Στο Αζερμπαϊτζάν, οι χώρες του πλανήτη συζητούν για άλλη μια φορά τρόπους περιορισμού της υπερθέρμανσης του πλανήτη. Πάνω από όλα, αυτό αφορά την αύξηση των πληρωμών βοήθειας από τις δυτικές χώρες σε φτωχότερες χώρες και αυτή είναι μόνο η μισή ιστορία.
Από την αρχή, οι περιβαλλοντικές διασκέψεις του ΟΗΕ δεν χρησίμευαν μόνο για την αντιμετώπιση περιβαλλοντικών και κλιματικών προβλημάτων αλλά και ουσιαστικά για την καταπολέμηση των βιομηχανικών χωρών της Δύσης. Με το επιχείρημα που προβλήθηκε σε χιλιάδες φλογερές ομιλίες ότι η οικονομική τους επιτυχία βασίστηκε στην «εκμετάλλευση» «σε βάρος των φτωχών χωρών», οι βιομηχανικές χώρες αναγκάζονταν να κάνουν παραχωρήσεις. Το επιχείρημα όμως ήταν πάντα λανθασμένο.
Αν και οι δυτικές εταιρείες άφηναν συχνά πίσω τους κατεστραμμένα τοπία κατά την εξόρυξη φυσικών πόρων, τα διεφθαρμένα καθεστώτα στις αναπτυσσόμενες χώρες κρατούσαν μέρος των εσόδων. Οι βιομηχανικές χώρες απέκτησαν τον πλούτο τους εκπέμποντας αέρια θερμοκηπίου και πυροδοτώντας την κλιματική αλλαγή. Όμως, τροφοδοτούμενη από τον άνθρακα και το πετρέλαιο, η εκβιομηχάνιση που ξεκίνησε στη Δυτική Ευρώπη και τις ΗΠΑ έβγαλε όλη την ανθρωπότητα από τη μιζέρια της.
Η εποχή της καινοτομίας έφερε μέχρι πρότινος ασύλληπτες βελτιώσεις στο προσδόκιμο ζωής, τη διατροφή, την υγεία, την εκπαίδευση, τις συνθήκες εργασίας και πολλά άλλα. Η ακραία φτώχεια, οι οδυνηρές ασθένειες, η πείνα, η βρεφική και μητρική θνησιμότητα και η παιδική εργασία μειώθηκαν μαζικά. Για πρώτη φορά στην ιστορία, το βιοτικό επίπεδο των περισσότερων απλών ανθρώπων βελτιώθηκε.
Τίποτα όμως από αυτά δεν ακούγεται στις διασκέψεις του ΟΗΕ. Τα έθνη του λεγόμενου Τρίτου Κόσμου ενώθηκαν το 1964 για να σχηματίσουν την Ομάδα των 77, την G77. Αυξήθηκε με την πάροδο του χρόνου σε 134 κράτη μέλη, καθιστώντας το μακράν τη μεγαλύτερη ομάδα στα Ηνωμένα Έθνη από άποψη αριθμού χωρών και πληθυσμού. Η Κίνα δεν έχει υπογράψει τα καταστατικά της αλλά εξακολουθεί να λειτουργεί ως συνήγορος των αναπτυσσόμενων χωρών στις διασκέψεις του ΟΗΕ για το κλίμα.
Τα περιβαλλοντικά ζητήματα έγιναν το πιο σημαντικό εργαλείο απέναντι στους δυτικούς ανταγωνιστές. Στην πρώτη περιβαλλοντική διάσκεψη του ΟΗΕ στη Στοκχόλμη το 1972, η κινεζική αντιπροσωπεία ζήτησε να «καταδικαστούν» οι ΗΠΑ. «Τα κράτη-θύματα», δήλωσε ο ηγέτης τους στην ομιλία του, θα πρέπει να «ζητούν αποζημίωση» από τη Δύση για «αποικιοκρατική εκμετάλλευση». Εκτοτε οι περιβαλλοντικές διασκέψεις του ΟΗΕ έγιναν σκηνή κατηγοριών κατά του καπιταλισμού και ταυτόχρονα αιτημάτων για περισσότερα κεφάλαια.
Οργανώσεις από τη Δύση φρόντισαν να θεσμοθετηθούν οι κατηγορίες στον ΟΗΕ. Ο πρόεδρος της διάσκεψης του ΟΗΕ στη Στοκχόλμη συνεργάστηκε με το Ίδρυμα Ροκφέλερ και την εξέχουσα περιβαλλοντική ένωση Sierra Club, η οποία, όπως και άλλα δυτικά ιδρύματα και ΜΚΟ, θέλανε να φρενάρουν την δυτική πρόοδο.
Το αποτέλεσμα της διάσκεψης της Στοκχόλμης ήταν η ίδρυση του περιβαλλοντικού προγράμματος των Ηνωμένων Εθνών Unep, με έδρα το Ναϊρόμπι, το οποίο αργότερα θα γεννούσε το Συμβούλιο του ΟΗΕ για την Κλιματική Αλλαγή. Το UNEP ήταν μια επιθυμία των αναπτυσσόμενων χωρών και συνδυάζει την προστασία του περιβάλλοντος και πολιτικές διεκδικήσεις στο πνεύμα της G77.
Η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας χρησιμοποίησε το περιβαλλοντικό ζήτημα όσο καμία άλλη χώρα για να αποκτήσει επιρροή. Αν και δεν ήταν ακόμη μέλος του ΟΗΕ στις αρχές της δεκαετίας του 1970, η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία κατάφερε να εξασφαλίσει μια θέση στη διευθύνουσα επιτροπή του UNEP με την υπόσχεση για γενναιόδωρες πληρωμές βοήθειας. Διαδραματίζοντας έναν ενδιάμεσο ρόλο, η Γερμανία καθιερώθηκε ως κινητήριος δύναμη πίσω από περιβαλλοντικά συνέδρια.
Μετά την πτώση του κομμουνισμού το 1989 με το τέλος της σύγκρουσης Ανατολής-Δύσης, οι δυτικοί πολιτικοί έθεσαν το περιβάλλον και το κλίμα στην κορυφή της ατζέντας του ΟΗΕ. «Το έργο της σωτηρίας του περιβάλλοντος της Γης θα γίνει η κεντρική αρχή οργάνωσης στον κόσμο μετά τον Ψυχρό Πόλεμο», είπε ο Αλ Γκορ, μετέπειτα Αντιπρόεδρος του Δημοκρατικού Κόμματος των ΗΠΑ, εκείνη την εποχή. Ο Πακιστανός οικονομολόγος Mahbubul Haq πρότεινε στην Περιβαλλοντική Διάσκεψη του ΟΗΕ στο Ρίο το 1992 οι βιομηχανικές χώρες να πρέπει να πληρώσουν ένα «μέρισμα ειρήνης» 1.200 δισεκατομμυρίων δολαρίων επειδή είχαν «μολύνει» την ατμόσφαιρα με αέρια και άλλαξαν το κλίμα.
Ακόμη και 32 χρόνια αργότερα, στην τρέχουσα διάσκεψη για το κλίμα στο Μπακού, η κύρια εστίαση είναι στις μεταφορές χρημάτων. Οι χώρες που συνεχίζουν να λειτουργούν ως αναπτυσσόμενες χώρες απαιτούν 1.000 δισεκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ σε «κλιματική βοήθεια» ετησίως από τις παλιές βιομηχανικές χώρες.
Τα καταστατικά του ΟΗΕ συνεχίζουν να χωρίζουν τον κόσμο σε δύο στρατόπεδα, όπως έκαναν πριν από 30 χρόνια: η φτωχή Ελλάδα πρέπει επομένως να μεταφέρει κονδύλια για την προστασία του κλίματος στο πλούσιο πλέον Κατάρ, το οποίο θεωρείται αναπτυσσόμενη χώρα σύμφωνα με τη σύμβαση. Τα δύο εκατομμύρια κάτοικοι του Κατάρ παράγουν τόση ποσότητα αερίων θερμοκηπίου όση τα 99 εκατομμύρια Φιλιππινέζους - αλλά και οι δύο χώρες ταξινομούνται ως αναπτυσσόμενες χώρες. Και η Κίνα εκπέμπει πλέον περισσότερα αέρια θερμοκηπίου ανά κάτοικο από την ΕΕ, αλλά δεν συγκαταλέγεται στις «βιομηχανικές χώρες».
Ο πιο σημαντικός διαπραγματευτικός στόχος για τις αναδυόμενες χώρες στις διασκέψεις για το κλίμα είναι παραδοσιακά η αποδυνάμωση του ισχυρού ανταγωνισμού από τη Δύση. Η Κίνα και τα αραβικά πετρελαϊκά κράτη δέχτηκαν ότι ο στόχος του 1,5 βαθμού θα μπορούσε να εμφανιστεί στη συμφωνία του Παρισιού για το κλίμα, επειδή η συμφωνία όριζε επίσης «διαφορετικές ευθύνες» : τα δυτικά κράτη δεσμεύτηκαν για πολύ αυστηρότερη προστασία του κλίματος.
Η Κίνα, η Ινδία και άλλες αναδυόμενες οικονομίες έχουν καταστήσει σαφές ότι θα χρησιμοποιούσαν τις φθηνότερες πηγές ενέργειας για να βγάλουν τους πληθυσμούς τους από τη φτώχεια - και προς το παρόν αυτό είναι τα ορυκτά καύσιμα. Αυτές οι χώρες ειδικότερα ηγούνται στην αύξηση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου, με την προστασία του κλίματος να βρίσκεται σε δεύτερη μοίρα.
Εάν επρόκειτο πραγματικά για την επιβράδυνση της θέρμανσης, οι πληρωμές με μεταφορά δεν θα ήταν η μέθοδος επιλογής. Η McKinsey έχει υπολογίσει ότι θα κόστιζε περίπου 270 δισεκατομμύρια δολάρια για να γίνει η οικονομία της Ρωσίας ουδέτερη για το κλίμα. Αλλά η ίδια η Ρωσία δεν κάνει καμία προσπάθεια να το κάνει. Και ενώ η αιολική και η ηλιακή ενέργεια καλύπτουν μόνο το 7% της κατανάλωσης ενέργειας της Κίνας, η χώρα κερδίζει χρήματα από την πώληση ηλιακών συλλεκτών και ηλεκτρικών αυτοκινήτων στη Δύση.
Αποτελεσματικά μέτρα κατά της υπερθέρμανσης δύσκολα υιοθετούνται επειδή δεν μπορούν να αξιοποιηθούν πολιτικά και οικονομικά. Η σημαντική ανακάλυψη στην πορεία προς την παγκόσμια ενεργειακή μετάβαση θα ήταν οι πηγές ενέργειας χαμηλού CO2 που θα ήταν φθηνότερες από τα ορυκτά καύσιμα. Εάν οι πληρωμές βοήθειας άνω των 100 δισεκατομμυρίων δολαρίων ετησίως επενδύονταν στην ανάπτυξη και έρευνα νέας ενεργειακής τεχνολογίας, θα ήταν σύντομα διαθέσιμες πιο αποτελεσματικές εναλλακτικές λύσεις ενέργειας για τις αναδυόμενες χώρες. Η διεθνής κοινότητα θα πρέπει να συνεργαστεί σε αυτό το έργο. Δυστυχώς η λύση στο πρόβλημα του κλίματος δεν είναι το επίκεντρο των διασκέψεων του ΟΗΕ αλλά μάλλον η πολιτική εξουσίας και οι οικονομικές συναλλαγές.
Die Welt
11/11/24
via Babis Georges Petrakis
============
-----------------
Warum das arme Griechenland an das reiche Katar Klimaschutzgelder überweist
Blogger:
Καθίστε αναπαυτικά!
Πρόκειται για την είδηση της χρονιάς!
Το αφήγημα για την "Αντιμετώπιση της Κλιματικής Αλλαγής", που δούλευε ως ο "μεγάλος ελκυστής" για να οδηγήσει τον (σχεδόν!) παγκόσμιο καπιταλισμό σε άλλο επίπεδο, διαλύεται.
Ο πόλεμος στην Ουκρανία και η ανάδειξη των πραγματικών αξιών, όπως η ενέργεια, τα τρόφιμα και τα ορυκτά, υποχρέωσε τους διαχειριστές των κεφαλαίων,Hedge funds, να αναδιπλωθούν και να δουν το φως το αληθινό... πριν πέσουν στο κεφάλι τους τα χρέη των "επενδύσεών" τους. Με την απόφαση αυτή της Vanguard ξηλώνεται το παραμύθι και οι αφηγητές οσονούπω θα αλλάξουν τραγούδι....
Για να καταλάβει κανείς το αφήγημα για την "Αντιμετώπιση της Κλιματικής Αλλαγής", ας δούμε ένα παράδειγμα:
- "Την
ώρα λοιπόν που οι Έλληνες φοβούνται να ανοίξουν τον λογαριασμό του
ρεύματος για να μην πάθουν κάποιο καρδιακό, η κυβέρνηση δανείστηκε 1,6
δισεκατομμύρια από τις Goldman Sachs και HSBC για να προχωρήσει πιο
άμεσα η «απολιγνιτοποίηση» της χώρας." (Βλέπε σχετικά εδώ)
Όπερ μεθερμεινευόμενο:
Αν μπουν σε λειτουργία οι λιγνιτικοί σταθμοί ενέργειας - που δεν μπορούν! - η χώρα
θα πληρώσει ρήτρες στην Goldman Sachs!!!!, οπότε ότι θα κερδίζει από
την χρήση του λιγνίτη, θα το δίνει στην Goldman Sachs! Οπότε αν την
...δαγκώσετε φέτος το χειμώνα να ξέρετε γιατί...
======================
Αν
νομίζετε ότι είσαστε μόνοι, δείτε και τις απόψεις κάποιων άλλων
πραγματικά σοβαρών που έχουν άποψη και δεν είναι αντηχεία άλλων..
-----------------
-------------------------------
------------------------------
Σχόλια