Le Point : Σε τι χρησιμεύουν τελικά στους πολιτικούς οι στάρ της showbiz;

Άρνολντ Σβαρτσενέγκερ, Τζορτζ Κλούνεϊ, Λεονάρντο Ντι Κάπριο, Χάρισον Φορντ, Μπιγιονσέ, Τέιλορ Σουίφτ, Μπρους Σπρίνγκστιν, Τζένιφερ Λόπεζ, Γουίλ Φέρελ… Για αρκετές εβδομάδες, στις Ηνωμένες Πολιτείες, τα πιο διάσημα πρόσωπα της showbiz έπαιρναν τη σειρά τους στα social media και δίκτυα, με λιγότερη ή μεγαλύτερη ευτυχία, για να μιλήσουν για τη κόλαση που περίμενε την Αμερική σε περίπτωση νίκης του Ντόναλντ Τραμπ.
Καμάλα Χάρις ή χάος. Και, όπως και το 2016, αλλά με ακόμη πιο αμείλικτο τρόπο οι ψηφοφόροι αδιαφόρησαν για το μήνυμα τους.
Σημάδι, ένα ακόμη, της σχεδόν ολικής απόρριψης της στρατηγικής «all show» που προτιμούσε το στρατόπεδο των Δημοκρατικών – μια επιλογή που αποδείχτηκε ήδη καταστροφική πριν από οκτώ χρόνια, με την Χίλαρι Κλίντον απέναντι στον Τραμπ.
Είναι εύκολο να φανταστεί κανείς ότι οι πολλοί λόγοι για αυτή τη δεύτερη νίκη του Ντόναλντ Τραμπ ξεπερνούν το απλό γεγονός ότι οι ψηφοφόροι έχουν βαρεθεί τα κηρύγματα των διασημοτήτων, να βιντεοσκοπούν τον εαυτό τους όλο χαμόγελο ή με μια σοβαρή έκφραση από τις βίλες τους στους λόφους του Χόλιγουντ. Πώς μπορούμε όμως να μην επισημάνουμε το μερίδιο ευθύνης τους σε αυτό το φιάσκο, να πιστεύουν ότι η γνώμη τους μπορεί πραγματικά να επηρεάσει τους εργαζόμενους τους Μίσιγκαν ή τους αγρότες του Κάνσας ;
Το πλαίσιο δεν ήταν καθόλου ευνοϊκό για την Αντιπρόεδρο των Δημοκρατικών η οποία θα έπρεπε να μυριστεί πόσο κακή ιδέα ήταν να τα κάνει όλα show εις βάρος της ουσίας. Το χειρότερο από όλα ήταν οι «δραματικές εκκλήσεις» ηθοποιών που αγαπήσαμε, όπως ο Χάρισον Φορντ, να μας λένε ότι ο Τραμπ θα στερούσε από τους Αμερικανούς το δικαίωμα να διαφωνούν μαζί του.
Le Point
6/11/24

via  Babis Georges Petrakis

==================

Blogger: 

... στα καθ' υμάς: Το πρόβλημά μας είναι ακόμα σοβαρό, αφού ...η μετατροπή της χώρας σε μπανανία, εξίσωσε πολιτικούς με celebrities. Έχουμε καταντήσει χώρα  (μάλλον χώρος)  χωρίς Πολιτικούς, αφού η διαρκής υπόκλισή τους στα συμφέροντα (ντόπια και ξένα)  τους κατέστησε ευλύγιστες μαζορέτες άξιες για τα καρναβάλια. Ο "χοντρός" άξεστος λαός δεν αξίζει της προσοχής κανενός, αφού με τα προβλήματά του βγάζει από την μακαριότητά τους   πολιτικούς. ("Που ακούστηκε να μην μπορεί να πληρώσει το ρεύμα! Ας το κόψει! Τέτοια άχρηστα υποκείμενα πρέπει να πάψουν να υπάρχουν....")

Υ. Γ.  κάποιοι  το τερμάτισαν με την χειραγώγηση μέσω των ΜΜΕ, με την αξιοποίηση των celebrities που χρησιμοποιούνται ως εργαλεία -  ομιλούσες κεφαλές. 

Ξέχασαν όμως τον κανόνα που λέει, ότι: όσο χρησιμοποιείς ένα εργαλείο για αξαπάτηση, άλλο τόσο αυτό απαξιώνεται και έρχεται η στιγμή που απαξιώνεται εντελώς. Η πραγματικότητα δεν κατασκευάζεται και εν τέλει εκδικείται. Ρωτήστε τον Αλέξη (Παπαχελά) που μετέδιδε τα αποτελέσματα των Εκλογών....

Αυτό βέβαια δεν εμποδίζει τον Κούλη να συνεχίζει αμέριμνος... (Θα σταματήσει μόνο αν του το σφυρίξει ο έτερος Αλέξης. Πράγμα απίθανο, αφού ως νιόπαντρος έχει αλλού το μυαλό του...)

=================

ΚΒ Κωνσταντίνος

Δήλωση Μπερνι Σάντερς για τα Αποτελέσματα των Προεδρικών Εκλογών του 2024:
 
"Δεν θα έπρεπε να προκαλεί μεγάλη έκπληξη το γεγονός ότι ένα Δημοκρατικό Κόμμα που έχει εγκαταλείψει την εργατική τάξη, διαπιστώνει τώρα ότι η εργατική τάξη τους έχει εγκαταλείψει. Αρχικά ήταν η λευκή εργατική τάξη, και τώρα είναι και οι Λατίνοι και οι Μαύροι εργαζόμενοι. Ενώ η ηγεσία των Δημοκρατικών υπερασπίζεται το υπάρχον σύστημα, ο αμερικανικός λαός είναι θυμωμένος και θέλει αλλαγή. Και έχουν δίκιο. Σήμερα, ενώ οι πολύ πλούσιοι τα πηγαίνουν εξαιρετικά καλά, το 60% των Αμερικανών ζει από μισθό σε μισθό και η ανισότητα εισοδήματος και πλούτου είναι μεγαλύτερη από ποτέ. Απίστευτο, αλλά οι πραγματικοί εβδομαδιαίοι μισθοί, προσαρμοσμένοι στον πληθωρισμό, για τον μέσο Αμερικανό εργαζόμενο είναι στην πραγματικότητα χαμηλότεροι τώρα από ό,τι ήταν πριν από 50 χρόνια.
Σήμερα, παρά την έκρηξη της τεχνολογίας και της παραγωγικότητας των εργαζομένων, πολλοί νέοι θα έχουν χαμηλότερο βιοτικό επίπεδο από τους γονείς τους. Και πολλοί ανησυχούν ότι η Τεχνητή Νοημοσύνη και η ρομποτική θα επιδεινώσουν την ήδη κακή κατάσταση.
Σήμερα, παρότι ξοδεύουμε πολύ περισσότερα κατά κεφαλή από άλλες χώρες, παραμένουμε το μόνο πλούσιο έθνος που δεν εξασφαλίζει την υγειονομική περίθαλψη ως ανθρώπινο δικαίωμα για όλους, ενώ πληρώνουμε, με διαφορά, τις υψηλότερες τιμές στον κόσμο για συνταγογραφούμενα φάρμακα. Εμείς, μόνοι ανάμεσα στα πλούσια έθνη, δεν μπορούμε καν να εγγυηθούμε την πληρωμένη οικογενειακή και ιατρική άδεια.
Σήμερα, παρά την έντονη αντίθεση της πλειοψηφίας των Αμερικανών, συνεχίζουμε να ξοδεύουμε δισεκατομμύρια για να χρηματοδοτούμε τον ολοκληρωτικό πόλεμο της ακραίας κυβέρνησης Νετανιάχου κατά του παλαιστινιακού λαού, που έχει οδηγήσει στην τρομακτική ανθρωπιστική καταστροφή της μαζικής υποσιτισμού και της πείνας χιλιάδων παιδιών."
Από Δημ.Αναστ.
===============
 

 
🇺🇸😎 Οι αστέρες του Χόλιγουντ αναγκάζονται να υποστηρίξουν την Καμάλα Χάρις-Μασκ.
⚫️ Ο επιχειρηματίας το δήλωσε σε συνέντευξή του στον τηλεοπτικό παρουσιαστή Joe Rogan.
⚫️Σύμφωνα με τον ίδιο, οι αμερικανικές διασημότητες απειλούνται με στέρηση εργασίας.
👔"Οι διασημότητες δέχονται μια κλήση από κάποιον με επιρροή στο Χόλιγουντ, αυτό το άτομο τους λέει: — στην τοποθεσία USA.
"Ξέρετε, θα ήταν πολύ ωραίο αν υποστηρίζατε την Καμάλα Χάρις, αν και αυτο είναι η δική σας υπόθεση"
Αλλά αν δεν το κάνετε, τότε παρόλο που δεν θα σας το πουν, δεν θα λάβετε ποτέ ξανά κλήση και δεν θα υπάρχουν ταινίες και συναυλίες.
Δεν χρειάζονται απειλές. Όλοι καταλαβαίνουν τα πάντα τέλεια"
δήλωσε ο Έλον Μασκ.
 ====================

Βαγγελης Θεοδωρουλακης


Το φαινόμενο του Τραμπισμού
Ο Τραμπισμός είναι κίνημα, κίνημα που ξεπερνά κατά πολύ τον ίδιο τον Τραμπ. Κίνημα που έχει τις βάσεις του στην γαλλική επανάσταση και στα εθνοαπελευθερωτικά κινήματα του 18ου και 19ου αιώνα. Κίνημα που ξεπερνά τις πολιτικές επιταγές της Αριστεράς και της Δεξιάς, τουλάχιστον όπως αυτές οι δύο πολιτικές φιλοσοφίες εφαρμόστηκαν στους δύο τελευταίους αιώνες, οι οποίες δεν κατάφεραν ποτέ να υπερβούν το δίπολο των από πάνω και των από κάτω. Της εξουσίας από την μία του μεγάλου κεφαλαίου κι από την άλλη των γραφειοκρατών, των πολιτμπιρό των ΚΚ κι από την άλλη των δύσμοιρων, εθελόδουλων κι ανίσχυρων λαών. Και τα δύο συστήματα απέτυχαν απολύτως. Οι πρώτοι απέτυχαν παταγωδώς λόγω της έλλειψης ελευθερίας και οι δεύτεροι λόγω της έλλειψης δικαιοσύνης. Το μπλοκ του σοσιαλισμού έπεσε πρώτο καθώς δεν κατάφερε να ανταπεξέλθει στον εντεινόμενο ανταγωνισμό με το δεύτερο. Το δεύτερο πέφτει στις μέρες μας λόγω της νομοτελειακής του ανάγκης να αυξάνεται διαρκώς απλά για να υπάρχει. Αυτή η δομική του ανάγκη εκφράστηκε με την καταστροφική (για τους εμπνευστές της) ιδέα της παγκόσμιας διακυβέρνησης και της τεχνο-φεουδαρχίας. Και τα δύο συστήματα έτυχαν θύματα του οικονομισμού τους, Απέτυχαν να καταλάβουν την πολυσύνθετη οντότητα των ατόμων και των κοινωνιών τους. Με απλά λόγια ποτέ οι εξουσιαστές (είτε μεγαλοκαπιταλιστές ήταν αυτοί είτε γραφειοκράτες) δεν πολυνοιάστηκαν για έννοιες όπως αυτή του πολιτισμού, της ατομικότητας, της ταυτότητας-συλλογικής ή ατομικής κτλ κτλ. Όλα τα σφάζω, όλα τα μαχαιρώνω ήταν και είναι όλοι τους. Γι' αυτό τον λόγο πάντα μα πάντα όταν τα έβρισκαν σκούρα και τα δύο συστήματα κατέφευγαν στην δοκιμασμένη λύση της μπότας. Της καταστολής. Της βίας. Αυτά ως εισαγωγή. Για να συνεννοηθούμε κάποτε....
Ο Τραμπισμός ως κίνημα τι έκανε; έδωσε φωνή στους περιθωριοποιημένους ανθρώπους της Αμερικής που είδαν να χάνεται το όνειρό τους πριν ακόμα το κυνηγήσουν. Αυτούς που είδαν στις μέρες τους να μετατρέπονται οι πόλεις τους σε ανθρώπινες χωματερές. Αυτούς που τους αποκαλούσαν οι ελίτ σκουπίδια γιατί δεν αποδέχονταν τα 69 φύλα. Αυτούς που δεν ρωτήθηκαν ποτέ αν θέλουν την χώρα ή τις πόλεις τους να γίνουν ξέφραγο αμπέλι από τους έποικους/νεοσκλάβους που έφερναν καραβιές οι ΜΚΟ των αφεντικών τους. Αυτούς που δεν καταλάβαιναν τι δουλειά είχαν να τρέχουν στην άλλη άκρη του κόσμου (στο Βιετνάμ, στο Ιράκ, στην Νικαράγουα, στην Συρία, στο Αφγανιστάν κτλ κτλ) να πολεμούν για τα συμφέροντα των αφεντικών τους. Αυτούς που δεν καταλάβαιναν γιατί οι κλανιές των αγελάδων αλλάζουν το κλίμα αλλά ήταν και τόσο αμόρφωτοι που δεν μπορούσαν να ακολουθήσουν την επιστήμη όταν τους έλεγε ότι ο "ιός" μεταδίδεται μετά τις 6μμ, μόνο όταν είμαστε όρθιοι ή ακόμα κι όταν είμαστε μόνοι μας σε μια παραλία. Ούτε κατάλαβαν ποτέ γιατί αναγκαστικά θα'πρεπε να εμβολιαστούν με ένα πειραματικό ιατρικό σκεύασμα που δεν σταματούσε ούτε την νόσηση αλλά ούτε την μετάδοση. Ούτε φυσικά κατάλαβαν ποτέ γιατί σώνει και καλά θα έπρεπε να πάρουν όλοι ηλεκτρικά αυτοκίνητα!!! Όλοι αυτοί οι άνθρωποι κάποια στιγμή αποφάσισαν να ουρλιάξουν: Enough is enough!!!! Fuck off, i won't do what you tell me!!! και βρήκαν στο πρόσωπο του Τραμπ τον κατάλληλο άνθρωπο για να δείξουν τον αποτροπιασμό τους στο σύστημα.
Αν ο Τραμπ καταλάβει ποιους ανθρώπους εκπροσωπεί-που δεν έχω καμία αμφιβολία ότι δεν το έχει καταλάβει-τότε θα γράψει το όνομα του με χρυσά γράμματα δίπλα στους Τζον Άνταμς, Βενιαμίν Φραγκλίνο, Αλεξάντερ Χάμιλτον, Τζον Τζέι, Τόμας Τζέφερσον, Τζέιμς Μάντισον, και Τζορτζ Ουάσινγκτον τους λεγόμενους πατέρες των Ηνωμένων Πολιτειών. Αν αποτύχει ή τον τελειώσουν πριν καν αναλάβει στις 6 του Γενάρη, τότε ο δρόμος για τα όπλα και το χάος θα ανοίξει διάπλατα....Υποκλίνομαι στους deplorables της Αμερικής και τους ευγνωμονώ, που άνοιξαν ξανά μια ρωγμή για την ελπίδα της Ανθρωπότητας....
Από τον JFK είχε να ζήσει κάτι παρόμοιο η Αμερική....
============

Μετακινούν πλήθη σε όλο τον κόσμο. Αλλά η υποστήριξη της Beyoncé ή ακόμα και της Taylor Swift δεν βοήθησε θα επέτρεψε την Κάμαλα Χάρις να νικήσει τον Ντόναλντ Τραμπ που εξελέγη για άλλη μια φορά Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών. Μια παράδοση τν Δημοκρατικών, αυτή η χιονοστιβάδα των αστεριών, δείχνει τα όριά της.

Ο Ντόναλντ Τραμπ έπρεπε να προχωρήσει χωρίς την αίγλη του Χόλιγουντ. Εμφανιζόμενος όμως με αθλητές και άλλους αρρενωπούς influencers, χτύπησε ένα ορισμένο εκλογικό σώμα. Ούτε ο George Clooney, η Jennifer Lopez ή η Lady Gaga, όλοι στο πλευρό της Κάμαλα Χάρις Kamala Harris, δεν έκαναν τη διαφορά. «Όχι για αυτές τις εκλογές, είναι ξεκάθαρο! », σημειώνει ο Laurence Maslon, καθηγητής τέχνης στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης. «Οι άνθρωποι πιθανώς συνειδητοποιούν ότι η Beyoncé και ο George Clooney δεν χρειάζεται να ανησυχούν για την τιμή του φυσικού αερίου ή των αυγών», είπε στο AFP.

Στις Ηνωμένες Πολιτείες, περισσότερο από ό,τι στις περισσότερες άλλες χώρες, ο συνδυασμός σταρ και πολιτικών προσώπων έχει καθιερωθεί από την εποχή του Frank Sinatra που συγκέντρωσε την ομάδα του Rat Pack για να υποστηρίξει τον John F. Kennedy το 1960. Φέτος, οι έρανοι στο Χόλιγουντ συγκέντρωσαν δεκάδες εκατομμύρια δολάρια για να χρηματοδοτήσουν την καμπάνια της Κάμαλα Χάρις που έσπασε ρεκόρ.

Αλλά αυτή η στρατηγική «δεν μπορεί ποτέ να είναι το μαγικό φίλτρο που περιμένουν όλοι», σημειώνει στο AFP Margaretha Bentley, καθηγήτρια στο κρατικό πανεπιστήμιο της Αριζόνα, η οποία διδάσκει κυρίως ένα μάθημα δημοσίων υποθέσεων αφιερωμένο στην Taylor Swift.

Για την ερευνήτρια, η αποτυχία των Δημοκρατικών θα πρέπει να τους οδηγήσει σε «μια βαθιά αυτοανάλυση» για να αναρωτηθούν «τι θα μπορούσε να εξασφαλίσει την επιτυχία», συμπεριλαμβανομένης της υποστήριξης των διασημοτήτων.

Ο Τραμπ προτιμά τους αθλητές

Συγγραφέας ενός βιβλίου για την πολιτική ανάμειξη των σταρ, ο Mark Harvey πιστεύει επίσης ότι κανείς «δεν πρέπει να εκπλαγεί πολύ». «Η ιδέα ότι οι διασημότητες μπορούν να επηρεάσουν τους ανθρώπους στην ψήφο τους για υποψηφίους δεν υποστηρίζεται πραγματικά από επιστημονικά δεδομένα», υπενθυμίζει στο AFP. Σύμφωνα με τον ίδιο, ο αντίκτυπός τους περιορίζεται σε τομείς στους οποίους αυτά τα αστέρια έχουν πραγματική εμπειρία ή εξειδίκευση.

Τι θα γινόταν αν η πολιτική ήταν περισσότερο ρινγκ παρά σκηνή συναυλιών;

Ο Ντόναλντ Τραμπ περιβάλλεται από μεγάλα ονόματα από τον κόσμο του αθλητισμού, όπως το βράδυ της νίκης του, από τον επικεφαλής του UFC, (που ασχολείται με τις ΄πολεμικές τέχνες) Ντάνα Γουάιτ,  έναν «σκληρό» άνθρωπο και έναν «αριθμό της κόλασης» σύμφωνα με τον ίδιο. Όσο για τον παίκτη του γκολφ Bryson DeChambeau, ο Τραμπ τον περιγράφει ως «φανταστικό» και μάλιστα ότι χτυπά την μπάλα «λίγο πιο μακριά» από αυτόν, καθώς ο Ντόναλντ Τραμπ είναι λάτρης αυτού του αθλήματος με το δικό του κλαμπ στη Φλόριντα.

Και μέσα στο χειροκρότημα του κοινού, πολλοί έπαινοι αφιερώθηκαν στον πλουσιότερο υποστηρικτή της, τον δισεκατομμυριούχο Έλον Μασκ. Ο Ντόναλντ Τραμπ έλαβε επίσης την υποστήριξη του Τζο Ρόγκαν, οικοδεσπότη με επιρροή ενός από τα πιο δημοφιλή podcast στον κόσμο, ιδιαίτερα μεταξύ των νεαρών ανδρών.

Πικρή ήττα του Χόλιγουντ

Σε μια εκλογή «που κυριαρχούνταν σε μεγάλο βαθμό από πολιτιστικά ζητήματα, ένα από τα πιο ισχυρά ήταν αυτή του ανδρισμού», επισημαίνει ο Mark Harvey. «Αυτή η ιδέα του να είσαι ο «σκληρός τύπος», ο «φαύλος» Τραμπ, είναι το είδος με το οποίο παίζει ο Τζο Ρόγκαν όλη την ώρα», προσθέτει.

Αλλά «η αξία και ο αντίκτυπος των προτιμήσεων διασημοτήτων για τους υποψηφίους» είναι πράγματι αντικείμενο «προβληματισμού», λέει η Ashley Spillane, επικεφαλής μιας εταιρείας συμβούλων που ειδικεύεται στην επιρροή των σταρ στην κοινωνία.

Σύμφωνα με αυτήν, υπάρχουν «ισχυρές ενδείξεις ότι οι διασημότητες έχουν πραγματικό αντίκτυπο στην προώθηση της συμμετοχής ανέντακτων κομματικά πολιτών γενικότερα», όπως η έκκληση της Τέιλορ Σουίφτ να ψηφίσουν που οδήγησε 400.000 άτομα να προσέλθουν σε έναν ιστότοπο εγγραφής ψηφοφόρων.

Παρά την ήττα της Κάμαλα Χάρις , το Χόλιγουντ δεν σιωπά, όπως η βραβευμένη με Όσκαρ ηθοποιός Jamie Lee Curtis ή ο ηθοποιός John Cusack που ήδη έχουν χαρακτηρίσει τον Ντόναλντ Τραμπ ως «φασίστα, αυταρχικό».

Ο μυθιστοριογράφος Στίβεν Κινγκ, από την πλευρά του, χρησιμοποίησε μια μεταφορά για να καταγγείλει την επανεκλογή του Ντόναλντ Τραμπ: «Συχνά υπάρχει μια ταμπέλα στα καταστήματα που πωλούν όμορφα και εύθραυστα αντικείμενα: «αν το σπάσεις, πληρώνεις γι’ αυτό». Το ίδιο μπορούμε να πούμε και για τη δημοκρατία. »

Με πληροφορίες από lefigaro.fr 

 
 =====================

Καλό να σε στηρίζουν οι διάσημοι. Ακόμα καλύτερο να σε υποστηρίζει ο λαός


Οι Μικ Τζάγκερ, Μαντόνα, Χάρισον Φορντ, Λεμπρόν Τζέιμς, Τζένιφερ Άνιστον, Λέιντι Γκάγκα, Ριάνα, Λεονάρντο ντι Κάπριο, Ρίτσαρντ Γκιρ, Στίβι Γουόντερ, Σκάρλετ Γιόχανσον, Μπρους Σπρίνγκστιν, Τζένιφερ Λόπεζ, Μπιγιονσέ, Σερ, Τζον Μπον Τζόβι, Αρνολντ Σβαρτσενέγκερ, Αλάνις Μόρισετ, Κριστίνα Αγκιλέρα, Τζούλια Ρόμπερτς, Κέιτι Πέρι και άλλες/οι, ων ουκ έστι αριθμός, «πήγαν κουβά».

Οι εκπρόσωποι του βαθύτατου χολιγουντιανού, μουσικού και εν γένει καλλιτεχνικού κράτους στήριξαν με πάθος και ανοιχτά την Κάμαλα Χάρις, η οποία κατόρθωσε να ολοκληρώσει προεκλογική καμπάνια χωρίς να πει ούτε μισή συγκεκριμένη κουβέντα, χωρίς να απαντήσει σε κρίσιμα ερωτήματα, χωρίς να τοποθετηθεί πολιτικά και να αρθρώσει συγκροτημένα επιχειρήματα. Ο Τραμπ, λαϊκιστής – ξελαϊκιστής, απάντησε χωρίς δισταγμό σε ερωτήματα – με τα περισσότερα από αυτά να ηχούν άβολα. ∆εν υπάρχει μέχρι σήμερα υποψήφιος πρόεδρος των ΗΠΑ που να δέχτηκε να απαντήσει ζωντανά σε… τρίωρη (!) συνέντευξη, όπως έκανε ο Τραμπ στη διαδικτυακή εκπομπή του Joe Rogan (την οποία μπορείτε να παρακολουθήσετε ολόκληρη εδώ: https://youtu.be/ hBMoPUAeLnY).

Όλα τα παραπάνω δεν πρέπει να μας κάνουν να λησμονούμε το σημαντικότερο: Ο Τραμπ δεν περιφρόνησε τους Αμερικανούς. ∆εν αποκάλεσε «σκουπίδια» τους ψηφοφόρους της Κάμαλα, όπως ο πρόεδρος Μπάιντεν αποκάλεσε τους οπαδούς του Τραμπ. ∆εν είπε «αξιοθρήνητους» τους ∆ημοκρατικούς, όπως χαρακτήρισε η Χίλαρι όλους τους Ρεπουμπλικάνους.

Ο Τραμπ απευθύνθηκε στους πολλούς, στους ανθρώπους του λαού, εκείνους που περιφρονούν οι ελιτιστές, όπως ο Κυριάκος Μητσοτάκης, που κάθε τόσο «στολίζει» μεγάλα κομμάτια της λαϊκής πλειοψηφίας με χαρακτηρισμούς, όπως «ψεκασμένοι» και «τζαμπατζήδες». Οι αστέρες, διάττοντες και μη, είναι μεν γνωστοί, αλλά έχουν μόνο μία ψήφο – και αρκετοί απ’ αυτούς δεν θέλουν να ξεβολευτούν ούτε καν για λίγη ώρα, μέχρι να πάνε στο εκλογικό τμήμα για να ψηφίσουν.

Ηθικό δίδαγμα: Αν πολιτεύεστε, να έχετε άποψη δική σας, όχι δανεική. Στηριχτείτε στους πολλούς και καλοδεχτείτε τη βοήθεια των λίγων – πάντα με τους δικούς σας όρους. Μη διστάζετε να απαντάτε σε «καυτές» και «αντιπαθητικές» ερωτήσεις. Και το σημαντικότερο όλων: Mη βρίζετε τον λαό, θα σας αντιγυρίσει τη… χάρη.

 ===================

Εκνευρίζομαι όταν διαβάζω ή ακούω ανθρώπους να λένε για τον Τραμπ: «Εμείς δεν είμαστε τέτοιοι». Γιατί ποιοι είναι αυτοί οι «εμείς»; Δεν εννοώ όταν λένε τον Τραμπ ρατσιστή και επιμένουν ότι «εμείς» δεν είμαστε ρατσιστές. Ή όταν τον λένε μισογύνη και ισχυρίζονται ότι «εμείς» είμαστε καλύτεροί του. Αυτό που εννοώ είναι ότι ο Τραμπ αποτελεί την πεμπτουσία της Αμερικής.
Ο Τραμπ δεν είναι ένας εξωγήινος που προσγειώθηκε από κάποιον άλλο πλανήτη. Δεν είναι κάποιος που εμφυτεύτηκε στην εξουσία από μια ρωσική ειδική επιχειρήση, εννοείται. Είναι κάποιος που τον επέλεξε ο αμερικανικός λαός και αντανακλά κάτι βαθύ και μόνιμο από την αμερικανική κουλτούρα. Σκεφτείτε όλους τους κόσμους τους οποίους έχει κατοικήσει και οι οποίοι τον ανύψωσαν. Επαγγελματική πάλη. Reality TV. Τα καζίνο και ο τζόγος, που δεν υπάρχουν πλέον μόνο στο Λας Βέγκας ή στο Ατλάντικ Σίτυ, αλλά παντού, ενσωματωμένα στην καθημερινή ζωή. Η κουλτούρα της διασημότητας. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Όλα αυτά εμένα μου θυμίζουν Αμερική. Και ναι, το ίδιο ισχύει και για τις απάτες, τα ξεδιάντροπα ψέματα, τα καρναβαλίστικα τσαλίμια. Αλλά υπάρχει κοινό για όλα αυτά, και όχι μικρό, για τον Τραμπ και τις καταβολές του και το ποιος είναι. [...]
Στην Αμερική κανένα κατεστημένο κόμμα με τόσο χαμηλά ποσοστά αποδοχής του προέδρου όσο αυτά του Μπάιντεν δεν διατήρησε ποτέ την εξουσία. Οι ψηφοφόροι στις δημοκρατίες δεν παίρνουν πάντα αυτό που θέλουν, έχουν όμως τη δυνατότητα να τιμωρήσουν τους κυβερνώντες. Οι Δημοκρατικοί το παράκαναν. Ο Μπάιντεν εξασφάλισε την νίκη έχοντας κάνει προεκλογική εκστρατεία ως μετριοπαθής, ως σταθεροποιητής. Άρχισε όμως να κυβερνά σαν να είχε νικήσει σαρωτικά, και συχνά από θέσεις σκληρά αριστερές, σε σειρά από θέματα: σύνορα, κλίμα και ενέργεια, φύλο, φυλή, εγκληματικότητα και αστυνόμευση, και ούτω καθεξής.
Αλλά όπως έγραψα, ο Τραμπ είναι ένα φαινόμενο. Εκτός από τη δυναστεία Κλίντον και τη δυναστεία Μπους, έχει πλέον κατατροπώσει και τη δυναστεία Τσέινυ. Και προεταιρίστηκε τη δυναστεία Κέννεντυ, φυσικά σε μορφή που πολλοί θα θεωρούσαν απαξιωμένη - αν και κάποιοι θα θεωρούσαν ότι η σημερινή εκδοχή της δυναστείας Κέννεντυ αντικατοπτρίζει κατά κάποιον τρόπο την πορεία της Αμερικής. Επιπλέον, ο Τραμπ κατανίκησε το στρατιωτικό κατεστημένο και το κατεστημένο της εθνικής ασφάλειας που τον υπηρέτησε και τάχθηκε κατά της επανεκλογής του. Κατανίκησε το επιστημονικό κατεστημένο. Ουάου!
Ξέρετε, κάποιοι χλεύασαν τον Νικήτα Χρουστσώφ όταν κατήγγειλε τον Στάλιν το 1956, στον «Μυστικό λόγο» του κατά το 20ό Συνέδριο του Κόμματος. Σε εκείνη την ομιλία ο Χρουστσώφ καταδίκασε την προσωπολατρεία που είχε καλλιεργήσει ο Στάλιν. Αλλά ο Χρουστσώφ δεν ήταν προσωπικότητα επιβλητική και πίσω από την πλάτη του ο κόσμος έλεγε: «Είναι αλήθεια, υπήρχε λατρεία - αλλά υπήρχε και προσωπικότητα!».
STEPHEN KOTKIN
(Από τη σημερινή συνέντευξη του γνωστού ιστορικού στο Foreign Affairs)

 

 
 

Σχόλια