Το Αιγαίο, πραγματικός λόγος της επίθεσης Μητσοτάκη στον Παππά

Δείχνει να μην έχει «μέτωπο» με την Τουρκία, αλλά με την Ελλάδα. Μοιάζει να νιώθει ένοχος για τα όσα έχει ή προτίθεται να συμφωνήσει.

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου *

Μιλώντας προ ημερών στη Βουλή, ο Πρωθυπουργός, σε μια άνευ προηγουμένου επίδειξη επιθετικής αλαζονείας, προκάλεσε μεγάλο επεισόδιο αμφισβητώντας κατά τρόπο ιστορικά πρωτοφανή στον Νίκο Παππά το δικαίωμα να εκπροσωπεί την αξιωματική αντιπολίτευση διότι, λέει, καταδικάσθηκε από το Ειδικό Δικαστήριο, ενώ άφησε και υπονοούμενα κατά του πρώην πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά γιατί τον… χαιρετάει και χαριεντίζεται μαζί του!  ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ

Βεβαίως δεν είναι δουλειά του Πρωθυπουργού να αποφασίζει ποιος μπορεί και ποιος δεν μπορεί να εκπροσωπεί την αξιωματική αντιπολίτευση. Αν οι δικαστές ήθελαν, θα μπορούσαν να στερήσουν τον κ. Παππά από τα πολιτικά του δικαιώματα. Δεν το έπραξαν. Από άποψη πολιτεύματος και κοινοβουλευτικής τάξης λοιπόν η επίθεση του Πρωθυπουργού κατά του κ. Παππά είναι θεμελιωδώς απαράδεκτη.

Ούτε και είναι βέβαια δουλειά του Πρωθυπουργού να αποφασίζει ποιος θα χαιρετάει ποιον. Η δική μου γνώμη δεν είναι καθόλου καλή ούτε για τον Παππά, ούτε για τον Τσίπρα, για τον άθλιο ρόλο που εκτιμώ ότι έπαιξαν αμφότεροι στην ελληνική και διεθνή αριστερά, αλλά αυτό είναι άλλο ζήτημα και δεν αφορά τον κ. Μητσοτάκη που μάλλον ευγνώμων πρέπει να είναι στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ γιατί κατάφερε να τον κάνει Πρωθυπουργό. Αλλά βέβαια ο Παππάς δεν είναι ο Αλ Καπόνε να θεωρείται μεμπτή ακόμα και η χειραψία μαζί του, όταν μάλιστα στη χώρα κυκλοφορούν ελεύθεροι ανταλλάσσοντας εύθυμες χειραψίες όλοι οι δωροδοκηθέντες από τη Siemens, από την Novartis, από τις εταιρείες όπλων κλπ. Ο μόνος που τιμωρήθηκε μετά τη μεταπολίτευση σε μια Ελλάδα που στάζει ολόκληρη από τη διαφθορά της είναι ο Άκης Τσοχατζόπουλος.

Επειδή όμως δεν θεωρούμε ανόητο τον κ. Μητσοτάκη, είμαστε υποχρεωμένοι να συμπεράνουμε ότι έχει πολύ σοβαρούς λόγους να θέλει να «ανατινάξει» το όλο πολιτικό κλίμα, τις σχέσεις μεταξύ των κομμάτων, και ιδίως να αποκλείσει την όποια πιθανότητα σύγκλισης στο συγκεκριμένο, στα εθνικά θέματα, μεταξύ Αριστεράς και Σαμαρά.   

Την επαύριο της επίθεσης έσπευσε εξάλλου η Οικονομική Εισαγγελεύς να άρει την προστασία των προστατευόμενων μαρτύρων. Δεν θα μπούμε τώρα στην ουσία αυτής της τόσο περίεργης υπόθεσης -έτσι κι αλλιώς στην Ελλάδα έχει γίνει καθεστώς η μη τήρηση των νόμων. Δεν έχω εξειδικευμένες γνώσεις, ούτε άποψη για τον θεσμό των προστατευόμενων μαρτύρων. Το δικό μου μυαλό είναι πολύ πιο φτωχό από αυτό των νομικών μας.

Καταλαβαίνω όμως, και με αυτό ακόμα το φτωχό μυαλό που διαθέτω, ότι δεν γίνεται σε μια σοβαρή χώρα τη μια να προστατεύονται και την άλλη να παύουν να προστατεύονται οι μάρτυρες, ανάλογα με το τι γουστάρει ο Πρωθυπουργός και το κόμμα που κυβερνάει. Καταλαβαίνω επίσης ταυτόχρονα ότι η χώρα μου είναι εντελώς μη σοβαρή, είναι ένα πλήρες μπάχαλο, ένα πρώην κράτος, την ολοκλήρωση της καταστροφής του οποίου έχει αναλάβει να διαχειρισθεί, φοβάμαι, η παρούσα κυβέρνηση.

Το πολιτικό αποτέλεσμα πάντως από την εισαγγελική απόφαση είναι να ανοίγει τώρα μια σχετικά ξεχασμένη υπόθεση που θα μονοπωλήσει ένα μεγάλο μέρος της μιντιακά καθορισμένης προσοχής της κοινής γνώμης το επόμενο διάστημα, και, κυρίως, θα αυξάνει την πιθανότητα μιας σύγκρουσης μεταξύ Σαμαρά και Παππά-ΣΥΡΙΖΑ, δυσκολεύοντας οποιαδήποτε τυχόν σύμπλευση μεταξύ Σαμαρά και αντιπολίτευσης στην άρνηση των ρυθμίσεων που θα συμφωνήσει ο Μητσοτάκης με τον Ερντογάν για το Αιγαίο και άλλα θέματα. Είχε προηγηθεί άλλωστε όλων αυτών πρόσφατα, η έμμεση πλην σαφής και ιδιαίτερα ανοίκεια και προσβλητική επίθεση Μητσοτάκη κατά των πρώην Πρωθυπουργών Σαμαρά και Καραμανλή ως «πατριωτών της φακής».

Είναι σαφές ότι ο Πρωθυπουργός ανησυχεί πάρα πολύ για το τι θα γίνει όταν γίνουν γνωστές οι ρυθμίσεις που επεξεργάζεται στα εθνικά θέματα.

Αν η «εσωκομματική αντιπολίτευση» των «δύο» στη ΝΔ συγκλίνει τακτικά, επί μέρους με την Αριστερά απορρίπτοντας τυχόν «εθνοκτόνες» ρυθμίσεις του κ. Μητσοτάκη, ο σημερινός Πρωθυπουργός μπορεί να βρεθεί σε εξαιρετικά δύσκολη θέση. 

Τόσο ο «πόλεμος» Μητσοτάκη κατά Παππά, όσο και η επανεμφάνιση της υπόθεσης Novartis και των προστατευόμενων μαρτύρων θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ακριβώς για αυτόν τον λόγο. Να εμποδίσει οποιαδήποτε σύγκλιση των αντιπάλων του κ. Μητσοτάκη.

Ένας λόγος εξάλλου που εστάλη από τους Αμερικανούς (Goldman Sachs, CSIS) ο Κασσελάκης για να κυβερνήσει τον ΣΥΡΙΖΑ και υποστηρίζεται και σήμερα από όλο το «συστημικό» μπλοκ των ΜΜΕ, είναι πιθανότατα αυτός, να αναλάβει δηλαδή το φορτίο τέτοιων ρυθμίσεων στα ελληνοτουρκικά, στις οποίες μας οδηγούν ΗΠΑ και Γερμανία, φορτίο που θα ήταν δύσκολο να αναλάβει ακόμα και ο κ. Τσίπρας. Διπλωματικοί παρατηρητές θεωρούν ότι ο αρχιτέκτων όλων αυτών είναι ο Τζέφρεϊ Πάιατ, πρώην πρέσβης στο Κίεβο την εποχή του πραξικοπήματος στο Μαϊντάν και στενός φίλος του τέως αρχηγού της «ριζοσπαστικής αριστεράς»! Ο κ. Πάιατ εμφανίσθηκε αυτές τις μέρες πάλι στα μέρη μας, στην Ελλάδα και στην Τουρκία.

 Όλα αυτά γίνονται στις παραμονές της επίσκεψης του υπουργού Εξωτερικών της Τουρκίας και πρώην αρχηγού των μυστικών υπηρεσιών της (ΜΙΤ) Φιντάν στην Αθήνα και σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις συνομιλιών ζωτικής σημασίας με την Άγκυρα για θέματα που είναι στον πυρήνα των ελληνοτουρκικών διαφορών.

Συμπεριφορά ανασφαλούς ενόχου

Ενόψει σημαντικών συνομιλιών με την Άγκυρα για πολύ κρίσιμα ζητήματα κυριαρχίας στο Αιγαίο ο κ. Μητσοτάκης θα έπρεπε να θέλει και να επιδιώκει μια συνεννόηση και με την αντιπολίτευση, κατ’ αρχήν την αξιωματική αλλά και την υπόλοιπη, όπως και με τους πρώην Πρωθυπουργούς του κόμματός του. Θα έπρεπε να θέλει να έχει τη γνώμη τους και πάντως θα όφειλε να τους έχει ενημερώσει για το τι συμβαίνει.

Διαπραγματεύεται το μέλλον της Ελλάδας, όχι την εξοχική κατοικία του. Θα έπρεπε προ πολλού να έχει συζητήσει με όλους αυτούς και με τους πρώην Πρωθυπουργούς και Υπουργούς Εξωτερικών της ΝΔ και με την αντιπολίτευση. Αντί να συζητήσει όμως επιτίθεται προκλητικά εναντίον όλων και δημιουργεί προληπτικά «φράγματα» με την αξιωματική αντιπολίτευση. Αν ο κ. Παππάς ζητήσει κάποια στιγμή ενημέρωση επί των τόσο κρίσιμων για τη χώρα θεμάτων που συζητά ο κ. Μητσοτάκης με τους Τούρκους, κάτι που θα έπρεπε να έχει γίνει προ πολλού, ο Πρωθυπουργός έχει από τώρα κατασκευάσει μια δικαιολογία, έστω και της πυρκαγιάς, για να μην τον ενημερώσει και να συνεχίσει να κρύβει το τι συζητάει και σε τι βάση το συζητάει.

Δείχνει να μην έχει «μέτωπο» με την Τουρκία, αλλά με την Ελλάδα. Μοιάζει να νιώθει ένοχος για τα όσα έχει ή προτίθεται να συμφωνήσει (τη υποδείξει ασφαλώς των Αμερικανογερμανών «νταβατζήδων», θα ήταν ανόητο να έχει κάποιος την παραμικρή αμφιβολία επ’ αυτού), μοιάζει να φοβάται για τις αντιδράσεις που θα έχει και αυτό ίσως δικαιολογεί τον εκνευρισμό του κατά πάντων προκαταβολικά, όπως και τα συγκλίνοντα πυρά πολλών συστημικών μέσων εναντίον των «υπερπατριωτών». Ως συνήθως με πολλούς χαρακτηρισμούς, όχι όμως και με επιχειρήματα.

Επειδή μπορεί να θεωρηθούμε κακόπιστοι, στο επόμενο άρθρο μας θα παρουσιάσουμε αναλυτικά τις μείζονες παραχωρήσεις που έχει ήδη κάνει η κυβέρνηση προς την Τουρκία, προτού καν «μπει στο ψητό»  και που, αν η χώρα δεν είχε περιπέσει σε κατάσταση βαθιάς εξάρτησης με τα μνημόνια, και ημιαποβλάκωσης, μετά τις απανωτές «σφαλιάρες» που έφαγε και προδοσίες που γνώρισε ο ελληνικός λαός, αν το πολιτικό της σύστημα δεν ήταν η αθλιότητα που είναι και αν δεν είχε αντικατασταθεί η δημοσιογραφία από την προπαγάνδα, θα είχαν ήδη προκαλέσει «εξέγερση».

* Ο Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος είναι δημοσιογράφος, διαχειριστής της σελίδας konstantakopoulos.gr και συνιδρυτής της Delphi Initiative. Εργάσθηκε στο παρελθόν σε ερευνητικά ιδρύματα της Γαλλίας και της Ελλάδας ως φυσικός, στο πρωθυπουργικό γραφείο του Ανδρέα Παπανδρέου ως ειδικός συνεργάτης για θέματα ελέγχου των εξοπλισμών και στη Μόσχα ως διευθυντής του γραφείου του Αθηναϊκού Πρακτορείου επί δεκαετία και ως ανταποκριτής για πολλά μέσα.

Πηγή: ΚΟΣΜΟΔΡΟΜΙΟ

=====================

• Η συμφωνία για ΑΟΖ ψήθηκε, μένει το σερβίρισμα

Τι σημαίνει η ετοιμότητα της Αθήνας για την οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών

Του Δημήτρη Μηλάκα

Το «σύνθημα» για την καλλιέργεια κλίματος που θα καταστήσει αποδεκτές τις παραχωρήσεις και τους συμβιβασμούς που απαιτούνται για μια συνολική διευθέτηση των ελληνοτουρκικών δόθηκε από τον πρωθυπουργό στην ομιλία του στη ΓΣ του ΟΗΕ. Είχε προηγηθεί- στο ίδιο επικοινωνιακό πλαίσιο-  και η δήλωση του υπουργού εξωτερικών Γ. Γεραπετρίτη περί της εντολής που δόθηκε στους ΥΠΕΞ των δύο χωρών να προχωρήσουν τη συζήτηση γύρω από αυτήν την μείζονα εκκρεμότητα.

Οι εν λόγω τοποθετήσεις/ δηλώσεις πέραν του επικοινωνιακού τους χαρακτήρα με στόχο την καλλιέργεια της κοινής γνώμης και της προσμέτρησης τυχόν αντιδράσεων υποδηλώνουν ότι στο παρασκήνιο, στις μυστικές συνομιλίες που εξελίσσονται υπό την εποπτεία της εξωκοινοβουλευτικής υφυπουργού εξωτερικών (Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου) και έμπιστης του Κυριάκου Μητσοτάκη, έχουν ήδη υπάρξει σημαντικά και κρίσιμα βήματα προκειμένου τα συμφωνηθέντα να διατυπωθούν εγγράφως και να σερβιριστούν ως Συμφωνία ή συνυποσχετικό για την παραπομπή του συνόλου των διαφορών σε κάποιο διαιτητικό δικαστήριο. Ήδη τους τελευταίους μήνες έχουμε δείγματα παρασκηνιακών συμφωνιών οι οποίες ισχύουν στην πράξη:

Οι ορατές παραχωρήσεις

• Ικανοποιήθηκε σε απόλυτο βαθμό το τουρκικό αίτημα για αποστρατιωτικοποίηση των νησιών που βρίσκονται κοντά στα μικρασιατικά παράλια. Πέρα από τα ρωσικά αντιαεροπορικά που απομακρύνθηκαν (προς Ουκρανία) αποσύρθηκαν και ρωσικά άρματα κρίσιμης σημασίας για την αντιμετώπιση τυχόν αποβατικών προσπαθειών . Μάλιστα  παρά τις  κυβερνητικές διαβεβαιώσεις πως αυτά τα ρωσικά άρματα θα αντικατασταθούν από 100 νεότερης τεχνολογίας Γερμανικά κανένα απ αυτά δεν έφτασε σε κάποιο ελληνικό νησί. Τα 20 μεταφέρθηκαν στον Έβρο και τα υπόλοιπα 80 πήγαν κατ ευθείαν στην Ουκρανία και τον Ζελένσκι…
• Συναφές με το προηγούμενο είναι και το κλείσιμο Κέντρων Κατάταξης και Εκπαίδευσης νεοσυλλέκτων σε Ρόδο και Κω

Η σημαντικότερη ωστόσο παρασκηνιακή συμφωνία που φαίνεται πως ωριμάζει και δοκιμάζεται στην πράξη δημιουργώντας defacto αποτελέσματα έχει να κάνει με την απεμπόληση κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας στον αέρα και τη θάλασσα.

Για την ακρίβεια, η κυβέρνηση έχει αποδεχτεί στην πράξη όριο Εθνικού Εναέριου Χώρου τα 6 και όχι τα 10 μίλια, γι αυτό και έχουν σταματήσει οι παραβιάσεις και οι αερομαχίες που ήταν συνηθισμένο καθημερινό φαινόμενο τα προηγούμενα χρόνια. Για το πούμε απλούστερα, τα ελληνικά αεροσκάφη δεν πετούν πέραν των 6 μιλίων, ούτε τα τουρκικά μπαίνουν στο χώρο μεταξύ των 6 και 10 μιλίων, γεγονός που δημιουργεί μια ακόμη γκρίζα περιοχή  αυτήν τη φορά στον αέρα- καθώς η ελληνική πολεμική αεροπορία δεν πετά σε τμήμα (από τα 6 μέχρι τα 10 μίλια) του ελληνικού εναέριου χώρου.

Αξίζει να επισημανθεί ότι η ελαχιστοποίηση της δραστηριότητας της τουρκικής πολεμικής αεροπορίας αποδίδεται από την κυβέρνηση στο «καλό κλίμα» και τη «διαδικασία της προσέγγισης» . Οι κυβερνώντες και οι μιντιακοί στυλοβάτες της κρύβουν την προφανή εγκατάλειψη τμήματος του ελληνικού εναέριου χώρου…

Ο (τουρκικός) στόλος

Ταυτόχρονα, η κυβέρνηση κρύβει (ή προσπαθεί να κρύψει) ότι η Τουρκία παρά το «καλό κλίμα» (ίσως και εξ αιτίας αυτού καθώς το καλό κλίμα προκύπτει από κρυφές προς το παρόν συμφωνίες) συνεχίζει να εγγράφει υποθήκες στη θάλασσα με κατακόρυφη αύξηση της παραβίασης των ελληνικών χωρικών υδάτων (στα 6 μίλια) σε πρωτόγνωρο μέχρι σήμερα βαθμό. Τα στοιχεία είναι πράγματι σοκαριστικά και οι αριθμοί που ακολουθούν είναι τουλάχιστον διπλάσιοι σε σχέση με πέρυσι. Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία από ΥΠΕΞ και ΥΠΑΜ (που έχει στα χέρια του το «Π») :

• από τον Γενάρη μέχρι και τον Αύγουστο είχαμε συνολικά 1652 παραβιάσεις των 6 μιλίων στα ελληνικά χωρικά ύδατα
• οι 889 από αυτές τις παραβιάσεις  έγιναν από πολεμικά πλοία ή ακταιωρούς του λιμενικού και οι υπόλοιπες από αλιευτικά που ψαρεύουν ανενόχλητα μέσα στα 6 ναυτικά μίλια των ελληνικών χωρικών υδάτων
• 197 ακόμη παραβιάσεις είχαμε αυτό το διάστημα στα χωρικά ύδατα των Ιμίων που οι φωστήρες της ελληνικής διπλωματίας τοποθέτησαν σε «ειδικό καθεστώς» αποδεχόμενοι και μα αυτόν τον τρόπο  την τουρκική επιχειρηματολογία περί εκατοντάδων νησίδων αδιευκρίνιστης κυριαρχίας.

Το πλαίσιο

Από τη συνολική ναυτική δραστηριότητα των τουρκικών πολεμικών πλοίων και κυρίως από τη σιωπή της ελληνικής κυβέρνησης προκύπτουν τρία συμπεράσματα, τα οποία όπως θα εξηγήσουμε πιο κάτω περιγράφουν και το πλαίσιο της όποιας  ελληνοτουρκικής Συμφωνίας έχει στα σκαριά η κυβέρνηση:

1. Η κυβέρνηση έχει δώσει διαβεβαιώσεις/ δεσμευτεί ότι δεν πρόκειται να προχωρήσει στην επέκταση των χωρικών υδάτων της χώρας στα 12 μίλια όπως έχει δικαίωμα από το Διεθνές Δίκαιο
2. Έχει αποδεχτεί  (σιωπηρά αφού δεν υπάρχει ούτε μια διαμαρτυρία για τις εισόδους τουρκικών πολεμικών πλοίων ακόμη και εντός των 6 μιλίων ελληνικών χωρικών υδάτων) το τουρκικό αίτημα ότι τα νησιά απλώς επικάθονται στην τουρκική υφαλοκρηπίδα
3. Έχει αποδεχτεί την επιχειρηματολογία των γκρίζων ζωνών καθώς οι περισσότερες τουρκικές παραβιάσεις ελληνικών χωρικών  γίνονται σε νησίδες βραχονησίδες και νησιά  (εκατοντάδες) που η Άγκυρα θεωρεί (από την εποχή των Ιμίων) αδιευκρίνιστης κυριαρχίας. Και ακριβώς με τις παραβιάσεις που κάνει στα χωρικά ύδατα αυτών των νησιών δημιουργεί defacto κατάσταση που γίνεται αποδεκτή δια της σιωπής της ελληνικής κυβέρνησης

Η προθυμία που εκδήλωσε ο πρωθυπουργός για συζητήσεις με την Τουρκία για την οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών κρύβει και μια ανομολόγητη προς το παρόν παραδοχή. Για να υπάρξει οποιαδήποτε οριοθέτηση  οι προϋποθέσεις είναι προφανείς:

Πριν την ΑΟΖ

• Με 12 ή 6 μίλια  ελληνικών χωρικών υδάτων θα γίνει ο υπολογισμός;
• Με ελληνική ή τουρκική κυριαρχία θα γίνει η οριοθέτηση στα Ίμια και τα εκατοντάδες άλλα νησιά και νησίδες που η Τουρκία διεκδικεί;
• Τα νησιά έχουν δικαιώματα πέραν των χωρικών τους υδάτων ή απλώς επικάθονται στην τουρκική υφαλοκρηπίδα;

ΥΓ 1. όπως πληροφορείται το «Π» ο υπουργός Εξωτερικών Γ.Γεραπετρίτης (ο οποίος έτσι κι αλλιώς  είναι στην απέξω των «κρυφών» συνομιλιών έχοντας κατά νου αυτό που έρχεται έχει ζητήσει να μετακινηθεί από το «καυτό» όπως εξελίσσεται υπουργείο

ΥΓ. βλέποντας τη δημοσκοπική τουλάχιστον κατάρρευση της  ΝΔ αλλά και τους πρώην πρωθυπουργούς Καραμανλή και Σαμαρά να δηλώνουν την παρουσία τους και ο Κυριάκος Μητσοτάκης γνωρίζει πως το εγχείρημα  παραείναι δύσκολο αν θέλει να διασφαλίσει το πολιτικό του μέλλον ή , τουλάχιστον, την υστεροφημία του…

Πηγή: ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ