Ο Michaël Prazan αποκαλύπτει την άλλη πλευρά του ισλαμιστικού τρομοκρατικού κινήματος, που υποστηρίζεται από τους «χρήσιμους ηλίθιους» της ριζοσπαστικής Αριστεράς.
Υπάρχουν βιβλία που τεκμηριώνουν μία θέση και υπάρχουν και αυτά που αφήνουν το στίγμα τους. Η «Αλήθεια για τη Χαμάς και τους χρήσιμους ηλίθιους της» τo οποίo ο ιστορικός και δημοσιογράφος Michaël Prazan δημοσιεύει στις 15 Ιανουαρίου από τις Éditions de l'Observatoire ανήκει στα βιβλία που αφήνουν το στίγμα τους. Ένα αιχμηρό έργο που δεν αποκαλύπτει απλώς τους μηχανισμούς μιας καταστροφικής ιδεολογίας αλλά αποκαλύπτει και καταγγέλλει τη συνενοχή και την τύφλωση που της επιτρέπουν να ευημερήσει.
Το βιβλίο ξεκινάει το Σάββατο του φθινοπώρου 7 Οκτωβρίου 2023, τις σφαγές του και τις εικόνες φρίκης που κινηματογραφήθηκαν και μεταδόθηκαν από τρομοκράτες ως εργαλεία προπαγάνδας. Πράξεις συγκλονιστικές στη σκληρότητά τους, στη σκηνοθεσία τους και στην αγαλλίαση των δραστών τους αλλά τις οποίες δεν πρέπει να θεωρήσουμε ως απλώς βάρβαρες υπερβολές.
Δεν πρόκειται για μια σειρά από ολισθήματα, αυθόρμητα σκιρτήματα οπορτουνιστικής βαρβαρότητας αλλά ως μετάφραση μιας στρατηγικής σχεδιασμένης, υπολογισμένης και εκτελούμενης σε ένα πλαίσιο πολύ πέρα από το θέατρο του πολέμου. Άμεση συνέπεια μιας δομημένης, παλιάς και μεθοδικής ιδεολογίας που οι ρίζες της βρίσκονται, ασφαλώς, σε μια σύνθετη ιστορία, αλλά και πάνω απ' όλα σε μια επιδέξια ενορχηστρωμένη ιστορική και κοινωνική παρτιτούρα.
Επιρροή της Μουσουλμανικής Αδελφότητας
Ο Michaël Prazan γνωρίζει τη Γάζα εδώ και δεκαπέντε χρόνια και η παραμονή του εκεί του επέτρεψε να κατανοήσει την λειτουργία της Χαμάς. Γνωρίζει πώς αυτός ο στενός και εξαιρετικά πυκνοκατοικημένος θύλακας έχει γίνει με τα χρόνια το προνομιακό πεδίο μιας πολιτικής οργάνωσης που κατάφερε να επιβάλει την εξουσία της μέσω της βίας, του τρόμου και της κατήχησης. Εκεί συναντήθηκε με μεγάλα στελέχη της Χαμάς, συμπεριλαμβανομένου ενός από τους ιδρυτές της, καθώς και με τον μελλοντικό ηγέτη της Ισλαμικής Τζιχάντ. Πρόκειται για άτομα που έχουν πλήρη επίγνωση των πράξεών τους και τους λόγους που τους παρακινούν : «Είναι στρατηγοί που γνωρίζουν πολύ καλά τι κάνουν, καθώς και τις συνέπειες των πράξεών τους».
Για να το αντιληφθεί κανείς πλήρως, πρέπει να επιστρέψει στις ρίζες της Χαμάς, η οποία γεννήθηκε επίσημα τη δεκαετία του 1980, αλλά της οποίας τα ιδεολογικά θεμέλια είναι ανέρχονται πίσω στην ιστορία της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, η οποία προηγείται της γέννησης του Ισραήλ κατά αρκετές δεκαετίες. Ο Prazan εξηγεί εκτενώς αυτή τη σχέση μεταξύ της Χαμάς και του Ναζισμού και την επιρροή που άσκησε ο Μεγάλος Μουφτής της Ιερουσαλήμ, Αμίν αλ-Χουσεϊνί, ένας αντισημίτης, αντιδυτικός και πιστός σύμμαχος των Γερμανών κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.
Σταυροφορία
Αυστηρά μιλώντας, η Χαμάς δεν είναι καν ένα παλαιστινιακό εθνικιστικό κίνημα. Είναι πάνω απ' όλα η έκφραση μιας πολιτικής θεολογίας που βλέπει την Παλαιστίνη ως βακούφ, μια ιερή γη που ανήκει σε όλους τους μουσουλμάνους, όχι σε έναν συγκεκριμένο λαό. Αυτή η θρησκευτική διάσταση καθιστά αδύνατη κάθε παραχώρηση. Για την Χαμάς, η διαπραγμάτευση ή η παραχώρηση ενός τεμαχίου γης δεν είναι μόνο προδοσία, είναι αίρεση. Είναι σαφές ότι η Χαμάς δεν διεξάγει έναν πόλεμο για εδάφη αλλά έναν υπαρξιακό αγώνα για μια κοσμοθεωρία.
Γι' αυτό δεν θα υπάρξει ποτέ ειρήνη, παρά μόνο «εκεχειρίες». Όπως εξήγησε στον Prazan ο φίλος του Χασάν Μπαλάουι, χαμηλόβαθμος αξιωματούχος της Φατάχ και πρώην επικεφαλής επικοινωνίας του Υπουργείου Εξωτερικών της Παλαιστινιακής Αρχής, ο οποίος έγινε ένας από τους πρεσβευτές της στην UNESCO και στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο : « Για τους ισλαμιστές, το Ισραήλ αντιπροσωπεύει μια νέα σταυροφορία . Οι Σταυροφορίες διήρκεσαν διακόσια χρόνια, και κατά τη διάρκεια αυτών των δύο αιώνων, Ισλαμικοί ηγέτες όπως ο Saladin έκαναν περιστασιακές «εκεχειρίες» με χριστιανούς βασιλιάδες. Μετά από λίγο, οι μουσουλμάνοι ηγέτες επέστρεφαν στη μάχη. «Και ο Prazan σχολιάζει: «Οι Σταυροφορίες είναι η κύρια ιστορική αναφορά της Μουσουλμανικής Αδελφότητας. Δεν έχει σημασία πόσος χρόνος χρειάζεται: τελικά, το μόνο που έχει σημασία είναι να πετύχεις τους στόχους σου. »
Εσκεμμένη τύφλωση
Μεγάλη θέση στο βιβλίο έχει η ανάλυση της κατήχησης, ιδιαίτερα μεταξύ των νεότερων. Η Γάζα, όπου σχεδόν ο μισός πληθυσμός είναι κάτω των 18 ετών, είναι πρόσφορο έδαφος για την προπαγάνδα της Χαμάς, την οποία ο Prazan αποδίδει με δραματική ένταση. Περιγράφει τα τηλεοπτικά προγράμματα που μεταδίδονται από το Al-Aqsa TV με τους ντυμένους χαρακτήρες τους που ζητούν τη δολοφονία των Εβραίων όπως άλλοι απαγγέλλουν ποιηματάκια για παιδιά.
«Είναι σχεδόν αδύνατο να συναντήσεις κάποιον που αμφισβητεί την εξουσία της Χαμάς», λέει σήμερα ο Prazan. Η σχεδόν πλήρης απουσία αντιπολίτευσης στη Γάζα εξηγείται όχι μόνο από τη βάναυση καταστολή που ασκεί το κίνημα, αλλά και από την πλύση εγκεφάλου δεκαετιών.
Στη Γάζα, μια ολόκληρη γενιά μεγάλωσε κάτω από τον ζυγό της Χαμάς, χωρίς να γνωρίζει καμία άλλη πολιτική ή ιδεολογική πραγματικότητα. Οι ανυπότακτοι, όταν υπάρχουν, δεν στρέφονται στα δημοκρατικά ιδεώδη αλλά σε ακόμη πιο ριζοσπαστικά κινήματα, όπως η Αλ Κάιντα, που κάποτε είχε εδραιωθεί στην περιοχή. Αυτό δημιουργεί έναν φαύλο κύκλο όπου η βία τροφοδοτεί τη βία και όπου οι ειρηνικές εναλλακτικές μοιάζουν καταδικασμένες να πεθάνουν εν τη γενέσει τους.
Όμως η επιρροή της Χαμάς δεν περιορίζεται στη Μέση Ανατολή και οι ισλαμιστές μπορούν να βασίζονται σε ένα δίκτυο υποστήριξης που διαδίδει τις ιδέες τους πολύ πέρα από τα σύνορά της. «Η διείσδυση των οργανώσεων της Μουσουλμανικής Αδελφότητας διαδίδει έναν λόγο θυματοποίησης και επενδύει νέες μορφές που παίρνει ο αντιρατσισμός», εξηγεί ο Prazan. Υπάρχει μια εσκεμμένη τύφλωση, ιδιαίτερα στην άκρα αριστερά, η οποία εκκενώνει την πραγματικότητα για ιδεολογικά και εκλογικά κίνητρα. »
Όλα έχουν τις ρίζες τους σε ένα ιστορικό φαινόμενο : από τη δεκαετία του 1980, η παλαιστινιακή υπόθεση έχει γίνει βασικός δείκτης του φοιτητικού ακτιβισμού στην αριστερά. Με την κατάρρευση του κομμουνισμού, ο φιλοπαλαιστινισμός ανέλαβε ως το τελευταίο μεγάλο ιδεολογικό προσδιοριστικό : ένα κίνημα γαλβανισμένο από την έλλειψη κατανόησης της πραγματικότητας και μια συστηματική αντίθεση στο Ισραήλ, το οποίο ανεγέρθηκε ως σύμβολο καταπίεσης.
Όπως συνοψίζει ο Prazan : «Ας προσθέσουμε σε αυτό την άγνοια, την αμορφωσιά, την υστερία και τη βία των κοινωνικών δικτύων, την ανάπτυξη θεωριών συνωμοσίας, η έκρηξη του αντισημιτισμού που από τις 7 Οκτωβρίου εκφράζεται χωρίς κόμπλεξ οδηγούμαστε έτσι στην εξαφάνιση των εβραϊκών κοινοτήτων από τα προάστια των γαλλικών πόλεων.
Το βιβλίο του Michaël Prazan δεν είναι απλώς μια ανατομή της Χαμάς. Αμφισβητεί επίσης τα ελαττώματα των δυτικών δημοκρατιών, γεμάτες φόβο, αυτολογοκρισία και συμβιβασμό. Μια τάση που απεικόνισε τραγικά η δολοφονία του Samuel Paty, με τον ισλαμιστικό εκφοβισμό να καταφέρνει να επιβάλει σιωπή σε σφαίρες που υποτίθεται ότι ενσαρκώνουν την ελευθερία της έκφρασης. Ένας εφησυχασμός που για τον Prazan ισοδυναμεί με ηθική προδοσία. Σαν, σχετικοποιώντας ορισμένες πράξεις, αρνούμενοι να ονομάσουν ξεκάθαρα το κακό και κάνοντας σταδιακά τη βαρβαρότητα αποδεκτό «μέσο αγώνα», οι κοινωνίες μας συναίνεσαν στην αυτοκαταστροφή τους.
Le Point
18/1/25
via Babis Georges Petrakis
==========
Michaël Prazan dévoile l’envers du mouvement terroriste islamiste, soutenu par les « idiots utiles » d’une certaine gauche occidentale.
Σχόλια