Του Λεωνίδα Χρυσανθόπουλου *
Σε
οποιαδήποτε διαπραγμάτευση τα εμπλεκόμενα μέρη γνωρίζουν από πριν τι
επιδιώκουν και τι ελιγμούς και παραχωρήσεις μπορούν να κάνουν για να
πετύχουν τον σκοπό τους. Όλοι γνωρίζουν,εκτός από την ελληνική κυβέρνηση
που, καθώς δεν θέτει καμιά απαίτηση στην Τουρκία, η μόνη παραχώρηση που
μπορεί να κάνει θα είναι πάνω στην εθνική κυριαρχία. Μια σοβαρή
ελληνική κυβέρνηση θα έθετε τις παρακάτω απαιτήσεις στην Τουρκία στα
πλαίσια των διμερών διαπραγματεύσεων, κάτι που θα μπορούσε να κάνει και η
σημερινή αν δεν έπασχε από το σύνδρομο της υποτέλειας. Συγκεκριμένα:
1. Επιστροφή της Ίμβρου και της Τενέδου επειδή η Τουρκία ουδέποτε εφάρμοσε το άρθρο 14 της Συνθήκης της Λοζάνης που προβλέπει ειδική διοικητική οργάνωση.
2. Αποζημίωση για τις ζημιές που υπέστη η Ομογένεια της Κωνσταντινούπολης
από τις βιαιοπραγίες του Σεπτεμβρίου του 1955 (οι ελάχιστες
αποζημιώσεις που δόθηκαν τότε φορολογήθηκαν με 100%, με συνέπεια να
μηφτάσει τίποτα στα χέρια των δικαιούχων).
3. Επίσημη ακύρωση του Τουρκο-Λιβυκού μνημονίου που δεν έχει, εξάλλου, επικυρωθεί από τη Λιβύη.
4. Απόσυρση των τουρκικών στρατευμάτων Κατοχής από την Κύπρο και αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας, ως προϋπόθεση για να προχωρήσουν οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις της Άγκυρας με την Ευρωπαϊκή Ένωση.
5. Απόσυρση της τουρκικής στρατιάς του Αιγαίου στην ενδοχώρα της Τουρκίας γιατί αποτελεί απειλή για τα ελληνικά νησιά.
6. Κατάργηση του casus belli.
7. Άνοιγμα και λειτουργία της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης.
8. Επαναφορά της Αγίας Σοφίας και της Μονής της Χώρας στο μουσειακό καθεστώς που είχαν.
9. Να σταματήσει η κατασκευή από τους Τούρκους της διώρυγας
που, παράλληλα με τον Βόσπορο, θα συνδέει την Μαύρη Θάλασσα με τη
Θάλασσα του Μαρμαρά, καθώς είναι άγνωστες οι περιβαλλοντικές επιπτώσεις
που θα επιφέρει στο Αιγαίο αυτό το φαραωνικό έργο.
Αυτές
οι εννέα απαιτήσεις της Ελλάδας προς την Τουρκία θα μπορούσε να
προστεθούν στα πλαίσια του δήθεν διαλόγου που διεξάγεται αυτή τη στιγμή
ανάμεσα στις δύο χώρες.
Η Ελλάδα, ωστόσο, θα
πρέπει ταυτόχρονα με τις απαιτήσεις της να προχωρήσει στην επέκταση των
χωρικών της υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια (το ίδιο και στον εναέριο χώρο),
ώστε να συμπέσουν οι κινήσεις της και να δημιουργηθεί πάταγος και
σύγχυση στην Άγκυρα, η οποία μέχρι σήμερα έχει καλομάθει να δέχεται από
τη χώρα μας μόνο συναινέσεις και ενίοτε τεμενάδες. Ευνόητο είναι ότι
συγχρόνως με τα 12 μίλια θα τονιστεί ιδιαίτερα στη διεθνή κοινότητα και
στη γείτονα χώρα ότι η επέκταση αυτή ουδόλως θα παρεμποδίσει το δικαίωμα
αβλαβούς διέλευσης στο Αιγαίο στα πλοία οποιασδήποτε σημαίας, όπως
επιτάσσει το διεθνές δίκαιο κι όπως συμβαίνει στη Βαλτική Θάλασσα και
αλλού.
*
Ο Λεωνίδας Χρυσανθόπουλος υπηρέτησε ως πρέσβης της Ελλάδος στην
Αρμενία, την Πολωνία, τον Καναδά, ως Γ.Γ. του ΟΣΕΠ (2006-12) και ως
Γενικός Διευθυντής Ευρωπαϊκών Υποθέσεων στο Υπουργείο Εξωτερικών. Για
την αντιμνημονιακή του αντίσταση του αφαιρέθηκε με προεδρικό διάταγμα το
2013 ο τίτλος του πρέσβη επί τιμή, που του επεστράφη το 2016.
Σχόλια