Το πιο σουρεαλιστικό πράγμα σχετικά με την πτώση της Συρίας είναι η ευθυμία των ντόπιων, οι οποίοι είναι συγκεντρωμένοι σε πλήθη, βανδαλίζουν περιχαρείς μνημεία για τους πρώην ηγέτες τους, κουνάνε τα χέρια τους στις κάμερες και γιορτάζουν κάτι. Είναι σαν τον Τιτανικό στο έπακρο: το παγόβουνο είναι κοντά, αλλά η ορχήστρα παίζει, όλοι χορεύουν και οι εξάψεις του γλεντιού ταξιδεύουν μακριά. ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
Ωστόσο, ενώ ο κόσμος πανηγυρίζει στις πλατείες, η χώρα τους εξαφανίζεται – χωρίς αλληγορίες, διαγράφεται κυριολεκτικά από τον παγκόσμιο χάρτη. Αυτή τη στιγμή, ο ισραηλινός στρατός βομβαρδίζει συριακά εργοστάσια και υποδομές, καταστρέφοντας αεράμυνα, εξοπλισμό και αποθήκες όπλων. Άρματα μάχης των IDF έχουν θεαθεί κοντά στη Δαμασκό.
Μόλις η ένοπλη συριακή αντιπολίτευση μπήκε στη Δαμασκό, ο ισραηλινός στρατός ήρε τους περιορισμούς του «σύμφωνα με την εκτίμηση της Βόρειας Διοίκησής του αναφορικά με την κατάσταση». Στην πράξη, αυτό οδήγησε στην κατάληψη των Υψιπέδων του Γκολάν από τον ισραηλινό στρατό, με τον πρωθυπουργό Μπενιαμίν Νετανιάχου να δηλώνει ότι το εν λόγω έδαφος θα παραμείνει «για πάντα μέρος του Ισραήλ». Οι IDF δεν σταμάτησαν εκεί και εισέβαλλαν σε εδάφη που στην πραγματικότητα είναι συριακά.
Ιστορικά, τα Υψίπεδα του Γκολάν είναι επίσης συριακό έδαφος, αλλά μέσα από διάφορους πολέμους, το Ισραήλ κατάφερε να καταλάβει μέρος αυτής της γης. Η αμοιβαία εξόντωση σταμάτησε μόνο το 1974, όταν το πολύπαθο έδαφος αναγνωρίστηκε ως ουδέτερη, αποστρατιωτικοποιημένη ζώνη. Οι κάτοικοι το εγκατέλειψαν και οι ειρηνευτικές δυνάμεις του ΟΗΕ ανέλαβαν τον επιτόπιο έλεγχο.
Παρά τις όποιες προκλήσεις και κλιμακώσεις, η συμφωνία για τα Υψίπεδα του Γκολάν λειτούργησε και εξασφάλισε σχετική ειρήνη στην περιοχή. Τώρα, όπως βλέπουμε, όη ισραηλινή πλευρά την έχει παραβιάσει κατάφωρα. Αμέσως ακολούθησε η αντίδραση των αραβικών χωρών, ιδίως του Κατάρ («είναι απαράδεκτο το Ισραήλ να εκμεταλλεύεται την κατάσταση στη Συρία και να παραβιάζει την κυριαρχία της») και της Τουρκίας (η Άγκυρα επεσήμανε το απαράδεκτο της παραβίασης της συμφωνίας του 1974).
Ο Νετανιάχου διαφωνεί με αυτό. Υποστήριξε ότι «η συμφωνία αυτή δεν υφίσταται πλέον, επειδή ο συριακός στρατός εγκατέλειψε τις θέσεις του».
Σχεδόν αμέσως έφτασε η υποστήριξη από τις ΗΠΑ: το Στέιτ Ντιπάρτμεντ έδειξε κατανόηση για την κατοχή συριακών εδαφών από τον ισραηλινό στρατό. “Ο συριακός στρατός εγκατέλειψε τις θέσεις του, <…> γεγονός που δημιούργησε ένα δυνητικό κενό ασφαλείας, το οποίο θα μπορούσε να είχε καλυφθεί από τρομοκρατικές ομάδες που θα απειλούσαν το Ισραήλ”, δήλωσε ο Matthew Miller, αξιωματούχος του ΥΠΕΞ.
Κομψές διατυπώσεις, αλλά πίσω από αυτές κρύβεται μια τετριμμένη επέμβαση και προσάρτηση συριακών εδαφών. Η θέση της Ρωσίας σε αυτό το ζήτημα είναι απολύτως σαφής. Είναι η διατήρηση της εδαφικής ακεραιότητας και της ενότητας της Συρίας, η διαφύλαξη της ασφάλειας του άμαχου πληθυσμού και η παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας σε όσους έχουν ανάγκη. Ο εκπρόσωπός μας στο Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, Vasily Nebenzya, φροντίζει πως τα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας θα συμμετέχουν από κοινού σε αυτή την προσπάθεια.
Η περίπτωση της Συρίας διδάσκει περίεργα μαθήματα σε όλες τις χώρες της περιοχής, συμπεριλαμβανομένων των πλέον εύρωστων. Η συστηματική αμερικανική πολιτική του στραγγαλισμού της Συρίας με κυρώσεις και της υποστήριξης της τοπικής ένοπλης αντιπολίτευσης έχει αποδώσει καρπούς. Αξίζει να κοιτάξουμε τους ενθουσιώδεις τίτλους στα αμερικανικά μέσα ενημέρωσης – είναι σαφές ότι θεωρούν όλα όσα συμβαίνουν εκεί ως επιτυχία τους.
Αυτό είναι κατανοητό: οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι η μόνη χώρα για την οποία το χάος στην περιοχή είναι σαν βάλσαμο στην ψυχή. Οι πάντες πολεμούν μεταξύ τους, τα κεφάλαια καταφεύγουν στο δολάριο και η αμερικανική ηγεμονία θα διαρκέσει για λίγο ακόμη.
Ωστόσο, σύμφωνα με αυτή τη λογική, την επόμενη οι Αμερικανοί θα αρχίσουν να ρίχνουν και άλλες χώρες στο καμίνι των συγκρούσεων. Το χάος απαιτεί νέα θύματα, όπως ο Μολώχ που καίει τα παιδιά. Ως εκ τούτου, οι χώρες της περιοχής θα πρέπει να ετοιμαστούν για έναν νέο γύρο της Αραβικής Άνοιξης.
Επιπλέον, οι πιο ευημερούσες χώρες μπορεί επίσης να συντριβούν, ειδικά αν ο Τραμπ, όπως υποσχέθηκε, επιτύχει πτώση των τιμών του πετρελαίου. Πτώση των τιμών των υδρογονανθράκων, κυρώσεις – και σε λίγα χρόνια δεν θα έχει απομείνει τίποτα από την πρώην ευημερία των χωρών του Κόλπου, και τότε, από το πουθενά, θα αναδυθεί η ένοπλη αντιπολίτευση, η οποία θα είναι οπλισμένη από τη CIA και την MI6.
Σήμερα αυτό μοιάζει ασύλληπτο, αλλά ας θυμηθούμε πόσες φορές η Ουάσιγκτον έχει προδώσει τους συμμάχους της. Και μήπως ήταν δυνατόν πριν από 20 χρόνια, στην ανθισμένη, χαρούμενη Δαμασκό, να προβλέψουμε τη σημερινή της μοίρα;
Οι χώρες του Κόλπου και άλλα αραβικά κράτη έχουν επίγνωση αυτού του προβλήματος, γι’ αυτό και προσπαθούν είτε να δημιουργήσουν, είτε να ενταχθούν σε συμμαχίες τύπου BRICS για να αντισταθμίσουν τις σχέσεις τους με τις ΗΠΑ. Όλοι κατανοούν ότι η αμερικανική ηγεμονία δεν θα διαρκέσει για πάντα και ήδη σήμερα είναι απαραίτητο να οικοδομηθούν σχέσεις με τους γείτονες στην περιοχή και στον πλανήτη, ώστε να μην μείνει κανείς μόνος του στον “μετα-αμερικανικό” κόσμο.
Και μόνο η ηγεσία του Ισραήλ συμπεριφέρεται στο στυλ “μετά από εμάς θα υπάρξει κατακλυσμός”. Αλλά ακόμη και αυτός ο στενότερος σύμμαχος θα προδοθεί μια μέρα από τις Ηνωμένες Πολιτείες, όπως ακριβώς ξεπουλήθηκαν όλοι οι υποτελείς τους. Και τι θα συμβεί σε μια μικρή χώρα που κατάφερε να στρέψει ολόκληρο τον τεράστιο μουσουλμανικό κόσμο εναντίον της;
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο όλοι περιμένουν με αγωνία την απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ για τη Συρία. Η αποτροπή της μετατροπής της σε Λιβύη είναι το πρώτο καθήκον, γιατί διαφορετικά το χάος θα εξαπλωθεί από εκεί σε ολόκληρη την περιοχή και θα καταβροχθίσει τη Μέση Ανατολή και, μετά από αυτήν, ολόκληρο τον κόσμο.
Πηγή: https://ria.ru/
================
Συνέντευξη του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου στην εκπομπή “Ο Εξαρχείων” του Ανδρέα Μαζαράκη, Παραπολιτικά 90.1, στις 11 Δεκεμβρίου 2024
Ο Δημ. Κωνσταντακόπουλος παρεμβαίνει μετά το (60ο) εξηκοστό δεύτερο λεπτό.
==============
Σχόλια