Ο Βανς ενσαρκώνει την άνοδο μιας νέας γενιάς εκπαιδευμένης στους πνευματικούς κύκλους της «νέας δεξιάς». Εκπροσωπεί την απόρριψη της «παλιάς δεξιάς», που διαμορφώθηκε κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου και εδραιώθηκε με την εκλογή του Ρόναλντ Ρίγκαν. Αυτή η νέα μορφή συντηρητισμού αναδύθηκε έξω από τα συνηθισμένα θεσμικά κανάλια, συχνά σε αντίθεση με όργανα της «επίσημης δεξιάς», όπως τα παραδοσιακά think tank, τα συντηρητικά ακαδημαϊκά ιδρύματα και τα παραδοσιακά συντηρητικά μέσα ενημέρωσης.
Αντλεί τις ιδέες του από διάφορα διαδικτυακά μέσα ενημέρωσης «alt-right» και από συντηρητικούς διανοούμενους στο περιθώριο καθιερωμένων δικτύων, όπως ο Yoram Hazony, ο Rod Dreher και ο Peter Thiel. Συγκεκριμένα, ο Βανς απορρίπτει την ορθοδοξία της ελεύθερης αγοράς και τον μιλιταρισμό της εποχής του Ρίγκαν. Αυτό τον κάνει τόσο αντιδημοφιλή στους παραδοσιακούς συντηρητικούς κύκλους όσο και στους αριστερούς. Ακόμη πιο ενδιαφέρον, αντιτίθεται στην άρνηση της κυβερνητικής παρέμβασης στις κοινωνικές πολιτικές, πυλώνα του ρηγκανικού συντηρητισμού. Αντί να επαναλαμβάνει κενές φράσεις για «οικογενειακές αξίες» χωρίς να προσφέρεται συγκεκριμένη υποστήριξη, ο Βανς υποστηρίζει μια ισχυρή οικογενειακή πολιτική, συμπεριλαμβανομένων κινήτρων για γάμο και υποστήριξης για οικογένειες με παιδιά.
Ο Ντόναλντ Τραμπ αντιλήφθηκε διαισθητικά το 2016 την ύπαρξη μιας συντηρητικής βάσης ευνοϊκής σε αυτές τις θέσεις, αλλά, όταν εκλέχτηκε, δεν είχε την απαραίτητη πολιτική πείρα για να τις προχωρήσει στη διακυβέρνηση του. Οντας μη επικεντρωμένος στις λεπτομέρειες της δημόσιας πολιτικής και στις πρακτικές απαιτήσεις της κυβέρνησης, ο Τραμπ παραχώρησε αυτό το χώρο στον Βανς, ο οποίος δείχνει μεγάλη τεχνογνωσία σε θέματα πολιτικής και πραγματική επιθυμία να συνεργαστεί με γερουσιαστές από διαφορετικά υπόβαθρα, ακόμα και με την προοδευτική γερουσιαστή Ελίζαμπεθ Γουόρεν της Μασαχουσέτης για να προωθήσει τέτοιους στόχους.
Είτε κερδίσει είτε όχι το ζευγάρι Τραμπ-Βανς, ο γερουσιαστής Βανς μοιάζει προορισμένος να κληρονομήσει την πολιτική ορμή του Τραμπ σε τέσσερα χρόνια, εδραιώνοντας έτσι τον νέο συντηρητικό προσανατολισμό στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Le Figaro
2/11/24
---------------
via Babis Georges Petrakis
Σχόλια