Ο Marc Andreessen για την τεχνητή νοημοσύνη, την τεχνολογία, τη λογοκρισία και το φαγητό με τον Τραμπ
Επιτέλους ήρθε πάλι η μέρα που είναι OK να χτίζεις και να δημιουργείς πράγματα, να παίρνεις ανθρώπους στην δουλειά σου βάσει αξιοκρατικών κριτηρίων, να ενθαρρύνεις και να γιορτάζεις την επιτυχία, να είσαι περήφανος για τη χώρα σου και να είσαι πατριώτης. Είχαμε φτάσει σε ένα επίπεδο κρατισμού που δεν διέφερε και πολύ από τον κομμουνισμό.
Marc Andreessen
Bari Weiss: Ποτέ δεν σε έχω δει με περισσότερη ζωντάνια και ένα μόνιμο χαμόγελο στο πρόσωπό σου από ό,τι τις τελευταίες τέσσερις εβδομάδες. Ολη αυτή η αλλαγή είναι χάρη στην νίκη του Τραμπ ;
Είναι επιτέλους πρωί στην Αμερική και είμαι όντως πολύ χαρούμενος. Νομίζω ότι η αναλογία αυτού που συμβαίνει είναι η αλλαγή που βιώσαμε το 1980 με την μετάβαση από τον Carter στον Reagan.
Σε αυτές τις εκλογές, υπήρξε μια δραματική στροφή προς τα δεξιά σε μεγάλα τμήματα του πληθυσμού, ακόμα και στο Σαν Φρανσίσκο, σε όλη την Καλιφόρνια. Αλλαξε και η ψήφος των νέων. Δεν είναι ίδιος με πρίν από 10 χρόνια.
Αλλά ακόμη και πέρα από την κομματική πολιτική του, φαίνεται ότι η τελευταία δεκαετία ήταν μια πολύ σκοτεινή και κατασταλτική περίοδος. Και η Silicon Valley ήταν στην πρωτοπορία αυτού που θα μπορούσαμε να ονομάσουμε μια ήπια αυταρχική κοινωνική επανάσταση που ξεκίνησε πριν από περίπου 10 ή 12 χρόνια. Και αυτός ο ήπιος κατασταλτικός αυταρχισμός είχε πραγματικό αρνητικό αντίκτυπο σε ολόκληρο τον κόσμο, τουλάχιστον τον δικό μου κόσμο —τη βιομηχανία της τεχνολογίας, τη χώρα και νομίζω σε μια ολόκληρη γενιά νέων ανθρώπων. Τώρα αυτό ράγισε και ράγισε για τα καλά.
Αρχίζουν τώρα να ξεπροβαίνουν τα κεφάλια όλων μας έξω από αυτήν την παγωμένη επίστρωση και συνειδητοποιούν ότι είναι OK να χτίζεις πράγματα, να προσλαμβάνεις βάσει αξιοκρατικών κριτηρίων, να γιορτάζεις την επιτυχία, να είσαι περήφανος για τη χώρα σου και να είσαι πατριώτης.
BW : Πότε άρχισες να βλέπεις διαφορετικά την πολιτική κατεύθυνση της χώρας ;
Όταν ο Ντόναλν Τραμπ προτάθηκε το 2015 είχα νιώσει ένα σοκ. Σοκαρίστηκα πολύ περισσότερο όταν κέρδισε τις γενικές εκλογές το 2016. Ενιωθα αποπροσανατολισμένος.
Μεγάλωσα σε μία αγροτική περιοχή του Ουισκόνσιν, η οποία είναι μια πολιτεία πιστή στον Τραμπ, αλλά είχα χάσει την επαφή με την τοπική κουλτούρα εκεί και δεν καταλάβαινα τι συνέβαινε σε αυτό το μέρος του κόσμου. Ήμουν ένας πλήρως αφομοιωμένος Καλιφορνέζος και δεν καταλάβαινα πια τι γινόταν πέρα από αυτόν τον κόσμο.
Πέρασα μία πεντατία, από το 2015-2020 βασικά μπερδεμένος. Προσπαθούσα να καταλάβω τι συμβαίνει γύρω μου και στην ζωή μου. Επρεπε να σκεφτώ πολύ και να διαβάσω πολύ ιστορία. Έπρεπε βασικά να ξαναφτιάξω πλήρως την κοσμοθεωρία μου. Και αυτό κράτησε έξι χρόνια.
Ο James Burnham είναι κάποιος που με βοήθησε πάρα πολύ. Είναι ένας από τους πιο έξυπνους πολιτικούς επιστήμονες, φιλοσόφους του εικοστού αιώνα, ειδικά για την αμερικανική πολιτική. Ήταν ένας παλιός κομμουνιστής επαναστάτης και προσωπικός φίλος του Λέον Τρότσκι στις δεκαετίες του 1920 και του ’30, και στη συνέχεια απομακρύνθηκε από τον κομμουνισμό στη δεκαετία του ’40 και πήγε σκληρά προς τα δεξιά
Έγραψε δύο σημαντικά βιβλία στη δεκαετία του 1940, όταν η καρδιά της μεγάλης τριπλής μάχης μεταξύ κομμουνισμού, φασισμού και φιλελευθερισμού μαινόταν στον κόσμο. Την ονομαζόμενη και Managerian Revolution. Και βασικά αυτό που λέει είναι ότι αυτές οι κοσμοθεωρίες έχουν μεγάλες διαφορές μεταξύ τους, αλλά υπάρχει κάτι κοινό, το οποίο ονόμασε «managerialism», και συνίσταται στην ανάδυση μιας τάξης ειδικών. Οι ειδικοί τεχνοκράτες, που υποτίθεται ότι μπορούν να οδηγήσουν την κοινωνία με υγιείς και ωφέλιμους τρόπους και τελικά να την οδηγήσουν σε πολύ κακές κατευθύνσεις.
Έγραψε αυτό το άλλο βιβλίο που ονομάζεται The Machiavellians, και εξετάζει την πολιτική δομικά σε αντίθεση με τις ιδεολογικές επιρροές και μια από τις ιδέες του είναι αυτό που αποκαλεί «σιδερένιος νόμος της ολιγαρχίας». Τι θέλει να πει με αυτό ; Ότι η δημοκρατία δεν υπάρχει στην πραγματικότητα. Δεν υπάρχει πραγματικό σύστημα δημοκρατίας. Γιατί καταλήγεις πάντα με μια μικρή μειοψηφία που είναι υπεύθυνη για μια μεγάλη πλειοψηφία βασικά σε κάθε κοινωνία της ανθρώπινης ιστορίας. Και ο λόγος είναι γιατί οι μικρές ελίτ μπορούν να οργανωθούν ενώ οι μεγάλες πλειοψηφίες όχι.
Δεν έχει σημασία τι πιστεύετε ότι πρέπει να είναι η δημοκρατία. Οποιαδήποτε μορφή δημοκρατίας θα έχει μια τάξη ελίτ που θα διευθύνει τα πράγματα. Και αυτή η τάξη της ελίτ είτε θα είναι καλή και επωφελής και θα έχει κατά νου τα καλύτερα συμφέροντα του πληθυσμού, είτε δεν θα είναι. Το «λαός στην εξουσία» είναι απλώς ένας μύθος.
BW : Ζούμε δηλαδή σε μια δημοκρατία στην Αμερική ή σε μια ολιγαρχία ;
Σε μία ολιγαρχία. Κάθε κοινωνία στην ιστορία ήταν μια ολιγαρχία.
BW : Υποστήριξες τον Κλίντον το 1996, τον Γκορ το 2000, τον Τζον Κέρι το 2004, τον Ομπάμα το 2008, τη Χίλαρι το 2016 και μετά, σε αυτές τις εκλογές, τον Ντόναλντ Τραμπ. Αντιλήφθηκες κάτι ως διαφθορά της παλιάς ελίτ - της παλιάς ολιγαρχίας - και αποφάσισες να στηρίξεις μια νέα αντι-ελίτ, μια νέα ολιγαρχία ;
Και τα δύο.
BW : Εξήγησε μου τι είναι αυτό που προκάλεσε αυτήν την μεταστροφή. Γιατί μόνο κάποιοι από τον δικό σου χώρο το έχουν κάνει.
Υπάρχει κάτι που ήταν σαν άγραφος νόμος και που όλοι το καταλάβαιναν. Το ονομάζω The deal.
Αυτό το deal, η συμφωνία, ήταν ότι κάποιος σαν εμένα θα μπορούσε να ξεκινήσει μια εταιρεία και θα μπορούσε να εφεύρει μια νέα τεχνολογία. Στην δική μου περίπτωση, όλα αυτά τα web browsers και όλα τα πράγματα που έκανε το Netscape. Οι δημοσιογράφοι τρέχουν από πίσω μας. Όλοι μας αγαπούν. Γινόμαστε δημόσια πρόσωπα. Μπορούμε να βγάλουμε πολλά χρήματα εάν η επιχείρηση μας λειτουργεί σωστά. Πληρώνουμε τους φόρους μας και στην συνέχεια, στο τέλος της καριέρας μας, μας μένει ένα τεράστιο δοχείο με χρήματα. Τα δωρίζουμε σε φιλανθρωπίες και σε καλούς κοινωνικούς σκοπούς. Και αυτό κλείνει τον κύκλο μας, ξεπλένει τις όποιες αμαρτίες μας και από ύποπτους ενδεχόμενα μεγιστάνες μας μετατρέπει σε ενάρετους φιλάνθρωπους.
Αυτό λοιπόν ήταν η κανονικότητα. Και ξαφνικά οι πολιτικοί προσπαθούν να καταστρέψουν αυτό το deal με κάθε τρόπο. Όλα αυτά που περιέγραψα άρχισαν να θεωρούνται ύποπτα και «κακά». Οι εταιρείες τεχνολογίας θεωρούνταν «κακές». Οι άνθρωποι της τεχνολογίας θεωρούνται κακοί. Όποιος είναι πλούσιος είναι κακός.
Αυτό που κυρίως με σόκαρε ήταν όταν συνειδητοποίησα ότι και η φιλανθρωπία επαναπροσδιοριζόταν ως κακό. Ο φίλος μου ο Mark Zuckerberg και η σύζυγός του αφιέρωσαν το 99% της ιδιοκτησίας τους στο Facebook σε φιλανθρωπικούς σκοπούς. (Μη πολιτικούς φιλανθρωπικούς σκοπούς, παρεμπιπτόντως όπως για την θεραπεία όλων των ασθενειών τα επόμενα 100 χρόνια.) Και όλοι άρχισαν να τον σφυροκοπούν με κριτική και επιθέσεις. Το επιχείρημα ήταν ότι οι πλούσιοι κάνουν φιλανθρωπίες μόνο επειδή έτσι έχουν φορολογικές ελαφρύνσεις.
Αυτό που συνειδητοποίησα είναι για αυτούς τους πολιτικούς η φιλανθρωπία θεωρούνταν κακή, επειδή το ηθικά σωστό είναι να τα κάνει όλα αυτά η κυβέρνηση. Η κυβέρνηση πρέπει να παίρνει τα χρήματα και μετά η κυβέρνηση θα πρέπει να διαθέσει τα χρήματα. Και αυτό είναι ένα επίπεδο κρατισμού, που δεν διαφέρει και πολύ από τον κομμουνισμό, που δυστυχώς έχει μολύνει όλη μας την κουλτούρα.
The Free Press
12/12/24
via Babis Georges Petrakis
---------------
Σχόλια