Η χαζομάρα της αμερικάνικης αριστεράς αγγίζει το άπειρο. Το ίδιο μπορεί να ειπωθεί για τα μέσα ενημέρωσης που, στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπως και δω στην Γαλλία, έχουν ξεπεράσει τους εαυτούς τους, Οι New York Times είχαν μετατραπεί σε προεκλογική φυλλάδα υπέρ της Κάμαλα Χάρις, με την επιτυχία που όλοι διαπιστώσαμε. Το είχαν ξανακάνει και δεν λειτούργησε. Ε λοιπόν, το ξανάκαναν.
Οι Γάλλοι συνάδελφοί δημοσιογράφοι έχουν τουλάχιστον μία δικαιολογία : δεν γνωρίζουν τίποτα για την Αμερική που, όσο και να το επαναλαμβάνουμε δεν καταλαβαίνουν ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής είναι ήπειρος, όχι έθνος ιακωβίνων όπως το δικό μας. Και η οποία, επιπλέον, δεν σταματά στη Νέα Υόρκη. Ακόμα κι αν μιλούν όλοι την ίδια γλώσσα, υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσα σε πολιτείες όπως το Τέξας, η Μασαχουσέτη, το Ουισκόνσιν ή η Καλιφόρνια : Απλά δεν έχουν τις ίδιες αξίες.
Ανάμεσα σε χυδαιότητες και απίθανα σχόλια, ο Ντόναλντ Τραμπ προσπάθησε και τα κατάφερε να μιλήσει στην αιώνια Αμερική, που επίσης απειλείται από κατακερματισμό, Ως εκ τούτου, αναμφίβολα, η επιτυχία του Ρεπουμπλικανού υποψηφίου μεταξύ όλων των τμημάτων του πληθυσμού, ιδιαίτερα μεταξύ των ισπανόφωνων και των αφροαμερικανών. Για να μην αναφέρουμε την επανασύνδεσή του με την εργατική τάξη που πριν από τέσσερα χρόνια είχε ενδώσει στις σειρήνες του Τζο Μπάιντεν, ενός παλιομοδίτη Δημοκρατικού.
Το 2024, ακόμη περισσότερο από το 2016, ο Τραμπ κόπιαρε τον Ρήγκαν . Πήρε τα συνθήματά του, όπως «Επιστροφή στο μεγαλείο της Αμερικής » ή «Ειρήνη μέσω δύναμης». Προφανώς η αναφορά στον Ρήγκαν είναι πάντα ευχάριστη, ακόμη κι αν, αφού αναζωογόνησε τις Ηνωμένες Πολιτείες οικονομικά και μετά άνοιξε, μετά από ένα πρόγραμμα στρατιωτικού εκσυγχρονισμού, μια εποχή ειρήνης με τη Σοβιετική Ένωση, ο εν λόγω Ρήγκαν παρέμεινε μισητός από το κόμμα των ΜΜΕ.
Η υστερία των ΜΜΕ και των αμερικανικών «ελίτ» εναντίον του Τραμπ είναι το καύσιμο που τροφοδότησε τον επανεκλεγμένο πρόεδρο. Όπως έχει γραφτεί συχνά εδώ, η ανόητη δικαστική καταδίωξη της οποίας έπεσε θύμα τον τελευταίο καιρό τον ωφέλησε πολύ, όπως φυσικά θα ωφεληθεί και η Μαρίν Λεπέν από μία πιθανή καταδίωξη σχετικά με την υπόθεση των βοηθών της στην Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Οι λαϊκιστές βγαίνουν πάντα πιο δυνατοί, στα μάτια των ψηφοφόρων τους, από τις δοκιμασίες που τους βάζει το «κατεστημένο». Ο Τραμπ θα έπρεπε επομένως να ευχαριστήσει τον Τύπο και το δικαστικό σύστημα για την ακούσια βοήθειά τους. Χωρίς να ξεχνάμε την αμέριστη βοήθεια της Δημοκρατικού υποψηφίου.
Ο Τραμπ κατάφερε να εκμεταλλευτεί την εκστρατεία της Καμάλα Χάρις, η οποία έμοιαζε με πολιτική αυτοκτονία. Έμοιαζε με υποψήφια της κομμουνισμένης αριστεράς μας. Για παράδειγμα, έπρεπε να είναι πολύ στον κόσμο της για να τολμήσει να δηλώνει woke, επαναλαμβάνοντας το πολλές φορές, ανάμεσα σε γέλια επιπλέον, σε ένα βίντεο που είδε όλη η χώρα. Πρέπει να είσαι εντελώς εκτός πραγματικότητας για να φανταστείς ότι οι άνθρωποι εκεί κάτω, στα βάθη της Πενσυλβάνια, εκτιμούν το woke ή την Γκαζαοποίηση των πανεπιστημίων. Η υποστήριξη των πλούσιων, στην καρακοσμάρα τους, του Χόλιγουντ προφανώς και δεν βοήθησε τα πράγματα.
Αν μπορούμε να αντλήσουμε ένα μάθημα από αυτές τις εκλογές, είναι ότι ο Τραμπ, ο νικητής, είναι αυτός που μπόρεσε να αφυπνίσει τον πατριωτισμό, καλύτερα από ό,τι στις προηγούμενες εκστρατείες του. Η Γαλλία είναι μια χώρα που αμερικανοποιείται όλο και περισσότερο και κατακερματίζεται, δυστυχώς, με μεγάλη ταχύτητα, όπως είδαμε στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές με την ψήφο των μουσουλμάνων. Συνιστάται στους ηγέτες μας και στους αντιπάλους τους να καταλάβουν τι συνέβη στην Αμερική.
Franz-Olivier Giesbert
Le Point
10/11/24
Σχόλια