεζικούς λογαριασμούς τους μπλοκαρισμένους και δικαστές που αποδίδουν δικαιοσύνη με βάση την φυλετική καταγωγή. Είχε γράψει διεξοδικά για όλα αυτά επί σχεδόν δύο χρόνια για το Free Press και φοβόταν ότι οι Αμερικανοί δεν έπαιρναν πολύ στα σοβαρά τις απειλές για τις δικές τους πολιτικές ελευθερίες.
Σήμερα η Rupa Subramanaya επέστρεψε στο Capitoll Hill για να καταθέσει ενώπιον της Επιτροπής Δικαιοσύνης της Βουλής. Σκοπός της ακρόασης ήταν να διερευνηθεί το «censorship-industrial complex» υπό τον πρώην Πρόεδρο Joe Biden, θεωρώντας δεδομένο ότι είχαμε γυρίσει σελίδα και ότι η λογοκρισία τελείωσε. Η μαρτυρία της Rupa επικεντρώθηκε, για άλλη μια φορά, στις εξελίξεις εκτός των ΗΠΑ — στον Καναδά και στην Ευρώπη και την Αυστραλία. Για την Καναδή δημοσιογράφο δεν πρέπει να εφησυχάζουμε και να μην θεωρούμε ότι η Αμερική μπορεί να μείνει απρόσβλητη από το κύμα των ανελευθεριών.
Η μαρτυρία της Rupa Subramanya ενώπιον της Επιτροπής Δικαιοσύνης της Βουλής:
Τι θα γινόταν αν σας ρωτούσα ποιες είναι οι πιο κατασταλτικές κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο όσον αφορά την ελευθερία ;
Ποια χώρα καταστέλλει περισσότερο την ελευθερία του λόγου και των επιχειρήσεων ;
Θα λέγατε σίγουρα Βόρεια Κορέα, το Ιράν ή η Ρωσία.
Αλλά πως θα αντιδρούσατε αν σας έλεγα ότι η Γερμανία πρέπει να είναι σε αυτή τη λίστα ; Ότι η Γαλλία θα έπρεπε να είναι σε αυτή τη λίστα—και πολλές άλλες χώρες της ΕΕ και ότι ο Καναδάς, από όπου κατάγομαι, θα έπρεπε επίσης να είναι σε αυτή τη λίστα;
Δεν λέω ότι αυτές οι χώρες είναι ίδιες με τις βασισμένες στον φόβο, αυταρχικές κοινωνίες της Βόρειας Κορέας και του Ιράν.
Αυτό που λέω είναι ότι ορισμένες από τις ελεύθερες χώρες δεν τηρούν, στην πραγματικότητα, τις υποσχέσεις τους για ελευθερία. Και ότι πολλοί σύμμαχοι των ΗΠΑ έχουν συνηθίσει να χρησιμοποιούν την κυβέρνηση ενάντια σε πολιτικούς εχθρούς ή σε επιχειρήσεις που έπεσαν σε δυσμένεια.
Στη Σκωτία, η νομοθεσία για τα εγκλήματα μίσους που εγκρίθηκε πέρυσι ποινικοποιεί οτιδήποτε «εξάπτει μίσος» εναντίον μιας σειράς προστατευόμενων ομάδων— ατόμων με αναπηρία, ηλικιωμένων, της LGBTQ κοινότητας και άλλων.
Στην Αυστραλία, η κυβέρνηση άρχισε να θεσπίζει νόμους για τα εγκλήματα μίσους μόλις την περασμένη εβδομάδα που επιβάλλουν ποινές φυλάκισης σε όσους εμφανίζουν σύμβολα μίσους, όπως σβάστικες.
Στη Γερμανία, οι αρχές έχουν εντείνει την αστυνόμευση της διαδικτυακής ρητορικής μίσους συλλαμβάνοντας άτομα που έκαναν «προσβλητικές» δημοσιεύσεις και κατασχέθηκαν οι φορητοί υπολογιστές και άλλες συσκευές τους. Πέρυσι, η γερμανική κυβέρνηση απαγόρευσε ένα ακροδεξιό περιοδικό με πρόσχημα «αντι-ανθρώπινη ρητορική μίσους και κάλεσμα σε εξέγερση» και εμπόδισε μια διαμαρτυρία επειδή οι διαδηλωτές ήταν Ιρλανδοί και μιλούσαν γαελικά, αντί αγγλικά ή γερμανικά.
Στο Ηνωμένο Βασίλειο, η αστυνομία έχει προχωρήσει στη σύλληψη ατόμων που δημοσιεύουν βίντεο σε λογαριασμούς μέσων κοινωνικής δικτύωσης που θεωρούνται προσβλητικά. Έχουν σταλεί στη φυλακή για εβδομάδες ή μήνες. Όπως ανέφερε η συνάδελφός μου Maddy Kearns για το Free Press, Βρετανοί έχουν συλληφθεί και καταδικαστεί για «αντικοινωνική συμπεριφορά», όπως το να προσεύχονται σιωπηλά κοντά σε κλινικές αμβλώσεων.
Ο Οργουελιανός Μεγάλος Αδελφός που σας τιμωρεί επειδή εκφράσατε μια μη αρεστή πολιτική σκέψη είναι πλέον νόμος στη χώρα του Όργουελ.
Στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ο «Νόμος για τις Ψηφιακές Υπηρεσίες» απαγορεύει τη διάδοση οποιουδήποτε περιεχομένου που θεωρείται «επιβλαβές» ή «παράνομο» — αλλά δεν παρέχει μεγάλη σαφήνεια σχετικά με το τι ακριβώς είναι το «επιβλαβές» ή το «παράνομο». Αυτήν τη στιγμή, αξιωματούχοι της ΕΕ καταδιώκουν τον Έλον Μασκ, απειλώντας την πλατφόρμα του Χ με πρόστιμα—επειδή υποστήριξε το Κόμμα AfD στη Γερμανία. Αλλά μην νομίσετε ότι θα μείνουν σε αυτό. Στο μέλλον θα στοχοποιηθούν και άλλα άτομα με «μη αρεστή» πολιτική και ατζέντα.
Στον Καναδά, μέλη του Liberal Party του Justin Trudeau, έχουν εκφράσει αντιλήψεις που εννοούν λίγο έως πολύ ότι θα ρυθμίζουν τι μπορούμε να λέμε ή να κάνουμε. Όπως έχω γράψει στο Free Press θέλουν να ξεπεράσουν τα όρια της λογοκρισίας. Εφτασαν να μιλάνε για πρόστιμα σε όσους λένε καλά λόγια για τα ορυκτά καύσιμα ή και για σύλληψη ατόμων για εγκλήματα μίσους που δεν έχουν ακόμη διαπραχθεί. Η συνεχιζόμενη πολιτική αναταραχή στον Καναδά είναι ο μόνος λόγος που αυτά τα πράγματα δεν έχουν συμβεί ακόμη. Πρέπει όμως να το καταλάβουμε καλά : Δεν υπάρχει τίποτα που να εμποδίζει μία επόμενη κυβέρνηση του Liberal Party να θεσμοθετήσει τέτοιες ακρότητες.
Μπορεί να σκέφτεστε ότι αυτό είναι πρόβλημα των Αυστραλών ή των Καναδών ή των Βρετανών ή άλλων και δεν είναι δικό μας πρόβλημα. Ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν μια μακρά, ιστορική παράδοση στην προστασία των δικαιωμάτων του Πρώτου Αρθρου του Συντάγματος.
Τα αμερικανικά δικαστήρια έχουν απαλλάξει επανειλλημένα διαδηλωτές που έκαιγαν την σημαία ή νεοναζί στο όνομα της ελευθερίας της έκφρασης
Μέχρι πρόσφατα, όπως αναμφίβολα γνωρίζετε, ήταν η αριστερή πτέρυγα στην Αμερική που αναλάμβανε με μεγαλύτερο πάθος την υπεράσπιση αυτών των δικαιωμάτων. Ιστορικά, οι άνθρωποι που υπερασπίστηκαν μη αρεστές απόψεις ήταν δικηγόροι της ACLU και καθηγητές κολεγίων. Ήταν οι άνθρωποι στα δεξιά που ήταν λιγότερο ενθουσιώδεις για την πλήρη ελευθερία ανταλλαγή ιδεών.
Είμαι θαυμάστρια της αφοσίωσης των Αμερικανών για την ελεύθερη έκφραση και δεν μπορώ να τονίσω αρκετά πόσο μοναδική είναι αυτή η συζήτηση—αυτή που κάνουμε αυτή τη στιγμή. Σε καμία άλλη χώρα που γνωρίζω, οι άνθρωποι δεν διαφωνούν με τέτοιο πάθος για το δικαίωμά μας να λέμε ή να διαμαρτυρόμαστε ή να πιστεύουμε ό,τι θέλουμε.
Αλλά ανησυχώ. Γιατί ζούμε σε μια ανελεύθερη στιγμή.
Αυτή η στιγμή χτίζεται εδώ και πολλά χρόνια, και υπάρχουν πολλές δυνάμεις πίσω της—πολιτισμικές, πολιτικές και οικονομικές.
Πρώτον, η αριστερά έχει χάσει το πάθος της για το Πρώτο Αρθρο του Συντάγματος.
Υπάρχουν πολλοί συντηρητικοί που θα προτιμούσαν οι σχολικές βιβλιοθήκες να μην διαθέτουν βιβλία σχετικά με τη ρευστότητα του φύλου . Υπάρχουν άλλοι που έχουν φτάσει στο σημείο να απαγορεύουν συγγραφείς όπως η Toni Morrison ή η Margaret Atwood.
Όλα αυτά είναι λάθος. Αλλά ανησυχώ λιγότερο για αυτή την τάση παρά για τη λογοκρισία που συνέβη υπό τον Joe Biden, σε συνεργασία με την Ουάσιγκτον και μεγάλο μέρος της επιχειρηματικής Αμερικής, συμπεριλαμβανομένων των τραπεζών και των εταιρειών μέσων κοινωνικής δικτύωσης.
Αυτή η συνεργασία επηρεάζει πολύ περισσότερους ανθρώπους από έναν σχετικά μικρό αριθμό σχολικών επιτροπών που ακυρώνουν, ας πούμε, το How to Be an Antiracist του Ibram Kendi.
Και είναι πιο δύσκολο να εντοπιστεί. Όταν μια σχολική επιτροπή αφαιρεί ένα βιβλίο από τα ράφια της, συνήθως υπάρχει μια συνεδρίαση της σχολικής επιτροπής, μια δημόσια προβολή απόψεων. Αλλά όταν η Meta ή το PayPal ή η Bank of America αποφασίσουν ότι ένας από τους χρήστες ή τους κατόχους λογαριασμού τους έχει εκφράσει τη λάθος γνώμη, μπορούν να λάβουν μέτρα που η συντριπτική πλειοψηφία από εμάς δεν θα μάθουμε ποτέ. Μπορούν να καταστείλουν έναν αλγόριθμο, να αφαιρέσουν ένα βιβλίο από το ψηφιακό ράφι, να αναστείλουν έναν λογαριασμό όψεως.
Πράγμα που εγείρει μια τρομακτική προοπτική : Εν αγνοία μας απειλείται η ελευθερία μας.
Αν νομίζετε ότι υπερβάλλω σας διαβεβαιώνω ότι μεγάλες τράπεζες έχουν τερματίσει αθόρυβα τη σχέση τους με πελάτες που είχαν μη αρεστές απόψεις. Οι τράπεζες έχουν βάλει στο στόχαστρο ανθρώπους και στις δύο πλευρές του πολιτικού φάσματος - από τους πιο ένθερμους υποστηρικτές του Προέδρου Τραμπ μέχρι τους Μουσουλμάνους Αμερικανούς, μεταξύ άλλων.
Αυτό που προκαλεί ανησυχία δεν είναι τόσο ποιος αδικήθηκε, αλλά η υφέρπουσα ανελεύθερη παλίρροια που έχει σαρώσει την Αμερική τα τελευταία χρόνια.
Αλλά ο αριθμός των CEOs τεχνολογίας που παρευρέθηκαν στην πρόσφατη ορκωμοσία του Προέδρου Τραμπ μου δίνει ελπίδα. Φαίνεται ότι αυτό σηματοδοτεί την αυγή μιας νέας εποχής στην Αμερική - μια επιστροφή στις πρώτες αρχές. Πολλοί από εσάς μπορεί να έχετε αμφιβολίες για τόσους πολλούς δισεκατομμυριούχους που καθοδηγούν την εθνική πολιτική και θα έχετε τους λόγους σας αλλά αν οι δισεκατομμυριούχοι που έρχονται κοντά στον Πρόεδρο Τραμπ σημαίνει ότι επιστρέφουν στις ρίζες τους στη Silicon Valley και στην πίστη τους σε μια απεριόριστη αγορά ιδεών, αν αυτό σημαίνει ότι οι σκιώδεις απαγορεύσεις και οι μυστηριώδεις χειρισμοί του σύμπαντος των social media σημαίνει ότι τώρα μπορούμε μιλάμε επιτέλους ελεύθερα τότε είναι κάτι υπέροχο.
Και είναι υπέροχο γιατί όλες οι ελευθερίες πηγάζουν από αυτήν την ελευθερία. Την ελευθερία της έκφρασης.
Η πόλη πάνω στον λόφο που είναι η Αμερική, με τη διαρκή πίστη της στο δικαίωμα των ανθρώπων να μιλούν και να σκέφτονται ελεύθερα, είναι τόσο σημαντική σήμερα όσο ποτέ. Τη στιγμή που διαρκώς ακούμε να μας λένε ότι υποφέρουμε από το «τελικό στάδιο του καπιταλισμού» ή ότι οι δυτικές φιλελεύθερες αξίες είναι αξίες μίσους ή λάθος προσανατολισμένες, θέλω να τονίσω ότι δεν υπάρχει τίποτα κακό στο να υπερασπίζεστε τις ελευθερίες που εσείς, οι Αμερικανοί, υπερασπίζεστε τόσο γενναία και που άλλοι λαοί και κυβερνήσεις είναι πολύ δειλοί για να υπερασπίζονται. Σε ορισμένες πλευρές, αυτή η δέσμευση για την ελευθερία υποχωρεί - έχει να κάνει περισσότερο με την επικρατούσα άποψη ή με το τι είναι trending. Η μεγάλη σοφία της Αμερικής ήταν πάντα να υψώνεται πάνω από τις πρόσκαιρες τάσεις και να δεσμεύεται, με ακλόνητη θέρμη, για τις ιδρυτικές της αρχές. Αρχές που πρέπει να υπερασπιστούμε τώρα περισσότερο από ποτέ.
The Free Press
12/2/25
via Babis Georges Petrakis
WATCH: The Free Press Returns to Congress
=================
Σχόλια